Kantoorbaekhandel - Papierhandel
Tuinbouw.
Flinke Noodhulp
N.V. Eerste Soester Electr. Drukkerij
v. Weedestraat 7, Soestdijk - Tel. 2061
Het Gemeentelijk Grond
bedrijf.
Rijwielpad-Kaarten.
Voor de Kinderen.
Ons Kinderverhaal.
Voor de Vrouw
ZELDZAME AANBIEDING
van Zwaardemaker's Jams
PRIMA LIMONADE SIROOP
per groote flesch 75 ets.
Joh. Mets, v. Weedestr. 46
Telefoon 2098 - SOEST
E. v. 0EST, Oudegrachtje 17
,,'Y ftflEU@IEL.HU8S"
GELAKTE- EN ONGELAKTE
vraagt TUINMEUBELEN
PRIJZEN HSBSBfc£gg3
LUXE POST IN D00ZEN
BLOKNOTE'S in verschillende
maten en kwaliteiten voorradig
Oe stroppen.
Burgemeester en Wethouders hebben
thans aan den Raad aangeboden ter voor-
loopige vaststelling de rekening van baien
en lasten, kapitaalsontvang.ben en kapitaals
uitgaven van het Grondbedrijf over het
dienstjaar 1925.
De Kapitaalsdienst is in inkomst en uit
gaaf sluitend gemaakt op een bedrag /an
113.239.24 VS
De_ Gewone Dienst vermeldt als baten
3556.23 en als lasten niet minder dan
12.729.23, zoodat de Gewone Dienst der
halve een nadeelig saldo van niet minder
dan 9173.oplevert, welk bedrag dus uit
de belastinggelden zal moeten worden ge
vonden.
Wij vestigen er de aandacht op, dat dit
nog slechts geldt voor het dienstjaar 1925.
De stroppen der volgende jaren komen nog
en zullen ongetwijfeld aanzienlijk hooger
blijken.
Zoo langzamerhand krijgen wij dus op
alle punten ook officieel gelijk en van de
mooie winsten, die de Directie van het
Grondbedrijf indertijd met zooveel ophef
becijferde, blijft niet alleen niets over, maar
al die fictieve winsten blijken ten slotte
te moeten worden vervangen door realis
tische stroppen die uit de belastinggelden
moeten worden gedekt.
Onze beweringen van indertijd, dat de
opzet van het Gementelijk Grondbedrijf ge
heel foutief was en dat bedrijf voor de
Gemeente een strop was en bleef, zijn thans
wel door de feiten volkomen bewaarheid.
Tot dusverre hebben wij hooit iets vermo
gen te ontdekken ten voordeele van de
Soester Belastingbetalers van die groote
winsten en voordeelen die indertijd ii? de
Courant van Smitje aan het goedgeloovige
publiek zijn voorgespiegeld.
Het Gemeentelijk Grondberdrij is en blijft
voor Soest een benauwend groote scha
depost en met angst wachten wij af welke
tekorten de dienstjaren 1926 en volgenden
/uilen opleveren.
De eenigen, die er garen bij gesponnen
hebben, zijn de Directeur en de Admini
strateur die er jaarlijks hun extra salaris
uit hebben genoten, alsmede eenige grond
eigenaren en leveranciers.
Dank zij de medewerking van de Direc
tie van het Grondbedrijf werd indertijd
ten behoeve van enkele grondeigenaren, die
hun vertakking in den Raad hadden, een
dure weg aangelegd, met de bepaling dat
alleen in geval hun aan dien weg gelegen
grond zou worden bebouwd, de kosten van
aanleg en dan nog slechts naar gelang
van bebouwing zouden worden terugbe
taald.
Die grondeigenaren verpachten hun grond
als voorheen, hebben en hadden alleen kans
op winst, de Gemeente betaald alweer het
gelag.
Zij verschafte het kapitaal, zij ook draagt
de rentelast, die uit de zuur verdiende be
lastingpenningen moeten worden voldaan
Het complex Spoorstraat, waartoe dïze
gronden behooren, zal een der grootste
stroppen van het Grondbedrijf blijken. De
inkoopsprijs dier gronden was veel te hoog
de kosten van aanleg veel en veel te duur.
