Nieuws- en Advertentieblad Verschijnt Woensdag en Zaterdag >o Bekendmakingen 0<~ Officieel HET EUROPEESCHE SCHAAKBORD. De verruiming der Winkelsluitingswet op Zondagen Ingezonden yi NO. 69 (Gegarandeerde oplaag 3300 exemplaren) Twee en Twintigste Jaargèng Woensdag 29 Aug. 1934 Bureau voor Administratie: VAN WEEDESTRAAT 7 SOESTDIJK Advertentiën worden ingewacht tot uiterlijk Dinsdags- en Vrijdagsmiddags 2 uur aan het Bureau v. Weedestraat 7 en aan het filiaal Soesterb.straat 8 UitgaveN.V. EERSTE SOESTER ELECTR. DRUKKERIJ, v.h. G. v. d. Bovenkamp Advertentiën: VAN 1-5 REGELS 75 CTS., ELKE REGEL MEER 15 CTS. Groote letters naar plaatsruimte BIJ ABONNEMENT KORTING ABONNEMENTSPRIJS: 1.— PER DRIE MAANDEN, Franco p. post REDACTIE- EN ADM.-ADRESv. WEEDESTR. 7 - TEL. 962 - GIRO 161165 HET AUTEURSRECHT VAN DIT BLAD WORDT UITDRUKKELIJK VOORBEHOUDEN OVEREENKOMSTIG ART. 15 VAN DE AUTEURSWET 1912 - STAATSBLAD No. 380 HINDERWET. Burgemeester en Wethouders van Soest maken bekend, dat het verzoek van de Vereeniging „Zonnegloren" om op/in per ceel, kadastraal bekend in sectie D. No. 1874, gelegen aan de Soesterb.straat een slachtplaats te mogen oprichten, door hen op heden is verdaagd. Soest, 21 Augustus 1934. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, G. Deketh. De Secretaris Groot, l.s. HINDERWET. Burgemeester en Wethouders van Soest maken bekend, dat het verzoek van A. Bloemer, Amersfoortschestraat 21, Soes- terberg, om op/in perceel, kadastraal be kend in sectie E. No. .1875, gelegen aan de Amersfoortschestraat een fabriek ter ver vaardiging van reukwaters, tandpasta's, crèmes en poeders te mogen oprichten door hen op heden is verdaagd. Soest, 21 Augustus 1934. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, G. Deketh. De Secretaris Groot, l.s. I. Terwijl de leidende staatslieden zich ge reedmaken om naar Genève te vertrekken, aangezien de Volkenbondsraad tegen 7 September voor zijn 81-ste zitting is bij eengeroepen, rommelt het weer een beetje aan >den jnternationaal-politieken hemel, Musso.lini spreekt in een overigens voor binnenlandsche consumptie bestemde rede van dreigend oorlogsgevaar (in het midden laten of dat nu Europa, dan wel het verre Oosten betreft), terwijl Rus land en Japan weer eens scherpe din gen tegen elkaar zeggen. Wij zijn ge neigd in dit gerommel eerder het vrij on gevaarlijke onweer te zien, dat men ge meenlijk het „afscheid van den zomer" noemt. Met andere woorden; dat de kans op werkelijke inslag van den oorlogsblik sem feitelijk voor eenigen tijd eerder zou rijn afgenomen, dan gestegen. Mussolini sprak meer in retrospectief en zijn taal was wellicht meer bedoeld als waarschuwing aan Duitschland, als het misschien toch nog met Putsch-plannen in Oostenrijk zou willen koketteeren. Dat Japan de kwestie met Rusland thans op de spits zou willen drijven, lijkt ook al niet waarschijnlijk, aangezien de barre winter daar voor de deur staat, waartegen de Japanners niet best bestand zijn, zoodat zij zeker niet met diit strategische nadeel voor oogen zich in een toch al hachelijk avontuur met Rus land zouden wiLlen storten. Dat Rusland feitelijk begonnen is met grof diplomatiek geschut tegen Japan op te treden, zou men kunnen verklaren door de aan waarschijn lijkheid winnende mogelijkheid van Rus- land's toetreding Jtot den Volkenbond, waardoor het zich in den rug gedekt zou weten, en het dus in het verre Oosten de handen wat vrij zou krijgen. II. Met Ruslands intrede in den Volken bond, wordt itegelijkertijd het Oost-Locar- no weer actueel, dat immers den weg ef fent voor Ruslands toetreding. Direct daar bij aansluitend is dan de vraag; kan Duitschland dan nog langer buiten den Volkenbond blijven? Wij hebben de mo gelijkheid geopperd dat Duitschland on verhoeds tot Genève terug zou keeren, om zijn stem in den Raad uit te oefenen, en die als onderhandelingsobject te