NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad UTRECHT en GELDERLAND BANJAERT. No. 66. Zaterdag 17 Augustus 1895. Vier-en-twintïgste jaargang. abonnementsprijs: VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. advertentien: BINNEN!. A ND. Feuilleton. AME1SF00 COMMIT, VOOR Per 3 üiAHiiden f 1.— Franco per post door het geheele Rijk. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. fngezonden stukken en berichten interenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. .T. SLOTHOUWER. Amersfoort. Van 16 regels f 0,40 iedere regel meer 6 Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Langs de Tlanmsclie zeekust. II. BLANKENBERGHE. Een zeker esprit de clocher brengt er zekere Blankenberghenaars soms toe de waarde van Oostende zoo wat te mis kennen en die hunner stad op te schroeven en te overdrijven. Zoo gaat het meer in onzen tijd van ver gedreven concurrentie. Besefte men echter hoe nadeelig dit hier is, men hield er ras mee op. Door vol strekt tc willen schijnen wat het niet is, schaadt Blankenbergne Jo aantrek kelijkheid, die zijn uilsluitenden eigendom, zijn karakter en de oorzaak van zijn bij val uitmaakt. Blankenberghe behoeft in 't geheel niet te zijn wat Oostende is opdat de vreem delingen er heen zouden komen. De rasse, verbazende ontwikkeling, die het in de twintig jongste jaren vertoonde, bewijst dit afdoende. Het is jntegendeel onze overtuiging dat hoe meer Blankenberghe er naar zal streven om Oostende te over vleugelen, hoe zwakker zijne aantrekkings kracht zal worden. Blankenberghe beantwoordt aan eene wezenlijke behoefte op onze kust. Oos tende is het uitsluitend gebied geworden der hoogere aristocratie, met haar goed en slecht gevolg, Blankenberghe daarentegen is tot hiertoe het gezellige, hartelijke ver blijf geweest der families, die de verblin dende luxus vao Oostende verwijderd houdt. Juist daarin ligt het geheim zijner vlugge en groote uitbreiding. Vooral de Duitschers, die aanbidders van het huise lijke en «gemütliche", hebben zich te Blankenberghe gevestigd, er nog duide lijker en dieper den stempel van hartelijk familieleven op drukkend. Dat Blanken berghe dit kenmerk zcrgvuldig blijve bewaren, het is zijn amuletto, de reden van zijn welvaart. Overigens tot hiertoe heeft Blanken berghe bewezen dat eenvoudig en innig leven geen hinderpaal is voor grooten aanleg. Alles hangt af van de manier, waarop men te werk gaat. Zoo moet de lange en breede wandeldijk van Blan kenberghe geenzins voor dien van Oosten de onderdoen in grootheid. De onafzien bare rij villa's, gasthoven en koffiehuizen' die zich daar in boute grillige verschei denheid verheft, is al even rijk als die op den dijk te Oostende. Het Casino, met zijn reusachtige koepelgewelf, zijn twee Qinke torens en zijn prachtig terras, is een geducht tegenhanger voor Oosten- de's Kurzaal. Maar toch heeft alles hier een ander voorkomen, iets dat u het ge voel geeft dat ge hier te huis zijt, dat ge hier geene glacé handschoenen behoeft aan te trekken, kortom iets gemoedelijks dat Oostende niet bezit. In de tuintjes, die zich voor de villa's uitstrekken, op de stoepen der restaura ties, op de met palmen en tuga's ver gierde terrassen der hotels en koffiehuizen, overai san im... Ja-.'» zon verkwikkelijk en onbezorgd zitten, een verveisoniug nemend, keuvelend, een courant of een aangenaam boek lezend, of liever nog, mijmerend over het grootsche, eeuwig wisselende schouwspel van den oceaan. Men kan het zich op dien wandeldijk gemakkelijk maken. Trekt men daar voorbij in een licht zomerpakje, met een costume, djWs niet van de allerlaatste snede iSfvmen wuTOt er niet door honderd oogen critfseerende aangekeken. Neen, het is hier niet per se een tentoonstelling van mooie kleeren. Men behoeft hier niet viermaal per dag een ander en een nieuw costume aan te trekken. Alles is er stemmiger, daarom echter niet minder degelijk, gezien sedert drie jaren reeds de koningin van Ssxen hier met een groot deel van haar hofhouding verblijft. Ook de graaf van Vlaanderen brengt hier jaarlijks enkele maanden door. Op hel badstrand bereikt dit