F.
Br
ALI
Eerste Soester Electr. Drukkerij
HET ADRES voor Vereenigingen
Speciale Reclame-Aanbieding voor Soest
STORMSCHADE!
Esrste Soester Electrische Drukkerij
Advertentie-Bureau - Soek- ee Papierhandel
Aanleg van Gas- en Waterleiding
Tijdschriften, Kalenders, Agenda's
en Utreohtsche Almanakken enz.
u
Til- v.
6
1
KEI
VAN WEEDESTRAAT 7 - TELEF. 2062
Wij KUNNEN concurreeren en wij WILLEN concurreeren.
Wij KUNNEN het goedkoopste zijn en wij WILLEN het goedkoopste zijn.
Wij WILLEN zijn het GOEDKOOPSTE in prijs en leveren het BESTE in kwaliteit
irrtmrrïiaKrpff
VRAAGT PRIJSOPGAVE!
INSTITUUT VOOR PHYSISCHE THERAPIE
J, C. KOELINK, Talmalaan 15 - Telefoon 2118
Verzendt Uwe Goederen naar Amsterdam
per Expeditie J. v. d. WOORD.
Voor VILLA'S f 0.60, voor Inboedels f 0.30 per Mille.
WONING-BUREAU P. MAN
Aanleg van Gas- en Waterleiding
LOOD- EN ZINKWERKER
Wed. W. J. v. Ee - v. Weedestraat 7a
Van Weedestraat 7 Telefoon 2062
ALGEM. BEGRAFENIS-ONDERNEMING „SOEST"
FEUILLETON
KAMERKRONIEK
op,
de
ko.
dit
eei
d\s'
alU
dei
I
bei',
ga»
bel
min
tinj
C
var
gez
lan.
ren
de
ven
zijn'
fin 2*
om
kon
gro-
rmt
ring»
na dij
vere
onal
bele
op
men
mee
fen
D
rege
reini
gaaf
Ti
biedi
de g»
belas
bare
hare
totali
Huls
rijk dt
onder»
mende
ding ti^
zoude
Soest
liet tl
ontwer
tinanti.
ken v&
steld;
verliev*
ringen,
dere u
duidem
lastingi
gen be
als tha
Hoew
gelijk g,
thans
meenen'
ren als
huidige
den Rijl,
mate oi
Ofscl
wonertc
ningen
dragen
der noc
ook voo
kan zij
den aan
meerder
nen wo
inkomsti
baten ui
de primi
op 26.(
op 30.
ting geb.
1928 op
en niet ii
Gemeent
eenzelfde
over hel
275.00(
aanneme
Met stel
belasting
zal word
Ofscho
uitgang,
meer nat
achten, h
voorstede
moeten o
dat voors
factor, ge.
komen, d
dat de fi.
uit in vo(
nog niet
aangelege
beslissing
hooging -
herziening
belasting.
1930 der
lasting, w
sel werd I
geen niet
het afloop
dering.
Na een
bleef een
welk bedr;
mede in vi
voorkomer
rekening v
omstandig]
danig bati
Wij dur
zichtigheid
rekening v
het wellich
sluiten.
samengest»
van de fin
meente bi
werp, re ge
tusschen h
Het doo
neraal aan
herziening
tusschen h
aanleiding
ken van d
bij aannen
voor de C
vloeien.
Over kamerdebatten en kerstgans. De
trouwe luisteraars. Drank-oorlog >n
de Kaïner. De overwinning der „dro
gen". Defensie-praai Diversen.
Kijk, in de donkere dagen van December,
als het jaar op zijn einde loopt, en ook de
begruotingsdiscussie in de Tweede Kamer
wunt ju, vóór Kerstmis moet nu eenmaal
de zaak klaar zijn, anders kunnen onze brave
politici niet rustig van Kerstgans en andere
geneugten genieten dan beseft men in de
Kamer pas goed, dat het nuttig is en braaf
en troostrijk, dat er nog parlementaire jour
nalisten zijn, die elke rede tot het bittere
einde toe aanhooren. Want zóóveel solida
riteitsgevoel hebben de heeren afgevaardig
den toch niet, dat ze elkaar's redevoeringen
blijven aanhooren. En zoo sprak menige spre
ker dikwijls slechts voor den voorzitter, of
den minister, en enkele getrouwen, voorts
voor stoelen en tafels. En ons, beroepsluister
aars. Die begruoting op begrooting aan ons
laten voorbijgaan. En maar wachten, wachten
op „belangrijke" dingen. Die vrijwel niet ko
men. Want men heeft haast, en zegt plicht
matig wat men 2eggen moet. Voor de partij.