gebruiken. Voor aanneming van een lid is eenstem migheid in den Raad vereischt en Duitsch land zou zijn stem willen „verkoopen" voor concessies op ander gebied. Een tweede mogelijkheid is, dat Duitschland af zijdig blijft, waarna de Raad Rusland kan aanvaarden als lid. Dan kan de Duitsche regeering jegens het binnenland haar even tueel opnieuw toetreden tot den Volken bond motiveeren, door op Rusland's toe treding te wijzen, waardoor Duitschland niet langer geïsoleerd zou kunnen blijven. III. Tot goed begrip van wat wellicht in een nabije toekomst gaat gebeuren, zij nog even het plan der Oost-Locarno-verdragen uit eengezet. Het bestaat feitelijk uit twee dee- len. In de eerste plaats zou Sovjet Rus land zich bij Engeland en Italië aanslui ten als garant voor het oude verdrag van Locarno tusschen Frankrijk, België en Duitschland, terwijl Frankrijk een soort gelijke garantie zou geven voor het geval Rusland of Duitschland elkaar aanvielen. Het tweede deel betreft Duitschland en zijn buren, Polen, Tsjechoslowakije, de Baltische staten en de Sovjet Unie die een verdrag van wederkeerige hulpverleening zouden teekenen in geval van een onge- provoceerde aanval van een der ondertee kenaars. Er zijn twee belangrijke verschil len tusschen het nieuwe systeem en Lo carno. In de eerste plaats was er in het oude Locarno alleen maar sprake van ga- randeerende mogendheden en niet van een wederkeerige hulpverleening. In de tweede plaats hadden de mogendheden van het oude Locarno, Frankrijk, België en Duitschland, gemeenschappelijke grenzen, terwijl Duitschland en Rusland nergens aan elkaar grenzen. IV. Bij het verdrag van Locarno van 16 Oc- tober 1925 kwamen Duitschland, België, Frankrijk en Engeland en Italië weder zijds overeen den vrede in Wtest Europa te garandeeren, terwijl Duitschland op zich nam geschillen met Frankrijk, Polen, Bel gië en Tsjechoslowakije aan arbitrage te onderwerpen. Hierbij is Engeland de voor naamste garandeerende mogendheid. En geland staat echter feitelijk buiten het nieuwe systeem, hoewel het er natuurlijk sterk bij geïnteresseerd is. Omdat mocht Frankrijk met Duitschland in oorlog ge raken door de Oostelijke garantie, dan zou de Fransch-Duitsche grens in het geding komen en Engeland geroepen kunnen wor denden zijn Locarno-belofte gestand te doen. Bovendien is het interessant er op te wijzen, dat Engeland, door er bij Ber lijn, Warschau en Rome op aan te dringen het plan van Barthou te aanvaarden, als inleiding tot ontwapening, in feite de oude Fransche leerstelling „geen ontwapening zonder veiligheid" heeft overgenomen, en het oude Britsche standpunt: „er kan geen veiligheid zijn zonder ontwapening" blijk baar heeft laten varen. FLORIS C. Nadruk verboden. Winkeliers, teekent de lijsten ter gemeente secretarie Gij hebt daarvoor nog slechts tijd tot 4 September Volgens de jongste wijziging der Win kelsluitingswet bestaat de mogelijkheid voor bepaalde winkels om enkele uren op Zondag open te zijn, dan wel de huidige uren van openstelling op.Zondag te verrui men. De Regeering heeft tot deze wijziging het initiatief genomen om het bedrijfsleven, dat zoo erg te lijden heeft van de huidige crisisomstandigheden, wat tegemoet te ko men; daarom is de verruiming dan ook be perkt tot enkele soorten van zaken, die. in het bijzonder nadeel van de Zondagsslui ting hadden. De Middenstandsorganisaties hadden reeds lang met klem bij de Regee ring er op aan gedrongen om de winkel sluiting op Zondag wat soepeler te maken en ten slotte is de Regeering gezwicht voor den op ha(ar Mooritdurend uitgeoefenden drang. Echter is het aan de gemeentebesturen overgelaten te beslissen, of de tegenwoor dige bijzondere crisis-omstandigheden aan leiding geven tot deze verruiming voor verkoop op Zondagen. Daarbij moeten dan de belanghebbenden uit het betrokken be drijf worden gehoord, dus te weten de werkgevers (winkeliers) en de werkne mers (bedienden), echter alléén zij, die in de bewuste branche werkzaam zijn en dus direct met de verruiming te maken zullen hebben. Uitgesloten is dus, dat een ban ketbakker gaat adviseeren omtrent de ver ruiming voor een sigarenwinkelier, -terwijl tevens een winkelbediende in een sigaren zaak niet kan adviseeren omtrent de ver ruiming voor een banketbakker. Welke zaken kunnen nu profiteeren van de mogelijkheid tot verruiming? En voor hoe lang? Wij laten ze hier volgen: Vischhandelaars Fruitwinkels Bakkers Banketbakkers Handelaars in suikerwerken, choc. e.d. Handelaars in consumptie-ijs, (vanille- ijs en soortgelijke, direct voor veror bering geschikte, ijssoorten), voorzoo ver zij tevens in een der vorengenoem de antikelen handelen. Bovengenoemde zaken zullen gedurende ten hoogste 6 achtereenvolgende uren op Zondag, vallende tusschen 8 uur des voor- middags en 8 uur des namiddags, voor het publiek geopend kunnen zjijn. Sigarenwinkels en alle winkels, waar uit sluitend of in hoofdzaak tdbaksartikelen ten verkoop in voorraad zijn. Deze winkels zullen gedurende ten hoog ste 4 achtereenvolgende uren, op Zondag, vallende tusschen 8 uur des voormiddags en 8 uur des namiddags voor het publiek geopend kunnen zijn. Slijterijen en alle zaken, waarvoor een volledige of een slijtvergunning geldt en die dus gerechtigd zijn sterken en alcohol houdende dranken per flesch te verkoopen. Deze winkels zullen gedurende ten hoog ste 4 achtereenvolgende uren op Zondag, vallende tusschen 8 uur des voormiddags en 8 uur des namiddags voor het publiek geopend kunnen zijn. De gemeenteraad moet vóór 15 October a.s. verklaard hebben, dat de tegenwoordi ge buitengewone omstandigheden aanlei ding geven in deze gemeente van de ge boden gelegenheid gebruik te maken. Deze verklaring kan niet worden afgelegd, dan nadat de belanghebbenden uit het betrok ken bedrijf daarover zijn gehoord. Indien de gemeenteraad op 15 October de bedoel de verklaring niet heeft afgelegd, bestaat ook in de toekomst geen mogelijkheid meer, van de toegestane verruiming ge bruik te maken. De 15de October is dus de fataile datum. Waar het niet zoo héél gemakkelijk is de meening omtrent de verruiming te ver nemen zoowel van de winkeliers als van de bedienden, elk slechts uitsluitend voor het bedrijf, waarin zij zelve werkzaam zijn, heeft ons gemeentebestuur den weg ge kozen de belanghebbenden in staat te stel len van hunne meening in dit opzicht te doen blijken door te teekeneni op een lijst, ■die voor dat doel ter gemeentesecretarie gereed ligt. Dit teekenen kan geschieden tot en met Dinsdag 4 September, eiken werkdag van 9 uur voormiddag tot 12.30 uur namiddag op het gemeentehuis. Door te teekenen verklaart men zich vóór of te gen eventueele verruiming van den Zon dagsverkoop. Na 4 September kan men zijn meening niet meer kenbaar maken, zoodat de betrokkenen, hierboven ge noemd, goed zullen doen tijdig vóór dien datum te teekenen. Na 4 September, doch vóór 15 October, zal de gemeenteraad dan' beslissen, of er in verband met de huidige buitengewone omstandigheden aanleiding bestaat van de toegelaten verruiming voor Soest gebruik te maken. Daarbij zal natuurlijk gelet wor denden op de meening der betrokkenen, zooals die op de -lijsten tot uitdrukking is gekomen, hoewel die meening niet bindend is voor den Raad. De mogelijkheid bestaat, dat voor een of meer soorten van boven genoemde winkels 'de verruiming wèl, en voor een of meer andere soorten de ver ruiming niet wordt toegestaan. Daarom is het bepaald noodig, dat ALLE winkeliers, hierboven genoemd, op de lijsten teekenen. Het nalaten daarvan kan voor hen zelf een groote strop beteekenen. Wat is nu het belang voor den midden stand? In dezen crisistijd, nu zoovelen hun be- drijfsdebiet al hebben zien verminderen, is het van het grootste belang dait debiet te vergrooten, zooveel