TWEEDE BLAD
i
m.A
behoorende bij het nummer van VRIJDAG 23 MEI1924.
Eervol ontslag.
Bij Koninklijk besluit is aan den lieer
J. L. van Os, te Hilversum, op zijn verzoek
eervol ontslag verleend als heemraad van liet
Waterschap Ecmnes, met ingang van i Juni
1924
Vergadering Waterschap.
Dinsdag 3 Juni voorm. 11 uur vergadert
het Bestuur met de Hoofdingelanden.
Beroep verworpen.
Het beroep, ingesteld door Jhr. A. M.
A. J. Röell te Leusden tegen het besluit van
Ged. Staten van Utrecht van 2 Oct. 1923.
waarbij afwijzend is beschikt op zijn verzoek
om vernietiging van het besluit van dc ver
gadering van hoofdingelanden van het water
schap Eemnes, strekkende o.m. tot verleening
van eene bijdrage aan de gemeente Eemncs in
de kosten van uitdieping van de Eemncsser-
vaa-rt, is op advies van den Raad van State
door de Kroon ongegrond verklaard bij be
sluit van 26 April 1924.
Bestuursvergadering Waterschap.
Dinsdag 3 Juni, voorm. half tien, ver
gadert liet Bestuur van het Waterschap.
Mond- en klauwzeer.
Deze maand zijn er 10 nieuwe aangiften,
terwijl dc ziekte thans ook te Baarn gecon
stateerd is.
Intusschen heerscht niet bij iedere boerderij,
waar een bordje staat, mond- cn klauwzeer;
men onderscheidde tüsschcn geconstateerde
en verdachte gevallen. Als een boer mond- en
klauwzeer aangeeft, wordt bij hem een briefje
geplaatst, doch bij zijn buren een briefje als
„verdacht". Het woord „verdacht" wordt hier
o.i ten onrechte gebruikt; het betrokken vee
kan zoo gezond zijn als een visch, doch ver
keert alleen wegens de nabuurschap van een
aangetaste veestapel in gevaar van besmetting.
Jr. '.Vzr. f. tflfi
Kuiistzaal van Lier.
Een voorname expositie.
Wc herinneren onze lezers er aan, cjat tot
1 Juni a.s. bij Carol van Lier '111 zijn kunst-
Interviews met
Gooische kunstenaars
Jacobus Jan Koeman.
Eenige jaren geleden had ik hem eens ont
moet ten huize van den kunstschilder W. G.
F. Jansen te Blaricum. Ik herinner me nog
dat wc toen een geanimeerd gesprek hadden
over kunstcritick. Hij had daarover persoon
lijke ideeën en ontwikkelde die op levendige
wijze. Ik bemerkte al heel gauw dat ik „op
eikenhout tikte", d.wz. dat ik niet met een
schwarmcr te doen had, maar met een artist
met karakter. De theorieën, die hij had. waren
niet geërfd, ze waren zijn persoonlijk eigen
dom. dat hij verworven had in ccn hardnek
kig gevecht met zich zelve. Hij zat toen mid
den in den strijd. Ik voelde een diepe ernst
achter zijn woorden en zijn opmerkingen wa
ren heftig cn nu cn dan gedurfd. Ik zag hem
daarna in jaren niet meer en maakte weer
met hem kennis, toen ik me hior weer in het
Gooi vestigde. Zijn werk op dc jaarlijksehe
tentoonstelling .bij Hamdorff viel mij toen wat
tegen, ik had gemeend dat er wat meer geest
achter zijn doek zou zitten, maar ik raakte
al gauw gewend aan dc teleurstelling, te we
ten, dat wat bij Hamdorff hangt, meer ge
tuigenis aflegt vajt den materieelen, dan van
den geestelijken strijd van den kunstenaar
-hier in het Gooi. Toch heeft zijn persoon mijn
belangstelling wakker gemaakt en ik begreep
dat ik hem in zijn atelier moest opzoeken om
ook daardoor dichter bij zijn creaties te ko
men. Zeker zouden wij contact hebben, ik
rekende daarop cn mijn veronderstelling w
juist.
Toen ik op een avond in April van dit voor
atelier een belangrijke tentoonstelling wordt
gehouden van een fraaie collectie antieke Ja-
pansche cn Chineesche schilderijen, kahe-
mono's en makimino's.
