NIEUWE
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
AMERSFOORT, BAARN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEUSDEN, SOEST,
STOUTENBURG, VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG,
Feuilleton.
ALICES GEHEIM.
No. 40.
Zaterdag 19 Mei 1883.
Twaalfde Jaargang.
Een lichtschijnsel aan de
kimmen.
W. PASSAUER.
AMERSFOORT
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 4,
Franco door het geheele Rijk1,10.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags.
Uitgever: A. M. Slothouwer,
te Amersfoort.
Advertentiën van 16 regelsf 0,40.
Iedere regel meer 0,05.
Voor het Buitenland0,07s
Reclames per regel0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Advertentiën kunnen ingezoif
den worden tot uiterlijk 's mor
gens 10 nur des Woensdags en
Zaterdags.
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie wordt slechts driemaal
la rekening gebracht.
Zijn er in den laatsten tijd menigwerf
klachten, en, naar ons inzien helaas
gegronde klachten uitgesproken over
den toestand waarin de liberale partij
verkeert, aan den anderen kant moe
ten wij toch erkennendat er is over
dreven, en dat er althans voor de moe
deloosheid die zich van sommigen heeft
meester gomaott g->1
Alleen het feit, dat er omtrent een ze
ker aantal vraagstukkenhet practisch
regeeringsbeleid betreflendeverschil van
meening heerscht, is boven allen twijfel
verheven.
Men kan daar evenwel den liberalen
in het algemeen geen verwijt van ma
ken; die staat van zaken is het recht-
streeksch uitvloeisel van een geestesrich
ting, die niet eenvoudig voor waar aan
neemt wat door een uitwendig gezag
als zoodanig wordt opgedrongen, doch
door vrij onderzoek tracht te komen tot
juiste begrippen en vaste beginselen.
Vandaar die veelvuldige afwijkingen van
het gemeenschappelijk programma, die
de liberalen onder eiken landaard ver-
toonen.
Maar wel is het een fout van onze
vrijzinnigen op politiek gebieddat er
niet meer pogingen worden gedaan om
de schaduwzijde van deze noodzakelijk
heid zooveel mogelijk weg te nemen, en
de nadeelen te ontgaan die er voor de
partij als zoodanig het gevolg van zijn.
Er is gemis aan samenwerking: men
weet niet genoegzaam, hoever men op
elkander kan rekenen, en in welk op
zicht het verschil in meening kan wor
den opgeheven ten behoeve van een
vereenigd streven naar hetzelfde doel.
Algemeen begint men echter in te zien,
dat het laatste van da^Hot dag noodiger
wordt. Als de liberalen niet onder het
zelfde vaandel kunnen strijden, onthou
den zij zich liever. En de ervaring heeft
reeds duidelijk genoeg geleerd dat hierin
meer nog dan in het geweldig drijven
der tegenpartijde reden is te vinden
van het succes waarin deze zich sinds
eenigen tijd mag verheugen.
De verwachting, voor een vijftal jaren
gekoesterd dat de liberale partij in de
Tweede Kamer zich zou organiseeren en
met een gemeenschappelijk progiamma
van_ j)eginselenn jyttic_znu-iMmi:gyan- Op-gmim uat pon
Het is daarom dat wij met ingeno
menheid de beweging gadeslaan die zich
thans in de kiesvereenigingen van onze
provincie openbaartop het initiatief, te
Utrecht genomen. Van haar welslagen
hangt veel af: en daar hetzelfde ook el
ders wordt opgemerkt, getuigen de cir
culaire van de Arnhemsche kiesvereeni-
ging tot bijeenroeping van een algemee-
ne vergadering uit de liberale kiesver
eenigingen van het geheele landen het
amendement daarop voorgesteld door
«Het Algemeen Belang» te Leiden, mee-
nen wij dien wensch te mogen begroe
ten als een eerste lichtschijnsel aan den
hemel der liberale politiek.
Ofschoon in de vergadering van laatst
genoemde vereeniging waarin het vraag
stuk werd behandeld, professor Buys niet
tieke strijd schijnt te veel persoonlijke
veeten in het leven geroepen te hebben,
die de heeren Volksvertegenwoordigers
onmogelijk op het altaar des Vaderlands
ten ofler kunnen brengen. Men begint
daarom in te zien, dat het werk der
organisatie door de kiezers zelf ter hand
genomen moet wordengelukt het dezen,
omtrent de hoofdpunten tot overeenstem
ming te komen, dan biedt de stembus
hun het middel om hun wenschen in
vervulling te brengen.
