KIJK LIERC
Nieuws- en Advertentieblad
Verschijnt Woensdag en Zaterdag
Dictators in Europa.
HORS D'OEUVRE.
Bekendmakingen
Officieel
Ordening der wereld
productie.
OP ELK GEBIED
N.V. EERSTE SOESTER
ELECTR. DRUKKERIJ
Dooreenmenging van
gemeente- en eigen belang
POSTZEGELS voor
VERZAMELAARS
No. 65 (Gegarandeerde oplaag 3300 exemplaren)
Twéé en Twintigste Jaargang
Woensdag 15 Aug. 1934
Bureau voor Administratie: VAN WEEDESTRAAT 7 SOESTDIJK
Advertentiën worden ingewacht tot uiterlijk Dinsdags- en Vrijdagsmiddags
2 uur aan het Bureau v. Weedestraat 7 en aan het filiaal Soesterb.straat 8
UitgaveN.V. EERSTE SOESTER ELECTR. DRUKKERIJ, v.h. G. v. d. Bovenkamp
Advertentiën: VAN 1-5 REGELS 75 CTS., ELKE REGEL MEER 15 CTS.
Groote letters naar plaatsruimte BIJ ABONNEMENT KORTING
ABONNEMENTSPRIJS: 1.— PER DRIE MAANDEN, Franco p. post
REDACTIE- EN ADM.-ADRESv. WEEDESTR. 7 - TEL. 962 - GIRO 161165
HET AUTEURSRECHT VAN DIT BLAD WORDT UITDRU KKELIJK VOORBEHOUDEN OVEREENKOMSTIG ART. 15 VAN DE AUTEURSWET 1912 - STAATSBLAD No. 380
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders van Soest
maken bekend, dat het verzoek van B. H.
Duvvel te Soest om op/in perceel, kada
straal bekend in sectie H., No. 8464, ge
legen aan de Steenhofstraat, een slagerij
met rookerij te mogen oprichten, door hen
is ingewilligd op 7 Augustus 1934.
Soest, 8 Augustus 1934.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester, G. Deketh.
De Secretaris, J. Batenburg.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders der ge
meente Soest,
Gelet op het bepaalde bij de artt. 6 en 7
der Hinderwet;
Brengen ter algemeene kennis:
dat op de secretarie der gemeente ter
visie is gelegd een verzoek met bijlagen van
D. de Haan, Amersfoortschestraat 70a, te
Soesterberg, om vergunning tot het plaat
sen van een electromotor van 3 P.K., voor
aandrijving van een vlakbank en een elec
tromotor van 2 P.K. voor aandrijving van
een lintzaag, ten behoeve eener carosserie-
fabriek in het perceel Amersfoortschestraat
No. 70a, kad. gemeente Soest, sectie E.,
No. 1835;
dat op den 24sten Aug. 1934, des vóór
middags te 11 uren gelegenheid is om ten
gemeentehuize bezwaren tegen het oprich
ten dier inrichting in te brengen.
en dat gedurende DRI,E dagen vóór dien
dag op de secretarie der gemeente van de
ter zake ingekomen schrifturen kan worden
kennisgenomen.
De aandacht van belanghebbenden wordt
er op gevestigd, dat niet tot eventueel be
roep van de later op het verzoek te nemen
beslissing gerechtigd zijn zij, die niet op
de aangewezen plaats en het aangegeven
uur in de vorengenoemde ingevolge art.
7 der Hinderwet te houden zitting zijn
verschenen, ten einde hunne bezwaren mon
deling toe te lichten.
Soest 10 Augustus 1934.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester, G. Deketh.
De Secretaris, J. Batenburg.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders" van Soest,
maken bekend, dat het verzoek van G. W.
Schothorst, Soesterb.straat 11 om op/in
perceel, kadastraal bekend in sectie C.,
No. 1836 gelegen aan de Birktstraat, een
bestaande brood- en banketbakkerij te mo
gen uitbreiden door hen op heden is ver
daagd.
Soest, 10 Augustus 1934.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
De Burgemeester, G. Deketh.
