NIEUWE NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT, BAARN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEUSOEN, SOEST, STOUIENBUOG, VUUHSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG, Feuilleton. EDELMAN EN FABRIKANT. No. 21. Woensdag 14 Maart 1883. Twaalfde Jaargang. Bnitenlandsch. Overzicht. A. J. C. KREMER. v. AMEBSFOORTSGHE COURANT. Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1,Advertentiën van 16 regelsf 0,40. Franco door het geheele Rijk1,10. Uitgever: A. M. Slothouwer, Iedere regel meer 0,05. Afzonderlijke nummers3 Cent. TE AMERSFOORT. Reclames perrege"''10 20 Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags. p g 1 Groote letters worden berekend naar plaatsruimte Advertentiën kunnen ingezon den worden tot uiterlijk 's mor gens ÏO uur des Woensdags en Zaterdags. Eene viermaal geplaatste ad vertentie wordt slechts driemaal ia rekening gebracht. De zaak der humaniteit heeft in het Engelsch Lagerhuis een overwinning be haald door de voorloopige aanneming (bij tweede lezing) van een wetsontwerp waarbij het onmannelijk „vermaak" dat duivenschieten heet wordt veroordeeld. De voorsteller, de heer Anderson, had de beschermende hand willen uitstrekken over elke soort van wilde dieren in ge vangen toestandzooals dieren in mena gerieën enz.maar daarbij stuitte men op moeielijkhedeneen pierb. v.waar mede iemand hengeltis een dier in ge vangenschap als men haar aan den haak slaat om er een baars mee te vangen, de indrukdien zulk een behandeling op haar maken moet werd door een tegen stander der wetSir Maxwellzeer leven dig geschetst, op de erkenning van An derson dat hij een hartstochtelijk liefheb ber van hengelen is! kon dat toch ook wel als mishandeling worden aan gemerkt. Na een zeer warme discussie, waarbij nog door den Minister van Bin- nenlandsche zaken een schets van een dame werd voorgelezen van de wreedheden die een „duivenschietwedstrijd" vaak ver gezellen werd het beginsel van het ver bod met groote meerderheid aangenomen, dat numet weglating van het overige gedeelte des voorstels, op nieuw zal wor den geredigeerd. door «Zoo u dit voorstel niet aanneemt, hoewel het verreweg voor u het voordeeligste is, bie den wij u aan, mijn compagnon en ik, den vol molen op nader te bepalen voorwaarden van u te pachten.» Weer schudde Van Oosterwoud het hoofd, maar ditmaal heftiger dan de eerste maal. «Eindelijk ten laatste. Wij stellen u voor den volmolen aan ons te verkoopen.» De baron hield het niet langer uit. Hij stond toornig op, ditmaal zichtbaar toornig. «Dat in der eeuwigheid niet!» riep hij uit. «Ik verkoop geen voet van mijn grond, geen titel of jota van mijne rechten! Ik dank u voor uwe aanbie dingen. Hebt gij mij nog iets te zeggen of te verzoeken?» Op dit laatste woord legde hij een wezenlijk beleedigenden nadruk. «Pardon, heer Baron,» antwoordde de kleine man, die opvliegend van aard was en wiens geduld reeds al te lang een zware proef had doorstaan maar nu was uitgeput. «Ik heb niets te verzoeken. Ik kwam hier in uw belang niet in het onze. Ik heb u voor nadeel willen vrijwaren, evenals mijne confraters,» die vergelijking deed den baron zeer, dat zag hij, «ik heb gehoopt dat deze, als zij u voorbeeld zagen, dat zouden volgen, maar ik zie, er is niets aan te doen, en als God iemand te gronde wil richten, dan ontneemt hij hem eerst het verstand.» Een zeer bekend lid, de beer Gorst, kondigde aan dat bij Dinsdag (13 Maart) een motie zou voorstellen waarin het Huis verklaart de gruweldaden der Boeren te betreuren en als zijn gevoelen te ken nen geeft, dat onmiddellijk ernstige maatregelen moeten genomen worden ter stipte handhaving der conventie van 1881, van de zijde der Tiansvalers, ten einde de rechten der inboorlingen te Waarbor gen. In het bassin van het dok te Dublin vond de politie acht dolkenjuist beant woordende aan de beschrijving gegeven van de messen waarmede Lord Caven dish en de heer Burke in het Phoenix- park werden vermoorden gelijk aan de exemplarenkort geleden op een zolder ontdekt. Gelijk men zich herinneren zal was het de koetsier Kavanaghdie met zijn rijtuig de moordenaars naar het park reed, en over het drama dat thans het onder werp van het groote rechtsgeding uit maakt de eerste belangrijke verklaringen aflegde. Het voornaamste nieuws uit Egypte betreft den valschen profeetden „rnahdi", over wiens vorderingen men zich onge rust maakte. Er is thans een Engelsch corps onder generaal Hicksmet een batterij geschut naar toe, om den man