elier
IVieuws- en Advertentieblad
Verschijnt Woensdag en Zaterdag
16
„GOUDHEUVEL"
No. 63
Negentiende Jaargang
Woensdag 5 Augustus 19S1
wikkelen
nzend.
iris,
mdel
c
48
REDACTIE- EN ADM.-ADRES: VAN WEEDESTR. 7 - TEL. 2062 - SOESTDIJK
Bouwers van den Vrede.
FEUILLETON
Plaatselijk Nieuws
Tel. 398
:n KIPPEN
HANDEL
>ERIJ
;len,
D. G.
sfoon 2127
leeren- en
kschoenen
4'
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
EL
iN,
:nz.
nde
en.
BUREAU VOOR ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTAAT 7 SOESTDIJK
ADVERTENTIEN EN INGEZONDEN STUKKEN WORDEN INGEWACHT TOT
uiterlijk dinsdags- en vrijdagsmorgens 10 uur aan het bureau
UITGAVE: N.V. EERSTE SOESTERELECTR. DRUKKERIJ v.h. G. v. d. BOVENKAMP
ADVERTENTIEN: VAN 1 TOT 5 REGELS 75 CTS., ELKB REGEL MEER 15 CTS.
GROOTE LETTERS NAAR PLAATSRUIMTE, BIJ ABONNEM. GROOTE KORTING
ABONNEMENTSPRIJS f 1PER DRIE MAANDEN,, FRANCO PER POST
het auteursrecht van dit blad wordt uitdrukkelijk voorbehouden overeenkomstig artikel 15 van de auteurswet wij (staatsblad nummer ssoj
rijzen
Voor het huis dat wij doen
Geeft de tijd ons 't materiaal
En ons heden, ons verleden
Zijn de steenen voor den bouw.
LONGFELLOW-
Inl een tijd, dat er door velen met zoo
groJte energie en zoo groot vertrouwen aan
de i-uorme taak van den vrede gearbeid
woi\lt, nu alom in den lande de aandacht ge
vestigd wordt op de groote beteekenis van
moreelen steun van iedereen aan 't vredes-
en ontwapcningsstreven, is het goed zich
rekenschap te geven van de substantieele
beteekenis van ieders individueelen steun.
Het is inderdaad niet genoeg, dat we een
..machineiii van het Recht voor den wereld
vrede" hebben gebouwd, dat we een We-
reldgerechtdiof in het leven hebben geroe
pen voor de beslechting van internationale
rechtsgeschillen en het spreken van recht
dus tusschen en over de naties, de mensch-
heid moet ook worden opgevoed en geleerd
wat de redenen, de motieven ervoor zijn, en
er moet 'n internationalen gemoedstoestand
geschapen worden, die ontvankelijk is voor
den wereldvrede. Rn daartoe hebben wij
ieder individueel een taak te verrichten, die
niet afwijkt van of uitgaat boven hetgeen
men als algemeen erkende goede moraal
beschouwt. Maar niettemin, deze taak moet
verricht worden, we moeten, ieder individu-
vel, onze eigen moraal opvoeren, ons karak
ter verbeteren en zoo, door ons collectieve
goede denken, onze collectieve houding van
goeden wil en gevoelen voor recht en saam-
hoorighcid, den vruchtbaren voedingsbodem
verschaffen, waarop de vredesplant kan ge
dijen.
