of Rechtzaken
o<Z Ingezonden
zijn er weer met een serie
NIEUWE ARTIKELEN:
N
De
Het rotspad.
Pluimveeteelt.
N.V. Eerste Soester Electr. Drukkerij
v. Weedestraat 7, Soestdijk
o<
No
FEUILLETOjN
SCHITTERENDE COLLECTIE vul-
Verder alle Teeken- en Schrijfbehoeften
KOMT U EENS KIJKEN EN OVERTUIGT U
Het speciale adres voor alle
KANTOORBOEKEN EN PAPIER
De
KANTONGERECHT TE A'FOORT.
Een toertje maken.
H. fietste. Hij wordt door zijn vriend van
,Ee opgepikt, die een auto in Utrecht had
gehuurd. Het gaat over Hilversum, waar
van Ee met succes een meisje inviteert om
mee te rijden, aan wylke uitnoodiging wordt
gevolg gegeven. Het was een Duitsche
Emilie, die thans in der Heimath is en niet
gemakkelijk als getuige kon worden opge
roepen.
De vroolijke drie rijden verder tot ze op
de Birktstraat nabij de laan naar Soestdui-
nen tegen een boom terecht komen. De
slag lokt den daar wonenden brigadier der
rijksveldwacht naar buiten. Deze schreef
het geval toe aan te groote snelheid in de
bocht. Al waren biertjes gebruikt, toch
stond alcoholinvloed buiten het geval.
Fraulein was per auto naar Hilversum
gebracht. Arm gekneusd en snijwonden in
het gezicht, zei onze politieman.
Och kom, zei verd., den volgenden dag
was ze gewoon aan het werken. Braaf zoo,
dat hij Emilie had opgezocht.
Het ongeluk was volgens hem te wijten
aan het verblindend licht van een tegen-
komer in de bocht, plus het beletsel van
mist. (Twee tegenstrijdige zaken).
Het O.M. wil nog meer van een en ander
weten. Over 14 dagen komen nu andere ge
tuigen; Emilie is dan mogelijk wel terug
gekeerd.
Nogmaals auto.
Thans moeten we naar de Burg. Grothe-
straat in een bocht daarvan. B. J. C. de S.
uit Frederiksoord had zeker wat groote
vaart voor die bocht. Hij remt wel hard,
maar loopt links het trottoir op en rake
lings langs de boomen, waarna weer zwen
ken naar rechts. Toen wordt de fiets ge
raakt van mevr. W. en valt haar kleine
meid of jongen eraf, die gelukkig door ken
nissen wordt opgevangen. Alles liep dus
zonder kleerscheuren af, maar B. J. C. de
S. kreeg thans een bloeding van f 30.
Buiten verantwoordelijkheid
der Redactie
HORS D'OEUVRE.
Toen was 't er feest,
Als nooit geweest;
De honden en de katten,
De muizen en de ratten;
De koeien en d'e schapen
En tal van Soester apen;
De ezels en de hitten,
Geen paard dat thuis bleef zitten;
De varkens en de kikkers,
De Kraaien, zwart als nikkers,
Zij allen maakten dolle pret
In 't park van burgervaer Deketh!
't Was 'n ontelbare schaar van Soester
ingezetenen-dieren, welke zich op dien
avond van 4 October, hun grooten dag, op
maakte naar het Deketh-park. Ouwe katers
en jonge poesjes, schoothondjes, trekhon
den, losgebroken kettinghonden en deftige
hazewinden; tal van groentekar- en woon
wagenhitten, sleepers- en circuspaarden,
koeien, schapen, geiten, varkens, alles wat
dier was en den mensch op eenige manier
moet dienen, was vertegenwoordigd. De
Kater Poesjos Band deed z'n best, om er
al aanstonds de feestelijke stemming in te
brengen.
Na de ouverture „le Carnaval des Ani-
maux" betrad de oudste en grootste Ezel
van Soest het spreekgestoelte, om 'n feest
rede te houden.
