Pluimveeteelt.
!HI©ILILmiM©§£(HI
ti
Een gevaarlijk spelletje
Ingezonden
>01
35 CENT
FEUILLETON
TE JONG OP STOK.
Tusschen den leeftijd van drie en vier
maanden wordt het beenderstel, het skelet,
van ons jonge pluimvee harder en vaster.
Vóór dien tijd is het nog zeer week en
buigzaam, meer kraakbeenig. Gaan de kui
kens, vóór dat die verandering in de been-
deren tot stand is gekomen, op scherpkan-
Natuurvogels, zooals patrijzen en fazan-
I ten, hebben nooit een krom borstbeen. In
de etalages van de poeliers ziet men bou-
I ten met verkromd borstbeen alleen van
kippen en kalkoenen.
(De Kleinveeteelt).
HET ENTEN TEGEN DIPHTERITUS
EN POKKEN EEN GEBIEDENDE
EISCH.
We hebben het hier ad zóó vaak over
gehad, dat menigeen misschien zal uitroe-
tige, smalle, vooral dunne ronde stokken I I,en: »Schei toch uit, met ri
zitten, niet voor weinige oogenblikken. I maar we weten uit ervaring van vele jaren,
maar gedurende den hee'len nacht, dan I dat men goede wenken niet te dikwijls
wordt het weeke borstbeen door de erop I kan herhalen.
drukkende zwaarte zijwaarts gedrukt en peze week kregen we ^ene aardige cir-
Wij hopen en vertrouwen, dat iedereen,
die nu trotsch op zijn koppel jonge dieren
is, zal zorgen, dat ze zoo spoedig mogelijk
worden ingeënt. Het is evenzeer noodig,
als het assureeren tegen brandschade van
behuizingen en stallen.
Buiten verantwoordelijkheid
der Redactie
daar zulks nacht voor nacht gebeurt, ont
staat er een voor altijdblijvende misvor
ming.
Het is duidelijk, dat die kans op ver
kromming toeneemt hoe zwaarder het dier
is, hoe zwaarder het ras. Bij de talrijke
zware en middelzware rassen komt dit ge
brek meer voor dan bij de lichtere en het
minst bij de krielen. Buiten onze kippen
hebben kalkoenen de grootste kans en ziet
culaire van dr. F. A. de Zeeuw, dierenarts
te De Bilt (Utrecht) die daarin aangaande
het enten het volgende zegt:
„Het enten van pluimvee is een voorbe
hoedende behandeling tegen de gevreesde
ziekten pokken en diphterie, die geduren
de den herfst en wintermaanden veel voor
komt.
De beste maanden om te enten zijn Juni,
Juli en Augustus, daar het 3 4 weken
men dan ook om Kersttijd bij de poeliers I duurt, alvorens de dieren volledig onvat-
heel wat kromborstige exemplaren op koo. I baar ziJn'
pers wachten. Als men dan kiezen kan,
neemt men onwillekeurig een normaal ge
vormde bout, daar wij weten, dat bij het
voorsnijden de kromme bout zich niet zoo
naar behooren laat behandelen.
Het ligt in den aard van ons pluimvee
om zoo mogelijk een verhoogde rust- of
slaappl. op te zoeken, daar zij waarschijn
lijk instinctmatig gevoelen daar veiliger te
zijn. Zoodra dan ook kuikens van hun vleu
gels eenig redelijk gebruik kunnen maken,
gaat de moeder hen daarin al vóór en pro
beert met haar kroost een verhoogde
slaapplaats te bereiken. De lichte rassen
en vooral de krielen geven veel eerder aan
die neiging toe dan de zware dieren, wier
vleugels juist kort en wier 'lichaam juist
zwaar is, waardoor ze zich al heel moeilijk
kunnen verheffen.
Heel practisch kunnen wij de dienen
daarbij helpen door het aanbrengen van
een breede plank op een hoogte van 50 tot
60 c.M. aangebracht en goed belegd met
zand, zaagsel of stroohaksel enz. Brengen
zij daarop den nacht door, dan moet dit ten
goede komen bij hun groei en kan van
verkeerden indruk op het borstbeen geen
sprake zijn.
