In „Het altijd dorstende hert
Welkom Kroesbaard!
tl
Hf
Bewoners van nieuw-gewonnen land
ZWITSAL
Radio-programma
Leer kinderen reeds jong
internationaal denken
Fotografisch glas: nieuwe
Amerikaanse vinding
2
Korte gesprekken met filmsterren en
langere met andere mensen
Overeenkomst en
verschil
Ons land op de
Amerkaanse film
Vrijdag 27 Juni 1947i
Architect Fledderus in Amerika XI
Palm Canyon in Palm
Springs, California
De vorige week ben ik onder een blauwe zonnehemel met
het peerd van Tarzan over een tractorenpad van de Kuin-
der naar Luttelgeest gewandeld. Eerst ben ik U de verklaring
schuldig, dat het „peerd van Tarzan" de hooggebeende en wel
geschapen dochter v.an boer Wester uit de Noord-Oost
polder is. De jongens van Kuinre en van de Noord-Oostpolder
weten wat mooi is, maar hun maatstaven zijn anders dan de
onze. Daarom heet in hun monden de struise natuurmens die
Wester is Tarzan en zijn dochter, die de dartelheid van een
veulen paart aan de kracht van een Oldenburger. het „peerd",
en dat is een onderscheiding die er zijn mag.
werd om voor mijn verder transport
door de States te zorgen.
"C* N gaat U ook eens kijken in die
Noord-Oostpolder en de veelal
vergeten Noord-West hoek van
Overijssel, want er is niet het min
ste verschil tussen het nieuw ge
wonnen land in de Zuiderzee en de
Imperial-Valley in California, het
nieuwe land dat door de Boulder-
dam en het All-America kanaal in
cultuur is gebracht en dat mijn vol
gend reisdoel was na mijn vertrek
uit Los Angelos en Hollywood.
Maar mijn gedachten dartelen
mijn pen vooruit Laat ik eerst mijn
gesprekken met filmsterren releve
ren. Met mijn gastvrouw Verginia
bezocht ik de Huntington Library in
Pasadena. Op een gegeven moment
stond ik voor een schilderij van
Gainsborough, de „Bleu Boy" en
plotseling vormde zich om een jon
ge vrouw die naast mij stond en
mijzelf een mompelende kring men
sen. Toen wendde de jonge vrouw
haar hoofd naar mij en sprak: „Is
not it a beauty?" Waarop ik ant
woordde: „Yes, it is". Dat was mijn
gesprek met Greer Garson, bij U be
kend als Mrs. Minniver. Later in
Palm Springs draaide ik een ver
keerd telefoonnummer en een stem
antwoordde: „This is Eddy Cantor
talking". Dat was myn gesprek met
Eddy Cantor, die in een romantisch
huis aan de Paseo el Mirador woont.
Ik heb niet zo druk gepraat met
die mensen. Zoveel temeer met een
rustende Amerikaanse éigenbouwer,
die op een avond door de goden
naar Jerry Klomp's hnis gezonden
De schrijver met zijn gastvrouw op
het ierras van de Huntington
Library, Pasadena, California.
VRIJDAG 27 JUNI
Avondprogramma
HILVERSUM I: 19.00 Praat U
rustig verder 1 19.15 Louis Davids
zingt 19.30 „Wereldtragiek en
Christelijk geloof". 20.00 Nieuws.
20.05 Concert door G. Hengeveld,
piano Jan Keessen. viool en Henk
van Wezel, cello. 20.30 „Schuld en
boete". Klankbeeld. 23.30 Buiten
lands weekoverzicht. 21.45 Frysk
bloed tsjuch op! 22.40 Avondwij
ding.
HILVERSUM II: 19.00 Nieuws.
19.15 Ex-politieke gevangenen.
19.30 Pianoduo. 20.00 Nieuws. 20.05
De gewone man zegt er 't zyne van.
20.15 „Tournooi in de Keizerstad".
22.30 Nieuws. 23.05 „Soirée Dan
sante". 23.30-24.00 Johann Strauss.
ZATERDAG 28 JUNI
Ochtend- en middagprogramma
HILVERSUM I- 7.00 Nieuws.
7.15 Gymnastiek. 8.00 Nieuws. 10.00
Morgenwijding. 10.20 „De onzicht
bare verzameling". 11.00 Voor de
arbeiders. 11.45 Familieberichten.
