tTamteiM- KROESBAARD drinkt een glaasje likeur en... SOLI DOX Belgische kans te winnen was groter dan ooit ZWITSAL Ons schip wordt grondig gecamoufleerd Radio -programma 2 -Kort bestek V L j Ocer Zie/ e/i Zeect in ae 't ZIJN KAERELS DIE ONZE „RIVIERPAARDEN" BESTUREN Portret van de „Allegro''-bemanning Samenwerking ontbrak Overheid en progressief onderwijs Tanden van het zuiverste wit. .Vrijdag 11 Juli 1947 Nederlandse sleepvaart IE er op uit is, de Nederlandse binnenscheepvaart te beschrij ven komt vanzelf terecht b\j de mannen die onze rivierschepen be volken en in het buitenland de vlag van ons land hoos: houden. Allen, die ik gedurende de reis heb ont moet, boezemden ontzag in door hun grote kennis van zaken, hun liefde voor het schip, hun eerlijk heid in handelen en optreden en hun sterk aan de dag tredend ge voel voor humor. Dat zijn de pijlers waarop het we zen van de binnenvaarder rust en die de objectieve beschouwer, die kersvers van de corruptieve wal komt, imponeren. Het zijn bepaald geen lieve jongens met een weke inborst. Nee, als het er op aan komt vloeken ze de duivel uit de hel en „voeren" elkaar eens lekker tot dat de koppen rood-gloeiend staan. Maar dan drukken ze elkaar de stevige vereelte knuist, waar geen handschoentje ompast. de gro ve poot waar honderden meters sleepstrang doorheen gleden, met en zonder venijnige weerhaken. Ze houden van het water, omdat het hun „thuis" werd: ze vechten voor hun beroep, omdat het avontuur hen lokt. Al verdienen ze een pove re 45 gulden op de boot en zouden ze er 75 op de wal kunnen verdie nen. dan trekt er geen de overall uit. Ze lusten een borreltje en dein zen zelfs niet terug voor rijkelijke besprenkeling. maar de centles voor moeder de vrouw komen vrijwel zonder uitzondering in de huishoud- portemonnaie. Ze praten graag over het meisje en wat in een man- nenheerschappij te doen gebruike lijk is. ze aarzelen niet qen gewaagd mopje te tappen, maar eenmaal weer thuis, zijn ze man en heer zoals U en ik. Eerlijke kerels, in ruwe bolster met een blanke pit. De kapitein O ook op de „Allegro", de stoere schuit van de Fa. Van Loon uit Vreeswijk. Om met de kapitein, „kappi" of de „ouwe" te beginnen: Een jonge vent. die Arie Briaire, op het water geboren, op de vaart ge louterd Als snuiter van tien, twaalf jaar door zijn vader aan het roer gezet en er vandaan gevloekt brj stommiteiten. Met de peilstok op de boeg metertje voor meter „afgesto ken" om de gevaarlijke ondiepten te leren kennen dagen lang. Dan in het achter-onder geschopt bij de ketels. Hemmetie uit. kolen schep pen en vuur stoken, al verzendt de hitte de huid. Vervolgens vuur schoonmaken, waarbij de vlammen de kolen de voetzolen schroeien en stoom maken. Alles heeft h\j ge daan en zo heeft hij in weinige ia- ren de schepen van onder tot boven leren kennen, van het kleinste krukasle tot het grote stuurrad. Toen op een kleine rivierpruttcl ge zet. waar hfi alles alleen moest doen' schepen aanmaken, navigeren stoken, oliën en wat al niet meer. Toen examens voor de Rijnvaart en de kroon op het werk: kapitein op een grote riviersleepboot, aanvoer der van een klein dapper team. En ziin mannetjes erkennen de kracht van hun „ouwe", ondanks zjjn jonge jaren. Hij immers kent de bestuur baarheid van zijn schip, weet de obstakels in de stromen en is niet te lui om mee te helpen bij het „aanmaken", het inhalen der stran- gen, het dekzwabberen en nog vele vleze andere karweitjes, waarvoor de landrot zijn neus optrekt en de weke vingertjes wil sparen. Bij een Rijnvaarttractaat is over eengekomen hoe de boten bemand moeten zijn al naar gelang de grootte en trekkracht van het schip. Zo moest de Allegro zes