Al onze daden en gedachten, van ons
ieder afzonderlijk, kunnen daarom tot
bouwsteenen worden voor het groote vre
cl ^gebouw. Indien wij wenschen, dat in het
b en der naties, recht en billijkheid, eer
lijkheid, oprechtheid en naastenliefde tot
uiting komen, dan moeten wij ook beginnen,
degelijke motieven en gedachten in ons
particulier leven inderdaad te „leven", an-
deis zullen wij in onze politieke uitingen,
die ten slotte uitmonden in de regeerings-
organen van 'n land, niet de gedragingen
en motieven doen doordringen, welke den
v eldvrede tot een werkelijkheid moeten
maken. Norman Goodall, een Engelsch
parlement-iid zei het onlangs heel terecht,
dat de onccnigheden welke uitloopen op
oorlog, nooit uit den weg geruimd zullen
worden, indien er geen oprechte handelwij
ze tusschen de menschen bestaat, indien het
Recht het elk geven wat hem toekomt
niet deel uitmaakt van het weefsel der men-
schenmaaNchappij. Dit feit is het juist, dat
de taak van de vredes-makers zoo veel
moeilijker maakt dan alleen maar het droo
men van|dr"omen, want weinig maatschap
pelijke vraagstukken zijn ingewikkelder dan
juist dat van het bereiken van Recht. Toch
moeten we er voor oppassen het recht niet
op zoodanige wijze te vertolken, dat onze
pogingen juist die krachten zouden wakker
roepen, die de5 kiem van onrecht en wrij
ving in zich sluiten. Onze heele moeilijk
heid is, dat we het nog steeds moeilijk vin
den de gedachten van recht en vergelding
van elkaar los te maken. Onze gedachten
rijn nog te zeer geneigd de bewering te aan
vaarden, dat het recht alleen beveiligd kan
worden, als we bereid zijn, als het noodig
mocht zijn, kwaad met kwaad te vergelden.
Naar het Engelsch
van
CARL SWERDNA
32)
..Diezelfde vragen heb ik ook gesteld,
lieveling; vandaar dat ik ze nu beantwoor
den kan: Boone nam het testament mee,
omdat het in de verwarring van het oogen-
blik niet aanging, het onmiddellijk te ver
nietigen; en, omdat het stuk op „Goudheu
vel" toch ook niet veilig was, stak hij het
bij zich. Het was een vanzelf sprekende
overeenkomst dat Boone het bij de eerste
de beste gelegenheid zou terugbrengen en
dat het dan vernietigd zou worden. Bij na
der overleg besloot Boone echter, het in
zijn bezit te houden, en wel om deze reden,
^at Axr Zl*n een'Se waarborg tegen Ryder
was. Want, als het testament eenmaal ver
nietigd was, dan zou Ryder hem geheel in
zijn macht hebben. Vandaar dat Boone het
testament bij Mary jri de kamer in de safe
bewaarde, dat meubel, waar wij ons beiden
zoozeer over verwonderd hebben. Had hij
liet ding met zoo veilig bewaard, dan zou
het al lang door Ryder gestolen zijn; dat
verzeker ik je! Je kunt er van opaan dat
Ryder het toch al tallooze malen heeft wil
len afkoopen. Rn was hem dit gelukt, dan
zou hij nu nog eigenaar van „Goudheuvel"
zijn in plaats van jiou
.,Ik?"riep ziji uit, met ongeduldig ge-
^aar- „Jij bent de «eigenaar en ik zal er ei
genaresse zijn, als je mij tot de jouwe
maakt".
Maar toch vroeg ze nu weer, met den
blik op den rentmeester duidend:
..Heeft hij het testament ten slotte opge
geven?? Hoe kwam dat?"
Lurzon deelde haar toen voorzichtig mee,
dat Ryder enkeJ de belofte van Boone had
gekregen, nadat hij van zijn werkgever had
gehoord, dat Miss Foliot zijn vrouw zou
worden, dus ook meesteresse op „Goud
heuvel". Nog zou hij mogelijk niet voor de
Hierin wortelt die vreesclijke cirkelloop,
waaruit de menschheid tot nu toe nog niet
heeft weten te ontsnappen. De bekende
satyrieke ,Engelsche schrijver Bernar l Shaw
laat dit probleem heel duidelijk naar voren
komen in een passage in „Caesar en Cleo-
patra", waarin Cleopatra tracht den ge
rechtelijken moord op Plotinus te recht
vaardigen op grond van het feit, dat het
voor de handhaving van het recht noodig
is, dat een moordenaar sterft. Maar Caesar
antwoord dan, dat de wreker van Ploti
nus al gehoord kunnen worden, en dat de
vicieuse cirkel van moord en vergelding in
werking is gezet.... Ten slotte moeten we
dus tot het inzicht komen, dat het probleem
van het menschelijk recht niet opgelost kan
worden zonder genade, zonder vergevens
gezindheid, en dat om het vraagstuk van
den vrede op te lossen, we moeten leeren te
vergeven, individueel zoowel als collectief.
