NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
DE ERFGOEDBEZITTER,
UTRECHT EN GELDERLAND.
No. 69
Woensdag 28 Augustus 1889.
Achttiende jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
BINNENLAND.
Feuilleton.
iMEBSFDBRTSCHE COURANT.
VOOR
abonnementsprijs:
Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Kijk.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever A. M. SLOTHOUWER, Amersfoort.
advertentien:
Van 1 6 regels 0,4.0 iedere regel meer 5 Cent.
Advertentien viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Uit goede bron wordt gemeld, dat,
waarschijnlijk tengevolge van de ongun
stige weersgesteldheid, Z. M. den Koning
in de laatste dagen weer meer hinder
heeft van zijn chronisch lijden (jlieraan
doening).
Door den Minister var, Binnenland-
sche Zaken is aan den heer mr. J. L.
Berns, archivaris in Friesland, opgedragen,
een onderzoek te doen in de archieven te
Dresden en te Weenen, naar uit het tijd
perk der Saksische hertogen dagteekenende
bescheiden, welke belangrijk zijn voor de
Friesche geschiedenis.
De Minister van Koloniën maakt
bekend, dat, boven en behalve de in dit
jaar voor den burgerlijken dienst in Ne-
derlandsch-Indië reeds ter beschikking
van de Indische Regeering gestelde per
sonen, nog tien personen, die in vorige
jaren in het groot-atnbtenaars-examen
voor den Indischen dienst geslaagd zijn,
naar Ned.-Indië kunnen worden uitge
zonden, om in administratieve betrek
kingen daar te lande te worden geplaatst.
Zij, die hiervoor in aanmerking wen-
schen te komen, zullen zich ten spoedigste
bij het Departement van Koloniën moe
ten aanmelden met een op zegel geschre
ven request en daarbij moeten ovei leg
gen a. het examen-diploma waaraan zij
hunne benoembaarheid ontleenen; b. een
bewijs van zedelijk gedrag, afgegeven
door het Dagelijksch Bestuur der gemeente
waar de sollicitant het laatst heeft ge
woond c. eene verklaring, afgegeven
door den bevoegden Commissaris des
Konings, waaruit blijkt, dat de sollicitant
aan de wet op de nationale militie heeft
voldaan.
Op bevel van het departement van
oorlog wordt thans in de onderscheiden
garnizoensplaatsen door de infanterie des
avonds de veiligheidsdienst bij nacht be
oefend.
De minister van oorlog had bepaald,
dat het blijvend gedeelte der lichting
1888, vóór zij half September n. s. met
onbepaald verlof huiswaarts zou keeren,
in de behandeling van het nieuwe repe
teergeweer zou worden geoefend' Aange
zien het evenwel te voorzien is, dat de
wijziging der geweren en de uitrusting
stukken niet tijdig genoeg gereed zullen
zijn, zoo moet van dat voornemen worden
afgezien, en zal het gedeelte der genoemde
lichting later voor dat doel onder de
wapenen worden geroepen, evenals dit
voor alle lichtingen in de drie laatste
maanden van dit jaar elke lichting
gedurende den tijd van 13 dagen zal
plaats hebben.
Naar het Utr. Dgbl. bericht, heeft
de kerkeraad der Nederlandsch hervormde
gemeente te Zeist aan den minister van
oorlog een bezwaarschrift ingediend, dat
aan de militairen van het 1ste regiment
vesting-artillerie te Utrecht, gedurende
eenige dagen van de kermisweek, nach
telijke permissie wordt verleend, met ver
zoek, een algemeenen maatregel te nemen,
waarbij in alle garnizoenen nachtelijk
verlof gedurende de kermisweek verboden
wordt. Het gevolg hiervan is, dat het
algemeen nachtelijk verlof is ingetrokken.
Over het leven, dat de aartsher
togin Stephanie van Oostenrijk te Zand-
voort leidt, worden de volgende bijzon
derheden medegedeeld:
Ofschoon de aartshertogin eigenlijk
geen badkuur ondergaat, wijl zij niet ziek
is, volgt zij toch stipt de voorschriften
van haar geneesheer in het belang van
haar gezondheid, welke in den laatsten
tijd zoo zware schokken had te doorstaan.
Al is het weer nog zoo slecht en storm
achtig, toch kan men er vrij zeker van
zijn prinses Stephanie op het strand te
vinden, en niet zelden alleen, want zij
houdt van de eenzaamheid. In kleeding
niets afwijkende van de overige dames
badgasten, zoodat zij zich in niets van
deze onderscheidt, blijft zij vaak uren
lang in haar badstoel zitten, zich bezig
houdende met lectuur of den blik latende
weiden over de golven. Voortdurend ver
wijlen haar gedachten bij haar dochter
tje, dat in Oostenrijk is achtergebleven.
