Nieuws- en Advertentieblad UTRECHT EN GELDERLAND. DE STRANDJUTTER. No. 68. Zaterdag 25 Augustus 1388. Zeventiende Jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. Vooruitzichten. BINNENLAND. Feuilleton. IMEB COURANT. VOOR abonnementsprijs: Ter S maanden 1.Franco per post door het gehecle Kijk. Afzonderlijke Nummers 3 Gent. Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever A. M. SLOTHOUWER, Amersfoort. advertentien: Van 1 6 regels 0,40 iedere regel meer 5 Cent. Advertentien viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekende Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Dp voorstanders van invoerrechten ter bescherming van de belangen van landbouw en nijverheid hebben terecht ingezien, dat bet zaak was eenig geduld te oefenen. Men kon niet verwachten, dat een Ministerie van de rechterzijde, lieden optredende, morgen reeds ontwerpen gereed zou hebben tot een herziening onzer tarieven, die niet maar eene kleine wijziging in de cijfers zou be treffen, maar een geheel andere richting zou geven aan de tot dusver gevolgde handelspolitiek. Voor der gelijke dingen is tijd noodig. Intusschen, het menschelijk geduld is niet oneindig, en zeer begrijpelijk bleven de mannen van het Zuiden verlangend uitzien naar een teeken, een wenk, of een enkele uitdrukking, waaruit zou zijn af te leiden dat de Regeering ten minste bezig is koers te zetten naar de haven, die men zoo gaarne met volle zeilen zou binnenstevenen. Niet slechts liet deze openbaring zich wachten, maar zelfs heeft het hoofd van liet Kabinet, de heer Mackay, op het congres te Arnhem woorden gesproken, welge schikt om al de hoopvolle illusiën onzer naar bescherming hakende landgenooten in rook te doen ver vliegen. Geen wonder, dat een der hoofd leiders van de protectionistische be weging, het Kamerlid Bahlmann, de Regeering wil trachten te nood zaken, kleur te bekennen. Zijn geest verwanten verlangen te weten, wat men aan dit Ministerie heeft. Met besliste vijanden is liet gemakkelijker om te springen, dan met vrienden die ons, wanneer 't er op aankomt, in den steek laten. Het door ge noemden Afgevaardigde in te dienen of reeds ingediend voorstel tot het heffen van graanrechten zal de quaestie onmiddellijk op liet tapijt brengen, en tot een oplossing leiden, welke die ook zijn moge. Als een poging, om helderheid te brengen in de bestaande verhouding, niet slechts tussclien de Regeering en een deel van de partij die haar steunt, tnaar ook tussclien de econo mische inzichten, die in de verschil lende groepen van ons Pai lement de overhand hebben, kunnen we dezen stap met ingenomenheid begroeten. Dat hij zal voeren tot de uitkomst, door den voorsteller gewenscht, komt ons hoogst twijfelachtig voor. In tijden van zeer ruime productie is het gemakkelijk de oogen te sluiten voor de nadeelen, aan beschermende rechten verbonden. Zijn de prijzen zeer laag, dan wordt een, zelfs vrij aanzienlijke verliooging door het tarief van invoer, minder gevoeld en al maakt inen ook, zooals in België en in Frankrijk geschiedde, bij verlioo ging van graanrechten het voorbe houd dat op den maatregel zal worden teruggekomen, wanneer blijkt dat de stijging van de brood prijzen, die er het gevolg van is, drukkend wordt voor de mingegoede klassen, men legt er zich bij neer zoolang dit groote nadeel niet al te scherp op den voorgrond treedt. Daarentegen, niets is meer in staat, het geloof aan het alleenzaligmakend karakter van de leer der prolectionis- ten aan het wankelen te brengen, dan slechte oogsten. Natuurlijk doen deze niets toe of af aan de waarheid van de economische theoriëen; doch het gros der menschen hecht zich alleen aan hetgeen men ziet en voelt, en laat wetenschappelijke beschou wingen gaarne over aan hen die er zich mee willen