Hebben ze nu hun derde of vierde
vensmaand voltooid, dan kunnen ze op een
echten zitstok slapen, ook niet hooger ge
plaatst dan de straks genoemde plank. De
ze gemakkelijk afneembare, dus losse zit
stok is minstens vijf centimeter breed, plat,
goed glad geschaafd, vrij .van windscheu-
ren om geen schuilplaats aan mijt te ver
schaffen. Gebruikte zitstokken behooren op
bepaalde tijden nagezien te worden en ge-
kwast met spiritus, benzine of carbolwó-
ter enz. Ook kunnen zij rusten op zooge
naamde oliepotten, in den handel verkrijg
baar.
De vraag is wel eens bij mij opgekomen
of niet een zwakke constitutie met de
borstbeenverkromming samengaat? Daar
mee zou dan ook te verklaren zijn hoe het
komt dat bij zoodanige verkromming jonge
hennen zoo Iaat aan den leg gaan, veel la
ter dan de niet verkromde uit hetzelfde
broedsel. Verder schijnt de verkromming
op het aantal te produceeren eieren weinig
of geen invloed te hebben, daar er voor
beelden zijn, dat zeer kromme hennen toch
veel 'legden. ]Er komen zelfs geheele too
rnen van die verkromde beesten voor, die
door onoplettende of onwetende fokker
gehouden werden.
Anderen weer houden de verkromming
van het borstbeen als iets erfelijks, maar
aangezien 't gebrek na de geboorte is ont
staan, verzet de verervings-'theorie zich
daartegen. Iets anders zou het zijn, wan
neer aangetoond kon worden, dat de ver
kromming bij de geboorte reeds bestond.
Scheeve staart, kromme teenen, vischrug
komen mij voor eerder derfelijk te zijn dan
krom borstbeen. Bij zeer jonge, pasgebo
ren kuikens zijn de afmetingen der ii-
chaamsdeelen zeer klein, zoodat de afwij
kingen, al mochten zij zelfs reeds bestaan, I
aan de waarneming ontsnappen.
De praktische fokker vermijdt dus al die
kwade kansen en geeft aan zijn kuikens
eerst alleen een zandbodem, later een plank I
en daarna pas een goeden ruststok zooals f
hiervóór is aangegeven.
Reeds als de hennen 8 weken oud zijn,
kunnen ze worden geënt. De entstof moet
versch gebruikt worden. Gebruik dus de
entstof den dag van ontvangst of den
daaropvo'lgenden dag. Hoe verscher de
entstof is, des te beter haar werking
En dan het enten zelf. Kunt u enten?
Het is niet moeilijk. De plaats der enting
is de linker- of rechterpoot.
Het doel is de entstof in de huid te bren
gen. Men begint met wat veeren op de
voorzijde der poot uit te trekken, zoodat
10 h 12 veerfollikels zichtbaar worden. Op
de kale huid wordt met het instrument wat
Wie het zélf doet, lette er vooral op, dat
de veeren goed worden uitgetrokken, en er
geen bloeding ontstaat, want het weg.
vloeiende bloed zou dan tevens de entstof
verwijderen. Verder zorge men er ook
voor, dat de veeren werkelijk worden uit- ver
getrokken, en niet afbreken, want in 't vv«!L»an "erSek blaadjes zooals „Kerk en
laatste geval zou' de entstof niet in de huid,
de follikes, komen. i r\at j i
I Uat „Kerk en Vrede destijds niet heeft
En dan moet men na een week kijken, I geantwoord op het ingezonden stuk is zeer
of de reactie heeft plaats gehad, m.a.w. of I begrijpelijk, want vragen beantwoorden
de „pokken" zijn opgekomen. I doen dergl. vereenigingen liefst niet en
Vrienden, wacht nu toch niet, tot het I kunnen dit ook niet, omdat zij zelf niet
te laat is. Ieder jaar zijn er nog, die pas weten waarom het ieite'lijk gaat. Hun
eenig doel is misleidende propaganda te
voeren en ophitsen onder gebruikmaking i
van een valsche vlag.
,,Kerk en Vrede", „Vereeniging vrien-1
den der Sovjet Unie", „Internationale Ver
eeniging Bellamy", „Vereeniging P;
Europa", „Vrijmetselarij", „Vrijdenkers",
Internat. Vrouwenbond", „S. D. A. P.",
,,0. S. P.„C. P. H." enz. enz., zijn allen
werktuigen (meestal onbewust) eener in
ternationale clique, die al het nationale, dat
aan een volk zijn specifieke karakter en
waarde geeft, stelselmatig en op sluwe wij
ze wil afbreken en vernietigen; de volke
ren weerloos maken en verproletariseeren
onder de door deze clique uitgevonden val-
Geachte Redactie!
