Aktie Auto-maat
j Naam:
„Voorlichting blijft
een moeilijke zaak"
AKTIE AUTO - MAAT
DE MAN UIT
CHICAGO
Nederland telt nu ca.
13,5 miljoen inwoners
Commissaris prov. Utrecht:
KAPPIC EN DE JUNGLEMAN
Kapitein Rob:
let dodende licht"
DONDERDAG 20 DECEMBER 1973
LEUSDER KRANT
Met ingang van vandaag starten we - op verzoek van lezers - met een
rubriek voor automobilisten, die in verband met de benzinerantsoene
ring in hun woon-werkverkeer per auto zullen worden beperkt. Door
samen gebruik te maken van één auto kunnen deze moeilijkheden tot
een minimum worden beperkt. Het is daarom zaak om mensen bij
elkaar te brengen, die dezelfde weg afleggen of hetzelfde einddoel
hebben. De redaktie wil hierin graag bemiddelen. Zij doet dat gratis
door middel van deze rubriek „Auto-maat".
Deze bemiddeling gaat echter niet verder dan het publiceren van
de oproepen. De gegadigden zullen zelf kontakt met elkaar moeten
zoeken om de zaken verder te regelen. Voor de goede orde wijzen wij u
er wel op, dat - indien u gebruik gaat maken van één auto met anderen -
er wel voor moet zorgen, dat alles juridisch in orde is. Niet alleen zullen
de reiskosten met de mede-reizenden moeten worden gedeeld
(benzine, afschrijving, wegenbelasting etc.), maar ook de verzekeringen
zullen aangepast moeten zijn aan de veranderde situatie om onprettige
verrassingen te voorkomen.
Een inzittenden-verzekering is dan ook een eerste vereiste.
We hopen onze lezers met deze rubriek van dienst te kunnen zijn.
SPELREGELS:
Om uniformiteit te bereiken, dienen de oproepen zo kort mogelijk
te zijn. Wij hebben daarvoor een standaard-formulier opgesteld,
waaraan u zich zoveel mogelijk dient te houden. Voorlopig is deze
rubriek gratis. Mocht het aanbod en de vraag zo'n grote vorm aan
nemen, dat deze rubriek erg veel ruimte in beslag zal nemen, dan
zullen wij ons moeten beraden op een eventuele vergoeding per plaat
sing.
AKTIE: „AUTO-MAAT"
Woonplaats:
Vertrektijd:
Plaats van bestemming:
I Tijd terugrit:
I
Adres:
I
I
I Tel.:
I
I
I
UTRECHT - Tijdens de statenver
gadering over de begroting 1974 hield
het statenlid Ir. J. D. Hoepelman (PAK)
een college over het oneigenlijk gebruik
van de woorden „polariseren", „Alter
natief" en „norm" Zij worden z i.
gedenatureerd! Hij haalde daarbij aan
wat de bekende „Van Dale" daarover
te zeggen heeft:
„Polariseren is een technische term
die te maken heeft met het in een
vlak brengen van lichttrillingen of van
electro-magnetische trillingen. Het
komt voor in een electrisch veld dat
potentiaal-sprongen vereffend wor
den." „Steeds", aldus de heer Hoepel
man, „is het woord in gunstige, in
prettige zin, gebruikt. Nu maken wij
steeds opnieuw kennis met de on
prettige inhoud, welke het woord heeft
gekregen."
„Alternatief is volgens Van Dale
ook een technisch woord en komt uit
een alternerende electrisch machine
van een vijftig jaar geleden. Het wil
zeggen, de keuze uit twee mogelijk
heden." Bij het iemand voor de keuze
stellen tussen doodgeschoten worden
of opgehangen worden, dan is er sprake
van een echt alternatief.
„Norm" is volgens Van Dale een
richtlijn waarnaar een groep personen
volgens afspraak of gewoonte gewoon
is te handelen „Dat betekent' aldus
de heer Hoepelman, „dus géén functio
nele norm, géén principe!