12.00 Van laag tot hoog. 12.35 Mil-
ler-Sextet. 13.00 Strijdkrachten.
13.30 Orgelspel. 14.15 Radio Phil-
harmonisch orkest. 14.55 Van boek
tot boek. 15.30 „De Wereld gezond
heidsorganisatie". 16.00 Kon. Mili
taire Kapel. 16 35 Als een bonte
vogelvlucht. 17.00 Snortpraatje.
18.00 Nieuws. 18.30 Strijdkrachten.
HILVERSUM II: 7.00 Nieuws.
7.15 Gymnastiek. 8.00 Nieuws. 8.15
„Pluk de dag". 10.15 T.T.-Races
Assen. 11.45 Essie Ackland zingt.
12.03 T.T.-Races Assen. 12.30 T.T.-
Races Assen. 33.00 Nieuws. 13.15
„Welk boek?" 13.20 T.T.-Races As-
seD. 13.45 „Toneel en film". 14.15
T.T.-Races Assen. 15.15 „Jonge
kunstenaars stellen zich voor".
15.45 KRO-Kiosk. 16.05 T.T.-Races
Assen. 18.15 Journalistiek week
overzicht. 18.30 „Buffalo Bill.
TU1NKALENDER
VRIJDAG 27 JUKI. Evenals
de mieren gaat ook het insect, dat
bekend staat als de oorworm, zich
op allerlei plekken in tuinen en hui
zen vertonen, soms zelfs in zeer
groot aantal. De oorwormen zijn
schadelijk omdat ze allerlei bloemen
en fijne vruchten kunnen aanvreten
of beschadigen. Men pleegt ze ge
woonlijk te bestrijden door het aan
brengen van schuilplaatsen, waarin
men ze overdag kan aantreffen en
doden. Voor dat doel worden tussen
de bloemgewassen bloempotjes met
houtwol of ineengcfrommelde kran
ten neergelegd of opgehangenOok
verschuilen ze zich graag onder ou
de zakken, dakpannen enz.Geregeld
worden die schuilplaatsen gecon
troleerd, li
I—T IJ was op een vacantietocht
A Azonder bepaald doel, had een
voortreffelijke auto en een nog
voortreffelijker vrouw, een ketting
rookster van 70 jaar. Twee dagen
later vertrok ik met hen naar het
Zuiden, fungerende als gezelschaps
heer en chauffeur, en nog een dag
later noemde ik haar Moeke gn hem
Bartje. In deze twee mensen, Mr. en
Mrs. Somer uit Denver. Colorado,
vonden mijn ervaringen op het ge
bied van onbaatzuchtige gastvrijheid
hun hoogtepunt. Ze maakten samen
ruzie bij de samenstelling van "het
menu, omdat Moeke dacht, dat de
kip die zij uitgekozen had beter
voor mij zou zijn dan de lamsbout,
die Bartje het beste voor mijn zieke
galblaas vond, en al die dagen is
het mij maar een enkele maal en
dank zij samenzweringen met een
hotelhouder gelukt om eens een re
kening te betalen.
Een van onze stopplaatsen was
Palm Springs in de Californische
woestijn; een plaatsje waar U
's morgens Harold Lloyd en Edward
G. Robinson met een boodschappen
tas kunt zien wandelen. In de herfst,
winter en lente bloeien oleander,
bougainvilles, primrose, woestijnle
lie en Mexicaanse zonnebloemen er
uitbundig; 's winters is het er vol
met filmmensen en toeristen, maar
in de zomer blijven alleen de bur
gemeester en de postman, omdat de
dagelijkse en normale zomerhitte
116° Celcius bedraagt. Al die scho
ne tuinen, al dat gras en al die
bloemen verschrompelen dan tot een
triest grijsbruin en sterven. Palm
Springs herleeft in het najaar, als
met de eerste gasten treinladingen
graszoden, planten en bomen wor
den aangevoerd om dit oord weer
het gelaat te geven, dat op de
prospecti van de reisbureaux staat.
Alleen de smoke-tree, een bladloze
boom. die aandoet als een wolk met
takken en een stam en de palmen
van Devils en Palm Canyon overle
ven de seizoenen en verplaatsen toe
rist en bezoeker in een sfeer, die
elders op de wereld alleen in de
Soedan te vinden is.
