DE NIEUWE MEESTEM
DE VERANDERDE SCHILDERIJ
PLAATJES VAN LUCIFERHOUTJES
door IET HÜOGERS.
Er was een nieuwe onderwijzer gekomen.
Hij was nog een jonge man en hij had wel
een vriendelijk gezicht. Maar de eerste keer
toen de jongens van de vijfde klas na de
vacantie weer op school kwamen, en vooi
net eerst les van hem hadden, keken ze hem
toch wei een beetje wantrouwend aan. Die
vorige meester hadden ze ai gehad van af
de tweede klas, dien kenden ze precies en
die kende hen precies. Ze wisten, dat hij
>oms erg driftig kon worden, maar dat ze
best tussen de lessen n een beetje met
elkaar mochten praten. Maar zo'n heel
nieuwe meester, je wist maar nooit wat
die wei en wat die niet goed vond.
Daarom was de klas eerst nog een beetje
terughoudend, maar dat duurde niet
lang, want direct de eerste morgen al zei
die nieuwe meester: „Me dunkt, we moes
ten als kennismaking maar een verteluurtje
houden, vanmorgen". Ja, en welke jongen
of welk meisje is nu niet dol op vertellen
in school! Maar zoals die meester kon ver
tellen, zo hadden ze het nog nooit gehoord.
weten. Jaap van den hoofdonderwijzer wou
het wel aan zijn vader vragen, maar die zou
het toch niet zeggen, dat wist hij wel. En
dus zouden ze geen feestdag hebben en den
meester geen cadeau geven. En toch hadden
bijna alle jongens en meisjes al eens bij
zichzelf overlegd, dat deze meester nu eens
een extra mooi cadeau moest hebben.
Het liep ai weer naar de zomervacantie en
tegen de overgang, üp een dag, wat was dat?
Daar stond de meester van de zesde klas
in hun lokaal en zei: „Nu zullen wij het
samen eens proberen, jongens, want jullie
eigen meester komt vandaag niet". „Waar
om niet? Is die ziek? Wat heeft hij?" wou
de hele klas weten, maar ze kregen alleen
maar te horen, dat hij niet ziek was en al
leen maar een paar dagen weg moest. Over
drie dagen zou hij weer komen. Die middag
aan tafel vroeg Jaap dadelijk aan zijn vader
waarom hun meester er niet was, maar vader
zei alleen dat hij Donderdagavond terug zou
komen. De meester van de zesde klas was
ook wel aardig, o, ja, hoor, maar 't was toch
niet hun eigen meester en ze
zeiden onder elkaar al dat ze
hoopten dat „meester" met
hun klas mee zou gaan na de
overgang.
Donderdagmiddag kwam
Jaap vlak na zijn vader thuis
en in de gang hoorde hij hom
juist tegen moeder zeggen
,,'k Ben daarnet opgebeld door
Verhoeven, hij is geslaagd voor
zijn hoofdacte. nu kan hij de
De prachtigste verhalen kende hij en als je
naar zijn stem luisterde en naar zijn ogen
keek, dan zag je gewoon alles gebeuren
Net gelijk wat hij vertelde, of het een echt
verhaal was, want voortaan hield hij
elke week een verteluurtje, meestal Zater
dags of vaderlandse geschiedenis of ovei
de volken van andere landen bij aardrijks
kunde, altijd was het even fijn en je moesi
wel luisteren of je wilde of niet.
Dat was nou een meester waar ieder
een van hield; als kinderen van andere
klassen vroegen: „Hoe is die „nieuwe?" dan
was altijd het antwoord: „Onze meester, een
reuzen-kerel, een fijne meester!"