Er zijn in het geheel een 40-tal doeken ge
ëxposeerd, die stuk voor stuk zeer de moeite
waard zijn om te komen beschouwen, terwijl
de prijzen zoo laag zijn, dat ze voor veler
bereik zijn.
Er zijn eenige tafreelen bij uit de jacht
en watersport in Japan. Zoo stelt 110. 19 voor
een vorst op een prachtig versierd paard ge
zeten en van een talrijk gevolg omgeven,
breekt ter jacht op, waarbij hem velen, drij
vers en dienaren met honden en jachtvalkcn
begeleiden. De meeste deelnemers zijn bcre-
dn cn met pijl en boog, gedeeltelijk ook met
den en met pijl en boog. gedeeltelijk ook met
het jachtwcrk te voet uitoefenen. Om het
wild, herten, wilde zwijnen, vossen, hazen
uit al zijn schuilhoeken te verdrijven, heeft
men, naar oud gebruik, het droge gras in
brand gestoken. In geheele kudden wordt
het wild nu het jachtgezelschap tegemoet ge
dreven en kan door hen met weinig moeite
gelegd worden Verderop staat op een
heuvel ccn groep drijvers gereed om, zoo
noodig, bij te springen. Een onderbreking
van de jachtscène geeft de voorstelling van
een wijde watervlakte met steile oevers, op
welks licht bewogen oppervlakte twee vracht
bootjes voor anker liggen. Tenslotte volgt een
aantal scènen, welke de vroolijkc terugkeer
der jachtdeelnemcrs en de medevoering van
dc buit schilderen. Waar bij deze gelegen
heid eenige paarden op hol slaan en hun last
afwerpen, ontbreekt ook de humor niet. Bei
den Makimono's zijn bijzonder interessant,
door de vele afzonderlijke figuren, die met
buitengewone zorgvuldigheid en fijnheid, in
rijke kleuren uitgevoerd zijn. In hun bonte
veelvuldigheid van levendige scèncn. vormen
deze beide beldrollen een rijke bron voor de
kuituur- c-n costuumgeschiedenis van het oude
Japan.
Een expositie, die te belangrijk is om over
te slaan cn die zeker nimmer te Laren is ge-
.houden.
liet pojitierapport.
meldt dat de schilder van S. uit Eemnes,
die dezer dagen bij de werkplaats der
firma G. S. zijn fiets had neergezet deze,
toen hij terugkwam, vond verwisseld voor
een andere, waarschijnlijk minder van
kwaliteit. Een élégante manier van doen!
Paardensport.
De Noord-Hollandschc Jachtvcrceniging
organiseert een terreinrit op Zaterdag 24
dezer. Meet 2 uur nam. aan het St. Janskorfc-
hof (straatweg HilversumLaren). Einde
pl.m. 4 uur nam., Torenlaan, Blaricum.
Jagei meester de heer Gottfr. H. Crone.
Het parcours gaat oostelijk om Laren heen,
Blaricum, Meent, Huizen, Oud-Naarden,
jaar bij hein binnenstapte cn me na dc ont
moeting even had georiênteeid in de omge
ving waarin hij werkte, raakten wij na
eenige minuten al in een diep gesprek, dat tot
laat in den avond duurde. Ik bemerkte on
der het gesprek allerlei dingen op; zijn kalmte
van spreken, de diepte van zijn toon, een
bijna bedwingen van zichzelve om niet heftig
te worden en de ernst waarmee hij de dingen
verleide deed mijn vermoeden sterker wor
den. dat ik in hem een echt levend artist had
gevonden, die, als vele jongeren, vastgeloo-
pen was in het probleem het ideaal, de geest
kracht toe te passen in de wanordelijke en
verwoeste samenleving, die verschillende moei
lijk begane streken en landen van zijn geest
had doortrokken, op zoek naar 'het paradijs
en zich steeds verder van het einddoel voelt
verwijderen. Ondcrtusschen liet ik mijn oogen
eens langs dc wanden gaan. merkte eenige
merkwaardige aquarellen op, o.n. een lente
boom en een teekening, die het woud voor
stelde, '11 naaktstudie tot ik bleef steken en
deze beschouwing bij eenige aquaria, die in de
koele schemering van het vertrek stonden.