En de tribune. En de komende verkiezingen.
Bij Financiën? Een merkwaardige belang
stelling voor de oud-gepensionneerden. Vele
leden kwamen hun belangen behartigen, vroe
gen een betere regeling. En de minister was
open voor de geuite bezwaren en wilde ern
stig overwegen, suppletoir nog een bedrag
aan te vragen, waardoor eenigermate tege
moet zou worden gekomen aan het belang
rijke verschil in inkomsten tusschen oud-ge
pensionneerden en die der laatste jaren. Dan
nam de minister nog een begrootingspost
van f 165.000 terug, die bij nota van wijziging
extra waren aangevraagd, om definitief den
maatregel van belastingbetaling op post
kantoren ten uitvoer te leggen. De terugne
ming geschiedde o.a. op aandrang van me
neer Boon, die vond, dat men tot dien stap
niet mocht overgaan, zonder over de noodige
gegevens te beschikken, en dat de Kamer de
zaak op regelmatige wijze moest kunnen be
kijken. Goed, zei de minister, teruggenomen.
En ik zal het bij suppletoire begrooting weer
indienen. Dan kunt gij er lang en breed over
praten.
Herclassihcafie der gemeenten, al zoo lang
noodig, zou uitblijven, al lag het wetsontwerp
«laartoe gereed; omdat waarschijnlijk nog dit
jaar het ontwerp tot herziening der finan-
aeele verhouding van rijk en gemeenten wet
wordt. En dan heeft het geen zin meer. Al
leen voor Eindhoven zou misschien een apar
te regeling getroffen worden.
Defensie? Ja 't heette voor den eersten keer
„Defensie" en niet meer „Marine" en „Oor-
Jog". Er waren leden, die gewaagden, van
de bezuiniging der fusie weinig te kunnen
merken. Het aantal sprekers was legio. En
de bekende standpuntverkiaringen eveneens.
Ze gingen van „gevaar voor schade aan de
belangen der marine", o.a. door meneer van
Rappard gevreesd, naar „eenzijdige" ontwa
pening, als middel om oorlog te vermijden,
wat door s.d. en comm. geëischt werd.
Drauk-strijd hadden we ook al. Meneer
Smeenk achtte het heel ernstig te laken, dat
men op enkele uren in kampementen en can-
tines van officieren en onder-officieren bor
rels wilde laten schenken. Drank moest van
rijksterrein geweerd worden. Zóó dachten er
meer over. En de minister was niet zoo goed,
of hij moest deze bepaling intrekken. Al mop
perde hij ook, dat niet teveef de vrijheid der
onder-officieren aan banden gelegd mocht
worden. Ook bij deze begrooting overigens
ernstige aandrang tot verbetering van de po
sitie der oud-gepensionneerden. Terwijl er
ook nog iemand was, die het zoo jammer
vond, dat men in West-Indië tegenwoordig
nog maar zelden een marine-vliegtuig ziet.
Dat was een gevolg van de feitelijke ver
zwakking der vloot, meende meneer v. Rap
pard. De heeren van Dijk en Snoeck Henke-
maris kwamen o.a. voor de vloot op, wilden
een bouwprogram en maatregelen voor op
leiding van personeel. Sneller vernieuwing en
uitbreiding van de vloot was noodig, vooral
voor lindië. En men moest nu eindelijk eens
ophouden met het gereorganiseer van het
leger. Lou de Visser was heel erg ontevre
den. Kan het anders? Kan een ras- en kleur
echt communist zicb in zijn sas voelen te mid
den van een bende van 99 „burgerlijke mili
taristen"? Ja zeker, want de s.d.a.p.-ers en
v.d.-ers waren al evenmin wasch-echte ont-
wapenaars. Volkenbond, Locarno en Kellogg-
pact was volksbedrog. Nu, de rest kan men er
zelf wel bijdenken.
