NIEUWE
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
AMERSFOORT, BAARN, BUNSCHOTEN, EEMNES, HAMERSVELD, HOEVELAKEN, HOOGLAND, LEUSDEN, SOEST,
VUURSCHE, SCHERPENZEEL EN WOUDENBERG
Laurier en Mirt.
Feuilleton.
No. 79.
Woensdag 1 October 1884.
Dertiende Jaargang.
Uitgever: A. M. Slothouwer,
Buitenlandsch Overzicht.
Staten-Generaal.
AMERSFOORTSCHE COURANT.
Abonnementsprijs voor Amersfoort per 3 maanden f 1,
Franco door het geheele Rijk1,10.
Afzonderlijke nummers3 Cent.
Dit Blad verschijnt des Woensdags en des Zaterdags.
te Amersfoort.
Advertentiën van 16 regelsf 0,40.
Iedere regel meer 0,05
Voor het Buitenland0,07
Reclames per regel 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Adverteutiën kunnen ingezon
den worden tot uiterlijk 's mor
gens 10 uur des Woensdags en
Zaterdags.
Eene viermaal geplaatste ad
vertentie wordt slechts driemaal
iu rekening gebracht.
De extra-parlementaire partij-strijd in
België gaat voort zich te ontwikkelen,
maar gelukkig hebben de Brusselsche
straattoor.eelen opgehouden. Het krachtig
optreden van de «liberale vereeniging"
heeft daaraan veel goed gedaan: zij spoor
de de burgers aan tot kalmte, tot onder
werping aan de op wettige wijze tot
stand gekomen schoolwet en wees beslist
alle gemeenschap met de republikeinsche
woelwaters af. Een feit is het, dat het
geschreew tegen de monarchie grooten-
deels wordt aangestookt door vreemde
lingen, meest Franschen met verdachte
antecedenten, die gaarne het water troebel
zouden zien ter wille van hun vischvangst.
Enkele dier heeren hebben reeds van de
Regeering bevel ontvangen, om het land
te verlaten.
De beweging heeft zich nu weer bin
nenkamers teruggetrokken. Zondag ver
gaderde de hierboven genoemde «liberale
vereeniging" om de vraag te bespreken
hoe men het best de nadeelen der nieuwe
schoolwet zou kunnen ontgaan bij die
gelegenheid hield Janson, advocaat en
gewezen Afgevaardigde, een vurige rede
voering, om de vrijzinnigen tot eendracht
aan te sporen. Dat zou heel mooi klinken,
in dien men niet wist dat Janson juist
een der aanvoerders was van de fractie,
die ijverig gearbeid heeft aan de storing
van die eendracht, en den tegenwoordi-
Novelle naar het Duitsch
van
A. v. d. ELBE.
4) Ook hierheen vervolgde hem Otto's lastige
vriendschap. De jonge Graaf hield een glas
champagne in de hand en fluisterde halfluid
«Zijt gij lieden het al eens, dan wil ik jtlui's
gezondheid drinken
«Laat mij met rust, vervelende vent!" knorde
Viktor tegen hem en trad de balzaal weder
binnen.
Op dit oogenblik wenkte hem zijn vader tot
zich. «Gij zijt immers heden, om afscheid te
nemen, bij tante Walderaar geweest vroeg de
baron ernstig.
De majoor, die naast hem stond en eerst
onlangs in het garnizoen gekomen was, zei
glimlachend: «tante Waldemar, dat klinkt al
zeer energiek, wie is die martiale dame?"
«Mijn schoonzuster. Ook eene barones Stries-
zen, de zuster van Viktors moeder en tegelijk
de weduwe mijns broeders Waldemar. Daar de
familienaam niet verschilt, bedienen wij ons van
den doopnaam. Eene dame niets minder dan
energiek of martiaal, maar eene lieve, zachte
vrouw, die zeer teruggetrokken leeft. Ik hoop,
gij waart bij haar, mijn zoon
«Ik geloofde vast en zeker, haar hier te treffen,
papa."
