m IIUVE
Nieuws- en Advertentieblad
UTRECHT en GELDERLAND.
I» DEN STRIJD BEPROEFD.
Gemengd Nieuws.
No. 38.
Woensdag II Mei 1892.
Een-en-twintigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
BINNENLAND.
F e uilleton.
VAN F. JUSTUS.
AMEBSFOORTSCHE COIRANT.
VOOR
abonnementsprijs:
Per 3 traanden 1.Franco per post door het geheele Eijk.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken en berichten intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G J. SLOTHOUWER, Amersfoort.
advertentien:
Van 16 regels 0,40 iedere regel meer 6 Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend,
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Aan H. M. de Koningin zal bij
haar bezoek in Friesland een geheel
Friesch costuum met kap, evenals inder
tijd aan H. K. H. prinses Hendrik, aan
geboden worden. Met dat doel heeft
zich eene dames-comité gevormd.
In het park te Soestdijk zal voor
H. M. Koningin Wilhelmina een chdlet
worden gebouwd. Het wordt uit hout
opgetrokken en zal te 's-Gravenhage ge
heel gereed gemaakt, naar Soestdijk wor
den overgezonden.
De Berlijnsche correspondent van
het Hdbl. seint dat het bezoek onzer
Koninginnen aan het Berlijnsche hof slechts
enkele dagen zal duren. Het valt juist
in den tijd der beide groote voorjaars
parades.
In het paleis en in het nieuwe paleis
te Potsdam zullen galadiners worden ge
geven
Verder zal een galavoorstelling in den
schouwburg plaats hebben.
De berichten omtrent het verblijf
van Hare Majesteiten teSandluiden.dat
het weder gunstiger en de sneeuw zoo
goed als verdwenen is.
Hare Majesteiten zijn zeer tevreden
over de plaats en het verblijf in het ho
tel van den heer F. A. Maier.
De werkzaamheden van de Tweede
Kamer zullen tegen 20 Mei afloopen. De
Kamer zou half Juni de vele werkzaam
heden hervatten tot einde Juli.
Naar men ons mededeelt, zal de
luitenant-generaal Alewijn, over een jaar,
om gezondheidsredenen, den militairen
dienst verlaten en in zijne betrekking van
chef van den generalen staf door den
sous-chef van dien staf worden opgevolgd.
Het bestuur der Zuiderzee-vereeni-
ging heeft het volgende schrijven aan
den ministerraad gericht
Nadat de Zuiderzee-vereeniging het bij
hare statuten voorgeschreven onderzoek
naar de afsluiting en drooglegging voor-
loopig volbracht en de resultaten daar
van ter kennis van H. M. de koningin-
regentes, van de regeering, van ver
schillende hooggeplaatste staatsambtena
ren, van besturen der provinciën,
gemeenten en waterschappen en van
hare leden en begunstigers gebracht had,
nam de algemeene vergadering op 22
April bij acclamatie de volgende motie
aan
«De vergadering besluit het bestuur te
machtigen, zoowel bij de Hooge Regee
ring als elders alle stappen te doen, die
leiden kunnen tot bet verwezenlijken der
plannen, door de vreeniging ontworpen."
Het bestuur der vereeniging gelooft
het best aan de hem daarin gegeven
opdracht te voldoen door zich ter be
schikking van de regeering te stellen tot
het geven van al die inlichtingen, welke
door haar mochten worden verlangd, en
tot het nader ontvouwen zijner wenschen
en denkbeelden, voor zoover die niet
reeds in de gedrukte stukken zijn neder-
gelegd, welke als bijlagen bij dit schrij
ven worden gevoegd.
Het bestuur vleit zich, dat uw raad op
de wijze, die hem het meest geschikt
zal voorkomen, het zelve daartoe in de
gelegenheid zal willen stellen, en spreekt
de hoop uit, dat de Hooge Regeering het
groote vraagstuk zal willen ter hand ne
men, en in zijne oplossing de bevordering
van het haar toevertrouwde rijksbelang
zal willen zien.
Bij de te Keulen gehouden wieler
wedstrijden heeft de heer Adler, de be
kende Nederlandsche wielrijder, in de
driewieler handicap, afstand 2000 meter,
den eersten prijs behaald, terwijl de heer
Raland de tweede aankomende was. Na
deze overwinning werden de Nederlanders
met hun volkslied begroet en hartelijk
toegejuicht.
De Köln. Volksz. bevat een parti
culier schrijven uit Atjeh, waarin o.a.
enkele staaltjes van de brutaliteit der
Atjehers worden opgedischt en er op
gewezen wordt dat sedert kolonel Pompe
van Meerdervoort door kolonel DeykerhofT
als gouverneur werd vervangen, de bru
taliteit van den vijand er weder veel
erger op is geworden.