S{ reker schetste met schrille verven den
toestand van voorheen, den tijd, toen hij
zelf meer stokslagen en scheldwoorden
kreeg dan eten; den tijd, dat 'n oude poes,
die jaren lang het huis voor muizen' had ge
vrijwaard, een steen om den nek werd ge
hangen, om ze te verdrinken; den tijd, dat
de waakhonden jarenlang aan de ketting
lagen vastgekluisterd, alsof het dieven en
moordenaars waren. Vergelijk daarmee
onze huidige toestand, aldus de Ezel. Poes
jes en hondjes worden door lieve dames
handjes vertroeteld; papegaaien leert men
lieve woordjes spreken en versjes opzeg
gen. Overal op ons pad, heldere waterbak
ken tot lessching van den dorst en zijn we
oud, dan worden we liefderijk opgenomen
en verpleegd in 'n dieren-asyl. En toch,
mijne vrienden, we zijn nog niet, waar we
wezen moeten. Nog dienen onze werkuren
N.aar het Engelsch.
Nadruk verboden.
23)
De oude vrouw is juist hier aan het
station en vraagt, wanneer vertrekken, er
treinen naar Glasgow. De vroegste gaat
morgenochtend 10.25.
Dit telegram was besteld voor Rokeby
Wenyss.
De bureaulist gaf Effie het stukje papier;
zij bedankte hem, verliet het station met
een zucht van verlichting en ging toen ver
der in de richting naar het huis van den
dokter, op weg naar Dolour Begg. Halver
wege bleef ze even onder een gaslantaarn
staan, haalde het papiertje te voorschijn en
hield het onder het licht. Wanneer zouden
zij morgen nu kunnen gaan als miss Do-
rothy tenminste beter was.
Zoo stond zij nog verdiept in het bestu-
deeren van de opgave, toen er aan den'over-
kant van den weg een jongeman voorbij
ging, die, zoodra hij haar gewaar werd, als
versteend stond, en nog niet eens van hou
ding veranderdlc, toen zij, na lezing, door
liep.
De dogcart kwam hem achterop, om hem
te halen, maar hij zei tegen den groom:
Ik ga niet mee, Briggs. Zeg maar te
gen de dames, als zij terug zijn, dat ze met
het diner niet op mij wachten moeten,
Dc man reed weg en! Colin dacht;
i Dat was zijEffieEn dit
beduidt natuurlijk, dat Dorothyde
dame op het kasteel is, zooals ze hier zeg
genIk ga r nu 'dadelijk heen, en,
bij de wet geregeld te worden; nog staan
onze vacantietijden en ouderdomsrente op
het program van actie.
Van deze rede, begon onder de vroolijke
Schlagers van den Band, 'n algemeene
dans- en hospartij. Jammer, dat er bij het
afscheid nemen, 'n formeele oorlog uit
brak tusschen de katers onderling, over het
naar huis brengen van de poesen. Het werd
zoo erg, dat de bewoners in den omtrek, de
Bijz. Vrijw. Landstorm ter assistentie op
belden. Toen deze met rinkelende sabels en
blinkende geweren yi de verte naderde,
werd het een „sauve, qui peut", en of Filax
van Oranjehof, die getuige was geweest
van de schietwedstrijden, al riep; Wees
maar niet bang; ze maken toch geen tref
fers!" De schrik zat er eenmaal in en in
'n minimum van tijd was het heele De-
kethpark ontruimd.
Dl XI.
Geachte Redactie.
In het artikel van den heer Doorman in
de Soester van Zaterdag 30 September j.1.
over „belasting en bezuiniging" is na al de
uiteenzettingen hierin, mij een citaat erg
opgevallen en wel dit: zoo zal men dus, ten
aanzien van alle overheidspersoneel komen
tot een zoodanige korting, als reeds veel
eerder had moeten worden toegepast; het
begin 5 was slechts lapwerk, eerst
nu zal het ernst worden.
Dit moge waar zijn, heer Doorman, voor
de hoog gesalarieerden, voor een groot ge
deelte arbeiders bij O-W. is dit niet het ge
val. Immers ongeveer de helft dezer ar
beiders hebben tot aan het jaar 1929 ge
werkt voor f 18.per week; dat was in
de dagen der hoogconjunctuur, toen loo-
nen van f 30, f 35, f 40 enz. aan de orde van
den dag waren; Zij, die werkten voor f 18,
werden aangezien voor een stelletje Ja-
vaansche koelies, die zich tevreden stelden
met een banaan en een hap rijst, en een vij
genblad voor kleeding. Nu echter het ge
rammel met de rijksdaalders en gescherm
met gele briefjes in het vrije bedrijf op den
achtergrond is geraakt, nu ziet men met
argusoogen neer op hen, 'die nog eenigs-
zins in een betere positie verkeeren.