«Zij heeft bedankt. Gij moet in ieder geval
nog tot haar gaan."
gen bedroevenden staat van zaken voor
bereidde. Ook werd Zondag burgemeester
Buis op de beurs hulde gebracht: men
prees het vooral in hem dat hij de vrij
heid der gemeente in bescherming ge
nomen en de tusschenkomst der troepen
belet had. Een eeresjerp en zijn borst
beeld waren de stoffelijke blijken aan de
achting, die men hem toedraagt.
Hetclericaal standpunt werd dienzelfden
Zondag uiteengezet door den heer Jacobs,
den Minister van Binnenlandsche zaken,
bij gelegenheid van een feestmaal, den
Redacteur van het Handelsblad van Ant
werpen aldaar aangeboden. De Minister
betoogde, dat de herziening der schoolwet
niemand had hehoeven te verrassenzij
was wel degelijk in het verkiezingspro
gram opgenomen, en het is juist ter wille
van de vrijheid geschied. «Wij zullen", zei
hij, «geen misbruik maken van onze
macht. Wij zullen de vrijheid te baat
nemen om onze denkbeelden te verwe
zenlijken, de nieuwe schoolwet is er
het eerste voorbeeld van. Bij de Kamers
is een ontwerp ingediend, dat ons ver
gunnen zal, de provinciale en de gemeente
wet in waarlijk liberalen zin te verzien.
Het zal onzen tegenstanders niet gelukken
de openbare meening op een dwaalspoor
te brengen."
Waar met het woord «vrijheid" zóó
wordt omgesprongen, mogen de kiezers
bij de aanstaande gemeenteraadsverkie
zingen wel dubbel op hun tellen passen.
In Frankrijk is nog altijd volkomen
windstilte op politiek gebied. De opening
der Kamers blijft op midden October
bepaald, en in den Zaterdag gehouden
Ministerraad is weinig nieuws medege
deeld. Admiraal Courbet had alleen ge
meld, dat hij met zijn toebereidselen ge
reed is en spoedig op nieuw handelend
zal optreden.
«Hoe zal ik dit nog doen? Dezen nacht moet
ik nog pakken, mag op den Rozenburg ook
niet staren. Morgen vroeg rukken wij om vijf
uur uit."
«Zeer fataalIk vrees, dat de goede vrouw
zeer bedroefd zal zijn u niet te zien. Misschien
kunt gij het met vroeg op te staan nog doen.
Kom mee in mijn kamer, ik zal u haren brief
geven. Zij schrijft hare droefheid en aandoe
ning waren te groot. Zij paste niet in onzen
kring."
Toen men de voorbereidselen voor het souper
maakte, waarmeê de avond zou besloten worden,
en velen der gasten tot verkoeling in het park
naar beneden gingen, dat in den heerlijksten
maneschijn daar zoo uitlokkend lag, naderde
Viktor in koortsachtige opgewondenheid zijne
zuster.
«Isidore, één woord! Ik moet Stephanie nog
één oogenblik alleen spreken. Mijn levensgeluk
hangt er van af. Stel haar eene wandeling in
het park voor, dat heeft niets opvallends.
Leid haar zijwaarts in de grot, ik kom voor u
daarheen
«Heeft mijn man je niet zijne meening gezegd?
Ik waag het niet je te helpen."
«Zuster mijn laatste verzoek 1"
«O, gij lieveling, u kan men niets afslaan
Zij het voor je geluk Zij wenkte hem teeder
met de oogen en ging Stephanie opzoeken.
Viktor snelde naar het park en over de
donkerste wegen naar de aangeduide plaats.