Met het ingezonden stuk in „De Soester"
No. 59 van den heer G. J. Landweer, gal
i geheel accoord, echter vrees ik dat deze I werklooze met geringen steun dan aan den
rieer niet voldoende bekend is met de ten-1 arbeid in den hongerstaat der Bolsjewis-
dere gebieden van het Sovjet-paradijs
heerscht honger en ellende. De allernoo-
digste levensbehoeften zijn gerationneerd.
De moreele verwildering is haast niet te
beschrijven. De meeste DiHtsche commu
nisten die, in de verwachting §en parades
aan te treffen, naar Rusland emigreerden
(voor het Hitler-regiem) keerden spoedig
weder naar Duitschland terug; zij gaven
liever den voorkeur aan een leven als
beginnen, als de, eerste ziektegevallen zich
voordoen, doch dan beantwoordt de behan
deling dikwijls niet meer aan de verwach
tingen
Het vroeg enten van absoluut gezonde
dieren in onbesmette omgeving verdient
beslist de voorkeur.
Dr. T. van Heelsbergen zegt in zijn
mooie brochure: „Diphterie en pokken bij
kippen en hare bestrijding". (Uitgave C
Misset, te Doetinchem).
„Door onoordeelkundig bewaren of door
toevallige omstandigheden (ongunstig
transport b.v.) kan het voorkomen, dat de
entstof wordt verzwakt of vernietigd. Het
is daarom beslist noodzakelijk, dat de ent
reactie 8 dagen na de enting door den
dierenarts of door den eigenaar wordt ge
constateerd. Alleen een positieve ent-reac
tie geeft beschutting tegen de ziekte."
ten.
Begin verleden jaar heeft de heer Ma-
thijssen van de S.D.A.P. te Amersfoort een
openbare lezing gehouden over Sovjet
Rusland, in welke lezing de heer M. een
geheel ander beeld gaf van de aldaar heer-
schende toestanden dan de hew Smit dit
deed.
Met even op een blauwen Maandag naar
Moskou te gaan, met muziek te worden
ontvangen en de „Troubadour" te zien, is
niemand in staat de Russische toestanden
onbevooroordeeld te kunnen weergeven;
Moskou alleen is nog geen Rusland. Daar
om is dan ook de «lezing van de heeren
Smit en Vate van nul en geener waarde.
Hoe komt het overigens dat de heeren
Smit en Vate, S.D.A.P.'ers zijnde, in de
leer gaan bij den communistischen heil
staat Sovjet Rusland? Ik dacht immers
dat het niet erg boterde tusschen S.D.A.P.
en CP'.H' 'k bet S°ed gelezen heb in
„Vrijheid, Arbeid, Brood", dan worden de
C.P.H.'ers door de S.D.A.P.'ers voor ver
raders en beulsknechten van Göring uit-
(De Kleinveeteelt.)
sclie leuze: Vrijheid, gelijkheid en broe-
derschap; de breede massa ophitsen; on- I °°k wo'dt door de S.D.A.P. aan
derlinge verdeeldheid stichten; hunne zin-I hun lcden het bezoek ontraden aan VVSU-
nen verwarren, zoodat het volk zijn natio l ezingen en films. S.D.A.P. en C.P.H. zijn
rzve nAennrtwrae I nale ":enheid kan herwinnen, zoo-1 ^ijnbaar aartsvijanden van elkaar?
JOS. BOSHOUWERS. I doende chaotische toestanden scheppen en I worden de geschillen nu meer en meer
I I h„ rm lr.rrrl t nn rrl ri„ 1
Correspondentie kaarten of briefpapier
met bijpassende enveloppen in een
keurig mapje.
Kleuren, LILA, CRÈME EN WIT
NEDERLANOSCH FABRIKAAT
N.V. EERSTE SOESTER ELECTR. DRUKKERIJ
Van Weedestr. 7 FiliaalSoesterb.str. 8
entstof gebracht en door wrijven met de
getande zijde in de veerfo'ltikes gewreven.
Dit is de geheele behandeling. U vindt bo
vendien bij elke verpakking een uitgebreide
gebruiksaanwijzing.