Er is met geld gesmeten. En dan te we
ten dat de aanleg van dit complex en boven
bedoelde transactie geen andere strekking
hadden dan enkelen te bevoordeelen ten
koste der gemeenschap; het is meer dan erg
Behoefte aan deze koop en aanleg be
stond er niet. Wat wel heel duidelijk blijkt
uit de omstandigheid dat in al die jaren niet
een Meter werd verkocht.
Tijdens de excursie door een mooi ge
deelte van Utrecht en het Gooi, waartoe op
Hemelvaartsdag de leden der Verkeerscom-
missie van den Volkenbond door den A.N.
W.B. en de K.N.A.C. uitgenoodigd waren,
was een der merkwaardigheden, welke op
de gasten uit den vreemde, een sterken in
druk maakte, het ontzaglijk drukke rijwiel-
verkeer op de Nederlandsche wegen. Maar
wat niet minder de levendige belangstel
ling had van deze buitenlandsche deskundi
gen op verkeersgebied, was het veelvuldig
gebruik dat hier gemaakt wordt van de af
zonderlijk liggende rijwielpaden, die het
verkeer veiliger maken, omdat ze de wiel
rijders van de groote wegen afleiden. Zoo
iets als bijvoorbeeld die lange rij fietsers
op het rijwielpad door de Leusderhei, tus-
schen Woudenberg en Amersfoort, was
voor hen wat bijzonders en ze waren er
vol bewondering over. Dat fietsverkeer is
een specialiteit van Nederland, het rijwiel
pad bij uitnemendheid, want geen enkel
land telt, in verhouding tot zijn bevolking,
zooveel rijwielen en nergens elders heeft
men een net rijwielpaden, zooals men dat
ten onzent vindt.
Tot de bevordering van het toerisme per
fiets heeft de A.N.W.B., gedreven door den
wensch om liefde en belangstelling te wek
ken voor de schoonheid van het eigen land,
cn onze landgenooten nader te brengen tot
de natuur, veel bijgedragen door het be
vorderen van den aanleg van rijwielpaden.
In den beginne geschiedde de aanleg
van deze paden (voornamelijk langs de
groote verkeerswegen) in een traag tem
po, maar later, toen het nut ervan meer en
meer werd ingezien, werd het werk krachti
ger ter hand genomen en in 1905 werd
zelfs het gebruik van en het verkeer op de
rijwielpaden bij de wet geregeld. Behalve
die langs de verharde wegen zijn er thans
tal van afzonderlijke, geheel vrijliggende
paden, welke uitsluitend zijn aangelegd
om dc mooiste streken des lands voor bet
rijwieltoerisme te ontsluiten en die een uit
gebreid net vormen, waar de toerist ge
leid wordt door de populair geworden „pad
destoelen", kleine wegwijzers, waarvan dc
opschriften in het voorbijrijden gemakkelijk
te lezen zijn, zoodat het niet noodig is van
de fiets af te stappen. In 1919 werd met de
plaatsing ervan begonnen; hun aantal be
draagt thans ongeveer 700.
Maar niet alleen door het maken van
fietspaden heeft de A.N.W.B. het rijwiel
toerisme gediend, ook door het uitgeven
van de bekende boekjes „Rijwieltochten
langs rustige wegen" en door het verkrijg
baar stellen van nauwkeurige, bepaalde
voor dit doel geteekende rijwielpadkaarten.
Het weekblad „Arbeiders-Toerismc," heeft
dezer dagen met waardeering op dit werk
van de Toeristenbond gewezen.
Het blad schreef in een artikel „Onze rij
wielpaden":
„De A.N.W.B. is met den aanleg van
deze paden begonnen. Tot de eerste be
hooren die over de Noordelijke Veluwe,
zooals van Putten naar het kasteel Sta-
verden, door lichte bosschen en over
prachtig golvende heide, met wijde ver
gezichten en het pad van Vierhouten naar
Tongeren bii Epe. dat ook door "en
schoone en afwisselende bosch- en hcido-
streek voert, die vroeger zoo goed als
ontoegankelijk was."