Met luide hartklopping stond hij hier tegen een
boom geleund. Het groote, beslissende oogen
blik was daar. Stephanie zou, moest weten,
hoe gloeiend zij bemind werdZij kon dan
zelve beslissen, hoe ver zij zich voor den veld
tocht zoude binden. Hij, dat voelde hij nu met
volle zekerheid, zou voor haar eeuwig de trouw
bewaren en kon zich geene toekomst zonder haar
De schennis der Egyptische liquidatie-
wet door Nubar-Pacha, of eigenlijk door
Engeland, wordt door de andere Mogend
heden, met uitzondering van Italië, hoog op
genomen. De gevolmachtigden van Duitsch-
land, Oostenrijk, Rusland en Frankrijk
hebben zich de belangen der schuld-
eischersmet warmte aangetrokken, en den
Egyptischen premier gelijkluidende nota's
overhandigd, waarin hij met ernst wordt
uitgenoodigd op zijn besluit terug te ko
men. De administrateurs der schuldkas
zullen tegen den minister van financiën,
Blum-pacha, een proces beginnen voor de
internationale rechtbankendaar de mees
te rechters vreemdelingen zijn, zal de
uitspraak ongetwijfeld ten nadeele van
het gouvernement uitvallen, en zal waar
schijnlijk de teruggave worden gelast van
het aan de schatkist betaalde,.en verdere
betaling worden verboden. Het is dan
nog zeer de vraag, of de Regeering zich
aan die uitspraak zal storen, want na
tuurlijk heeft Engeland de gevolgen van
zijn stap wel overwogen. Italië is met
een afzonderlijke nota voor den dag ge
komen, in meer bescheiden vormdaarin
wordt ook wel verklaard, dat de schor
sing der betaling aan de schuldkas een
schennis is van de liquidatie-wet, maar
alleen betreurd dat zij niet is voorafge
gaan door overleg met de Mogendheden'
DeNijl-expeditie is op weg naar Wandy-
Halfa, dus tot ontzet van Gordon inmid
dels wordt van onderscheiden zijden be
vestigd, dat het beleg van Khartoem
is opgebroken, en dat den Soedanschen
rebellen aanmerkelijke verliezen zijn toe
gebracht. Ook bij Soeakin gaat het den
Bedouienen niet voordeelig de troep van
Osman Digna is tot een klein hoopje
versmolten. Zoo doende zou het toch nog
mogelijk zijn, althans een gedeelte van
Soedan voor Egypte of voor Engeland,
bezit voorstellen.
Eindelijk zag hij de lichte japons der beide
dames door 't hout schemeren: zij naderden
al keuvelend de grot. Viktor, trad haar met
vroolijke begroeting te gemoet; Stephanie slaakte
een zachten kreet van verrassing en liet als
van schrik haren arm uit dien der vriendinglijden.
Deze keerde zich om en ging langzaam eenige
schreden naar den weg door het park terug.
Viktor greep nu de hand van het geliefde
meisje en bracht die aan zijne lippen. «Vergun
mij slechts enkele minuten onder vier oogen,,'
smeekte hij, «O, Stephanie, hoor mij aan Voor
dat wij scheiden, moet ik u zeggen, hoe gloeiend
ik u lief heb
Stephanie keerde zich half om als wilde zij
vluchten.
«O ga niet heen! Ik weet, dat ik u in de
ure des scheidens door geene heilige gelofte
binden mag. Alleen uitspreken moet ik, wat ik
voel."
Stephanie ademde op en keerde zich weer
tot hem. Hij ging haastig voort:
«Ik wil geene belofte van u, maar gij zult
de mijne ontvangen. Alleen wenschte ik te weten,
of iets van mijn gloed ook in uw hart vlamt, of
ik uwe vriendelijkheid jegens mij naar mijne
wenschen mag uitleggen
«Viktorfluisterde zij op den toon dei-
liefde.
Eene hooge- gelukzaligheid bewoog zijne ziel
en met een onderdrukt gejubel trok hij haar
aar. zijne borst. Hij hield de geliefde gestalte
in zijne armen; hem vervulde de beantwoording
zijner teêrheld met onuitsprekelijk geluk.
