Montgomery? Geprikkeld
en eenzaam profeet
NIEUWS: betere redactie
en beter gelezen
Schiphol, na 2 jaar weer in
volle bloei
D^PAY EN POLITIEK*STRUIKGEWA§
6 Juni 1944 j
j L"T"
EEN FILOSOOF
SCHRIJFT
VOOR DE FILM
AAN DE LUIDSPREKER
Het kan beter
Voor philatelisten: Rangschikken is
ook 'n kunst!
WINKALENDER
r
■Duitse sprookjes...
Thans grootste luchthaven
van Europa
KLEINE PROBLEMEN
DEZER DAGEN
Zaterdag 10 Mei 1947
"T'v E 6de Juni 1944 kwam de klap
U en Montgomery ging achter
zijn stoottroepen aan naar Norman-
die. Hij vestigde zijn hoofdkwartier
in een oud kasteel te Creully, hal
verwegen tussen het strand en de
vuurlijn. Op dat ogenblik geloofde
Montgomery, dat de oorlog tegen
Duitsland met Kerstmis over kon
zjjn en die tegen Japan een half
jaar later.
Dit geloof behield hij zowel
gedurende de veldtocht als daarna.
Hoewel de Duitse ineenstorting pas
kwam in Mei 1945, dus zes maanr
den later dan hij verwacht had
hield hy' vast aan zyn opvatting,
dat de oorlog precies volgens zyn
berekening had kunnen eindigen,
wanneer hi] het veldleger was blij-
ven commanderen.
Er zijn dus twee lezingen van de
veldtocht: le. de historie van wat
er werkelijk gebeurd is en 2e (wat
ons hier speciaal aangaat) het ver
haal van de campagne, gezien door
de ogen van Montgomery.
Het publiek zag met anders dan
dat de gebeurtenissen in een keu
rig. samenhangend patroon aan zijn
oog voorbij trokken or.der leiding
van Eisenhower. De ene mijlpaal,
volgde de andere. Eerst het. onge
looflijk succes van de landing in
Juni en de inneming van Cher
bourg. Vervolgens in de maanden
Juli «en Augustus de lange en ang
stige strijd om t bruggenhoofd, die
eindigde met de Amerikaanse door
braak bij St. Ló en de omsingeling
en vernietiging van het Duitse le
ger in de zak bij Falaise. Toen ge
durende de laatste dagen van de
zomer de dolle achtervolging naar
alle kanten, de bevrijding van Pa-,
ry's. van Brussel, het bereiken van
de grens van Nederland, de storm
loop van het pieuwe Amerikaanse
leger van het Zuiden van Frankrijk
uit en de Russische lawine voort
rollend tot aan de Oder.
MENINGSVERSCHIL
IEDERE dag werd'er meer over
1 het einde van de oorlog gepraat.
Maar daarna kwam de mislukking j
van Arnhem, de langzame bevrij
ding van Antwerpen, de stilstand
-tenslotte langs de hele liifte, die j
eindigde met lïet onheilspellende I
Duitse offensief in de Ardennen in
de tijd van Kerstmis. Dan de win-
teraanvallen in de richting van de
Rijn, die zo tergend langzaam gin
gen. En dan eindelijk, in het voor
jaar de grote vloed, die heel Duits
land van het Westen en Oosten uit
overstroomde.
Iedere gebeurtenis maakte de in
druk van logisch en'onvermijdelijk
voort tc vloeien ui.t de vorige. Maar
dit was niet zo. Er ontstonden de
ernstigste meningsverschillen in
het Geallleerae opperbevel. Men
was er jaloèrs op elkaar, er wareil
heel veel ogenblikken van ernstige
twijfel en aarzeling. IJdele naijver
van de verschillende naties, die zich
op dit punt belachelijk overgevoelig
toonden maakte het nemen van be
slissingen heel moeilijk. En maar al
.te -dikwijls werden allerei vooroor
delen opgewekt of aangewakkerd
door-gebrek aan behoorlijke inlich
tingen en door de verwarring, die
nu eenmaal bij een oorlo<" hoort.