De schrijver wijst er op, dat de At
jehers van ons spreken als nOrang be-
lar.dah gilah" (de gekke Hollanders) en
van de «Companie bir.goon, tra taoeli
njang moesti bekin apah (de Compagnie
is radeloos, zij weet niet meer wat te
doen).
Op die wijze krijgen onze naburen
weer allerliefste staaltjes van de oud-
Hollandsche geestkracht I En trots deze
en zooveel andere voorbeelden, blijft men
in Atjeh zoetsappig te werk gaan!!
Bij eene verkooping van oude
meubelen te Fijnaart (N.-Br.), kocht
iemand voor fl.50 een schrijftafeltje,
waarin een paar andere mannen een
geheim laahje met 45 gouden tientjes
ontdekten. Deze spoedden zich daarmede
naar den vorigen eigenaar, die ze in
ontvangst nam en even daarna bezoek
kreeg van den kooper van het tafeltje,
die beweerde, dat het geld zijn eigendom
was geworden. Deze kreeg het echter
niet en heeft zich nu tot de rechtbank
te Breda gewend, waarvan waarschijnlijk
een proces het gevolg zal zijn.
Een leerzaam staaltje hoe men in
Amerika een advertentie- of reclame
middel aandurft geeft het volgende: On
langs leed een groot schip in hevigen
storm nabij de haven van New-York
schipbreuk. Den daarop volgenden mor
gen stroomden een menigte nieuwsgieri
gen naar buiten, om het kolossale wrak
te zien. Hoe groot was niet de verbazing,
toen zij het schip van boven tot onder
met geweldige affiches beplakt zagen,
waarop te lezen stond
De drama's der zee,
het groot succes van den dag!
In den schouwburg van Brooklyn heden
avond
ade Vuurtorens der haven."
De schouwburg-directeur had in den
vroegen ochtend tegen zeer hoog loon
eenige onverschrokken zeelieden overge
haald, den gevaarlijken tocht te wagen,
om zijne reusachtige affiches op die
plaats te gaan aanplakken.
Het huis was natuurlijk stampvolde
reclame had overvloedig vrucht gedragen.
De werkstakende zee. In een pro
vinciestad in Frankrijk gaf men onlangs
de storm, van Shakespeare. De golven
werden door vijftien zwijgenden inge
speeld," die, onder een zeegroen doek
verborgen, moesten bukken en opstaan
en op die manier de beweging der gol
ven oogenbedriegelijk zouden nabootsen.
Voor dat werkje kreeg ieder waterman
vijftig cent. Daar echter de ontvangsten
van den schouwburg in den laatsten tijd
zeer mager waren, werd het loon ver
minderd en wilde de directeur nog maar
een kwartje geven. Daardoor werd de
zee onstuimig en besloot te striken. Toen
onlangs »de Storm" werd gespeeld, de
donder tusschen de coulissen ruide en
groote boonen, die hagelsteenen moesten
verbeelden, op de planken kletterden,
bleef de zee akelig rustig.
De ontstelde tooneelmeester snelde naar
de golven en beval dadelijk »op te steken"
en te bulderen." De zee bawoog zich
echter niet. Eensklaps tilde een werk
staker het doek wat op en fluisterde:
iWil u 15 cent meer gevenvNeen,
een stuiver." De zee bleef spiegelglad
en effen en 't publiek in de zaal had
recht veel pleizier. .Vijftien cent?" vroeg
de spreker voor de zee nog eens. aNcen,
een dubbeltje." Nu golfde de zee een
weinig, alsof een avondkoelte over de
baren streek. aTwaalf-en-een-halve cent
dan?" vroeg de arme tooneelmeester.
De golven stegen een weinig, alsof de
oostenwind ze in beweging bracht. Nu
begon evenwel een storm in de zaal en
er werd gesist, geschreeuwd en gefloten.
»De duivel hale jullie, ik zal vijftien cent
geven," riep de tooneelmeester, smaai
wee je gebeente als de golven dan niet
goed zijn."
Thans bruiste de zee op ontzettende
wijze en brulde en kookte, totdat eens
klaps in de hitte van het gevecht het
groene doek en al de vijftien zwijgenden
op het tooneel tuimelden. Zoo eindigde
de gedenkwaardige opvoering van »de
Storm."
Het Berliner Tageblatt deelt als ge
rucht mede, dat Emin Pacha overleden
zou zijn. Het bericht, dat door Arabie
ren aan de kust van Zanzibar werd ge
bracht, vereischt echter nog nadere be
vestiging.