OMDAT er in de herberg geen
plaats meer was, heb ik gelo
geerd bij Thyrza Cohn. Het was de
gepensionneerde onderwijzeres van
het plaatsje, oud en uitgedroogd als
de palmen en de smokes-trecs, maar
ze had een hart dat benijdenswaar
dig jong was. Drie honderd jaar ge
leden moet haar wieg in Palestina
of Polen hebben gestaan, later moet
Bvron op haar zijn Sonate to Thyrza
hebben gemaakt en nog later zat ik
met haar op de patio van hotel Del
Tahquitz achter een malse kip, ter
wijl in het maanlicht nu en dan een
jonge vrouw van de galeria afkwam
om geruisloos in het koele bassin te
glijden, dat m het midden van de
patio ligt.
Die avond bewonderde ik in haar
huis het portret van Emile Zola, die
ze vereerde. Een portret dat ver
sierd was met gedroogde bloemen,
die Thyrza zelf op Zola's graf op het
kerkhof Père Lachaise in Parijs had
geplukt In de nacht stonden we op
het zonnedek van haar huis in de
woestijn. Ver weg huilde een prai-
riewolf en de maan hing als een
gele bal boven de bergen. Daar
vertelde ze van de historie van het
land en de schandaaltjes van de
mensen en toen zag ik haar plotse
ling als een van Charles de Coster's
Vlaamse toverheksen, want ze lachte
als het ging over de minne, maar bij
de gruwelijke geschiedenissen sloeg
ze kruisen met vermenigvuldighcid.
Ook dit is Amerika.
tIngezonden mededelingen}
BrS ROS RIJD PAARD.
KORTOM G€NIET VAN
HEI IEVEN LEEF NIET
MAlF. 6ESTRIID UW
KWAAL MET
AAMBEI ENZ ALF
VAK
Onlangs meldden wij, dat een
„Unit" van James Fitzpatricks-
Filmmaatschappjj in ons land ver
toefde voor het opnemen van
films in technicolor.
Deze „Unit" vertoeft reeds bijna
twee maanden in mis land. De
„filmpjes" zijn in die tijd gegroeid
tot films, die samen ongeveer
achtduizend meter lang zijn. Zij
zullen in 1500 theaters in Ameri
ka vertoonde worden.
De „Unit" werkt in ons land op
initiatief van de algemene Neder,
lendse Ver. voor Vreemdelingen
verkeer, die daarbij veel steun
ondervond van de K.L.M., de Re
geringsvoorlichtingsdienst en de
Holland-Amerika lijn.
W. J. A. C. Bins, burgemeester
van Weesperkarspel, gaat met pen
sioen.
Dr. J. H. Tuntler, directeur
G.G.D.-Amsterdam, is benoemd tot
professor te Groningen.
j Weldra de krant
5
per radio?
j Miles Trammel, president van
de National Broadcasting Cor-
jporation i de U.S.A. heeft het
j congres medegedeeld, dat. een
nieuw systeem van radio-com-
municatie is uitgedacht, dat in
staat is 1 millloen woorden per
minuut over te zenden.
j Het systeem heet ,.UUrafax",
5 zei hijIn zestig seconden tijds
S kunnen er 20 romans Van 50.000
woorden mee ran New-York
j naar San Francisco overgebracht
S worden
j Het gaat 20 vlug, zei hij, dat
de bestaande communicatiestel-
s seis even langzaam zullen lijken
als een ossenkar in verhouding
s tot een stratosfeervliegtuig.
j IJ et systeem, dat door de Ha-
dio Corporation is ontworpen zal
in de loop van de zomer voor 2
s het publiek gedemonstreerd kun- 2
nen worden.
S Het werkt als volgt: elke ge-
drukte bladzijde wordt uiterst j|
j stiel gefotografeerd en overge- j
seind. De ontvanger reprodu- 2
l ceert de bladzijden even vlug j
met behulp van een fotografisch
proces.
Trammei deelde aan een sub-
commissie van de senaat mede,
dat dit nieuwe proces zou kun-
nen betekenen, dat de krant in
de toekomst via de radio zou
worden afgeleverd. Radiokran-
ten zullen iets heel gewoons
worden, verklaarde hij.
Jimmy Doyle overleden
Jimmy Dovle, 22 jaar oud, is aan
de bekomen hoofdverwondingen tij
dens de laatste titelwedstrijd tegen
Ray „Sugar" Robinson, waarin hij
door Ray technisch k.o. werd ge
slagen, in het ziekenhuis te Cleve
land overleden.