man varen: kapitein, stuurman, machi nist. twee stokers en een dekknecht Deze laatste was niet aanwezig en de verslaggever heeft getracht de rol soms over te nemen. Hij liep dan heel ijverig met een emmertje water te spatten en met een „lui wagen" te paraderen (een dek- zwabber) wat de stoker deed op merken dat er op het dek een steel stond met aan elk eind een zwab ber. maar ik kan U zeggen dat handèn. die alleen een pen plegen te omklemmen erg raar staan voor werk aan boord. Dc stuurman F)AN de stuurman, een kalme jongen, die dc vaart ook al sinds jaren kende, minder all-round dan zijn kapitein en ook minder be kend met het vaarwater. Eerste assistent van de kap., die het roer overneemt als deze in het vooron der zijn prakkie binnenslaat. Ver der manusje van alles, de eigenlijke man die „het aanmaken" manoeu vreert: de lieren doet werken, de strangen om de bctings slaat (de grote ijzeren palen op het achter dek) en het anker laat vallen. Soms leidt het tot conflicten als de stuur niet de juiste koers vaart, althans naar het inzicht van de gezagvoer der. maar geen vijf minuten later is men de troebelen weer vergeten. En dat is maar goed ook. want in deze kleine vlottende kolonie waar men elkaar honderden malen per dag ontmoet, zou het leven on draaglijk zijn. als men elkaar niet zou kunnen zetten. Daarom zal het ook altijd tot de taak van de ge zagvoerder behoren, bil aanmonste ring er op te letten, dat de nieuwe mannetjes goede makkers van de bestaande equipage zijn. De meester |h N daar de machinist, of de 1Meester, een oude waterrot, die al heel .vat landen ep nog veel meer rivieren heeft doorkruist. Hij kent Frankrijk, België en Duitsland als zijn vestzak. Hil heeft er de ge volgen van de eerste wereldoorlog gezien, de Hitlerrevolutie, de voor bereidingen van wereldbrand num mer twee en de vermorzeling van alle onruststokers. Tussen al deze bedrijven door heeft hij gevaren en gevaren. Soms heeft hij een pittige opmerking geplaatst aan het adres van „Dolfie Hitier", waardoor hij bijna was gekidnapt: later na Sta lingrad kon hij wat meer zeggen en nu troeft hij alles af. wat hem ter ore komt en hti spuit zijn verbol genheid over de langjarige arro gantie van het Moffendom. Hij is een goed vader van een groot ge zin, en onderhoudend verteller en en prettig luisteraar. Zodra hij in zijn overall op het dek verschijnt, waarvan de nogal grote broek hem het aanzien geeft van het achter steven ener olifant, zwermt de re porter op hem af. Want die kerel, draagt in ziin geheugen stof mee voor vele. interessante boeken. En het spijt me Moester, dat ik maar zo kort van je kon genieten. Maar wie weet De stokers F)AN de stokers twee potige man- L/ nekes. doorgewinterde Rotter dammers. die daar uit de pakhuizen wellicht hun eerste banaan stalen en op trage slcperskarren de eerste splinters in hun bibs opliepen. Jon gens, die dagen lang verdroomden met het kijken naar het bedrijvige leven van de havenstad, het binnen stomen der trotse zeekastelen, het overladen in de binnenschepen, waartussen kleine keffcrige motor sloepjes als watertorren over de blauwe spiegel scheerden. Er altijd bij waren, als ze eens 'n tros moch ten vangen en om de ducdalf 6laan. blij als een prins, dat ze „die baas" van dat schip een handje mochten helpen. De één heeft toen het grote water gekozen en zwierf de zeven zeeën af. totdat het vrouwtje het hem verbood. Het duurde soms te lang. Toen koos hij, de rusteloze zwerver, de binnenvaart, zodat hij wat meer de voeten onder de huise lijke tafel kon steken. En hij vond er vrede mee. Het is een ruwe klant maar eerlijk als goud. Eens op een nacht zo vertelt hij kreeg hrj bezoek van de politie. Er