NIEUWE NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR AMERSFOORT, BAARN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG, LEUSDEN, SOEST, 12 JUNI. Feuilleton. ALICE'S GEHEIM. K. W. VAN GORKOM, No. 46. Zaterdag 9 Juni 1883. Twaalfde Jaargang. Uitgever: A. M. Slothouwer, W. PASSAUER. Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1, Franco door het geheele Rijk1,10. Afzonderlijke nummers3 Cent. Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags. te Amersfoort. Advertentiën van 16 regelsf 0,40. Iedere regel rneer 0,05. Voor het Buitenland0,07s Reclames per regel0,20. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte Advertentiën kunnen ingezon den worden tot uiterlijk 's mor gens 10 nur des Woensdags en Zaterdags. Eene viermaal geplaatste ad vertentie wordt slechts driemaal in rekening gebracht. De omstandigheden waaronder thans de strijd bij de stembus wordt aange vangen, mogen in enkele opzichten ver schillend zijn van die onder welke we ons twee jaren geleden bevondenin hoofdzaak komen ze vrijwel overeen. Nog altijd bestaat het offensief verbond tusschen anti-revolutionairen en Katholieken, waar bij de laatsten zich heel gewillig door de eersten op het sleeptouw laten nemen, hoe vaak de ervaring ook bewees, dat dezen gewoon zijn de vruchten van de zegepraal alleen te houden. Tegen die Coalitie van minderheden is de strijd niet gemakkelijk. Op één punt is er evenwel verande ring. In 1881 hebben de liberale kies- vereenigingen in Amersfoort zich van het stellen eener candidatuur onthouden. Dat deze onthouding, hoezeer ook te ver dedigen met het oog op de overmacht der tegenpartijgeen algemeene instem ming vond, bleek toen al dadelijk, ook uit een Ingezonden stuk geteekend Al pha in ons blad (4 Juni 1881). Daarin kwamen o. a. deze woorden voor: «Men zal zeggen»'t geeft toch niets. In ons kiesdistrict is de gecombineerde Anti-re volutionaire en Roomsch Catholieke partij zoo machtig, dat er niet tegen te strij den valt. Maar dit ontheft de liberaal gezinden niet van hun verplichting om NOVELLE van 8) Onder het lezen dezer woorden, was zij langzaam opgestaan en leunde over het papier, zoodat hare lokken George's voorhoofd raak ten en hij haar adem duidelijk in zijn gezicht voelde. «Gij hebt gelijk zeer zeker dat is zeer onduidelijk,» antwoordde de jonge man, voor een oogenblik als bedwelmd door de on- middelijke nabijheid van dit goddelijke wezen «en ik weet waarlijk niet, of dat woord be halve Hij eindigde den volzin niet, want hij ge voelde, hoe Annabels arm zich zachtkens op zijnen schouder vleide en toen hij opkeek, ontmoette zijn oog haar gloeienden blik. Met een sirenen lach lispelde zij Roineo's woorden: «Zoo ik dit heilige beeld wellicht ontwijd moet achten Door roekelooze hand O, boete ik zulks aldus; Ootmoedig zal mijn mond dien ruwen druk ver zachten Zoo gij 't veroorlooft, door een vromen pel- grimskus.» Waarna zij een vurigen kus op zijnen mond drukte. In hetzelfde oogenblik klonk een rauwe kreet, als van een doodelijk gewond hert, door het vertrek. George en Annabel sloegen de oogen IHIHHIHHI te doen wat zij hunnenen door hun minderheidtoch van hun bestaan getuigenis af te leggen.» In denzelfden geest schreef een ander inzender: (No. van 11 Juni) «Al bestaat er niet de minste kans een overwinning te behalen op den clericalen candidaat, die evenzeer gesteund wordt door hen voor wie de bijbel een verboden boek isals door hendie den bijbel op de school verlangen toch is het noodig, dat zij, die het afkeuren, dat in de Tweede Kamer over zaken wordt gesproken en gestemdmet het oog op de belangen van een of ander kerkgenootschap in plaats van uitsluitend de belangen des lands in het oog te houdenhunne stem gaan uitbrengen op een persoon van anti-clericale richting.» Dat nommer bevatte ook een hoofd artikel van onze hand waarin we gelijk advies gaven als de schrijver der pas aangehaalde woorden, om namelijk een zoo groot mogelijk aantal stemmen uit te brengen op den candidaat der libera len, in andere deelen van ons district, namelijk den heer K. W. van Gorkom van wien we zeiden dat hij, als Oud- Hoofd-Inspecteur bij de cultures uitmun tend op de hoogte is van Indische toe standen de kennis van onze bezittingen in de Oost steeds zeer heeft bevorderd en als ijverig