Voornamelijk doordat wij nu een
maal veel sterker waren dan de
T7ILOSOOF. romanschrijver, i
-*■ dramaturg, ziedaar Jean-
Paul Sartre, die zich heeft opge-
naakt het existentialisme op hot
witte doek te brengen. De regis- j
;eur Jean Delannoy begint bin-
nenkort met de verfilming van
het eerste scénario van Sartre
..Les jeux sont faits'L waarvan
Jacques Bost
aet draaiboek
maakte.
Toen ik'jn
1943. aldus'
Delannoy,
ontmoedigd
door de mid-
delmatigheid
van de mees-
te scénario's
Sartre vroeg.
of hij voor de
film wilde
werken, stem-
de hij toe en
het jaar daar-
op liet hij ons
..Les jeux sont
faits" en „Ty-
phus" lezen.
^Zoals alle ro-
mans en stuk-
ken van Sartre berust „Les jeux E
S sont faits" op zekere vooropge-
stelde filosophische waarheden.
Dit is een film, die een liefdes-
geschiedenis weei geeft van twee
S mensen, die elkaar niet tijdens
het leven ontmoeten, maar daar-
na. Hjj is een arbeider en zij
een vrouw van de wereld. Zij j
sterven in dramatische omstan-
E dighedfn en worden in hét da-
denrijk op elkaar verliefd. Ge-
E durende enkele uren zijn zij in
de gelegenheid onder de leven-
den terug te keren. Zij spannen
s zich in, op aarde dat avontuür
voort te zetten, maar de sociale
j omstandigheden vormen een be-
letsel en de dood komt opnieüw
een streep zetten onder een
onmogelijke liefde.
Het is een zeer 'realistische l
film. De doden bewaren hun
vleselijk omhulsel: zij zijn eveh- j
E wel onzichtbaar voor dg leven-
den.
Zij verschijnen trouwens
slechts een enkel ogenblik in de s
film, n.l. wanneer de doden van
de .dag zich gaan inschrijven aan
een loket op de hoek van een
straat. Men herkent ze slechts j
aan hun onverschilligheid ten S
opzichte van de gevoelens van
de levenden.
vjjand en boveridien voortdurend
aan de winnende kant en voor een
groot deel ook door het geduld en
de vastberaden tact van generaal
Eisenhower, kwam al deze onder
linge vijandschap nooit zover, dat
zij tot een openlijk verzet leidde.
Het ópperbevel was veel steviger,
veel completer en veel meer één
dan het in de vorige oorlog was ge
weest. De een na de ander van die
smeulende jaloezieën werd bijge
legd en in zekeye zin'gesublimeerd
door de schokken en bewegingen
van de eigenlijke strijd.
AAN DE TEVEEL
EN dan waren er ook nog de
onderstromingen, die nu en dan
de hoog oplopende golven de baas
werden. Zo was er b.v. in «Eisen
howers hoofdkwartier een groep
Britse officieren, die lang niet al
tijd de party kozen van Montgome
ry. En dan waren er ook de me
ningsverschillen tussen de Ameri
kaanse bevelhebbers, het nodige
verkeerd begrip tussen hen en de
Fransen en niet te vergeten, het
prikkelend stilzwijgen van de Rus
sen.
Montgomery wandelde ala een
geprikkelde en eenzame profeet
door al dit politiek struikgewas.
Op zyn tegenstander? maakte hij
de indruk vaji altijd maar weer te
mompelen: ..Maak er een eind aan.
Wy met al deze argumenten over
en weer. Er is maar één weg om
een eind aan de oorlog te maken
en dat is hem door my voor jullie
te laten tindigen. Schei er alleen
maar uit en draag de zaak aan mij
over." Dertig jaar lang had hij ru
zie gemaakt met het Britse leger
en nu hy eindelijk 't nodige succes
had in die richting, ontdekte hy,
dat hy' het moest opnemen tegen
een hele groep van legers. Dit moet
hem soms meer dan geërgerd heb
ben. Als men hem nu en dan eens
zijn kans gaf, dan rende hy met een
enorm plezier vooruit alleen om
tot de ontdekking te komen, «dat
.de teugels hem na een kort moment
van vrijheid weer terug trokken.