Tn de practijk bleek intifsschen de aan
leg en vooral het onderhoud van die paden
in verschillende deelen van het land van een
centraal bureau uit groote hezwaren op te
leveren. Daarom nam de A.N.W.B. het ini
tiatief tot de oprichting van vereenigingen,
die met zijn steun een dicht net van rij
wielpaden hebben aangelegd. Ook ge
meentebesturen hebben dit voorbeeld ge
volgd, terwijl in sommige streken b.v. tus-
schen Barneveld en Apeldoorn, ook door
de militaire overheid fietspaden zijn aan
gelegd.
„Zooals de A.N.W.B. de groote wegen
voorzien heeft van de bekende ijzeren
wegwijzers, heeft hij de rijwielpaden in
verschillende provinciën aangeduid met
paaltjes van beton, de z.g. „paddestoe
len," die voor dit doel bij uitstek ge
schikt zijn.
„Over de rijwielpaden schrijven en
over fietsenkaarten zwijgen, zou onvol
ledig zijn. Wil men niet den weg kwijt
raken, of dezen ieder oogenblik moeten
vragen, dan dient men voor een tocht over
goede kaarten te beschikken.
„Dat zal wel iedereen met ons eens
zijn. Maar minder bekend is, dat de mees-
et der in den handel verkrijgbare rijwiel-
kaarten niet deugen en eigenlijk in de
prullemand thuis hooren. Een uitzonde
ring vormen dc kaartjes uit den Bonds-
atlas, welke echter niet in den handel
zijn. Zulks is WEL het geval met de
kaarten van rijwielpaden, welke de A.N.
W.B. heeft uitgegeven. Men gebruike
deze bij voorkeur, wanneer men van die
paden gebruik wil maken." „Alle paden
van eenige beteekenis zijn door een bij
zonder teeken aangegeven op de kaart
jes van den A.N.W.B."
De onderstaande A.N.W.B.-uitgaven zijn
verkrijgbaar in den boekhandel en bij ver-
schillende vereenigingen voor vreemde
lingenverkeer:
Kaart van de Rijwielpaden van Gooi- en
liemland, Utrecht met Omstreken en- West
Veluwe, Schaal 1 op 80.000, met bijbehoo-
rend gidsje.
Kaart van de Veluwe en Omstreken voor
wieLijders, Schaal 1 op 100.000.
Kaart van N.W. Overijsel en ZAV. Dren
te voor toeristen. Schaal 1 op 50.000. Deze
kaart bevat op den cartonnen omslag tal van
inlichtingen voor wielrijders en watertoe
risten, met opgaaf van verschillende toch
ten en een beknopte beschrijving van de
streek.
Kaart van de Rijwielpaden in Tvventhe.
Schaal 1 op 75.000.
Met uitzondering van de laatste zijn op
alle kaarten de paddestoelen met hun num
mers aangegeven.
Enkele van deze kaarten waren reeds
eerder voor nict-leden van den Bond ver
krijgbaar gesteld; thans is daaraan een uit
breiding gegeven en zijn ze alle in den han
del gebracht, zoodat ieder er van gebruik
kan maken, die, ver van het gerucht dei
steden 'en dorpen, wil genieten van de wel
dadige rust, welke in deze jachten weg
tijdens het verblijf in de vrije natuur schen
ken kan aan wie den weg daarheen weten
te vinden.
Beste meisjes en jongens,
De antwoorden op de vorige raadsels
zijn de volgende:
1. Zout.
2. Met leege handen.
3. In Overijsel: Oldenzaal.
De nieuwe raadsels zijn:
1. Ik ben een gewone jongen. Sla mijn
hoofd er af, dan vind je mein den
dierentuin.
2. Wie mij heeft is zeker geen rijkaard
Wie mij niet heeft zal beter af zijn.
Wie mij kent is geen knip voor
den neus waard
En móet wel een domkopje zijn.