Bedenkt, dat niets teleurstellender is,
dan dat juist, wanneer er winst valt te ma
ken, U een koppel hennen heeft, die door
ziekte wordt geteisterd."
Tot zoover de heer dr. de Zeeuw, die
zelf eene entstof in den handel brengt on
der den naam Nodiphterit. Adres: Labora
torium voor pluimveeziekte te De Bilt(U.).
Verder zijn voor particulieren soortgelijke
entstoffen ook te bekomen bij de firma
P. Kommer en Co. te Alkmaar, en de firma
Denka te Voorthuizen (Gld.).
Velen laten hun dieren enten door de
dierenartsen, omdat het dan in elk geval
goed gebeurt. De dierenartsen laten de ent
stof voornamelijk komen van prof. dr. L.
de Blieck te Utrecht of de Rijksserum-
inrichting te Utrecht, en zij zijn met de
loonprijzen den laatsten tijd wel zóó ver
gedaald, dat het laten enten ook ddn niet
veel meer kost.
12)
Naar het Engelsch.
(Nadruk verboden)
Die mogelijkheid was voor Ethel nog
moeilijk te dragen, daar zij in Curragh
haar gevoelens voor George Madder nóch
voor hem, nóch voor iemand anders ver
borgen had en hem volstrekt niet tc ken
nen gegeven had, dat zij niet gediend zou
zijn van verdere toenadering. Maar nu zou
zij hem te verstaan geven, dat er geen
omgang mogelijk was tusschen Miss Kent
van Barrington Hall en den zoon van een
pottenbakker.
De afstand, die er tusschen hen lag,
wenschte zij goed te doen uitkomen; niet
omdat zij ze zelve zoo onoverkonienlijk
achtte, maar om hem te straffen, dat hij
Nancy boven haar verkozen had.
Dus ontving zij hem op zoo'n hooghar
tige wijze, dat generaal Kent zijn best
deed, om dubbel vriendelijk en voorko
mend te zijn.
Madder, die niet begreep, dat zijn be
trekking tot Mrs. Evelyn juist de bron van
ergernis was voor Ethel en die zich ook
niet bewust was, dat hij iets zou gedaan
hebben, waardoor hij haar versmoord kon
hebben, kwam met de ongelukkige opmer
king 'te voorschijn, dat hij dien ochtend
onderweg was naar de kerk te Barring
ton, toen hij Mrs. Evelyn ontmoette, die
hem had overgehaald, naar Barford ter
kerke te gaan.
Om een afleiding te bezorgen voor dit
noodlottig gezegde, maakte «de generaal
het nog erger met zijn vraag aan Madder,
wat mr. Clay toch iederen Zondag naar de
kerk in Barrington deed gaan.
Ik geloof, dat Mrs. Evelyn de mag
neet is en zij en Miss Smyth waren juist
naar Barford gegaan, om hem te ontloo-
pen.
Mr. Clay, den pottenbakker?
Maar *Mrs. Evelyn gaat toch niet om met
dien man uit het volk? zei Ethel verachte
lijk, terwijl zij, om haar recht te doen we
dervaren er op dat oogenblik niet bij
dacht, dat M'r. Madder Senior ook pot
tenbakker was.
Maar zijn zoon herinnerde zich dit feit,
wel en werd vuurrood.
Ik denk niet, dat dit Mrs. Evelyn zou
hinderen, als hij zich als heer gedroeg. Zoo
telt ze mij ook wel onder haar vrienden,
ofschoon ik toch de zoon van een potten
bakker ben. Maar ik vergeet dit nooit, ter
wijl Clay er nooit aan schijnt te denken.
En Mrs. Evelyn is te vriendelijk van natu
re, om er ons aan te herinneren.
Ethel voelde, dat zij die terechtwijziging
verdiende.
Och, man, wat komt het er nu ook
eigenlijk op aan, of onze voorvaderen her
togen of pottenbakkers waren, zei de ge
neraal, die in zijn hart anders een heel an
dere meening was toegedaan.
We zijn allen familie van elkaar van
Adamswege, die zeker wel de eerste
pottenbakker zal zijn geweest. Hetgeen
afkeurenswaardig is in Clay, is zijn optre
den, niet zijn vak. A propos, hoe ziet die
Miss Smyth er uit?Ik heb ééns
heel intiem een dame van dien naam ge
kend, maar ik ben haar uit het oog verlo
ren, dertig jaar geleden, toen zij Engeland
verliet en ik naar Indië ging.
