I NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR t, r Sdierpenzeel, Stontenburg, Tirade en Mite GreÉMsiig. Uitgever: A. AS. Slothouwer. te Amersfoort. Agent voor Baarn en Omstreken: W. Z. MULDER te Baarn. Uenc viermaal geplaatste ad vertentie wordt slechts drie maal in rekening gebracht. Een verrukkelijk gezicht: een gemoede lijk huisvader, wandelende met zijn beide zonen, knapen van negen en zeven jaar, en met papa de plastische groep vormen de, gemeenlijk bekend onder den naam van olie- en azijnstel, terwijl alledrie met de gansche kracht hunner longen loopen te dampen uit een groote sigaar. Met welgevallen laat de goede man zijn blikken glijden van zoon A naar zoon B; 't is hem een bron van genotdat zijn nakomelingen in de rechte linie al ze groot beginnen te worden en zulk een kranige houding aannemen. De jongens, zien wel erg bleek, maar dat staat fijn: in elk geval, ze hebben het in de edele rookkunst al zoo ver gebracht, dat zij de periode van het ^misselijk worden" reeds te boven zijn en zich derhalve gerust aan de publieke bewondering kunnen vertoonen. Als gezegde heer papa de moeite nam, het oordeel van een geneeskundige in te winnen, dan zou hij vermoedelijk ten ant woord krijgen: Mijn waarde vriend, ge zijt druk bezig uw jongens lichamelijk te FEUILLETON. EENE KERSTVERTELLING. ii. Stilzwijgend gingen zij verder. z/Lore", riep Louise plotseling uit, //je schreit z/Laat mij maar", snikte deze, //het is wel dwaas van mij, maar ik kan niet an ders. Vraag mij maar niets." Zoo kon Louise slechts door een stille omhelzing van het opgewonden meisje af scheid nementoen zij aan het huis van haar ouders gekomen waren. De donkerbruine oogen hadden de beide meisjes nagekeken, zoo lang nog een stuk van hare kleeding zichtbaar wastoen ging de jongeling ook. Hij liep vele straten door; hij scheen ver van de hoofdstraten der stad te wonen. //Waldenstraat 18", fluisterde hij//zal dat het einde mijner droomen worden Hij klom eindelijk in een huis, dat veel op eene kazerne geleek, verscheidene don kere trappen op, opende de krakende deur van een klein kamertje en trad binnen. De lantaarn aan de overzijde van de straat vermoorden. In plaats van hen in volle teugen de zuivere dampkringslucht te laten inademen, vullen zij zich de ingewanden met de allerschadelijkste tabakswalmen. Gij bederft hun spijsvertering, veroorzaakt ophooping van bloed in de hersenen, be lemmert de stofwisseling, en maakt hen tot schrompelige oude mannetjes vóór zij de kinderschoenen zijn ontwassen. Als zij over eenige jaren kuchende en hoestende, met ingevallen wtmgen, droge lippen, holstaande oogen, hun bevende gestalte met moeite voortbewegen, dan zijt gij, en niemand anders, daaraan schuldig. Doch vaderlief heeft er nog nooit aange dacht, de kritiek eens geneesheers over zijn handelwijze in te roepenen komen wij hem met ons ongevraagd advies aan boord, dan is hij volkomen gerechtigd ons toe te voegen: //Loop rond, bemoei u met uw eigen zaken." Had hij het van zich kunnen verkrij gen, met een opvoedkundige te rade te gaan, dan zou deze hem hebben doen opmerken, hoezeer het rooken op jeugdigen leeftijd de geestvermogens verstompt, tot versuffing toe, het geheugen verzwakt, de levendigheid van opvatting vernietigt, de kracht van waarnemen doet verdwijnen. Voorts, dat het aannemen van de allures eens volwassenen het kind van orde en tucht afkeerig maakt, en ongeschikt tot het ondergaan van die invloeden van an deren, die voor zijn zedelijke en verstan- wierp een onzeker, flikkerend licht op den zolder van het lage kamertje, dat in zijne behoeftige inrichting een niet zeer aanlok - kelijken indruk maakte. Geen vrienden mond bood hem den welkomstgroetkoud woei de lucht uit het onverwarmde ver trek hem tegen. De jonge man deed eenige afgematte schreden door de kamer en trad naar een etenskastje, dat hij werktuigelijk opende, en keek erin, alsof hij naar eenig bewaard eten zochthij sloot het weer en zijn gelaat, waarop het schemerlicht een spookachtige glans wierp, vertoonde een trek van berusting der afgematheid. Hij ging naar het venster van het kamertje en drukte zijn voorhoofd tegen de met ijs bloemen bedekte ruitengeen geluid kwam over zijne lippen; het bleef volmaakt stil in het armoedige vertrek. Beneden van de straat klonk het een tonige gezang van de kindereD, die, kerst liederen zingend, langs de huizen liepen; scherp en bevend van koude klonken de stemmen der kinderen door de heldere lucht. De koude handen van den jongen man schudden aan het vastgevroren ven ster, dat eindelijk openging. Ijskoud stroomde de avondlucht binnen, duidelij- delijke vorming onontbeerlijk zijn. Onze familie-vader is evenwel op dat punt vol komen geëmancipeerd. Hij heeft wcleens gehoord dat er zooiets heet te bestaan als //opvoedingsleer," maar dat acht hij een overblijfsel uit den pruikentijd waarmede een practisch man uit het laatste kwartaal der negentiende eeuw niet heeft te reke nen. Hij is voor de