Nu is m.i. iedereen verplicht, die daartoe
in staat is, de overheid uit de misère te
helpen, zij zijn er altijd nog beter aan toe,
als zij, die dat niet kunnen, maar in ruil
daarvoor zouden ze ook graag zien, dat een
loonkorting nuttig besteed werd. Maar he
laas!!!! en zoo bezien heeft bovengenoem
de groep arbeiders al duizenden guldens
aan de huidige malaise bijgedragen. Of er
nu door hen met meer plezier wordt ge
werkt, als vóór 1929, is een vraag, welke ik
maar niet zal beantwoorden.
U, geachte redactie, dank zeggend voor
de verleende plaatsruimte,
verblijf ik
Uw abonné
v. d B.
DIERENBESCHERMING—
MENSCHENBESCHERMING.
Het weerlooze dier heeft een recht: n.1.
dat de koning der schepping, 'de mensch
waakt voor zijn welzijn. Niemand en ook
schrijver dezes niet zal ongaarne opkomen
voor het dier dat bescherming behoeft.
Er moet echter ook een gezond evenwicht
blijven. In Soest wordt veel werk gemaakt
voor de Vereeniging Dierenbescherming,
en ik hoop van harte dat het streven dier
organisatie met succes bekroond zal wor
den.
Mij treft het echter, dat ten opzichte van
menschenbescherming een ingezonden stuk
in de Soester ons verhaalt van den hope-
loozen toestand van sommige menschen.
De Vereeniging dierenbescherming geeft,
als ik juist ben ingelicht, f 0.40 per dag
voor een zwervend beest, om dit te verzor
gen. Geen sterveling kan daar iets tegen
zeggen. Het is plicht. Hoeveel geeft de ge
meenschap voor een zwervend mensch per
dag voor onderhoud en onderkomen? De
schrijnende tegenstelling is er. Wat de in
zender heeft geschreven is een aanklacht
tegen het menschdom. Het is waar, het
valt niet te ontkennen, dat tienduizenden
guldens teveel zijn besteed voor een amu
sement, als het Natuurbad. Het is waar,
dat 'n mensch zonder bestaansmogelijkheid
geen rooden duit ontvangt voor zijn on
derdak. Hij krijgt hoogstens een levens-
middelenbon. En hoe hij dat krijgt: daar
over zullen we zwijgen.
Het is waar, dat een zwerver geen on
derdak kan vinden in Soest.
Het is waar, dat menschonteerende ge-
beutenissen zich afspelen rond het spook
der werkloosheid: meer dan rond het die-
renbestaan.
&Ls zij er is, dan heb ik haar vanavond nog
weergevonden!
Maar toen herinnerde hij zich zijn plich
ten als gastheer, ging naar het postkantoor
tje en verzond een telegram aan Mary, dat
hij nog niet zoo gauw zou thuis wezen;
maar dat zij met het diner niet op hem
moesten wachten. Besluiteloos ging hij toen
den weg op, die naar het kasteel leidde.
Zou het mogelijk zijn, dat dit alles waar
was, of was het maar een spel van zijn ver
beelding?Dat gelaat onder de gaslan
taarn was toch van Effie. En dat bleek ge
zichtje achter het venjster van het kasteel,
was dat nu zijn Dorothy, zijn geliefde, zijn
verloofde?Maar waarom zag ze er
zoo vreemd, zoo wild uit?Hij wilde
zichzelven de vraag niet beantwoorden.
Intusschen had Effie het huis van den dok
ter bereikt en had hem te spreken gevraagd.
Het vrien'delijke meisje, dat haar opendeed,
zei dadelijk:
De dokter is niet thuis. Hij had een
lange ronde te maken en heeft al dadelijk
gezegd, dat het wel wat laat kon worden,
Maar wilt u misschien een boodschap ach
terlaten?
Ik wilde hem spreken. Misschien mag
ik wel even binnenkomen en wachten, tot
hij terug is? Hoe lang zal'dat nog'duren?