waren „Kappi" Arie Briaire, de vrolijke en kundige varensgast in zijn stuurhut, fietsbanden gestolen. Kijk rustig rond zei hij. Direct stapte dc smeris toen op een cartonnen doosje toe en opende het. Toen had het maar wei nig gescheeld, of de Sterke Arm was de kamer uitgeslagen. Die moest geen gebbetjes verkopen. Je zoekt nu eenmaal geen fietsbanden in de bonnendoos. v/aar of niet. Geen smoesjes, vader zee ik as ie voor bande komp, zoek dan maar fikke thuis van andere za ken. Ziedaar onze stoker ten voeten uit. De kok F)e ander, een kalmer kereltje. Ly bovenste beste knul. Prima kok, vuurvast en vol humor: altijd bereid een handle te helpen, ook al heeft ie net het vuile zweet, de roetvegen en het gruis van zijn oody gespoeld. Pestkop eerste klas. met de stuurman als slachtoffer. Maar diens prakkie smaakt er niet minder door. En allen te saam doen het werk van de dekknecht, die men niet kon krijgen. Des avonds na het werk putsen zij het water op het dek om de uitgebraakte roetdelen weg te spoelen, strijken een kwast verf over de railing want er is geen schip of het ziet er proper en goed onderhouden uit. Soms ook spoelt men overdag het dek. om het ijzer, dat de zon gloeiend gestoofd heeft, wat af te koelen. De dilettant EN de man van de krant beun haasde wat mee. soms danig voor de mal gehouden, als hij een vuile poetslap moest overbrengen of een stuk gereedschap moest aan geven. dat nooit heeft bestaan. HU jaste piepers.' boende het dek. mocht even het roer hanteren als er geen gevaar bestond en genoot van de teamspirit op deze kleine bodem. Uit de ervaringen tijdens die tocht geput is het dat hii zeggen kan. trots te ziin op 't Nederlandse varensvolk. Het zijn geen sierlijke, luxe, kunstig besneden meubelstuk- jes, rnaar het is stevig werkhout. waaruit deze kerels ziin gesneden, hout. dat een grote reputatie kan schragen, een reputatie die erken ning afdwingt bh vrienden en be wondering bij rivalen. TOUR DE FRANCE (Van een speciale verslaggever) Het verloop van de strijd In dc etappe MontpcllierCarcassonne vertoonde veel overeenkomst met die in de rit MarseilleMontpellier. Ook nu een aanval van de Belgische ploeg, welke echter wederom mis lukte nadat de kans een rit te win nen groter was dan ooit. Vier ren ners Kwamen tegelyk dc wielerbaan van Carcassonne opstuiven, drie Belgen, N. Callens, R. Impanls en A. Schotte en een Fransman, Teis- seire. Sprint over anderhalve ronde moest de beslissing brengen. Teis- seire lag 200 meter voor de eind streep in derde positie, de twee voorste Belgen trokken keurig dc spurt voor hem aan, in de bocht kwam hjj over hen heen en op het laatste rechte eindje werden de Belgen geklopt. Drie Belgen tegen één Fransman en de Fransman won. Op het middenveld werd na deze sprint danig geredekaveld tussen de Belgen, want zulk een onmacht hadden de Belgen in vele jaren niet getoond. Van tactiek was dan ook geen sprake geweest, van samen werking kon men niets bemerken. Jansen breef achter Jansen bleef in de rit van Mar seille naar Montpellier steeds ach teraan de staart hangen, hoewel Joris van den Bergh hem voortdu rend gewaarschuwd had, dat onge twijfeld een paar Belgen en enkele regionalen een ontvluchtingspoging zouden doen, waar hij, Jansen, b\j hoorde te zijn om zijn positie te ver beteren. Ook in deze etappe bleef Jansen weer achteraan in het pele- ton zwerven. Dat Camellini er een bepaalde afwachtende tactiek op na houdt is begrijpelijk. Hi1 blijft bij Vietto en Vietto en zijn knechten letten op hem. De twee Pyreneeën- ctappes zullen de oplossing van het geheim moeten geven wie uiteinde lijk de beste is. Montpellier-Carcassonne was de derde van de drie z.g. vlakke