T. VAN VLIET
Modelslagerij I
Nieuws- en Advertentieblad
Verschijnt Woensdag en Zaterdag
HA BESCHERMER
VERHUUR-INRICHTING
Automobiel-Centrale
TELEFOON 2061
Binnenland.
F
11ii:t
Plaatselijk Nieuws.
BOSCHSTRAAT 9 - BAARN
No. 86
Achttiende Jaargang
Woensdag 29 October 1930
flUREAU VOOR ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 7 SOESTDIJK
AOVtRTENTIÊN EN INGEZONDEN STUKKEN WORDEN INGEWACHT TOT
UITERLIJK DINSDAGS- EN VRIJDAGSMORGENS 10 UUR AAN HET BUREAU
UITGAVE: N.V. EERSTE SOESTER ELECTR. DRUKKERIJ v.h. G. v. d. BOVENKAMP
ADVERTENT1ÈN VAN 1 TOT 5 REGELS 75 CTS., ELKE REGEL MEER 15 CTS.
GROOTE LETTERS NAAR PLAATSRUIMTE, BIJ ABONNEM. GROOTE KORTING
ABONNEMENTSPRIJS I 1— PER DRIE MAANDEN, FRANCO PER POST
REDACTIE- EN ADM.-ADRESVAN WEEDESTR. 7 - TEL. 2062 - SOESTDIJK
het AUTEURSRECHT VAN DIT BLAD WORDT UITDRUKKELIJK VOORBEHOUDEN OVEREENKOMSTIG ARTIKEL 15 VAN DE AUTEURSWET 1912 (STAATSELAD NUMMER 380)
LIBERALEN, WEEST OP UW HOEDE!
Zoo 'tn wij in „de Vrijheid."
Met; kan sinds vele jaren in de vrijzinnig-
üodsd cnstige beweging een sterke stroo-
,ing waarnemen, die gaat in bepaald on
vrij/-! !'ge richting. Naarmate de plaatsc-
instandigheden zulks veroorloven,
la,,!-, een groep zich min of meer openlijk
i in standpunt, dat het belijden van het
vrijzinnig-Christendom eigenlijk inede-
,'enn dat men tevens de beginselen van
het ialisme en van het anti-militairisir.c
onder chrijft.
Ovt de relatie tot het socialisme zullen
wc th niet spreken. Want veel sterker
n dezen tijd de vereenzelviging van
vri'. hristendom en de weerloosheidsgt-
daciii naar voren. Vooral bij verkiezingen
,»i bij speciale politieke acties tegen het
„r: isme", valt dat op te merken. Zoo
kon n n bij de vorige verkiezingen in ver-
■hill le vrijz.-godsdienstige periodieken
t n iitest van „Kerk en Vrede" lezen,
i-c beroep deed op het geweten der
en hen toeriep: Stemt in geen ge-
il op 'ien, die voor de oorlogsbegrooting
cmnn i! (zooals de Lib. Staatspartij). En
i ij de actie tegen de Vlootwet, is
I |khn. het hek van den dam. Openlijk
..-mi en in sommige plaatsen de kerk
.or «li politieken wagen. „Het Volk" van
meldt „een preek tegen de vloot-
Ruinerwold, en „Noorderlicht"
ian an de vrijz.-Herv. in Friesland,
ronin. 11 en Drenthe bericht uit Kims-
„onze Kerkeraad besloten heeft
de te werken aan de actie in Won-
r.tdiv- tegen de vlootplannen-Deckers."
str kt onzen Kerkeraad tot eere, dat
n dezen door geen vooroordeelen
OE RIJWIEL-CENTRALE.
Wij -veren U voor den prijs van
f 8.50 een goed rijwiel; extra zware
Dienslrijwielen vanaf I 50.—.
Vr; igt eberijdt steeds MYAR-rijwielen
da. r de, nog nimmer tegenvielen
Et MY iR-rijwiel is van grootbelang,
w t ge iiebl het voor Uw leven lang.
L I U liet bepraten, dat dit minder-
v irdig.- kwaliteits-artikelen zijn.
„I Rijt el Centrale", WILH.v.d.BELT
h. I.eger des Heils.
Te- toon 1370 - AMERSFOORT.
