IE V V E com Nieuws- en Adverte hoütveh; V UTRECHT ipr Temen: en, Af HET BOOTHUIS. Gebr? van No. I. Zaterdag 2 Januari 1892 5 Januari a.s. SLOTHOUWER. EN GELDERLl'\ A 1 nu' VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. alp: taopf den aanvang. F e ui lie t on. ■iecfe. élniet ad reei voor V «<'jS 'PHONJEORKEST O. VAN AKEN, metl an den Jongeheer HENRI uit Rotterdam, zal L *FHOUT TAN mcrsfoort, zal op Zatcr- -arl 1892, des avonds 7 uur niuis^bfTVaikje" aldaar, in het Ie Stad AMERSFOORT. AMERSFOORTSCIE AanvAiig 8 unr. .j jaar gevraagd ictr VOOR GROOTEN TUIN -dan de Kampstraat wijk uitgang in de Zogstraat, Nor. 2748 en pedeel- t ongeveer 5 Aren. Ingaa "^'s beneden 4 KA- school" 'N en KELDER, boven 2 per ja^.-i DENHAM ER, BERG- fVZOLDER. XJi Ie f 44,08 per jaar. De gewone jaarlijl KOOPISG van d< FORT. Bar. VAN I OOSTERHOUT en zal plaats hebben kastelein EVERT F aan Bnvoort in de op DONRERDA4 1892 voormicldags 1< "o. 2. A. II. Dl HOOFF te Amersfni 8 Januari *892, in h De FABP Ti abonnementsprijs: Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Rijk. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukkon en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G J. SLOTHOUWER, Amersfoort. ^den -Rtipven franco, net bureau van Amer.. 1 'ir, -O ~fó~ Als ;en pas voorgesteld raad sel staat het jaar 1892 ons voor den geest, en niemand weet wat het ons brengen zal. Wanneer het zoo voor ons ligt, schijnt het heel wat. En inder daad is ook een jaar een belang rijk stuk mensehenlevendat we bij de wisseling der jaren in een eenigszins ongewone stemming verkeeren, is niet te verwonde ren. Alleen, naarmate we voort schrijden op den weg, en de blik, dien we bij zulke gelegenheden op het verleden richten, een groo- ter tijdruimte omvat, is het, alsof ue grenzen der jareii 'dichter naast elkander komen te liggen, en ook op onze beschouwing van de toekomst blijft dit niet zonder in vloed. Toch, de meesten weten bij ondervinding, dat groote lotswis selingen kunnen plaats grijpen binnen zeer korten tijd, en deze ervaring is oorzaak, dat wij steeds met zekeren schroom een nieuwen mijlpaal voorbij trekken. Hoevelen onzer zullen opgehouden hebben, deel van het reisgezelschap uit te maken, als de overigen den vol genden bereiken? Het is een goede gewoonte, dat wij bij den aanvang des jaars el kander de hand drukken en een heilwensch uitsprekendaarin weerspiegelt zich toch een meer of minder krachtig bewustzijn, dat het geluk der anderen in nauw verband staat met het onze, een stilzwijgende belofte van steun voor wien daaraan behoefte heeft, en zelfs de moedigsten, onder de een betuiging van onderlinge wel willendheid, die de bloem is der samenleving. Juist in een tijd als den onze, nu meer dan ooit te voren aller lei vraagstukken, betrekking heb bende op de gemeenschappelijke belangen van alle staatsburgers, van alle leden der maatschappij op den voorgrond dringen en een oplossing vragen, behooren we diep doordrongen te zijn van de noodzakelijkheid, elkander, on danks alle verschil van stand en werkkring, van zienswijze, van overtuiging, met. welwillendheid te bejegenen. Immers, algemeen is de klacht over de ihans'Tiëerschende ónte vredenheid, en zij, die zelf met deze eigenschap zijn behept, kla gen mede, dat anderen misnoegd zijn. Het is