NIEUWE NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT, BAARN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEUSDEN, SOEST, STOUTENBURG, VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG, Feuilleton. ALICES GEHEIM. No. 40. Zaterdag 19 Mei 1883. Twaalfde Jaargang. Een lichtschijnsel aan de kimmen. W. PASSAUER. AMERSFOORT Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 4, Franco door het geheele Rijk1,10. Afzonderlijke nummers3 Cent. Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags. Uitgever: A. M. Slothouwer, te Amersfoort. Advertentiën van 16 regelsf 0,40. Iedere regel meer 0,05. Voor het Buitenland0,07s Reclames per regel0,20. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte Advertentiën kunnen ingezoif den worden tot uiterlijk 's mor gens 10 nur des Woensdags en Zaterdags. Eene viermaal geplaatste ad vertentie wordt slechts driemaal la rekening gebracht. Zijn er in den laatsten tijd menigwerf klachten, en, naar ons inzien helaas gegronde klachten uitgesproken over den toestand waarin de liberale partij verkeert, aan den anderen kant moe ten wij toch erkennendat er is over dreven, en dat er althans voor de moe deloosheid die zich van sommigen heeft meester gomaott g->1 Alleen het feit, dat er omtrent een ze ker aantal vraagstukkenhet practisch regeeringsbeleid betreflendeverschil van meening heerscht, is boven allen twijfel verheven. Men kan daar evenwel den liberalen in het algemeen geen verwijt van ma ken; die staat van zaken is het recht- streeksch uitvloeisel van een geestesrich ting, die niet eenvoudig voor waar aan neemt wat door een uitwendig gezag als zoodanig wordt opgedrongen, doch door vrij onderzoek tracht te komen tot juiste begrippen en vaste beginselen. Vandaar die veelvuldige afwijkingen van het gemeenschappelijk programma, die de liberalen onder eiken landaard ver- toonen. Maar wel is het een fout van onze vrijzinnigen op politiek gebieddat er niet meer pogingen worden gedaan om de schaduwzijde van deze noodzakelijk heid zooveel mogelijk weg te nemen, en de nadeelen te ontgaan die er voor de partij als zoodanig het gevolg van zijn. Er is gemis aan samenwerking: men weet niet genoegzaam, hoever men op elkander kan rekenen, en in welk op zicht het verschil in meening kan wor den opgeheven ten behoeve van een vereenigd streven naar hetzelfde doel. Algemeen begint men echter in te zien, dat het laatste van da^Hot dag noodiger wordt. Als de liberalen niet onder het zelfde vaandel kunnen strijden, onthou den zij zich liever. En de ervaring heeft reeds duidelijk genoeg geleerd dat hierin meer nog dan in het geweldig drijven der tegenpartijde reden is te vinden van het succes waarin deze zich sinds eenigen tijd mag verheugen. De verwachting, voor een vijftal jaren gekoesterd dat de liberale partij in de Tweede Kamer zich zou organiseeren en met een gemeenschappelijk progiamma van_ j)eginselenn jyttic_znu-iMmi:gyan- Op-gmim uat pon Het is daarom dat wij met ingeno menheid de beweging gadeslaan die zich thans in de kiesvereenigingen van onze provincie openbaartop het initiatief, te Utrecht genomen. Van haar welslagen hangt veel af: en daar hetzelfde ook el ders wordt opgemerkt, getuigen de cir culaire van de Arnhemsche kiesvereeni- ging tot bijeenroeping van een algemee- ne vergadering uit de liberale kiesver eenigingen van het geheele landen het amendement daarop voorgesteld door «Het Algemeen Belang» te Leiden, mee- nen wij dien wensch te mogen begroe ten als een eerste lichtschijnsel aan den hemel der liberale politiek. Ofschoon in de vergadering van laatst genoemde vereeniging waarin het vraag stuk werd behandeld, professor Buys niet tieke strijd schijnt te veel persoonlijke veeten in het leven geroepen te hebben, die de heeren Volksvertegenwoordigers onmogelijk op het altaar des Vaderlands ten ofler kunnen brengen. Men begint daarom in te zien, dat het werk der organisatie door de kiezers zelf ter hand genomen moet wordengelukt het dezen, omtrent de hoofdpunten tot overeenstem ming te komen, dan biedt de stembus hun het middel om hun wenschen in vervulling te brengen. Wordt dat overal begrepen en toont men zich bereid om in dien geest samen te werken, rnet aflegging van alle on- erschriligheid van