DAGBLAD VOOR AMERSFOORT
Een jonge dappere koningin werd
ingehuldigd
Gouden koets trok door
juichend Amsterd; *n
Aangrijpend
moment
Ontroerende ogenblikken i
de Nieuwe Kerk
Vele duizenden op de Dam genoten
van een imposant schouwspel
Een onvergetelijke
aanblik
Dinsdag 7 September 1948
Achtste jaargang, No. 1115
Opgericht door de Stichting ..Hei Parool - Giro 510330. UitïïflVe. N»V. De NieUWe Pers Redactie en Administratie: Snouckaertlaan 7. Amersfoort.
Bank: Rotterdamsche Bank. - Postbus 9 - Abonnements- 6 Telefoon redactie 5291. Telefoon administratie 6235.
prils 31 cent p. w. of 5.- p. kw. Losse nummers 10 cent Hoofdredacteur: TI. DE BOORDER.
T_J ET meest aangrljpendo ogen-
blik van de Inhuldigings
plechtigheid ln do Nieuwe Kerk te
Amsterdam en het belangrijkste
van heel die aan gebeurtenissen
en geestdrift zo rijke dag, was
voor ons het moment toen konin
gin Juliana, na haar toespraak
zich van haar zetel verhief om de
eed te gaan afleggen.
Op welk een ontroerende wijze
had de jonge koningin gesproken.
Met grote Innigheid sprak zij tot
haar moeder, herinnerde zij aan
het grote voorbeeld dat deze ge
geven heeft; de woorden „zij was
als een rots" waren haar en het
Nederlandse volk uit het hart ge
grepen. Hoe teder, hoe vol warme
menselijkheid was haar woord,
toen zij ons een blik gunde in
haar hart, dat strijd heeft gekend
toen de roeping tot haar kwam
om haar moeder op te volgen.
Van welk een deemoed getuigde
haar uitspraak: „Wie ben ik, dat
lk dit mag doen" en welk een be
slistheid sprak er uit haar voor
nemen, om het voorbeeld van
haar moeder na te volgen.
In heel deze toespraak, gezegd
op de eenvoudige, wat schuchtere
toon, die typerend is voor het ka
rakter van onze koningin, leefde
het diepbewogen hart, de zuivere
wil om, als koningin en als moe
der, de taak te gaan vervullen,
die haar op de schouders ls ge
legd.
Toen kwam het ogenblik, dat
als wij op de Inhuldigingsplech
tigheid terugzien, het grootse mo
ment was. De koningin ging staan,
verhief haar rechterhand en legde
de eed op de grondwet af. En het
was, alsof er eensklaps een an
dere vrouw voor ons stond. Niet
meer alleen de bewogen moeder,
zich bewust van haar zware taak,
maar de koningin, de souvereine,
de afstammelinge uit het huls van
Oranje. Er ging een trilling door
de kerk, men hield de adem ln,
men luisterde niet louter met ge
negen aandacht, doch ook met be
wondering.
Helderder en vaster werd haar
stem. Het was of er nieuwe kracht
in haar voer, alsof zij zich eens
klaps bewust werd van het feit,
dat een nieuw leven was begon
nen; ln haar voorafgaande toe
spraak had zij nog eenmaal alles
uitgezegd, wat ln haar omging.
Nu werd het oude leven besloten,
nu begon het nieuwe leven, het
leven van een koningin
En met ongewone kracht klonk
haar stem. De innerlijke strijd was
uitgestreden. De nieuwe taak
werd aanvaard, met vaste wil,
met herwonnen kracht. De wee
moed was overwonnen, het ver
driet voorbij. De dochter \frerd
vorstin, souvereine
Ware het'niet, dat de eedsfor
mule in de oude bewoordingen
moest worden gezegd, dan had
zij. na het „Wie ben lk, dat lk dit
doen mag", kunnen luiden; „Hier
sta ik. Uw vastbesloten koningin.
God helpe mij."
Deze transformatie, die ln een
ondeelbaar ogenblik leek te ge
schieden en geen enkel ander
uiterlijk verschijnsel meebracht
dan het verrijzen van een stoel en
het omslaan van een blad. deze
transformatie was het meest ver
heven en het meest bewonderens
waardige ogenblik van de plech
tige inhuldiging. Daardoor konden
de aanwezigen zien en horen, dat
Nederland geregeerd wordt door
een telg uit het huis van Oranje,
door een vrouw, die haar grote
voorgangers en voorgangster ten-
volle v/aardig zal zijn.