voorstander van een waar lijk vrijzinnige koloniale politiek de eer verdient onze vlagvoerder te zijn. Verleden jaar October, toen tusschen- tijds door liet overlijden van den heer Van Asch van Wijck een vacature was ontstaanwerd de candidatuur van den heer Van Gorkom op nieuw gesteld, dit maal ook, door de kiesvereenigingen in onze stad. Wij schreven toen«Die candidatuur heeft onze volle en levendige op en zagen Alice, bleek als een lijk, op den drempel staan. Naast haar stond haar vader, die te vergeefs poogde zijne dochter in zijne armen op te vangen het meisje lag in zwijm aan zijne voeten. Lang evenwel duurde deze toestand niet. Plotseling verhief zij zich weder en scheen als eene godin der wrake met uit- gestrekten arm op George ee Annabel te willen toetreden, maar eensklaps bleef zij staan haar arm zonk machteloos naar beneden, zij keerde zich orn en verliet met wankelende schreden de kamer. George stond als vastgenageld aan den grond. Zijn geweten beschuldigde hem, dat hij onvoor zichtig geweest was en een valschen schijn op zich geladen had, maar toch zijne bedoelingen waren edel en rein geweest, rein als Alice zelve. Dat zoude ook zij moeten bekennen, als zij alles wist, daarom niet gedraald, doch haar onmiddelijk alles medegedeeld! En de daad bij het woord willende voegen, vloog hij onstuimig de gang in, het meisje achterna. Maar zij was hier niet meer en tot in hare woning binnen dringen durfde hij in dit late uur niet. De heer Howitt wilde even na George het kabinetje verlaten, doch werd hierin verhin derd door Annabeldie hem bij den arm trok en hem op boozen toon vroeg: «Wat betee- kent dit, Mijnheer Howitt? Gij verteldet rnij dat gij eene aardigheid, eene weddenschap hadt, doch ik zie nu in, dat gij een laag spel gespeeld hebt.» «En ik heb het, dank zij uwe hulp gewon nen, mijn liefste,» antwoordde Howitt met een duivelschen lach. «Mijn doel is bereikt, doarom schenk ik u nu ook uwe schulden kwijt!» «Dat wil ik niet, want ik lees in uwe blik ken, dat gij rnij schandelijk bedrogen hebt!» riep Annabel dreigende uit. «Thans zie ik, tot welk een samenhang van leugens gij mijne hulp hebt, ingeroependoch ik laat mij niet on- sympatbie. Rechtvaardigheid ten aanzien van onze Oost is alleen te wachten van mannen die met een ruimen en niet door eigenbelang verduisterden blik de toestan den alda r hebben overzien. Die I lik kan niemand den heer Van Gorkom ontzeggen, gelijk hij door tal van degelijke opstellen, in verschillende tijdschriften aan Indische belangen gewijd, heeft getoond. Aaneen grondige kennis paart de heer van Gor kom een vast en onafhankelijk karakter: van hem kan verwacht worden dat hij wordt hij gekozen, een sieraad van de Tweede Kamer zal worden en voor de vrijzinnige, tot kloeken arbeid gezinde meerderheideen hoog te waardeeren versterking.» Op nieuw is thans de heer Van Gor kom de candidaat van alle liberalen in het hoofdkiesdistrict Amersfoort. Wij zijn hem inderdaad dank schuldig, dat hij zich die candidatuur heeft laten welge vallen: bij de wijze, waarop in sommige kringen over politieke tegenstanders wordt gesproken, behoort daar moed en toe wijding toe. Maar laat ons dan ook, in zoo sterk mogelijk getal, bij de stembus verschijnenom te protesteeren tegen de bewering, als zou het liberalisme niet tot geestdrift kunnen wekken dewijl het niet gelooft in zijn eigen toekomst. De heer Van Gorkom verdient ten volle, dat wij hemop den dag van den strijd, als een stoet van getrouwe geestverwanten omringen, en dat zelfs het vooruit zicht eener nederlaag geen de minste schade doet aan onze opgewektheid. Dat het voorts aan de vaderlandsche zaak weinig nadeel zou toebrengen, als wij de tegenwoordige afgevaardigden van ons district uit de vertegenwoordiging zagen verdwijnen, is duidelijk. Beide heeren onderscheiden zich door niets an- gestraft tot zulk een schelmstuk gebruikenIk ga onmiddelijk naar uwe dochter, en zal haar vertellen «Bedaar, bedaar wat, liefje,» antwoordde Ho witt rnet denzelfden valschen lach als voorheen, «bezin, voor gij begint en denk in de eerste plaats hieraan, dat gij mij de heilige belofte gegeven hebt, aan niemand ooit te verraden, wie en wat u tot dit allergezelligst rendez vous met den ingenieur bewogen heeft. En vergeet vooral niet, mijn duifje, dat men