's Ministers betoog stond wat men noemt
„op pooten". De samenvoeging der departe
menten zou eerst later en geleidelijk een fu
sie worden, vandaar dat de bezuiniging niet
zoo dadelijk opviel. Wat het ontwapenings-
vraagstuk aangaat, bombardeerde hij de s.d.
a.p. en v.d. met uitlatingen van hun eigen
leiders (Troelstra) dat „eenzijdige ontwape
ning pure demagogie is" en (v. Embden) dat
„eenzijdige ontwapening misdadig is", terwijl
volmaakte weerloosheid een invitatie van een
belligerent is om binnen te komen. De minis
ter ontkende krachtig, dat ons land weerloos
is. En hij zou voorts de positie der oud-ge
pensioneerden ernstig overwegen, om te zien,
of er een wijziging te brengen ware in de
normen van uitkeering, in den gee6t van den
heer van Dijk. Overcompleet van beroeps
officieren was er niet meer, evenmin als een
tekort aan reserve-officieren. De nieuwe aan
bouw van de marine maakte geen slecht fi
guur bij vorige jaren. Maar vlootuitbreiding
met een kruiser en 4 jagers voor Nederland
kou hij niet aanvaarden. En ging men tot
verdere uitbreiding van de vloot in Indië
over, dan moest dat gebeuren met jagers en
onderzeeërs. Zoolang Indië het noodige niet
had, kon aan het overbodige niet gedacht
worden. Een volgende regeering zou eerst
liebben te zorgen voor 4 jagers en 4 onder
zeeërs. Aan de Staatsmarine wilde hij vast
houden, verklaarde de minister.
De Indische begrooting? Zeilde laken een
pak. Bekende argumenten en wenschen. Hot
heele lange betoog van meneer Cramer werd
als het ware gecomprimeerd in vier moties,
die vroegen; amnestie aan alle politieke ge
straften, afschaffing der „exorbitante" rech
ten, opheffing van de interneering van Tjipto
en ontbinding van het Digoel-kamp. En van
christelijke zijde werd, door diverse schakee-
ringen weer aangedrongen op zendingsvrij
heid, en volmaakte vrijheid van prediking.
Verder eenige vermaningen, om onze positie
in Indie toch krachtig te doen handhaven. En
tevens: bezuiniging, ten einde een krachtige
welvaartspohtiek te kunnen voeren. Het is
inderdaad een troost, dat de heeren afge
vaardigden alles op papier ten minste
zoo heerlijk kunnen uitteekenen.
POLITICUS.
KANTONGERECHT TE AMERSFOORT.
Waf is venten
Ook voor Soesterberg geldt het ventver-
bod zonder vergunning der Soester Politie
verordening. Daar was de bediende van een
„centrale" met zijn boter aan de huizen van
afnemers geweest. De een had noodig, de
ander had niet noodig. De waar was in allen
geval niet vooraf besteld en zoo liep het uit
op proces-verbaal en dit liep weer uit op vrij
spraak, als zijnde het venten niet beslist ko
men vast te staan.
Mond- en Klauwzeer.
Deze Bek- en Pootplage, zooals het op zijn
Vlaamsch heet, vormde deze week een af
zonderlijke branche; minstens tien dezer
overtredingen ontvingen een boete-douceur,
't Was óf niet tijdig aangeven van verdacJite
verschijnselen, óf vervoeren op den openba
ren weg van verdachte stuks vee.
Eemnes gat vele dezer rechtszaakjes, we
gens het'brengen in den polder, maar ook
Soest had er twee. A. J. S. verweet zich de
domheid, dat hij zich om vee te verkampen
niet rechtstreeks naar den betrokken Inspec
teur had gewend in plaats van 20 cent te
storten aan het Gemeentehuis te Soest om
dien Inspecteur telefonisch te verwittigen.
Nu had hij 9 dagen moeten wachten, en nu
is vrij gegeven, waarvoor hij hier terecht
staat, het vervoeren langs den openbaren weg
De opgelede boete bedroeg 10—.