Dat zou ik hcusch niet kunnen zeggen.
En als dokter thuis komt, moet hij toch
eerst nog eten. Wilde u hem vanavond nog
hebben?
O ja, als je blieft vanavond nog.
Het meisje ging haar voor, keek nog eens
naar het vuur en Effie liet zich in een stoel
vallen. Toen dc deur achter haar dichtging,
keek zij het papiertje weer in.
10.25. Als dokter haar nu een drankje
gaf, dat zij vannacht goed rustte, dan zou
den wij dien trein kunnen nemen. Alles
staat klaar. En een dokter zal toch wel een
Wanneer een gezin, waarvan het hoofd
werkloos is, en bestaat uit meerdere leden
eens f 0.40 per dag en per hoofd werd be
taald, dan zou het er hier en daar wat be
ter uitzien. De gemeenschap is welwillend
genoeg maar realiseert de feiten niet.
In onzen tijd is noodig een Vereeniging
voor menschenbescherming. Voor een hond
wordt gelukkig een goed thuis ge
zocht. Een werkloos mensch, die geen vol
doende vitaliteit heeft zichzelf te helpen,
een werkloos arbeider, of iemand, die den
moed verliest, wordt door de huidige men
schen vijandschappij neergezogen in den
modder, waaruit hij nimmer meer opstaat.
Wanneer de werklooze toestaat, dat op zijn
lichaam, op zijn omstandigheden door de
menschheid wordt gedanst, dan kan hij zich
evengoed levend laten begraven Hij moet
zich weren: hij moet vechten voor zijn rech
ten: hij moet publiekelijk aanklagen, of ver
zinkt. Daardoor groeit het communisme, so
cialisme, fascisme. Nu, nu, na lange jaren
onder den zweepslag van het fascisme wor
den „manifesten aan het Nederlandsche
volk" uitgevaardigd door de leiders van
politieke partijen. Zijn zij niet veel te laat?
Het ingezonden stuk van den werklooze
huisvader, die zijn naam nog niet kan zeg
gen omdat hij dan heelemaal naar den
duivel zal kunnen loopen striemt, slaat,
wondt en geeselt.
Spreek mij niet van communisme. Het
wordt welbewust gekweekt en gezaaid.
Het ingezonden stuk was deemoedig. De
schrijver heeft reeds vergeten dat hij als
mensch, menschelijke rechten heeft. Wan
neer hij meent op deze wijze iets te berei
ken, vergist hij zich. Onzen tijd is die van
de gebalde vuist, van het afdwingend
eischen. De enkeling in onze samenleving,
die van harte het leed der menschen poogt
te' verzachten, vindt tegen zich het geheele
bataljon van sarcasten. Die enkeling staat
alleen.
Of heeft de schrijver van het ingezonden
stuk zich vergist?
Is het anders? Beter?
Laat de Dienst van Maatschappelijk
Hulpbetoon eens publiekelijk verslag uit
brengen, van hetgeen per gezin aan steun
wordt betaald, met opgave van het aantal
gezinsleden. Open doek. Wanneer het wel
anders is, dan moet dat worden gezegd.
Een werkloos arbeider verlangt geen
weelde. Hij verlangt minstens te kunnen
leven. Hij eischt meer dan dat, wat aan een
hond als recht wordt toegekend.
KROONGETUIGE.
PLUIMVEEDAG TE EDE.
De zevende Pluimveedag, georganiseerd
door de Commissie voor Pluimveebelangen
der G. O. M. v. L., werd onlangs te Ede ge
houden.
In het Marktgebouw aldaar was daartoe
een, vergaderzaaltje gemaakt. Daarnaast
werd in dat gebouw vanwege de Edesche
Pluimveevereeniging een demonstratie van
pluimvee gehouden. Vooral de hanen weer
den zich geducht en) luisterden de lezingen
met hun gekraai op, daarmede aan dezen
Pluimveedag de juiste sfeer gevend.
Voorts waren een viertal eiersorteerma-
chines in werking te zien. Nu bij den afzet
van eieren naar het buitenland een goede
sorteering eerste eisch is geworden, was
het een goede gedachte de bezoekers eens
te laten zien, hoe deze machines werken.