Volgens de heer Hoepelman hado.m
de heer Wijn (KVP) het woord polari
seren in de ongunstige en dus onjuiste
zin gebruikt bij zijn vraagstelling over
de samenstelling van het toekomstige
college: afspiegelings- of program-
college
Zijn fractie (PAK) had nog niet ge
sproken over de vraag als zodanig
maar z.i behoeft een program
college niet altijd te leiden tot een
conflict-situatie, maar een program-
college zou wel eens een afspiegelings
college kunnen zijn
Bij zijn aanval op premier Den Uyl,
op het college en op enkele PAK-leden,
had naar de mening van de heer Hoepel
man tnr J. Schuttevaér niet gepolari
seerd in de gunstige betekenis van het
woord'
Bij zijn beschouwingen over de wet
der schaarste, waarbij hij deze als een
echt alternatief introduceerde, vond de
heer Schuttevaér Ir Hoepelman even
eens op zijn weg. „Als die wet der
schaarste als alternatief een keuze laat
tussen een overschot of een tekort,
dan is er inderdaad echt sprake van
een alternatief Want immers, de heer
Schuttevaér heeft gepleit voor het weg
werken van het tekort op de begroting
en hij zal ook wel geen bezwaar hebben
tegen een overschot. Hij is niet ingegaan
op de mogelijkheid om het tekort op
korte termijn op te heffen en heeft zich
niet neergelegd bij het standpunt in de
financiële commissie, ingenomen door
de overige leden en door het college,
dat het niet mogelijk is om op zo'n
korte termijn het tekort op de begro
ting tot nul te reduceren, zonder dat
daardoor het behoeftepatroon wordt
aangetast."
MENS EN TECHNIEK
Ten aanzien van de functie van
de mens bij mechanisering en auto
matisering stelde de heer Hoepelman
in tegenstelling tot opvattingen van
anderen „Bij de mechanisering die we
achter de rug hebben werd de mens
niet veel meer dan tot onderdeel van
de machine. Denk maar aan de film
van Chaplin „Modern Times."
De automatisering, indien goed
toegepast, verlost de mens van talrijke
routine-werkzaamheden en maakt hem
mogelijk datgene te doen, n.l. beleids
beslissingen te nemen en eventueel
andere beslissingen, waartoe hij als
mens men volwaardig geschapen is.
Werktijd 9-17 uur
Utrecht omgeving
Plompetorengracht
Zoekt mede automobilisten
voor gez. woon/werkverkeer
P. Luijckx Bretagne 28
Leusden (C tel 03496-2597
na 19 uur
mm
Dagelijks.
Amstelveen via
Bijlmermeer (eventueel via Amstel-
station)
Zoek mede automobilisten
drs P van Linschoten,
Prinses Christinalaan 2,
tel 03490-11433
H Kelder,
Van Oldebarneveltstraat 64,
Achterveld.
tel. 030 766911, toestel 251.
Afstand. Achterveld - De Bilt (KNMI).
mi
Indien u aardappelen met kokend
water opzet, blijft de smaak veel
beter en de vitaminen beter bewaard.
Een slagroomvlek kar. verwijderd
worden met tetra
Het kantoor van de
LEUSDER KRANT
(Finnmark 3, Leusden-C.
Tel. 03496-1495) is op.
werkdagen geopend van
10-12 uur en van 14-16
uur voor het opgeven
van advertenties,
berichten, het doen van
betalingen en het
bestellen van alle
soorten drukwerk.
Sluitingstermijn voor
advertenties en
berichten:
dinsdagmiddag 12 uur.
geschreven door T. Lodewijk
DEN HAAG (ANP) - Hel aaDtal iuwouers van ons land zal per eind van dit
jaar ca. 13,5 miljoen bedragen, ruim 100.000 meer dan eind 1972, zo heelt
het Centraal Bureau voor de Statistiek berekend. Deze uitbreiding van onze
bevolking ontstaat mee door een migratie-overschot van ongeveer20 000
mensen, waarvan ca. 9000 uit de lauden rond de Middellaudse Zee en even
eens ca. 9000 uit Suriname en de Nederlandse Antillen. Het geboorteoverschot
zal ca. 84.000 nieuwe Nederlanders opleveren, mtuder dan het vorig jaar
(101.000). Het aantal levend geboren kindereu daalt van 16,1 per 1000 iuwoners
iu 1972 tot 14,6 iu 1973, aldus het Centraal Bureau voor de Statistiek. De
sterfte ueemt iets af van 8,5 per 1000 iuwouers in 1972 naar 8,3 iu 1973.