bezighouden. Welnu, de uitzichten voor het jaar 1888 zijn wel van dien aard, dat zij tot omzichtigheid aansporen. Over een groot deel van West- en Midden-Europa zal de graanoogst zeer onvoldoende uitkomsten opleve ren, en, ware het niet dat Rusland, Amerika en Britsch-Indië te hulp konden komen, dan zou zelfs hon gersnood voor de deur staan. Nu kan rnen wel zeggen Ja, de boeren, die weinig graan hebben kunnen inzamelen, hopen op hooge prijzen, om op die wijze het nadeel te herstellen, hun door de ongunstige weertoestanden toegebracht, en heb ben dus alle reden, om op het hellen van graanrechten te blijven aandrin gen. Maar de wetgever heeft niet uitsluitend rekening te houden met de belangen van een enkele klasse. De geheele bevolking ziet, als de nood aan den man komt, met ver langen uit naar toevoer van elders en bij de thans zoozeer uitgebreide middelen van vervoer behoeft gebrek aan de noodigste levensmiddelen nergens meer voor te komen, als de Regeeringen niet zoo onverstandig zijn, ter wille van de belangen der schatkist, het vrije verkeer aan ban den te leggen. We zullen eens zien, wat Duitsch- land thans doen zal. Ware het niet ter wille van zijn verbeterde betrek kingen met zijn oostelijken nabuur, dat liet wellicht reeds genoopt zal worden zijn tariefwetgeving te ver zachten, dan achten wij het niet on waarschijnlijk, dat de geringe produc tie der voornaamste landbouwgewas sen ook daar zal dwingen, tot ver laging van de invoerrechten over te gaan. Er is eens één opening gemaakt in hel netwerk der invoerrechten, licht gebeurt er dan meer, want sterker dan men had kunnen ver moeden doel zich ook daar de nadeel ige werking van het beschermend stelsel in de meeste takken van landbouw en nijverheid gevoelen. Slechts schijnbaar is er eenige hardheid gelegen in den nadruk waarmede we meenen de kans op verhoogde graanprijzen, als middel om onzen landbouwers eenige ver goeding te schenken voor de schade, door natuurlijke oorzaken aan hun bedrijf berokkend, te moeten afwijzen. Slechts enkelen zouden de invoer rechten ten goede komen de groote meerderheid zou in niet mindere mate dan het niet landbouwend deel der natie, door rijzing der graan- en broodprijzen te lijden hebben. Niet langs een kunstmatigen, door de elders en vroeger verkregen ervaring veroordeelden weg is redding te vinden. Verlaging der landpachten in over eenstemming met de waarde der productie is het voor de hand liggend middel, 0111 den last, waaronder de landbouwers gebukt gaan, te verlich ten. Ook hier is de productie de vrucht van de samenwerking van kapitaal, in den vorin van grond eigendom, en arbeiden nu gaat het niet aan, bij vermindering van de waai de dier vrucht, het deel van het kapitaal op dezelfde hoogte te houden. Waar schade wordt geleden, moet deze door beide medewerken den worden gedragen. Om dit te voorkomen, zou men lasten willen leggen op heel de bevolking, die dus cijnsbaar wordt gemaakt aan de grondbezitters Wij kunnen niet gelooven, dat de Regeering aan deze politiek haar zegel zal hangen. Duidelijker dan ooit doet de tegenwoordige toestand de nadeelen van graanrechten in het licht treden. De toestand van Z. M. den koning is langzaam vooruitgaande. Intusschen wordt 's konings lijfarts, dr. Vinkhuyzen, lieden weder op het Loo terug verwacht. De Koningin en haar dochtertje rijden bijna dagelijks uit, hoewel de Prin ses de vorige week ook eenige dagen haar kamer moest houden, wegens ver koudheid. De Koning liet voor Prinses Wiihelmina een nieuw gebouwtje in liet Park van het Loo zetten, dat bij gele genheid van haar geboortefeest zal geo pend worden. Het wordt o. a. gemeubeld met een prachtig, licht gebloemd tapijt, uit de beroemde, tapijtfabriek te Deven ter. In de bekende fabriek van Begeer te Utrecht is een zeer kostbaar