NIEUWE
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
land,
ten,
t,
Woensdag 7 Januari
Vooruit maar!
No. 2.
Negende Jaargang.
Uitgever: A. Hl. Slothouwer,
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie wordt slechts drie
maal in rekening gebracht.
FEUILLETON.
Tusschen Hemel en Aarde.
II. {Slot.)
AMERSF00RÏSC1E COURANT
r- A
t-
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden 1,
Franco door het gohcele Ryk1,10.
Afannderlljkc nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdags- en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Agent voor Baarn en Omstreken:
W. Z. MULDER te Baarn.
Advertentiën van 16 regelsƒ0,40.
Iedere regel meer0,05.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën zende men den dag v<jór de uitgave in.
Daar het nut van het adverteeren alge
meen is erkendheeft de uitgever niet
geaarzeld aan de toenemende behoefte om
advertenties te plaatsen zooveel mogelijk
tegemoet te komen, door ze in zijn blad
op te nemen, tegen den laagsten prijs, die
er in eenige courant voor wordt betaald:
"Voor eene advertentie van 16 regels 40 ets.
Voor iederen regel meer dan 6 5 ets.
De kosten behoeven dus niemand meer
af te schrikken om zijne belangen door
openbaarheid te bevorderen.
Op welk terrein we ons begeven, welk on
derdeel van het menschelijk denken en wer
ken we kiezen tot het voorwerp onzer waar
nemingen, immer zullen we de waarheid
moeten erkennen die er opgesloten ligt in
het woordStilstand is achter
uitgang, is de dood
Reeds een vluchtige blik in de stoffelijke
wereld is voldoende, om ons daar allen twij
fel in dit opzicht te doen afleggen. Al wat in
Ondertusschen had onze goede Brigitta
den stand van zaken met één blik overzien.
Zij nam eene stroomatras en wierp die uit
het venster op straat. Toen riep zij andere
dienstboden van de huizen in de buurt
toe, ook bedden en stroozakken aan te
brengen. Die regenden dan ook weldra
uit vele vensters naar beneden. Zij werden
alle onder den hangenden man opgehoopt,
maar ieder, die er iets bijbracht, keek
angstig naar boven, niet anders denkende
dan dat Brits hem ieder oogenblik op het
hoofd zou vallen.
Toen de bedden opgestapeld waren vloog
Brigitta het kerkhof op. Dadelijk had zij
haar plan gemaakt.
Nadat zij hare kleederen met die van
oen arbeider verwisseld had, kwam zij
weder buiten en riep naar boven:
de bezielde schepping ophoudt zich te ont
wikkelen, gaat ten grondewel niet altijd
met dezelfde snelheid, maar toch met onver
biddelijke zekerheid. En daar dezelfde wet
ten, die het materieel bestaan beheerschen,
zich ook doen gelden in het zedelijk en maat
schappelijk leven, kunnen we reeds bij voor
baat, zonder verdere redeneering besluiten,
dat er geen middenweg bestaat tusschen
Voorwaarts en Terug.
Bovendien levert de geschiedenis van
de menschheid in het algemeen, van de ver
schillende volken in het bijzonder, bij iedere
schrede de bewijzen op voor de waarheid on
zer stelling. We zien natiën zich vormen,
somtijds uit kleine beginselen, maar meestal
door den drang van een gemeenschappelijk
streven, door de bewustheid van onderlinge
behoeften en belangen: We zien ze haar
kindschheid doorloopen, tot wasdom komen,
en eindelijk schitteren in de volle kracht van
den mannelijken leeftijd. Somtijds was het
alsof zij zich eenigen tijd op dit verheven
standpunt wisten te handhaven, en er weinig
of geen verandering kwam in haar in- en
uitwendige positie zoowel als in haar verhou
ding tot mededingende volkendoch die
bestendigheid was slechts schijnbaar. Reeds
in het tijdperk van den hoogsten bloei waren
de oorzaken aanwezig, die den teruggang ten
gevolge moesten hebben, en was er weinig
scherpzinnigheid noodig om de sporen van
het naderend verval aan te wijzen. Nog een
korte poos, en de middagcirkel was over
schreden, de zon wendde zich ter westerkim.
De onveranderlijkheid dier wet biedt ons
stof tot ernstig nadenken aan. Zeker, in het
Houdt volFritsik zal je redden."
Toen liep zij de torentrap op en liep
door de klokkenkamer naar de stellage.
z/Zie je dan niet, wat wij doen moeten?"
riep zij den verbluften arbeiders toe.
//Wij moeten een anderen even langen
balk een eind hooger uitsteken."
z/Wil jij daar dan op klimmen?" vroeg
iemand.
z/Ja zeker, dat wil ik!"
//O, jij bent het meisje, voor wie hij
danste!" riep er een spottend.
z/Dat doet er niet toe, wie hij is of wie
ik ben! De man verkeert in levensgevaar
en wij moeten doen wat wij kunnen."
z/Het is zijn eigen schuld", zeide de
spotter. //Wat mij betreft ik zet mijn hals
niet op het spel."
z/Dat hoeft ook niet. Ik heb vader
dikwijls zijne sloep helpen optuigen en
kan klimmen als een man."
//Daarvoor heb je ook mannenkleeren
aan!"