Ik vroeg hem naaf deze aquaria, stond er
even bij stil en beschouwde het transparente
nllcnde water, waarin de groene, frissche
watervezlcn achter glas wemelden en waar-
tusschen enkele vischjes stillagen of met
kleine bewegingen kwamen opgeroeid om
weer schichtig zwenkend weg te schieten.
Dit aquarium, dit leven hier, heeft voor mij
een diepe betcekcnis, zei 'hij, maar ik zal u
er aanstonds wel van vertellen, blijft u lang?
Hebt 11 den tijd? Ik zei, dat ik dc nacht
voor mij had cn me had vrijgemaakt We gin
gen zitten cn 11a mijn eerste vraag, die nuchter
was en me zelf cenigszins belachelijk voor
kwam. „Wanneer bent u geboren!" een vraag
die elke levensverzekeringsagent zijn slacht
offer doet maar in andere bewoordingen, n.l.
wanneer bent u jarig?", om zijn cliënt in
een goed humeur te brengen, na deze vraag
begon Koeman mij een overzicht te geven
van zijn leven en maakte het mij zeer gemak
kelijk door dc helderheid waarmee hij dit
deed. door een stelselmatig verder dringen tot
de quintescens. zoodat ik maar heb te citec-
ren wat hij zeidc.
Het is immers het doel van een interview
de ontwikkelingsgang in hem te trachten
weer te geven, waardoor het gemakkelijker
valt voor den leek. verschillende persoonlijk
heden van hem beter te begrijpen.
„Als gc den dichter wilt leeren kennen, gaat
naar zijn land en doorwandelt het!" Ik laat
Koeman dus hier aan het woord, ik zal zijn
woorden zoo uitvoerig mogelijk weergeven,
terwijl ik, schoon meestal neutraal tegen de
theorieën van een ander artist, in een inter
view. hierbij wil ojimerken dat ik persoonlijk
in veel dingen met hem gelijk voelde. Dit ver
gemakelijkte veel. Bovendien bezit Koman
een aangeboren trek voor paedagogiek, een
trek die hem in zekeren zin zijn leven heeft
doen bepalen. Hij is leider van een kunst-
nijverheidcursus te Zaandam en heeft deze
opgericht cn tot grooten bloei gebracht. Zijn
verhalen is eenvoudig maar indringend, hij
suggereert iemand veel.
Drafna, Crailoo, Torenlaan, en zal eindigen
ten huize van den Jagermecster, alwaar de
heer en mevrouw Crone gaarne de thee zullen
aanbieden.
Eerste Alg. Verg. v. li. Genootsch. „Smeda".
Tot ontwikkeling en beoefening van
Textiel en Nijverheidskunst, in de „Smidse"
te Blaricum. op Donderdag 15 Mei 1924.
Uit de ingekomen udhacsiebetuigingen
bleek duidelijk hoe deze beweging alge
meen met sympathie wordt ontvangen.
Uit niet minder dan 22 plaatsen waren
stemmen van deelneming ingekomen van
in totaal zestig belangstellenden.
Tot dagelijksch bestuur werden gekozen
Marg. Verweij tot Presidente, inevr. J.
Schmiilt-de Ivruijf tot secretaresse en
mevr. E. Kakebeen v. d. Sleezen tot Pen-
ningmeesteresse. Mevr. L. K. v. d. Meu-
lcnNulle zal de leiding nemen in den
Haag en blijft als zoodanig in het Hoofd
bestuur. Mevr. G. Wilbrink-Hoijtseina-
Kok zal met mevr. v. DeldenEnger
en mevrouw E. Tellander-Philips in Hil
versum eene af deeling trachten op te
richten: terwijl raej. P. Langhout en
mevr. C. HeijbroekLambert, ditzelfde
voor Bussum op zich nemen en Mevr. Ce-
nynSmit zal trachten in Laren de kant
werksters tot een groep te vereenigen.
In Haarlem is men reeds aan 't we.k op
initiatief van Mevr. E. v. Waveren-Resink.
Utrecht was vertegenwoordigd door de
dames Kingma en des Bouvrie, welke
dames wenschten dat eerst in Utrecht door
lezing en expositie meerdere bekendheid
aan het plan worde-gegeven.