remonieel tenue. Met de nieuwe
uniform is die van 1826 weer in
ere hersteld en ook de Kon. Mili
taire kapel was in deze dracht ge
kleed. Allen droegen de enorme
berenmuts met gouden zon en gra
naat, de blauwe uniformbroek met
rode bies, en de donkerblauwe tu
niek met rode opslagen en over de
borst de gouden tressen. En ook do
officieren van het corps rijdende
artillerie in het zwarte laken
maakten een imposante indruk
Achter de gouden koets volgden of
ficieren van de rode en blauwe ca
valerie te paard, daarop enkele rij
tuigen met leden van de hofhou
ding. 21 Amsterdamse urgers te
paard in hofrok met steek en ten
slotte weer enkele legeronderdelen
De jagers droegen eveneens hun
nieuwe tenue, het hoofd gedekt
door een groene baret. De mannen
van de compagnie regiment Prinses
Irene stapten trots in hun fel rode
tunieken met blauwe kraag en
donkerblauwe pantalons het hoofd
gedekt met zwarte helmen Bij alle
compagnieën ging een vaandel-
wacht voorop.
Enorme menigte.
Het Amsterdamse publiek, neen
wij moeten zeggen het Nederland
se publiek, want uit alle oorden
var. het land was men naar de
hoofdstad gekomen, is niet moede
geworden zijn nieuwe vorstin toe
te juichen en ook de verschillende
legeronderdelen kregen hun aan
deel in het applaus. Zelden heeft
men zo'n enthousiaste en grote me
nigte in Amsterdams straten sa
men gezien. Het publiek, waarvan
velen reeds de dag tevoren een
plaatsje hadden gezocht op de
Dam zag men dan ook menigeen
met een wollen de' en stond vele
rijen dik en had overal op do
daken naar een gelegenheid ge
zocht de stoet vrij en ongehinderd
gade te slaan. Op sommige plaatsen
werden serpentines en confetti ge
strooid en op het Leidseplein luid
den klokken. Hier en daar zong de
menigte het Wilhelmus. De politie
stond voor een zware taak orn de
orde te handhaven. Zij is daar
voorbeeldig in geslaagd, al dreigde
menigmaal de afzetting verbroken
te worden en moest meer dan eens
versterking worden geroepen om
de toestand meester te- blijven. De
vorstelijke gasten hebben de stoet
op een speciale tribune op de brug
van de Doelenstraat gadegeslagen.
Prinses Margriet lag heel genoe-
gelijk op haar knieën tussen haar
ouders en prinses Beatrix werd
niet moede haar jongste zusje aan
het publiek te tonen. Zij was het
ook die de kleine Marijke enige
malen hoog optilde toen het ko
ninklijk gezin na de terugkeer op
het paleisbalcon verscheen. En het
talrijke publiek juichte maar en
zong het Wilhelmus en Oranje
Boven en in een spreekkoor riep
men om koningin Juliana....
Maandag was het een historische dag voor Nederland
Koningin Juliana, die Zaterdag na de kroonsafstand var
haar moeder, koningin Wilhelmina, de taak van souvereine op
haar jonge schouders had genomen, werd in de Nieuwe Kerk t€
Amsterdam, in een Verenigde Vergadering van de beide Kamer'
der Staten-Generaal, plechtig ingehuldigd.
alom beminde Juliana de regering
van haar evenzeer beminde moedor
heeft overgenomen. Mogen vorsten
huis en volk een schone toekomst
Het is een ontroerende plechtig
heid geworden, die aan innigheid
mets inboette door de luisterrijke
aankleding van het kerkgebouw en
de schittering van gewaden en uni
formen der vele hooggeplaatste per
sonen uit binnen- en buitenland, dje
de inhuldiging bijwoonden. De ko
ninklijke stoet, die onder de pergola
door van het paleis naar de Nieu
we Kerk schreed, bood een sprook
jesachtige aanblik en toen daarna
allen in de kerk hun zetel hadden
ingenomen, leverde het interieur
met de vele vlaggen en bloemen,
met de aanwezigen in vaak kleuri
ge kleedii en met schitterende sie
raden. een fantastisch schouwspel
op.
Maar temidden van deze onge
kende pracht, tegen de achtergrond
van een oude traditie, en van offi
ciële formules, wist de jonge Ko
ningin Juliana in deze vergadering
van de hoogst.cn van het land een
menselijk accent te brengen.
Ontroering klonk door in haar
stem. toen zij zich richtte tot haar
hoog vereerde Moeder en tot de
Staten Generaal, de vertegenwoor
digers van haar volk. Hier sprak
niet een hoog verheven boven haar
volk tronende Koningin, hier sprak
vóór alles een edele, fijn besnaarde
vrouw, een moeder van haar vier
kinderen, die aan de gevoeligheid
van haar jonge hart echter de
kloekheid der beste Oranjes paart
en die alle eigenschappen bezit om
evenals haar grote voorgangster
een moeder des vaderlands te wor
den.