De Voorzitter, de heer H. D. Zelders,
spreekt bij de opening een woord van wel
kom tot de aanwezige autoriteiten!
Hij wijst er voorts op, naar aanleiding
van een dit voorjaar te Ede gehouden pro
testvergadering tegen de verhoogde Duit
sche invoerrechten, dat, wanneer wij iets
willen bereiken, dit langs organisatorischen
weg moet geschieden.
Het woord is daarna aan den heer Tuk
ker, Rijkspluimveeteeltconsulent, die de
vraag behandelt, of inkrimping van den Xe-
derlandschen pluimveestapel gewen&cht is
en zoo ja, hoe deze moet geschieden.
Spreker wijst er op, slechts persoonlijke
inzichten naar voren te brengen. Volgens
de laatste telling zouden er in ons land 13
millioen legkippen zijn; spreker schat dit
aantal thans op 10 millioen. De eierproduc-
tie schat hij voor 1933 op 1015 minder
dan het vorig jaar, maar toch nog op 2000
millioen stuks.
Deze zijn allen wel in het buitenland te
plaatsen, maar niet tegen loonende prijzen.
Nu gaat er ook nog een deel der eieren
naar het buitenland (v.j. 1100, dit jaar ver
moedelijk 750 millioen), maar de vooruit
zichten worden steeds minder.
geheim kunnen bewaren! Hij zal toch wel
aan niemand haar naam zeggen! of iets an
ders van haar vertellen.
Maar er verliep een lange tijd en nog
steeds kwam de dokter niet. Effie wachtte
zoo geduldig, als zij kon, met het papiertje
in de hand.
De regen was ineens opgehouden en door
de dichte wolkenmassa viel nu weer wat
licht op de naakte takken van de boomen
en op de Lange Brug.
Er stond daar een gestalte met gebogen
hoofdHet was Dorothy. De regen
scheen haar hoofd wat bekoeld te hebben;
haar oogen' stonden anders nog wild en rus
teloos bewogen zich haar handen.
Zij was geheel verloren voor alles, wat
haar omringde, maar ze schrikte op, toen
ze voetstappen vernam op het pad boven
haar en, toen zij een mannengedaante voor
zich zag, verborg zij het gelaat half achter
het sjaaltje.
Geen van beiden zei iets. Hij keek naar
haar, met teedcren blik en tenslotte sprak
hij haar naam uit:
Dorothy! Dorothy!
Colin zag nu duidelijk 't bleeke gezichtje,
de trillende lippen, dc wilde oogenO,
was dal gezichtje wel -dat van Dorothy?
M.aar ja, zij was het wel, ofschoon haar blik
hem een pijnlijke openbaring was.
Hij wist nu, waarom Effie haar zoozeer
verborgen had' gehouden en waarom Doro
thy zelve zich zeker zoo lijdelijk had laten
meevoeren. Hij raakte even haar schouder
aan, maar verschrikt deinsde zij achteruit.
Dorothy, ken jc mij niet?
Er volgde geen antwoord, maar nog door-
dringerder werd de vragende blik in haar
oogen en zij haalde diep adem.
Ik ben het, Colin!Dorothy,
liefste! Ken je mij nu niet meer?
En juist toen hij in zijn alles-overweldi-
Spreker ziet dan ook de toekomst don
ker in, temeer waar er dit jaar meer ge
broed is dan in 1932.
Ook voor de jaren 1934 verwacht hij
zeer lage eierprijzen, wanneer niet ingegre
pen wordt
Hij denkt, om daartoe te komen, aan een
vergunningsstelsel: wanneer de totale
broedcapaciteit bekend is, zou uitgemaakt
kunnen worden, hoeveel kuikens iedere fok
kerij resp. broederij mag afleveren.
Ook de tijd van broeden zou aan banden
kunnen worden gelegd, b.v. door te bepalen,
dat slechts van half Maart tot half Mei kui-
ken,& mogen worden) afgeleverd.
Men zou ook eischen moeten stellen aan
de broedeieren. Deze behooren in de eerste
plaats te worden geleverd door de goede
fokbedrijven, verder door de vermeerde-
ringsbedrijven, terwijl de broederijen voor
aanvulling kunnen zorgen.
