m IIUVE Nieuws- en Advertentieblad UTRECHT en GELDERLAND. I» DEN STRIJD BEPROEFD. Gemengd Nieuws. No. 38. Woensdag II Mei 1892. Een-en-twintigste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. BINNENLAND. F e uilleton. VAN F. JUSTUS. AMEBSFOORTSCHE COIRANT. VOOR abonnementsprijs: Per 3 traanden 1.Franco per post door het geheele Eijk. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G J. SLOTHOUWER, Amersfoort. advertentien: Van 16 regels 0,40 iedere regel meer 6 Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend, Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Aan H. M. de Koningin zal bij haar bezoek in Friesland een geheel Friesch costuum met kap, evenals inder tijd aan H. K. H. prinses Hendrik, aan geboden worden. Met dat doel heeft zich eene dames-comité gevormd. In het park te Soestdijk zal voor H. M. Koningin Wilhelmina een chdlet worden gebouwd. Het wordt uit hout opgetrokken en zal te 's-Gravenhage ge heel gereed gemaakt, naar Soestdijk wor den overgezonden. De Berlijnsche correspondent van het Hdbl. seint dat het bezoek onzer Koninginnen aan het Berlijnsche hof slechts enkele dagen zal duren. Het valt juist in den tijd der beide groote voorjaars parades. In het paleis en in het nieuwe paleis te Potsdam zullen galadiners worden ge geven Verder zal een galavoorstelling in den schouwburg plaats hebben. De berichten omtrent het verblijf van Hare Majesteiten teSandluiden.dat het weder gunstiger en de sneeuw zoo goed als verdwenen is. Hare Majesteiten zijn zeer tevreden over de plaats en het verblijf in het ho tel van den heer F. A. Maier. De werkzaamheden van de Tweede Kamer zullen tegen 20 Mei afloopen. De Kamer zou half Juni de vele werkzaam heden hervatten tot einde Juli. Naar men ons mededeelt, zal de luitenant-generaal Alewijn, over een jaar, om gezondheidsredenen, den militairen dienst verlaten en in zijne betrekking van chef van den generalen staf door den sous-chef van dien staf worden opgevolgd. Het bestuur der Zuiderzee-vereeni- ging heeft het volgende schrijven aan den ministerraad gericht Nadat de Zuiderzee-vereeniging het bij hare statuten voorgeschreven onderzoek naar de afsluiting en drooglegging voor- loopig volbracht en de resultaten daar van ter kennis van H. M. de koningin- regentes, van de regeering, van ver schillende hooggeplaatste staatsambtena ren, van besturen der provinciën, gemeenten en waterschappen en van hare leden en begunstigers gebracht had, nam de algemeene vergadering op 22 April bij acclamatie de volgende motie aan «De vergadering besluit het bestuur te machtigen, zoowel bij de Hooge Regee ring als elders alle stappen te doen, die leiden kunnen tot bet verwezenlijken der plannen, door de vreeniging ontworpen." Het bestuur der vereeniging gelooft het best aan de hem daarin gegeven opdracht te voldoen door zich ter be schikking van de regeering te stellen tot het geven van al die inlichtingen, welke door haar mochten worden verlangd, en tot het nader ontvouwen zijner wenschen en denkbeelden, voor zoover die niet reeds in de gedrukte stukken zijn neder- gelegd, welke als bijlagen bij dit schrij ven worden gevoegd. Het bestuur vleit zich, dat uw raad op de wijze, die hem het meest geschikt zal voorkomen, het zelve daartoe in de gelegenheid zal willen stellen, en spreekt de hoop uit, dat de Hooge Regeering het groote vraagstuk zal willen ter hand ne men, en in zijne oplossing de bevordering van het haar toevertrouwde rijksbelang zal willen zien. Bij de te Keulen gehouden wieler wedstrijden heeft de heer Adler, de be kende Nederlandsche wielrijder, in de driewieler handicap, afstand 2000 meter, den eersten prijs behaald, terwijl de heer Raland de tweede aankomende was. Na deze overwinning werden de Nederlanders met hun volkslied begroet en hartelijk toegejuicht. De Köln. Volksz. bevat een parti culier schrijven uit Atjeh, waarin o.a. enkele staaltjes van de brutaliteit der Atjehers worden opgedischt en er op gewezen wordt dat sedert kolonel Pompe van Meerdervoort door kolonel DeykerhofT als gouverneur werd vervangen, de bru taliteit van den vijand er weder veel erger op is geworden. De schrijver wijst er op, dat de At jehers van ons spreken als nOrang be- lar.dah gilah" (de gekke Hollanders) en van de «Companie bir.goon, tra taoeli njang moesti bekin apah (de Compagnie is radeloos, zij weet niet meer wat te doen). Op die wijze krijgen onze naburen weer allerliefste staaltjes van de oud- Hollandsche geestkracht I En trots deze en zooveel andere voorbeelden, blijft men in Atjeh zoetsappig te werk gaan!! Bij eene verkooping van oude meubelen te Fijnaart (N.