Daar klonken van af het slot de fanfaren, die
de wandelaars tot het souper riepen. Isidore
snelde toe, en de minnenden scheidden met een
laatsten kus.
Viktor kon Stephanie niet naar de tafel ge-
wat misschien zal blijken hetzelfde te zijn,
te behouden.
De Duitsche Rijkskanselier trekt zich
de belangen van de West-Afrikaansche
nederzettingen zeer aan. Op zijn uitnoo-
diging zijn vertegenwoordigers van de
voornaamste firma's, die op Afrika's west
kust handel drijven, te Friedrichsruhe
gekomen om de zaak tot klaarheid te
brengen. Ook heeft in een diplomatieke
bespreking over de regeling der weder-
zijdsche betrekkingen aldaar plaats met
Frankrijk en Engeland: men zegt dat er
veel kans bestaat op een vriendschappelijke
overeenstemming. Een Duitsch eskader
van vier schepen, onder commando van
vice-admiraal Knorz, vertrekt eerstdaags
naar de kust.
Russische studenten zijn echte woel
geesten. Maatregelen door den rector van
de universiteiten te Kieff genomen bij
gelegenheid van het jubilaeum achtten
zij beleedigend, en aanstonds kwamen zij
in opstand. De inspecteur der academie
werd met gesis en gefluit begroetaan
zijn woning en aan het universiteitsge
bouw werden de ruiten ingegooid, en
een der professoren werd zelfs gewond.
Natuurlijk zijn een aantal der heethoofden
door de politie ingerukt.
De Cholera-berichten worden wel iets
gunstiger, maar zijn toch nog altijd zorg
wekkend. In Frankrijk woedt de ziekte
nog voort in het departement der Ooste
lijke Pyreneeën, in spanje zijn weinig
gevallen. Italië levert een kleiner getal
te Napels, maar de cijfers zijn vermeerde
rend te Genua. Op de Afrikaansche Noord
kust, te Oran, vielen mede eenige slacht
offers.
Het voorstel tot vermeerdering van het
leiden, als zoon des huizes had hij de dochter
des regimentskommandants die eer te bewijzen.
Otto was met Stephanie geëngageerd en door
Viktor was hem de verplichting opgelegd, der
geliefde de plaats aan zijn linkerhand te
geven. Zoo rekende hij er op, toch naast haar
te zitten.
Toen nu echter het gezelschap plaats nam,
bleek het, dat de blonde graaf met zijn dame
tegenover in plaats van naast den vriend gezeten
was. Slechts door middel van vurige blikken
kon Viktor haar nu zijn leedwezen uitdrukken,
en zij beantwoordde hom op liefelijke wijze
zijn oogenspel.
Na den eten, in het gewoel van het vaar
wel zeggen, der opgewondenheid dezer laatste
minuten, zijn afscheid nemen vau de ouders en
jongere zusters, gelukte het Viktor niet meer
Stephanie te naderen.
Zij ontslipte to.en met hare moeder in de
damesgarderobe, toen hij het salon verliet.
Bij het naar huis rijden zou zij met haren
vader ruilen en de plaats in de gesloten coupé
innemen.
Een onzeker plan overwegend, zag hij naar
Isidore, zijne trouwe bondgenoote, om. Daar
legde zich eene hand vleiend om zijn arm en de
gezochte stond naast hem.
«Kom, Viktor," zei zij weemoedig, «ik kan niet
hier onder de menigte van je afscheid nernen,
laat ons naar je kamer gaan!"
Boven in het vertrouwelijk vertrek keek zij
aangedaan in 't rond, nam het doek van den
grooten schilderezel en beschouwde de juist af
gewerkte olieschilderij «Paarden inde weide,"
treurig. «Met welke vreugde heb ik u dit zien
schilderenzei zij. Toen sloeg zij de beide
armen om haars broeders hals, boog het hoofd
tegen zijne borst en weende.
Wordt vervolgd.