Wordt dat overal begrepen en toont
men zich bereid om in dien geest samen
te werken, rnet aflegging van alle on-
erschriligheid van de eene, van alle
doordrijven van eigen opvattingen aan de
andere zijdedan is de toekomst der li
berale partij lang niet zoo troosteloos en
hopeloos als door velen wordt beweerd:
dan kan zij, alvorens van het staatstoo-
neel te verdwijnen en plaats te maken
voor andere groepen van burgers, die
naar de verwezelijking van nieuwe idea
len streven, het vaderland nog gewich
tige diensten bewijzen.
NOVELLE
van
tieke partijen niet op de manier van onder
linge besprekingen over haar programma
worden gevormd, maar geboren worden
uit den drang der omstandighedenge-
looven we toch die eenigszins pessimis
tische opvatting niet te moeten deelen.
De liberale partij behoeft niet te ont
staan, want zij is er: alleen verkeert
zij thans in het stadium waarin een zeer
scherpe formuleering van haar beginse
len voor haar een levensquaestie is ge
worden. Kunnen de gekozenen daar niet
in slagendan moeten de Kiezers het
maar doen.
De min of meer zwevende uitdrukking
Grondwetsherziening in liberalen geest is
niet genoegzaam duidelijkde partij moet
rnet juistheid weten wat zij wenscht ver
anderd te zien, en wat zij meent in de
plaats der afgekeurde artikelen te moe
ten stellen. Ook zij, zij wel doordrongen
van het besef, dat die wijziging niet
mag worden gekocht met een duur offer
aan de Tegenpartijnamelijk van het
veelbesproken artikel 194, dat de ver
houding bepaalt tusschen openbaar en
bijzonder onderwijs.
Er zijn liberalen die deze noodzake
lijkheid niet inzien, en die, wetende
dat op dit oogenblik grondwetsherziening
zonder die opoffering niet mogelijk is,
tot de geëisehte transactie zouden willen
overgaan. Een flinke gedachtenwisseling
over dat onderwerp zou hen misschien
doen begrijpen dat zij die meening niet
kunnen handhaven zonder zich van de
liberale partij af te scheiden. Want als
het waar is dat een voor allo kinderen
bruikbaar onderwijs van overheidswege
moet gegeven worden, dat in de rij
der vrijzinnige denkbeelden deze stelling
een der eerste plaatsen inneemt, omdat
men overtuigd is, dat overheersching
der school door de kerkelijke gezindten
u'e nationale eenheid doe' *""A
naai, tran is ner"évenzeer waar dat
het grondweticlijK .voorscmm moei ge
handhaafd blijven. Ware dit onderwerp
niet bij de constitutie geregeld, maar
aan den gewonen wetgever overgelaten
we zouden er vrede mede hebben dat
het zoo bleef; maar nu dit sinds 1848
zoo is, beteekent „het stormloopen van
antirevolutionaire zijde op dat artikel
niets anders dan dat die partij de libe
ralen wil dwingen de vlag te strijken.
Maar dat zou bet begin zijn van het
einde: de liberalen zouden, op dit punt
toegevendehun abdicatie teekenen.
Zelfs al moest, door het handhaven
van het hoofdbeginsel van artikel 194,
de liberale partij-leden verliezenzij zou
zich dat moeten getroosten; de winst
aan innerlijke kracht zou ruimschoots
tegen de schade opwegen. En wordt
daardoor herziening van de grondwet
onmogelijk, welnu, we kunnen wach
ten tot óf de liberalen óf vereenigde
groepen van de tegenpartij sterk genoeg
zijn geworden om dat werk te verrich
ten zonder een vernederende overeen
komst aan te gaan,
3)
Beiden waren nog jong en zij beminden voor de
eerste maal. Het was hunne eerste liefde
O, welk eene toovermacht ligt er in deze
woorden Welk eene hemelsche gewaarwording
maakt zich van ons meester, als wij voor het
eerst ontdekken, dat wij beminnen, dat wij
leven I
Zij waren alleen met hunne liefdeBoven
hunne hoofden welfde zich de wolkenlooze he
mel, goot de maan hare ,zilvere stralen in rijken
overvloed neder, zong de nachtegaal zijn heer
lijk lied en deden de welriekende adem van het
jonge loof hunne jeugdige harten nog sneller
kloppen.
Zij stonden alleen in deze stille, heilige een-aan anderen bekend te moeten maken, want
Zij waren alléén en spraken geen woord.
Langer echter kunnen zij zich niet bedwin
gen en alles om zich heen vergetend, zinken
zij in elkanders armen, hunne liefde bezege
lend met een langen, vurigen kus, en wat
ieder van hen tot hiertoe als een diep geheim
op den bodem der ziel bewaard heeft open
baart zich thans in die eerste innige omhelzing
zij beminnen elkander met eene grenzen-
looze liefde
En terwijl zij nog droomden van hun ge
luk alleen, (luisteren de sterren het elkander
toe, hoe in dit nachtelijk uur twee reine men-
schcnharten voor eeuwig met elkander verbon
den zijn.