vrijheid: laat iemand nu maar durven beweren dat hij 't mis heeft. De jongens hebben smaak in roo ken, o, zetten zij misschien daarom aanvankelijk zoo'n naar gezicht? der halve, ze mogen rooken. Vader Cats heeft eens geschreven z/Vroeg rijp, vreeg rot, vroeg wijs, vroeg zot en wat daar verder volgt. Maar Vader Cats was iemand uit de zeventien de eeuw, en dus zou het dwaasheid zijn de beginselen die hij voorstond ook op onzen tijd te willen toepassen. Onze knapen, willen zij eenmaal een goed figuur in de wereld maken, moeten zich reeds vroeg daarop voorbereiden. De gewone manier, die de periode der rijpwording afwacht en het proces aan de natuur overlaat, was misschien een paar eeuwen geleden uitstekend, doch thans kan dat niet meer. Wij verlangen perziken in Mei en druiven in de hondsdagen. Wat de zonnewarmte niet vermag zullen we door broeiing zien te verwerven. Wel is het fruit dan wat minder sappig en smaakt het min of meer naar stroo, doch de han ker klonken de hooge stemmen der kin deren, en nu, toen de klok van de nabij- zijnde kerk zeven uur geslagen had, klonk als gewoonlijk van den hoogen toren af, het door alle Christenen zoo geliefde ko raal //Uit 's hemels hoogte daal ik neer." Het lied van de zingende kinderen ver stomde toen vielen jubelende stemmen van alle kanten ineene groote, vroolijke kin derschaar zong mee, en nog lang, nadat het lied uitgezongen was, verkondigden de jubelende kreten van de kinderen elkander, dat morgen in alle huizen de kerstboom zou flikkeren. Het venster werd gesloten, de luisterende trad terug in de kamer; hij sloeg de dekens van een bed op, ontkleedde zich haastig en legde zijn vermoeid hoofd op de kussens neer. De groote oogen volg den de dansende ringen, die de gasvlam van de straatlantaarn op den zolder van het kamertje te voorschijn riep, en de ge dachten van den jongen man voerden hem terug naar den lang vervlogen kindertijd. Zij leidden hem opnieuw door de jaren van zijne eerste jeugd tot de laatste dagen, die lange rij van hoopvolle, kommervolle en hopelooze dagen. George Rosen was de zoon van een on- del vraagt daar niet naar. Als 't er maar is, hoe vroeger hoe liever. Daar zijn ouders die er precies zoo over denken wanneer het de opvoeding hunner kinderen betreft. Met het sto ken moet spoedig een begin gemaakt worden. De ongekunstelde vroolijkheid van het spel is niets anders dan tijdverlies: de cursus moet gauw doorloopen zijn, want aan 't eind der baan hangen de prijzen in den vorm van //nette" betrekkingen op een kantoor of op een ambtelijk bureau. En bovendien het al of niet slagen in de wereld hangt voor een groot deel af van de manier waarop men zich voordoet: de vormen der samenleving moeten de kinderen zich zoo vroeg, mogelijk eigen maken, zoodat deze hun tot een tweede natuur worden. Jonge heertjes met glacé hand schoentjes aan en lange manchetjes om de magere polsjes maken met heel veel gratie een buiging voor de dito dametjes, met heel spitse en nuffige gezichtjes, en op het laatste kinderbal o foei neen, zóó heette het niet, op het laatste casino voor heeren en dames beneden de zestien jaren, was het den merkwaardig schouwspel, met hoeveel galanterie Karei en Eduard hnn compliment maakten aan mademoiselle Adrienne, en met wat coquetterie deze de huldeblijken van haar adorateurs in ont vangst nam. Konden we later de amicale gesprekken der genoemde cavaliers beluis terd hebben, dan zouden we ons wellicht derwijzer in een klein visschersdorpje aan de Oostzee. Op zijn vijftiende jaar had hij zijn vader verloren, die wenschte, dat zijn zoon dezelfde betrekking zou kiezen, waar in hij zoo vele jaren zijn bescheiden brood en volkomen tevredenheid gevonden had. De moeder had zich niet dan ongaarne van alle tegenkantingen tegen dit plan onthou den zij had zoo dikwijls haar man be klaagd dat zijn rijke geest en zijn veel omvattende kennis binnen de enge grenzen van de betrekking van dorpsonderwijzer gebannen waren, dat zij zich niet kon ge wennen aan de gedachte, dat ook haar eenig kind, haar vurige, krulharige, zacht aardige jongen, op dezen zonneloozen levens weg langzamerhand kracht, moed en eer zucht zou moeten verliezenom eindelijk een afgemat, stil mensch te worden, die op dezelfde wijze als zijn nu oude vader, den levensweg afliep. Met trotsche vreugde begroette zij het duidelijk te voorschijn komen van teekentalent bij haar zoon mocht de vader ook dikwijls het hoofd schudden, de oogen van de moeder straal den van geluk, zoo dikwijls zij haar zoon er mee bezig vond. George genoot zijn schoolonderricht van AMERSFO Abomicmcutsprijs voor Amersfoort per 3 maauden 1, Franco door het gchcele Rijk1,10. Afzonderlijke nummers3 Cent. Dit Iliad verschijnt des Woensdags- en des Zaterdags. Advertentiën van 16 regels0,40. Iedere regel meer0,05. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Advertenticn zeude men den dag vóór de uitgave in.

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1880 | | pagina 1