(sic)
ge vi
de''
af.
acht
raak
VOu
ten
ker
gun
WO
spi
lihl
vindt
van
het
gent!
voor
laten leiden," zegt de bericht-
ver,Ir.
richting vaart in 's hemels naam
nige beweging, vraagt men zich
die van den Vrijheidsbond, ge-
Als wij niet terdege oppassen,
weging, waarin thans nog vele
nde plaatsen door geestverwan-
liezet, geheel onder den rooden
C. J. B. ligt daar allang gean-
mdere organisaties wachten op
nd. Het mag gerust openlijk
•nstateerd, dat men handelt,
-chrijft, alsof zich geen enkele
r onder de leden en lezers be-
oti anders de Hoof dredacteur
rlicht" (nummer van 8 Aug.>
wagen een alinea als de voi-
te schrijven: „De landen gaan
bewapening/in ons eigen land
aar het Engelsch.
9)
iiring nam hem mee naar de
itrix zat naast miss Mayford.
„Hii i - mijn vriend, mr. Giffard", zei ze.
•V.o 'orstellen: Mr. Giffard miss
Lavini Mayford en mrs. Carnegie."
Beatrix boog en sloeg hem vol belang
stelling gade.
Een redacteur leek haar een persoon van
belang en dat kwam hier nu nog hij, dat
Percy Giffard het voorrecht had, dat hij
zeer knap van uiterlijk was en aangename
manieren bezat.
Nadat zij even samen gesproken hadden,
zei hij:
„Ze /ijn wel eens een beetje saai, hè, van
dergelijke „at-homes"?"
„Och, voor mij heeft alles nog de beko
ring van het nieuwe, moet u denken!"
„Dan is u wel te benijden, miss Mayford.'
„U vergist u," antwoordde zij met een
kleur. „Mijn tante is miss Mayfordt en ik
hen mrs. Carnegie.
„O, neem mij niet kwalijk. Het was dom
van mij! Ik herinner mij nu dat miss Main-
wairing van uw tante sprak als miss May
ford. Maar als u mij de opmerking niet kwa
lijk neemt, u ziet er in het geheel niet naar
uit of u getrouwd is."
„Och schijn bedriegt, moet u maar
denken I"
„Ts mr. Carnegie hiev ook van avond?"
„Neen, hij is hier niet; ik woon bij miss
Mayford."
Zij hield zeker iets voor hem verborgen
dacht hij. Nu, dan zou hij het eens over een
anderen boeg wenden.
„O ja. Miss Mainwairing heeft mij zoo
iets van haar verteld. Zij moet een aller
aardigste praatster zijn, die van allerlei
de z.g. Christelijke partijen en de Vrijheids
bond voorop, en met duizelingwekkende
vaart jaagt het weer den volgenden oor
log tegemoet." En wanneer men net
slot van zijn artikel leest, dan weet
men het heelemaal. De situatie, waarin de
vredeskansen verkeeren zijn dusdanig,
schrijft hij, dat het de taak is van allen, „die
door de Vredesboodschap van het Evan
gelie zijn geroepen" om ernst daarmede te
maken. ,',Dat is ook de taak van een blad
als „Noorderlicht", dat zich in dienst van
die boodschap stelt", vervolgt hij. De Libe
ralen in het Noorden, die niet „gegrepen'
zijn, en lid zijn van een partij, waarop men
vooral niet mag stemmen, omdat zij de
oorlogsbegrooting steunt, kunnen hun bie
zen pakken. De Vrijz. Herv. beweging al
daar is, blijkens haar orgaan, in dienst ge
teld van de eenzijdige opvatting van het
Christendom, die de nationale weerloos
heidsgedachte huldigt.
Tenzij onze geestverwanten hun tanden
aten zien, en op de eerstvolgende jaarver
gadering der Vereeniging, aan dezen
Hoofdredacteur zijn congé geven.
M. P. K.
LUXE
G. G. J. ALBLAS
R.K. BEWAARSCHOOL.
Naar wij vernemen, is thans besloten tot
het bouwen van een tweede R.-K. Bewaar-
chool en wel op een terrein nabij de Mari-i-
chool. De Eerw. Zusters, die de bewaar-
en meisjesscholen aan de Steenhofstraat
leiden, zullen ook de nieuwe school onder
hun beweer nemen.