En is dat ten slotte niet een grondstelling
van goede moraal, die wij allen kenden? Nu
komt het er op aan, dit ook werkelijk in
praktijk te brengen.
FLORIS C.
JAARVERGADERING
der Buurtvereeniging „Soest-Zuid".
Op Woensdag 28 Juli j.1. kwam „Soest-
Zuid" in de Gouden Ploeg in jaarvergade'
ring bijeen.
De Voorzitter opende de vergadering
en heette de aanwezigen welkom in deze
eerste jaarvergadering.
Nadat de notulen van de vorige verga
dering waren gelezen, kreeg de Secre
taris gelegenheid zijn jaarverslag uit te
brengen. Uit dat verslag bleek, dat deze
vereeniging vele zaken in het belang van
het zuideli'k deel van Soest aanhangig ge
maakt heelt; de een met meer-, de ander
met minder succes. Veel correspondentie
is gevoerd met de Nederlandsche Spoor
wegen, met de Algem. Nederl. Wielrijders-
bond, met de Posterijen en niet te verge
ten met Burgemeester en Wethouders, zoo
ook met de Vereeniging. De Hollandsche
Molen, zulks met betrekking tot eventueel
behoud van den molen de Vlijt. De secre
taris eindigde zijn verslag met een op
wekkend woord tot de leden om te trach
ten het ledental der vereeniging uit te
breiden, om zoodoende tevens meer kracht
te doen ontwikkelen.
Daarna deed de Voorzitter verslag der
werkzaamheden van het Bestuur sedert
de laatste ledenvergadering, over het
plaatsen van lichtpunten, verbeteren van
wegen, enz. enz.
Het verslag van den Penningmeester
was niet ongunstig wat de stand der fi-
nantiën betreft. In plaats van den Heer
Schothorst, die ontslagen wenschte ,te
worden als penningmeester, werd de heer
Rebergen als zoodanig benoemd.
Alsnu was aan de orde de verkiezing
van een voorzitter. De lieer van Krieken,
die in het afgeloopen vereenigingsjaar'
deze functie heeft vervuld, en blijk heeft
gegeven de rechte man op de rechte plaats
verzoeking bezweken zijn, als dat geval van
de operatie van Mary er niet tusschen was
gekomen.
Dit alles fluisterde Curzon haar in en zij
fluisterde terug:
Och, die arme man! Wat zal ik tegen
hem zeggen? Toe Roderick, spreek uit mijn
naam?"
„Boone", begon Curzon, „Miss Foliot
voelt zich zoozeer ontroerd door je beken
tenis, dat ze mij verzoekt, uit haar naam te
preken. Dit zal ik dan ook doen. Als zij
het niet met mij eens is, zal ze mij waar
schuwen. Ik weet, zooals de meesten van
ons, wat verzoeking is; en, als ik ooit zoo
zeer een rentmeester noodig hebben onder
nu, dan kon ik er ook wel voor bezweken
zijn. Je weet nooit, waartoe je komt, onder
den drang van omstandigheden. Hoor nu
eens: niemand weet hier iets van, behalve
Miss Foliot, jij en ik; en niemand zal er
ook ooit van hooren." En, toen, terwijl
hij den rentmeester de hand op den schou
der legde: „Nu, „Goudheuvel" zal even
zeer een rentmeester noodig hebben ondr
ons beheer, als onder het vorige. En ik
weet geen geschikter persoon, dan jij Boone.
Dat is al, wat wij te zeggen hebben. Enkel
moet ik er nog bijvoegen, zie, dat je hier
zoo gauw mogelijk overheen komt en
tracht het uit je gedachten te bannen. Je
hoeft niet bang te zijn, dat wij er ooit op
terugkomen".
Boon trad naar de bank, waar Dorothy
lag; maar, in plaats van zijn dankbaarheid
uit te spreken, barstte hij in snikken uit en
met het gelaat in de handen verborgen,
verliet hij het vertrek.
Enkel een paar late chrysanthen bloei
den nog in den tuin; overigens waren de
perken geheel leeg. Alle boomen waren
bladerloos Het zag er op dezen vierden
November met recht niet uitnoodigend uit.