Waar ik ben is 't ledig en naar
Wie mij hoort die is doof dan voorwaar.
3. Verander in de volgende woorden ie
der maar één letter, dan komt er een
spreekwoord te staan.
OOM KAREL.
DE AVONTUREN VAN DIKSIE IN
KABOUTERLANO.
Oorspronkelijke kindervertelling
door Nancy van Boven.
(Nadruk verboden Alle rechten voor
behouden).
(UI.)
Gelukkig hoorde juffrouw Kwaakgraag
niet, wat' het brutale kleine kikkertje zei.
En even later zongen ze allemaal in koor,
zoodat Diksie het duidelijk kon verstaan:
Wij kwaken vroeg, wij kwaken
laat... kwèk kwèk!
Wij kwaken keurig op de maat...
kwèk k\vèk
De sloot dat is ons zanglokaal...
kwèk kwèk
Wij z\jn de boerennachtegaal!...
kwèk kwèk
Kom, sprak de kabouter tot Diksie, la
ten we verder gaan, er is nog zooveel te
zien in kabouterland, dat je ooren en oo-
gen te kort zal komen.
Op dat oogenblik klonk er uit de verte
een somber, droevig gezang, dat al dich
ter bij kwam. En opeens zag Diksie, van
achter een groote paardenbloein die nu
wel een groote palmenboom leek een
lange stoet van groote dieren op zes poo-
ten aan komen, die met zgn allen een
groen blad torsten, waarop doodstil een
geel-met-groene rups lag. „Dat zijn de
mieren", fluisterde de kabouter, „kijk.
Diksie, ze dragen met zijn allen een rups
naar het kerkhof. Zie je wel, de vrouw
van de rups, die daar, met die gele rin
gen, loopt erachter. Kjjk ze eens strom
pelen op haar zes en dertig beenen
Zie je wel hoe ze huilt?"
Diksie zag het. Achter de stoet met
mieren, die den dooden rups droegen,
liep een andere rups, die zich de oogen
met een rose zakdoek het was een
blaadje van een pinksterbloem af
droogde. En Diksie hoorde duidelijk, dat
de mieren heel droevig zongen:
„Zóóóó.... gaat Rupsie naar 't
kerkhof.... toö....
„Oooooo, wat zijn we allen
vreeslijk.... moe....
„Kom dan jongens, voort met
frisschen moed...,
„Straks smaakt 't eten dubbel goed..."
Toen de stoet voorbij was en het gezang
van de mieren langzaam wegstierf, zei de
kabouter: „Je hoeft niet zoo bedroefd te
kijken, Diksie. want eigenlijk is de Rups
heelemaal niet dood. Hij wordt alleen maar
naar een stil plekje gebracht, waar hij
zich rustig kan inspinnen, je weet wel, tot
liet zoo'n mooie witte of gele coccon is.
En dan over een poosje... komt hij eruit...
als een vlinder!"
„Waar gaan we nu naar toe?", vroeg
Diksie, toen de kabouter een smal paad
je insloeg, dat blijkbaar langzaam omhoog
voerde.
„Ik zal je voorstellen aan koning Do-
kus. dat is de koning der kabouters!",
zei de kabouter vroolijk.
„Is dat een heusche koning?", vroeg
Diksie, „met een echte kroon op?"
„Ja zeker!" antwoordde de kabouter.
„Koning Dokus regeert het heele land
hier, hij draagt iederen kabouter zijn
werk op. De een moet het gras afstoffen
en oppoetsen, een ander moet boter halen
om de boterbloempjes te schilderen, weer
een ander stoft de paddenstoelen af, er
zijn er ook die het verkeer moeten regelen
bij de mierenhoopen, of die de sluiers van
de elfjes moeten wasscben. Zoo hebben
we allemaal wat te doen, en koning Dokus
regeert".
Terwijl ze zoo wandelden, kwamen ze
■•mdelijk aan een open plek, waar de grond
heelemaal bestrooid was met heerlijk rui
kende dennenaalden, en waar in het mid
den een heeleboel groote paddenstoelen
stonden. Op één daarvan zat een heele
oude kabouter in een verguld jasje en
zilveren broekje, die op zijn hoofd....
een kroon van diamanten dauwdruppels
droeg... dat was... koning Dokus.