G. v. R. had een curieus geval. Zijn wei
land, om de boerderij heen gelegen, was ver
dacht of besmet verklaard. Nu krijgt het een
van de vrouwelijke runderen in het hoofd,
om toch te kalven. De veehandelaar H. van
Boeyen had het kalf afgetrokken en bracht
het naar het boerderijerf orn het te vervoe
ren naar de Barneveldsche markt. Dat doet
deze Hendrik voor vele boeren; hij is voor
hen commissionnair in nuchtere kalveren.
Toen het verbaal viel wegens vervoeren van
verdacht vee langs den openbaren weg, was
dat niet van Boeyen maar v. R., de eigenaar.
Zoo'n nuchter kalf hadden ze aangezien voor
een vrij geval.
Wat is het gevolg geweest?
v. R. heeft het kalfje moeten houden en
mesten met melk, waar zijn afnemer 12 cent
voor betaalt en die dat mesten met leede
oogen ziet, want eigenlijk staat v. R. volgens-
contract onder verplichting van geen kalve
ren te mesten; de afnemer- moet alle melk
hebben, 't Werd een boete van 5.
Getuigen moeten compareeren.
Een verdachte kan wegblijven voor het
Kantongerecht. Dat gaat niet met een op
geroepen getuige. Als men hem niet noodig
had, zou hij niet zijn opgeroepen. D§ patroon
van Ee te Soest, had verbaal wegens over
treding Arbeidswet. Hij ging zelf ter ge
rechtzitting van 24 Oct. Er viel niets te ont
kennen en zoo kon zijn knecht W. v. d. V.
wel wegblijven, al was deze als getuige op
geroepen. Dat vond de Ambtenaar van O.M.
niet, en zoo kreeg W. v. d. V'. thans 10
boete voor dit wegblijven.
Staahvijk-Rietsloot-Turfxvvg.
Men kent de rechtzaak over dezen weg,
liggend over grond van den heer Insinger.
Onderlaatst volgde vrijspraak van loopen
over dezen weg, omdat het verbod was opge
schort lot uitspraak zou zijn gevallen in het
Burgerlijk geding. Toen is in de Soester het
geval breedvoerig besproken.
Toch stond er thans weer zoo'n verbaal
te behandelen. Van der Schacht, de bosch
baas en verbalisant, zal worden opgeroepen
om te weten of het hier om wat anders gaat,
anders begrijpt men dat verbaal niet.
Te vorderen loon.
Dat niet te kunnen binnenkrijgen is hard,
maar dan moet men het niet op een drinken
zetten en vervolgens onzinnige dingen doen
als schreeuwen en met een mes zwaaien.
En dit had E. C. v. B. te Soest gedaan,
toen hij de 25 loon van v. D. niet kon los
krijgen. Eerst gaan drinken toen de invor
dering weer niet was gelukt, en daarna drei
gen en schreeuwen tegen v. D., toen deze
uit een auto stapte. Van dat mes zwaaien
wist verd. niets af: de zenuwen waren hem
de baas geweest.
25 loon nog in de lucht en nu weer 12
uit den zak wegens de thans beloopen boete.
De aanrijding met dood el ijken afloop.
Heden Woensdag viel eindelijk vonnis in
de aanrijdingszaak van heden zomer tusschen
Soesterberg en Amersfoort, waarbij de 17-
jarige de Greef het leven verloor.
De Kantonrechter wilde nog een mogelijk
heid aannemen, dat verblindend licht van een
andere auto had gehinderd, al was dit niet
komen vast te staan. Bovendien nam hij in
overweging, dat gemis van bevoegdheid om
auto te rijden broodeloosheid beteekende
voor den man en zijn gezin.
De eisch van een maand hechtenis en twee
jaar gemis van bevoegdheid om te rijden
leidde tot een vonnis van 100 boete.