Eiken dag brengen post en telegraaf haar
tijdingen van het geliefde kind, en na
ontvangst daarvan ziet men haar gelaat
van vreugde stralen, hoewel nu en dan
bij het lezen van die verre berichten tra
nen in haar oogen blinken.
Sedert eenige dagen is de Prinses min
der droefgeestig; dikwijls zelfs hoort mer,
haar hartelijk lachen. Die oogenblikken
worden evenwel nog afgewisseld door
vlagen van onoverkomelijke zwaarmoedig
heid. Alsdan trekt zij zich in haar ver
trekken terug, om geheel alleen te blijven
met haar smart. Meermalen gebeurt het
dat zij niemand van het gevolg aan haar
ontbijt of diner noodigt. Begeeft zij zich
naar haar slaapvertrek op de eerste ver
dieping, dan brengt zij meestal nog eeni-
gen tijd door op het halkon, om de zee
te beschouwen, waarvan zij nooit genoeg
schijnt te hebben.
Naar men wil, zou de Prinses de
voorkeur hebben gegeven aan een Bel
gische badplaats; om redenen van intie-
men aard evenwel heeft zij den moeder
lijken raad van de keizerin van Oosten
rijk opgevolgd, om liever te Zandvoort
eenige weken te gaan doorbrengen.
De Hollandsche veekoopers te Lon
den zullen den len September, den dag,
waarop de markten van Engeland voor
ons vee zullen geopend worden, des mor
gens te 3 uren in optocht, met muziek
voorop, naar de ^Metropolitan Cattle-mar
ket," te Islington marcheeren en aldus
de bevrijding van de belemmeringen van
onzen veehandel op Engeland feestelijk
herdenken.
Te Apeldoorn is door de heeren
C. E. E. Fromberg Beuker, concessie
aangevraagd tot het aanleggen van eene
drinkwaterleiding.
Het weekblad Ncderlandsche Sport
is op de internationale sporttentoonstel-
ling te Keulen bekroond met de gouden
medaille.
Men schrijft van de Veluwe
«De aanhoudende regens van de laat
ste dagen hebben in deze streken aan
vele veldvruchten schade gedaan. Op de
lage plaatsen zitten de aardappelen bijna
in het water. Geen wonder dan ook, dat
velen door de «ziekte" aangetast worden
en in den grond reeds verrotten. Op het
hoogerc gedeelte heeft men geen klagen.
De hooi-oogst valt niet mee; door het
natte weder verliest het hooi veel in
kwaliteit. Het roggestroo heeft veel ge
leden en ook de korrel is er niet beter
op geworden.
Met het maaien der boekweit is reeds
een begin gemaakt. Deze belooft veel,
maar het mee- en tegenvallen zal nog
afhangen van veel droogte of regen.
Appelen zijn er weinig, peren en prui
men bijna in 't geheel niet. Slechts op
enkele plaatsen ziet men volgeladen hoo
rnen, maar dit zijn uitzonderingen.
De machinist van Rijn, der Ne-
derl. Rijnspoorwegmaatschappij, vader van
vijf kinderen, werd Donderdagavond, toen
hij den Spoorweg bij het Sterrenboscli te
Utrecht wilde overloopen en struikelde,
door der. trein van Arnhem komende,
overreden en onrniddelijk gedood.
Hel is altijd nog geraden, de bank
biljetten van f25 met zorg na te zien
omtrent de echtheid, alvorens ze in ont
vangst te nemen. Eergisteren werd aan
de Spaarbank te Arnhem een valsch bil
jet van f25 aangeboden trouwens
door iemand, die blijkbaar volkomen te
goeder trouw was. De directie hield het
biljet in.
Twee jongelui van 17 en 18 jaar,
leerlingen van hel gymnasium in een
Duitsch stadje dicht bij de Nederl. gren
zen, waren de ouderlijke woning ontloo-
pen en hadden het plan opgevat, oens
een reisje naar Amerika te ondernemen,
hunne ouders doodelijk ongerust achter
latende. Toen zij Woensdagochtend op
hunne reis ook Groningen aandeden,
meende de gemeentepolicie aldaar hen
eens in verhoor te moeten nemen, het
geen ten gevolge had, dat de ouders ge
rust gesteld konden worden, en de reis-
lustigen weder op reis konden gaan
nu echter niet naar Amerika, maar naar
hunne woonplaats. NGr. Ct
Het eerste Volkskofliehuis is Zater
dagavond te Utrecht geopend. Hoewel
deze inrichting gevestigd is in een lokaal,
vroeger gebezigd tot stalling van paarden
en rijtuigen, heeft de vaardige hand van
schilder en timmerman voor een behage-
lijk aanzien weten te zorgen.