(Wordt vervolgd.)
Handige jasjes en nog wat.
Het is altijd handig als men in zijn
kleerkast een handig jasje heeft, dat „le
zen en schrijven" kan, zooals de uitdruk
king heet. Dat wil zeggen, het kan bij alle
mogelijke gelegenheden nuttig gebruikt
worden, om over een dunne japon aan te
trekken, bij een dagje naar buiten, op
een boottochtje, aan zee, bij de avond-
wandelnig, ja bij welke gelegenheid al
niet? En toch behoort het bij geen en
kele japon in het bijzonder. Men kan het
zoifs over zoo'n dun mantelpakje heen aan
trekken als er een onverwachte bui op
komt of iets van dien aard. Daarom is de
stof dan ook waterproof gemaakt. De man
teltjes zijn ruim gemaakt, zoodat men er
makkelijk in glipt. Het linksche model op
het plaatje was bijvoorbeeld gedacht van
flanel of kasha, met een donkerder kleur
TOI CBII1TUI SCI
voor kraag en manchetten. Het rechtsche
is van waterdicht gemaakte taffetas, met
gestikte kraag en ceintuur en twee opge
stikte zakken. Dit laatste model is iets
meer sportief van coupe.
En dan nog iets over onze hoeden. Lijn,
kleur en weefsel zijn dit seizoen al bij
zonder gevarieerd en aantrekkelijk. De
exotische stroosoorten blijven de over
hand houden, als bangkok, baku en sisal.
Dit z(jn de meer algemeene soorten. De
duurdere soorten zijn van het fijne, door
zichtige panamalaque. De garneering blijft,
niettegenstaande de poging om veeren
weer in te voeren, zeer eenvoudig. We
zien veel hoeden met doorziebtigen rand
en om den bol een eenvoudig fluweel of
reps lint. Wat de kleuren betreft, deze
zijn veelvuldig, en men kan zeggen dat er'
kleuren zijn voor elk materiaal en model
len voor elke stijl. Een van de modekleu
ren is Mariposa, een soort bleeke to
maat-kleur. Verder bestaat er veel liefheb
berij voor groen, beige en zacht blauw.
Zwart blijft venwel de VOOrOAamgtepla&tB
innemen. Ten slotte ziet men veel aardige
zomerhoeden van gebloemde cretonne enz.,
die bij bepaalde jurken hooren en hetzelf
de patroon vertoonen.
LOES.
BLOEMEN EN KUNSTBLOEMEN
Hoevele menscWn toch nog brengen
kunstbloemen en ook kunstplanten aan in
hun woning.
Dat zijn dan v«n die bloemen van Da-
pielook wel van katoen of een zijde-acluig
stofje en deze dienen zoogenaamd ter ver
siering.
V\ ant als we ze eens goed bezien, zijn ze
zoo leelijk, zoo onnatuurlijk.
Een bescheiden madeliefje of boter
bloempje is mij liever, duizendmaal liever
dan een groote papieren roos.
Opmerkelijk is het, dat men de kunstbloe
men ook in menige boerderij kan aantref
fen, terwijl daar toch de menschen temid
den van de natuur leven en het echte verre
weg boven het onechte zouden moeten
verkiezen. Daar hebben de menschen toch
ook best een stukje grond over om wat
bloemen te kweeken, echte, levende bloe
men.
Bloemen, die wij kunnen zien groeien en
bloeien. Bloemen, die ons vertellen van de
schoonheid, die er is in de natuur, in het
leven.
Want vervult het ook niet niet eerbied,
wanneer ge dat kleine zaad ziet uitgroeien
tot een heerlijke, bloeiende plant?
Vraagt ge U in stilte dan ook wel eens
niet af: hoe is het mogelijk?
En nu zijn er menschen, die papieren
bloemen en afschuwelijk hard gekleurde
ranken in huis halen en deze stijf in een
vaasje midden op tafel of op een kast zetten
en zij plaatsen een nagemaakte plant
begonia of iets dergelijks bij hun ven
sterbank.