-Br.), kocht iemand voor fl.50 een schrijftafeltje, waarin een paar andere mannen een geheim laahje met 45 gouden tientjes ontdekten. Deze spoedden zich daarmede naar den vorigen eigenaar, die ze in ontvangst nam en even daarna bezoek kreeg van den kooper van het tafeltje, die beweerde, dat het geld zijn eigendom was geworden. Deze kreeg het echter niet en heeft zich nu tot de rechtbank te Breda gewend, waarvan waarschijnlijk een proces het gevolg zal zijn. Een leerzaam staaltje hoe men in Amerika een advertentie- of reclame middel aandurft geeft het volgende: On langs leed een groot schip in hevigen storm nabij de haven van New-York schipbreuk. Den daarop volgenden mor gen stroomden een menigte nieuwsgieri gen naar buiten, om het kolossale wrak te zien. Hoe groot was niet de verbazing, toen zij het schip van boven tot onder met geweldige affiches beplakt zagen, waarop te lezen stond De drama's der zee, het groot succes van den dag! In den schouwburg van Brooklyn heden avond ade Vuurtorens der haven." De schouwburg-directeur had in den vroegen ochtend tegen zeer hoog loon eenige onverschrokken zeelieden overge haald, den gevaarlijken tocht te wagen, om zijne reusachtige affiches op die plaats te gaan aanplakken. Het huis was natuurlijk stampvolde reclame had overvloedig vrucht gedragen. De werkstakende zee. In een pro vinciestad in Frankrijk gaf men onlangs de storm, van Shakespeare. De golven werden door vijftien zwijgenden inge speeld," die, onder een zeegroen doek verborgen, moesten bukken en opstaan en op die manier de beweging der gol ven oogenbedriegelijk zouden nabootsen. Voor dat werkje kreeg ieder waterman vijftig cent. Daar echter de ontvangsten van den schouwburg in den laatsten tijd zeer mager waren, werd het loon ver minderd en wilde de directeur nog maar een kwartje geven. Daardoor werd de zee onstuimig en besloot te striken. Toen onlangs »de Storm" werd gespeeld, de donder tusschen de coulissen ruide en groote boonen, die hagelsteenen moesten verbeelden, op de planken kletterden, bleef de zee akelig rustig. De ontstelde tooneelmeester snelde naar de golven en beval dadelijk »op te steken" en te bulderen." De zee bawoog zich echter niet. Eensklaps tilde een werk staker het doek wat op en fluisterde: iWil u 15 cent meer gevenvNeen, een stuiver." De zee bleef spiegelglad en effen en 't publiek in de zaal had recht veel pleizier. .Vijftien cent?" vroeg de spreker voor de zee nog eens. aNcen, een dubbeltje." Nu golfde de zee een weinig, alsof een avondkoelte over de baren streek. aTwaalf-en-een-halve cent dan?" vroeg de arme tooneelmeester. De golven stegen een weinig, alsof de oostenwind ze in beweging bracht. Nu begon evenwel een storm in de zaal en er werd gesist, geschreeuwd en gefloten. »De duivel hale jullie, ik zal vijftien cent geven," riep de tooneelmeester, smaai wee je gebeente als de golven dan niet goed zijn." Thans bruiste de zee op ontzettende wijze en brulde en kookte, totdat eens klaps in de hitte van het gevecht het groene doek en al de vijftien zwijgenden op het tooneel tuimelden. Zoo eindigde de gedenkwaardige opvoering van »de Storm." Het Berliner Tageblatt deelt als ge rucht mede, dat Emin Pacha overleden zou zijn. Het bericht, dat door Arabie ren aan de kust van Zanzibar werd ge bracht, vereischt echter nog nadere be vestiging. De diamanten en verdere edelgesteen ten van de beroemde zangeres Adeline Patti vertegenwoordigen een kapitaal van f900,000. Keizerin Eugenie schonk haar bij haar huwelijk met den markies de Caux eene broche met