als de wet toelaat. En juist de betrokken zaken zijn het, die het voor een héél groot deel van den Zon dagsverkoop moeten hebben. Laat men nu niet zeggen, och, het gaat thans vrij goed en mijn concurrenten mo gen toch óók niet op Zondag verkoopen. Bedenkt, dat in deze tijden van snel ver plaatsen, men gemakkelijk in een naburige gemeente kan koopen datgene, wat men onverhoopt in de eigen gemeente zich niet kan verschaffen. En de toeristen en door- itrekkenden zullen natuurlijk daar gaan koopen op Zondag, waar de mogelijkheid daartoe bestaat. Dit klemt te meer, omdat nu vele ge meenten van de verruimingsbepalingen gebruik zullen gaan maken, waardoor men altijd gemakkelijk een plaats zal vinden, waar men op Zondag bijv. sigaren kan koo pen. Daardoor zal men niet zoo licht meer zich tevoren de noodige voorraad ver schaffen en in 'die gemeenten, waar men van de verruimingsbepalingen geen ge bruik heeft gemaakt, zullen de winkeliers de wrange vruchten van die nalatigheid plukken, terwijl hun collega's in gemeen ten, waar de verruiming wel is toegepast, extra daarvan zullen profiteeren. Voorts is al wel gebleken, dat het de biet van zaken, waar vroeger veel op Zon dag werd verkocht, sterk is achteruit ge- loopen. Er zijn altijd artikelen, die men niet, slecht of moeilijk op Zaterdag kan koopen, indien ze voor den Zondag moeten dienen (consumptie-ijs, visch e.d.), terwijl men bij andere artikelen er niet tijdig aan denkt (alcoholische dranken). Indien de mogelijkheid voor dit soort zaken om we der op Zondag te verkoopen, geschapen wordt, zal het bedrijfsdebiet daarvan on getwijfeld toenemen. En om dat alles is het, dat wij den Soes- ter Middenstand, voor zoover met deze verruiming te maken hebbende, met kracht toeroepen: Overweegt Uwe belangen ter dege, weest niet laks, wacht niet tot het laatste oogenblik, doch spoedt U naar het Gemeentehuis op een der' eerstkomende werkdagen van 9—12.30 uur, in elk geval vóór 4 September a.s., teekent daar op de aanwezige lijst en verklaart U, zoowel in Uw eigen als in het Algemeen Belang vóór verruiming van den Zondagsverkoop. Een kort woord moeten wij nog aan het bovenstaande ttoevoegen. Krachtens de wet moeten de belangheb benden uit het betrokken bedrijf worden gehoord vóór de Raad het besluit tot ver ruiming neemt. Men heeft deze bepaling thans uitgelegd, dat gehoord moeten wor den de werkgevers en werknemers in het betrokken bedrijf. Zijn deze echter alléén belanghebbend in het betrokken bedrijf? Of zijn er nog meer, nog andere belang hebbenden, die ook bij verruiming van den Zondagsverkoop groot belang hebben? Wij meenen van we] en hebben dan daarbij op het oog de groote categorie van koopers, van consumenten. Deze zijn zeker niet het minst belanghebbend en in aantal zullen zij ongetwijfeld verreweg het sterkste zijn. Ook op hunne meening moet derhalve prijs worden gesteld. Het is natuurlijk moeilijk die 'meening te vernemen, doch wij mee nen ons gemeentebestuur in overweging 'te moeten geven, ook de meening uit die kringen zooveel mogelijk te vragen. Eén van de manieren, waarop dat zou kunnen gebeuren, is advies vragen aan de afdee- ling BaarnSoest van de Nederlandsche Vereeniging van Huisvrouwen en aan de Christelijke en Katholieke Vrouwenorga nisaties. En voorts de aandacht er op ves- 'tigen, dat alle vereenigingen, die min of meer met het koopen van artikelen als ten deze bedoeld, direct of indirect te maken hebben, zich over deze verruiming van den Zondagsverkoop bij adres kunnen wenden 'tot den Gemeenteraad. Op die manier ver krijgt men dan een beter inzicht in de mee ning van de „belanghebbenden", dan alleen de winkeliers en de bedienden naar hun meening te vragen. Want een winkelier of bediende zonder klanten, die koopen, heeft niet veel te beteekenen, zoodat de meening van die klanten ook wel een duit in het zakje mag doen. Buiten verantwoordelijkheid der Redactie <8 SOVJET-PROPAGANDA. AFSTRAFFING VAN BERNARD SHAW1 EN V.V.S.U. 1. Ieder overtuigd communist is voor mij een volwaardig, doch te goeder trouw dwalend mensch. 