Ze is klein en dik, met een lief ge
zicht, en een bijzonder sympathieke stein.
Het is een ongetrouwde dame, maar wel
de aardigste die ik ooit ontmoet heb. Ze
zou, geloof ik, niet Sets onaangenaams
kunnen zeggen, al wilde zij het ook.
Mogelijk is het dan mijn Miss Smyth.
Binnen een paar dagen zal ik haar eens
een bezoek brengen. Gisteren was zij uit.
Dit wist kapitein Madder wel beter, maar
KLEINE WENKEN VOOR DEN
RUITIJD.
Zwavel is een van de bestanddeelen,
waaruit een vogelveer is opgebouwd, en
waar dus onze hoenders in den ruitijd be
hoefte aan hebben, om het bloed te zuive
ren en het groeien van nieuwe veeren te
bevorderen. Bloedzuiverende zouten (Ep-
som of Glauberzout) bewijzen eveneens
hun diensten, mits ze niet te overdadig en
te dikwijls verstrekt worden.
Voor den pluimveehouder is zwavel in
poedervorm, welke elke apotheek U tegen
geringe kosten verschaft, het gemakke
lijkst in het gebruik.
'n Flinke handvol 2 x per week gedu
rende den heelen ruitijd door 't meelvoer
gemengd, is voldoende voor 30 volwassen
of 50 opgroeiende dieren.
(De Kleinveeteelt).
ten laatste de volkeren tot willooze
slaven maken van deze internationale geid-
clique. Dat de bovengenoemde vereeni
gingen en partijen zich ook onder elkaar
bestrijden, doet niets ter zake, want het is
juist het duivellsche in die plannen dezer
internationale clique, dat zij er beter bij
varen, wanneer door 'n grooter aantal el
kaar bevechtende partijen meer verdeeld
heid onder de volkeren heerscht. Hoe meer
partijen, hoe meer verwarring.
In No. 58 las ik het verslag over de
openbare vergadering van de V. V. S. U
Het speet mij geweldig niet tegenwoordig
te zijn geweest, ten einde te kunnen genie
ten van al het mooie dat de heer Daan
Smit verteld heeft over het Sovjet-para
dijs.
Tjonge, tjonge! Het is om te watertan
den; ik pieker er dan ook hard over om zoo
spoedig mogelijk derwaarts te vertrekken
om van al die zegeningen te profiteeren
„Voor elkeen wordt Rusland zijn Vader
land" en wordt met muziek binnengehaald.
Ik snap al'leen niet waarom de heeren
Smit en Vate niet ginds in het Russische
paradijs gebleven zijn, want na alles, wat
de heer Smit den Nederl. arbeiders wij:
maakt, vindt ik het een stomme zet om
weder naar het kikkerland terug te keeren.
Maar nu wil ik de heeren eens vertellen
dat er een paar zwakke plekken zijn in het
mooie verhaal. Het meest trof mij welde
passage: „en waar bezocht zijn de smelte-
rij, brekerij, gieterij, enz., alles onder be
waking van de gewapende macht voor het
plegen van sabotage tegen te gaan." Eilie-
ve! Ik dacht dat men in het Sovjet-paradijs
de woorden „gewapende macht" en „sabo
tage" allang uit het woordenboek geschrapt
had, want in den „Russischen tuin v. Eden
kunnen toch onmogelijk langer ongerechtï_
heden voorkomen. Ik voor mij denk echter
(en met mij ook ieder rechtgeaarde Neder,
lander) dat de gewapende macht er is, om
een „zachte" druk uit te oefenen op de
werkonwilligen en» tevens om oproer
verzet te smoren.
Verder valt het mij op dat de heer Smit
alleen spreekt over Moskou. Het was wel
goed geweest, wanneer de heer Smit zijn
bezoek nog wat verder had uitgestrekt,
dan had hij moeten zien dat niet alles ro
zengeur en maneschijn was en zoude hij
al spoedig van zijn enthousiasme genezen
zijn.
De naar verhouding wat gunstige b«
richten van bezoekers aan Sovjet Rusland
zijn eenigszins te verklaren, omdat den be
zoekers alleen eenige hiervoor in aanmer
king komende, en speciaal voor dit doel
voorbereide, bedrijven in en om Moskou
en Leningrad getoond worden. In de an-
bijgelegd tengevolge van een decreet van
hunne gemeenzame heeren en meesters?