Toch was „Boschzicht" in feestelijke
voorbereiding, want niet alleen was het
dien volgenden dag Dorothy's verjaardag,
maar ook haar trouwdag.
Zoo geruischloos was Curzon de kamer
binnengetreden, waar zij zat, dat zij hem
eerst gewaar werd, toen hij vlak bij haar
stoel stond. Hun begroeting was juist voor-
te zijn, werd met algemeene stemmen
herkozen.
De aftredende bestuursleden, de heeren
Ran en Rebergen werden eveneens her
kozen, nadat voor deze functiën nog drie
candidaten aan de aftredenden waren toe
gevoegd. De rondvraag ondervond als ge
woonlijk veel belangstelling. Uit de verga
dering wordt aangedrongen op verbetering
van den Ossendamweg, Eikenlaan, Kolonie-
weg, enz.
Over het wachthuisje voor de autobus
aan de Birktstraat (Koude Hoek) ontstaat
een lange discussie. Het resultaat is. dat
het Bestuur met nieuwe voorstellen bij B.
en W. zal komen.
Over de plannen voor een Zweminrich
ting wordt ook nog door enkele leden ge
sproken. De Voorzitter zegt daar een en
ander van, doch vindt niet, dat het op zijn
weg ligt, daar in dit stadium diep op in te
gaan, temeer daar de plannen nog slechts
in wording zijn.
Nadat nog diverse wenschen naar voren
zijn gebracht, sluit de Voorzitter circa
11 uur deze alleszins gezellige vergade
ring.
Examen.
De heer D. A. A. Zijderveld slaagde
voor het examen hoofdacte.
Examen.
Aan de Rijkskweekschool te Amersfoort
is overgegaan van de 2e naar de 3e klasse
Mej. Adea van Kwawegen.
GESLAAGD
Voor de Rijkskweekschool te Amers
foort is geslaagd de leerling Jo van Kwa
wegen van de U.L.O. alhier.
NED. HËRV. KERK
Ter gelegenheid van de verjaardag van
H.M. de Koningin Moeder ging de Hooge
Ambachtsvrouwe met Haar Koninklijke
Dochter en Kleindochter Zondagmorgen te
10 uur op naar het bedehuis waar Ds. van
Schaick voorging. De organist gaf vooraf
een paar feestzangen ten beste, maar het
Wilhelmus pas toen de Kon. familie reeds
lang de kerk had verlaten. Waarom niet bij
het binnenkomen en vertrek der Kon. fami
lie?
De dienst ving aan met het zingen van
Psl. 65 1314, waarop de voorzanger het
votum uitsprak en daarop voorlas de Han
deling der Apostelen 27 1-25. Vervolgens
richt Z.Eerw. zich tot de jarige Vrouwe en
bidt haar Gods kracht toe. Spr. gewaagd
van de groote liefde waardoor Zij een eere
plaats inneemt onder de volken. Spr. bidt
haar toe de bede Gez. 224 1.
Na gebed kiest Z.Eerw. tot tekst Hande
lingen 27 11 en staat stil bij het rustig zijn
te midden der woelende wateren. Gezongen
werd Gez. 51 1256; Gez. 195 en Gez.
244 1. De kerk was geheel gevuld.
2e MUZIEKUITVOERING
Deze had voor de eerste maal plaats aan
de P. Potterlaan waar niet veel belangstel
ling voor was. Kunstzinnig Soest was thuis
of naar Baarn naar het vuurwerk. Het corps
had vooral nu meer belangstelling verdiend.
Alvorens het concert aanving sprak de heer
Batenburg den nieuwen dirigent den heer
Theo de Goey uit Amersfoort toe. Spr.
wees er op dat het corps steeds de trots
is geweest der gemeente, en waar er goede
kracht in schuilt, hoopt spr., dat het corps
onder de nieuwe leiding steeds hooger zal
stijgen op de muzikalen ladder. Nadat de di
rigent had dank gezegd voor deze woorden
werd hierna het Wien Neerlandsch Bloed
gespeeld. Uit dit en ook uit de volgende
nummers bleek dat de dirigent muzikaal
voelt, en de leiding bij hem in goede handen
is. Kalm en bezadigd wist hij de schare aan
te moedigen. Het was een zeer goed ge
slaagd concert dat veel en veel meer be
langstelling had verdiend.