familiare vroolijke leven zijn hoogsten triumf. Hier, voor die zachtjes aanrollende zee, onder die gezondmakende, lispelend» bries, ge voelt men zich van allen dwang, van alle mode-conventie ontslagen. Hier gaat dan eerst dat concert van zware en lichte stemmen, die schertsen en jokken in tien verschillende talen, recht lustig aan den gang. Hier helpt de breedgebaarde, goud- gebrilde vader een streng Duitsch ge leerde of een ernstig theoloog zijn kinderen in het opwerpen van zandbergen en forten hij weert rnel hen de aari- stuwende golven af, juicht met hen bij een schijnbare overwinning en wordt, even als zij, door een onwillige, kwaad aanstormende baar, tol over 't hoofd met vlokken schuim en waterdioppels bespat. Daar baadt een moeder met heel den krans barer jongens en meisjes. Hoe stout duikelen en plassen di« jongens; hoe benauwd staat dat kleine meisje daar te aarzelen en te bibberen, tot de oude «baigneur" ,met zijn bronzig aangezicht, liet vreesachtige schepseltje moed in spreekt en in zee vergezelt. Verder heeft een jonge dame, pas uit de kostschool weg, haar schilderezeltje opgeslagen; in volle vrijheid mag ze penseelen, niemand zal hel haar kwalijk nemen dat ze geen kunstenares di primo cartello is. Men krijgt hier een indruk van verlrouwelij- ken, ongedwongen omgang, alsof men zich te midden van een reusachtig gezin bevond, waar men aan elkander niets crbergen wil, waar de vreugde gemeen schappelijk wordt I Wij hebben maar getianht bier de voornaamste impressie weer te geven die Blankenberghe op ons maakte. Wilden wij in 't bijzonder nog spieken over de talrijke genoegens van allen aard, die het aan zijne gasten schenkt, dan zouden wij nog veel te schrijven hebben. Wij laten liever de concerten, de schouwburg- voorstellingen, de gelegenheden tot tocht jes op zee, met roei- zeil- en stoomscheep- jes, enz. onverlet. Wjj spreken zelfs niet over de lieve dorpjes in de onmiddelijke nabijheid, als Wenduijne, Uitkerke, Lis- seweghe enz., zoo uitstekend geschikt voor familiare piclc-nichs en uitstapjes van allen aard. Wij zullen de lezers van dit blad, bij hun bezoek alhier, daar zelf over laten oordeeleen. En wij hopen zeker misschien is het wel wat vermetel van onzenlwege? dat ze de beide, of een van de beide plaatsen, die wij hun hier voorstelden, zullen komen bezoeken. Wij zouden onze moeite ruimschoots beloond achten, door de overtuiging, dat uit kennismaking met eikander, buiten alleofficieële gemaakt heid, vee), heel veel voordeel voor ons beider landen zou vooitspi uilen. Wij ver wachten dus vele reizende loerende broeders uit het Noorden bier aan onze ku l en roepen hun bij voorhand een op recht, welgemeend «welkom" toe! De personeele belasting. Nu de herziening van het personeel zooveel van zich doet spieken, en wellicht aanleiding kan geven tol een belangrijke vertraging der kieswet, is het niet onei- genaardig te weten, van hoe weinig be lang de herziening van het personeel voor het Rijk is. De zuivere opbrengst bedraagt volgens de raming der loopende begrooling met inbegrip der 20 opcenten en na aftrek van de ontheffingen, der kwijtscheldingen, enz. f 11.712.000. Tien jaar geleden is bepaald, dat de uitkeering aan de gemeenten, vroeger l/s van de hoofdsom, zou worden vervangen dooreen vast bedrag, destijds op f8.571.457 gesteld. Voor het Rijk zou dus overblijven f 3140.1)00, terwijl de Minister meent dat de opbrengst na de herziening om streeks 2 miljoen minder zal bedragen en JüS of) f 1.140 OOO te ramen is. En dat bedrag moet nog met deLhsten van ontvangers, kantoren enz, worden J-."