//Schaam je! Als je mannen en geen
lafbekken bent, help mij dan deze spar
lot der volken doen zich omstandigheden
voor, die met den besten wil niet zijn te
voorkomenmaar toch, in de meeste geval
len ligt er eigen schuld ten grondslag aan de
wederwaardigheden, die hun voortbestaan
bedreigen. Een natie, die meent dat zij haar
toppunt bereikt heeft en zich niet meer be
hoeft in te spannen, verzwakt door gebrek
aan energie, en moet eindelijk bezwijken. Een
maatschappij, die zich omhult met den man
tel harer zelfgenoegzaamheid, en alle denk
beeld van verbetering en hervorming verre
van zich afwijst, verkeert in denzelfden hope-
loozen toestand. Niet anders is het gesteld
met de individuen. Het Voorwaartsmoet
bij allen weerklank vinden, en op elk gebied
gelde voor ieder onzer de leus//Niet dat ik
het reeds heb begrepen, maar ik jaag er
naar
Nu gelooven we, dat dit algemeen gedeelte
van onze beschouwing weinig tegenspraak
zal ontmoeten. Integendeel, verreweg de
meesten zullen erkennen, dat we veel te lang
zaam vooruitgaan, dat met name onze sociale
en politieke instellingen zich bijna niet ont
wikkelen, dat de wijzer, die onze vorde
ringen controleert nagenoeg stilstaat. De
kinderen dezer eeuw munten juist niet uit
door stille berusting in hetgeen iseen geest
van ontevredenheid spookt in de hoofden en
harten van duizenden onzer broeders, en het
recht van critiek wordt op de ruimste schaal
toegepast.
In beginsel kunnen we dat niet anders
dan toejuichen. Onder één voorbehoud even-
vastmaken
z/Ja dat moet gebeuren!" riep de tim
merman. //Zij heeft gelijk. Liefde is sterker
dan verstand. Komjongenslegt de
spar over de dwarshouten en bindt haar
vast
z/Nu moet ik nog twee touwen hebben,"
vervolgde Brigitta, //één om het middel,
het andere tusschen de tanden, de touwen
kunnen hierboven vastgebonden of vastge
houden worden."
//Hoe wil je aan deze ra naar buiten
klimmen zonder loopstag vroeg een ma
troos die erbij gekomen was.
z/Wat, jij, een oude zeerob, vraagt dat?
Ik schuif langs den spar, terwijl ik haar
met handen en voeten vasthoud. Een
oude zeeman zou dat wel zonder touw
kunnen doen."
„Ik zal het doenmeisjeantwoordde
de matroos.
„Ik ook!"
z/En ikV zeide twee anderen.
z/Neen," antwoordde Brigitta, //ik verlang
niet, dat iemand zijn leven voor Frits
wel. Er bestaat een ontevredenheid, een
zucht naar verandering, die uit den Booze is:
die zich niet richt naar het ideale, zich geen
zedelijke volmaking ten doel stelt, maar uit
sluitend het oog gericht houdt op het stoffe
lijk bezit, die het persoonlijk materieel belang
als eenige drijfveer huldigt.
Dat deze richting in onze dagen al te zeer
op den voorgrond treedt, erkennen en be
treuren wedoch we zouden onzen tijdge-
nooten onrecht doen, wanneer wij bij zooveel
schaduw het licht niet wilden zien. Gelukkig,
zij zijn er bij honderden en duizendtallen,die
edele geesten, die de banier van het ideale
omhoog houden, en die alle krachten inspan
nen om den strijd voor den vooruitgang los
te maken van alle zelfzuchtige bijoogmerken.
Hun behoort de toekomstde overwinning
kan hun niet ontgaan.
Die allen, zij hebben slechts één doel
de menschen beter en wijzer en alzoo geluk
kiger te maken. Het eenige waardoor zij van
elkander afwijken, is dit: in de keuze der
middelen zijn zij niet eenstemmig. Dat kan
niet anders. Ieder mensch heeft een op zich
zelf staande geschiedenis, doorliep een afzon
derlijke leerschool, hetgeen tot de meeste
verscheidenheid in levens-opvatting voerde.
Maar wat is nu hierbij ten zeerste te be
treuren Dat zij, die in beginsel hetzelfde
willen, die een gemeenschappelijk doel voor
oogen houden, juist door dit verschil omtrent
de wegen die er naar hun zienswijze heenlei
den, niet zelden vijandig tegenover elkander
staan. In plaats van elkander bij hun arbeid
te steunen, vernietigen zij elkanders werk.
Wat de een met veel moeite zaaide, wordt
opoffere, zoolang ik er nog ben."
z/Laat zij haar gang gaan," zeide de
timmerman. //Ik geloof dat zij het beter
zal doen als iemand van ons. Ben je wel
sterk genoeg meisje?"
z/Ik heb al mijn broeders met worstelen
ondergekregen. Wees maar niet bang."
De touwen waren gereed sterke man
nen hielden ze vast.
z/Doe het niet, Gitta!" riep Frits haar
toe.
z/Ik doe het welHoudt vast
Toen klom ze vlug langs de spar naar
buiten. Maar er deed zich een nieuw
bezwaar voor: de spar was niet hoog genoeg
vastgemaakt. Voordat Brigitta tien voet
voortgeschoven was, stiet zij ieder oogen
blik met den rug tegen den balk, waaraan
Frits hing.
z/Ik moet weer terug!" riep zij den
arbeiders toe, //en de spar moet hooger
vastgemaakt worden. Anders stoot ik hem
eraf. Moed Frits't zal gauw gedaan zijn.
Kijk eens, wat eene flinke hoop bedden
beneden je ligt!" Zij klom nu terug en