De Secretaris, J. Batenburg
Aan den vooravond van het volksrefe
rendum, dat Hitier in zijn functie van lei
der van het Duitsche Rijk moet bevestigen,
heeft Duitschland's dictator meer begrip
van staatsmanskunst aan den dag gelegd,
dan men zou hebben verwacht. Blijkbaar
begint men aan gene zijde van de grens in
te zien, dat de boog niet altijd gespannen
kan blijven, en bovendien, dat in het Euro
pa van 1934 geen volk van 60 millioen
zichzelf kan isoleeren, zonder zichzelf on
berekenbare schade te berokkenen. Zoo
hebben we Hitier dan zeer verzoenende en
vredelievende woorden aan het adres van
Frankrijk hooren uiten, we hebben hem
de door ons reeds meermalen aangekon
digde mogelijkheid van Duitschland's
terugkeer in den Volkenbond en daarmee
in de internationale samenwerking, hooren
bevestigen, we hebben beloften over am
nestie voor politieke en andere vergrijpen
hooren afleggen, toezeggingen omtrent
ontruiming van concentratiekampen ver
nomen, we hebben het Oostenrijksche le
gioen in Duitschland zien ontbinden als
eerste daadwerkelijk bewijs van, goeden
wil jegens Oostenrijk, kortom, er is een
ontspanning in den internationalen toe
stand, en speciaal in Duitschland s slechte
verhouding tot het buitenland, ingeleid, die
aan Hitier het vereischtc brevet van staats
manschap moet verschaffen, en tevens de
buitenwereld moet verzoenen met de ge
dachte, dat voortaan een dictator zij
het een, die voor wenken van verschillen
de bevolkingsgroepen vatbaar is aan het
hoofd van het Duitsche rijk zal staan. En
als er nu op Zondag 19 Augustus geen
ongelukken of andere onverwachte dingen
gebeuren, dan kan men voor het eerst se
dert geruimen tijd in Europa weer wat
rustiger ademen.
Het zal van Hitler's wijs beleid afhan
gen, of zijn dictatuur, die eigenlijk bij zijn
kanselierschap in Januari 1933 reeds be
gon, goede vruchten zal afwerpen.
Het is interessant, eens na te gaan, welke
ervaringen Europa op dit gebied in de
laatste jaren heeft gehad. Ruw geschat zijn
er 10 dictaturen (geweest). Het begon in
Italië, door Mussolini's marsch naar
Rome. Benito Mussolini legde zijn lijst
van ministers aan den Koning voor, die
deze aanvaardde, waarna Mussolini de lei
ding van de regeering op zich nam. Slechts
luttele dagen daarna, in November 1922,
zette de nationale vergadering van Turkije
met Mustapha Kemal Pasha aan het hoofd,
den sultan af en vestigde de Turksche re
publiek, waarbij de nieuwe grondwet den
president met dictatoriale macht bekleed
de. Het oude Ottomaansche rijk had afge
daan.
Eenigen tijd bleef het betrekkelijk rus
tig, doch dan, in Mei 1926 zien we maar
schalk Pilsoedski naar Warschau opmar-
cheeren en kreeg Polen zijn dictator.
In hetzelfde jaar steeg in Rusland
de ster van Jozef Stalin, secretaris gene
raal van de communistische partij en
kreeg het rijk aller Russen feitelijk een
dictator. Ook zien we in dat jaar in P o r.
t u g a 1 een generaal als president en fei
telijk dictator optreden, namelijk Generaal
Antonio Carmona.
In 1929 vaardigt Koning Alexander van
Joego-Slavië een proclamatie uit, waarbij
de parlementaire gang van zaken wordt
afgeschaft, en dus de dictatuur zijn intrede
doet. De Duitsche dictatuur van Januari
1933 werd in September 1933 door een
soortgelijk systeem zij het in milder
vorm door Oostenrijk gevolgd,
toen een partijloos kabinet werd gevormd
door Dr. Engelbert Dollfuss, kanselier,
met Majoor |E'mil Frey als vice-kanselier.
En thans is de leiding in handen van Dr.
Schussnig overgegaan, nadat Dollfuss on
der moordenaarshand viel.
Op 17 Mei 1934 werd in L e t 1 a n d de
parlementaire regeering vervangen door
de dictatuur. In dezelfde maand gebeurde
iets dergelijks in B u 1 g a r ij e. Tot nu
toe is dan alleen Spanje het land, waar
de dictatuur na een zekeren tijd weer plaats
maakte voor een constitutioneele regee
ring. Op 13 Sept. 1923 voerde Generaal
Primo de Rivera een succesvolle coup
d'état uit, waarbij zijn doel was het land
binnen 6 maanden van een corrupte en on
bekwame regeering te bevrijden. Doch het
zou 6 jaar en 4 maanden duren, voor hij
aftrad en de regeering door het volk werd
hersteld. Ten slotte kan men nog van een
min of meer gewijzigden vorm van dicta
tuur in Hongarije en Roemenië spreken.