niet gemakkelijk uit te maken, of we in het laatste tijdperk alleen of in meerdere mate dan vroeger dat verschijn sel kunnen waarnemen; ons wil het wel voorkomen, dat de meer dere vrijheid, aan de openbaring der gedachten in woord en in geschrifte vei Und, de oorzaak is dat wij er meer van vernemen. Ieder spreekt nu vrij uit wat hem op het hart ligt en wat hij voor heen meer moest inhouden, uit vrees voor de gevolgen eener al te groote openhartigheid; en al laat de vorm, waarin de grieven worden geuit, niet zelden te wen- schen over, het is toch beter zoo, dan bijvoorbeeld onder een des- potiek bestuur als het Russische van heden, als het Fransche van het begin dezer eeuw, waarbij een onvoorzichtig woord soms gunstigste omstandigheden le-1 voldoende is of was, om den weg vende, hebben dien noodig I f naar Siberië of de deur van den .Ie 110 Aynard sprak van Llandudno, hoe bij daar toevallig de Judges had ontmoet; van zijn bitter gevoel van verlatenheid, verwijderd van hen naar wie zijn hart verluDgde; van zijn ellendig bestaan tot hij dit tweetal op zijnen weg ontmoette. Hij sprak van Anna Judge, van hunne herhaalde ontmoeting, van zijne belangstelling in haar van de vrees barer moeder dat hij Anna met te veel op lettendheid bohandelde, waardoor hij zonder £et te willen, hare gemoedsrust zou versto- n. „Ik begon toen er aan te denken dat het mogelijk was zulk een lief, bominnelijk, har telijk meisje te beminnen niet met die dwaze hartstocht, welke ik voor Clara Bur- linsou gevoeld had, maar mot eene zuivere, kalme genegenheid, die met den dag moet aangroeienen ik zag ja, "het was geen eelding," riep hij opgewonden uit, „hoe wnd, en nochtans vriendelijk zij mij rntmoette. Toen zij plotseling Llun- jverl'i* ,.'k haar weldra naar jjiTOM —1— «"T" kerker geopend te zien. Zonder ontevredenheid zou de maatschappij zich stellig niet heb ben ontwikkeld, het zijn de zoe kers naar nieuwe en betere toe standen geweest, die dn bescha ving hebben doen vooruitgaan. En wie zoekt, komt niet aan stonds op de plaats waar hetgeen hij wenscht, is te vinden; niet zelden gaan tallooze vergissingen vooraf. Laat ons er niet al te zeer bezorgd over zijn, dat velen zich begeven op paden, die wij als dwaalwegen beschouwennooit werd, op welk gebied ook; de waarheid ontdekt, zonder dat tal looze vergissingen waren vooraf- onwil der me1 En als wij een wensch voor het ingils het deze zijn.R'IEI'® welwillendheid "?len ons openbare. Strijd gen moet er zijn, zal m helder inzicht komen in het belang van n gedaan moe. ADVERT0. alkpr E J6 regels 0,40 ieder* I f '\fn -n v'ermaal geplaatet wordei A - Gr Groote letters en vignetten A vinig rechtsmid. •etmogen worden ye"~ 1 nog een st< te danst 00. zÜn v^n OOgSt Ot kerken. andersdenkenden, •It bezoekers het eerst a. het grootste getal nii na Zon- of feestdag v eenige opmerkingen l 'en opzichte van de £7P..die pngefok .r et. ,ty NICKEL rWoTO'°ï*<? - f' 'y"Z. r«i üh ^eewvoO')n[K r? Be De bij eiken strijd zijn êT^ajfog m naars en overwonnenen; a u de wijze, waarop hij gevoeró '"dioVw de wapenen, waarvan men (M.flfH'O "ten arse- lü- u.jf w prezen Maar en dit wordt niet ge noegzaam in het o ig gehouden, er is een machtig groot onder scheid tnsschen een onvoldaanheid, die tot arbeiden aanspoort, en wrevel, die het