I
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
t,
r
Sdierpenzeel, Stontenburg, Tirade en Mite
GreÉMsiig.
Uitgever: A. AS. Slothouwer.
te Amersfoort.
Agent voor Baarn en Omstreken:
W. Z. MULDER te Baarn.
Uenc viermaal geplaatste ad
vertentie wordt slechts drie
maal in rekening gebracht.
Een verrukkelijk gezicht: een gemoede
lijk huisvader, wandelende met zijn beide
zonen, knapen van negen en zeven jaar,
en met papa de plastische groep vormen
de, gemeenlijk bekend onder den naam
van olie- en azijnstel, terwijl alledrie
met de gansche kracht hunner longen
loopen te dampen uit een groote sigaar.
Met welgevallen laat de goede man zijn
blikken glijden van zoon A naar zoon B;
't is hem een bron van genotdat zijn
nakomelingen in de rechte linie al ze groot
beginnen te worden en zulk een kranige
houding aannemen. De jongens, zien
wel erg bleek, maar dat staat fijn: in elk
geval, ze hebben het in de edele rookkunst
al zoo ver gebracht, dat zij de periode
van het ^misselijk worden" reeds te boven
zijn en zich derhalve gerust aan de publieke
bewondering kunnen vertoonen.
Als gezegde heer papa de moeite nam,
het oordeel van een geneeskundige in te
winnen, dan zou hij vermoedelijk ten ant
woord krijgen: Mijn waarde vriend, ge
zijt druk bezig uw jongens lichamelijk te
FEUILLETON.
EENE KERSTVERTELLING.
ii.
Stilzwijgend gingen zij verder.
z/Lore", riep Louise plotseling uit, //je
schreit
z/Laat mij maar", snikte deze, //het is
wel dwaas van mij, maar ik kan niet an
ders. Vraag mij maar niets."
Zoo kon Louise slechts door een stille
omhelzing van het opgewonden meisje af
scheid nementoen zij aan het huis van
haar ouders gekomen waren.
De donkerbruine oogen hadden de beide
meisjes nagekeken, zoo lang nog een stuk
van hare kleeding zichtbaar wastoen ging
de jongeling ook. Hij liep vele straten door;
hij scheen ver van de hoofdstraten der stad
te wonen. //Waldenstraat 18", fluisterde
hij//zal dat het einde mijner droomen
worden
Hij klom eindelijk in een huis, dat veel
op eene kazerne geleek, verscheidene don
kere trappen op, opende de krakende deur
van een klein kamertje en trad binnen. De
lantaarn aan de overzijde van de straat
vermoorden. In plaats van hen in volle
teugen de zuivere dampkringslucht te laten
inademen, vullen zij zich de ingewanden
met de allerschadelijkste tabakswalmen.
Gij bederft hun spijsvertering, veroorzaakt
ophooping van bloed in de hersenen, be
lemmert de stofwisseling, en maakt hen
tot schrompelige oude mannetjes vóór
zij de kinderschoenen zijn ontwassen. Als
zij over eenige jaren kuchende en hoestende,
met ingevallen wtmgen, droge lippen,
holstaande oogen, hun bevende gestalte
met moeite voortbewegen, dan zijt gij, en
niemand anders, daaraan schuldig.
Doch vaderlief heeft er nog nooit aange
dacht, de kritiek eens geneesheers over zijn
handelwijze in te roepenen komen wij
hem met ons ongevraagd advies aan boord,
dan is hij volkomen gerechtigd ons toe te
voegen: //Loop rond, bemoei u met
uw eigen zaken."
Had hij het van zich kunnen verkrij
gen, met een opvoedkundige te rade te
gaan, dan zou deze hem hebben doen
opmerken, hoezeer het rooken op jeugdigen
leeftijd de geestvermogens verstompt, tot
versuffing toe, het geheugen verzwakt,
de levendigheid van opvatting vernietigt,
de kracht van waarnemen doet verdwijnen.
Voorts, dat het aannemen van de allures
eens volwassenen het kind van orde en
tucht afkeerig maakt, en ongeschikt tot
het ondergaan van die invloeden van an
deren, die voor zijn zedelijke en verstan-
wierp een onzeker, flikkerend licht op den
zolder van het lage kamertje, dat in zijne
behoeftige inrichting een niet zeer aanlok -
kelijken indruk maakte. Geen vrienden
mond bood hem den welkomstgroetkoud
woei de lucht uit het onverwarmde ver
trek hem tegen. De jonge man deed eenige
afgematte schreden door de kamer en trad
naar een etenskastje, dat hij werktuigelijk
opende, en keek erin, alsof hij naar eenig
bewaard eten zochthij sloot het weer en
zijn gelaat, waarop het schemerlicht een
spookachtige glans wierp, vertoonde een
trek van berusting der afgematheid. Hij
ging naar het venster van het kamertje en
drukte zijn voorhoofd tegen de met ijs
bloemen bedekte ruitengeen geluid kwam
over zijne lippen; het bleef volmaakt stil
in het armoedige vertrek.
Beneden van de straat klonk het een
tonige gezang van de kindereD, die, kerst
liederen zingend, langs de huizen liepen;
scherp en bevend van koude klonken de
stemmen der kinderen door de heldere
lucht. De koude handen van den jongen
man schudden aan het vastgevroren ven
ster, dat eindelijk openging. Ijskoud
stroomde de avondlucht binnen, duidelij-
delijke vorming onontbeerlijk zijn. Onze
familie-vader is evenwel op dat punt vol
komen geëmancipeerd. Hij heeft wcleens
gehoord dat er zooiets heet te bestaan als
//opvoedingsleer," maar dat acht hij een
overblijfsel uit den pruikentijd waarmede
een practisch man uit het laatste kwartaal
der negentiende eeuw niet heeft te reke
nen. Hij is voor de vrijheid: laat iemand
nu maar durven beweren dat hij 't mis
heeft. De jongens hebben smaak in roo
ken, o, zetten zij misschien daarom
aanvankelijk zoo'n naar gezicht? der
halve, ze mogen rooken.