Toezicht acht hij noodig, zoodat er naast
beperking verbetering van den pluimvee
stapel komt.
De heer Middelman dringt er op aan, dat
de exportpremiy als vergoeding voor de
graanrechten na de organisaties recht
streeks aan de pluimveehouders wordt be
taald.
Hij wijst er dan op, dat er bij de fokbe
drijven veel kaf onder het koren is. Mooie
papieren beantwoorden niet altijd aan de
verwachtingen. Men moet verder zeer voor
zichtig zijn met de erkenning van fokbe
drijven.
Spreker wijst er verder op, dat ook broe
derijen wel goede kuikens afleveren.
De heer Hlolsteyn acht het tweede ge
deelte van de rede van den heer Tukker
theoretisch heel mpoi. Maar de practijk!
Slechts een heel klein gedeelte der kui
kens wordt zoo gebroed, dat daarvan fok-
technisch alles bekend is. Dan moet men
bovendien broeden van overjarige dieren,
wat slechts op enkele bedrijven in ons land
geschiedt. (De meeste broeden ook van één
jarige dieren). Dit is bovendien van buiten
af practisch niet te controleeren.
Controle op de fokbedrijven acht spreker
onmogelijk, dat zal maar leiden tot zwen
del.
Een betere weg om goede kuikens te
krijgen, is z.i. via vermeerderingsbedrijven.
Nadat de heer Van den Berg er nog op
gewezen heeft, dat bij een eventueele rege
ling ook met het loonbroeden rekening moet
worden gehouden, beantwoordt de heer
Tukker de sprekers.
Hij vermoedt, dat een beperking van den
pluimveestapel ook de eendenhouderij zal
betreffen.
Spreker stemt toe, dat er maar weinig
goede fokkers zijn, en men met de erken
ning van fokbedrijven zeer voorzichtig moet
zijn. Vóór inen echter oordeelt, is het beter
de eventueele regeling af te wachten.
De heer Th. G. G. Moormann te Goor
sprak vervolgens over dexv export van
pluimvee.
Hij merkte op, dat alleen bij het leveren
van piepkuikens de pluimveehouder met den
kostprijs rekening moet houden.
De aflevering der Noord-Hollandsche
Blauwe piepkuikens kan echter de verge
lijking met de Brusselsche poulardes niet
doorstaan. Dat komt, doordat men in Bel
gië en ook in Frankrijk de piepkuikens
voor aflevering nog een tijdlang kunstma
tig voedt.
Spreker beveelt dat ook voor ons land
aan, maar het is z.i. alleen geschikt voor
kleinbedrijf.
Toch zijn onze piepkuikens wel gewild, in
Engeland b.v. en ook in Zwitserland, toen
uitvoer daarheen nog mogelijk was, maar
den hoogsten prijs brengen zij niet op.
Het product is goed, de aflevering kon
echter beter. Dat blijkt wel daaruit, dat
België vrij veel N.-H. BI. piepkuikens koopt,
ze worden dan nog eenigen tijd kunstmatig
gevoed en als Brusselsche poulardes afge
leverd.
De afzet van het overige slachtpluiinvee
is zeer moeilijk. De Balkanstaten verdrin
gen ons meer en meer met hun artikel. Dat
komt ook door het verbeterde vervoer
(koelwagens, enz.).
Vandaar ook, dat de prijzen zoo laag zijn
Wat de oude kippen betreft, levert men
hier te Jande vrijwel uitsluitend uitgelegde
kippen. Rusland daarentegen, dat zich op
de levering van slachtpluimvee toelegt, le
vert mooi goed, dat doorgaans ook lang zoo
oud niet is.
Gelukkig ruimen' wij op, als andere lan
den minder aan de markt zijn. Maar alles
moet opeens weg in den herfst; waren er
in October geen Joodsche feestdagen, dan
zouden de oude kippen onverkoopbaar zijn.
Spreker en ook de Voorzitter dringen er
tenslotte op aan het slachtpluimvee meer
het geheele jaar door te verkoopen en niet
in den herfst te wachten op het laatste ei.
De dieren minder lang aanhouden; is ook
van belang.
(Alg. Holl. Landb.bl.).
potlooden en vulpenhouders. Luxe doozen
postpapier, schrijfmappen, briefblocs, boek
omslagen, verfdoozen, kleurkrijf, albums
voor foto's, enz.