AANPLAKBILJETTEN 25 stuks
CONVOCATiEBILJETTEN (kleine) 250 stuks
CONVOCATiEBILJETTEN (grootere) 250 stuks
CONVOCATIEKAAKTEN 250 stuks
PROGRAMMA'S (éénzijdig bedrukt) 250 stuks
ENVELOPPEN 250 stuks
ENVELOPPEN 1000 stuks
BRIEFHOOFOENPAPIER 250 stuks
BRIEFHOGFDENPAPIER 1000 stuks
MEMORANDUM's 7. 250 stuks
MEMORANDUM's 7, 1000 stuks
f
2,00 en hooger
vanaf
f
2,15
II
II
vanaf
f
2,50
II
II
vanaf
f
1,70
II
II
vanaf
f
2,80
II
II
vanaf
f
2,10
II
II
vanaf
f
4,90
II
II
vanaf
f
2.10
II
II
vanaf
f
5.00
li
ff
vanaf
f
1.85
II
II
vanaf
f
3.25
II
»1
(Oeneeskundige Badinrichting)
UTRECHT - TELEFOON 11115 - WESTERSTRAAT 4 (b.h. Centr. Station)
BEHANDELING van Algemeene Zwakte (bleekzucht, bloedarmoede)Ge-
wrichts- en Spierrheumatiek, Zenuwpijnen (ischias, enz.)Hart- en
Vaataandoeningen, Asthma, Chron. Bronchites, Maag- en Darm
stoornissen, enz.
SpreekuurMaandag, Woensdag en Zaterdag van 2—31/i uur.
VOETKLACHTEN Pijnlijke-, Zwakke- en Platvoeten.
SpreekuurMaandag, Woensdag en Zaterdag van 4-5 uur. DE DIRECTIE.
Lood- «en Zinkwerker
Electro Technisch Installatie-Bureau
Sanitaire Werken
BESTELKANTOREN
SOESTTorenstraat 8, Telefoon 2086.
SOESTDIJK„Ons Boekenhuis" (Autokluis).
BAARNNleuwstraat 3, Telefoon 621.
AMSTERDAM N.Z. Voorburgwal 55, Telefoon 43641 en 40941.
Verzekert U tegen
STEENHOFSTRAAT 5 TEL. 2045 BIJ HET STATION SOESTDIJK
Van Wee des traaf 59 - Tel. 2196
rm
Waar is de Kwaliteit het beste
Waar is de prijs het laagst
Waar is de voorraad het grootst
Sn het Meubelmagazijn van
Teteloon 2168
ZIET ETALAGE ZIET ETALAGE
Kantoor: TORENSTRAAT 8, Telef. 2086
n! J. AREND WIERSMA, Torensfraat 8. Tel. 2086.
u>recue.( j KOETS Sp00rstraat 24, Telefoon 2226.
Eerste aanspreker W. VAN DIERMEN, Talmalaan 17, Telefoon 2290
14).
Uit het Engelsch van
RYBY M. AYRES
fNadruk verboden
De advocaat deed geen poging om te ant
woorden. Hij wist nu, dat zijn vermoeden
juist was. Roderick hield nog altijd van Li-
ban Fane en er was zelfs geen plekje in zijn
hart, waarin bijzondere teederheid school
voor het meisje, dat hij uit louter egoïsme en
voos zelfbeklag roekeloos aan zich gebonden
had, het meisje, op wier graf bij al een prach
tig monument wou oprichten, zonder dat hij
zich terdege overtuigd had, of ze werkelijk
wel gestorven was!
Rorie weet het stilzwijgen van mr. Ferger
son aan gebrek aan meegevoel. Wat kon
zoo'n oude vrijgezel ook begrijpen aan ge
voelens, van gloeiende driften, die hem op
het oogenblik teisterden? Maar dit oordeel
was toch niet rechtvaardig; de oude advo
caat dacht op dit oogenblik terug aan het
oogenblik, lange jaren geleden, toen hij zijn
vriend Eustace Myers had moeten gelukwen-
schen met diens verloving! Hij kon zich uit
stekend voorstellen wat er op dit oogenblik
in den jongen Briton omging en zijn gedach
ten over hem waren in dit opzicht ook uiterst
mild en deelnemend.
Als je vrouw nog geleefd had, Rode
rick, zei mr. Fergerson eindelijk had je
het nieuws van de verloving van miss Fane
ook moeten aanhooren en te boven komen. Is
het nu zooveel moeilijker?