De politie en do bokscommissie
van Cleveland hebben, ieder afzon
derlijk, 'n onderzoek ingesteld, naar
de oorzaak van de dood van Doyle.
Vooral lectuur over vreemde landen
kan 'n stimulans zijn
Eén van de bekende figuren
uit de internationale onderwijswe
reld is de Engelsman van Belgische
afkomst J. A Lauwerys, die een
belangrijk aandeel heeft gehad in
het voorbereidende werk van de
UNESCO organisatie van de Ver
enigde Naties voor opvoeding, we
tenschap en cultuur). Onlangs
schreef hij, dat het ten aanzien van
de problemen der moderne wereld
noodzakelijk blijkt de jonge mensen
op te voeden tot goede leden van
hun volk, welke willen samenwer
ken met die van andere naties, er
niet naar streven ten koste van
anderen voor zich zelf voordelen te
behalen en die begrip hebben van
internationale organisatie
Aan deze eis van de tyd komt het
na-oorlogse verlangen over de gren
zen te trekken allereerst tegemoet-
Als reactie op de afgeslotenheid in
oorlogstijd en ondanks de grote
materiele belemmeringen bloeit het
internationaal jeugdverkecr, dat
straks in de schoolvacanties op
nieuw een hoogtepunt zal bereiken.
En langs de postroutes van Europa
doorkruisen behalve de talloze brie
ven der internationale jeugdcorres-
pondentie, de vele schoolalbums de
landen, albums met verhalen, teke
ningen en platen, waarin de leerlin
gen van de lagere en de middelbare
scholen elkaar van hun dagelijks le
ven en hun omgeving vertellen,
menigmaal op een alleraardigste en
zeer verzorgde manier. Leerlingen
van middelbare scholen ruilen op
internationale schaal tijdens de va-
canties van woonplaats met elkaar,
studenten en leraren worden uitge
wisseld en de UNESCO belooft dat
streven te bevorderen.
Maar in dit laatste geva] hebben
we niet alleen te maken met de be
grijpelijke herleving der internatio
nale betrekkingen na de oorlog. Als
ZWJTSAt FACRUSCEN - AfttDQORN
Familiefoto's in het vervolg op het
aquarium...?
In Amerika is een nieuw soort glas uitgevonden, waarop foto's kun
nen worden afgedrukt ook kleurenfoto's die dan in glazen kelken,
schalen of ruiten zichtbaar blijven. Dit bijzondere glas heeft dezelfde
eigenschappen als het papier waarop afdrukken van foto's wotden ge
maakt. Elke foto kan volmaakt worden gereproduceerd, soms zelfs met
driedimensionaal effect. Hiervoor zun twee bewerkingen nodig, een met
zonlicht en een met hitte. Daar de foto, of elke verlangde tekening of
opschrift het gehele glas doordringt, is krassen, verbleken of kromtrek
ken uitgesloten.
Hriprlimpn<;irvnnnl pffpct blauw- purper, robijnrood of oranje
urieaimenbionddi eneci |m0aClijk een an(icr levert sieChts
Het glas ls onmiddellijk na de helder mod op en weer een ander
vervaardiging kristalhelder. Wil
men een foto reproduceren, dan
legt men het negatief van die foto
op het glaa en stelt het enige minu
ten bloot aan ultraviolet licht. Dit
kan zonlicht zijn of een zonnelamp
of een andere ultra violette licht
bron. Nadat het negatief is verwij
derd, wordt het glas tot 1000 gra
den Fahrenheit verhit. Daardoor
wordt de foto „ontwikkeld."
Het geheim schijnt tc liggen in
ondermicroscopische metalen deel
tjes, die by de vervaardiging met
het glas worden vermengd. Het ul
traviolette licht doet deze deeltjes
neerslaan en ze uit het mengsel
naar voren komen en kleur aanne
men.
Het glas kan in elke vorm wor
den vervaardigd, als een dunne kelk
of een stevige plaat voor het maken
van portretten. Er kunnen verschil
lende kleurencombinaties worden
gereproduceerd. Eén der ingrediën
ten in het glas maakt foto's in
maakt afdrukken in geel en bruin.