Speciale Aanbieding Etalage-carton voor
H.H. Winkeliers, 12 cent per vel, crèpe-
papier 8 cent per rol.
is en blijft
gende liefde haar in de armen zou hebben
gesloten, liet zij ineens een scherp door
dringenden kreet hooren, en, eer hij haar
kon terughouden, was zij in de duisternis
verdwenen.
Hij trachtte niet eens haar te volgen, zóó
ontzet was hij door die teleurstelling.
Hoe lang hij daar nog stond, wist hij
zelve niet, maar de gedachte aan zijn gas
ten viel hem weer in en langzaam liep hij
verder.
Dien volgenden ochtend zou hij naar het
kasteel gaan, Effie opzoeken voor Doro
thy de beste medische hulp raadplegen. Met
gebogen hoofd ging hij den weg naar Do
lour Begg terug.
Had hij nog even gewacht, dan zou hij
Dorothy hebben zien terugkeeren. Zij had
zich tusschen de boomen verloren, maar na
eenigen tijd sloop zij weer te voorschijn,
angstig spiedend naar alle kanten; en op
dc brug bleef zij weer staan.
Het geluid van Colin's stem had vage her
inneringen in haar gewektTelkens
hoorde zij weerklinken, dat innig, tcedcr-
verlangende: „Dorothy! Dorothy!" Het
leek haar wel, of zij talloozc gezichten voor
zich zag verschijnen als in een nevel, zoo
dat ze ze niet herkende, of duidelijk onder
scheidde. En daarbij dan nog aldoor dat ge
gons en gezoem.
Tenslotte bedekte zij haar ooren niet de
handen en daardoor hoorde zij dan ook niet,
dat er weer voetstappen naderden.
Rokeby Wenyss trad een paar schreden
dichterbij en hcrkenldc het teere, hulpclooze
meisje, nu heel alleen en dus in zijn macht!
Al het slechte in den man ontwaakte. Eén
misstapen zij zou in den zwarten
poel liggen en zou den volgenden morgen
daar gevonden wordenHij zou haar
identiteit echter kunnen verklaren en ten
slotte zoo bezit kunnen nctnen van het goed
Wenyss.
Dit alles flitste hem in een ondeelbaar
oogenblik door de hersenenHij
legde haar de hand op den schouder en zij
keerde zich om, met een kreet van schrik.
Toen zij echter opkeek in zijn donker ge
zicht, was zij als betooverd en verroerde
zich niet.
Eindelijk! fluisterde hij. Eindelijk en
tenslotte!
Toen was het ineens, of zij haar geheugen
had weergekregen en met een kreet van
ontzetting riep zij:
RokebyRokeby, ben jij dat?
HOOFDSTUK XV.
Effie, die juist den rotsweg naar het
kasteel besteeg, had dien kreet gehoord.
Onmiddellijk wierp zij haar mand naast zich
neer en met de behendigheid van een bosch-
kat sprong ze den man op den rug en sloeg
haar armen om zijn hals. De leuning van de
brug knapte door de worsteling, die nu
ontstond; het volgend oogenblik weerklon
ken twee zware plonsen en beide lichamen
verdwenen in de diepte, waarna er een on
heilspellende stilte volgde.
Een gedaante lag ineengedoken op de
Lange Brug
Het was Dorothy, die nu volkomen be
wusteloos was. Twee uur later vond dok
ter Page haar zoo, toen hij gevolg had ge
geven aan den oproep van Effie en hij droeg
haar naar het kasteel.
Nog nooit had Dolour een zoozeer sen-
saticwekkend geval doorgemaakt. Oudanks
den regen cn den wind scholen overal
groepjes samen, voornamelijk om en bij
het postkantoor.
Wordt vervolgd.
BUI
AD
TO
UIT
HE'
Bu
meen
Ge
der 1
Br.
dal
visie
M. v
om
benzi
De
Wioen;
te 2 u\
beham
gepubl
Na
Voorz
1. 1
1. 1
zer pr
het to«
de sal.
dienst
den ke
2837).
Vooi
2. 1
der ge
21/263,
Vooi
3. I
kas en
(No. 1
Voor
4.