Mevr. Luitjes was tegenwoordig als lid
van Blaricumsoh Gemeenteraad.
Besloten werd aan belangstellenden in
verder afgelegen plaatsen, en welke niet
ter vergadering konden aanwezig zijn,
verslag van deze bijeenkomst, te zenden.
Cursussen kunnen thans worden aange
vraagd. Apeldoorn gaf zich reeds op voor
Egyptisch vlechten. Omtrent, conditiën was
nog geen besluit genomen, dit zal spoedig
wroden bekend gemaakt.
Een belangrijk punt is de bibliotheek.
Aan dc aanwezigen werd verzocht titels
van boeken op te geven op Textiel gebied.
Een fonds tot aankoop en onderhoud moet
hiertoe worden gevormd.
Van het Tijdschrift „Eigen Haard is een
schrijven ontvangen met verzoek aandeel
te hebben in de verwezenlijking der plan
nen van het Genootschap door dit week
blad als „officieel orgaan" te doen fun-
geeren. Dit aanbod werd met alg. stem
men aanvaard.
Besloten werd eene eerste alg. Tentoon
stelling te houden van alle groepen uit
„Ik ben gebeuren in 1889 tc Edam", begon
hij. Mijn vader wilde, dat ik huisschilder
werd, waarin ik geen lust had. Een neef, die
sierkunstenaar was, gaf mij echter les en'ik
ging vaak naar 't Rijksmuseum om daar in de
gipsafd. te teekehen. Eens op een dag kwam
plotseling een heer achter mij staan en zeide:
„dat ziet er goed uit". Ik maakte kennishet
was van der Laars, leeraar van de Kunstnij
verheidschool tc Amsterdam. Hij vroeg me
of ik examen voor de school wilde doen,
morgen al. Ik waagde.en ik slaagde. Dat was
heel aardig, maar ik moest geld hebben, ik
kon niets betalen. Enfin, ik nam hel aan,
schilderde in vrije uren dakgoten, deuren,
hekjes etc. en verdiende zoo het benoodigde
geld. Dit hield ik een jaar vol, toen had ik
geen geld meer en ik moest van dc school at.
Van mijn 17c tot mijn 22e jaar ploeterde ik
toen alleen voort cn trok naar Blaricum, om
in het milieu der schilders te komen. Ik leerde
daar van Rees kennen en kreeg een hut van
hem om in te werken.
„Hoe en wat werkte 11?" vroeg ik, „wat had
uw voorliefde, waarheen richtte zich uw geest,
vvien bewonderdet ge?"
„Ik maakte veel natuurstudie, ik teekende
koeien b v., ik kon wel weten op 't laatst
hoeveel baren ze telden, ik hield van Dau-
bigny, Coreau en Millet".
„En bewondert u die nog?" vroeg ik weer.
„Ja en neen, ik sta nog met eerbied tegen
over hen, maar er komt een tijd, dat men niet
meer tevreden is niet die bewondering alleen,
men wil zelf worden, groeien, men wil onaf
hankelijk zijn. men gaat geestelijk zwerven.
Ik weet wel dat een expositie van de club
van 10 hier een grooto teleurstelling voor me
was. Ik had het gevoel, dat liet er niet om
ging een geslaagd doek te maken, dat in de
handen van een enkeling viel. maar dat tot
de groote menigte diende te spreken. In 1914
trouwde ik, net voor den oorlog. Deze oor
log schudde mij wakker. Ik dacht, nu is het
de tijd om liet van dc daken tc schreeuwen dat
dc schilders iets anders te doen hebben dan
natuurvisies te geven, maar men schilderde
kalm door, ik zelf ook; ik had graag
willen schrijven. Meer dan ooit voelde ik een
ontzettende onmacht- Wat is liet moeilijk om
over zich zelve te praten interrumpeerde,
hij zich zelve cn als je dat doet en een
ander leest het, legt men het liefst nog an
ders uit ook.
Ik zei, dat dat heelcmaal niet van belang
was, het ging cr alleen 0111 wat men persoon
lijk doorleeft, een vernieuwing van de ge
meenschap moest toch door de individueele
vernieuwing komen.