Hart- en vaatziekten en kanker zijn nog steeds de belangrijkste doodsoorza
ken. De sterfte aan kanker nam nog iets toe, die aan hart- en vaatziekten
vertooude een lichte daling.
as# t
LEUSDER KRANT-STRIP NUMMER T:
-31-
Toen Rivaldi's toorn enigszins begon
weg te ebben, hervond hij al spoedig
zijn oude besluitvaardigheid. Het was
werkelijk bewonderenswaardig hoe de
grote man zich na iedere beproeving
wist te herstellen, al kostte dit telkens
ook een stuk of drie hoofddeksels
Meer moeite kostte het, om de dappere
jungleman te doen herstellen van zijn
beproeving. Maar daar wist Rivaldi
wel raad op.
„Caramba!" bulderde hij de wezen
loze Rolando in het oor, „Prronto!
Lig niet te sufzwijmen! Leeuwdraai-
scène moet worden overgemaakt!"
Het woord „leeuw" miste zijn uit
werking niet. De jungleman begon
vreesachtig met zijn ogen te knipperen
en liet de volle betekenis van Rival
di's verzoek in zijn brein doorsijpe
len. Toen sprong hij met een kreet
overeind.
„Leeuwscène over9" gilde hij over
spannen, „Madre m-mia! Ikk-kangeen
leeuw meer zien!"
„Hm, dat kan ik me voorstellen,
jong!" bromde Kappie deelnemend „Ik
zou me nog liever laten kielhalen,
dan nog eens met zo'n woest leeuw
beest te gaan knokken.
Helaas toonde Rivaldi minder be
grip.
„Wil je dan liever mijn draaifilm
in de honderd soepen laten lopen'
schreeuwde hij, „wat ben jij voor eei
oerwoudjungleman, Rolando! Jij ben
een. een.
En hij begon met een paarsig hoofi
naar een fors woord te zoeken
stilte die daarop volgde gaf Kappie d<
gelegenheid om ook eens wat te zeg
gen.
„Laat dat jong toch even voor anker
liggen, als hij dat ja wil," ried hij
„Jij hebt toch wel andere streken ci|
je kompas? Kun je intussen geen ander-
opname maken? Laten we ja hever
gaan kijken, waar die dekselse gorilla
met die Maat van mij uithangt!"
„Goed, goed'" riep Rivaldi, „ga jij
mijn pleegmoederaap maar zoeken,
capitano! Dan kunnen we straks de
draaiscène met de kartonnen baby op
nemen. Neem de jungleoerwoudman
ook mee, die kan je helpen zoekspeu-
ren naar zijn pleegmoeder!" Met haas
tige stappen verwijderde hij zich om
de volgende filmscène te gaan voor
bereiden.
„Subito! Pronto, capitano!" riep hij
nog. „Mijn draaifilmo kan niet wach
ten!"
„Wat kan mij die dekselse film
eigenlijk schelen!" mopperde Kappie,
terwijl hij met de jungleman het oer
woud inliep. „Ik wou. dat ik mijn stuur
man maar terughad... wie weet, waar
die uitgetaande gorilla ja met die
klont 'uithangt! En de Kraak ligt hier
maar al die tijd voor anker, terwijl
wij onze tijd ja verbeuzelen met kin
derachtig landhaaienspul!"
Pruttelend zocht Kappie in het dichte
begroeisel naar enig spoor van de
Maat, op de voet gevolgd door de forse
Rodrigo Rolando, die schuwe blikken
om zich heenwierp en beklemd naar het
akelig geroep van allerhand gedierte
luisterde Van tijd tot tijd zette Kappie
zijn handen aan zijn mond, om te ho
ren of de Maat zich in hun omgeving
ophield.
„Ahoy!" schalde zijn stem. „Geef
antwoord! Waar zit je?"