Men zou het bijna moeten aannemen, ge
zien de persberichten, die vermelden dat
de communisten in Frankrijk, Engeland en
Nederland trachten een eenheidsfront te
vormen met de sociaa'ldemokraten. Te ver
wonderen was dit niet, want Al-Juda voelt
nattigheid door het dreigende gevaar van
het groeiend Fascisme.
Goede vrienden (ik vermoed de Plaatse
lijke raad uit S.D.A.P. en N.V.V.) zonden
mij eenige zeer verheffende lectuur, n.1.
een ex „Openbare brief van dr. Polak aan
dr. Zimmerman", een ex. „Vrijheid, Arbeid,
Brood" (No. 48) en eenige krantenuit-
knipselen.
Deze openbare brief is geen verdediging
op het artikel van dr. Zimmerman, maar
een erbarmelijk schotschrift. Voor het
blaadje „Vrijheid, Arbeid, Brood" heb ik
geen benaming; mijn woordenschat schiet
er te kort bij.
Wat de krantenuitknipselen in 't bijzon
der aangaat en de laster- en 'leugencam
pagne der internationale pers in 't alge
meen, zoo weten onbevooroordeelde mcn_
schen wel beter.
Leest de persberichten! Brallende en
snorkende opschriften! Leugens, die heden
over den aardbol geseind worden, worden
morgen weder door andere leugens her
roepen; dit alles om verwarring te stich
ten en de volksmassa op te zweepen. En
voor de 'bona fide journalisten heet het:"
„Wiens brood men eet, diens lied men
zingt".
Diplomaten reizen Europa en Amerika
af ten einde bondgenooten te werven en de
volkeren op te hitsen tegen het gehate
Duitschland, om dat dit land zich niet on
der het Joodsche juk bukken wil.
Zoo zien wij dus dat de openbare mee
ning stelselmatig vergiftigd wordt door
een laster- en leugenpers, met de bedoe
ling om Duitschland va'lschelijk als rust
en vredeverstoorder te brandmerken.
De Joden behoeven dus heelemaal niet
zooveel kabaal te maken over het groeien
de antisemitisme, want wie kaatst moet
den bal verwachten.
Een volgende keer za«l ik de keerzijde
der medaille onder de loupe nemen aan de
hand van texten uit Talmud en Schulchan
aruch, alsmede persberichten door de Jo
den zelve geschreven, dus geen antisemi
tisme, maar anti_christianjsme van de zijde
der Joden.
A. F. W. WIUNSCH.
hij zou haar niet verraden. Even later stond
hij op en ging. Hij reikte Ethel niet de
hand, maar maakte een diepe buiging voor
haar en richtte zich toen in zijn volle leiïg.
te op.
De generaal deed den bezoeker uitge
leide en toen hij weer binnenkwam, moet
tot haar eer gezegd worden, dat Ethel
zeer beschaamd leek.
Maar, kindlief, wat heb je dien armen
Madder beleedigd. Hoe kon je nu zoo iets
zeggen?
Oom Henry, ik kan u op mijn woord
van eer verklaren, dat ik er in het geheel
niet aan dacht, dat zijn vader ook potten
bakker was, toen ik dat zei. Ik had wel
mijn tong willen afbijten, zóó boos was ik
op mijzelve.
Maar je heele optreden was zoo hoog
hartig.
Het was mijn bedoeling, om hem op
een afstand te houden, niet om opzettelijk
lomp, of beleedigend te zijn. Gelooft u dat
niet, Oom?
Ja zeker, kind, maar het was dan wel
een heel noodlottige vergissing, want op
dit punt zal hij zeker zeer gevoelig zijn.
Het spijt mij dan ook, want het is een net
te kerel.
Wat zou ik er aan kunnen doen?
Niets; totaal niets. Bovendien zou je
er ook niet licht weer toe in de gelegen
heid komen, om het eenigszins goed te pra
ten, want je zult zien, dat kapitein Madder
hier nooit meer een voet in huis zet.
Het deed Ethel oprecht leed, dat zij den
man, dien zij toch altijd nog lief had, zoo
onherroepelijk beleedigd had. Vol berouw
dacht zij aan de gelukkige dagen, die zij
samen in Curragh hadden doorgebracht en
hoe heel anders zij zich toen het leven had
voorgesteld, dan het haar nu leek, in al
z'n somberheid.