De kleurschakering wordt bepaald
door de duur dor belichting. Een
glassoort geeft bij 'n belichting van
enkele minuten een geheel purperen
foto. Om gedeelten daarvan rood te
maken moet men die gedeelten lan-
ger belichten en de rest van het
negatief afschermen.
Schaduwpartijen dringen dieper
in het glas door dan felle licht par
tijen, waardoor bij sommige foto's
een driedimensionaal effect ont
staat, dat er meer leven in brengt.
Zolang het niet wordt gebruikt
moet het glas worden beschermd
tegen zonlicht of ander ultraviolet
licnt, maar het behoeft niet zo vol
komen tegen het licht te worden
gevrijwaard als afdrukpapier. Bij
het afdrukken worden die gedeelten
van het glas, die niet door het ne
gatief worden bedekt, afgeschermd
met zwart band of ander materiaal.
Het afdrukken kan gebeuren by
gewoon lamplicht.
V
KROESBAARD krabbelde over
eind en keek om zich heen:
nergens zag hij mensen. Hij
trachtte zich te herinneren waar
hij het hos, (later hoorde hij dat
de mensen het een park noem
den) was ingelopen. Voorzichtig
zocht hij naar het hek, dat hij vrij
snel vond en langs het hek wan
delend zag hij spoedig ook de
poort. Maar hoe kwam hij nu in
„Het altijd dorstende hert?"
Het scheen wei of Kroesbaard
steeds een beetje geluk had. Vlak
voor de poort van het park stond
een auto, die versierd was niet
een zwart-wit geblokte band. Ach
ter het stuur zat een man te sla
pen.
„Ik zal die man vragen mij
naar het hotel te rijden", dacht
Kroesbaard. „Hé, meneer", riep
hij, „word eens wakker!"
De man sliep blijkbaar zeer
licht en sloeg onmiddellijk zijn
ogen op. Hij zag echter niemand.
Toch bleek hij niet verbaasd of
verschrikt, want hij vroeg dadelijk:
„Is U het, koning Kroesbaard? Ik
verlang er al de hele dag naar
U te ontmoeten. Wilt U iets
van mij?"
JA, meneer", zei Kroesbaard
en keerde zijn mantel, zodat
ae man hem kon zien, „de bur
gemeester heeft mij uitgenodigd
vanavond in „Het altijd dorstende
hert" te komen, maar ik weet
niet waar dat hotel is. Kunt U.£njj
er heenrijden?"
„Natuurlijk, met het grootste
genoegen", zei de man vriendelijk,
„komt U maar naast mij zitten."
Hij maakte het deurtje van z*jn
auto open en Kroesbaard klom
er in.
Toen hij naa6t de chauffeur zat
draaide deze een lampje aan en
keek nieuwsgierig naar Kroes
baard. „Ik hoop dat U niet boos
is dat ik U zo nauwkeurig bekijk,
maar ik heb mijn kinderen be
loofd precies te vertellen hoe U
cr uit ziet," zei hij.
„Kijk maar gerust", antwoordde
Kroesbaard, ^kabouters zien de
mensen niet iedere dag."
TOEN de man
baard, kroontje.
Kroesbaards
mantel en de
grappige puntschoenen goed be-
keken'had draaide hij het lampje
uit, zette de motor aan on gaf gas.
Zo reden ze door de donkere stad.
De schijnwerpers van de auto
wierpen hun helder licht ver
vooruit en nu kon Kroesbaard de
stad weer eens op een andere
wijze bekijken. Wonderlijk rnooi
vond hij haar: oude, grauwe gc-
VOOR DE KINDEREN
veltjes werden, als de felle lam
pen zq beschenen, net toverkaste-
Ipn, de bomen van een brede laan,
waardoor ze reden, werden alleen
van onder verlicht en vormden zo
een witte poort met een donker
dak. Prachtig vooral vond Kroes
baard een brede gracht, waar sta
tige herenhuizen, zich langs rij
den. De lantaarns aan de over
zijde spiegelden zich in het even
rimpelende water.
Dc auto sloeg een hoek om, reed
een groot plein op, dat feestelijk
FEUILIETON
103
Ze sloeg verstrooid naar hem.
„Het ia ernstig. Al die mensen. Ik
bedoel zoals die lerares, die dacht,
dat ze naar een restaurant ging en
in een speelhol terecht kwam en die
man, die niet wil dat zyn familie
weet, dat hp in een bar werkt en al
die anderen. Sinds Mrs. Sanford
dood is, hebben ze zich een hoop
zorgen gemaakt en zich afge
vraagd, wanneer iemand die rom
mel zou vinden."