etap pes in de Midi en gezien de geringe nivcau-vcrschillen ook wel de ge makkelijkste. Vanaf Montpellier ging de karavaan door een zeer dor en golvend landschap van lage heu vels. Als men weet dat de Frans man Massal uit Beziers geboortig is, dan zal het geen verwondering wekken, dat Massal al kort na Sete een uitlooppoging waagde. Het hoofdpeleton liet hem gaan, maar acht renners, onder wie vier Belgen trokken er met hem onderuit. Het waren Callens. Impanis, Schotte, Mathieu, Lcveque, Teisseire en de Zwitser Tarchinl. die vandaag uit stekend reed. Negen concurrenten arriveerden het eerst in Beziers en hadden een k.m. of zes verder zes minuten voorsprong op de hoofd groep. Villedaigne, 39 km. verder dan Beziers en 113 km. van Mont pellier gelegen, zag de vluchtelin gen om 2.20 uur passeren op 8 km. gevolgd door het hoofdpeleton. En deze voorsDrong groeide geleidelijk aan tot bijna dertien minuten. In tussen was de hoofdgroep uiteen gevallen in twee grote delen en een Hier alle „koppen" bij elkaar: v.l.n.r. kapt. Briaire, de machinst, dc kapt. van de „voorspan", de twee stokers en de stuurman, In de stuurhut de vader van de kapitein, die meevoer om in de Ruhr naar zijn door de Duitsers „gevorderd" schip te zoeken. TUINKALENDER VRIJDAG 11 JULI. Sommige bestrijdingsmiddelen tegen bepaalde plantenziekten hebben hun eerste toepassing leute aan een toeval te danken. Dat was ook het geval met de Bordeause pap. Deze bestaat uit een oplossing van kopervitriool en kalk in water. Reeds vel* jaren ge leden plachten de wijnboeren in Frankrijk hun drui enbomen met deze stof te bespuiten om diefstal tegen te gacn. De blauwe kleur der bespoten druiven moest de dieven de indruk geven, dat ze vergiftig waren. Toen in 1882 een parasitaire zwamziekte hevig optradbleek, dat de bespoten druiven gezond waren en bleven. Er 'as een nieuw be strijdingsmiddel ontdekt; het werd eL beroemde Bordeause pap. Voor de bestrijding van de zg. schurft- ziekte pleegt men in het voorjaar o.<i. de appel- en perebomen met dit middel te bespuiten. S. L (Jngezot.den mededeling lüu.r Hervorming van binnen uit of buiten om? door dr. J. C. BRANDT CORSTIUS IN ons onderwijs bestond reeds ja ren vóór dc tweede wereldoor log de toestand, dat de drang naar verandering, naar ontwikkeling langs nieuwe banen zich uitte in de oprichting van scholen, die in me nig opzicht afweken van het gebrui kelijke systeem. Er verrezen Mon- tessori* en Daltonscholen, vrijwel steeds van particuliere zijde, die de gedachte wakkpr hielden dat, hoe zeer we ook tevreden mochten zijn over ons onderwijs, overeenstem ming met de nieuw gewonnen in zichten van de zielkunde en met die van de opvoedkunde noodzakelijk bleef evenals overeenstemming met de eisen van de maatschappij. Zolang overheid en burgerij daarvan niet of nauwelijks waren doordrongen, verrichtte dit particu liere initiatief pionierswerk, hetgeen men eerst nu meer en meer als zoda nig is gaan waarderen. Het leidde er echter nimmer toe. dat van over heidswege in enigszins belangrijke mate zulke nieuwe scholen werden gesticht. Waar al eens een Montes- sori- of Daltonschool van gemeente wege in het leven werd geroepen vond dit vrijwel, en zeker wat het middelbaar onderwijs betreft, geen navolging, ondanks de dikwijls goe de resultaten van zulk onderwijs. Dit feit bewijst, dat "ion v'öór 1940 weinig bereid was van de traditie af te wijken. In menig opzicht is dit thans an ders. De scherpe scheiding tussen de „vernieuwers" en de „behou ders" is verdwenen. Men staat meer open voor de gedachte, dat niet één systeem alleenzaligmakend is en niet alle nieuwe wegen dwaalwegen zijn. De opleiding der leerkrachten, hun