FLORA THRATER BAARN.
Zij die van goeden zang, keurige aanklee
ding en goed spel houden begeven zich he
den avond naar genoemd theater, waaronder
meer loopt de geestige operette „Das Land
des Lachelns" met de titelrol den wereld
zanger Richard Tauber en Madame Hella
Kërty. Het bijprogramma is eveneens goed
verzorgd; vooral de tweeacter is dol ver
makelijk.
Heden middag loopt „De kinderen van
Kapitein Grant" een spannende geschiede-
COLLüCTE.
In dc komende week zal er een algemee
ne collecte worden gehouden langs de hui
zen voor de Nederlandsche Zeemanscen
trale.
De Nederlandsche Zeemanscentrale sticht
en onderhoudt tehuizen voor Zeelieden in
binnen- en buitenland. Daar zijn onze man
nen veilig voor de zedelijke gevaren, die
aan alle havenplaatsen op de zeevarenden
loeren.
In de Nederlandsche Zeemanscentrale
werken alle politieke en kerkelijke richtin
gen samen.
Gij, in 't zand vastgeroeste Soesters,
denkt om uw medemenschen op het water
en als de volgende week de heer Broekhof
uw steun komt vragen, helpt dan mild.
bij, toen zij iets ongewoons merkte in de
uitdrukking van zijn gelaat en zij met de
handen op zijn schouders vroeg:
,Wat scheelt er aan? Je kijkt zoo zwart!"
,Als dit zoo was, op een dag als deze,
dan verdiende ik opgehangen te worden.
Waarom zou ik nu zwart kijken?"
„Ja, dat weet ik ook niet. Herinneringen
aan den neef?"
„Hoor eens kindje, wij hebben wel nooit
meer van hem gesproken, maar hij is toch
zeker dikwijls in ons beider gedachten ge
weest. Dat jij er zoo heelemaal niets van
hebt gehoord, waar hij zich ophoudt, heeft
je zeker ongerust gemaakt".
„Ja, je weet, dat ik over het geheel niet
laf ben. Maar, als ik aan hem denk, hoe hij
je bijna vermoord had, dan krijg ik een
doodelijken schrik, dat hij soms nabij kon
zijn!"
„Zou het je dan een verlichting wezen,
kind, als je wist, dat hij niet meer in Enge
land was?"
„O, ja, is dit dan zoo?"
„Ja. Ik zag, dat je er je zoo ongerust
over maakte en zelve was ik er ook nieuws
gierig naar, waar hij gebleven was. Dus heb
ik er onderzoek naar laten doen en hij
moet nu al een heel eind op weg naar
Australië zijn. Drie weken geleden is hij
vertrokken. En het is hoogst onwaarschijn
lijk, dat hij ooit terugkomt"1.
„O, maar nu moeten wij ook heusch niet
meer van hem spreken. Alleen wilde ik je
nog één vraag doen, die mij al zoo dikwijls
gekweld heeft: heb je vermoed, dat je va
der wel eens een ander testament kon heb
ben gemaakt?"
„Nooit".
„Heb je dan nooit gedacht, dat hij mis-
schin toch weer milder gestemd zou wor
den jegens jou?"
Nooitf. Ik kende hem veel te goed. Hij
zou „Goudheuvel" nog eerder gesloopt
hebben. Maar hoe kom je er nu bij? Hadt
jij dan zoo'n gedachte?"
Ja, vooral in verband daarmee, dat je
neef er zoo wanhopend op gesteld scheen,
om je maar uit de „Hut" te krijgen, weg uit
de buurt van „Goudheuvel".
Hij dacht zeker, dat ik wel iets vermoed-
Fancy-Fair.
Teneinde de R.K. kerk en het Parochie
huis een weinig te ontlasten van de zilve
ren bedekking werd Zaterdag-, Zondag en
Maandag in de Mariaschool voor dat doel
een fancy-fair gehouden. Behalve de afd.
fraaie handwerken werd het geheel inge
nomen door.plm. 30 diverse attracties ten
doel hebbende, zooveel mogelijk dubbeltjes
binnen zien te halenvoor welke kans men
dan een prij'sje kan bemachtigen. Er
werd aardig gebruik gemaakt, zoodat de
uitslag niet tegen zal vallen.
de; maar dit was toch niet zoo. Anders
zou ik het er zoo niet bij gelaten hebben.