Toen zij na eenigen tijd arm in arm huis
waarts keerden, bleef de jeugdige minnaar
eensklaps stilstaan, zeggeude«Niet waar Alice,
gij staat mij immers toe, dat ik nog heden uwen
vader verzoek, zijne toestemming tot ons hu
welijk te geven?
Alice keek eenige oogenblikken voor zich en
zeide op smeekenden toon: «O neen, George,
ik bid u, doe dat niet. Het is zulk een onuit
sprekelijk zoet gevoel, te weten, dat wij en wij
alleen het geheim kennen, dat ons boven alles
gelukkig maakt. Ik beef bij de gedachte, dit ook
zaamheid, door niets of niemand gestoord; de
sterren alléén, die eeuwig trouwe wachters,
waren er getuigen vanhoe de oogen dezer twee
geliefden uitdrukten, wat hunne lippen niet
vermochten te zeggen. En terwijl zij daar nog
altijd hand in hand geklemd tegenover elkan
der staan, is het hun, als waren hemel en
aarde alleen voor hen geschapen. Eene on
gekende zaligheid maakte zich van haar meester.
evenals een kostbare steen in den schoot der
Op hetzelfde oogenblik echter kwam een
bediende van de andere zijde der kamer naar
Howitt toegeloopen en overhandigde hem het
gewenschte telegram uit New-York; doch des
meesters handen beefden zoo, dat hij nauwe
lijks in staat was, het omslag te verscheuren.
Zijne oogen vlogen over liet blad terwijl hij
half luid en afgebroken las:
Den Heer Howitt Pithole
Pensylvanië.
Hij is naar het Westen
gegaan mi schien naar Pi
thole hier is hij niet. Ik
heb meer geld noodig!
Broughton.»
Howitt kromp ineen, bij het lezen dezer
woor.ien en hij werd dooshleek. Wankelend
verliet hij het vertrek en toen als ware hij
plotseling blind geworden ging hij al tastend
den trap af, die naar zijn kantoor leidde.
II.
Het dienstpersoneel van het hotel Chase-
liouse had heden eenen alles behalve rustigen
nacht. Hun heer en meester had zichna
eenigen tijd op het kantoor te hebben doorge-
bewustzijn van zijnen
ken glans, vreest de steen aan de aarde ont
woekerd en prijsgegeven te worden aan ruwe
blikken der rnenschen. Welnu zoo ook is het
met mijne liefde. Daarom bid ik u, George,
lijken schat, van welks bestaan niemand iets
vermoedt, in mijn binnenste bewaren, opdat men
mij dien niet ontroove.»
Zonder een woord te zeggen, trok hij het
meisje tot zich en drukte eenen innigen kus
op hare lippenwaarna zij aan den trap der
veranda gekomen, van elkander scheidden,
Alice naar hare eigene kamer, George naar
de danszaal. Het was intusschen twee uur
geworden. De dans was op nieuw begonnen,
en de heer Howitt had zijn verborgen hoekje
weer opgezocht, maar was genoodzaakt het
nu en dan te verlaten, omdat hjj het als hotel
houder zeer noodig achtteover alles een
waakzaam oog te houden en te zorgen voor
de goede orde van het feest.
Men had hem verteld, dat zijne dochter
reeds lang het bal verlaten en zich naar hare
eigene vertrekken begeven haddoch niette
genstaande dit, verliet hem zijne onrust niet
Eene vreeselijke gedachte scheen hem te kwel
len, eene gedachte, die hem de haren te
bergen deed rijzen, maar die hij niet vermocht,
te onderdrukken; en toen hij nu eindelijk van
uit zijnen schuilhoek George den trap op zag
komen en deze niet ver van hem staan bleef,
voer hem eene kille huivering door de leden
en als door een electrischen schok getroffen, bracht, naar zijne eigene woning, in denieeh-
bleef hij onbewegelijk staan. Het was alsof hij ter vleugel van het hotel gelegen, teruggetrok-
doch slapen kon hij niet. Onrustig liep
en neder en
eschreden den
aarde, evenzoo ligt onze liefde verborgen in eensklaps een spookgestalte uit den grond had ken, doch slapen kon hij met.
onze harten. Trotsch op zijne hooge waardeen zien verrijzen, want bevend van schrik, sloeg lnj de kamer eenige malen op
tevreden in het bewustzijn van zijnen heerlij- hij beide handen voor het gelaat. klom eindelijk weei met wankelend
laat mij deze nog eenige dagen als eenheime- naar huis te begeven.
Doch George had Howitt niet opgemerkt
Langzaam ging hij tusschen de dansende paren
door en wilde nog eenmaal luisteren naar de
wegslepende tonen der wals om zich daarna
trap op, die toegang verleende tot de gezel
schapszalen.
(Wordt vervolgd.)