En wat hij ai niet verzon! Toen hij er
twee maanden was, zei hij op een Woens
dagmorgen: „Weten jullie wat ik vanmiddag
ga doen? Het is nu herfst en het heeft een
poos geregend, ik ga paddestoelen zoeken,
die zijn er nu een hele boel. Als een van
jullie soms zin heeft om mee te gaan, moet
hij maar komen. Steek je vinger maar op,
wie wil mee?" Roef daar gingen bijna
alle vingers in de hoogte, ook van de meis
jes. „Nou vooruit, dan de hele klas maar!"
lachte de meester. Toen er 's winters sneeuw
lag, ging de meester met ze sneeuwballen
gooien, op het schoolplein en leerde hen
hoe je altijd zachte sneeuwballen moet gooi
en en zo gaan staan, dat de ruiten geen ge
vaar lopen, 's Middags ging hij mee sleeën,
toen er ijs kwam, was hij op de ijsbaan. In 't
voorjaar vond hij goed, dat de jongens kik
kervisjes en salamanders meenamen en die
kwamen in een fles in de klas te staan. Het
was een enige meester in een woord. Eén
ding was wel erg jammer: hij had nooit
willen zeggen, wanneer hij jarig was. Dat
deed de vorige meester wel, en dan gaven
ze hem een cadeau en versierden de klas en
hij tracteerde op zuurtjes en chocola .Maar
van dezen meester kwamen ze het niet te
vaste aanstelling krijgen". Verhoeven? Dat
was* hun meester! Die was geslaagddus
daarom was hij weggeweestEn meteen
had Jaap al een plan voor elkaar.
Om half twee ging hij al naar school
en al de jongens van zijn klas riep hij bij
elkaar. En daar werd het hele plan bespro
ken. Om vier uur ging een van de jongens
naar de juffrouw, waar meester op kamers
was en vroeg wanneer hij terugkwam. Met
de trein van zeven uur had zij gezegd. Hij
vloog weer terug naar de markt waar dc
jongens stonden te wachten. En dadelijk
was de afspraak gemaakt: om half zeven
samen komen, jongens en meisjes van de
vijfde, allemaal, en dan samen meester gaan
halen!
Dat was een hele drukte op het station
netje, met z'n vier en dertigen stonden ze
op het perron. En toen de trein aankwam
en ze meester er uit zagen stappen, was er
geen houden meer aan. Meester werd be
stormd door zijn jongens, ze drongen zich
om hem heen, grepen zijn handen en riepen
maar door elkaar „Wel gefeliciteerd, wel
gefeliciteerd!" En de meisjes, die gauw
bouquetten hadden geplukt, duwden den
meester de bloemen haast in 't gezicht.
„Jongens, kinderen", zei de meester lachend,
„wat vind ik dat leuk. Zo'n fijne verrassing
heb ik nog nooit gehad! Maar hoe wisten
jullieMaar ze lieten hem niet uit
praten, want opeens begon er een te zingen:
„Lang zal hij leven!" en allemaal zongen
ze mee. De andere reizigers hingen uit de
raampjes om te kijken, wie er toch zo afge
haald werd. En meester lachte maar. En de
volgende dag hadden ze toch nog feest, want
meester tracteerde en hij las 's morgens en
's middags een uur voor en hij had gezegd,
dat het de mooiste verrassing was, dus was
het ook nog mooier dan het verjarings
cadeau, dat ze hem toegedacht hadden.
HET MAKEN VAN PRENT
BRIEFKAARTEN
Al kun je niet tekenen of schilderen, toch
kun je zelf aardige briefkaarten maken,
soms zelfs bijzonder mooie. Eerst moet je
er wel een paar dingen voor aanschaffen,
maar erg duur zijn die niet en als ie
zeil kiekjes afdrukt, dan zul je alles wei
hebben, wat hiervoor nodig is. Ten
eerste is het namelijk een eopieerraampje
in briefkaartformaat, een flesje fixeer en
een pakje zogenaamd „dagiichtpapier", ook
briefkaartformaat. Al die dingen kun je
krijgen m elke fotohandel. Nu moeten we
nog iets hebben, dat we op de briefkaart
willen zetten en daarvoor kunnen we naar
buiten, want je kunt er bladeren voor nemen,
grashalmen of bloemen.
We leggen het blad, dat we willen copiëren
op Ihet glas van het eopieerraampje en
drukken het goed plat. Achter het
blad Komt de lichtgevoelige kaart, met de
gevoelige kant naar de ouitenzijde. Nu kan
het raampje dicht gedraaid worden en heb
je dus van voren naar achteren gerekend,
eerst de glazen plaat, dan de plant, dan hel
dagiichtpapier en dan het houten deurtje
van het raampje. Voor je het hele raam nu
in het licht legt, moet je eerst het glas even
afwrijven met een zachte doek, dat er geen
stofjas opzitten en kijken of de plant goed is
blijven liggen.