„Juist", zei hij. cn schoof iets bij, hij werd
levendiger dan in het begin en zei„van dien
tijd af rustte ik ook niet. Ik liep acht maal
per dag op een draf, ik had geen rust meer in
mij zelve. Kleine dingen in het leven worden
soms tolt een geweldig symbool. Er is geen
toeval, ik geloof stellig in een almachtigheid,
het leven hangt van schijnbare toevalligheden
aan elkaar. O, ik herinner me zooveel van
zulke merkwaardige dingen, blijft u nog
eenigen tijd, dan zal ik u nog veel vertellen I"
Wij praatten snel en druk. Naar aanleiding
alle aangesloten plaatsen in den Zomer
van 1925 tc Blaricum.
Het Secretariaat is gevestigd in „de
Smidse" te Blacicum.
Mutatie.
Naar wij vernemen wordt aan den w.n.
Chef Mil. hosp. te Naarden Dr. J. C.
Diehl eervol outsLag verleend ingaande
1 Augustus a.s. en wordt hij vervangen
door een actief dienend Off. v. Gezond
heid.
Nog goed afgeloopeu.
Zaterdagmorgen vloog door onvoldoen
de werking der vlotter de motor van een
militaire vrachtauto in brand. Door het
kranig en snel handelen van den chauf
feur om het „climax" brundbluschappa-
raat van den wagen snel op de vlammen
te richten en door 't feit dat uit 't wacht
lokaal nog een groote snelblusscher ter
assistentie kon worden gebracht, werd men
het vuur spoedig meester, terwijl de motor
hoegenaamd geen materieele schade had
opgeloopen.
Helpt een handje.
Wegens het jongst behaalde succes wer
den dc leden onzer Dames-Gymnastiekver-
ecniging Zaterdagavond in Concordia gezellig
gefuifd onder een fleurig dansje. Wat meer
zegt, er heeft zich een comité gevormd, be
staande uit de dames G. A. Dinger, L Hanau,
A. E. Hoekstra, P. Hofstede, H. J. M. Hol,
D. Seljce en J. H. Willemsen, om gcldelijken
steun bijeen tc brengen ter aanbieding van
een clubvlag, waarvoor de burgemeester en
verdere vooraanstaanden reeds bemoedigende
toezeggingen deden.
Steun Twente.
Het steuncomité Bussum der R.K. Werk-
liedenvereeniging heeft een oproep aan de in
gezetenen gericht om de katholieke en chris
telijke organisaties der Twentsche textiel
arbeiders tegenover dc groote massa socialis
ten cn communisten niet in den steek te laten.
Als weerklank op deze aansporing is aan beide
R.K. kerken met groot succes voor dit doel
gecollecteerd.
Boven zijn bier.
In de Gildestraat scheen zekere D. het,
beschonken als hij was, benauwd te hebben en
een paar ramen te willen openzetten, althans
van een schilderij van Piet Mondriaan, dat
we beiden kenden, zei hij ineens: „ik heb eens
een perk met papavers willen schilderen in den
pastorietuin hier; toen ik bezig was dacht ik:
„waarom trek ik geen roodc cirkels, dan ben
ik er ineens"vlak daarop kwam het wee
moedig gevoel in mij op „we hebben het para
dijs verloren, er moet iets zijn dat ons blij
vend ontbreekt, we hebben iets verloren, wc
kunnen tolt een zekere grens en niet verder,
of, we moeten terug". Toen kreeg ik de lust
0111 menschelijke gezichten te teckenen, men-
schelijkc gezichten, oogen waaruit iets meer
spreekt dan de natuur, een wereld zou ge
openbaard worden, ik 'had genoeg van de na
tuur, ik wilde den mensch.
Velschillende collega's poseerden voor me,
maar ik bolste vaak tegen hun meeningen.
Toen ontmoette ik den schilder Karl Smidt,
hij is nu al dood. Dit was ccn evenement in
mijn leven.
Het is een prachtige vriendschap geworden.
Zijn portret', dat ik 11a veel tegenkanting
teekende met houtskool, vond hij mooi.
Hein interesseerde dc mensch die er
achter was. Ik zei hem vaak: „ik weet
niet waarheen ik gaan wil". Dan zeidc Karl:
„'het is eenvoudig, je moet je over geven".