herscholing, hun onderwijscon- ferenties en hun bijeenkomsten leg gen van die verandering getuigenis af. Hoevele onderwijzers en leraren passen in hun onderwijs reeds nieu we methoden toe en hanteren er nieuwe middelen, geven op een an dere wijze en in een andere geest les dan voorheen. Men kan zeggen dat de ban is gebroken, die eertijds het nieuwe van het oude angstvallig hield gescheiden. De overheid heeft zich hierbij niet onverschillig getoond. Menige wet- houder, aan wie de zorg van de scholen is toevertrouwd, treedt in dit proces stimulerend op. Na de oorlog kwam in vele gemeenten een jongere generatie van magistrate^ aai het bestuur, die meer vertrouwd is met de ontwikkeling der ideeën op onderwijsgebied. De vraag is nu: wat moet de overheid doen? Moet zij de oprichting van nieuwe school typen bevorderen of gebruik maken van de bereidheid, die in ruime mate aanwezig is om op organische wijze hof onderwiis a binnen uit te moderniseren? Moet de overheid méér dan voorheen Montessori- en Daltonscholen oprichten of moet zij de scholen, die zij reeds heheert, be hulpzaam zijn bi? de toepassing van gewijzigde methoden en nieuwe middelen? Het antwoord kan. naar mijn mening, moeilijk anders luiden dan dat zii, althans vat, middel- haro onderwijs betreft, het laatste moet doen. Voor het lager onderwijs immers lopen, wanneer we letten op de Mon tessorischool, de werkwijzen zeer uiteen. Daar verreweg de meeste kinderen uitsluitend lager onderwijs krijgen, ie het van he? grootste be lang dat deze zozeer verschillende werkwijzen, die beantwoorden aan verschillen in aard en aanleg van de kinderen zelf, (sommigen passen wel in het ene systeem, niet in het andere), naast elkaar bestaan. Van daar het groter aantal gemeentelij ke lagere Montessori-scholen. Verschillen tussen „oud" en „nieuw" uitwissen Bij het middelbaar onderwijs ech ter zijn dp verschillen van methode tussen Montessori-. Dalton- en die scholen, waar nieuw, werkwijzen worden gevolgd, vrijwel nihil. De middelbare Montessori-school wijkt niet in bizondere mate af van de middelbare Daltonschool. noch van de HBS of bet Gymnasium waar in sommige vakken nek op een ande re dan de traditioneel klassikale manier wordt ge werk* In beginsel komen zii alle hier'n overeen, dat er een aantal lesuren gegeven wordt naast uren. waarin de leerlingen zelfstandig taken en werkzaamhe den vervullen. De verhouding tus sen de aantallen van beide soorten schooluren moge soms verschillend zijn. dat rechtvaardigt geenszins een bijzondere roepinf van dp over heid om middelbare Montessori- of Dalton-scholen op te richten in plaats van de bestaande scholen in overeenstemming jp brengen met de gewonnen inzie!.'en en mogelijkhe den. Ten aanzien van het middel baar onderwijs gaat hpt er eerder om. dat onderscheid tussen „nieuw" en „oud" uif tp wis.en. "Wanneer thans b.v van over heidswege een middelbare Montes sori-school zou worden opgericht dan zouden de gevolgen zijn: lo. dat de docenten die bereid zijn op moderne wijze les te geven aan het algemene middelbare onderwijs worden onttrokken; 2o. dat de scheiding tussen oud en nieuw, die aan het verdwijnen is en die zeker voor het middelbaar onderwijs irreëel kan zijn, wordt gehandhaafd, ten nadele van het algemene type dat immers stuk of wat geïsoleerde renners. De eerste bestond uit 20 man onder wie de vijf favorieten, de tweede groep lag b(jna een kwartier achter de eerste en telde onder meer Kla- binskv. die een voorwiel gebroken had, Joly en Jansen in de gelede ren. In deze volgorde kwamen geen grote veranderingen meer tot aan de finish, waar Teisseire in de sprint won in 5 uur 18 minuten 35 sec. Een minuut later arriveerde