Duizendmaal moeilijker, klonk hetharts-
tochtelijk. Ik zou het dan hebben kunnen
verdragen, omdat ik het had moeten ver
dragen, maar nu
Je vergist je jongen, zei Fergerson met
vaderlijke vriendelijkheid. J bent nu nog
overtuigd, al je geluk van miss Fane af
hangt, maar je zult nog wel eens tot de con
clusie komen, dat je het nu mis moet hebben
gehad. Als zij werkelijk van je gehouden
had
Ik weet wat u zeggen wilt, viel Rorie
hem snel en geprikkeld in de rede; maar ge
looft u me, dat was niet haar schuld. U weet
hoe haar moeder is. Voor die is geld en luxe
alles. En Lilian moet" eenvoudig doen wat zij
zegt. Als ze verloofd is met den ouden Quer-
ne, is dat eenvoudig het werk van haar moe
der. Daar durf ik een eed op te doen.
Mr. Fergerson glimlachte.
Hoor eens, we leven niet meer in een
tijd, dat men onwillige bruiden gillend naar
het altaar sleept, zei hij droog.
Hij had miss Fane heelemaal ontmoet en
zij had allerminst den indruk van een zwak,
willoos schepseltje op hem gemaakt, integen
deel, het scheen een kloeke natuur, die heel
goed wist wat ze wilde.
Enfin, zei Rorie; het is nutteloos om
te praten over alles wat had kunnen zijn. Ik
zou er mijn rechterhand voor over hebben als
ik Rosabe terug kon balen
Meen je dat nu heusch of zeg je dat
[maar zoo? vroeg Fererson scherp.
Rorie aarzelde.
Neen, als ik eerlijk wil zijn, geloof ik
toch niet, dat ik het echt ineen
Aha!
Fergerson liet zich met een grimmigen trek
op zijn gezicht weer in zijn stoel vallen. Rorie
liep opgewonden de kamer op en neer en
verstolen wierp hij achterdochtige blikken op
den advocaat. Plotseling kwam hij vlak voor
den ouden heer staan;
Hebt 11 iets gehoord, iets nieuws? vroeg
hij.
Fergerson bedacht dat het toch misschien
ook wel zonde zoude zijn voor het dappere
kleine meisje om voor haar leven aan zoo'n
moreelen slappeling gebonden te zijn. Maar
hij antwoordde onverstoorbaar-bedaard:
Als je denkt, dat ik wat voor je achter
houd, waarom ga je er dan zelf niet heen om
te informeeren?
Er zelf heengaan? Ik hoop er nooit
meer te komen. In de heele buurt niet. Ik wou
dat ik de „Four Wihds" van de hand kon
doen. Dan koop ik een huis in Londen.
Maar dat is nu heelemaal niet mogelijk.
Het is onvervreemdbaar familiebezit.
Fergerson legde zijn hand op den arm van
den jongeman en sprak hem vriendelijk toe:
Roderick, wanneer zul je toch eens iets
ernstigs beginnen? Het is schandelijk, dat je
je geld en je beste jaren wegsmijt. Er zit toch
zooveel goeds in je. Je hebt me verteld, dat
dat arme meisje je beschaamd had gemaakt,
dat ze je gebrek aan levensernst en levens
moed heeft Jaten voelen. Dat is het, wat je
noodig hebt; een dappere, trouwe vrouw, die
je kameraad is, die je den goeden weg
wijstgeen luxe-vrouwtje, geen speelpop,
die aan niets anders denkt dan aan de din
gen, die ze van jou geld kan koopen. Je hebt
je handen vol mogelijkheden, Roderick
ben je van plan ze op den grond te laten
vallen?
Op een terechtwijzing van den ouden Fer
gerson had Rorie allerminst gerekend. Hij
probeerde zich wijs te maken, dat hij bclec-
digd was, maar daarvoor was de herinnering
aan Rosalie te hard aangekomen. Neen, de
klap was raak geweest.
Hij voelde een prop in zijn keel komen en
een tweede herinnering kwam zich bij de eer
ste voegen. Hij zag zich weer met Rosalie
staan op den landweg naar Bedmund bij het
kruispunt, waar hij haar na de voltrekking
van hun huwelijk had afgezet. Hij zag weer
hoe zij haar schuwe oogen Jiaar hem opsloeg;
hij voelde den zachten druk van haar kleine
handen op zijn schouders.