„Aan wien?" vroeg ik dan. Hij zei niet „aan
God!", daar durft een artist niet zoo gauw
over te spreken, (wc lachten), hij zei enkel
„aan een macht. Als je je open stelt komt alles
terecht". Deze gedachte liet me niet meer los.
I11 mijn atelier heb ik daarna gemediteerd, rk
vloekte soms. dan greep ik een leeg blad en
wachtte. Eerst wat kleuren, wild en ongeor
dend. Fen vriend zei mij, dat het leek op een
Oostersch tapijt. Eens ontmoette ik een
vrouw met een kruiwagendoor storm
en regen ging ze, ze duwde moei
zaam haar vracht gesprokkeld hout. Kijk!
hier is de teekening. Het was een vrouwen
figuur temidden van het wilde gewas, haar
kruiwagen duwend, net zooals het was ge
weest, maar de entourage en de lijnen waren
nerveus en ccn woeste wanhoop lag over alles
heen, een woeste leegheid, een honger ge
kracht, die, welke hij zelf bezat.
Hij wilde er aanvankelijk een groot doek
van maken, maar, vertelde Koeman, „eens zag
ik ze weer met een ander, ze sprokkelde en
ze zong, ik vroeg „ben jij ongelukkig?". Wel
nee, zei ze. Mijn communistisch gevoelen,, dat
ik bliksemsnel had voelen opkomen, was het
mijne niet, ik kon het doek niet meer maken
Maar, mijn weg was naar een ander doel.
Jaar na jaar ging voorbij. Eens op een dag
weer zoo'n voorval, ik zat voor dat
aquarium. Ik zag een stekelbaarsje bezig
met een nest te bouwen. Op eens schoot het
weg, het greep een wijfje bij den staart,
sleurde het neer, schudde het wild heen en
weer en noodzaakte het beangste visch je in
liet nest te gaan. Daar schoot het kuit. er
was een nieuw leven geboren.
Alles moet zoo gaan als het gaat, dacht ik
zoo; we moeten niets doen. maar luisteren naar
de stem van het leven zelf.In een klein symbool
verschuilt zich het Goddelijke. Ik las eens
van een Russisch student, die tot het volk
sprak en voelde de oude lust weer boven ko-
hij ging in de Gildestraat zoozeer in de om
liggende vensterruiten te keer, dat <le politie
hem moest inrekenen. Hij zal 't toen wel niet
frisscher gekregen hebben.
Roode Kruis-examen.
Voor het Roode Kruis-examen zijn ge
slaagd de hceren B. van Stormbroek, D
Vlaanderen en J. Verwoert, allen agenten van
politie en leden van de transportcolonne van
dc afd. Naarden-Bussum. Het examen werd
afgenomen door mevr. B. Weissenbruch
Weissenbruch en de heeren Hesta, van Ingen,
Dr. Krijger cn Dr. van Marle.
Goed afgeloopen.
J.l. Maandagmiddag omstreeks 4.15 uur
werden de schoolgaande kinderen uit het
Kinderhuis van het Leger des Heis, als naar
gewoonte, onder leiding van een zuster van
de school, naar het Kinderhuis geleid. Geko
men ter hoogte van de Landstraat hoek Ha
venstraat hield men een oogenblik halt om
een naderende auto te laten voorbij gaan. Op
het zelfde oogenblik kwam een groote blaf
fende hond aanloopen, waarom een drietal
der kleinen uit vrees naar de overzijde wilde
oversteken. Een van deze, een 7-jarig meisje,
werd door de auto gegrepen cn kwam op den
grond tusschen dc beide voorwielen terecht.
Gelukkig reed de auto niet in te groote snel
heid, en was de bestuurder iemand, ten volle
voor zijn taak berekend. Onmiddellijk stond
de wagen stil, zoodat erger werd voorkomen.
Het kind werd binnen een minimum van tijd
uit haar benarde positie verlost en bij den
melkverkooper Paridon binnen gedragen Na
dat Dr. Hoelen. die spoedig ter plaatse was,
het kind had onderzocht en geen ernstige ge
volgen constateerde, werd het in de auto, waar
het onder terecht was gekomen, naar het
Kinderhuis vervoerd. Het kind is naar om
standigheden nog al wel.
Mismaakt.
Dc heer W. toonde ons een pas geboren
kuiken met 2 koppen, 3 oogen en 2 snavels.
