IE V V E
com
Nieuws- en Adverte
hoütveh;
V
UTRECHT
ipr Temen:
en,
Af
HET BOOTHUIS.
Gebr?
van
No. I.
Zaterdag 2 Januari 1892
5 Januari a.s.
SLOTHOUWER.
EN GELDERLl'\
A
1
nu'
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
alp:
taopf
den aanvang.
F e ui lie t on.
■iecfe. élniet ad
reei
voor
V
«<'jS
'PHONJEORKEST
O. VAN AKEN, metl
an den Jongeheer HENRI
uit Rotterdam, zal
L
*FHOUT TAN
mcrsfoort, zal op Zatcr-
-arl 1892, des avonds 7 uur
niuis^bfTVaikje" aldaar, in het
Ie Stad AMERSFOORT.
AMERSFOORTSCIE
AanvAiig 8 unr.
.j jaar gevraagd
ictr
VOOR
GROOTEN TUIN
-dan de Kampstraat wijk
uitgang in de Zogstraat,
Nor. 2748 en pedeel-
t ongeveer 5 Aren.
Ingaa "^'s beneden 4 KA-
school" 'N en KELDER, boven 2
per ja^.-i DENHAM ER, BERG-
fVZOLDER.
XJi
Ie f 44,08 per jaar.
De gewone jaarlijl
KOOPISG van d<
FORT. Bar. VAN I
OOSTERHOUT en
zal plaats hebben
kastelein EVERT F
aan Bnvoort in de
op DONRERDA4
1892 voormicldags 1<
"o. 2.
A. II. Dl
HOOFF te Amersfni
8 Januari *892,
in h
De
FABP
Ti
abonnementsprijs:
Per 3 maanden 1.Franco per post door het geheele Rijk.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukkon en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G J. SLOTHOUWER, Amersfoort.
^den
-Rtipven franco,
net bureau van
Amer..
1
'ir,
-O
~fó~
Als ;en pas voorgesteld raad
sel staat het jaar 1892 ons voor
den geest, en niemand weet
wat het ons brengen zal.
Wanneer het zoo voor ons ligt,
schijnt het heel wat. En inder
daad is ook een jaar een belang
rijk stuk mensehenlevendat we
bij de wisseling der jaren in een
eenigszins ongewone stemming
verkeeren, is niet te verwonde
ren. Alleen, naarmate we voort
schrijden op den weg, en de blik,
dien we bij zulke gelegenheden
op het verleden richten, een groo-
ter tijdruimte omvat, is het, alsof
ue grenzen der jareii 'dichter naast
elkander komen te liggen, en
ook op onze beschouwing van de
toekomst blijft dit niet zonder in
vloed.
Toch, de meesten weten bij
ondervinding, dat groote lotswis
selingen kunnen plaats grijpen
binnen zeer korten tijd, en deze
ervaring is oorzaak, dat wij steeds
met zekeren schroom een nieuwen
mijlpaal voorbij trekken. Hoevelen
onzer zullen opgehouden hebben,
deel van het reisgezelschap uit te
maken, als de overigen den vol
genden bereiken?
Het is een goede gewoonte, dat
wij bij den aanvang des jaars el
kander de hand drukken en een
heilwensch uitsprekendaarin
weerspiegelt zich toch een meer
of minder krachtig bewustzijn, dat
het geluk der anderen in nauw
verband staat met het onze,
een stilzwijgende belofte van steun
voor wien daaraan behoefte heeft,
en zelfs de moedigsten, onder de
een betuiging van onderlinge wel
willendheid, die de bloem is der
samenleving.
Juist in een tijd als den onze,
nu meer dan ooit te voren aller
lei vraagstukken, betrekking heb
bende op de gemeenschappelijke
belangen van alle staatsburgers,
van alle leden der maatschappij
op den voorgrond dringen en een
oplossing vragen, behooren we
diep doordrongen te zijn van de
noodzakelijkheid, elkander, on
danks alle verschil van stand en
werkkring, van zienswijze, van
overtuiging, met. welwillendheid
te bejegenen.
Immers, algemeen is de klacht
over de ihans'Tiëerschende ónte
vredenheid, en zij, die zelf met
deze eigenschap zijn behept, kla
gen mede, dat anderen misnoegd
zijn. Het is niet gemakkelijk uit
te maken, of we in het laatste
tijdperk alleen of in meerdere
mate dan vroeger dat verschijn
sel kunnen waarnemen; ons wil
het wel voorkomen, dat de meer
dere vrijheid, aan de openbaring
der gedachten in woord en in
geschrifte vei Und, de oorzaak is
dat wij er meer van vernemen.