zilveren eet servies voor de Prinses vervaardigd. Op last van den Minister van Oor log zullen in enkele garnizoenen proeven worden genomen met Fransche gecon serveerde levensmiddelen. De raad van toezicht op de spoor wegdiensten heeft den locaalspoorweg DeventerAlmeloo opgenomen en goed- ekeurd. Den lsten September zal ge noemde lijn voor ~het publiek worden geopend. Naar aanleiding van de onlangs door de officieren gevierde herdenking van het wapenfeit van Simonoseki, waarbij de état-rnajor en de bemanning van de Medusa" zich hebben onderscheiden, heeft een aantal schepelingen van de Medusa, met den heer H. J. Vreeken aan het hoofd, pogingen in het werk gesteld om zelf een feestje van gelijke strekking in te i ichten. De middelen ont braken evenwel. Toen word besloten, bij den Minister aan te kloppen, om te verzoeken, de 25 jaar geleden door den commandant der Medusa gedane, maar nog steeds niet nagekomen belofte, om de bemanning van dien bodem voor haar gedrag bij Simonoseki te beloonen, in te lossen. L>e heer li. J. Vreeken maakte zich tot tolk der verzoekers en schreef den Minis ter van Marine een blief, waarin hij uit aller naam verzocht, hunne belangen te deze te behartigen. Op dit verzoek ontving de steller eenige dagen later ten antwoord, dat het voor inwilliging niet vatbaar was. Echo. De vaderlandsche nijverheid schijnt nog niet altijd tegen de vreemde te zijn opgewassen. Dit althans meenen wij te moeten af leiden uit het feit, dat het aanbrengen van de toestellen ter electrische verlich ting van het Nederlandsche Staalsspoor- wegstation Rozendaal is opgedragen aan eene firma te Neurenberg (S. Schiiekert), ofschoon wij in ons land o. a. hebben eene „Ned. Maat. voor Electriciteit en Metallurgie" en andere fabrikanten van naam op dat gebied. C.) Jeanne Lorette zal in September e. k., na afloop van haren driejarigen (Schets uit het Texelsche Volksleven.) DOOR D. DEKKER. 7) De jonge vrouw, die het kind in de armen gesloten hield, is waarschijnlijk de moeder van het geredde meisje; men veronderstelt zulks uithoofde van de over eenkomst in gelaatsttekken van het meisje met die der gestorvene vrouw. Om den hals van de ongelukkige vond men een gouden ketting met een portret van een man van middelbaren leeftijd, ook was er een gouden horloge aan gehecht, waar op gegraveerd staan de letters W. v. H. De onsamenhangende woorden welke 't kind spreekt doen vermoeden, dat zij van Engelsche afkomst is. Meerdere herkenningsteekenen zijn er niet op te geven. Wij hebben ze, bij bet opzenden van dit bericht, willen vermelden, niet uit begeerte om de maatregelen die door 't Bestuur van 't Eiland of door de strand vonderij zullen worden genomen, om de familie van dit kind op te sporen, voor uit te loopen, maar omdat wij hopen dat het arme verlaten schepseltje zoo spoedig mogelijk aan zijne verwanten zal worden teruggegeven." Al de aanwezigen brachten dit dadelijk in verband met een verhaal dat zij ge durende de reis, verscheidene malen uit den mond van den ouden heer gehoord hadden, en konden den uitroep: zou het mogelijk zijn! ook niet weerhouden. En geen wonder ook. Het verhaal van den ouden heer was zoo gemakkelijk met dit courant-artikel in verband te brengen; dit zult gij toestemmen wanneer wij het in 't kort weèrgeven. Ruim twintig jaar geleden was zijne eenige dochter, die in Indië met een Engelsch koopvaardij-kapitein gehuwd was, en een meisje van omtrent twee jaren had met haar man uit Indië ver trokken, met bestemming naar Amster dam, en nimmer had hij eenige taal of teeken van hen ontvangen of vernomen. Hij kon niet anders denken dan dat het schip met man en muis was vergaan. Voor hun vei trek had zijne dochter zijn portret gegeven, één, even als hij er nog bezat, en op het horloge dat zij droeg waren