Maar als enig antwoord klonk dan
van alle kanten het gegrom, gebrul en
gekrijs van de woendende jungledieren,
die uit hun middagslaap werden ge
wekt.
„Madre mia," jammerde de jungle
man achter Kappie, ,roep toch niet zo'
Dadelijk komen al die griezelige bees
ten op ons af.... oooh, misschien zijn
er wel leeuwen bij!"
„Sakker niet, man'" sprak Kappie|ra
korzelig „Hoe kom ik ja anders te
weten waar die aardappel van eet-^i-,
stuurman zit!"
Op dat moment klonk temidden van
het beestachtig tumult een vertrouwd
gepiep, als van een wezentje in doods
nood.
„Da's de Maat!" riep Kappie prompt,
„daar moeten wij op af!"
'r<
-47-
„Wat een ijzeren Hein," bewon
derde Hanny Boom zijns ondanks „Je
zou zeggen dat alles oké is, hij ziet
eruit als een goedhaantje."
„Dat zal over een uurtje wel anders
zijn.' meende mevrouw Boom kwaad
aardig, „dan zal het haantje zijn ve
ren verloren hebben."
Hanny vond deze woordspelling zo
geestig, dat hij het uitschaterde van
plezier Inmiddels was de bode Al-
mekinders tot de burgemeester door
gedrongen.
„Burgemeester," fluisterde hij
haastig, „meneer De Gooyer is in uw
kamer en wil u spreken, voor de bij
eenkomst begint
.Goed bode.zei de burgemeester en
volgde zo onopvallend mogelijk de funk-
tionans. Maar zo onopvallend niet
of twee jaar ogen hadden het gezien.
Corrie en Colverton Het was de Ame
rikaan die vrijmoedig de burgemees
ter achterna ging en toen de burge
meester zich omdraaide om de deur
te sluiten, bemerkte hij, dat Colverton
achter hem was binnengekomen.^
„Mr Colverton," zei hij zo vrien
delijk als onder de gegevenomstandig
heden mogelijk was „U hier? Ach ja,
ik had u uitgenodigd. Maar ik heb nog
even een dringende bespreking..
„Daar wou ik wel graag bij zijn,"
zei de Amerikaan met een blik op
De Gooyer, die van zijn stoel was opge
staan.
De jongeman zag er slecht en ver
moeid uit en was blijkbaar hoogst
nerveus.
„Ja maar begon Dikkenburg.
„Burgemeester, het is in uw eigen
belang," vervolgde Colverton. „Ik weet
alles van de zaak alles."
Dikkenburg verbleekte.
„En daarom
„Daarom," knikte de Amerikaan en
sloot kalmpjes de deur.
Toen de bode Almekinders de aan
wezigen «verzocht plaats te nemen,
viel er een stilte in de zaal, waar
bovenuit men duidelijk het gegons en
rumoer van de mensenmenigte op de
markt kon horen.
Corrie, gezeten naast Riek de Rui
ter. kneep haar metgezellin in haar
arm. Want door de zijdeur kwam de
burgemeester binnen, gevolgd door De
Gooyer, Colverton en de gewaande
Clarenbough.
„Zie je dat.' siste mevrouw Boom
tegen Kruiderink Waar haalt die vent
het lef vandaan om zich nog te verto
nen?"
„Ik weet het niet," zei Kruiderink
somber, „maar ik ben bang voor moei
lijkheden
„Moeilijkheden?" fluisterde me
vrouw Boom scherp, „voor hem ja,
en niet voor ons. Hier in m'n tas,"
en ze knikte veelbetekend op dit on
derdeel van haar garderobe, „zit z'n
verklaring, zwart op wit. En daar praat
hij zich nooit onderuit.