tot staan te krijgen. De „Dally-News" correspondent die de troepen vergezelt schreef den 11e Februari dat de mahdi in Soedan grooten aanhang heeft: zijn leger overtreft in getalsterkte het Egyp tische. Zijn soldatenmeest gewapend met lansen en pijl en boog, wijken niet voor het, trouwens meest op te grooten afstand gericht geweersalvo der Egypte- naren, en vallen daarna krachtig aan. Voor de Engelsche bataillons zullen zij wel van houding moeten veranderen. Te Cairo is bericht ontvangen dat de Egyp- Beekman sprak met nadruk en met een wei nig meer verheffing van stem, dan wel juist noodig was. «Komt gij mij hier in mijn eigen huis belee- digen?» riep nu op zijne beurt Van Oosterwoud. «Denkt gij in uw overmoed en laatdunkendheid, u alles te mogen veroorloven wat u in uwe op winstbejag geslepen hersens opkomt?» «Winstbejag, ja, winstbejag, maar liefst geen winstbejag waardoor een ander benadeeld wordt,» viel de fabrikant hem in de rede. «Wij willen geen onderdrukking, wij mergelen geen arme boeren uit, wij vernielen voor ons vermaak met onze honden, en de bescherming, die wij aan het wild verleenen dat wij zelf niet dooden, niet den oogst van weduwen en weezenwij ja, wij jagen naar winst, maar een eerlijk en verstandig industrieel en koopman, die leven wil, weet ook dat anderen moeten leven, en dat, hoe gemakkelijker en aangenamer hen het leven is, dat des te voordeeliger is voor zijn winstbejag!» De kleine man stond als een kemphaan te genover den kolossalen edelman, die hem met steeds klimmenden toorn had aangehoord en al zijn wilskracht moest te hulp roepen om zich niet aan hem te vergrijpen. Toen sloot hij even zijne oogen. Een seconde en dat was voldoende om hein weder geheel meester te maken van den toestand. «Ik verkies, dat gij oogenblikkelijk het kas teel verlaat en dat gij er nooit meer een voet in zetten zult. Gij kunt gaan.» Beekman nam zijn hoed. De baron schelde. Pieter, de lijfknecht, verscheen. «Pieter, laat dien man uit, en onthoud dat ik nooit meer voor hem te spreken ben.» Men kon het duidelijk aan den baron zien, dat hij zich bedwingen moest om niet te zeg gen: «Pieter, schop din roturier de poort uit!» tenaren een overwinning behaalden en de gouverneur van Soedan, Abd-el-Kader Sennaar is binnengerukt. De positie van het nieuwe Fransche ministerie is door de laatste gebeurte nissen zeer versterktzoowel in de Kamer als in den Senaat yerd het door een flinke meerderheid gesteund. De verwer ping van het voorstel tot Grondwetsher ziening in gene, en van de gelijkstelling van burgerlijke en godsdienstige corpo- ratiën ten opzichte van het recht van vereeniging in dezenhet laatste onder belofte dat de Regeering zelve een voor stel tot nadere regeling zal indienen kan beschouwd worden als een verkla ring van vertrouwen. Op een feestmaal door den „Cercle national" ter eere van den premier gegevenverklaarde hij in een toespraakdat een politiekdie al de dringende quaesties tracht te ontwij ken om met niemand in botsing te komen niet mannelijk is; in Frankrijk heeft de Regeering niet alleen tot taak de wetten uit te voeren, maar moet ook met lei dende politieke inzichten een richtsnoer aanbieden voor de toongevende meerder heid, die zich tot de uiterste linkerzijde kan uitstrekken. Ten slotte wijdde hij een dronk aan de parlementaire republiek. Te Parijs bestond verleden week plan op het Plein der Invalieden een monster meeting van werklieden te houden. De Prefect van Politiedaarin gevaar voor rustverstoring ziendeweigerde op aan vraag van het bureau de vereischte ver gunning te verleenen. op grond van de bepaling der wet die voor dergelijke bij eenkomsten een besloten gebouw ver plichtend stelt. Tegelijkertijd werden voor zorgsmaatregelen genomen. Vrijdagmid dag omsteeks 2 uur verschenen niettemin een paar duizend meetinglustigenLouise Michel was er natuurlijk ook bij. Toen zich een ophooping vormde op het oogen- blik dat zij wilde gaan „spreken", kwam de politie, en dreef de menigte uiteen. Dewijl er verzet plaats had werd een vijftiental personen gearresteerd. Om streeks 500 „vergaderden" wilden nu naar het Elysée om zich bij den Presi dent te beklagen, maar de openbare macht hield hen daarvan terug. Ten 3 uur was het plein ontruimd. Een uur later kwamen ongeveer duizend lui terug, en pleegden baldadigheden: eenige rij tuigen werden omvergegooid en ruiten ingesmeten. Het viel de politie niet moeie- lijk ook dezen troep te verwijderen. Men zegt dat er weinig werklieden aan de manifestatie