Europa heeft dus wel zijn deel van dezen
uit verwarring, nood en corruptie geboren
vorm van heerschappij gehad.
FLORIS C.
Nadruk verboden.
Aan den zoo herhaaldelijk uitgesproken
wensch, dat men van socialistische zijde
zich duidelijk uitspreken zou, hoe men
zich de uitvoering van het socialisme dacht,
heeft Dr. Wibaut voldaan door de uitgave
van een boek met bovenstaanden titel. Men
mag dus wel aannemen, dat dit boek de
bedoeling der Nederlandsche Sociaal-De
mocratische partij weergeeft.
Men kan zich drieërlei socialistisch stel
sel voorstellen: het echte socialisme, of
communisme; waarbij ajlles, zoowel ge
bruiksgoederen als productiemiddelen ge
meenschappelijk' eigendom zijn, en de bete
broods dat blijft tot zij in het keelgat des
gebruikers verdwenen is: dit stelsel ver
onderstelt gemeenschappelijke woningen
en gemeenschappelijk verbruik: dan een
stelsel, waarbij de productie gemeenschap
pelijk is, en de verdeeling eveneens uit een
centraal punt plaats vindt, maar de wijze
van verbruik vrij wordt gelaten: en pri
vaat eigendom van verbruiksgoederen mo
gelijk is.
Geen van beide stelsels is dat van Dr.
Wübaut. Zijn stelsel sluit zich veel nau
wer aan het tegenwoordige aan, en onder
scheidt zich alleen daarvan op 'én punt: de
productiemiddelen zullen het eigendom dei-
gemeenschap zijn; en er zal uitsluitend
door de gemeenschap geproduceerd wor
den; er zal echter niet door een gemeen
schapsorgaan verdeeld worden: het zal een
gesocialiceerd ruilverkeer zijn.
Met andere woorden: in de plaats van
den privé ondernemer zullen overheidsor
ganen treden: maar er zal voor loon ge
werkt worden evenals nu; en de goederen
zullen verdeeld worden door koop en ver
koop tegen prijzen, die uiteraard, wil de
zaak normaal verloopen, juist als nu de
kosten moeten dekken. Dit beteekent, dat
de loonen zullen moeten worden vastge
steld in verband met de prijzen, die men
veronderstelt te kunnen maken.
Het boek kondigt zich aan als een be
toog, zoo staat in de voorrede te lezen, dat
in het heerschende stelsel crises onvermij
delijk zijn, en wil den weg wijzen om deze
te voorkomen, en tot een wercldvoortbren-
ging te geraken, die het belang der
menschheid zou dienen. Doet de tegen
woordige voortbrenging dit dan niet? Wi
baut durft het niet beweren; „deheer
schende voortbrengingswijze is niet in alle
tijden en niet in alle opzichten in de ver-
II
LEVERT
GOED
GOEDKOOP
SNEL
Van Weedestraat 7
Soesterbergschestr.8
betering en in de uitbreiding der behoef-
tenbevrediging, het eenig redelijk doel der
productie, volledig tekort geschoten!"
Mlaar in de toekomst zal dat volgens hem
wél geschieden, tengevolge van het op
houden der concurrentie tusschen de on
dernemers. Intusschen, hierom gaat het
toch weer niet. „Indien de vrije prijsvor
ming weder algemeen zou worden, zou dit
ons niet tot een voorstander of ondersteu
ner van dit stelsel bekeeren. Ook dan zou
het nog altijd op ondernemerswinst zijn
gericht; een strekking, die voor ons in
strijd is met het doel, dat de productie het
belang der menschheid moet dienen. Voor
ons ligt dit doel uitsluitend in de best mo
gelijke ailgemeene behoeftenbevrediging."
Zooals men ziet, ontbreekt hier een scha
kel; namelijk deze, of misschien niet de
productie om winst de beste manier is om
de behoeften te bevredigen. Is dit het ge
val, en het tegendeel is allerminst bewe
zen, "de zaak van de „kapitalistische" pro
ductiewijze staat zelfs vrij sterk, dan valt
dus de geheele basis voor Dr. Wibaut's
eisch van socialisatie weg!