2. Personen blijven buiten de zaak. Iets anders was in feite niet mijn bedoe ling. 3. Ik acht de V.V.S.U. als zoodanig een jeugdige organisatie. De afd. Soest van weinig beteekenis, te weinig althans om serieuze kwesties te behandelen, doch waar een Bernard Shaw (en met hem vele anderen) zoo buitenge woon veel propaganda hebben gemaakt yoor de S.U., zullen we hem als kopstuk gebruiken. Dat het U.D. verkeerd citeerde is zeer jammer. Ik heb over het algemeen geen respect voor bladen waarvan de leiding RUGGEGRAAT MIST. (A bon enten deur Men spreke echter niet van Russische arbeiders dat waren de aanieggers van de groote Postweg op Java ook niet maar van slaven. En met 160 millioen 'la ven is wel wat te doen. Zijn reusachtige werken tot stand te brengen. Onze Nederlandsche arbeiders voelen niets voor dat slavendom. Doch terzake: Bernard Shaw, de bekende Engelsciie, met geestigheid coquetteerende schrijver die verleden jaar een reisje maakte naar Sovjet-Rusland en er zoo opgetogen van daan kwam, dat hij niet alleen in Enge land, maar zelfs door de microfoon spe ciaal tot Amerika sprak over al het prach tige, wat hij in slechts tien dagen tijds en zelfs zonder één woord Russisch te ver staan in het „arbeidersparadijs" en „het eenige proletariërland ter wereld" had ge zien, is ter dege op zijn plaats gezet door J. R. Westgarth, een Engelsch ingenieur. Deze ingenieur heeft jaren in de Sovjet- Unie gewerkt als fabrieks-inspecteur cn was er ook ten tijde, dat Bernard Shaw, de socialist, er als een vorst ontvangen werd. Wij vertalen hierbij in extenso den op- zienbarenden open brief aan Shaw, welke de „Daily Express" publiceerde en waar over op het oogenblik veel in Engeland is te doen: „Mr. Bernard Shaw sprak onlangs in Oxford en trachtte ons over zijne ervarin gen omtrent het leven in de Sovjet-Unie met geestigheden te boeien. Doch toen Mr. Shaw verleden jaar in Rusland was, heeft men hem zoo prachtig bij den neus geno men, als nog niemand, en wel op dezelfde manier als men met mij dit in den beginne heeft gedaan en zooals dit daar gebruikelijk is te doen met de velen, die dit land be zoeken. Meent Mr. Shaw, dat hij het werkelijk Rusland gezien heeft? Ik heb gedurende twee-en-een-half jaar het werkelijke Rusland gezien, en dit Rus land is een land van vuilheid, gemeenheid, van sprakeloos lijden en langzaam ster ven. Als officieel ambtenaar van de Rus sische regeering was ik verplicht de staaf werken in Siberië en in het Zuiden des lands te controleeren, zoo ook de fabrieken die zich bevinden in de omgeving van Le ningrad (vroegere St. Petersburg) en Mos. cou. Overal is het dezelfde geschiedenis: vuilheid, gemeenheid, ziekte, lijden, ster- XLVI. De antwoorden van heit opperhoofd ga ven wèl blijk van een scherp inzicht en het stond voor ons dan ook als een paal boven water, dat hij, zoo de Groote Geest hem op mocht roepen naar de eeuwige jacht velden, daar geen bokken zou behoeven te schieten. Hij reikte ons de helpende hand bij het opslaan van onze tent aan den kant van den weg. Nauwelijks was de scheme ring ingevallen of de calumet ging van hand tot hand, de slechte tabak verdreef de muggen en de muffe lucht, die het opper hoofd bij het graven in de modder in de kleeren was gaan hangen. Wij bespraken nog vele en gewichtige zaken, wisselden levendig van gedachten, wonnen talrijke inlichtingen in, die ons later van ontzag lijk nut zouden blijken en bewonderden meer en meer zijn helder oordeel, dat heel wat gemeenteraadsleden hem zouden be nijden. Wij waren dan ook niet weinig ont stemd toen een squaw uit zijn wigwam het gesprek kwam onderbreken. Na den goe den indruk, welke wij van dezen „zwart"- huid hadden gekregen, was zijn