mij den «Koning van Pithole» noemt, dat ik hier werkelijk de voornaamste overheidspersoon ben en een streng rechter, die u dadelijk wegens schuld zoude kunnen laten gevangen nemen, indien gij ook maar de geringste poging deedt, om ons geheim aan het licht te brengen!» Annabel stond daar als verpletterd. Radeloos sloeg zij de handen voor de oogen en viel op eenen stoel neder. «Vergeet het niet, waarde, riep Howitt haar nog eenmaal toe, terwijl hij zijne ruwe hand op haren blanken schouder legde, «aan welk gevaar gij ontsnapt zijt door uw voortreffelijk spel in dit klein familiedrama. Laat het overi ge maar aau mij over!» Nog een oogenblik bleef hij voor de onge lukkige Annabel staan en liet haar toen met hare gramschap alleen. IV. Het was ongeveer tien uur des avonds. Alles was doodstil op straat, slechts nu en dan hoor de men in de verte het geblaf van een waak- zamen hond of de haastige voetstappen van ie mand, die zich huiswaarts spoedde. Over het dichtte loof van het heerlijke park, dat aan Chase-House grensde en mede een deel uit maakte van Howitts bezittingen, lag een dunne sluier uitgespreid, waarover de volle maalleen fantastisch licht uitctorte. Ook in de toppen der ~Z~&PT~ T ders dam bun adellijken titel en hun in stemming rnet «Ons Program,» dat wil zeggen blinde onderwerping aan de lei ding van een buiten de Kamer staand en geestelijk partijhoofd. Van bijzondere werkzaamheidvan belangstelling in iets anders dan de school met den bijbel, voor die heeren en hun kiezers naar het schijnt het ééne noodige, buiten hetwelk geen ander onderwerp van wetgeving of regeling de aandacht waard is, hebben we nooit iets vernomen. Allen die van ïaeening zijn, dat in de Vertegenwoordiging des Volks niet geloofsbelijdenis, inaar bekwaamheid den voor rang behoort te hebben, noodi- gen we met aandrang uit. Dins dag getrouw ter stembus ie ver schijnen, en hun keuze uit te brengen op den liberalen can didaat, den heer Amersfoort, 9 Juni 1883. Gisterenavond omstreeks 9 uur had op de Kampstraat alhier een droevig onge luk plaats. Een der zonen van de Wed. V. wonende op «het Scham» aan de Hoevelaker straatweg had «achter de Kamp» alhier een wagen geleend tot het vervoer van varkens. Zijn paard zeker niet gewend voor dergelijke wagens te loopen, werd door het rammelen schich tig en begon te stijgeren V. sprong daar op van den bok en greep het paard bij het gebidmaar bekwam daar bij van het limoen van den wagen een geduchten slag tegen het hoofd. Het paard zich weder meer dan honderd voet hooge eikenboomen en in de donkere, reusachtige cypressen liet zij bare zilveren stralen, als zoovele dartele kin deren, op en neer spelen, zoodat het geheel een prachtig effect opleverde. De bloemen, die allen ontloken waren, neigden hunne geurige kelken ter aarde, als wilden zij uit haren don keren schoot nieuwe kracht en levenslust put ten, om weer den volgenden morgen de zonne stralen waardig te begroeten. Geen windje ver stoorde blad of struik. Alleen badderden hier en daar enkele kevers rond, of vloog een roof vogel klapwiekend naar bovende kleinere zangers verschrikt nit hunnen zoeten slaap op jagend. Uit de beide vensters van Alice's slaapver trek, voor hetwelk zich eene door slanke zui len gedragen veranda bevond, straalde een hel der licht naar buitenn. Als een nachtvlinder, door de schitterende vlam aangetrokken, staat sedert langer dan een kwartier de prima donna, Miss Annabel Monval, in eenen langen, donkeren mantel ge huld, in de acasialaan, waarop genoemd ver trek uitzag. Zij schijnt een vreeselijken strijd met zich zelve te voeren, want tweemaal reeds is zij haastig enkele treden van de tot de ve randa leidende trap opgegaan, doch telkens is zij weer diep zuchtend, met neergebogen hoofd en gevouwen handen, teruggekeerd. Ten derde male maakt zij zich gereed om te doen, wat haar zooveel moeite schijnt te kosten, doch zie, op eenmaal houdt zij zich doodstil en luistert met gespannen aandacht. Uit eene zijdeur van het hotel komt eene groote, plompe gestalte gestalte gewaggeld, die de laan inslaat, waar ook zij zich bevindt. Het meisje krimpt inéén van schrik, de haren rijzen haar ten berge wie toch zal haar beschermen in dit stille nach telijk uur (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1883 | | pagina 1