Leve- que en Massai, twee minuten daar na Tarchinl, Latprre, toen Lucas en eindelijk het hoofdpeleton in 5 uur 31 min. 18 sec. Het was toen even half vijf. De Franse filmactrice Simone Simon, die na een afwezigheid van enige jaren weer in Hollywood te rugkeerde. heeft stappen onderno men om dc Amerikaanse nationaliteit te verkrijgen. Inmiddels heeft ze aan een film meegewerkt onder regie van William Dieterle. Deze film. „Het Verbond met de Duivel" zal binnen kort in ons land uitgebracht worden. (Ingezonden mededeling) Een mond wordt bekoor lijk door helderwitte tanden. Echt zuiver wit zijn tanden eerst, als zelfs het laatste spoortje tandsteen is verdwe nen. Solidox weet dat te be reiken ;Solidox bevat sulforicin- oleaat, het unieke middel dat tandsteen bestrijdt en voorkomt. so 10 010-s' TANDPASTA TEGEN TANDSTEEN \1/AAR is Kuifvogel," riep 99 Kroesbaard, „dan zul ik hem eens stevig de waarheid zeg gen, want hij jokte!" De burgemeester tikte met.de houten hamer op tafel en vroeg: „Meneer Kuifvogel. koning Kroes- baard wenst U te spreken". 11 ij kreeg echter geen antwoort. De burgemeester hamerde nu ha/der en alle dames en heren zwegen. „Heeft niemand Kuifvogel ge zien?". vroeg do burgemeester, ledereen keek om zich heen, som mige heren keken zelfs onder de tafeltjes, twee kellnere liepen naar buiten en riepen: „Meneer Kuif vogel. meneer Kuifvogel!!!", maar deze gaf geen antwoord en was nergens te zien. Hij was tijdens het „Hoera"-geroep stilletjes de zaal uitgevlucht en lieu nu als een kievit door de straten naar huie. „Majesteit", zei do burgemees ter, „wilt U bij mij aan de tafel komen zitten?" „Neen", zei Kroesbaard zeer be slist, „eerst moet deze man, die over mij sprak als „dat kereltje" zijn verontschuldigingen aan bie den. Omdat hij groter I9 dan ik denkt hij zeker ook meer te zijn. Ik neem dat niet!" De burgemeester stapte van 't po dium af en wandelde naar Kroes- baard, die heel boos keek naar de meneer aan het tafeltje vlak bij hem. En de meneer, wel die was zo rood als een gekookte kreeft en mompeld© iets van: „Niet zo bedoeld, meer vriendelijk opvat ten, heus eerbied voor Zijne Ma jesteit". OM, Majesteit", zei de bur- >»**-gemeester, „het komt meer voor dat sommige mensen ver keerde dingen zeggen over iets, dat zij n»et begrijpen. Laten wij onze feestvreugde daardoor niet laten verstoren!" Hij gaf een wenk aan het orkest dat dadelijk de nieuwe Koning Kroesbaardmars speelde. De bur gemeester gaf Kroesbaard een hand, wandelde met hem de zaal door en tilde hem op het podium. Van daar kon Kroesbaard over de hoofden der mensen heen zien en het deed hem goed te zien dat de meeste met vrolijke of bewonde rende blikken naar hem keken. En ze zongen samen; 3o. de erkend traditionele school wordt voor ouders en docenten, -hetgeen indruist 1 °n de ont wikkeling die daar thans gaan de is. Want algemeen is de opvatting doorgedrongen dat althans bij een aantal vakken methoden, die men nu wellicht Dalton of Montessori noemt (en wat is voor de hogere klassen vooral eigenlijk het ver schil?) algemeen toepassing kunnen vinden, zeker bij biologie, aardrijks kunde, Nederlanis, natuurkunde. Afwijking leerplan mogelijk? M.O. Een va« de officiële nieuwe voor stellen van het departement, dat ongetwijfejd kans van slagen heeft, is ook, dat de scholen do vrijheid kunnen krygen af te wijken van het voorgeschreven leerplan zonder het recht op subsidie te verliezen. Daarin zit voor do gemeentelijke overheid de mogelijkheid haar scho len van binnenuit te hervormen en aldus op véél breder basis het on derwijs te ontwikkelen, dan wan neer er hier of daar een Montessori- of Daltonschool zou bijkomen. Er zal uiteraard steeds