De diamanten en verdere edelgesteen
ten van de beroemde zangeres Adeline
Patti vertegenwoordigen een kapitaal van
f900,000. Keizerin Eugenie schonk haar
bij haar huwelijk met den markies de
Caux eene broche met drie-en-twintig
diamanten bezet. Koningin Victoria bood
haar bij die gelegenheid een diamanten
slot aan. Een stel zeer zeldzame saf
fieren van de diva moest verkocht wor
den, toen zij, volgens de Fransche wet,
genoodzaakt werd, om haar vermogen
met haar eersten echtgenoot te deelen.
De keizerin van Rusland vereerde haar
een paar diamanten oorringen met bij
zonder kunstige sluiting. De gestorven
keizer van Duitschland overhandigde haar,
na afloop van een concert, eene prach
tige broche, rijk versierd met edelstee-
nen, terwijl de keizer van Oostenrijk de
gever is van een gouden armband be
zet rnet juweelen. De kunstenares bezit
slechts 23 armbanden, 80 broches, 11
colliers, 6 paren diamanten oorringen,
45 ringen en nog honderden andere kost
bare versierselen.
Dood van Vérij. Reuter seint
dat Véry, de houder van het restaurant
op den Boulevard Magenta te Parijs,
wiens inrichting door de anarchisten
werd vernield, aan de bekomen wonden
bij dien ramp, is overleden.
Het nieuwe geweer. Een nieuw be
wijs van de kracht der nieuwe geweren
werd onlangs te Tilsit gegeven. Een
dragonder van hel derde escadron schoot
zich dood. De kogel ging door zijn lichaam,
doorboorde den zolder en wondde daarna
een soldaat, die in bovengelegen vertrek
sliep.
De Warschawsky Dnjewnik geeft de
volgende beschrijving vun een klok, waar
aan de uurwerkmaker Goldfadeu te War
schau zes jaren heeft gearbeid en die
voor de wereldtentoonstelling te Chicago
is bestemd. De klok stelt een spoorweg
station voor met zalen voor reizigers, te
legraafbureau, kas, een zeer aardig, hel
verlicht perron en een bloementuin, waarin
een fontein haar heldere stralen omhoog
spuit. Langs het gebouw loopen de rails
en bevinden zich de wachthuisjes, sig
naallantarens. schijven, waterreservoirs
en alles wat tot een station behoort. In
den koepel van den middelsten toren is
een klok aangebracht, die den plaatselij
ken tijd aanwijst, in de beide zijkoepels
bevinden zich klokken, die den tijd van
New-York en van Peking aanwijzen; in
de beide uiterste torentjes zijn een ka
lender en een barometer aangebracht.
Novelle
9) Eveline antwoordde bevestigend met de
bijvoeging, dat zij alle drie soupeerden, omdat
hun den tijd tot het vertrek van den vreem
deling te lang had geduurd.
„Laat mij dan voor alle dingen uw be
sluit weten zeide Eckow op haastigen toon.
„Ik heb besloten Westheims aanzoek aan
te nemen," antwoordde zij zacht, maar be
slist.
Hij knikte, alsof dit niet anders was, dan
hij verwacht had en hij had het immers
ook verwacht; er was voor hem niets ver
rassends in dat antwoordmaar zijn hart
kromp ineen.
„Ik weet niet of ik u beleedig, juffrouw
Eveline, wanneer ik u eene vraag doe, die
ik misschien niet doen mag maar ik
moet haar doen l" viel hij zich zei ven in de
rede. „Gij zijt immers niet tot dit besluit
overgehaald
„Neen 1" antwoordde zij trotsch, haar
fraai gevormd klein hoofd lier oprichtend;
tot zulk eene daad zon ik mij nooit laten
overreden."
„Dus mag ik Westheim onvoorwaardelijk
uw jawoord zenden?" vroeg hij na eene poos.
„Onvoorwaardelijk zij zeide dat volkomen
vast en duidelijk, hare stem beefde niet en
hare trekken bleven kalm.
„Gij weet wellicht reeds, dat hij niet meer
in de stad is?" vroeg hij verder,
„De kinderen vertelden mij er van dat
mijnheer Westheim voor eenige dagen een
reis naar Hamburg heeft ondernomen. Ooi-
treut zijne terugkomst wisten zij niets.,,
„Ik heb hen ontzettelijk daaromtrent on
wetend gelaten," antwoordde hij„gij moest
uit mijnen mond de toedracht der zaak het
eerst booren." En hij verhaalde haar iu
weinige woorden, wat er was voorgevallen
en hoe Westheim door dringende redenen zich
genoopt gezien had onverwijld de terugreis
aan te nemen. „Uw antwoord," zoo be
sloot hij „heb ik beloofd per telegram te
zullen doen toekomen. Het kantoor hier ter
stede heeft geene nachtdienst, dus zal ik
morgen zoo vroeg als mogelijk is, het telegram
verzenden."