25 JARIG PRIESTERFEEST.
Volgend jaar herdenkt Pastoor Mölder
van de parochie Soestdijk zijn '25-jarig pries
terfeest. Verschillende parochianen hebben
zich tot een comité vereenigd, om dit feit
op waardige wijze te herdenken.
VERKOOPING.
Woensdagavond is door notaris F. P. E.
Ditzhuizen te Baarn in het koffiehuis van
H. Butselaar, aan de Nieuwe Steeg alhier,
publiek verkocht:
1. Het winkelhuis met schuur en erf aan
de Molenstraat, groot 7.80 A. Ingezet op
5400 en afgemijnd met 450 door den
heer Boogaard te Soest.
2. Een huis met achterhuis waarin stal
ling voor paard en hoornvee en achterge
legen grond aan de Nieuwstraat hoek Bec-
keringhstraat, ter groote van 41.04 A.
Ingezet op 8950. Niet afgemijnd en niet
gegund.
COöP. LANDBOUWVEREENIGING
„SOEST."
In de gehouden vergadering van boven
genoemde vereeniging werd de heer J. Kok
Azn. tot bestuurslid en de heer H. Kok
Lzn. tot commissarisgekozen.
De balans en de verlies- en winstrekening
over het boekjaar 1929 (Mei 1929 tot met
April 1930) werden goedgekeurd. De ont
vangsten hebben bedragen 409.704.71,
terwijl niettegenstaande het zeer ongunstige
jaar voor den graanhandel toch nog een
winst kon worden geboekt van 1993.53.
De reserve bedraagt thans 33.462.66.
anecdoten weet te vertellen uit haar tijd."
„Ja; zij heeft heel wat menschen gekend.
Zij en haar vrienden schijnen tot een vorige
eeuw te behooren!"
„En wat doet u in die eeuw?"
„Ja; ik hoor er ook heelemaal niet thuis.
Mijn manieren zijn lang niet goed genoeg
daarvoor."
„Daarom zei miss Mainwairing misschien
dat u zoo modern waart ofschoon u het
zelf niet wist."
„Zei ze dat? vroeg Beatrix, met een glim
lach van genot. „Ik heb nooit zoo iemand
als zij ontmoet. Ik zou wel uren naar haar
kunnen luisteren."
„O, dan zal ze zeker wel met u opheb
ben," antwoordde hij droog. „Er zijn anders
vele vrouwen zooals Jacqueline Mainwai
ring maar het belooft haar een goed
vooruitzicht om u voor haar ideeën te w;
nen."
„U moet haar niet bespotten. Ik vind haar
een bewonderenswaardige vrouw! In het
dorp, waar ik geboren werd, dachten z
dat een vrouw enkel maar een goede hui
houdster hoefde te zijn, en moest doen, wat
haar man zei en dat er dan verder geen
werk méér voor haar bestond. Ik zou bij
voorbeeld dol-blij zijn, als u werk voor mij
wist."
„Als u dit waarlijk begeert, dan zou ik
u met genoegen daarbij van dienst willen
zijn. Ik hoor nog al eens van iets! Zoo weet
ik dat nu open is dc plaats van particuliere
secretaresse hij lady Richard Devon."
„O, ik zou 't heerlijk vinden om zulk werk
te doen, maar ik vrees dat ik er niet knan
genoeg voor hen. En danMijn tante
Ik zou haar toch niet graag alleen laten. Zij
is vriendelijk voor mij geweest, toen geen
ander dit was en zo vindt het prettig, mij
bij zich te hebben. Ik kan haar nu niet
den steek laten: zij is zoo oud en teer."
„O, dan is u toch nog niet zoo heel erg
modern van opvatting, mrs. Carnegie! An
ders?' zoudt u er zulke gewetensbezwaren
niet op nahouden, maar het in de eerste
TOONEELVEREENIGING.
Dc tooneelvereeniging Excelsior, leider
de heer C. W. Vellinga, geeft de volgende
maand haar eerste uitvoering, waarbij wordt
opgevoerd „Jorisse de vondeling.De club
telt pl.m. 15 werkende leden.
E. H. B. O.
De levering voor de zieken-auto is opge
dragen aan de Automobiel Centrale, directie
de heer Alblas, alhier.
HULDIGING VAN HET RAADSLID
PETER VAN DEN BREEMER.