gelegenheid moeten zijn voor het experiment en he? practische didactische onder zoek. Maar ook dat kan plaats vin den zonder dat van overheidswege een ander type school naast het gebruikelijke traditie gaat worden. Waar het per slot van rekening op aan komt is. dat de rijkdom aan verscheidenheid, die een voorwaarde blijft voor een gezonde groei, gege ven is met de rijkdom aan mogelijk heden voor de docent om In zijn on derwijs eigen wegen te gaan, <?n niet in het bestaan van Dalton-, Montes sori- en „gewone" scholen naast elkaar, die in de practijk van het dagelijkse onderwijs nauwelijks ver schillen zullen vertonen. Do historie heeft uitgewezen dat de vruchtbare werking van de „vernieuwers" niet blijkt uit een toenemend aantal Montessori- en Daltonscholen, maar wel uit een steeds groter bereidheid Koning Kroesbaard in dt stad," „Wat een vreugde geeft ons dat." „Hij sprong van de hoogste toren „En had haast zijn kroon verloren." „Bij het kraaien van de haan" Gaat hij weer 'van ons vandaan." „Daarom klinkt nu onze zang: Koning Kroesbaard levlang!" Mooi waren de woorden niet. maar toch vond Kroesbaard het aardig dat de Nieuw-Stadders speciaal voor hem een lied had den laten maken. En toen Zij tot slot het beroemde: „Lang zal hij leven in de gloria zongen, (Kroesbaard wist niet precies wat „gloria" betekende) keerde zijn goede stemming spoe- VOOR DE KINDEREN dig weer en hij zong aan het slot zélfs hard mee. TOEN hield de burgemeester een lange rede, waarin hij zei dat iedereen blij was dat Kroes baard in de slad was, ofschoon Zijne Majesteit sommige mensen wel een beetje aan het schrikken had gebracht. „Dat was hun eigen schuld, want ze bemoeiden zich te veel niet rnij", riep Kroesbaard, „de mensen zijn veel le nieuwsgierig". „Juist", Majesteit", zei de bur gemeester, „daar zit het 'm in. Maar laten we er nu maar verder zund over strooien en alleen maar vrolijk zijn. Muziek! riep hij en daar klonk onmiddellijk een vro lijke dans door de zaal. De bell- ners liepen met grote bladen, waarop kleine glaasjes stonden. AJs do mensen daaruit dronken knepen ze eerst hun ogen dicht en grijnsden een beetje, alsof ze het rode of gele vocht, dat in de glaasjes zat. niet lekk.er vonden, maar daarna keken ze heel vro lijk, ja steeds vrolijker. „Wat zit daar in die glaasjes?" \10eg Kroesbaard. „Dat is likeur", vertelde de bur gemeester, „Wilt U ook een glaas je?" „Ja", zei Kroesbaard, en van dat ene woordje heeft hij zijn bcle verdere leven ontzaglijk spijt gehad. J. VAN STRATEN (Wordt vervolgd) Mei 1940 te Melbourne. witte huid van ons schip ver- dwynt onder een laag grijs bruin, de verlichting wordt zwart geschilderd en men brengt allerlei fantastische voorwerpen aan om ons 's nachts totaal onzichtbaar te ma ken. Op het achterschin zijn diverse werklieden aan het hameren en las sen, en langzamerhand verschijnt er een lelijke ijzeren stellage waar een kanon op moet ?taan, maar dat ka non is er voorlopig nog niet. Allerlei officiële en officieuze per sonen dwalen over hei schip, alles wordt gemeten en opgenomen alsof ons schip een paard is dat ver kocht moet worden Plotseling stopt alle activiteit: we moeten naar Singapore De reis is erg vreemd, er zijn geen passagiers en alle lichten zijn gedoofd; des nachts stoten we ons aan en vajlen over allerlei dingen die we nog nooit eerder hadden opgemerkt, maar na enige dagen zijn we ook hier aan gewend. NU zijn het, d0 kleine ongemak ken die ons speldeprikken ge ven; we kunnen geen cigaret meer roken aan dek, een duikboot zou het kunnen zien; in de tropen kun- o' ii we geen raampje meer openen of we moeten het 1» uitdraaien; we mogen geen radio meer aanzet ten want ze kunnen