Er waren vele andere paarden,
meest Amerikaanse, die ook wilden
meerennen in deze laatste race. En
aangezien zij de meeste mannen en
wapens hadden geleverd, bleven zü
op hun rechten staan.
ALAN MOOREHEAD.
"Montgomery.,
(Nadruk verboden).
De geallieerde Armada landt voor de kust van Nor-
mandie en de verbonden legers zetten voet aan ual.
EEN der eerste voorwaarden
voor het goed samenstellen
vin radio-nieuw6 is, dat men zich i
voortdurend bewust zij. dat het
nieuws gehoord wordt en niet ge
lézen.- Het opnemingsverfhogen
van het oor is kleiner dan. dat
.van het oog Zowel by woord
keuze als samenstelling van de
zinnen moet daar rekening mee
worsen, gehouden. In de uitzen
dingen van Radio Nederland zijn j
meestal de zinnen te lang en
daardoor te onoverzichtelijk. Dat
irriteert de luisteraar, omdat men i
dikwijls het begin van een zin j
vergeten is, nog vóór mén tot het
einde is genaderd. De grootste i
fout die een radio-nieuws-redac- i
teur overigens kan maken, is dat
hij zich de stijl van een krant
permitteert. Tenslotte zou men
graag de woorden waar 't °P aan
komt in duidelijker, maar vooral
eenvoudiger omlijsting zien ge
plaatst.
We hebben intussen vaak de
indrukt dat de te.lezen stof de
nieuwslezer pa'g op het laatste
ogenblik bereikt. Resultaat: ein-
aandacht voor het werkelijk be
langrijke nieuws, b.v. door jht de
radio-redacteur zich de moeite
geeft dit nader toe te lichten.
We èrkenen. dat dit reeds eens per
vye^k geschiedt: het commentaar
vap de ons uit Lake "Success toe
sprekende Bernard Persop. Hij
gebruikt korte zinnen, eenvoudige
f aal en bèheerst de etof volkomen.
Hjj voldoet, menen wij, aan de
eisen van zelfs de mee6t cri*
tis'ch gezinde luisteraar.
^let kan dus beter! De luiste
raar wenst het zo gedurende de
hele week. Hij stelt zich voor: ge
durende één* maal per dag •volle
dig op de hoogte gesteld te wor
den van de belangrijkste feiten,
voorzien van een vakkundig, kort
cn krachtig commentaar.
We hebben hu de indruk, dat
onze nieuwsdienst kampt met. het
euvel van te weinig goede krach
ten. die voldoende deskundig zijn
om de belangrijkste punten uit
het niPUWg nader toe te -lichten
door een niet te lange .redactio
nele bespiegeling. Wij zouden zeg
gen: de èyentuelè kosten mogen
toch geen bezwaar zijn zo
spoedig m'ogelijk voldoend© des
kundigen aaji zich te verbinden.
0® luisteraar fieeft rJaar ,-echt op.
Hy eist terecht: nieuws van uit-
do accenten. Het geheel wordt
daardoor soms tot een wirwar
van haastig uitgesproken woor
den, waaruit men de interessant©
feiten dan zélf-inagr moet, op
diepen. -
LJOE wij 't ons gaarne zouden
A wensen? We willen: Kor
ter zinnen van juister bouw en
eenvoudiger woordkeuze. Meer
J.-P. SARTRE
EEN postzegelcollectie. hoe be
scheiden ook, bijeengebracht in
d*e geest, zoals hiervoor besproken,
kan voor elkeen, verzamelaar of
leek, een lust voot het qog zijn,
mits.de zegels op de juiste wij
ze- zijn behandeld, bevestigd en ge
rangschikt. Heel dikwijls ontbreekt
daaraan zeer veel Het effect, dat
een soms met moeite verkregen col
lectie kan sorteren, wordt in heel
veel gevallen te niet gedrfan door
een onjuiste of onharmonische rang
schikking of door andere bijkom
stigheden. die storónd werken. Wat
heeft de ervaring van tientallen ja
ren ons hier geleerd?
Laat ik U om te beginnen vertel
len, dat onze liefhebberij zo oud
als het postzegel zelf, du6 ongeveer
honderd jaar. Maar meen niet, dat
de verzamelingen uit die' prille
jeugd der philatelie er zó uitzagen
als een ..goede" collectie van heden.