hare initalen W v. H., Wiihelmina van Haven, gegrift geweest. De overeenkomst met den tijd der ge beurtenis, de leeftijd en 't geslacht van 't kind, dat portret, dat gouden horologie, met haren, met zijnen familienaam van Haven, zij waren zoo vele bewijzen, dat zijne kleindochter gered was; maar wat zou er van haar geworden zijn. De ka pitein kwam het eerst op de gedachte om den Texelschen loods, dien men reeds aan boord had, in 't verhoor te nemen. Deze werd geroepen en ondervraagd, en de oude heer van Haven vernam weldra de geheele geschiedenis van de redding, opvoeding, de armoede en ellende waarmede de familie en ook het geredde meisje in den laatste» tijd te kampen had gehad. De loods verklaarde dat hij het por tret meermalen gezien had en dat het as twie drupels water leek" op dat, het welk de oude heer van Haven hem liet zien. Alle twijfel werd door deze mede- deeling weggenomen, en de oude man stortte tranen van vieugde toen hij door zijne medepassagiers met dit gelukkig bericht werd gefeliciteerd. No£ op den zelfden dag kwam nde Vlinder" in het Nieuwe Diep binnen en de heer van Ha ven liet zich onverwijld naar Texel over brengen, en zich dooi den loods, die hem vergezelde, geleiden naar de woning, waar zijne kleindochter, zijn eenige bloedver wante op de wyde wereld, haar verblijf moest houden. Het was reeds avond toen de oude heer de hut van Jan Volkert bereikte. Het drietal zat juist »te drinken. Denk echter niet dat men sterken drank dronk die werd in de woning van Vol kert volstrekt niet geduld het avond maal houden, in de beteekenis van soa peeren heet op Texel „drinke" Jan Volkerten zijne pleegdochter zagen en de blinde hoorde wat vreemd op, dat een onbekend heer hun een bezoek bracht, en den ouden Volkert verzocht om aide omstandigheden, voorgevallen hij het red den zijner pleegdochter, te verhalen, en toen deze hieraan had voldaan, toonde van Haven hem het portret. Hoe komt gij daaraan mijnheer zeide de oude strandjutter, en keek zijn pleeg dochter hierop een weinig ontevreden aan, »hebt gij het verkocht, kind!" ver volgde hij zacht bestraffend tot haar, nlioe dikwijls heb ik u aanbevolen er u nooit van te ontdoen, maar," zuchtte hij, zeker was het om mij in mijne ziekte eenige lafenis te verschaffen, anders hadt gij mijn raad wel opgevolgd, want gij waart mij steeds eene gehoorzame dochter." Maar Jansje was inmiddels naar de plaats gegaan, waar hare kostbare klein- noodiën geborgen waren en kwam met haar portret aan. Verbazing sloot den ouden Volkert den mond en nog was hij er niet van bekomen toen de oude heer van Haven zijne kleindochter in de armen sloot en uitriep: Dank God met rnel mij kindlief; uwe rampen zijn ten einde. Ik ben uw grootvader, en u, edelen Volkert dank ik, naast God, hel geluk dat ik haar thans mag omhelzen. Uwe hand, redder van het leven van mijne kleindochter; hier ongelukkige broeder en vriend van dit lieve kind; aan mijn hart beste lieden! Al wat gij aan haar gedaan hebt, wil ik rijkelijk vergelden; al het leed dat gij den laatsten tijd te zamen hebt gedragen zal eiudigen! Gij, neen wij zullen gelukkig zijn, want ik ben Goddank, rijk! O, 't is de eerste maal dat ik gevoel wat geluk er in ge legen is fortuin te bezitten't Was eene schoone groep, die brave lieden el kander te zien omhelzen, en lang duurde het eer ze van Dunne ontsteltenis be kwamen, eer ze geloofden aan hetgeen hunne ooren zoo duidelijk hadden ge hoord, aan hetgeen hun door het weder- keerig bezit van tiet portret en de uit legging die de oude heer van Haven er vervolgens had bijgevoegd, zoo klaar be wezen was. De eerste gunst welke Jeane Cambel van haren grootvader vroeg, was dat zij niet zou gescheiden worden van deze

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1888 | | pagina 1