De burgemeester nam plaats achter
LEUSDER KRANT-STRIP NUMMER 2:
-31-
Aan boord van de "Vrijheid" komt het
verhaal er hortend en stotend uit. "Ja,
dr. Anthonius wilde naar het hoge
Noorden en hij had contict met een
„tovenaar," die onder dt Eskimo's
zeer wordt gevreesd. Waarom? Omdat
hij de macht heeft over „het dodende
licht." De geleerde wilde daarover
meer weten. Het dodende licht9" „Ik
begrijp er zo langzamerhand niets meer
van, zegt Rob, wanneer de Eskimo
weer is vertrokken met een flinke voor
raad tabak. „Laten we mr. Fryer weer
eens oproepen," stelt Kurt voor. Dat
gebeurt en even later geeft Rob het
nieuws door, „Prachtig" zegt mr.
Fryer; „zoiets had ik wel gedacht
O ja, het zal je intresseren, dat
Larry erin is geslaagd de lichamen van
de bemanning van het verongelukte
vliegtuig te bergen. Ze waren allemaal
dood. zoals we reeds vreesden. Maar
hoe het ongeluk is gebeurd, weten we
nog niet."
-32-
Dan heeft mr. Fryer nog een verzoik;
zou die Eskimo, die zulke waardevole
inlichtingen heeft verstrekt, niet bered
zijn de verdere reis met de „Vrijheid'
mee te maken? Zo'n man kan vai
onschatbare waarde zijn. Jensen gaa
er onmiddellijk op uit om de man weel
op te zoeken en even later zit de
Eskimo, die Ilatak heet, weer in de
kajuit van de „Vrijheid". Ja, hij wil
tegen een goede beloning wel mee,
als tenminste zijn zoontje ook mee
mag. Rob heeft daar geen bezwaar
tegen. Het Eskimo-jongetje, Nukki, ziet
er intelligent genoeg uit en ze kunnen
hem op deze lange en gevaarlijke reis
best gebruiken. Nukki straalt, wanneer
hij hoort, dat hij ook mee mag.
En de volgende morgen vertrekt de
„Vrijheid" voor het volgende traject,
nu naar het rijk van ijs en nevel.
Rob en Kurt voelen nu ook de spanning
stijgen want wellicht zullen zij binnen
enkele dagen het grote geheim van het
„dodende licht" ontdekken.
de groene tafel, mr Clarenbougn aan
zijn rechterhand, de Amerikaan aan
z'n andere zijde.
„Dames en heren," begon Dikken
burg met een stem die eerst wat on
vast klonk maar later helderder werd,
„we zijn hier vanavond bijeen geko
men om afscheid te nemen van mr.
Clarenbough, die we allen kennen Dat
wil zeggen - hier pauzeerde hij even -
ik moet u een onthulling doen
„Aha," fluisterde mevrouw Boom
met schitterende ogen
„De mr Clarenbough die wij heb
ben leren kennen, is - en ik moet u
wel m'n verontschuldigingen aanbie
den voor deze aangelegenheid, watikte
vrijer kan doen, omdat ik ook in ze
kere zin het slachtoiier Den geworden-
mr Clarenbough is mr. Clarenbough
niet
Een gemompel ging door de me-
ïgte, dat de burgemeester met een
hndgebaar onderdrukte
„Mr Clarenbough, de eigenaar van
Carenbough Chain Stores, kon hier
0| de vastgestelde dag niet tegenwoor-
di- zijn, om echter al onze feestelijk-
heien niet in het water te doen val
lei, had hij een afgezant gestuurd en
dU afgezant, is een landgenoot van
ons die jarenlang in Amerika heeft
ge*?rkt en die de goedhollandse naam
Jonejans draagt
,,Vat draait die vent de zaak gemeen
om! mompelde Kruiderink.
„Wacht maar," zei mevrouw Boom
en tikte veelbetekend op haar tas.
„Mr Jongejans zal aan de man, die
wij hebben willen huldigen, volledig
verslag uitbrengen van alles wat er in
Meeldam is gebeurd. Hij zal hem de
groeten van de gemeente overbrengen
en hem het diploma en de plaque
overhandigen, welke het ereburger
schap vergezellen van onze stad. dat
in een onlangs gehouden geheime ge
meenteraadsvergadering aan mr. Cla-
renburg is aangeboden!"
Er klonk applaus, maar opeens stond
mevrouw Boom rechtop.
„Burgemeester!"
„Mevrouw?" de stem van de bur
gemeester klonk beleefd verwonderd.