Lijm, stijfsel en ook wel dextjine
deden bij gebrek aan gompapiertjes,
die eerst sinds de tachtiger jaren
van Duitsland uit hun weg over de
wereld vonden» opgeld; meestentijds
werd op beschadigingen, dunne
plekken en zware afstempeling niet
gelet en U kunt .-rvan verzekerd
zün, dat het de grootst mogelijke
moeite zal kosten om een dergelijke
oude verzameling te „demonteren"
en opnieuw op te zetten-Zeer ver
moedelijk zullen heel wat exempla
ren, die door inwerking der in het
gebruikte inplakmiddel aanwezige
zuren zijn aangetast, in de papier
mand verhuizen. Hoe hier, om de
beste resultaten te verkrijgen, to
werk gegaan kan worden, dit hopen
we in de toekomst eens onder de
loupe te nemen.
We zorgen er dus ten eerste voor,
dat alle zegels, die we in onze ver
zameling wi|len onderbrengen, pa-
piervrjj zyn. m.a.w. de zegels die
nen te worden afgeweekt. Ik neem
aan, dat het ieder wel bekend zal
zijn, hoe dit moet geschieden. Al
leen zij men nogmaals drineend ge
waarschuwd tegen gevoerde enve
loppen, sterk gekleurd enveloppen-
papier entegen hét afweken
van zegels, gedrukt in zg. „loslaten
de kleur". Ook op deze laatste ca
tegorie hop^n w'B later uitgebreider
terug te komen.
Tenslotte dienen alle zegels gaaf,
dwz odbeschadigd te zijn (voor
heel zeldzame en kostbare exempla
ren kan een oogjè worden" toege
daan)- en bovenal, zo mogelijk, licht
gestempeld! Dit laatste ireldt na
tuurlijk niet voor hen, die „post-
„is", d.i. ongebruikt, verzamelen.
Beantwoorden de sollicitanten aan
deze drie eisen, welnu, dan zijn zij
waard, een plaatsje in Uw album in
te nemen.
D. E. J. MULDER.
stekende, redactie, voorzien van
Korte en deskundige commenta
ren, voorgelezen door speciaal
vnór het doel opgeleide nieuws
lezers.
A. R.
ZATERDAG 10 MEIDe maand
Mei is het tijdstip waarin op de bal
kons de bloembakken voor de zo
mermaanden worden gevuldZowel
rode Geraniums als blauwe Lobe
lia's, witte Margrietenroze of rode
Petunia's en andere ^bloemgewassen
komen, hiervoor in aanmerking.
Voor de vulling gebruikt men goe
de, poreus.e, zwarte aar-de. Tijdens
de zomer moet deze, natuurlijk vol
doende vochtig gehouden uorden.
Is de aarde echter te nat dan is dit
nadelig voor de planten. Daarom
is het w-el goed dat er voor drainage
onder in de bak wat potscherven of
een laagje koolas aanwezig is en
bovendien nog -een paar gaten voor
de afvoer van le veel water. S. L.
Vier van de vijf Duitsers ge
loven serieus in het bestaan van
een groot Duits leger, dat, naar
zij verwachten, vandaag of mor
gen op bevel van Stalin Duits
land zal binnenmarcheren om
een Duitse Sowjetstaat te stwh-
ten, aldus meldt Reuters corres
pondent. Volgens de verhalen
zouden zich ergens in Sou jet-
Rusland meer dpn een, millioen
gewapende Duitsers ophouden,
gekenmerkt, door de traditionele
distinctieven, behalve dan dat
het hakenkruis van het derde
rijk vervangén zou zijn door het
embleem van hamer en sikkel.