ons peilen; de 6chijnlichten van de machinekamer kunnen niet meer helemaal open zo als vroeger. Langzamerhand dringt het tot ons door cb' we nu in oor log zijn. We hadden het gehoord over de radio en gelezen in de kran ten maar het ~'fls n'0t reëel; nu hebben allerlei kleinigheden ons geleerd wat grote woorden niet vermochten. In Singapore WANNEER we in Singapore ko men gaan we n het droogdok en hetzelfde tafereel begint op nieuw: veel mensen op het schip, elke deuk in de huid wordt beke ken. Gelijk we nu al gewend ziin eindigt alle activiteit weer even plotseling als zij begon. De Javaan se bemanning gaat naar huis on er komen Chinezen in de plaats, we gaan olie bunkeren en even later ziften we weer op zee. We branden van nieuwsgierigheid: „waar gaan we heen?" We gingen naar Sydney, dat was precies dezelfde weg terug maar da? hinderde niet, we wis ten nu dat het oorlog was en in het algemene onderwijs de nieu we inzichten toe te passen. En dit laatste zal, mij dunkt, voor de over heid doorslaggevend moeten zijn, wanneer zij zich zint op de veran deringen die zich thans voltrekken en die over enige decennia het Ne derlandse onderwjja een nieuw aan zicht zullen hebben, gegeven. De jonge maehinisf-ter-grote. vaart W. H. KIEWIET schreef voor ons enige artikeltjes over zijn oorlogservaringen. Enkele roeken geleden publiceerden wij de twee eersten, hier is het der de. dat een schip een maand lang leeg op zee kon varen cn dat we toch betaald werden. In Sydney aangekemen verliep alles volgens programma maar de drukte aan boord was nu overwel digend overal werd gehroken en ge hamerd. Het kanon werd op z'n stelling gehesen en iedereen ging eens stie- kum kijken om dit stuk oorlogsge reedschap van dichtbij te „bewon deren". Er stono een heel verhaal op. of liever in het blank» c.etaal gesla gen maar het meeste trof ons het jaartal 1918 We begrepen nu dat dat waar 1918 ophield 1939 begon en dat we in een schijnvrede hadden geleefd. vrijdag ii juli Avondprogramma HILVERSUM II: 19.00 Praat u rustig verder. 19.30 ..Wereldtragiek en Christelijk geloof". 20.00 Nwa. 20.05 Drie programma's van Ne derlandse werken. 20.30 Rondom Betje Wolff. 21.30 Buitenlands weekoverzicht. 21.45 Gronings half uurtje. 22.15 Radio „Filmpremière" 22.40 Avondwijding. 23.00 Nieuws. 23.15 Symphonlsch concert. HILVERSUM I: 19.00 Nieuws. 19.15 Musette-orkest. 20.00 Nieuws. 20.17 De gewone man. 20.45 „Le Sage ten Broek 21.15 Herden kingsconcert. 22.25 „Vaders dag boek". 22.50 Dansorkest. zaterdag 12 juli Ochtend- en middagprogramma HILVERSUM II: 7.00 Nieuws. 7.15 Gymnastiek. 7.30 New May- fair-dansorkest. 8.00 Nieuws. 8.39 Licht morgenconcert. 10.00 Mor genwijding. 11.00 Voor de arbeiders. 11.30 Accordeon-orkest. 12.00 Har- monie-muzick. 12.35 Lys Gauty en Tito Schipa. 13.00 Nieuws. 13.15 Miller-Sextet. 14.00 De nieuwe spel ling in België. 14.15 Russisch pro gramma. 15.00 Van boek tot boek. 15.30 Onze buurlanden en hun Soc. Dem. bewegingen. 15.45 „The Ram blers". 16.20 Als een bonte vogel vlucht17.00 Sportpraatje. 17.30 Orgelspel. 18.00 Nieuws. 18.30 Om en nabij de twintig. HILVERSUM I: 7.00 Nieuws. 7.15 Gymnastiek. 5 00 Nieuws. 8.15 „Pluk de dag". 9.30 „Die Entfüh- rlng aus dem Serail". 10.15 Klassie ke marsen en walsen. 11.45 Fami lieberichten. 12.03 Le Carnaval des Animaux. 12 30 „Welk boek? Een goed boek!" 12.35 Dansorkest. 13.00 Strijdkrachten. 13.30 Dansorkest. 13.45 Filmkwartier. 14.00 New Mayfair orkest 14.30 ..De Toneel kijker". 15.15 Marek Weber. 16.20 ,JDe vliegende Hollander". 18.00 Planoduo. 38.15 Journalistiek week overzicht. 18.30 Strijdkrachten.

Historische kranten - Archief Eemland

Dagblad voor Amersfoort | 1947 | | pagina 2