De moeder heeft het diertje onmiddellijk
dood getrapt.
V reemdclingcn verkeer.
De volgende maand zal te Hilversum
dc jaarlijksehe algemcene vergadering wor
den gehouden van de Vereen iging voor
Vreemdelingenverkeer in Nederland. Ook 111
onze gemeente is indertijd op initiatief van
den Burgemeester een afdecling van deze
Vereeniging opgericht Deze afdeeling beeft
reeds een mooi werk verricht door de samen
stelling en de uitgave van een mooie Gids
voor Huizen, met een duidelijk kaartje van
Huizen en omgeving, waar o.m. ook op voor
men tot schrijven, en weer voelde ik de on
macht die na het voornemen kc*mL
E11 nu weer iets vreemds toevalligs. Dit be
paalde mijn leven. Ik liep een stormdag in
Zaandam, mijn hoed waaide af en iemand
raapte die op. Hij zei „eindelijk heb ik eens
gelegenheid u tc spreken, bent u niet schil
der? Ik schilder zelf ook, maar wilde graag
eens uw oordeel hooren Ik zocht hem op
en hij vroeg mij, naar aanleiding van een
gesprek over zijn werk, of ik geen lust had
hem les te geven. Ik zei, dat dit financieel
onmogelijk was. Na eenige dagen kreeg ik een
brief„Er waren al zeven leerlingen, of ik
niet met vergoeding van reiskosten wilde be
ginnen voorloopig" Plotseling begreep ik. dat
ik dit doen moest. Ik nam het aan, elke week
ging ik heen en weer; er kwamen 12 leerlin
gen, daarna 20. Thans geef ik al eenige jaren
les aan 33 leerlingen. Is dat mict een merk
waardig voorval? Een toeval? Ik geloof er
niets van, men kan zeggen dat ik geloovig
ben geworden.
Ik stond op; het was al laat geworden, het
was zwoel cn donker buiten, enkele droppelen
vielen er. ergens kweelde een nachtegaal. Koe-
man's leven was dien avond lang in mijn ge
dachten. Later kwam ik terug om zijn werk
te zien.
Ik begreep bet nu beter. Hij 'iet mij een
aquarel zien, die hij „het woud" noemde.
Tegen een boom stond een vrouw, zeven her
ten stonden rond haar samen met dorstende
halzen, een bloeseinboom zag ik, fantastisch
opgebouwd uit grijze cn violette kleuren,
een vreemde, rustige fantasie lag over het
kleine doekden Brink te Laren liet hij mij
zien, in sterke kleuren, in sterke lijnen. De
boomtakken bogen zich samen tot gewelven,
waarachter licht scheen te vlammen, het was
romantisch, het was gestylcerd maar zonder
effect. Een wonderlijke angst sprak uit deze
samenkomst van kleur en lijn, het was den
avond van den dood van zijn zuster, toen
hij muziek hoorde uit de kerk en dc lucht rood
nalichttc, toen hij deze impressie kreeg. Zou
een modern colcrist dit zoo hebben gegeven?
Ik geloof het niet. De impréssie was daar
voor te natuurlijk Later zag ik vier schil
derijen waarop een vrouwspersoon dc hoofd
toon vormde. Eén er van naakt. Technisch
prachtig, volkomen zuiver cn gaaf. Een an
der weer gaf haar in een donker kleed; over
haar armen vallen verwelkte rozen uit een
bouquet, ze glimlacht over dit gebeurendeze
vrouw was aJs de rozen, die verwelkten, maar
in de scherven nog blozen van geluk? Ik zag
dit model weer; ii> een romantische omgeving
zit ze geknield, op den rug van haar hand
heft ze een bloem. Een geheimzinnige, groote
vlinder vliegt er op af. Weer een ander geeft
het borstbeeld alleen, in de groene scheme
ring. Een vlucht bloemen voor haar gelaat,
gaat over haar donker hoofd heen.
I11 alle deze schilderijen voelt men Koe
man als den 'romanticus, den symbolist. Ik
acht het verder niet noodig over zijn werk
thans meer tc zeggen, omdat ik meen, dat dit
in direct verband staat met zijn geestelijken
strijd, waarvan ik in dit interview iets heb
getracht mede tc declen. B.