Maandagmorgen om half elf had in cl
raadszaal de huldiging plaats van het raads
lid Peter van den Breemer, naar aanleiding
19 September j.1. Door den Raad is de hul
diging tot heden uitgesteld. Spr. getuigt
van de bijzondere plaats, die de jubilar s
inneemt in de Gemeente en in den Raad.
Met versnelde pas heeft hij de Gemeente,
mede door zijn beleid, zien groeien en steeds
heeft hij haar belangen getrouw gediend.
De Raad heeft dan ook gemeend het hij
woorden niet te moeten laten, maar biedt
hem namens de Gemeente een groote bron
zen legpenning aan, vervaardigd naar den
stempel dezer gemeente door den Kon.
Zilverfabriek Begeer v. Kempen te Voor
schoten. Aan den eene zijde prijkt het wa
pen der Gemeente en aan den keerzijde de
woorden: „Aan Peter van den Breemer ter
heiinnering aan zijn 35-jarig lidmaatschap
van den Raad der Gemeente Soest 1895
1930."
Spr. hoopt verder, dat hij nog lange jaren
voor de gemeenschap zal gespaard blijven.
Hierop spreekt de heer Hilhorst, als oudste
raadslid, den jubilaris toe en herinnert aan
den langdurigen diensttijd aan de Gemeen
te. 35 jaren heeft hij aller sympathie en ach
ting verworven, hij zelf heeft 24 jaar met
den jubilaris samen gearbeid. Hij dankt
het sympathieke medelid voor alles, wat hij
gedaan heeft en biedt hem namens den Raad
een eikenhouten fauteuil aan, waarvan hij
hoopt, dat de jubilaris nog vele jaren zal
genieten.
De heer Doorman spreekt een enkel
woord, naar aanleiding van de bijzondere
aantrekkelijkheid, waarmede de jubilaris
steeds spreekt. Altijd vindt men bij hem de
blijmoedige toon en de welwillendheid, die
voor velen, die wel eens te lang spreken
een voorbeeld kan zijn. Hij hoopt, dat hij
nog vele jaren zijn plaats in den Raad zal
blijven bezetten.
van zijn 35-jarig raadslidmaatschap, in te
genwoordigheid van dc voltallige Raad op
Mr. van Doorne na, en van het college van
B. en W. Alle familieleden w.o. 26 klein
kinderen, waren mede aanwezig.
Toen allen gezeten waren werd de jubi
laris door den Gemeente-Secretaris, binnen
geleid. De burgemeester richt dan het woord
tot den geachten jubilaris en zegt niet veel
toe te zullen voegen aan zijne woorden van
plaats als een plicht tegenover u zelve be
schouwen, dat u uw belangen tot ontwik
keling liet komen...."
„Neen, zoo ver ben ik nog niet. Dit be
schouw ik nog altijd meer als het voorrecht
van den man, om zijn aanleg tot ontwikke
ling te laten komen. Maar ik wil liever niet
den strijd aanbinden met u, want er kan nog
wel eens een dag komen dat ik uw hulp zeei
noodig had bij het zoeken naar een werk
kring."
„Als ik ooit wat voor u doen kan dan
graag, mrs. Carnegie. A propos: is u ook
soms familie van een man, dien ik wel ge
kend heb: advocaat Albert Carnegie?"
„Dat is een neef van mijn man. En nu
geloof ik dat het tijd is, dat wij teruggaan
naar tante."
„Ik hoop, dat onze kennismaking hier niet
bij blijven zal," zei hij, haar den arm bie
dend. „Hebben wij soms ook gezamenlijk:
kennissen, waar ik u zou kunnen op
zoeken?"
„Ik vrees, dat wij elkaar niet dikwijls zul
len ontmoeten. Tante en ik gaan maar heel
zelden uit en dan nog naar heel oude men
schen, waar u zich erg vervelen zoudt! Ik
zou heel graag hebben, dat u veel kwam;
maar het is het huis van mijn tante. Dus
inoct ik het haar vragen."
„Ja, dat begrijp ik," zei hij.
En onmiddellijk rijpte in hem het besluit
om zich zeer aangenaam te maken bij miss
Lavinia, als hij daartoe nog in de gelegen
heid kwam.