Als de zon schijnt, leg je het raampje in
de zdn, zodat de zon op de glaskant en dus
op dè plant schijnt. Wanneer er geen zon is,
kun e het ook zo gewoon in het licht leg
gen, (naar dan duurt het veel langer. Je laai
jgen tot het papier een diepe donker-
het 1
bruir e kleur heeft gekregen. Intussen zet je
een akje klaar met het fixeer en zodra
de k; art donker genoeg is, haal je hem uit
het r rmpje en legt hem in dat fixeerbad.
Je mqé, er goed op letten, dat de hele kaart
tegelijk in het water komt, anders komen er
strepér op. Natuurlijk moet de gevoelige
kant pugedraaid liggen, want er mag nu
vooreerst geen licht op vallen. Na een paar
minuien mag je de kaart omdraaien en dan
kun je ook zien of hij mooi wordt. Zo moet
hij ml nog een paar minuten blijven liggen
ma gaat hij in een bad met gewoon
Daar blijft hij minstens een uur in
:e tijd moet het water wel vier of
en -da
water,
en in
vijl mfeal vernieuwd worden. Als we dat
gedaan hebben, laten we de kaart arogen
niet in de zon cf bij de kachel en we heb
ben ee 1 mooie prentbriefkaart, waarop het
blad ol de fijne sprietjes van de grashalm
precies zijn afgetekend tegen de donkere
achtergrond.
'T „DODE JAARGETIJDE"!
Hoe likwijls horen wij de winter zo noe
men, alsof dan werkelijk de planten in de
vrije nétuur dood waren. Heel veel mensen
denken|cok, dat in de wintertijd alles ver
stard er dor is, terwijl het toch helemaal
niet het geval is. In werkelijkheid hebben
de planten alleen een rusttijd, maar die
is eigenlijk meer in de herfst dan in de
winter.
De rustperiode begint
meestal in de herfst en
eindigt al voor Januari.
Daarna beginnen de bomen
en planten al weer te „wer
ken", want al kunnen wij
dan nog niet direct zien,
da: er verandering komt in
het uiteftijk der planten, de opname van
voedsel is toch al weer begonnen. Want de
knoppen, die in het volgend voorjaar weer
gaan uitlopen, zitten nu al weer aan de
bomen, ga maa: eens kijken. Soms zijn ze
nog wei erg klein, maar dikwijls toch al
duidelijk zichtbaar, zoals op het plaatje te
zien is.
Sommige plan
in de winter h t best, vzoals paddestoelen,
zwammen en rr.:
planten die de J
ensoorten groeien ook juist
ssoorten. En dan zijn er de
le winter groen blijven, de
DE MOEILIJKE SOM
GYMNASTIEKLES
EEN VECHTPARTIJ
Reusachtig leuke dingen
kun je krijgen door lucifer
houtjes op een stukje kar
ton te plakken. Hier zie Je
een paar bijzonder aardige
voorbeelden. Er 15 niets
anders voor nodig dan een
nele verzameling aigebran-
de lucifers, een stuk Kar
ton, heel donker, is het
mooiste, zwart steekt het
allerbeste ai en de lijmpot
Als je de lucifershoutjes
wat te dik vindt om op te
plakken, splijt je ze eerst
overlangs in tweeën. Mei
een scherp mes ga Je nu.
nadat je de aïgebrande
koppen er afgehaald en
weggegooid hebt, de luci
fers ui stukjes snijden, zo
groot als ]e ze nodig hebt
En nu kun je beginnen mei
alle leerlingen en school
meesters, de gymtoestellen
en de bank en alles te
maken. Je hoeft je ook niet
aan de voorbeelden te hou
den! Verzin zeh mara an
dere dingen, alle mogelijke
plaatjes kun je er mee
maken. De hoofden, hel
boek en de bok waar ze
overheen springen zijn van
een stukje papier geknipt
en daarna opgeplakt. Ga
maar eens aan de gang, hel
is zulk leuk werk, Je
kunt de grappigste dingen
maken.