Intusschen ging George Madder, zooals
te begrijpen valt, niet in de beste stem
ming naar huis. Zoo van soldaat op-ge
klommen te zijn, was een succes, waaraan 1
toch ook weer veel teleurstellingen ver
bonden waren. En wat was zij mooi en
statig geweest. Nog nooit had hij haar zoo
zeer bewonderd als dien middag. Echter,
die droom was voorbij. Blijkbaar was
hij haar niets; niet meer dan de grond,
dien zij betrad.
Toen hij de pottenbakkerij bereikte, za
ten zijn ouders aan den achterkant van
het huis, onder een soort warandatje, te
genover den tuin, die gedeeltelijk als
bloemen-, gedeeltelijk als moestuin dienst
deed.
Mrs. Madder zag met één oogopslag,
dat haar zoons iets had, dat hem hinderde,
en zij meende, dat hij misschien niet ont
vangen was op den Hall,(of dat Miss Kent
verbazend uit de hoogte was geweest.
Even later stond zij op en ging naar de
keuken, om voor de thee van de dames te
zorgen.
George volgde haar en zei nadrukkelijk:
Moeder, ik kan het niet langer aan
zien, dat u dit doet. U moet er een meisje
op nahouden voor het bedienen; ik zal wel
voor het loon zorgen.
Nu, jongen, als jij dit zoo beslist ver
langt, dan zal ik het doen.
Maar je moet zoo'n kind anders maar
den heelen dag achterna loopen en je hebt
nog kans, dat zij meer breekt in een jaar,
dan ik, in al den tijd van mijn trouwen.
Maar je vader heeft het ook al eens gezegd
en dus zal ik dan wel moeten toegeven
Waarom brengt u drie kopjes?
Omdat de Squire er is.
Nu, dan mag u ze niet bedienen....
Geef u mij het blad maar eens. En terwijl
hij zijn pijp neerlegde, bracht hij het blad
naar de zitkamer, zoo trotsch als hij ooit
het vaandel van zijn regiment had kunnen
dragen.
Nancy vond het verschrikkelijk, dat hij
bediende en had het blad al van hem wil
len overnemen; maar hij hield 't hoog bo
ven haar hoofd, tot groote ontsteltenis van
Miss Smyth, die niet anders verwachtte,
dan dat alles, wat er opstond, zou veronge
lukken.
Kapitein Madder protesteerde, dat hij 't
als een eer beschouwde, hen van het noo-
dige te voorzien. Hij sloeg de uitnoodiging
af, om mee thee te drinken, zeggende, dat
zijn oude lui hem wachtten. Hij zag ook
Kvel, dat zijn tegenwoordigheid nu niet
zoozeer gewenscht werd door mr. Kent,
die immers veel liever Mrs. Evelyn zou
monopoliseeren en in waarheid kapitein
Madder dan ook als een gevaarlijk mede
dinger was gaan beschouwen.
Ja, Mr.'Kent, ik maak mij sterk, "dat
ik u tegenover haar zou kunnen verdrin
gen, als ik er lust in had; maar ik weet te
veel, of te weinig, zooals je 't noemen
wilt, van Mrs. Evelyn; zoodat ik haar
toch te gevaarlijk zou achten, ook al had
ik nooit uw zuster ontmoet, luidde de over
denking van George.
Een paar dagen later stond kapitein
Madder op een ochtend na het ontbijt op
het bordes van „De Kroon" uit te kijken
en hij dacht aan Ethel.
Het was in de schoone maand Mei en
heel de verjongende natuur om hem heen
wekte onwillekeurig weer hoop in zijn
hart, en zóó zeer was hij verdiept in zijn
toekomstdroom, dat hij niet eens gemerkt
had, hoe er een rijtuigje aangekomen was
met twee heeren er in, waarvan de een de
uniform droeg van een Amerikaansch zee
officier, terwijl de ander evenmin een En-
gelschman leek maar er toch een «sterke
gelijkenis viel waar te nemen tusschen
beide heeren.
Ze waren jong en knap van uiterlijk, de
luitenant had een gladgeschoren, door de
zon verbrand gelaat en de ander was zeer
blond en droeg een snor.
Wordt vervolgd.