Ieder spreekt nu vrij uit wat hem
op het hart ligt en wat hij voor
heen meer moest inhouden, uit
vrees voor de gevolgen eener al
te groote openhartigheid; en al
laat de vorm, waarin de grieven
worden geuit, niet zelden te wen-
schen over, het is toch beter zoo,
dan bijvoorbeeld onder een des-
potiek bestuur als het Russische
van heden, als het Fransche van
het begin dezer eeuw, waarbij
een onvoorzichtig woord soms
gunstigste omstandigheden le-1 voldoende is of was, om den weg
vende, hebben dien noodig I f naar Siberië of de deur van den
.Ie
110 Aynard sprak van Llandudno, hoe bij
daar toevallig de Judges had ontmoet; van
zijn bitter gevoel van verlatenheid, verwijderd
van hen naar wie zijn hart verluDgde; van
zijn ellendig bestaan tot hij dit tweetal op
zijnen weg ontmoette. Hij sprak van Anna
Judge, van hunne herhaalde ontmoeting, van
zijne belangstelling in haar van de vrees
barer moeder dat hij Anna met te veel op
lettendheid bohandelde, waardoor hij zonder
£et te willen, hare gemoedsrust zou versto-
n.
„Ik begon toen er aan te denken dat het
mogelijk was zulk een lief, bominnelijk, har
telijk meisje te beminnen niet met die
dwaze hartstocht, welke ik voor Clara Bur-
linsou gevoeld had, maar mot eene zuivere,
kalme genegenheid, die met den dag moet
aangroeienen ik zag ja, "het was geen
eelding," riep hij opgewonden uit, „hoe
wnd, en nochtans vriendelijk zij mij
rntmoette. Toen zij plotseling Llun-
jverl'i* ,.'k haar weldra naar
jjiTOM —1— «"T"
kerker geopend te zien.
Zonder ontevredenheid zou de
maatschappij zich stellig niet heb
ben ontwikkeld, het zijn de zoe
kers naar nieuwe en betere toe
standen geweest, die dn bescha
ving hebben doen vooruitgaan.
En wie zoekt, komt niet aan
stonds op de plaats waar hetgeen
hij wenscht, is te vinden; niet
zelden gaan tallooze vergissingen
vooraf. Laat ons er niet al te zeer
bezorgd over zijn, dat velen zich
begeven op paden, die wij als
dwaalwegen beschouwennooit
werd, op welk gebied ook; de
waarheid ontdekt, zonder dat tal
looze vergissingen waren vooraf-
onwil der me1
En als wij
een wensch
voor het ingils
het deze zijn.R'IEI'®
welwillendheid "?len
ons openbare. Strijd
gen moet er zijn, zal m
helder inzicht komen
in het belang van
n gedaan moe.
ADVERT0. alkpr
E J6 regels 0,40 ieder* I f
'\fn -n v'ermaal geplaatet wordei A
- Gr Groote letters en vignetten A
vinig rechtsmid.
•etmogen worden
ye"~ 1 nog een st<
te danst 00.
zÜn v^n OOgSt Ot kerken.
andersdenkenden, •It
bezoekers het eerst a.
het grootste getal nii
na Zon- of feestdag v
eenige opmerkingen l
'en opzichte van de
£7P..die pngefok .r
et. ,ty
NICKEL rWoTO'°ï*<? - f' 'y"Z. r«i
üh
^eewvoO')n[K r?
Be
De
bij eiken strijd zijn êT^ajfog m
naars en overwonnenen; a u
de wijze, waarop hij gevoeró '"dioVw
de wapenen, waarvan men (M.flfH'O "ten arse- lü- u.jf w prezen
Maar en dit wordt niet ge
noegzaam in het o ig gehouden,
er is een machtig groot onder
scheid tnsschen een onvoldaanheid,
die tot arbeiden aanspoort, en
wrevel, die het plichtgevoel uit
dooft. Die beide, vaak met elkaar
verward, hebben eigenlijk met el
kander niet de minste overeen
komst. De eerste is te beschou
wen als een gezond levensteeken,
in elk geval als een maatschap
pelijke noodzakelijkheid, ter
wijl de laatste een ziekte is die
niet slechts het verstand benevelt
maar ook het gemoed aantast-
Die ziekte kunnen en moeten
we trachten te voorkomen, en,
waar zij zich reeds vertoonde,
zoeken te genezen door welwil
lendheid. Zij is het, die de men-
schen aan elkaar hecht, hen aan
spoort om ook onder omstandig
heden. naar welker verbetering
zij streven, hun plicht te blijven
doenhen weerhoudt 0111 hetgeen
hun toestand minder gunstigs
aanbiedt, toe te schrijven aan den
bediend heelt, besli j
vraag in welke vei
daarna tot eljcan.de.