- minderd. Hoeveel die kosten bedragen is niet met zekerheid bekend. Oud-IIollandt. Naar de Amsterdamsche courant ver neemt worden er pogingen in het werk gesteld om na afloop van de tentoonstel ling Oud-Hollandt nog gedurende een jaar te laten staan. Daartoe is natuurlijk de vergunning noodig van het gemeente bestuur. Met bet oog op de ligging van Oud-Hollandt op dat deel van de Rijks- Museumterreinen dat wel niet het eerst als bouwgrond aangekocht zal worden, meent men dat van de zijde der gemeente ook in verband met de voordeelen voor haar daaraan verbonden, geen bezwaar tegen het plan zal worden gemaakt. De aannemers, de heeren de Haan en Oerlijn zullen wel te vinden zijn, met de afbraak een jaar te wachten. Het voor nemen bestaat om wanneer de noodige gelden en vergunningen verkregen zijn, met de Amsterdamsche ijsclub een over eenkomst aan te gaan voor den a. s. winter en van de Markt een kunst-ijsbaan te maken. De volgende zomer zou Oud-Holland weder op gelpke wijze als thans kunnen worden geëxploiteerd opdat bet voor stad genoot en vreemdeling evenals nu nog voor een zomer een groote aantrekkelijk heid bljjve. Eigeu verzuim. 't Is niet zeldzaam, dat iemand iets kwijt is en de schuld daarvan geeft aan iedereen, behalve aan zichzelven, maar toch later ontdekt, zelf de schuld te moe ten dragen. Een groot gedeelte der zg. ter post zoekgeraakte brieven met gelds waarde blijken bv. herhaaldelijk in die termen te vallen. Nu vermeldt 't Dbl. weer een waarschuwend geval van dien aard. Eer. dame kwam gister-ochtend met de stoomstram van Scheveningen en stond op 't punt, met den Parijschen trein te vertrekken, toen zij bemerkte, haar beurs te missen. Dadelijk verdacht zij een heer, die op den tram naast haar had gestaan, en zij was daar zóó zeker van, dat zij den trein liet vertrekken en een politie agent ver zocht, haar te vergezellen naar een der straten nabij «Duinoord", waar zij de woning zou aanwijzen, waaruit de be wuste heer was gekomen en in den tram gestapt. De ageirt- I&adde de dame echter aan, voor alle zekerheid eèrst eens thuis in haar woning te gaan zoekêlr,-£P op de tafel in haar voorkamer lag de beurs. Ds. van der Hoogt, predikant van het krankzinnigengesticht Veldwijk, heeft een middel uitgedacht om de werkloos heid te bestrijden. Hij wil, dat een groot kanaal zal worden gegraven van de Zui derzee, ter hoogte van Ermelo, dwars door de Veluwe en verder omgebogen naar de noordelijke provinciën met een aantal zijkanalen, om langs dien weg de bagger naar de woêsten gronden te voeren. Hij wil dit werk laten uitvoeren door gevangenen, die nu op Staatskosten wor den onderhouden, door bedelaars en land- loopeis en door 20.000 soldaten, die tevens als politiemacht zouden dienen. Zeer bescheiden, zegt de schrijver, dat hij over het technische gedeelte een deskundigen zou willen hooren. Het komt ons voor, merkt de Arnh. Ct. op, dat de heer van der Hoogt wèl zou hebben gedaan met daarmede te beginnen. Het is mogelijk, dat het denkbeeld te verwezenlijken is; maar liet zou toch meer vertrouwen wek ken, wanneer het geopperd werd door iemand, die meer bijzonder zich met de dingen dezer wereld bezig houdt, terwijl thans juist de dagelijksche omgeving, waarin de ontwerper verkeert, onwille keurig zijn plan verdacht maakt. OORSPRONKELIJKE NOVELLE DOOR A. J. KREliER. 14) «Mijnheer Kneppers," zeide hij gedul dig, «ik kan u verzekeren, dat ik niet de minste aanleiding gegeven heb, ten minste voor zoover mij bekend is, om uw oordeel over mij te rechtvaardigen, en nog veel minder, dat uwe dochter door rajj in het geringste zou gecompro mitteerd zijn." «Zoo, en men brengt u uwe bas taarden thuis en gjj laat ze opvoeden I En dan durft ge nog pretendeeren, dat ge mijn huis niet compromitteert door uwe bezoeken Uwe onbeschaamdheid is waarlijk zonder grenzen." «Ik moet u opmerken," zeide de jon ker, «dat het kleine kind, 't welk men onlangs aan mijn huis bracht in den vol- sten zin des woord is een vondeling, het kind van mij geheel onbekende ouders, en dat ik al even weinig van den oor sprong weet als waarschijnlijk gij zelf!" «Wel vervloekt I" bulderde Kneppers, «wat beteekent die hatelijke insinuatie. Gaat gij ons nu ook al in die scabreuze zaak halen? Beleedigt gij ons? De deur uil mijnheer! Oogenblikkelijk de deur uit!" Hjj stond op en greep den jonker hij den arm. «Of ik werp u er uit. Zooveel kracht zal de goede God mij toch wel gelaten hebben, dat ik zulk een ater ling, zulk een bonvivant de deur kan uitwerpen I" Een oogenblik vloog het rood op's jon kers wangen en schoten zijne oogen een paar stralen voor welke mevrouw Knep pers van schrik in elkander