NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
t, Baarn, Biinsclioten, Mm, HamersYÉ,
t,
NIEUWE
Zaterdag 9 December 1882.
EERSTE BLAD.
De Oudjes.
No. 98.
Elfde Jaargang
Uitgever: A. M. Slothouwer,
Dit nummer
twee bladen.
bestaat uit
Advertentlën kunnen Inge
zonden worden tot uiterlijk
's morgens 87, uur des Woens
dags en Zaterdags.
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie wordt slechts drie
maal In rekening gebracht.
Naar aanleiding van het
„Adder-"rapport.
Abonnementsprijs roor Amersfoort per S mtauden 1,
Franco door het geheels Fijk1,10.
Afzonderlijke nummers 3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woentdagt- en des Zaterdagt.
TB AMERSFOORT.
Advertentien th 16 regelsJ 0,A0.
Iedere regel meer 0,06.
Voor het Buitenland0,07'
Reclames per regel0,30.
Groote letters worden berekend naar plaatsmimte.
De inhoud van het Verslag aan den
Koning, uitgebracht door de Commissie
benoemd bij Besluit van den 21en Juli
is in zoo verre bevredigend, dat het een
hoogen dunk geeft van den ernstde
degelijkheid, de onpartijdigheid waarmede
het onderzoek naar de vermoedelijke oor
zaken der zeeramp heeft plaats gehad. Dat
het niet tot positieve resultaten heeft kun
nen leiden, spreekt vanzelfhet schip heeft
men niet kunnen lichten, en niemand van
de bemanning overleefde de ramp.
De overtuiging, ydat verschillende oor
zaken zijn te zamen geloopen om eerst
gevaar, daarna nood voor den monitor te
doen ontstaan," door de Commissie aan
FEUILLETON.
II. (Slot.)
Eensklaps richt de oude man zich in
zijn' armstoel op:
,/Maar, Marriëtteik denk er nu
pas aandat hij misschien nog niet eens
ontbeten heeft
rNiet ontbetenriep Marriëtte met
de handen in de lucht: //Mijn Hemel!"
Ik dacht dat dit alles nog op Maurits
betrekking had, en wilde antwoorden dat
die goede jongen nooit later dan te twaalf
uur ontbeet. Maar neen't was over mij
dat men sprak, en ge kunt u niet voor
stellen welk eene verwarring toen ik zeide
dat ik nog niet ontbeten had. //Gauw een
bord, kleine blauwtjes! De tafel midden
in de kamer, het beste tafellaken, de bord
jes met bloemen. Niet zoo lachen, als het
tl belieft! haast je, rep je!" En of zij
zich haastten. In een oogenblik was de
tafel gedekt.
//Een goed ontbijt," zeide Marriëtte,
z/maar gij zult het alleen moeten nutti
gen. Wij hebben reeds ontbeten."
Die arme oudjes, op welk uur of men ook
komt, zij hebben altijd reeds ontbeten."
't Goede ontbijt van Marriëtte bestond
uit een beetje melk, wat dadels en een
soort van gebakgenoeg om haar en hare
het begin van het derde gedeelte van haar
rapport uitgesproken, zal thans wel door
ieder gedeeld worden. Dat we op de droe
vige zaak nog terugkomengeschiedt uit
begeerte om op twee punten meer speciaal
de aandacht te vestigen.
Vooreerst hebben we den indruk ont
vangen dat inzonderheid bij onze Haag-
sche Marine iets niet in den haak is:
niemand schijnt goed te weten, tot wiens
commando een schip in zee behoort. Wij
weten niet precies hoe deze dingen waren
geregeld in de dagen, toen Jan de Witt
zijn oog liet gaan over onze zeemacht:
misschien waren er toen wat mannen min
der die daar met een pen in de hand
's lands vloot zaten te commandeeren,
maar ondanks het gebrekkige van den
toenmaligen regeeringsvorm vergeleken bij
de voortreffelijkheid van den tegenwoor
dige, zullen de heeren beter geweten heb
ben waar hun verantwoordelijkheid begon
en ophield. De directeur te Amsterdam
meent, dat een vaartuig, de reede verlaten
hebbendeals alleen staand schip is te
beschouwen; heeft hij dus van dat ver
laten den Minister van Marine kennis
gegeven, dan is hij geheel van de zaak
af, en al blijft het daarna nog een jaar
te IJmuiden, 't doet er niet toe. Zijn
collega te Hellevoetsluis is van idee, dat
het schip onder Amsterdamsch commando
blijft zoolang de bevelvoerende officier zich
niet onder zijn bevelen heeft geplaatst.