de eene, van alle doordrijven van eigen opvattingen aan de andere zijdedan is de toekomst der li berale partij lang niet zoo troosteloos en hopeloos als door velen wordt beweerd: dan kan zij, alvorens van het staatstoo- neel te verdwijnen en plaats te maken voor andere groepen van burgers, die naar de verwezelijking van nieuwe idea len streven, het vaderland nog gewich tige diensten bewijzen. NOVELLE van tieke partijen niet op de manier van onder linge besprekingen over haar programma worden gevormd, maar geboren worden uit den drang der omstandighedenge- looven we toch die eenigszins pessimis tische opvatting niet te moeten deelen. De liberale partij behoeft niet te ont staan, want zij is er: alleen verkeert zij thans in het stadium waarin een zeer scherpe formuleering van haar beginse len voor haar een levensquaestie is ge worden. Kunnen de gekozenen daar niet in slagendan moeten de Kiezers het maar doen. De min of meer zwevende uitdrukking Grondwetsherziening in liberalen geest is niet genoegzaam duidelijkde partij moet rnet juistheid weten wat zij wenscht ver anderd te zien, en wat zij meent in de plaats der afgekeurde artikelen te moe ten stellen. Ook zij, zij wel doordrongen van het besef, dat die wijziging niet mag worden gekocht met een duur offer aan de Tegenpartijnamelijk van het veelbesproken artikel 194, dat de ver houding bepaalt tusschen openbaar en bijzonder onderwijs. Er zijn liberalen die deze noodzake lijkheid niet inzien, en die, wetende dat op dit oogenblik grondwetsherziening zonder die opoffering niet mogelijk is, tot de geëisehte transactie zouden willen overgaan. Een flinke gedachtenwisseling over dat onderwerp zou hen misschien doen begrijpen dat zij die meening niet kunnen handhaven zonder zich van de liberale partij af te scheiden. Want als het waar is dat een voor allo kinderen bruikbaar onderwijs van overheidswege moet gegeven worden, dat in de rij der vrijzinnige denkbeelden deze stelling een der eerste plaatsen inneemt, omdat men overtuigd is, dat overheersching der school door de kerkelijke gezindten u'e nationale eenheid doe' *""A naai, tran is ner"évenzeer waar dat het grondweticlijK .voorscmm moei ge handhaafd blijven. Ware dit onderwerp niet bij de constitutie geregeld, maar aan den gewonen wetgever overgelaten we zouden er vrede mede hebben dat het zoo bleef; maar nu dit sinds 1848 zoo is, beteekent „het stormloopen van antirevolutionaire zijde op dat artikel niets anders dan dat die partij de libe ralen wil dwingen de vlag te strijken. Maar dat zou bet begin zijn van het einde: de liberalen zouden, op dit punt toegevendehun abdicatie teekenen. Zelfs al moest, door het handhaven van het hoofdbeginsel van artikel 194, de liberale partij-leden verliezenzij zou zich dat moeten getroosten; de winst aan innerlijke kracht zou ruimschoots tegen de schade opwegen. En wordt daardoor herziening van de grondwet onmogelijk, welnu, we kunnen wach ten tot óf de liberalen óf vereenigde groepen van de tegenpartij sterk genoeg zijn geworden om dat werk te verrich ten zonder een vernederende overeen komst aan te gaan, 3) Beiden waren nog jong en zij beminden voor de eerste maal. Het was hunne eerste liefde O, welk eene toovermacht ligt er in deze woorden Welk eene hemelsche gewaarwording maakt zich van ons meester, als wij voor het eerst ontdekken, dat wij beminnen, dat wij leven I Zij waren alleen met hunne liefdeBoven hunne hoofden welfde zich de wolkenlooze he mel, goot de maan hare ,zilvere stralen in rijken overvloed neder, zong de nachtegaal zijn heer lijk lied en deden de welriekende adem van het jonge loof hunne jeugdige harten nog sneller kloppen. Zij stonden alleen in deze stille, heilige een-aan anderen bekend te moeten maken, want Zij waren alléén en spraken geen woord. Langer echter kunnen zij zich niet bedwin gen en alles om zich heen vergetend, zinken zij in elkanders armen, hunne liefde bezege lend met een langen, vurigen kus, en wat ieder van hen tot hiertoe als een diep geheim op den bodem der ziel bewaard heeft open baart zich thans in die eerste innige omhelzing zij beminnen elkander met eene grenzen- looze liefde En terwijl zij nog droomden van hun ge luk alleen, (luisteren de sterren het elkander toe, hoe