Want ja, er moet toch wat op tafel staan,
want anders is het zoo kaal en die nage
maakte bloemen (dit is een betere benaming
dan kunstbloemen, want van „kunst" is
hierbij absoluut geen sprake) zijn toch zoo
gemakkelijk, zoo redeneeren zij dan.
Men kan ze lang gebruiken, ze behoeven
geen water en vallen niet af, zooals andere
bloemen en dat geeft maar rommel!
De planten kunnen niet dood gaan (want
ze zijn het al!) en zoo is men daarmee
eigenlijk maar veel goedkooper af.
Maar wat mist men daarmee ook veel.
Wat is het juist mooi planten te veezor
gen en te zien. dat deze zich ontwikkeien,
dat er nieuwe bladen bijkomen of dat ze
gaan bloeien.
Wat kunnen ook t en paar bloemen, frisch
uit den tuin gehaald, een kamer opvroo-
lijken.
Hoeveel mooier, hoeveel warmer en die
per zijn toch die bloemen van kleur, hoeveel
levendiger dan de nagemaakte bloemen.
„En in den winter," zoo zullen die lief
hebbers van nagemaakte bloemen vragen
„hoe moet het dan?"
Maar we behoeven ook dan nog niet
tot de zoogenaamde kunstbloemen te ver-
veallen. Er is dan nog wel een andere mo-
mogelijkheid, waarover ik tegen dien tijd
nog wel eens hoop te schrijven.
Maar nu: weg met de kunstbloemen.
Voor de vensterbank koopen we een paar
geraniums, die zijn niet duur en staan toch
zoo fleurig en willen we op tafel wat zet
ten of een hoek van de kamer opvroolijken,
dan gaan we in den tuin of in het veld en
halen kleurige, frissche bloemen, die we los
in een glas of in een pul schikken.
In hotel Zeiler te Baarn kwam het Co-
mité bijeen dat zich naar aanleiding van de
A.V.R.O.-actie aldaar had gevormd.
De Voorzitter bracht de Algemeene ver
ontwaardiging naar voren, die naar aanlei
ding van het zendtijdbesluit was ontstaan
en legde er den nadruk op dat de actie een
strikt fatsoenlijk karakter moest dragen.
Daar de heer Voigt reeds wekenlang be
zet is en geen spreekbeurt kan geven, zullen
thans in een te houden vergadering als
sprekers pptreden de heeren Noest uit Am
sterdam en de Ridder uit Utrecht.
Om ook Mr. J. A. v. Doorne uit Soest
uit te noodigen en de toegang voor iedere
belangstellende vrij te stellen, achtte men
niet in het belang van de goede zaak.
De Protest Vergadering zal worden ge
houden in liet Gebouw Musis Sacrum, op
Maandag 16 Juni a.s.
Advertentiën.
l-ponds potten. 39 ets.
3-ponds potten. f 1.05
5-ponds Emmers f 1.55
10-ponds Emmers f 3.25
SMAKENKersen Aardbeziën
Abrikozen Frambozen Frambozen
en Be;sen Gember Boschbessen
en Oranje Maimelade.
AANBEVELEND,
GEVRAAGD, voor het seizoen. Hoog
loon. Pension „BOSCH EN HEIDE",
Soestduinen.
LOBELIA, hangende voor bakken en
staande voor randen en perken, 3 ct.
VIOLEN, 2 ct. BEGONIA S1MPLA
FLORA k 3 ct. per stuk.
EEN GOED ZAKENMAN.
«f
«f
«f
weet. dat net uitgevoerd Drukwerk
cachet aan zijn zaak geeft. Komt
daarvoor bij ons, wij geven U gaarne
advies en.gij zult tevreden zijn!
le Soester Electr. Drukkerij
DIJKWEG 1 EN 3 - BAARN - TELEF. 368
ZAK-AGENDA'S - WEEKBOEKJES
Enz. Enz. Enz.
DAMES-, HEEREN- EN KINDER