Deze strijdmacht zou aange
voerd worden door luitenant-ge
neraal tValter von Seydlitz Rh
andere officieren ran het leger
van veldmaarschalk von Paulus,
die zich te Sfalingrart heeft over
gegeven. Men neemt natuurlijk
aan, dat de bewapening van dit
legioen afkomstig is van grote
fabrieken achter de Oeral
Men is wat de sterkte van dit
legendarisch legioen betreft tot
de schatting van ongeveer ccn
millioen man gekomen naar aan
leiding van het verschil tussen
hef van Söwjet-Russlsche zijde
opgegeven aantal Duitse krijgs
gevangenen en het aantal van
drie millioen Duitse soldaten,
dat, naar elke Duitser gelooft, bij
het einde van de vijandelijkhe
den' in de Sou>jet-Unie vertoefdem
De echtgenote van i'On Seyd
litz, die in het plaatsje Verden
ten Z.-Westen van Bremen woont,
heeft alle verhaten over het com
munistisch legioen uitdrukkelijk
naar het rijk der fantasie verire.-
zen. Zij vertelde, dat haar man
vertoefde in een krijgsgevange
nenkamp voor generaalsop on
geveer zes kilometer afstand Vün\
Moskou, dat zij weinig afwist
van de omstandigheden van haar
echtgenoot, doch dat zij wel re-
gelmatig correspondentievan
hem y fit ving. Bij von Seydlitz
vertoeven in 't kamp veldmaar
schalk Von Paulus en andere
hoge officieren, die tijdens de
oorlog deelgenomen hebben aan
de „Vrij Duitsland"-beweging.
„Mijiy man zit achter prikkel
draad en weet n'ets van al deze
geruchten hem betreffendeal
dus Frau von Seydlitz
(Van onze luchtvaartmedewerker)
SCHIPHOL. Eertijds vonden schepen een veilige ankerplaats
in," dit Noordhollandse binnenwater, waar het geducht kon
spoken, maar dat thans een simpeH? ringvaart om de Haarlemmer
meer is. Gelijk de schippers Schiphol wisten te vinden, weet nu
iedere piloot in West-Europa en ook menige Amerikaan waar
Schiphol is en hoe er te komen.
SCHIPHOL was twee jaar geleden
ccn ruïne en wie cr kort na tic
bevrijding kwani schudde het hoofd
én meende, dat het wellicht beter was
komen kijken, zomaar naar het vlie
gen en naar het bouwen. Dat gaat in
excursies of in rondgangen van bij-
eengezamelde groepen yan zelfstan-
de ganse zaak daar maar te laten lig- dige bezoekers in de vorige zomer
.1 i... iiM.c Iruumnn (Tpmnfili-lil nrr mA.inn 40OfHl
gen en elders in het Westen van ons
land een geheel nieuw vliegveld aan
te leggen, Deskundigen dachten er
anders over'en zij zagen kans om in
twee jaar een luchthaven tc houwen,
die weliswaar nog niet gereed is
1 het gehele stationsgebouw moet, nog
I int de grond verrijzen niaar die
toch de eerste jaren al elke verdere
ontwikkeling van het luchtverkeer
kan opvangen .en behoorlijk verwer- Sclpphol cn waarom zij dat doet kun-
kwamen gemiddeld per maand 40.000
bezoekers op Schiphol! Men ziet, dat
ons land nog even luchtvaart-gezind
is als in dc opwindende dagen van
dc „Pelikaan" van Smirnoff of de
Uiverrace van Parmenticr.
Toekomst
En nu de toekomst. De overheid
steekt milliocncn in de grond van
ken. Én dat is al heel wat!
Alom in de wereld is de grote
klacht van dit ogenblik, dat. de
vliegvelden een te kleine behui
zing bieden aan de geweldige
ontplooiing, welke het verkeer
neemt. Dan zien. wij uit dc re
cente» statistieken, dat Schiphol
in de afgelopen winter 10ró nfcer
luchtverkeer verwerkte dan de
twee grote Parijse vliegvelden
(Le Bourget en Orïy) tezamen en
dat de drie Londense luchthavens
(Croydon. Heathrow eji Nor-
tholt) gedrieën maar \2% hoger
kwamen dan Schiphol. Dus:
Schiphol is thans eqn van de al
lergrootste luchthavens in geh^l
Europa, er heerst zelfs een inten
sievere verkeersdrukte dan op*
één der vliegvelden van Parijs of
Londen.
Hoe druk het is
Dit is een feit. waarover wij ver
heugd mogen zijn. Dat het druk is
op Schiphol wordt ook aangetoond
door het simpele cijfer, dat op een
mooie Augustusdag van het vorige
jaar niet minder dan 285 vliegtuigen
op Schiphol landden of vertrokken.