drie-en-twintig diamanten bezet. Koningin Victoria bood haar bij die gelegenheid een diamanten slot aan. Een stel zeer zeldzame saf fieren van de diva moest verkocht wor den, toen zij, volgens de Fransche wet, genoodzaakt werd, om haar vermogen met haar eersten echtgenoot te deelen. De keizerin van Rusland vereerde haar een paar diamanten oorringen met bij zonder kunstige sluiting. De gestorven keizer van Duitschland overhandigde haar, na afloop van een concert, eene prach tige broche, rijk versierd met edelstee- nen, terwijl de keizer van Oostenrijk de gever is van een gouden armband be zet rnet juweelen. De kunstenares bezit slechts 23 armbanden, 80 broches, 11 colliers, 6 paren diamanten oorringen, 45 ringen en nog honderden andere kost bare versierselen. Dood van Vérij. Reuter seint dat Véry, de houder van het restaurant op den Boulevard Magenta te Parijs, wiens inrichting door de anarchisten werd vernield, aan de bekomen wonden bij dien ramp, is overleden. Het nieuwe geweer. Een nieuw be wijs van de kracht der nieuwe geweren werd onlangs te Tilsit gegeven. Een dragonder van hel derde escadron schoot zich dood. De kogel ging door zijn lichaam, doorboorde den zolder en wondde daarna een soldaat, die in bovengelegen vertrek sliep. De Warschawsky Dnjewnik geeft de volgende beschrijving vun een klok, waar aan de uurwerkmaker Goldfadeu te War schau zes jaren heeft gearbeid en die voor de wereldtentoonstelling te Chicago is bestemd. De klok stelt een spoorweg station voor met zalen voor reizigers, te legraafbureau, kas, een zeer aardig, hel verlicht perron en een bloementuin, waarin een fontein haar heldere stralen omhoog spuit. Langs het gebouw loopen de rails en bevinden zich de wachthuisjes, sig naallantarens. schijven, waterreservoirs en alles wat tot een station behoort. In den koepel van den middelsten toren is een klok aangebracht, die den plaatselij ken tijd aanwijst, in de beide zijkoepels bevinden zich klokken, die den tijd van New-York en van Peking aanwijzen; in de beide uiterste torentjes zijn een ka lender en een barometer aangebracht. Novelle 9) Eveline antwoordde bevestigend met de bijvoeging, dat zij alle drie soupeerden, omdat hun den tijd tot het vertrek van den vreem deling te lang had geduurd. „Laat mij dan voor alle dingen uw be sluit weten zeide Eckow op haastigen toon. „Ik heb besloten Westheims aanzoek aan te nemen," antwoordde zij zacht, maar be slist. Hij knikte, alsof dit niet anders was, dan hij verwacht had en hij had het immers ook verwacht; er was voor hem niets ver rassends in dat antwoordmaar zijn hart kromp ineen. „Ik weet niet of ik u beleedig, juffrouw Eveline, wanneer ik u eene vraag doe, die ik misschien niet doen mag maar ik moet haar doen l" viel hij zich zei ven in de rede. „Gij zijt immers niet tot dit besluit overgehaald „Neen 1" antwoordde zij trotsch, haar fraai gevormd klein hoofd lier oprichtend; tot zulk eene daad zon ik mij nooit laten overreden." „Dus mag ik Westheim onvoorwaardelijk uw jawoord zenden?" vroeg hij na eene poos. „Onvoorwaardelijk zij zeide dat volkomen vast en duidelijk, hare stem beefde niet en hare trekken bleven kalm. „Gij weet wellicht reeds, dat hij niet meer in de stad is?" vroeg hij verder, „De kinderen vertelden mij er van dat mijnheer Westheim voor eenige dagen een reis naar Hamburg heeft ondernomen. Ooi- treut zijne terugkomst wisten zij niets.,, „Ik heb hen ontzettelijk daaromtrent on wetend gelaten," antwoordde hij„gij moest uit mijnen mond de toedracht der zaak het eerst booren." En hij verhaalde haar iu weinige woorden, wat er was voorgevallen en hoe Westheim door dringende redenen zich genoopt gezien had onverwijld de terugreis aan te nemen. „Uw antwoord," zoo be sloot hij „heb ik beloofd per telegram te zullen doen toekomen. Het kantoor hier ter stede heeft geene nachtdienst, dus zal ik morgen zoo vroeg als mogelijk is, het telegram verzenden." „Morgen, zoo vroeg als mogelijk isl" herhaalde zij eentoonig, terwijl hare vingers den verwelkten kleinen krans van de tafel namen. Het was goed dat hij na de laatste woorden zich