deelnamende belhamels waren „slecht ter faam staande lieden". Sommige bladen beweren dat er een groot getal monarchalen bij gezien zijn zelfs eenige der meest bekende afgevaar digden en Senatoren van de rechterzijde. Aan het Pruisisch Ministerie van Oor log is een nieuw hoofd opgetredengene raal Bronsart van Schellendorfeen con servatief van het zuiverste watermilitair in elke spier van zijn lichaam, en van wien niet verwacht wordt dat hij van de inzichten van den Landdag veel notitie zal nemen. De vorige Minister, generaal Von Kameke, vroeger in blakende gunst bij den Keizer heeft zijn positie verspeeld door zich niet krachtig genoeg in den Landdag te verzetten tegen het plan om de officieren voor de inkomstenbelasting, althans wat hun particulier vermogen betreft, met gewone burgers gelijk te stellen, terwijl ook zijn verklaring in den Rijksdag, dat verdere uitbreiding der artillerie onnoodig was, slecht werd opge nomen. Von Kameke is thans in den adelstand verheven en trekt zich uit het openbaar leven terug. een slotte nog eenige nihilistische In geen kleine woede keerde de fabrikant het kasteel den rug toe. Hij was met de beste be doelingen daar gekomen, en hoezeer waren deze miskend; welk een reeks van bel edigingen had hij te verduren gehad. Hij bewonderde zich zelf, dat hij nog zoo bewaard was gebleven en, die voldoening nam hij teu minste naar huis, dat hij de hem aangedane vernederingen behoorlijk betaald had. De baron intusschen gevoelde, dat hij van dit oogenblik Beekman haatte met al de kracht van zijne ziel, en in zeer slechte luim zoo slecht als hij zich niet bewust was in jaren ge had te hebben, ging hij naar de woonkamer, oin zijne echtgenoot op te zoeken. Dit wist hij, dat zij in dit geval zijn gedrag zou goedkeuren. Toen hij deze daar niet aantrof, schelde hij om Jansje. «Waar is Mevrouw?» vroeg hij de ste vige, roodwangige, levenslustige geldersche. «Mevrouw zei dat ze hoofdpijn had en niet aan tafel zou komen, Mevrouw is op hare kamer.» «Kuren,» mompelde de baron die het tijdperk van verliefd zijn reeds lang achter den rug had, en nu niet zelden de gebreken zijner vrouw vergroot en hare deugden want ook deze bezat zij niet meer zag. Vervolgens vroeg hij: «Waar is de jonker?» «Ik denk dat de jonker naar den koepel is gegaan.» «Ja,» dacht de baron, «daar zal hij wel te vinden zijn. Hij is altijd op den loop als ik hem hebben wil; welnu, ik zal hem daar wel vinden. Ook met hem heb ik een appeltje te schillen, dat hem allicht niet aangenaam zal zijn, maar ernstige kwalen maken krasse geneesmiddelen noodig.» III. Jonker Huge had zich werkelijk, nadat hij door zijne moeder de kamer was uitgejaagd naar den koepel begeven. Die koepel stond aan den zoom van een fraai bosch van zware eiken en beuken. Men had van daar het uitzicht over eene uitgestrekte weide door welke de kleine heldere rivier stroomde, welke het rad dreef van den volmolen, die in het verschiet zijn roode pannen dak tusschen het loover van eeuwenoude lindeboomen opstak. In de verte, aan den anderen kant der weide, werd het gezicht gesloten door 't verscheiden groen van welig houtgewas, boven 't welk zich het spitse torentje van een dorpskerkje verhief en' waartusschen hier en daar koket een huis of hutje zich scheen te verschuilen. Wolken met verzilverde en vergulde randen dreven statig als ontzachlijke vogels door het zwerk, en wier pen hunne breede schaduwen op de weide, alsof een onzichtbare hand er een somberen sluier over voortsleepte; geen schilderachtiger plek had voor den koepel kunnen gekozen worden en slechts zelden kwam het rustige, het liefe lijke, het harmonische van het landschap zoo indrukwekkend te voorschijn als op dien morgen.- De koepel zelf was een klein gebouwtje, dat, geheel onderkelderd boven een paar vertrekjes bevatte. In vroegeren tijd, in den tijd d»r thee tuinen, had een der heeren van Oosterwoud dien koepel laten bouwen en een theetuintje naar den Hollandsehen smaak laten aanleggen. Sedert vele jaren echter stond hij ongebruikt en ongemeubeld, totdat jonker Hugo van. de kostschool terugkeerde en zijn vader verzocht hem in gebruik te mogen nemen. De baron, die zijn zoon niet gaarne iets wei gerde, had daarop den koepel laten opmaken. Men had eenige oude meubels op het kasteel van den zolder gehaald, en daarmede een der vertrekken gemeubeld, waarin zij wezenlijk geen slechte vertooning maakten. De jonker gebruikte (Wordt Vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1883 | | pagina 1