„We zouden ze allemaal een brief
kunnen schryven," stelde Dinah
voor. „en het bewijsstuk en de fo
to's en ze terugsturen."
„Te veel postzegels," zei April.
„We zijn weer rut.
Ze staarde een minuut lang som
ber in het verschiet en toen verhel
derde haar gezichtje.
..Ik weet wat we moeten doen!
Jullie vangen de eerste verslag
gever op, die de deur uit komt."
Ze wachtten ongeveer een kwar
tier. Er kwam een fotograaf naar
buiten. Er ging weer een fotograaf
naar binnen. Tenslotte kwam er een
dikke meneer met een grys pak aan
naar buiten, die een opgevouwen
papier in zyn zak stopte.
„Hé meneer!" zei April.
Hü keek haar aan. zijn ronde ge
zicht verhelderde en hy zei: „Hé!
Jonge juffrouwtje Betrouwbare Ge-
tuige!" April knipperde met 'r ogen
staarde hem aan en zei: „Ik ken U!
U verstopt zich in yssalons en luis
tert gesprekken af! Wat zou U
denken van nog zo'n verhaal van
een betrouwbare getuige, wiens
naam hier niet kan worden ver
meld?"
„Dat zou Ik geweldig vinden," zei
de dikke meneer. Hij haalde het op
gevouwen papier int zhn zak.
„Nou," zei April, „U weet, dat
Mrs. Sanford chantage pleegde.
Dus..." Ze ging verder en vertelde
hem heel uitvoerig en op overtui
gende wpze over het feit. dat er in
net huis van Mrs. Sanford een mas
sa chantagemateriaal was gevon
den. „Er waren ook onschuldige
mensen by, zoals leraressen en... en
zo." zei ze. De politie, ging ze ver
der. wilde niet, dat er iets van dit
materiaal aan de openbaarheid
werd prysgegeven omdat dat zoveel
onnodig leed zou veroorzaken. Dus
was het verbrand tot het laatste
velletje papier. ..Hier in onze eigen
verwarmingskachel." voegde ze er
ter overtuiging aan toe.
De dikke meneer maakte een
aantekening en zei: „Is dat beslist
waar?"
„Ja zeker," zei Dlnah. „We heb
ben het zelf gezien." Ze zei er niet
by. of ze de papieren in kwestie of
het verbranden ervan hadden ge
zien.
„Weet U," zei April vertrouwelijk,
„de politie was zelfs van plan n i e-
mand te laten weten dat het ge
vonden was. Omdat ze tenslotte
toch de moordenaar hebben. Maar
wij zijn hier de hele tjjd geweest en
wij zyn er achter gekomen. Dus ik
geloof wel. dat dit wat je noemt een
echte „tip" is. hè?"
„Nou en of," zei de dikke meneer
verrukt.
„Maar vertelt U niet, waar U dit
hebt gehoord," zei April ernstig,
„of... of...," wat zei die persoon in
Moeders laatste boek ook weer?
„we zullen alles ontkennen, 't Is
maar dat U 't weet." „Dit werd ver
klaard," zei de dikke meneer grin
nikend, „door een betrouwbare ge
tuige, wiens naam op het ogen
blik niet kan worden bekend ge
maakt
H\j draaide zich om en liep het
trapje af.
„Enne wat ik zeggen wou,"
riep April hem na, „U kon best
even by Luke aanlopen en hem ver
tellen, dat we straks naar hem toe
komen om voor elk een moutbier.
Voor Uw rekening."
De dikke meneer staarde haar
een minuutlang aan en zei tenslot
te: „Als je het met dat andere ver
haal niet by het rechte eind had
gehad, dan zou ik zeggen, dat je
naar de pomp kon lopen. Maar
vooruit, elk een moutbier."
„Met chocola," riep April hem
na. „En slagroom." „Je houdt niet
van moutbier met chocola," hielp
Archie haar fluisterend herinneren.
„Ik kan er twee moppenblaadjes
en een pakje kauwgum voor in de
plaats nemen," zei April tegen hem.
Dinah fronste haar voorhoofd:
„Wèt voor een ander verhaal?"