In totaal werden in het vorige jaar
bijna 20.000 landingen en starts ver
richt, tegenover nog geen 8000 in het
laatste voor-óorlogse jaar, dat nog
„normaal" voor de vliegerij was: 1938
En het laatste cijfer, dat wij over
Schiphol noemen, zal voor dc lezer
zeker een verrassing zijn, namelijk,
dat er heel wat mensen op Schiphol
SèïÜit '*•-*£ ,T,.
nen wij zien aqn een treffende sym
boliek: een straatnaambordje. Erger*
tussen de houten barakken, welke
eerlang afgebroken worden om plaats
te maken voor het machtige stations
gebouw is een houten bord geslagen
en daarop staat: „Vrijheidsstraat" en
daaronder „Libcrfy Street" en nog
meer vertalingen'in het Maleis, Rus
sisch, Ffiins en Zweeds. Schiphol
heeft al cén straat. Binnen één gene
ratie zal er een dorp op dit vliegveld
zijn, een wereldje op zichzelf van
hangars, loodsen, werkplaatsen, gara
ges, restaurants, wachtkamers, dienst
gebouwen, verkeerstorens.
Terecht kan men dan ook zeggen,
dat de victorie is begonnen met de
bevrijding in de „Vrijheidsstrajat"!
Voor de Zondag j
Anker der ziel
IN de nachtelijke stilte zit lk t«
werken by een kleine lamn.
Door de openstaande deur kan Ik
juist het hoofd zien van hem, by
wie ik deze nacht beloofde te wa
ken. Zwart tekent het zich af te-
gen de' witte kussens. Van slapen
is geen sprake. Rusteloos zoekend
^gaat deze waariyk grote mens, die
nu haast ëen kind geworden le, het
laatste stuk van de levensweg.
Soms komt het hoofd, mager enfc
met de tekening van do dood er
reeds op, met een ruk omhoog.
Als ik toeschiet, zie lk hem vreerpd
en ontzet kyken in ech toekomst,
die voor my nog verborgen is. Dan
valt hij terug in het kussen, en ik
veeg het zweet van zyn ^voorhoofd.
Het gesprek kan het niet verder»
meer brengen dan een paar vrien
delijke wóórden, ccn bemoedigend®
glimlach, een begrypend' knikken.
Wc zyn al te ver van elkaar g"e-
raakt eigenlijk. Wat hier nog over
is van hém, is niet anders dan het
kind, dat om zyn moeder schreit.
.Zo ligt een mens op drift voor de
haven van de dood? Het is dit rus
teloos dobberen op de wateren des
doods, dat de achtergrond vormt,
van het vreemde woord uit-de He
breeën-brief f6 10): wij, die een
toevlucht zochten in do door God
ons geboden zekerheid, om aan te
grypen de ons geboden hoop. De^e
toch hebben we als een veilig en
vast auker onzer ziel, dat door
dringt tot in het binnenste heilig
dom achter het voorhangsel, waar
Jezus voor ons als voorloper is
binnengegaan. Dan mag ons le\^ns-
bootje rusteloos bewogen wieden,
dan mag er door do schrik aan ge*
rukt en getrokken worden. Het an
ker houdt! Dat zit vast „achter het
voorhangsel". Zalig wie langs deze
vreemde, donkere weg naar huis
gaat!
Ds. C. M. van Endt
NET ALS VOOR DE OORLOG zijn th Engeland bij de paardenren
nen de mannequins weer opgedoken, die de nieuwste modésnufjes
lanceren,
FEUILLETON
iPOORCRAIC RtCE VERTALlNC: AOA KAMPERS j
64
„Het enige, dat ons interesseert,
is dat deze kogel en de kogel, die
Mrs. Sanford gedood heeft, niet uit
dezelfde revolver afkomstig zyn",
zei April koeltjes.
„En dat wisten we eigenlijk al",
zei Dinah uit de hoogte.
„Maar", zei Archie wanhopig,
„ik heb nog wel zó mya best ge
daan om dat alles van meneer
O'Hare te weten te komen. En kan
't jullie nou helemaal niks sche
len?"