Het was hem letterlijk een teleurstelling,
toen hij miss Mainwairing naast de oude
dame zag zitten en onwillekeurig kwam du-
vraag hem op de lippen:
„Kijk eens, mrs. Carnegie, heeft u ooit
zulk een contrast gezien?"
Miss Lavinia Mayford met haar teer ge
zichtje, haar oudcrwctschc, maar ééns ko.-t-
hare kleedij, haar elegante manieren en
haar kaarsrechte houding, vormde inder
daad een eigenaardig contrast met de ro-
buste gestalte van Jaqueline, met haar wei-
Daarna spreekt de Secretaris en roept ve
le jaren terug in zijn geheugen, toen spr.
nog ambtenaar was, hij dankt de jubilaris
voor de innige gehechtheid. De jubilaris is
een man, die vele jaren de belangen der
Gemeente heeft gediend, ook als waarne
mend Burgemeester en als Wethouder in
een moeitevollen tijd, de Mobilisatietijd,
waarover de jubilaris liefst niet spreekt en
het grootste deel daarvan op andere schou-
nig verzorgd kapsel en haar nonchalante
kleeding en houding.
„Ja, een eigenaardig paar! En miss Main
wairing begaat wel het grootste vergrijp le-
gen de etikette: zij zit achterover geleund
in haar stoel.
„Zoo; ben je daar?" riep Jaqueline. „Miss
Mayford en ik hebben een allergezelligst
praatje gemaakt."
„Miss Mayford, mag ik u ook een kop
thee halen?" vroeg Percy, met groote rid
derlijkheid.
„Heel vriendelijk van u; maar dank u
zeer!" antwoordde miss Lavinia met be
koorlijken glimlach. „Beatrix, kindlief, ben
je bereid om mee te gaan?"
„Zeker, tante."
„Mag ik u beiden naar het rijtuig gelei
den?" vroeg Percy weer.
„En vergeet u niet, mrs. Carnegie, dat ik
u Vrijdag voor mijn lezing kom halen,"
herinnerde Jaqueline haar nog even.
„Tante, mag ik mr. Giffard vragen of hii
mij eens komt opzoeken?" vroeg Beatrix.
Miss Lavinia keek haar een oogenblik
aan.
„Ja, dat is goed. Hij lijkt mij een echte
heer; ofschoon wij, in mijn tijd, er nooit aan
gedacht zouden hebben om een heer, die aan
een krant was, aan huis te vragen. In ieder
geval heeft hij betere manieren dan die
vrouw! Zag je wel, hoe nonchalant zij zat?"
„Ja, dat heb ik gezien, tante."
Terwijl mr. Giffard haar beiden naar het
rijtuig geleidde, gaf Beatrix hem de uit-
noodiging, die hij verlangde.
„U is heel vriendelijk voor mij, tante La
vinia," zei zc, onder het naar huis rijden.
„Tk doe mijn best om in het oog tc hou
den dat je nog jong bent; maar soms den*,
ik, dat toch eigenlijk jc man hier moest
zijn om je tc beschermen."
„Och, die arme Sholto! Maar dat hoeft
volstrekt niet, tante! Ik kan best op mijzelf
passen! Miss Mainwairing heeft ook nie
mand die op haar let."
„Zonde en jammer, dat er niemand op
OPGERICHT 1899
ALLEEN EERSTE KWALITEITEN)
TELEFOON No. 33C
POSTGIRO No. 146487
ders wil plaatsen. Wij als ambtenaar we
ten, dat gij de stuwkracht waart en met
doorzicht handelde. Spr. bidt God, dat hij
de jubilaris nog jaren spare voor de ge
meenschap.
De jubilaris dankt de verschillende spre
kers voor de woorden^hem toegesproken
en de groote wenschen voor hem uitge
bracht. Hij doet dit op een wijze, die ieder
een sympathiek moet treffen en zijn geheele
persoon teekent.
Nu wordt een kop koffie met versnape
ring rondgediend en heerscht een gemoe
delijke stemming in de raadszaal.
De heer Gasille vraagt nu het woord om
de aandacht te vestigen op de sympathieke
en eenvoudige wijze waarop de jubilaris
zooeven zijn dank betuigt heeft voor de hul
diging. Hij heeft goed gesproken en indien
er iemand aanwezig mocht zijn, die den
heer van den Breemer niet kende, dan heeft
hij tijdens zijn rede de gelegenheid gehad
om de geheele persoon van den jubilaris te
leeren kennen. Spr. hoopt, dat de jubilaris
nog vele jaren op even eenvoudige en sym
pathieke wijze zijn plaats in den Raad zal
blijven bezetten.