Wat er ook gebeure, ik zal altijd blij
zijn, dat je mij getrouwd hebt.
Met een plotselingen ruk trok Rorie zich
los uit den vriendelijken, lichten greep van
den ouden Fergerson. Zonder een woord te
zeggen, maar met een vuurrooden blos van
schaamte op zijn gezicht en tranen in zijn
oogen, rende hij de kamer uit. De ottdc heer
luisterde naar de gejaagde voetstappen op de
trap, in de hallDaarop hoorde hij de voor
deur dichtslaan
Er kwam een warme tinteling in zijn hel
dere oogen en hij zei in zichzelf:
Ik zal het toch maar wagen; ik geloof,
dat ik het toch maar wagen moet!
XI.
Roderick rende in één opwinding de straat
op. Van ergens ver af kwamen de klanken
van een muziekcorps in den vochtigen avond.
Het deed de herinnering ontwaken aan den
optocht van den circustroep en hij vroeg zich
af, of hij de heugenis van de beklemmende
dagen wel ooit zou kwijtraken.
Een taxi reed hem achterop.
Taxi, sir? vroeg de chauffeur, die wel
een vrachtje wilde hebben.
De jonge Briton aarzelde een oogenblik en
antwoordde dan:
All right.
Hij maakte het portier open en zei op een
toon die bijna uitdagend klonk:
IIdersley Gardens 45 West.
De auto had een snelle vaart en Rorie leun
de achterover in de kussens. Hij staarde met
een afwezigen blik door het portierraampje.
Er was iets dat hem dreef om naar het huis
van Lilian te rijden. De taxi had het idee
spontaan bij hem doen opkomen. Hij wist dat
ze waarschijnlijk niet thuis zou zijn; hij was
in een gewoon costuum en in Ildersley Gar
dens waren ze erg op de vormen gesteld.
Maar het was, alsof hem dat op dit oogen
blik allemaal niets kon schelen. Hij was weer
in dezelfde onverschillige stemming als op
den dag dat het eerste testament geopend
was ert dat hij weggetuft was om Rosalie op
te zoeken in zijn heftig verlangen naar be
moediging en troost.
Toen hij op de stoep van het huis stond
voelde hij een ongekend gevoel van zenuw
achtigheid in zich opkruipen. Hij had Lilian
niet weergezien sinds dien avond toen hij
ijlings naar de Four Winds had moeten ver
trekken. Hij had den brief, waarin zij hem
zijn vrijheid teruggegeven had, niet beant
woord en haar evenmin van het terugkrijgen
van zijn vermogen op de hoogte gesteld.
In zijn ontsteltenis om den dood van Ro
salie was hij niet weer naar l ilian gegaan,
maar toch had hij er zich meermalen op be-
trapt, dat hij een visioen had van hun weer
zien van Lilians vreugde als hij haar ver
tellen zou, dat nu niets meer hun huwelijk in
den weg stond.
Huwelijk! Plotseling zag hij zich weer te
rug in dat kleine, eenzame, lialfverlichte
kerkje; de. herfstbladeren dwarrelden buiten
over de graven van liet kerkhof en de kille
regendroppels drupten als tranen langs de
zerken. Hij voelde Rosalie's kleine hand weer
beven in de zijne en hoorde weer haar ver
legen. stem.
Dat was het huwelijk geweest, dat hem
bond wat was hij voor een harteloos man,
om te denken aan een ander, terwijl deze
tragedie nog zoo versch was?
Het dienstmeisje deed de deur voor hem
open. Zonder een verzoek af te wachten,
stajjte hij de hall binnen. Hij was zoo buiten
zichzelf, dat hij niet wachtte tot het meisje
hem behoorlijk zou hebben aangediend, maar
op haar mededeeling, dat miss Fane thuis
was, liep hij de hall door naar de woonka
mer. Voordat hij de deur bereikt had werd
deze al geopend en verscheen Lilian zelf op
den drempel.
Rorie!
Hij volgde haar de kamer binnen en ging
met zijn rug tegen de.deur staan.
-Je verwachtte zeker niet dat ik het zou
zijn. Zijn hart klopte heftig.