„O. niets byzonders," zei April
luchtig. „En nu geloof ik, dat we
werkeiyk beter al die rommel kon
den verbranden. Als lk die knaap
goed ken, dan maakt hy er een reu
ze verhaal van en al die mensen, die
zich 'n hoop zorgen over hun goede
naam hebben gemaakt, zullen zich
een boel beter voelen."
„Laten we er een vuilrtje van
stoken," zei Archie. „Er is niks aan
om die rommel in de verwarmings-
kachcl te verbranden."
„De laatste keer, dat we een
vuurtje stookten," herinnerde Di
nah hem, „schroeide de kat van
Mrs. Williamson zjjn staart en
dreigde Moeder ons naar een stren
ge kostschool te sturen,"
„Dat zou ze toch niet gedaan
hebben," zei April dromerig. „Weet
je Dinah, Mr. Holbrook."
„Wat is er met Mr. Holbrook?"
vroeg Dinah, zich de verstuikte en
kel en de jacht van de kat en de
hond om het huis heen herinnerend.
„Ik vind. dat we de foto van zijn
dochter aan hem persoonlijk moe
ten terugbrengen. Met de brieven."
Dinah's adem stokte. „Ben je nou
helemaal gupek?" „In de eerste
plaats," zei April, zal hy het
waarschynlyk prettig vinden het
Êortrct van zijn dochter te hebben.
!n in de tweede plaats zou het wel
'8 kunnen gebeuren, dat hu het ver
haal in de Kranten niet zag en zich
zorgen bleef maken. Ja, ik vind, dat
we net maar moesten brengen.'
Voor Dinah en Archie een woord
konden zeggen, was ze al om het
huis heen gehold en door de achter
deur naar binnen gegaan.
„Hé." zei Archie. „Weet je wat?
Weet je wat?" „Ik weet het, Ar
chie," zei Dinah somber. „En hou
je mond."
.(Wordt vervolgd),
verlicht was, en stopte voor een
groot gebouw met wel honderd
ramen. Aan de gevel brandden
duizenden lampjes, die samen de
woorden vormden:
„WELKOM, KONING
KROESBAARD"
\17AT een eer, wat een eer,"
iy mompelde Kroesbaard, „de
mensen schijnen toch heus blij te
zijn dat ik kom."
Hij bleef nog even naast de
chauffeur zitten om alles goed te
kunnen zien. Grote, sjieke auto's
reden aan en af, deftige heren, in
't zwart gekleed, hielpen dames,
die lange zijden japonnen droe
gen, bij bet uitstappen. De her^n
droegen vreemde hoge hoeden op
bet hoofd.
„Nou," zei Kroesbaard, „ik zal
maar uitstappen. Mag ik U heel
vriendelijk bedanken voor Uw
hulp. Of moet ik er voor betalen,
maar ik heb geen.geld, dat ken
nen wij in Zwamland niet."
„Neen, neen. Majesteit", zei de
chauffeur, „ik zou er toch geen
geld voor willen hebben. Ik vond
het een hoge eer U hierheen te
mogen rijden."
„Dan ga ik maar", zei Kroes
baard en gaf de man een hand,
„groet Uw kindertjes van mij!"
Hij klom uit de auto, draaide
straks immers het reizen en trekken
weer normaal mogelijk is, wordt die
behoefte ruimschoots bevredigd.
Maar de bovenstaande woorden van
de internationale autoriteit op on
derwijsgebied, en hot werk van de
UNESCO hebben op dit punt een
veel verdere strekking. Zij beteke
nen niet meer en niet minder dan
dat het onderwijs zelf er op gericht
moet zijn een jeugd te helpen vor
men, die internationaal kan denken
en handelen.
Aardige voorbeelden
Onze tijd biedt aardige voorbeel
den van dc manier waarop dit kan
gebeuren. In het verleden zou men
wellicht het eerst hebben gedacht
aan een nieuw lesuur, een vak er
bij op de rooster, hetgeen dan een
uitbreiding van aardrijkskunde cn
geschiedenis zou betekenen. Thans
gaat het anders.
Reeds enige tijd is er b.v. het
streven om de kinderlectuur,
die en niet het minst in ons
land hoofdzakelijk uit belha
melhistories of fantasieën in
sprookjesvorm bestaat, wanneer
zij niet een voorloopster is van
de belletrie, aan te vullen met
boeken, die over het kinderle
ven io andere landen gaan.