Voor beide meeningen is iets te zeggen;
de Commissie geeft, naar onze meening
terecht, aan de eerste de voorkeur; maar
kanaries acht dagen lang te voeden
En dat alles at ik alleen op
Ge kunt denken hoe verwonderd mijne
toeschouwers waren
De blauwtjes fluisterden en giegelden
en stootten elkander met de ellebogen aan,
en de kanaries keken elkander aan of zij
zeggen wilden//Okijk die gulzigaard
hij eet de geheele koek alleen op!"
En ik at ze heelemaal op, en haast
zonder het te bemerken, ik had zoo veel
te zien in dat heldererustige kamertje
waarin uit alles een waas van netheid
orde en kalmte mij tegenstroomde
Ik kon hoofdzakelijk van die twee kleine
bedjes mijne oogen niet afhouden. Zij wa
ren niet veel grooter dan een paar wiegen
en ik stelde mij voor hoe zij 's morgens
vroeg daarin zouden liggen, achter die
gebloemde gordijnen met franje, 't Slaat
drie uur in den morgen. Zij worden wak
ker, bijna altijd te gelijk: //Marriëtte,
slaapt ge?" //Neen beste." *Is
Maurits niet een brave jongen?" //Ze
ker, zeker, 't is een goede jongen!"
En zoo hoorde ik in gedachten een ge
heel gesprek, alleen door bet zien van die
twee kleine bedjes die daar naast elkander
stonden
In dien tusschentijd werd er aan het
andere einde der kamer een vreeselijk
drama afgespeeld. Er moest namelijk van
de bovenste plank van eene kast eene
flesch met kersen op brandewijn gekregen
dat zulk een belangrijk verschil van op
vatting tusschen twee vlag-officieren kan
bestaan, dat men in den Haag van dat
verschil geen kennis droeg, en derhalve
ook nooit op de gedachte is gekomen om
het door stellige voorschriften, die geen
speling meer laten voor verschil van op
vatting, uit den weg te ruimen, dat
is het ergerlijke van de zaak. En nu
moge het waar zijn, dat de monitor niet
meer te redden ware geweest, al had de
Minister van Marine tijdig bericht van het
vertrek uit IJmuiden gehad en zijn maat
regelen daarnaar ingericht, we zullen
dat ook zoo maar aannemen, het feit
zelf bewijst alweer dat onze dure Marine
slecht is georganiseerd. Wij meenen dat
zulke dingen duidelijk gezegd moeten
worden't gaat niet aan zich er van af
te maken met een //Nu ja, het geval
leit er nu eenmaal toe, er zal terstond
order op gesteld worden." Er zijn misschien
nog wel eeu dozijn gebrekkige organisatiën,
en als we telkens zoo'n verlies moeten
lijden eer ze zijn in orde gebracht, dan
is dat veel te duur. Als we het rapport
verder volgen, en kennis krijgen van nog
andere tekortkomingen, dan kunnen we,
al wordt het ook naderhand eenigszins
vergoelijkt, een uitroep van verontwaardi
ging niet smoren bij het lezen van deze
woorden
z/Alzoo drieledig misverstand. Misver
stand bij den kommandeerenden officier
van den monitor of bij den directeur en
kommandant te Amsterdam omtrent de
vraag, wie van hen beiden kennis moest
wordendie sinds tien jaren op Maurits
wachtte en die men nu ter eere van mij
zou openen.
Niettegenstaande al de tegenwerpingen
van Marriëtte wilde de oude man zelf die
kersen krijgen en was daarom tot grooten
schrik van zijne vrouw boven op een stoel
geklommen
Gij kunt u het tooneel voorstellen
't oude mannetje bevende, zoo ver mogelijk
reikende, de blauwtjes krampachtig de stoel
vasthoudende, en Marriëtte er achter in
doodsangst met de armen uitgestrekt, en
door dat alles eene heerlijke geur van
bergamotdie mij uit de geopende kast
en de groote stapels geel geworden linnen
tegenstroomde't Was bekoorlijk.