Op de vraag, of „collectieve productie
ruim genoeg gemaakt kan worden voor
algemeenere behoeftenbevrediging" wordt
nu geantwoord door te verwijzen naar het
feit, dat door protectionisme de producten
niet kunnen worden voortgebracht in de
landen van de laagste productiekosten. Dit
is een pleidooi voor vrijhandel, dat ons li
beralen uit het hart gegrepen is, maar niet
voor socialisatie. Immers, door vrijhandel
wordt dit bezwaar geheel uit de wereld
geholpen. En zoolang de regeeringen nog
zoo weinig internationaal voelen, dat zij
producten uit andere landen weren, zullen
zij nog veel minder aan socialisme denken,
dan een „Economischen Wereldraad"
vraagt!
En nu het stelsel. Het voordeel ervan is,
dat het produceeren om winst niet meer
mogelijk is. Wie echter inziet dat dit niets
anders is dan een produceeren voor ande
ren om zoo ruim mogelijk in de eigen be
hoeften te voorzien, wat in dit socialis
tisch stelsel juist zoo het motief zal zijn
voor zoo groot mogelijke prestatie, kan
hierin geen voordeel zien. Wat echter wel
verdwenen zal zijn, Wibaut wijst er niet
op, is het arbeidslooze inkomen. Winst
maar ook verlies! komen voor reke
ning van den staat. Dit kan men een zeker,
zij het negatief moreel voordeel achten.
Een economisch voordeel is het alleen, als
het het economisch peil van het volk ver
hoogt, wat te bewijzen valt.
Daartegenover staat het nadeel, dat het
persoonlijk initiatief volkomen zal worden
onderdrukt. Niemand zal voor eigen reke
ning mogen produceeren. Alleen als staats
beambte zal men dat mogen doen. Een
dergelijk verbod moet een moreel nadeel
van ongekende afmeting zijn, daargelaten,
hoe het economisch werken zal: wat nog
blijken moet.
En nu ten slotte de in de voorrede aan
gekondigde doelstelling, het voorkomen
van crisis, hiervan kan natuurlijk geen
sprake zijn. In een communistisch stelsel
komen geen crisis voor: misschien zal het
tot ongekende armoede leiden; dat is iets
anders dan crises: deze komen voort uit
het verdeelingsstelsel. In een staat, waar
het product door de overheid ^verdeeld
wordt, is er geen plaats voor. In Wibaut's
socialistischen staat echter, brengt de staat
juist voort, zooals totnutoe de onderne
mers, op goed geluk. Heeft hij zich vergist,
dan ontstaat er een crisis. En hij zal even
veel, zoo niet meer aanleiding hebben zich
te vergissen als thans de ondernemer. „Wij
beseffen zeer wel", zegt Wibaut, „dat
nauwkeurige prijsberekening niet kan
worden gemist, doch wij stellen, dat in het
gesocialiseerde ruilverkeer de prijsbere
kening veel nauwkeuriger zal zijn, dan bij
prijsvorming door het marktmechanisme".
En waarop berust die meening? „De prijs
berekening zal veel meer gebouwd zijn op
de maatschappelijke waarde der economi
sche diensten in de productie. De in de
productie van een artikel vereischte ar-
beidslévering zal een zeer voornaam ele
ment in de prijsbepaling zijn."
I De gemeenschapsorganen zullen de loo
nen en de prijzen bepalen, in verband met
elkaar, en zoo zal alles in de schoonste
harmonie met elkaar zijn. Men ziet, dat
j hier een economische grondwaarheid ver
waarloosd is: dat men wel prijzen kan be
palen, maar niet de hoeveelheden die tegen
die prijzen afzet zullen vinden. Het zal in
Wibaut's toekomststaat juist zoo zijn als
nu, dat, wanneer de loonen te hoog zijn, de
goederen geen afzet vinden, en er een cri
sis komt.
Het is alles volgens W. heel eenvoudig.
Voor de internationale socialisatie zal een
plan moeten worden opgemaakt. Verstan
dig zal zijn hiertoe een opdracht te geven
aan eenige bekwame lieden. Zooals de
meeste socialistische plannenmakers, be
schouwt Wibaut de wereld als een statisch
geval. Alles zal worden berekend naar de
gegevens, die er zijn. Alsof alles niet steeds
in beweging was. Men stelle zich voor, dat
wij nu leefden volgens een plan van het
jaar 1800. Overal zal alles geregeld worden
door: bevoegde internationale instanties."