Zulke boeken maken de jon
gens en meisjes bekend met ge
bruiken en gedachten bij ande
re volken zander dat zij direct
een leerboek zijn.
Ik weet niet of „Ot en Sien** on
vervangbaar dus onvermijdelijk is,
maar daarna kunnen toch véél meer
dan nu in de plaats van de boekjes
met allerlei verhaaltjes boeken tre
den als b.v. „Kleine Sjang" van
Asscher-Pinkhof, dat het leven van
een Chinees jongetje op voor kinde
ren boeiende wijze verhaalt. En na
enig zoeken zijn er zeker méér van
zulke boeken te vinden, waarmee
men in Engeland en Amerika reeds
meer vertrouwd is.
Venster op de wereld
Gelijktijdig: met 't streven om van
het kinderleesboek een venster op
de wereld te maken,'wordt gepro
beerd het venverven van feitenken
nis te laten samengaan met de ont
wikkeling van het internationale
denkon. Een middel daartoe is de
uitwisseling van werk tussen twee
schoolklassen in verschillende lan
den. Daarbij werkt een klas met het
doel leerlingen van gelijke leeftijd
en ontwikkeling in het andere land
op de hoogte te brengen van toe
standen en gebruiken in het eigen
land, of bestudeert die van het land
waarmee het contact bestaat. Het
aanleren van bepaalde stof krijgt
hierbij voor het kind een direct be
grijpelijk doel, dat bovendien op de
verbeelding werkt. En ook de reac
ties, dio men ontvangt, stimuleren
de werklust op ongemene wijze en
verhogen de individuele activiteit.
Wat in dit opzicht tot nu toe
wordt gedaan, is zeer incidenteel en
ontbeert een vast geheel, waarin het
doelbewust is geplaatst. Het ligt
echter in de lijn van de ontwikke
ling. wanneer men aanneemt dat de
internationale organisatie der we
reld onafwendbaar is en mensen
vraagt die een dergeliike organisa
tie aan kunnen. Die mensen zullen
van jongs af een blik op de wereld
moeten kunnen werpen, en niet al
leen in de studio's va' Hollywood
en op de buitenlandse soldatenkerk-
hoven, maar bovenal op het leven
van de gewone man elders in do we
reld. I
Het spreekt vanzelf, dat jeugd
reizen en schoolbioscoop hier-
bjj goede hulpmiddelen zijn, die
in steeds ruimere mate moeten -
worden gebruikt. Maar waar
het in hoofdzaak om gaat is: -
de noodzaak om kennis te ver
werven te doen samenvallen
met de noodzaak de wereld ln
te k'gken.
Meer en meer immers zal dit het
moderne aangezicht blijken van het
oude probleem de verhouding tus
sen school en leven op bevredigen
de wyze te regelen.
Dr. J. C BRANDT CORSTIUS.
zijn mantel weer om en was ver-»
d wenen.
ZO klom Kroesbaard tree voor
tree cle hoge stoep van het
hotel op en wandelde naar bin
nen. Een stroom van licht golfde
hem tegemoet In een grote, hoge
zaal stonden wel honderd tafel
tjes en aan iedere tafel zaten
twee dames en twee heren, allon
heel feestelijk of heel deftig uit
gedost. De japonnen der dame3
toonden alle mogelijke kleuren:
hel en zacht rood, groen in veler
lei tinten, mat en donker blauw,
en ook goud-geel. De heren droe
gen allen pandjesjassen, die hen
heel statig stonden. Ook hun ge
zichten, die spiegelglad geschoren
waren, kregen daardoor een def
tige uitdrukking. De vreemde,
glanzende, ronde hoge hoeden
hadden ze niet meer op hun
hoofden, die waren ze zeker op
een of andere manier kwijtge
raakt.
Allemaal keken ze naar een ver
hoging vóór in de zaal, waarop
een grote tafel stond met een don
ker groen kleed er over en vijf
heren er achter. Do middelste
heer had een streng gezicht en
droee een brede zilveren keten
over zijn pandjesjas. In een hoek
van de zaal zaj een orkestje
zachtjes te spelen. Kroesbaard
vond de muziek heel mooi, daar
om sloop hij er heen om beter te
kunnen luisteren. Vlak naast een
grote trommel, die op een lage
driepoot stond, ging hij zitten. Hij
besloot rustig te wachten wat
gebeuren ging.
J. VAN STRATEN