Neen. Ze keek hem aan van den over
kant van de kamer; haar wenkbrauwen wa
ren gefronst.
Je had hier niet meer moeten komen; ik
heb je in mijn brief alles gezegd wat er te
zeggen viel.
Daarom kom ik ook niet. Ik wou je
alleen maar iets vragen. Is het waar, dat je
verloofd bent met Querne?
Er was een oogenblik stilte. De zijden
shawl, die om Lilians hals was geslagen,
gleed af en het gedempte licht viel op haar
schouders. Ze had een kostbaar ntnborkleu-
rig zijden toilet aan met een tuiltje theerozen
in haar corsage. In haar donker haar had ze
een gouden band en een prachtige diamanten
ster schitterde in de kant van haar uitge
sneden japon. De jonge Briton kende dit
kleinood; het was een van zijn buitensporige
geschenken geweest in de eerste dagen van
zijn verblindenden hartstocht.
Fier antwoordde ze:
Ik zou wel eens willen weten wat je het
recht geeft op dezen toon vragen te komen
stellen. Wat heb je er mee te maken of ik
Hij liep de kamer door en greep haar pol
sen.
Ik heb er zeker wat mee te maken. Ik
houd van je en je hebt me gezegd dat je ook
van mij hield. Geef antwoord! Ben je met
Querne verloofd of niet?
Er was iets onweerstaanbaars in zijn harts
tochtelijk, driftig optreden en tegelijk iets^ja
thetisch-jongensachtigs. Lilian was veel 'we
reldwijzer en geraffineerder dan hij» maar on
danks haar zelfbeheersching kwam er toch
een diepe blos over haar mooi gezicht.
Toe, Rorie, vraag niets en ga heen, zei
ze met trillende stem. Zijn gedecideerd optre
den had haar zelfvertrouwen toch een schok
gegeven. Toe, Rorie, ga nu weg, zei ze
zacht.
Ik zal gaan als je me antwoord ge
geven hebt. Ben je verloofd met Querne, of
niet?
Ze keek verlegen langs hem heen.
Ja, het is zoo.
Hij zei niets en liet haar polsen los. Zijn
greep had een rood merk op haar blanke huid
achtergelaten.
Je hebt me pijn gedaan, zei ze.
Ook hierop zei hij niets. Hij wendde zich
naar de deur.
Ze keek naar hem van onder haar lange
wimpers en dacht aan Barlott Querne, die
noch jong, noch forschgebouwd, noch knap,
zooals Rorie, maardie millionair was.
Het was, alsof ze een stekende pijn in haar
hart voelde.
Rorie! Er klonk iets zachts in haar
stem. Zij liep snel de kamer door en legde
haar hand op zijn arm, juist toen hij de deur
wilde openen.
Rorie, ga niet zóó weg! Ik kon de ge
dachte aan levenslange armoede niet verdra
gen... maar ik houd van jou; van jou heb
ik altijd gehouden, dat weet je immers
De jonge Briton bleef staan.
Als dat werkelijk zoo was, dat je van
mij hield, dan zou het je niet hebben kunne"
schelen om ook armoede met me te deelen,
zei hij stroef. De les van den ouden Ferger
son begon vruchten te dragen.
Daar heb je toch ongelijk in. Lilian's
zachte vingers zochten zijn hand. En niet
jou is het precies zoo. Je zoudt onmogelijk
van me kunnen houden als ik eiken dag de
zelfde armoedige japon aan had en goed-
koope schoenen en Jeelijke hoeden droeg. Ik
weet wel, dat je denkt, dat het niet zoo is
dat denken alle mannen, maar je zou heusch
niet van me blijven houden. Jij hebt mis
schien nog meer behoefte aan rijkdom en
mooie dingen en een gemakkelijk leven da»
ik. Ik kan me voorstellen, wat er in je moe'
zijn omgegaan, toen het testament van je va
der bekend werd. Ik had zoo met je te doen
en het was zulk een teleurstelling voor me*
zelf. Ik weet wat armoede is. Ik heb mij»
heele leven dat getob gekend. Moeder en ik
moeten schulden maken voor onze kleeren e»
voor ons eten. (Wordt vervolgd)