Een jongmensch uit het midden
van Friesland, die zich aan het onderwijs
wijdt en binnen betrekkelijk korten tijd
acte voor onderwijzer, voor gymnastiek,
voor teekenen en de hoofdacte verwierf,
gevoelde grootcn lust om zich ook in het
Fransch te bekwamen. Daar hij zeer zui
ver en correct viool speelt, is hij met
zijne vioolkist naar Brussel getrokken,
waar hij 's daags zijne taalstudiën doet
en 's avonds voor zijn onderhoud in het
orkest van het Eden-theater de viool
bespeelt.
Door het Wapen der Genie in de
stelling Amsterdam, zal 3 September een
belangrijk verdedigers-werk worden aan
besteed, nl. het bouwen van een fort
aan het Pampus, een werk, waarvan
de kosten op ruim 6 tonnen gouds wor
den geraamd.
Toen dezer dagen te Leiden de po
litieagenten des morgens na afloop van
den nachtdienst het wachtlokaal verlie
ten, vergat een hunner zijn horloge, het
welk hij 3an een spijker in dat lokaal
gehangen had, mede te nemen. Tehuis
zijnde bemerkte hij zijn verzuim en keerde
naar de wacht terug, doch moest toen
tot zijne groote ontsteltenis bemerken,
dat horloge en ketting verdwenen waren.
Omtrent den dader viel al dadelijk het
oog op een zwerver, die gedurende den
nacht, op zijn verzoek, verblijf in de
wacht had gehad, doch deze was intus-
schen buiten de gemeente in de richting
naar Utrecht gebracht.
Daarop werd door den commissaris in
een buitengewoon nummer van het Poli
tieblad de aanhouding van dien zwerver
en het ontvreemde verzocht, waarop
diens aanhouding Zaterdagmorgen te
's Gravenhage volgde. Het horloge was
reeds aldaar door hem verkocht, doch
werd in beslag genomen. De aangehou
dene is naar Leiden overgebracht.
De eerste goedkoope trein naar
Parijs zal, volgens regeling op 12 Sep
tember loopen. Het vertrek van Utrecht
N. R. S. is bepaald op 8.10 'savonds;
vertrek Rozendaal 10.56aankomst Parijs
6.55 's morgens. De terugreis van Parijs
'sWoendags 18 September vangt aan
te 9.40's avonds. aankomst te Rozendaal
5.47 's morgens en te Utrecht te 9,20
's morgens.
Biljetten voor den trein worden uitge
geven, behalve aan de voornaamste stations
waarlangs de trein gaat o. a. ook te
Amsterdam, Haarlem, Den Haag, Rotter
dam, Leeuwarden, Groningen enz. De
reis van die plaatsen, in aansluiting aan
den extra-trein, vindt per gewonen trein
EEN VERHAAL
DOOR
GCSTAAF BTIEKIXZ.
21) Deze heeft in vergelijking met onzen
Edgard veel van een vlederniuis, tegenover
een adelaar. Onze Edgard, de beeldschoo-
ne huzaren-officier, de stoute ruiter, jager,
schutter en krijgsman de vlugste danser,
de afgod van alle jonge meisjes en vrou
wen En Hans, de onbeschaafde linksche
hoer, koemelker en kaasbereiderHij
zit op zijn lomp ploegpaard, als een stuk
hout en sukkelt daarop voort als een
slager.''
«De liefde voor uw kind verblindt u."
sprak de kamerheer op waarschuwende
toon. «Hans is geen leelijke jongen en
als hij wil weet hij zeer goed zijn stand
op te houden. Bertha heeft het toch ook
niet beneden hare waardigheid geacht,
hem aan zich te ketenen, hetgeen haar
bijna al gelukt was. En Audigast, dien
wij beiden met blijdschap als onzen
schoonzoon zouden aansemen, heeft ook
vriendschap met hem gesloten. Zoo ook
hebben Costenoble, Helmeried en Wolf-
ramsdorf hem gaarne in hun gezelschap,
waarin hij zich dan ook zeer goed weet
te gedragen."
Dit onderhoud had plaats op een avond
toen Serena door Edgard begeleid uit
den slottuin naar het slot terugkeerde,
terwijl het andere gezelschap op een
kleinen afstand volgde.
Toen zij tot den zijvleugel genaderd
waren, waar Hans woonde, trof het ge
luid van een viool en een fluit hunne
ooren, hoewel de vensters gesloten, en
de gordijnen gezakt waren.
«Wie zijn deze muziekliefhebbers'?»
vroeg Serena haren geleider, terwijl zij
staan bleef.