had omgekeerd en de kamer had verlaten. Wellicht zou zij toch niet langer in staat zijn geweest de opwellende tranen te stuiten. Het telegram was afgezonden en had Westheim nog bij tijds te Hamburg bereikt. De elektrieke draad bracht den president nog denzelfden dag een lakoniek antwoord. Voor Eveline kwam met de eerstkomende post van Hamburg een uiterst kostbaar juweelen gar nituur. De regelen welke de juwelier er had bijgevoegd luidden: „Volgeüs order van den heer Westheim." Eveline's oogen werden duister toen zij de schitterende steenen be keek. Stil legde zij het kostbare geschenk in een hoek van hare commode. Zij had nimmer, ook zelfs maar het minste verlangen gekoe sterd naar dergelijke schitterende prullen. Zou van haar worden verlangd dat zij in de toekomst zich steeds er mede vertoonde? In huis ging vervolgeus naar schijn alles zijn gewonen gaug. De kindereu, die natuur lijk vau al het voorgevalleue niets vermoedden, sloten zich in oude innige liefde aan bij Eveline. Ook de president was schijnbaar als vroeger, alleen meendo Eveline dat hij stiller geworden was en meer teruggetrokken tegen over haar, dan vroeger het geval was. Of bedroog zij zich misschien iu dit laatste op zicht en was slechts hare eigene, voor mede- deelingcn zoo weinig gestemde gemoedsgesteld heid de oorzaak dat een meer geregeld gesprek bijna nooit meer wilde vlotten? Uit Southampton waren eenige regelen van West heim aan haar gericht, gekomen, die in de meest beleefde en hoogachtende bewoordingen haar besluit begroetten als hoogst welkom. Of de schrijver zich geene genoegzame bekwaam heid in de Duitsche taal meer toevertrouwde, of om welke reden ook, de 'brief was iu het Eogelsch geschreven. Eveline herademde toen zij dit opmerkte en besloot terstond, haar antwoord, zoodra er een verlangd werd, eveneens in het Engelsch te geven. Voor 's hands echter werd er nog geen antwoord van haar gevraagd. Westheim deelde haar mede, dat de blokkade werkelijk was begonnen en daardoor hem de mogelijkheid was afge sneden tot rechtstreekschen terugkeer. Van de Havana uit zou hij zoo spoedig mogelijk trachten de Zuidelijke staten te bereiken en zoodra daartoe gelegenheid was, zou zij nader van hem hooren. Indien er echter voor 't ontvangeu van zijn volgenden brief eenigen tijd verliep, moest zij de reden daarvan alleen zoeken in de door de blokkade ge stoorde postverbindingen. Eveline had toevallig den brrief zelve aangenomen van den brievenbesteller, terwijl anders in den regel de voor het huis be stemde brieven in de studeerkamer van den president werden afgegeven. Zij was op het punt geweest om hem mede te deelen wat Westheim haar geschreven had. Eenige malen, dat zij met hem alleen was, zweefden haar de woorden zelfs op de lippen; maar een onverklaarbaar iets sloot haar telkens weder den mond. Zij kon het zich ook Diet langer ontveinzen, hij was vreemder tegenover haar geworden. Iu de eerste dagen na hare terugkomst had zij zijne terughoudendheid er aan toegeschreven, dat hem wellicht in zijne zaken onaangenaamheden waren ontmoet. Maar op den duur kon dit vermoeden geen steek houdeu, want hij placht anders dergelijke kleinigheden, die hem ontstemden, spoedig weder af te schudden. Iets had zich tusschen hem en haar gedrongen; maar wat het eigeulijk was? Ondanks al haar peiuzen kon zij het niet ontraadselen. Eens kwam de gedachte vluchtig bij haar op, of hij cr haar wellicht een verwijt van maakte, dat zij zijne kinderen, van welke zij toch zoo veel hield, aan hun lot overliet? Maar haastig verwierp zij die gedachte weder. Hij was te edel, dan dat eene zelfzuchtige begeerte zijne verhou ding had kunnen wijzigenie rechtvaardig, dan dat hij het eeu derde wilde laten gevoelen, wauneer buiten diens schuld voor hem zeiven een nadeel of een ongerief was ontstaan. Eens het was reeds tegen het eind vau den zomer had de brievenbesteller naar gewoonte de middagpost bij den president afgegeven. Korten tijd daarna bracht Paul haar een met vreemde postzegels voorzieuen

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1892 | | pagina 1