Dinah wierp een snelle blik op
zHn teleurgesteld gezicht en zei:
„April plaagde je maar een beetje.
We konden haast niet wachten, tot
je thuiskwam".
Dinah plaagde je maar een beet
je", zei April naastig. „Heb je het
echt aan brigadier O'Hare ge-'
vraagd en wat heeft hy je ver-
„Een heleboel", zei Archie. „Nou,
die kogel hierHy begon een
lafige en gedetailleerde uitleg, al
leen de verhalen van de krankzin
nige tovenaar, de woedende tyger
en de vermoorde politieagent in
Brooklyn liet hfj weg. „dus", zo
eindigde hy, „wetenschappelijk ge
sproken had de moordenaar twee'
revolvers, twee verschillende soor
ten revolvers èf anders waren er
twee verschillende moordenaars,
ieder met zyn eigen revolver".
„O Archie, ie bent een genie", zei
April en gaf hem een zoen op zyn
neus.
„Laat dat", bromde Archie. „En
denk er aan: zeven gulden 'zes-en-
vi.iftig".
„Maak je maar niet benauwd",
zei April. „Je zult heus wel maken,"
dat we het niet vergeten". Ze be
gon de hopjespudding in dessertgla
zen te doen. „Er moeten twee
moordenaars geweest Ziln, dat heb
ben we al eerder uitgekiend. Dus:
schoten ze allebei op haar. of scho
ten ze op elkaar of hoe was het?"
Ze zette de glazen netjes op een ry
op de keukentafel en begon de pud-
dingpan uit te likken. Opeens zette
ze de pan neer en zei: „Maar er
zijn drie revolvers by betrokken".
Archie graaide de puddingpan
naar zich toe en green een lepel.
Dinah liet een worteltje vallen en
zei: „Drie?"
„De revolver, die Mrs. Sanford
heeft doodgeschoten. Een v.yf-en-
veertiger. De revolver, die op het
portret heeft geschoten. Een een-
en-dertigcr. En de revolver' van de
Cheringtons. Een een-en-twintiger,
een stukje damesspeelgoed". Plot
seling zag ze, wat Archie deet
ne c"
heb vanavond
wdeed.
.Geef me~die puddingpan terug! Ik
heb vanavond de pudaing gemaakt
en het is myn beurt!" Ze Keek in de
pan en zei: „De duivel zal je halen,
Archie Carstairs!"
„Trek het je niet aan", zei Archie
troostend, terwyl hy de laatste
druppel pudding van zyn lepel likte.
„Nu hoef je de pan niet om te
wassen".
Dinah zette de worteltjes op.
Toen keërde ze zich van het for
nuis af en zei: „Weet jullie, ik
vraag me af, met wat voor soort
revolver die man. die Frankie Riley
doodgeschoten is".
April vergat de puddingT>an en
zei: „Dat vraag ik me ook af. Als
het dezelfde is geweest
„Laat dat maar aan my over",
zei Archie vol Vertrouwen. „Ik wed
met je om negen millioen dollar,
dat ik het morgen te weten kan ko
men".
„Ik wed met je om hetzelfde be
drag, dat je dat niet kunt", zei
April.
Archie keek haar bêrekenehd
aan. „Waarmee wed je eeriyk en
echt?"
„Met een kwartje", zei April
prompt.
„Hu-hu", zei Archie. ..O nee!
Wantals ik dan de weddenschap
win, dan leen jij het geld van my.
om het te betalen. Ik wed ipet
meer met jou om geld".
April zuchtte, „rs'üpou, gupoed.
Zeg het dan maar".
„AlsArchie zweeg en
dacht na. „Als ik er morgen
acjitër kom, friet wat voor soort re
volver die meneer Frankie Riley
werd doodgeschoten, dan hoef ik
een hele week het vuilnisvat" niet
naar beneden te brengen".
..Maak er vier dagen van", zei
April.
„Nee niks ervan, een hele week".
„Nou goed dan, voor elkaar".
„Nou zeg, al8%jullie klaar zijn
met dat flauwe spelletje, luister
dan eens naar my", zei Dinah
streng.
„Ja heer", «ei April en neeg diep.