«Hans en Hins,» antwoordde deze spot
achtig. «Zoo luidt naar ik meen de laatste
voornaam van onzen boekhouder. Beiden
beijveren zich nu om door het krassen
op de viool en het blazen op de fluit de
ratten en muizen te verdrijven die zich
wellicht in de woning van den opziener
ophouden."
«Het klinkt zeer mooi," sprak Serena,
die op dit spotachtige gezegde niet lette.
«Het is de Adelaide van Beethoven, met
gevoel voorgedragen. Laten we even
luisteren."
«Wilt ge niet liever binnengaan?"
vroeg Edgard gemelijk. «Ge zoudt niet
de eenige toehoorderes zijn, maar er
zeker het schoone vrouwtje van den
fluitist vinden, die opmerkzamer met hare
brandends blikken naar den strijkstok
van den vioolspeler, dan naar de vingers
van haar echtgenoot kijkt."
«Stilte!" gebood Serena.
Ongeduldig wachtte Edgard totdat de
andere heeren en dames naderbij kwa
men.
«Wat is er te doen?" vroeg de grond
bezitter aan zijne dochter.
«Muziek, vader!" gaf Serena ten ant
woord.
«Die hoor ik gaarne," hernam de oude
man en luisterde opmerkzaam.
Het duurde echter niet lang of viool
en fluit verstomden.» Ach hoe jammer,
sprak Serena's vader.
«Laten we applaudisseeren," sprak
Pauline, terwijl ze haar fraaie handjes
gereed hield om te klappen.
«O neen," zei Serena, «laten we lie
ver stil heengaan."
«Bravo! bravo!" riep Edgard luidkeels!
Daarop werd een gordijn even opgelicht
en vertoonde zich in de opening een
schoon vrouwenkopje, dat echter dadelijk
op het zien van al deze toeschouwers,
verdween.
Edgard's ruwheid deed Serena's aange
zicht betrekken, en over haar anders
zoo liefelijke, kalm gelaat verspreidde
zich een donkere wolk.
«Zaagt ge daar dat lieve wijfje aan
't venster," vroeg Edgard in plaats van
hare bezigheden als huishoudster te ver
richten, brengt zij liever haar tijd door
in de kamer van een ongetrouwd man."
Serena gaf daar niet het minste ant
woord op, maar keek strak voor zich
heen.
Als Edgard zich nu echter verbeeldde
dat hij door zijnehatelijke opmerkingen
over zijn neef Hans, dien benadeelde in
Serene's oogen, dan vergiste hij zich toch
deerlijk, ja'hij bemerkte zelfs het tegen
deel.
«Ik mag mijn neef Hans zeer gaarne
lijden," sprak de grondbezitter tot Serena.
«Hij heeft zoo iets vertrouwelijks en
eerlijks in geheel zijn wezen, en zijn
stem klinkt mij alsof ik die reeds meer
gehoord had. Zoo zou nu mijn zoon Jozef
geweest zijn. Zou zijn ziel misschien in
het lichaam van Hans zijn overgegaan?
«Wie weet 't antwoordde Serena."
»'t Is jammer van Hans," ging hij voort,
«dat hij ook jong moet sterven."
«Ik heb hem," zoo sprak de grond-
lezitter geheimzinnig, «zonder hoofd zien
loopen en dat ging zoo toe: Edgard be
roemde er zich op dat hij het aas uit
een kaart kon schieten, en Hans hield
hem bij 't woord. Hij hield de kaart met
schoppenaas in zijn ver uitgestrekte hand
en Edgard schoot op dertig pas afstand,
doch trof het aas niet, maar het hoofd
van Hans dat op den grond tuimelde,
terwijl hij nog steeds de kaart in de
uitgestrekte hand hield."
«Dat was een benauwde droom, lieve
vader!" hernam Serena met een lichte
huivering.
«Geen droom, mijn kind! Hebt gij
Schiller's Geestenziener gelezen? Dat ben
ik I"
«Nog altijd die krankzinnige gedachten,"
klaagde Serena onhoorbaar.
Het scheelde echter weinig of de voor
zegging van den baron had zich reeds den
volgenden dag bewaarheid. Edgard, Audi
gast en Hans hadden een wandelrit ge
maakt eri rustten even in een herberg in
het woud. De rijknecht van eerstgenoem
de hield de drie paarden van de ruiters
vast, toen deze de herberg verlieten.
Edgard besteeg zijn paard, evenals Audi
gastHans, die de kleine schuld betaald
had, was de laatste; hij had pas den
eenen voet in den stygbeugel gezet, en
zat nog niet in den zadel toen Edgard,
zonder zich omtedraaien, een fikschen