kromp, en die den ex-luitenant verpletterden. Hij waggelde in zijn stoel terug en brak uit in een luid snikken. «Ik zal gaan," zeide de jonker, «want ook mijne drift is gaande gemaakt. Me vrouw uw dienaar 1" En een verachtenden blik op den ouden man werpende, ging hij de kamer uit. Mevrouw Kneppers volgde hem wee- nende en toen ze hem de deur van het huis uitliet, reikte ze hem hare hand. Des jonkers drift was overwonnen, hij bracht de hand der ongelukkige vrouw aan zijn lippen. «Vaarwel I" zeide hij. «Vaarwel I" snikte mevrouw Kneppers. Ze wilde hem nog iets zeggen, maar tranen beletten het haar, en de jonker had haar huis weldra ver achter zich, gelijk hij zelf dacht om er nooit in weder te keeren. Toen hij deze ontmoeting later aan ziin zwager en zuster verhaalde, waren zij volkomen gerustgesteld. «Wie toch," zoo vroegen zij zichzelven af, «zoude zulk een man, als de gewezen luitenant, tot schoonvader begeeren «Als hij toch trouwen wil was het nog maar het best dat hij freule van Grarn- bosch nam," meende Clara. «Daar zegt ge zoo wat," zeide de nota ris nadenkend. «Die is ten minste de kinderschoenen ontwassen." De gade van dominé Hanszen had ech ter beide echtelingen een nieuwe bron van ongerustheid bereid, want ook zij had hare kandidaat. Reeds deuzelfden dag waarop zij 's jonkers huwelijksplannen door haar echtgenoot leerde kennen, had ze eene nicht te logeeren gevraagd, die zij bijzonder voor den jonker geschikt vond, meer dan eenige andere vrouw in de buurt; 't was iemand die eene goede opvoeding genoten had, er goed uitzag, een zeer groot fortuin bezat en die 't vooral vleien zoude in eene adellijke fami lie te worden opgenomen. Haar biief werd door juffrouw Johanna Elisabeth Wilgenboom in orde ontvan gen. Ze had geen lang beraad noodig, maar arriveerde weldra met de noodige toiletzaken, als onmisbare werktuigen om de hand van den edelman te veroveren, in het stille huisgezin van den predikant. Juffrouw Wilgenboom was nog niet vele uren in de pastorie, of de predikants vrouw had met haar een tète A tète, waarin haar het veld werd aangewezen, zooals het thans voor de beraamde ope ratie oper.lag, en alle baten en nadeelen gewogen werden. «Ik voor mij geloof," zeide de predi kantsvrouw, «dat de jonker niet geheel en al onverschillig is voor Cornelie en zij is 't zeer zeker niet voor hem, ik ge loof, dat zij in de kerk een flauwte kreeg, omdat zij bepaald van hem gecharmeerd is, maar ge behoeft u voor haar niet ongerust te maken, war.t ze is eene doos. Wat de zaak van het kind aangaat, zoo is mijn man vast overtuigd, dat het niet van den jonker is." «Ik kan nog niets beslissen," antwoordde juffrouw Wilgenboom, »ik rnoet hem eerst gezien en gesproken hebben, om te weten wat ik zal doen. Als hij mij bevalt, ik spreek ronduit, neem ik hem, als ik hem krijgen kan." «Maar die zaak van dat kind is toch een leeljjk geval zeide de predikantsvrouw. Juffrouw Wilgenboom knipoogde glim lachend. «Als het zijn kind is, wat is het dan nog?" zeide zij. «Daarom is hij nog geen monster," Daarbij bleef het vooreerst. Een schrijver is soms genoodzaakt als een postduif van het eene huis naar het andere te vliegen, om de dingen te ver zamelen, die voor zijne lezers belangrijk kunnen zijn. Thans moeten wij, zul len wij tot eene duidelijke opstelling der stukken van dit spel komen, even naar het huis van den burgemeester Laplace. De veldwachter had hem bericht, dat de jonker in heftige gemoedstemming het huis der familie Kneppers verlaten had. De burgemeester bracht dat bericht dadelijk over aan zijne gade. »Ja," zeide mevrouw Laplace, «het zal wel zoo zijn. Gister is hij naar de stad geweest en heeft zeker zijn zwager en zijne zuster geraadpleegd 't Is niet meer dan billijk dat hij haar huwt." Mijnheer de burgemeester was van het zelfde gevoelen, zoodal, zonder dat de jonker er iets van wist, men reeds drie vrouwelijke kandidaten gesteld had, tus schen welke hij slechts zou behoeven te kiezen. «Eén zaak blijft maar duister," zeide mevrouw Laplace, en ook mjjoheer was

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1895 | | pagina 1