Mevrouw Landweer-de Visser, die hierna
het woord verkrijgt, verheugt zich, als
vrouw namens de vrouwen te kunnen getui
gen van de bijzondere plaats die de jubila
ris in den Raad inneemt. Zij wenscht hem
God's zegen en steun toe in zijn verdere
arbeid.
De heer Busch, als jongste lid, spreekt hem
op joviale wijze met Peter aan, die elk een
kent en overal graag gezien is. Hij is een
deel van den motor, die 35 jaar de gemeen
schap eenvoudig heeft gediend en dat is
zijn grootste verdienste. Hij hoopt, dat het
hem gegeven zal zijn nog vele jaren zijne
plaats te blijven bezetten.
De heer Grootewal brengt de geluk-
wenschen over van Soesterberg en herin
nert aan het streven van den jubilaris, om
den knobbel tusschen Soest en Soesterberg,
door weggraving te doen verdwijnen. Hij
hoopt dan ook, den jubilaris nog eens op
de Soesterbergschestraat tegen te komen,
als de bult verdwenen is. Hij wil aan de
zijde van Soesterberg met het groote werk
aanvangen en hoopt dat Peter dan vanuit
Soest zal medewerken.
Nadat de jubilaris op joviale wijze allen
had dank gezegd met een handdruk, droe
gen een drietal kleinkinderen voor Groot
vader een mooi gedicht voor, waarbij tevens
een bloemenhulde werd overhandigd.
Hierna werd receptie gehouden in de ka
mer van den Burgemeester, waar een druk
bezoek plaats had. We merkten o.a. op het
bestuur der R.K. Kiesvereeniging, de V.V.V.
Soest, Soest Vooruit, welks Voorzitter, den
lieer Veenstra, een barometer aanbood, voor
het vele werk door den jubilaris verricht
voor de oprichting van de ijsclub, hetFrysk
Selskip, Pastoor Vossenaar, Kaplaan Jan
maat, de Directie van het Gasbedrijf, de Io-
haar manieren heeft gelet toen zij nog heel
jong was, meende de oude dame, eenigs-
zins uitdagend.
Het was nu bijna een half jaar, dat Bea
trix al hij haar was. En nife dat zij zich rut
zoo geheel op haar plaat^oeldc tusschen
die ouwetjes: tante Lavinia met haar beide
oude gedienstigen, maar miss Mayford was
vriendelijk ja zelfs hartelijk voor haar en
zij voelde er zich niet ongelukkig. Toch zou
ze er zich op den duur niet in kunnen schik
ken. Hoe zou Sholto zich wel voelen in
Edensor street? Hij zou er niet genoeg lucht
hebben voor zijn longen en voor zijn ge
moed.
Ze schreef nog steeds aan hem, met iedere
mail; maar haar brieven werden iedere
week onbeduidender. Zc wist haast niet
meer, wat ze hem vertellen zou; wat kon
het hem nu schelen, of ze een ritje hadden
gemaakt in het Park en of oude generaal
Straight nu al hij tante gedineerd had!
Maar sinds die ontmoeting met Jaqueline
Mainwairing had het leven haar in eens
veel interessanter geleken. Er viel nog vcc-1
werk te verrichten in de wereld, dat door
vrouwen kon verricht worden; en dit ver
zoende haar weer met haar bestaan en deed
haar ook vriendelijk en zorgzaam zijn voor
miss Mayford.
Toen zij dien avond de oude dame den
arm bood hij het naar boven gaan, bleef die
haar ecnigen tijd met critischen blik be
schouwen en zei toen waardeerend:
„Lieve, jc bent ongetwijfeld een knappe
jonge vrouw en jc weet jc goed te klceden.
Ik hen je zeer verplicht voor je vriendelijk
heid jegens een oude vrouw, die je niets
kan nalaten; maar ik houd je man voor je
eigenlijken beschermer. Ik hen geen bewon
deraarster van het type van miss Mainwai
ring en het zou mij voor jc spijten, als jc
in haar voetspoor volgde: Zij heeft niet de
manieren van een dame."
(Wordt vervolgd).