De vele honderden in de kerk wa
ren diep onder de indruk van de
rede. die Koningin Juliana uitsprak
en van de dappere toon. waarop zij
de éedsformule uitsprak: de eed op
de grondwet, die werd gevolgd door
door de eed van trouw aan de Ko
ningin. afgelegd door alle aanwezi
ge leden der Staten Generaal, nadat
hun voorzitter. Prof. mr. Kranen
burg. de Koningin had toegespro
ken.
Vele duizenden hebben op de Dam
genoten van het imposante en unie
ke schouwspel, dat de Koninklijke
stoet opleverde. Het gesprokene in
de kerk werd door luidsprekers op
de Dam weer gegeven en daaruit
klonk tevens het ooggetuigeverslag
van de radio-reportagedienst. Ook
in vele tienduizenden huiskamers,
niet alleen in ons land. maar ook op
talloze plaatsen elders in de wereld,
met name in de Overzeese Gebieds
delen. heeft men via de radio de
plechtigheid in de kerk. het gebeu
ren op de Dam en later de glorieuze
toght van de gouden koets meege
maakt. Het Nederlandse volk. in al
ziin "eledingen heeft meegeleefd
met deze inhuldigingsplechtigheid,
zoals het wellicht nimmer tevoren
met een gebeurtenis mee leefde.
Nooit is Vorstenhuis en Volk zo
zeer één geweest als thans, nu de
tegemoet gaan.
Eed van de Koningin
„Ik zweer aan het Nederland-
sehe volk, dat Ik de Grondwet
steeds zal onderhouden en hand
haven.
Ik zweer, dat Ik de onafhan
kelijkheid en het grondgebied
van den Staat met al Mijn ver
mogen zal verdedigen en bewa
ren; dat Ik de algemeene en bij
zondere vrijheid en de rechten
van alle Mijne onderdanen zal
beschermen, en tot instandhou
ding en bevordering van de al
gemeene en bijzondere welvaart
alle middelen zal aanwenden,
welke de wetten te Mijner be
schikking stellen, zooals een
goed Koning schuldig is te doen.
Zoo waarlijk helpe Mij God
almachtig!"
Eed van de leden der
Staten-Generaal
„Wij ontvangen en huldigen,
in naam van het Nedcrlandsche
volk en krachtens de Grondwet,
U als Koningin; wij zweren (be
loven), dat w(j Uwe onschend
baarheid en de rechten Uwer
Kroon zullen handhavenwij
zweren belovenalles te zullen
doen wat goede en getrouwe
Staten-Generaal schuldig zijn te
doen".
„Zoo waarlijk helpe ons God
almachtig!"
„(Dat beloven wij!)"
Onderscheidingen
uitgereikt
Koningin Juliana heeft Haar
moeder Prinses Wilhelmina, be
giftigd met het ridderkruis der
Militaire Willemsorde, eerste klasse,
de hoogste onderscheiding die ons
land kent. Dit was de eerste rege
ringsdaad van onze nieuwe vorstin.
Na de lunch, die Maandagmiddag
na de inhuldigingsplechtigheid is ge
geven, en waar koningin Juliana en
al haar hoge gasten aanzaten, heeft
de vorstin de achttienjarige prinses
Margaret Rose het grootkruis
der orde van de Nederlandse Leeuw
overhandigd.
Prof. Kranenburg, voorzitter van
de Eerste Kamer en president van
de gecombineerde kamers der Sta
ten-Generaal, heeft van Koningin
Juliana dezelfde onderscheiding ont
vangen.
HET hele koninklijk gezin had
Maandagmiddag in de gouden
koets plaats genomen om een rij
toer door Amsterdams dicht be
volkte straten te maken. Koningin
Juliana en Prins Bernhard droegen
dezelfde toiletten als 's morgens, de
prinsessen Beatrix en Irene waren
in het blauw en de beide jongste
prinsesjes in rose jurkjes gekleed
De kleine Marijke was tussen haar
beide zusjes gezeten en prinses
Margriet zat op de bank bij haar
ouders. Het was het hoogtepunt in
een fantastische stoet, zoals wij in
ons land niet gewend waren en
zoals men in lang niet heeft gezien
Deze stoet was van 'n onvergelijke
lijke schopnheid, kleurig en luister
rijk. Na de politieruiters, de hoofd
commissaris en de burgemeester
van Amsterdam volgden twee he
rauten in hun prachtige middel
eeuwse costuums, een Koning van
Wapenen in zijn rode rok en daar
na verschillende compagnieën van
legeronderdelen. Een bijzondere in
druk maakten de grenadiers in ce-
Koningin Juliana legt de eed af op de grondwet.
Het sprookje herleefde
Na de inhuldiging maakte Koningin
I Juliana in de Gouden Koets een
rijtoer door Amsterdam.