uien arse- |l}s, bra w
j groote fles-jQver di?ee, dl
p de verd'- ianlge"
(SYSTEEM
narind r a
Reeds meer dan 4 vuoi
Daar zijn er in alk biJ de Slaien-GeneraaT1'
ook in ons midden,
ningsgezindlieid als
brandmeiken, en niet b.ilWic»
B,ll*e voorwaarden,
weten te doen dan tot
geweld aan te sporen. F: DE RUU
e.
h
■■f
oen
allel
ïarne wa
n'Sett
Kampstraat C 1<' I z:"-'
woorden alleen kunnen
schare, die naar hen luister.
overtuigen dat er een betere
is; onze daden moeten het br
wijzen.
Het jaar 1892 is aangebroken' (|A#i
onder groote verwachtingen, en
het spreekt wel vanzelf, dat niet
alles daarvan verwezenlijkt zaln,
worden. Vooral hebben wc, met'h'l0eveeIheden en^1;
dat te zeggen W-- 'J Amer^
Sa'>en, >.an -ch zc'ter
a' oVondijk, i
u", i. voorki
J'^'rven t arig 48
I '°veleioede o
'M i - Karn zoo
-i |m i\aui
U .-den
1d15 f e.
"vteh, du',cs'i 4r1
J»iJD ofen 1
^'KT eraodp;
f! j
IL' k!'.'rbieu '*k compagn.
d' arde. Latt
ieo
JÓVo
c-JlIjDer
keli.
het oog or
wetgevenden arbeid, die v<
ipmac.ii"""
andspoli. i
;90«rujyerk, 1
nige" maanden een nieuvsHertsledPRP5 *4
is ingetreden. Het bespre BOiCUtJl C-Tt O |JP'<nilitaivCV
partij-politiek heeft nooi'
op den voorgrond gestaar
nu zullen wij het niet dc.
leen doen wij een beroep
samenwerking van allen, die
gen invloed kunnen uitoefen
den gang van zaken, d-
VAf
- JkD
e,-
aan" Je
''">v.'it zal
jfÊÊjm a - T
-s'v-p'Aook,
en on
ér Pi-i^
Mri jrr»ersèJed.
n zeer >ntie
f* r geve
eindelijk eens mogen besluiter]fp||_0 rai» u '-U doel
goede te aanvaarden, van w *-*Wl
I mal
men; ik was Anna aiet onverschillig, er
was hoop voor mij, en wij hebben elkander
beloofd man en vrouw te worden."
„Wanneer?" was bet korte antwoord, toeu
Aynard ophield met spreken.
„Ja, het zal een langen verlovingstijd zijn
zij wenscht don tijd te hebben ooi te zien
of het mogjiijk is mijne liefde te beant
woorden."
„De uatnurlijke beschroomdheid barer
sekse, die nimmer alles op eens openbaart,
zelfs niet aan haren meest begunstigden aan
bidder," zeide Delancy.
„Ik hoop dat het dat is," antwoordde
Aynard. „Maar, Ned, gij wenscht mij geen
geluk met mijne overwinning, gij die weet
hoe beminnelijk en goed zij is."
„Zij is zeer jong," zeide Delancy ernstig.
Negentien jaar in September."
„Ja, den tweeden. Maar de vrouwen zijn
wispelturig."
„Foei, dat is niet mooi van u," zeide
Aynard met vuur. „Gij hebt het recht niet
zoo te spreken, daar gij weet hoe trouw
Clara aan u geweest is. Uwe ervaring van
de vrouwen is ten slotte eene goede en eer
volle ervaring geweest; en er is niets dat
u de herinnering daaraan kan verbitteren.
Het is weer een van uwe vroegere aardig
heden, Ned."