Vader Cats heeft eens geschreven
z/Vroeg rijp, vreeg rot, vroeg wijs,
vroeg zot en wat daar verder volgt. Maar
Vader Cats was iemand uit de zeventien
de eeuw, en dus zou het dwaasheid zijn
de beginselen die hij voorstond ook op
onzen tijd te willen toepassen. Onze
knapen, willen zij eenmaal een goed figuur
in de wereld maken, moeten zich reeds
vroeg daarop voorbereiden. De gewone
manier, die de periode der rijpwording
afwacht en het proces aan de natuur
overlaat, was misschien een paar eeuwen
geleden uitstekend, doch thans kan dat
niet meer. Wij verlangen perziken in Mei
en druiven in de hondsdagen. Wat de
zonnewarmte niet vermag zullen we door
broeiing zien te verwerven. Wel is het
fruit dan wat minder sappig en smaakt
het min of meer naar stroo, doch de han
ker klonken de hooge stemmen der kin
deren, en nu, toen de klok van de nabij-
zijnde kerk zeven uur geslagen had, klonk
als gewoonlijk van den hoogen toren af,
het door alle Christenen zoo geliefde ko
raal //Uit 's hemels hoogte daal ik neer."
Het lied van de zingende kinderen ver
stomde toen vielen jubelende stemmen van
alle kanten ineene groote, vroolijke kin
derschaar zong mee, en nog lang, nadat
het lied uitgezongen was, verkondigden de
jubelende kreten van de kinderen elkander,
dat morgen in alle huizen de kerstboom
zou flikkeren. Het venster werd gesloten,
de luisterende trad terug in de kamer; hij
sloeg de dekens van een bed op, ontkleedde
zich haastig en legde zijn vermoeid hoofd
op de kussens neer. De groote oogen volg
den de dansende ringen, die de gasvlam
van de straatlantaarn op den zolder van
het kamertje te voorschijn riep, en de ge
dachten van den jongen man voerden hem
terug naar den lang vervlogen kindertijd.
Zij leidden hem opnieuw door de jaren van
zijne eerste jeugd tot de laatste dagen, die
lange rij van hoopvolle, kommervolle en
hopelooze dagen.
George Rosen was de zoon van een on-
del vraagt daar niet naar. Als 't er maar
is, hoe vroeger hoe liever.
Daar zijn ouders die er precies zoo
over denken wanneer het de opvoeding
hunner kinderen betreft. Met het sto
ken moet spoedig een begin gemaakt
worden. De ongekunstelde vroolijkheid
van het spel is niets anders dan tijdverlies:
de cursus moet gauw doorloopen zijn,
want aan 't eind der baan hangen de prijzen
in den vorm van //nette" betrekkingen op
een kantoor of op een ambtelijk bureau.
En bovendien het al of niet slagen in de
wereld hangt voor een groot deel af van
de manier waarop men zich voordoet: de
vormen der samenleving moeten de kinderen
zich zoo vroeg, mogelijk eigen maken,
zoodat deze hun tot een tweede natuur
worden. Jonge heertjes met glacé hand
schoentjes aan en lange manchetjes om de
magere polsjes maken met heel veel gratie
een buiging voor de dito dametjes, met
heel spitse en nuffige gezichtjes, en op
het laatste kinderbal o foei neen, zóó
heette het niet, op het laatste casino
voor heeren en dames beneden de zestien
jaren, was het den merkwaardig schouwspel,
met hoeveel galanterie Karei en Eduard
hnn compliment maakten aan mademoiselle
Adrienne, en met wat coquetterie deze de
huldeblijken van haar adorateurs in ont
vangst nam. Konden we later de amicale
gesprekken der genoemde cavaliers beluis
terd hebben, dan zouden we ons wellicht
derwijzer in een klein visschersdorpje aan
de Oostzee. Op zijn vijftiende jaar had hij
zijn vader verloren, die wenschte, dat zijn
zoon dezelfde betrekking zou kiezen, waar
in hij zoo vele jaren zijn bescheiden brood
en volkomen tevredenheid gevonden had.
De moeder had zich niet dan ongaarne van
alle tegenkantingen tegen dit plan onthou
den zij had zoo dikwijls haar man be
klaagd dat zijn rijke geest en zijn veel
omvattende kennis binnen de enge grenzen
van de betrekking van dorpsonderwijzer
gebannen waren, dat zij zich niet kon ge
wennen aan de gedachte, dat ook haar
eenig kind, haar vurige, krulharige, zacht
aardige jongen, op dezen zonneloozen levens
weg langzamerhand kracht, moed en eer
zucht zou moeten verliezenom eindelijk
een afgemat, stil mensch te worden, die
op dezelfde wijze als zijn nu oude vader,
den levensweg afliep. Met trotsche vreugde
begroette zij het duidelijk te voorschijn
komen van teekentalent bij haar zoon
mocht de vader ook dikwijls het hoofd
schudden, de oogen van de moeder straal
den van geluk, zoo dikwijls zij haar zoon
er mee bezig vond.
George genoot zijn schoolonderricht van
AMERSFO
Abomicmcutsprijs voor Amersfoort per 3 maauden 1,
Franco door het gchcele Rijk1,10.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Iliad verschijnt des Woensdags- en des Zaterdags.
Advertentiën van 16 regels0,40.
Iedere regel meer0,05.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Advertenticn zeude men den dag vóór de uitgave in.