In het Noorden van de Alantische Oceaan,
tussen de Bermuda-eilanen en de West-
Indische eilanden, ligt de >argasso-zee, een
rustig gedeelte, midden n de onrustige
stormachtige Oceaan. Dt diepte van de
Sargasso-zee is ongeveer 600 meter en hij
heeft een oppervlakte var. 8000 vierkante
kilometer. Zijn naam heef hij te danken
aan het drijvende zeewier, at er in gewel
dige hoeveelheden in voorkort. In sommige
tijden is het zelfs zo sterk, ot hele stukken
ermee zijn bedekt, en dat mnsen die voor
het eerst er langs voeren, achten dat ze
een groene strook land zage.
De Sargasso-zee is een van le zeeën waar
niet op palingen lijken, maar kleine platte
visjes zijn; ze heten dan eerst ook lancet
visjes. Wanneer ze dan uitgegroeid zijn tot
echte palingen, zwemmen ze naar de kusten
en de rivieren op, waarbij ze hele afstanden
afleggen. De Sargasso-zee nu is een van de
meest geliefde plaatsen voor palingen.
Oude zeelieden kunnen allerlei vérhalen
vertellen over de Sargasso-zee, want vroe
ger gold hij als een van de geheimzinnigste
zeeën ter wereld. Schepen, die het wagen
om er door te varen, vertellen ze, zijn on
herroepelijk verloren, want ze worden door
de massa's wier naar beneden getrokken.
Ook wordt er verteld, dat er midden in die
de palingen heen gaan om hun leren te
leggen. Uit de rivieren hier in ontland en
uit andere landen gaan de palingn naar
de Atlantische Oceaan, waar de joge aal
tjes geboren worden, die eerst nog blemaaJ
klimop, de nulst, de denne- en sparrennen.
Je ziet dat het helemaal niet goed 1 om
de winter het „dode jaargetijde" te noenen,
want de natuur is dan helemaal niet öod.
3%
De schilder heeft zich met zijn verf,
Penseel en al die zaken
Hier op het weitje neergezet
Om wat heel moois te maken.
Het wordt heel goed, dat ziet hij wel
Het gaat al aardig lijken.
Nu nog dat huisje en die boom....
-Maar daar komt nog één kijken!
De schilder ziet de koe niet eens,
Die snuivmd aan komt rennen.
Hij ziet alleen zijn schilderij,
Het huisje en de dennen.
Maar/dan wordt zijn gezicht verbaasd:
Wat ziet hij daar gebeuren?
Het schilderij verandert plots
Van tekening en kleuren!
zee nog onontdekte eilanden moeten liggen,
waar vreemdsoortige mensen wonen. En een
Amerikaans stoomschip zou eens hebben
meegemaakt, dat een boot op de Sargasso-
zee plotseling loodrecht naar beneden zonk,
zonder dat er een spoor van was te zien.
Alleen vloog er een zwerm vogels van het
water op. Een bij zeelieden geliefd verhaal
is ook, dat alle schepen op de hele wereld,
die ergens zijn vergaan, langzamerhand
door onderzeese stromingen naar de Sar
gasso-zee worden gedreven, zodat daar op
de bodem een hele verzamelplaats van
wrakken zou moeten zijn. Maar dat zijn
waarschijnlijk allemaal zeemansverhalen,
die voor het grootste gedeelte gefantaseerd
of overdreven zijn. Wel is het ongeveer 25
jaar geleden gebeurd, dat een duiker in de
Sargasso-zee afdaalde, voorzien van alle ap
paraten, die hem moesten heipen en be
schermen. Toen het te lang duurde voor hij
boven kwam, trok men hem omhoog en toen
bleek dat de slang, waardoor de lucht werd
gevoerd, doorgesneden was. Waarschijnlijk
had een zeedier met scherpe bek de slang
doorgebeten.
Maar het is nu wel vastgesteld, dat de
Sargasso-zee voor schepen niet zo kwaad is
als men lange tijd heeft gedacht en dat er
betrekkelijk weinig schepen zijn vergaan in
de loop der tijden.