plichtgevoel uit dooft. Die beide, vaak met elkaar verward, hebben eigenlijk met el kander niet de minste overeen komst. De eerste is te beschou wen als een gezond levensteeken, in elk geval als een maatschap pelijke noodzakelijkheid, ter wijl de laatste een ziekte is die niet slechts het verstand benevelt maar ook het gemoed aantast- Die ziekte kunnen en moeten we trachten te voorkomen, en, waar zij zich reeds vertoonde, zoeken te genezen door welwil lendheid. Zij is het, die de men- schen aan elkaar hecht, hen aan spoort om ook onder omstandig heden. naar welker verbetering zij streven, hun plicht te blijven doenhen weerhoudt 0111 hetgeen hun toestand minder gunstigs aanbiedt, toe te schrijven aan den bediend heelt, besli j vraag in welke vei daarna tot eljcan.de. uien arse- |l}s, bra w j groote fles-jQver di?ee, dl p de verd'- ianlge" (SYSTEEM narind r a Reeds meer dan 4 vuoi Daar zijn er in alk biJ de Slaien-GeneraaT1' ook in ons midden, ningsgezindlieid als brandmeiken, en niet b.ilWic» B,ll*e voorwaarden, weten te doen dan tot geweld aan te sporen. F: DE RUU e. h ■■f oen allel ïarne wa n'Sett Kampstraat C 1<' I z:"-' woorden alleen kunnen schare, die naar hen luister. overtuigen dat er een betere is; onze daden moeten het br wijzen. Het jaar 1892 is aangebroken' (|A#i onder groote verwachtingen, en het spreekt wel vanzelf, dat niet alles daarvan verwezenlijkt zaln, worden. Vooral hebben wc, met'h'l0eveeIheden en^1; dat te zeggen W-- 'J Amer^ Sa'>en, >.an -ch zc'ter a' oVondijk, i u", i. voorki J'^'rven t arig 48 I '°veleioede o 'M i - Karn zoo -i |m i\aui U .-den 1d15 f e. "vteh, du',cs'i 4r1 J»iJD ofen 1 ^'KT eraodp; f! j IL' k!'.'rbieu '*k compagn. d' arde. Latt ieo JÓVo c-JlIjDer keli. het oog or wetgevenden arbeid, die v< ipmac.ii""" andspoli. i ;90«rujyerk, 1 nige" maanden een nieuvsHertsledPRP5 *4 is ingetreden. Het bespre BOiCUtJl C-Tt O |JP'<nilitaivCV partij-politiek heeft nooi' op den voorgrond gestaar nu zullen wij het niet dc. leen doen wij een beroep samenwerking van allen, die gen invloed kunnen uitoefen den gang van zaken, d- VAf - JkD e,- aan" Je ''">v.'it zal jfÊÊjm a - T -s'v-p'Aook, en on ér Pi-i^ Mri jrr»ersèJed. n zeer >ntie f* r geve eindelijk eens mogen besluiter]fp||_0 rai» u '-U doel goede te aanvaarden, van w *-*Wl I mal men; ik was Anna aiet onverschillig, er was hoop voor mij, en wij hebben elkander beloofd man en vrouw te worden." „Wanneer?" was bet korte antwoord, toeu Aynard ophield met spreken. „Ja, het zal een langen verlovingstijd zijn zij wenscht don tijd te hebben ooi te zien of het mogjiijk is mijne liefde te beant woorden." „De uatnurlijke beschroomdheid barer sekse, die nimmer alles op eens openbaart, zelfs niet aan haren meest begunstigden aan bidder," zeide Delancy. „Ik hoop dat het dat is," antwoordde Aynard. „Maar, Ned, gij wenscht mij geen geluk met mijne overwinning, gij die weet hoe beminnelijk en goed zij is." „Zij is zeer jong," zeide Delancy ernstig. Negentien jaar in September." „Ja, den tweeden. Maar de vrouwen zijn wispelturig." „Foei, dat is niet mooi van u," zeide Aynard met vuur. „Gij hebt het recht niet zoo te spreken, daar gij weet hoe trouw Clara aan u geweest is. Uwe ervaring van de vrouwen is ten slotte eene goede en eer volle ervaring geweest; en er is niets dat u de herinnering daaraan kan verbitteren. Het is weer een van uwe vroegere aardig heden, Ned." „Ja. Mijn zucht tot schertsen komt we»; 1 lui IIAnna nnit v.