En, zooals het nu is, heb ik toch nog mede
lijden met hem".
„Neen, ik kan geen medelijden met hem
voelen. Ik zal het nooit vergeten.... dat
hij jou heeft willen dooden".
„Gelukkig, dat je met zoo'n vermolmd
stuk hout nooit raak kan treffen. Het kon
mij alleen maar aan den buitenkant scha
ven."
Er werd aan de deur geklopt en ze begre
pen dadelijk, dat dit Lord Beauclerk was.
De viscount trad binnen en zag er bijzon
der goed uit.
„Ik ben naar de „Kluizenaarshut" ge
weest, Miss Foliot, maar die vond ik geslo
ten; dus ik dacht wel, dat Curzon hier zou
zijn".
Dorothy gaf hem de hand en waardeerde
het, zooals hij zijn best deed, om opgewekt
te wezen.
,,'t Belooft morgen goed weer te zijn,
Miss Foliot. Gelukkig maar; dan zal uw
bruidstoilet er tenminste niet onder lijden,
als u naar het huisje van den rentmeester
gaat".
„Wie heeft U verteld, dat ik dit van plan
ben?"
„Boone. Hij was in den tuin, toen ik langs
kwam, en natuurlijk praatten wij even over
de aanstaande huwelijksplechtigheid; en
toen zei hij, dat u beloofd hadt, een oogen-
blik bij Mary te komen, eer u naar de kerk
ging".
„Ja, waarom ook niet? Als men nu weet,
dat het haar zooveel goed doet."
En Bot ne zeiven dan? Die verafgoodt
u, Miss Foliot! Maar Mary is veel beter
na de operatie, is 't niet?"
„Ja, het heeft haar veel goed gedaan,
Dokter Popplestone zegt, dat ze nu ieder
jaar sterker kan worden".
„Nu Boone zelve ziet er ook wel tien jaar
jonger uit: hij loopt niet meer zoo gebo
gen en is niet meer dat levende geraamte,
dat hij placht te zijnf;
„Ja, dat zal zeker komen, doordat hij
zich veel verlicht voelt, wat den toestand
van zijn dochter betreft", zei Dorothy. „En
vertelt u eens, hoe maakt Eva het?"
Uitslag SporhComité.
Uitslag Finale Voetbal.
Esvac I, kampioen Ile kl. U.P.V.B. tegen
Soest I, 4e kl. N.V.B. geëindigd in gelijk
spel 22, zoodat
Esvac I de le prijs behaalde zilv. Beker
Soest I de 2e prijs behaalde zilv. rned.
Soestdijk 1 3e prijs behaalde zil. med.
Soesterberg I 4e prijs behaalde zilv. med.
Huldiging Neerlandsch Kampioene.
Hartelijk en spontaan is Zaterdagmiddag
om 6 uur Jeanne van Asselt gehuldigd.
Daartoe kwamen om half 5 plm. 60 turn
sters en turners leden der vereniging
A.D.O. in het clublokaal bijeen. Langs To
renstraat, Middelwijkstraat en een gedeelte
Steenhofstraat werd gewandeld tot de Soes-
ter Hamonie in zich kwam. Voorop ging
toen de vaandeldraagster met de groen-wit
zijden vlag, daarachter de muziek met ba
nier en vervolgens de turnsters en ten slotte
de mooie lichte wagen van den heer Swa-
ger> om de kampioene af te halen. In de
Molenstraat werd het aldoor drukker, zoo
dat voor haar woning in die straat op No.
43 een flink cordon had plaats genomen.