in dit nachtelijk uur twee reine men- schcnharten voor eeuwig met elkander verbon den zijn. Toen zij na eenigen tijd arm in arm huis waarts keerden, bleef de jeugdige minnaar eensklaps stilstaan, zeggeude«Niet waar Alice, gij staat mij immers toe, dat ik nog heden uwen vader verzoek, zijne toestemming tot ons hu welijk te geven? Alice keek eenige oogenblikken voor zich en zeide op smeekenden toon: «O neen, George, ik bid u, doe dat niet. Het is zulk een onuit sprekelijk zoet gevoel, te weten, dat wij en wij alleen het geheim kennen, dat ons boven alles gelukkig maakt. Ik beef bij de gedachte, dit ook zaamheid, door niets of niemand gestoord; de sterren alléén, die eeuwig trouwe wachters, waren er getuigen vanhoe de oogen dezer twee geliefden uitdrukten, wat hunne lippen niet vermochten te zeggen. En terwijl zij daar nog altijd hand in hand geklemd tegenover elkan der staan, is het hun, als waren hemel en aarde alleen voor hen geschapen. Eene on gekende zaligheid maakte zich van haar meester. evenals een kostbare steen in den schoot der Op hetzelfde oogenblik echter kwam een bediende van de andere zijde der kamer naar Howitt toegeloopen en overhandigde hem het gewenschte telegram uit New-York; doch des meesters handen beefden zoo, dat hij nauwe lijks in staat was, het omslag te verscheuren. Zijne oogen vlogen over liet blad terwijl hij half luid en afgebroken las: Den Heer Howitt Pithole Pensylvanië. Hij is naar het Westen gegaan mi schien naar Pi thole hier is hij niet. Ik heb meer geld noodig! Broughton.» Howitt kromp ineen, bij het lezen dezer woor.ien en hij werd dooshleek. Wankelend verliet hij het vertrek en toen als ware hij plotseling blind geworden ging hij al tastend den trap af, die naar zijn kantoor leidde. II. Het dienstpersoneel van het hotel Chase- liouse had heden eenen alles behalve rustigen nacht. Hun heer en meester had zichna eenigen tijd op het kantoor te hebben doorge- bewustzijn van zijnen ken glans, vreest de steen aan de aarde ont woekerd en prijsgegeven te worden aan ruwe blikken der rnenschen. Welnu zoo ook is het met mijne liefde. Daarom bid ik u, George, lijken schat, van welks bestaan niemand iets vermoedt, in mijn binnenste bewaren, opdat men mij dien niet ontroove.» Zonder een woord te zeggen, trok hij het meisje tot zich en drukte eenen innigen kus op hare lippenwaarna zij aan den trap der veranda gekomen, van elkander scheidden, Alice naar hare eigene kamer, George naar de danszaal. Het was intusschen twee uur geworden. De dans was op nieuw begonnen, en de heer Howitt had zijn verborgen hoekje weer opgezocht, maar was genoodzaakt het nu en dan te verlaten, omdat hjj het als hotel houder zeer noodig achtteover alles een waakzaam oog te houden en te zorgen voor de goede orde van het feest. Men had hem verteld, dat zijne dochter reeds lang het bal verlaten en zich naar hare eigene vertrekken begeven haddoch niette genstaande dit, verliet hem zijne onrust niet Eene vreeselijke gedachte scheen hem te kwel len, eene gedachte, die hem de haren te bergen deed rijzen, maar die hij niet vermocht, te onderdrukken; en toen hij nu eindelijk van uit zijnen schuilhoek George den trap op zag komen en deze niet ver van hem staan bleef, voer hem eene kille huivering door de leden en als door een electrischen schok getroffen, bracht, naar zijne eigene woning, in denieeh- bleef hij onbewegelijk staan. Het was alsof hij ter vleugel van het hotel gelegen, teruggetrok- doch slapen kon hij niet. Onrustig liep en neder en eschreden den aarde, evenzoo ligt onze liefde verborgen in eensklaps een spookgestalte uit den grond had ken, doch slapen kon hij met. onze harten. Trotsch op zijne hooge waardeen zien verrijzen, want bevend van schrik, sloeg lnj de kamer eenige malen op tevreden in het bewustzijn van zijnen heerlij- hij beide handen voor het gelaat. klom eindelijk weei met wankelend laat mij deze nog eenige dagen als eenheime- naar huis te begeven. Doch George had Howitt niet opgemerkt Langzaam ging hij tusschen de dansende paren door en wilde nog eenmaal luisteren naar de wegslepende tonen der wals om zich daarna trap op, die toegang verleende tot de gezel schapszalen. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1883 | | pagina 1