„Wy gehoorzamen", zei Archie
heel plechtig.
„We weten nu zo'n beetje, wat
voor invloed Mrs. Sanford op die
arme Mr. Sanford heeft gehad", zei
Dinah, hun klassieke beleefdheids
vormen negerend. „We weten,
waarom hij na de moord is wegge
lopen. en waarom hy hier heeft
rondgehangen om te proberen in
dat huis te komen. Omdat wy dat
gene te pakken hebben gekregen,
waarom ny in het huis wou".
„Misschien."'zei April, „zou het
het beste zyn, als we hem gauw
gingen vertellen, dat wij het heb
ben en dat we het op een veilige
plaats zullen bewaren, tot de echte
moordenaar is gevonden en dat we
het dan aan hem terug zullen ge
ven of het verbranden. 'Dat moet
zyn zorg een beetje verlichten."
Dinah keek' schoolmeesterachtig.
„En dam moesten we hem meteen
maar vragen, wat fiy weet over de
ontvoering van Bette LeMoe. Mis
schien kan hy ons iets vertellen,
dat ons een belangryke aanwyzing
geeft."
„Genie!" zei April bewonderend.
„Maar als hy nu eens niet wil
spreken?" vroeg Archie.
„Wë zullen hem wel aan 't praten
krijgen," zei Dinah.
„Nu hebben wy macht over hem."
..En als hy nu eens leugens ver
telt?" zfi Archie vasthoudend.
„Archie," zei, Dinah, „je hebt te
veel praatjes. Als je met ons mee
wilt, dan moet Je je mond houden."
Vanaf de veranda aan de achter
kant van het huis keken ze voor
zichtig rond om te zien, of iemand
ze bespionneerde. Toen renden ze
naar het speelhulsje.
Toen ze om de struiken heen
stormden, bleef Dinah ineens stok
stijf staan en zei: ..Allemachtig!"
(Wordt vervolgd)
„Sleeën"
„Een behoorlijk coetuum kan je
niet kopen, we hebben haast geen
heel ondergoed méér aan onzo
body, de woningnood is nijpend,
omdat de wederopbouw in een te
langzaam tempo geschiedt, enfin, iu
ieder opzicht komen we nog veel t*
kort, maar wel zio je hoe langer
hoe meer „sleeën" van auto's rij
den!''
Aldus de klacht van vele Neder
landers. Zeg Baar wat tegen? Wy
nemen voetstoots aan, dat het over
grote deel der „sleeën"-bezittera
hun wagens hard nodig hebben
maar ook, voor ons is het nog altijd
een vraag waarom ons land geen
eenvoudiger typen auto's invoert.
Uf is het zo, dat -do 'Amerikaanse
auto-magnaten geen goedkoper
soort fabriceren of afleveren? Wy
neigen "wel eens naar een bevesti
gend antwoord op deze laatst»
vraag, want kunnen ons niet
voorstellen dat de regering alleen
„sleeën" koopt en daardoor onze
kostbare deviezen verspilt.
Iets anders. Ook op Zondag rijden
de „6lee"-eigenaars in hun sjieke
wagens en bevolken dikwijls de gro.
te restaurants, waar* voor. goed geil
schier alles te koop en „te eet" is.
Dit 'werkt ontzaglijk irriterend op
hen, wier enig Zondagsgenoegen
bestaat in een korte wandeling.
In normale gevallen (er zijn he
laas ook „abnormale") krijgt men
alleen toestemming vo.Qr de aan
koop van een auto als mén haar
voor 'n hoogst nuttig doel nodig
heeft. Autorijden op Zondag is veel
al een luxe, die behalve psycholo
gisch niet verantwoord is tegenover
de „pantoffelgangers", doch ooit
nog kostbare deviezen vreet (ben
zine!).
„Ofis volk wil hard werken maar
het w'il weten waarvoor", zei één.
der vooraanstaande politici kort ge
leden. Hetrwil beslist niet hard wer
ken om sleeën-bezitters zelf6
Zondag een extra'goed leven te be
zorgen. Ook van hen verwacht do
gewone w-erfcer soberheid.,
Dit laatste is echter ook een
kwestie van „stijl". j