Eindelijk, na heel wat tobben, bereikte
hij de bewustte bokaal en een' ouderwet-
schen beker van gedreven zilver, de beker
waar Maurits als kind steeds uit gedron
ken had.
Hij werd voor mij tot aan den rand met
kersen gevuld; Maurits hield zoo veel van
kersenEn terwijl hij mijn' beker vulde
zeide 't oude mannetje zachtjes tot mij
z/Gij zijt wel gelukkig dat gij er van proe
ven moogtmijne vrouw heeft ze
zelve ingemaaktEn gij zult eens
proeven hoe heerlijk zij zijn."
Helaas 1 zijne vrouw had ze wel zelve
ingemaakt, maar 't lieve oudje had ver
geten er suiker bij te doen. Wat zal ik
u zeggen? Een mensch vergeet wel eens
geven aan den Minister van het vertrek
naar zeemisverstand bij den beambte
der telegraphic te Ymuiden; misverstand
eindelijk van het uit Amsterdam naar
Hellevoetsluis gezonden Telegram."
En als eenmaal het gevaar, tegen het
welk we ons trachten te behoeden door
het doen vervaardigen van monitors die
een millioen gulden kosten, door het bou
wen van vestingwerken waarvan niemand
den fabelachtigen prijs kan bepalen,
door het vrijwillig bijeenbrengen van een
oorlogsbudjet van zeven gulden per hoofd,
zuigelingen incluis, als dat gevaar
inderdaad komt, en de vijand nadert of
betreedt ons grondgebied, dan zullen
we, na ons jarenlang al die offers te heb
ben getroost, misschien nog willen vech
ten als leeuwen om vrij te blijven. Maar
door een //drie- of meerledig misverstand"
bij de commandeerende officieren zal al
les in de papieren loopen, precies op het
oogenblik dat we eens een goeden slag
zouden slaan.
Mogen we den heeren eventjes in her
innering brengen, dat zij worden bezoldigd
om goed, niet mis te verstaan. Inzonder
heid geldt dat hun, die aan uitvoerende
beambten instructiëu te geven hebben.
Tot een tweede opmerking vinden we
stof in de laatste afdeeling van het ver
slag waar de Commissie spreekt over de
maatregelen, welke naar haar overtuiging
kunnen strekken om voor het vervolg een
ongeluk, al* dat de //Adder" heeft ge
troffen, te voorkomen. We lezen daar
het volgende: //Tot de maatregelen, die
wat als hij oud wordt. Zij waren bepaald
afschuwelijk, die zure kersenarme Mar
riëtte maar 't nam niet weg dat ik
ze tot de laatste opal, zonder een spier
van mijn gelaat te vertrekken.
Toen het maal geëindigd was stond ik
op om afscheid te nemen. Zij hadden mij
nog wel wat langer willen houden om over
hun' besten jongen te praten, maar 't
begon reeds te schemeren, mijn molen
was nog ver af, en ik moest dus vertrekken.
De oude man was tegelijk met mij op
gestaan//Marriëtte mijn rok!ik
wil hem' tot aan de kerk brengen."
Marriëtte vond het eigentlijk wel wat
koel om mij zoover te brengen maar zij
liet er niets van merken. Toen zij hem
hielp zijn' Zondagschen rok met paarlmoe-
ren knoopen aan te trekken hoorde ik het
goede schepseltje zachtjes zeggen: //Gij
zult toch niet te laat terugkomen, niet
waar?" En hij met een ondeugend lachje
z/Ja 1 ja!dat weet ik nog niet
misschien wel
Daarna keken zij elkander al lachend©
aan, de blauwtjes lachten toen zij de oudjes
zagen lachen en de kanariën in hunne
kooitjes begonnen op hunne wijze te
lachenOnder ons gezegd ik geloof
dat de lucht van de kersen hen wat op
gewonden gemaakt had.
't Werd al avond toen wij op weg
giDgen, de oude grootvader en ik. 't Kleine
blauwtje volgde ons van verre om hem