Die Opperste Economische Raad zal
„de vergoeding vaststellen voor het ele
ment arbeid in den ruimsten zin." Uit een
groep „verstandige rustige werkers" zal
die Raad bestaan." De nu bestaande eco
nomische afdeelingen van den Volkenbond
geven aanwijzingen voor de functioneering
van dit toekomstige wereldorgaan. „Niet
fantastisch" noemt Dr. Wibaut dit denk
beeld! Niets, maar dan ook niets, dat maar
in de verste verte met de toegedachte taak
te vergelijken is, is ooit door deze volken
bondorganen verricht!
Volgens Dr. Wibaut heeft men alleen de
keuze tusschen dit stelsel of autarkie! Wij
liberalen zijn zoo vrij dit niet te gelooven.
Integendeel wij noemen dit defaitisme.
Men is bezig den menschen dit wijs te ma
ken. Maar wij zijn zoo vrij nog te gelooven
aan het gezond verstand, en daarom aan
een economische toekomst, die dit socia
lisme evenmin geven kan als autarkie.
E. C. VAN DORP.
In de laatste Raadszitting (op Woens
dag 1 Aug.) heeft de Heer Gasille zoo
als kort vermeld in het verslag van „de
Soester" bij de rondvraag aan Weth.
van Klooster een vraag gesteld omtrent
het bezigen van grond, ontgraven op een
perceel, dat eigendom is van dien Wethou
der, voor aanvulling der bermen van we
gen in 't Hart.
Het is mij opgevallen, dat deze vraag van
den Heer G. niet in de Raadsverslagen der
overige Soester bladen is vermeld; (De
Soester-Bode gaf zelfs naar ik hoor,
wegens verhindering van den verslaggever
totaal geen Raadsverslag).
De redenen waarom men de zaak heeft
verzwegen zijn te vermoeden. Zoo men er
naar vraagt, zal men vermoedelijk zeggen,
dat men dit punt van geen noemenswaard
belang achtte en daarom er over zweeg.
Maar volgens mijn meening is deze zaak
zeker wel van belang en daar 1 zooals
boven opgemerkt ook „de Soester" er
slechts kort melding van maakte, wil ik
hier er op terug komen, door thans opna
me te verzoeken van een artikel, dat ik
reeds op 19 Juli LI. aan de Redaktie van
dit blad zond, doch dat toen met mijn
voorkennis nog niet werd afgedrukt.
Het artikel behandelde ook een. paar an
dere opmerkingen, die men dus eveneens
hieronder vindt.
Het toenmaals gezonden artikel luidde:
ECONOMISCH WERKEN.
Een paar weken geleden trof het mij,
dat ik langs de Spoorstraat in beide rich
tingen wagens, met zand geladen, zag rij
den en ik vroeg mij af, of hier op econo
mische wijze gewerkt werd.
Ten deele werd dit grondvervoer met
gemeentewagens uitgevoerd, ten deele ook
naar ik meen met particuliere voer
tuigen.
Voor de gemeente werd grond ontgra
ven op den driehoek SpoorstraatSoester
Engweg, welke grond werd gebezigd tot
ophooging van het Terrein rondom het ge
meentelijke huis, waar nu de ontvanger
onze gemeentenaren ontvangt," naast het
Raadhuis.
Het terrein, waar deze grond ontgraven
werd, is enkele jaren geleden in werkver
schaffing gedeeltelijk opgehoogd, zoodat
het mij uitermate verwondert, dat men er
nu weer grond weghaalt.
Misschien om wanneer men later de
vóór eenige jaren niet voltooide ophooging
weer gaat voortzettenhier des te meer
werkeloozen aan den gang te kunnen zet
ten?
Zoo iets noemt men wel eens „monni
kenwerk"!
Dit geldt dus het grondverzet in de eejie
richting.
Dat in tegengestelde richting betreft
zooals ik dezer dagen ontdekte aanvul
ling van grond langs wegen in ,,'t Hart".
Ik heb er nog voor kort op gewezen, dat
hier in 't Hart nog veel grondaanvulling
(noodig is, vooral ook om terreinen bouw
rijp te maken en ik gaf ook aan, van welk
gemeente-terrein men zonder bezwaar ge
noegzaam grond kan afgraven.