„Ja. Mijn zucht tot schertsen komt we»;
1 lui IIAnna nnit v.-iti
gesproken, Hugh?"
„Hoe kunt gij dat vragen? Juist was Ned
Delancy voor mij eeue aanbeveling bij haar.
Hè, hoe koud is het hier."
,,Ik kan het niet merken. Ik dank u in-
tusschen mijn lof te hebben uitgebazuind
aan het meisje uwer keus," zeide Delancy,
„ofschoon gij dat wel aan mij zeiven hadt
kunnen ovorlaten. Heeft zij u nooit gezegd
dat zij mij eerdaags verwachtte om dat zelf
te doen?"
„Neen."
„Ha, ha! die Anna Judge bevalt mij
zij kan zwijgen," riep DelanCy. „Heeft
zij u nooit gezegd dat, toeu ik in een inij-
uer dartele buien was gij kent mij, Ay
nard ik haar een weinig het hof heb ge
maakt?"
„Neen, dat heeft zij mij nooit gezegd,"
zeide Aynard, verwonderd over deze tweede
vraag. „Wanneer was dat?"
„Zoo heeft zij u niets van onze liefdes
geschiedenis verteld?"
„Geen woord."
„Het was slechts scherts dat zag zij
al spoedig en heeft het misschien reeds
lang vergeten," zeide Delancy. „Het is ook
de moeite niet waard er van rte spreken. Ik
was op dien tijd te Thirby mis
schien hadt gij er iets van u
op zekeren dag liet gij er zoc5r biljet^-
„Neen," antwoordde Aynard een
outevreden. 'ervaardigen
„Beantwoord mij nu deze vraa^," modellen
Delancy zeer ernstig. „Hebt gij het ber'"
van mijn huwelijk in de courant i -
plaatsen
„Ik, Ned!" riep Aynard uit. „Hoe f'
ik van uw huwelijk iets weten?" T
„Gij deedt het dus niet?" t
„Neeu."
van
„ruk K '"j daar L
it 'rt-inS e"
eu h,J
- Ein
l i*
I I ,lk veilig, bi; u -y.fg
l'\kji"'et vaii
vrage„ y
01 IJ
op aannemèlijkr hlo
„Gij hebt het bericht gelezen?" >.oi nco ,iém zooveel gezegt
„Ja" 'vpothecair eigep|i;*
„Wie heeft er u het eerst opmerkzaam'
Heeft Anna ooit van mij I ken. "Dus;heeft zij er u nooit, v*
t
- -1ii i. >^i r -
op gemaakt?"
„Ik heb het zelf gelezen. Dag aan dag
heb ik bet nieuwsblad nagegaanen kon niet
begrijpen dat het zoo lang uitbleef, hopende
voor u beiden dat er niets in den weg ge
komen was. Beste Ned, o, ik was zoo ver
heugd
„Ja - houd u maar bedaard, uwe geluk-
wenscheu komen later," zeide Delancy. ,,lk
heb u nog niet eens gelukgewenscht, en heb
u eerst nog eeu andere vraag te doen. Hebt
gij twee dagen later geen annonce gezien, die
aan de eerste opheldering gaf?"
„Noen. Ik heb na dien tijd geen nieuws
blad meer gelezen. Men kan hier iu het
dorp geen Londensche bladeu krijgen
men moet die uit Banger laten hal»-,
rt twist zor
■^kome(a Z1J °P UT
dit lan_. gagemeut oj jts uitloopt H
wat daa?"
„Het zal mijn laatste teleurstelling' zijn. 1
Dan zal ik zien dat ik voor het ongeluk ge
schapen ben, altijd ongelukkig ziju moet en
dat het beter is een einde aan mijn leven
te maken. Maar hieraan kan ik niet denken,
het is eeue dwaasheid. Zeg mij nog iets
aangaande het bericht in het nieuwsblad
wie deed het waartoe moest he- dienen "**01
„Ik geloof het te doorzie7P;de Delancy^"^
„en zal het u straks ze ons r
de herberg terugkceren. k a*E^i%O.LIE.
wind is hier scherp, e as 5 j a a r
^enals het noodlot airanten_
art te worstelen.
van eenige"U.. - kla»»e YÉEOCIPÈDE!
behelsde die tweede annonce.' Qn banden tegen uiterst lage prijzen.
Dat Est bericht van mijn h