aftocht al heel smadelijk. „Ge moet 'em maar vergeve, dat-ie oe lastig gevallen is. Het is de dorpsgek. Vroeger was-ie bewaarder van de gemeen telijke doofpot. Op een goeie dag liet-ie 't ding uit zijn tengels vallen en toen ie zag wat er allemaal in zat, is ie z'n verstand kwijt geraakt en geeft ie zich uit voor het gemeenteraadslid, -dat voor de zedelijke belangen zorgt." „Maar waarom is hij hier dan aan het graven in den modder!" legde mijn lotge noot onmiddellijk verband tusschen de Soester zedelijkheid en de modder! „Och, dat zit hier zoo in de lucht. Ze hebbe hier een groote kei en voorhistori sche vondsten opgegrave, een natuurbad gegrave en een kanaal bij de waterleiding, nu pas van de zomer langs de groote weg en nou benne ze weer bezig geweest op het terrein van een wethouder. Ze grave hier net zoo lang kuile voor andere, tot ze er zelf in begrave worden!" En weg ging ze. Dat beloofde niet veel goeds. Wij kon den onze nek wel eens over die kuilen breken. Wat stond ons allemaal in dit on bekende .land te wachten? Ik wilde wat van die spanning aan de buitenwereld mede- deelen en seinde draadloos door alle deelen der wereld: „Men verkeert in doodelijke ongerust heid over het lot van de expeditie Brani. Vo.lgens de laatste berichten zouden beide leden wegens het kampeeren zonder ver gunning gevangen genomen en tot dwang arbeid, bestaande uit het heen en weer rij den van zuiver zand, gedwongen zijn. Bin nenkort hopen wij de eerste en misschien ook wel laatste artikelen van den dagboek schrijver der expeditie te kunnen publicee- Toen ik voor het eerst in Rusland kwam, waren mijne indrukken der eerste dagen geheel anders. Voordat ik mijn officieele benoeming aanvaardde, kregen mijn zoon en ik de mogelijkheid zes weken rond te reizen om te zien „how we liked the con- ditions". Dit voorstel maakte op ons een zeer aangenamen indruk en men haastte zich ons allerlei staatsmodel-instellingen te laten zien, juist zooals men deze aan Ber. nard Shaw toonde. Men nam ons mede naar de schouwburgen, juist zooals Ber nard Shaw, en men stelde ons ter beschik king de loge van den vermoorden Czaar in het groote theater, juist zooals men later met Bernard Shaw heeft gedaan. De direc tie van het Hotel de 1'Europe in Leningrad ruimde voor ons hare beste kamers in, de zelfde kamers die Bernard Shaw eveneens betrok. Massa's menschen, die wij nooit in ons leven hadden gezien, kwamen ons op zoeken en wij hadden zelfs geen tijd aan iets anders te denken. De dag begon on> 8 uur 's morgens en eindigde steeds in de eerste uren van den volgenden dag. Men verzekerde ons. dat wij voor niets te be talen hadden en dat wij als gasten van de Sovjet-Unie beschouwd werden, ja ze'fs overhandigde men ons een dik pak papier geld voor „incidental expenses." Indien wij, juist als de heer Bernird Shaw, op dat oogenblik weer naar Enge land waren vertrokken en ons bezoek daar bij gelaten hadden, dan kan ik mij gemak kelijk voorstellen, dat wij dezelfde indruk ken zouden gehad hebben, die Mr. Shaw thans rondbazuint en waarvoor hij pochend verklaarde een dollar per woord te ont vangen. Doch wij hebben niet als Mr. Bei- nard Shaw ons tevreden gesteld met op een afstand alles te bewonderen, wij zijn naar Rusland teruggekeerd en hebben ge tracht er twee-en-een-half jaar te werken. In deze jaren hebben wij ons onderzoek niet beperkt tot de omgeving van Lenin grad en Moscou. wij zagen het werkelijke Rusland, een onderdrukt, door de gemeen heid getrokken, smerig en stervend land. Tusschen twee haakjes moet ik hier even opmerken, dat, toen wij drie maanden in Rusland gewerkt hadden, men mij opeens de rekening van de eerste zes weken voor legde, waarvoor ik een zes honderd roebels te betalen had (1 Rbl. is 1 gulden 30 ct. k pariteit). Na vier maanden werkens, na een rap-

Historische kranten - Archief Eemland

De Soester | 1934 | | pagina 1