Maar Autoriteiten (voor met een heel
groote en dikke A.) schijnen in Soest niet
AAN DEN
GEMEENTE-ONTVANGER
VAN SOEST.
Elke morgen, als de toren
Negen slagen trillen doet,
W-eetje, wien je dan heel monter
Bij 't Gemeentehuis ontmoet!
't Is de man, die dertig jaren
Heeft gecijferd en geteld;
Die ontving en steeds weer uitgaf
't Ramm'lend goud en zilvergeld.
Optelsommen, in millioenen,
Dansten jaarlijks voor z'n oog;
Bankpapier en zilvren munten
Borg hij op, in stapels hoog.
't Was ontvangen van de rijken;
Maar ook d'armen, niet gespaard,
Brachten daar, vaak onder zuchten,
't Penningske bijeengegaard.
Medeleven, medelijden
Wrongen vaak 't gevoelig hart;
Waar slechts mooglijk was te helpen,
Bracht hij troost en leende smart.
Heel de rijke bloei van 't leven
Stelde hij in 't dorpsbelang;
Geen tekorten, immer sluitend,
Was z'n gansche levensdrang.
Thans nog recht en fier van leden,
Met intense levenslust,
Werkt hij, tot het uur komt kloppen:
Nu breekt aan UW tijd van rust.
Dat hij jaren mag genieten
Van die welverdiende rust,
En geen ouderdom of ziekte
Ooit z'n levensblijheid bluscht.
graag den raad van een buitenstaander te
volgen.
Althans men ontgraaft den benoodigden
grond' niet op gemeente-terrein, maar van
een particulier veld. Of deze particulieren
dien grond gratis afstaan, weet ik niet. Een
ieder maakt graag geld voor zijn waar,
wat m.i. zeer menschelijk is.
Toen ik een der werklieden in 't Hart
vroeg, van waar die grond kwam, zei hij
mij van achter de Mèndelssohnlaan, van
terrein van den Heer v. Klooster, en toen
ik op dit terrein ging kijken en vroeg of
dit terrein niet aan een bouwmaatschappij
behoorde, noemde ook hier een arbeider
mij den naam van den Heer v. KI. als eige
naar.
Ik breek hier het bewuste artikel af om
tot de Raadszitting terug te keeren. Toen
de Heer Gasille zijn 'bovenvermelde vraag
stelde, luidde het antwoord1 van den Wet
houder, „dat ook hij tot de ontdekking was
gekomen, (wanneer?) dat men grond van
zijn terrein weghaalde voor 't Hart; dat
hij daarvan niets afwist en er geen permis
sie voor had gegeven; spreker stojnd' er van
te kijken toen men het hem vertelde"
Hij vond er dus zelf wel iets vreemds
(onbehoorlijks?) in; toch zeide hij niet of
hij toen men het hem vertelde order
heeft gegeven om de zaak stop te zetten
óf dat hij ze kalm heeft laten voortgaan.
(De levering heeft vele dagen, misschien
zelfs enkele weken, geduurd!)
Ik heb de vergadering niet bijgewoond,
doch kan mij de toon van den spreker
voorstellen, toen hij bovenstaand antwoord
gaf.
Het is weer een zaak, de moeilijk uit te
zoeken valt, doch als men ziet, dat grond
van terrein van den heer van Klooster
wordt verwerkt aan gemeentewegen, dan
zal het toch niemand verwonderen, dat bij
mij het vermoeden rees, dat hier 'n raads
lid zelfs een lid van het dagelijksch be
stuur optrad als leverancier (zij het in
direct, n.1. via den aannemer) der gemeen
te, wat in de gemeentewet algeheel ver
boden is.
In elk geval werden hier weer gemeen
telijke en persoonlijke belangen dooreen
gemengd op een wijze, die zacht uitge
drukt hoogst ongewenscht is.
De Heer van Klooster moge zich den
uitspraak herinneren vata een vroegere
Raadscommissie te dezer zake (Notulen
Raadsvergadering van 2111927).
Ik acht het jammer, dat dit hier weer
gezegd moet worden, want in verschillende
opzichten begon men juist den indruk te
krijgen, dat de Heer van Klooster als wet
houder meermalen ook goed werk ver
richt.
Het gemeentebelang eischte m.i., dat
deze raadsvraag niet werd doodgezwegen.
W. H. C. DOORMAN.
N.V. Eerste Soester Electrische Drukkerij
van Weedestraat 7 Soestdijk
Soesterbergschestraat 8