„Morgen, zoo vroeg als mogelijk isl"
herhaalde zij eentoonig, terwijl hare vingers
den verwelkten kleinen krans van de tafel
namen. Het was goed dat hij na de laatste
woorden zich had omgekeerd en de kamer
had verlaten. Wellicht zou zij toch niet langer
in staat zijn geweest de opwellende tranen
te stuiten.
Het telegram was afgezonden en had
Westheim nog bij tijds te Hamburg bereikt.
De elektrieke draad bracht den president nog
denzelfden dag een lakoniek antwoord. Voor
Eveline kwam met de eerstkomende post van
Hamburg een uiterst kostbaar juweelen gar
nituur. De regelen welke de juwelier er
had bijgevoegd luidden: „Volgeüs order van
den heer Westheim." Eveline's oogen werden
duister toen zij de schitterende steenen be
keek. Stil legde zij het kostbare geschenk in
een hoek van hare commode. Zij had nimmer,
ook zelfs maar het minste verlangen gekoe
sterd naar dergelijke schitterende prullen.
Zou van haar worden verlangd dat zij in
de toekomst zich steeds er mede vertoonde?
In huis ging vervolgeus naar schijn alles
zijn gewonen gaug. De kindereu, die natuur
lijk vau al het voorgevalleue niets vermoedden,
sloten zich in oude innige liefde aan bij
Eveline. Ook de president was schijnbaar als
vroeger, alleen meendo Eveline dat hij stiller
geworden was en meer teruggetrokken tegen
over haar, dan vroeger het geval was. Of
bedroog zij zich misschien iu dit laatste op
zicht en was slechts hare eigene, voor mede-
deelingcn zoo weinig gestemde gemoedsgesteld
heid de oorzaak dat een meer geregeld gesprek
bijna nooit meer wilde vlotten? Uit
Southampton waren eenige regelen van West
heim aan haar gericht, gekomen, die in de
meest beleefde en hoogachtende bewoordingen
haar besluit begroetten als hoogst welkom.
Of de schrijver zich geene genoegzame bekwaam
heid in de Duitsche taal meer toevertrouwde,
of om welke reden ook, de 'brief was iu
het Eogelsch geschreven. Eveline herademde
toen zij dit opmerkte en besloot terstond,
haar antwoord, zoodra er een verlangd werd,
eveneens in het Engelsch te geven. Voor
's hands echter werd er nog geen antwoord
van haar gevraagd. Westheim deelde haar
mede, dat de blokkade werkelijk was begonnen
en daardoor hem de mogelijkheid was afge
sneden tot rechtstreekschen terugkeer. Van
de Havana uit zou hij zoo spoedig mogelijk
trachten de Zuidelijke staten te bereiken en
zoodra daartoe gelegenheid was, zou zij nader
van hem hooren. Indien er echter voor
't ontvangeu van zijn volgenden brief eenigen
tijd verliep, moest zij de reden daarvan
alleen zoeken in de door de blokkade ge
stoorde postverbindingen.
Eveline had toevallig den brrief zelve
aangenomen van den brievenbesteller, terwijl
anders in den regel de voor het huis be
stemde brieven in de studeerkamer van den
president werden afgegeven. Zij was op het
punt geweest om hem mede te deelen wat
Westheim haar geschreven had. Eenige
malen, dat zij met hem alleen was, zweefden
haar de woorden zelfs op de lippen; maar
een onverklaarbaar iets sloot haar telkens
weder den mond. Zij kon het zich ook Diet
langer ontveinzen, hij was vreemder tegenover
haar geworden. Iu de eerste dagen na hare
terugkomst had zij zijne terughoudendheid er
aan toegeschreven, dat hem wellicht in zijne
zaken onaangenaamheden waren ontmoet.
Maar op den duur kon dit vermoeden geen
steek houdeu, want hij placht anders dergelijke
kleinigheden, die hem ontstemden, spoedig
weder af te schudden. Iets had zich tusschen
hem en haar gedrongen; maar wat het
eigeulijk was? Ondanks al haar peiuzen kon
zij het niet ontraadselen. Eens kwam de
gedachte vluchtig bij haar op, of hij cr haar
wellicht een verwijt van maakte, dat zij zijne
kinderen, van welke zij toch zoo veel hield,
aan hun lot overliet? Maar haastig verwierp
zij die gedachte weder. Hij was te edel, dan
dat eene zelfzuchtige begeerte zijne verhou
ding had kunnen wijzigenie rechtvaardig,
dan dat hij het eeu derde wilde laten gevoelen,
wauneer buiten diens schuld voor hem zeiven
een nadeel of een ongerief was ontstaan.
Eens het was reeds tegen het eind vau
den zomer had de brievenbesteller naar
gewoonte de middagpost bij den president
afgegeven. Korten tijd daarna bracht Paul
haar een met vreemde postzegels voorzieuen