-iti gesproken, Hugh?" „Hoe kunt gij dat vragen? Juist was Ned Delancy voor mij eeue aanbeveling bij haar. Hè, hoe koud is het hier." ,,Ik kan het niet merken. Ik dank u in- tusschen mijn lof te hebben uitgebazuind aan het meisje uwer keus," zeide Delancy, „ofschoon gij dat wel aan mij zeiven hadt kunnen ovorlaten. Heeft zij u nooit gezegd dat zij mij eerdaags verwachtte om dat zelf te doen?" „Neen." „Ha, ha! die Anna Judge bevalt mij zij kan zwijgen," riep DelanCy. „Heeft zij u nooit gezegd dat, toeu ik in een inij- uer dartele buien was gij kent mij, Ay nard ik haar een weinig het hof heb ge maakt?" „Neen, dat heeft zij mij nooit gezegd," zeide Aynard, verwonderd over deze tweede vraag. „Wanneer was dat?" „Zoo heeft zij u niets van onze liefdes geschiedenis verteld?" „Geen woord." „Het was slechts scherts dat zag zij al spoedig en heeft het misschien reeds lang vergeten," zeide Delancy. „Het is ook de moeite niet waard er van rte spreken. Ik was op dien tijd te Thirby mis schien hadt gij er iets van u op zekeren dag liet gij er zoc5r biljet^- „Neen," antwoordde Aynard een outevreden. 'ervaardigen „Beantwoord mij nu deze vraa^," modellen Delancy zeer ernstig. „Hebt gij het ber'" van mijn huwelijk in de courant i - plaatsen „Ik, Ned!" riep Aynard uit. „Hoe f' ik van uw huwelijk iets weten?" T „Gij deedt het dus niet?" t „Neeu." van „ruk K '"j daar L it 'rt-inS e" eu h,J - Ein l i* I I ,lk veilig, bi; u -y.fg l'\kji"'et vaii vrage„ y 01 IJ op aannemèlijkr hlo „Gij hebt het bericht gelezen?" >.oi nco ,iém zooveel gezegt „Ja" 'vpothecair eigep|i;* „Wie heeft er u het eerst opmerkzaam' Heeft Anna ooit van mij I ken. "Dus;heeft zij er u nooit, v* t - -1ii i. >^i r - op gemaakt?" „Ik heb het zelf gelezen. Dag aan dag heb ik bet nieuwsblad nagegaanen kon niet begrijpen dat het zoo lang uitbleef, hopende voor u beiden dat er niets in den weg ge komen was. Beste Ned, o, ik was zoo ver heugd „Ja - houd u maar bedaard, uwe geluk- wenscheu komen later," zeide Delancy. ,,lk heb u nog niet eens gelukgewenscht, en heb u eerst nog eeu andere vraag te doen. Hebt gij twee dagen later geen annonce gezien, die aan de eerste opheldering gaf?" „Noen. Ik heb na dien tijd geen nieuws blad meer gelezen. Men kan hier iu het dorp geen Londensche bladeu krijgen men moet die uit Banger laten hal»-, rt twist zor ■^kome(a Z1J °P UT dit lan_. gagemeut oj jts uitloopt H wat daa?" „Het zal mijn laatste teleurstelling' zijn. 1 Dan zal ik zien dat ik voor het ongeluk ge schapen ben, altijd ongelukkig ziju moet en dat het beter is een einde aan mijn leven te maken. Maar hieraan kan ik niet denken, het is eeue dwaasheid. Zeg mij nog iets aangaande het bericht in het nieuwsblad wie deed het waartoe moest he- dienen "**01 „Ik geloof het te doorzie7P;de Delancy^"^ „en zal het u straks ze ons r de herberg terugkceren. k a*E^i%O.LIE. wind is hier scherp, e as 5 j a a r ^enals het noodlot airanten_ art te worstelen. van eenige"U.. - kla»»e YÉEOCIPÈDE! behelsde die tweede annonce.' Qn banden tegen uiterst lage prijzen. Dat Est bericht van mijn h

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1892 | | pagina 1