Onder het spelen van la Nationale Emble-
me van A. M. Viot, besteeg de kampioene
met haar ouders onder luid hoera-geroep
de auto. Met vliegende vaandels en slaande
trom werd de terugtocht aanvaardt, onder
zeer veel belangstelling, naar het clublo
kaal waar ook zeer veel belangstelling aan
wezig was. Onder de schitterende tonen van
het corps werd het clublokaal betreden waar
de genoodigden o.a. raadsleden de Bruijn
en Busch, bestuursleden van het Soester
Sportcomité o.a. reeds hadden plaats ge
nomen. De zaal was met gladiolen aardig
versierd. Na dat allen hadden plaats geno
men, riep de praeses van A.D.O. allen het
welkom toe, maar drukte zijn spijt uit dat
het Gem.-bestuur niet aanwezig is; in het
vervolg hoopt hij op meer belangstelling
van die zijde. Vervolgens richt hij zich tot
Jeanne, h-.ar namens A.D.O. geluk wen-
schend met het behaalde succes, en getuigt
van de groote spontaniteit der leden, om
in 48 uur een dergelijke hulde op touw te
zetten. Spr. is trots op Jeanne, omdat zij
steeds is geweest en nog is, de grootste,
eenvoudigste A.D.O.er die niet prat gaat
op haar prestatie. Zij heeft alles gedaan in
den geest van A.D.O. en gaat daar geheel
in op. Namens alle leden, begunstigers e.a.
biedt hij haar een gouden polshorloge met
inscriptie aan. De heer P. J. Clemens com
plimenteert haar namens het Sportcomité,
ook haar ouders met het behaalde succes
met de 800 M. hardloopen voor dames. Vele
groote plaatsen in ons land zullen naijverig
zijn op Soest, om dit evenement en voorze
ker zal de sport er door gediend wordt.
Spr. is trots op Jeanne en waar zij zulke
sterke beenen had om te loopen hoopt hij
dat zij ze ook heeft om de roem te
kunnen dragen. Bij de geboden bloemen
hulde voegde hij nog een zilveren plaquette.
De voozitter der Harmonie feliciteerde haar
en is verheugd aan de huldiging te mogen
deelnemen, daar is de club altijd voor te
vinden. De heer de Bruin, lid van den raad
voegt zijn felicitatie bij die van de vorige
sprekers, hij feliciteert het bestuur van
A.D.O. Steeds leest hij met de meeste aan
dacht het verloop dier sport, daaraan stem-
.Eva? O, uitstekend. Het zal bij haar
ook zoolang niet meer duren, of ze gaat
in hetzelfde schuitje varen, als u, miss Fo
liot. We hebben den ouden heer tenminste
overgehaald, wat betreft Sydney An-
nsley".
„Ja?"
„Ik niet speciaal, maar meer de dominee.
Sydney heeft een buitenkansje gehad, ziet
u. Er is pas een verre bloedverwant van
hem gestorven, die hem een inkomen heeft
nagelaten, waardoor hij zes-honderd pond
per jaar trekt; dit gevoegd bij al wat hij
toch al heeft van zijn moeder, maakt nu
nog niet zoo'n onaardig sommetje. De
dominee heeft den ouden heer net zoo lang
bepraat, tot hij toegaf. Sydney gaat nu
eerst nog zijn graad halen aan de Universi
teit en dan zal er bij ons ook een bruiloft
zijn".
Dorothy was echt blij daarover en nog
praatten zij zoowat over het een en ander,
toen tante Nan hazr even noodig had.
Zoodra Dorothy het vertrek verlaten
had, betrok Vee's gtlaat.
„Ja, voor jou, is het een heel feest, Cur
zon. En ik gun je van harte je geluk; maar
voor mij kan ik niet zeggen, dat het mor
gen nu nog zoo'n vroolijke gelegenheid zal
zijn. Ik ga dan ook maar een tijdje naar het
buitenland."
„Waarheen dan?"
„Ik denk naar Spanje. Daar heb ik een
vriend op het oogenblik. En als je dan weer
goed en wel op „Goudheuvel" zit en ik ben
er wat aan gewend, om van haar te hooren
spreken als van Mrs. Curzon, nu, dan
kom ik terug Dat wilde ik je even vertel
len".
Het duurde niet lang, of Dorothy trad
weer binnen en samen deden zij den vis
count toen uitgeleide. Met een paar harte
lijke woorden namen zij afscheid en toen
Lord Beauclerk een eindje den weg op was,
zocht hij maar weer troost in zijn oude
pijp, en met groote stappen keerde hij te
rug naar kasteel Roxminster.
EINDE.
