NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. FEUILLETON. Pablo Domenech. BUITENLAND. No. 25. Woensdag 28 Maart 1900. Negen-en-twintigste jaargang. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden f 1.Franco per post door het geheele Kijk. Afzondert ij ke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken in tezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. ADVERTENTIËN: Van 16 regels f 0.40; iedere regel meer 5 Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. G-roote letters en vignetten naar plaatsruimte. Belangrijk oorlogsnieuws blijft uit. Een treffen van generaal French's cavalerie met een commando van den Boerengeneraal Olivier heeft nog niet plaats gehad, althans het bericht er van is nog niet gekomen. Volgens een telegram uit Rouxville aan de Ttmes van 24 dezer was Olivier reeds met een sterke macht en 16 kanon nen tot voorbij Ladybrand gekomen Indien dat zoo is, dat is er groote kans dat hij inderdaad aan een om singeling is ontsnapt en moet hij nu reeds dicht bij Winburg of Senekal zijn, welke beide plaatsen ongeveer 65 K.M. ten Noordwesten en ten Noorden van Ladybrand gelegen zijn. Vandaar uit kan hij zich dan begeven naar Kroonstad of via Harrysmith zich voegen bij de Boeren, die den Van Reenenspas tegen generaal Bul- Ier verdedigen. Met spanning zien wij uit naar nadere berichten in deze Uit verdere bijzonderheden omtrent het avontuur van de vier Engelsche officieren, die door de Boeren bij de Modderrivier werden neergeschoten, blijkt dat de heeren hun ongeluk aan eigen overmoed te danken hebben. Zij waren aan het lourageeren op hoeven, 12 KM. ten Noorden van het kamp bij Glen. Zij reden Karee Siding binnen om de telegraaflijnen te onder zoeken. en zagen later een troepje van vier bereden Boeren op een na burig kopje. De Boeren wendden den teugel en schenen zich in Oostelijke richting uit de voeten te rnaken. De officieren maakten toen het plan om hen gevangen te nemen, en verdeel den zich aan weerszijden van het kopje. Toen zij naderden, werden zij met geweervuur op korten afstand ontvangen. Het paard van overste Crabbe werd gedood, en hij zelf ge wond. Luitenant Lygon sneuvelde. Daar de rest ook gewond was, staken zij een zakdoek op De vier Boeren, die in schijn waren weggegaloppeerd, verbonden toen hun wonden en zon den bericht van het gebeurde naar het kamp bij Glen. Later zonden zij de gewonden daar ook heen. Engelsche officieren hebben zich hier dus weer eens door de Boeren laten verschalken De Daily Graphic keurt terecht hun handelwijze ai. Het is inderdaad betreurenswaardig, zegt het blad, dat officieren met den rang en de ondervinding van de kolonels Crabbe en Codririgton fei telijk ongewapend in vijandig land zoo roekeloos als 't ware een match aangaan met een patrouille Bocren- scherpschutters. Dat zij voor hun dwaasheid geboet hebben, is hun verdiende loon, maar de straf bepaalt zich niet alleen tot hen zelf, want het leger kan niet lijden dat de levens van zijn officieren worden op het spel gezet in spoi tavonturen. Wat het lot van Mafeking aangaat, is men te Kaapstad en te Londen niet zoo bijzonder gerust. De Times en de Daily Mail hebben telegrammen van den 14en, die beide zeggen dat het beleg toen krachtiger dan ooit was Op den 13en was het bombar dement vooral zeer hevig; de Engel- schen verloren toen acht man aan dooden en gewonden Een Engelsche patrouille vermeesterde weliswaar 26 ossen, maar kreeg daarbij vijf dooden en gewonden. De insluiting van de stad was zeer streng en de beleger aars schijnen even talrijk te zijn als vroeger. En nu kolonel Plunier geheel is teruggeslagen en de ontzettings- colonne, van Kimberley uitgezonden, nog steeds niet vei der komt dan Warrenton, is er vooreerst niet veel kans dat de Boeren gedwongen worden het beleg op te breken. Onder deze omstandigheden maken de ontwerpers van het feest ter eere van het toe komstig ontzet van Mafeking, te Kaap stad, wel eeri beetje een mal figuur. De opstand in Griqualand en in de Kaapkolonie is nog niet gedempt, ja breidt zich veeleer uit. Uit Barkley- West komt thans bericht dat 400 Boeren Papkuil (80 K. M. Westwaarts van Barkiey) opnieuw hebben bezet en de bewoners van het district Her- bert opcommandeerden, teneinde zich onder de vierkleur te scharen. Vol gens het Engelsche telegram wordt er in de omgeving op gioote schaal geplunderd. De colonne, die tegen de opstan delingen in Victoria-West is uitge zonden, bestaat uit Nieuw-Zeelanders en Kanadeezen, welke nu te Van Wijksvlei zijn aangekomen. De rebel len hebben zich tusschen Kenhardt en Vanwijksvlei verschanst, zoodat we wel spoedig van een gevecht zullen hooren. De uitspraak van het Zwitsersche scheidsgerecht over de Delagoabaai- quaestie wordt heden of morgen verwacht. De bekende Amerikaansohe Boe- renvriend Van Siclen heeft den Por- tugeeschen zaakgelastigde te Washing ton een voorschot van 6 miljoen dollar aangeboden om de schadever goeding te betalen waartoe het scheidsgerecht te Bern Portugal zal veroordeelen. En hij heeft verklaard dat ettelijke bankiers in de Vereenigde Staten, bereid zijn, zijn voorbeeld te volgen Van Siclen zeide verder, dat de Dinsdag te Genéve vastgestelde schadevergoeding omstreeks 5 miljoen dollar bedraagt, met inbegrip van de onkosten. De zaakgelastigde te Was hington schijnt aan Van Siclen ge antwoord te hebben dat hij diens aanbod door zou zenden naar Lissa bon, maar niet verwachtte dat de regeering het aan zou nemen. Por tugal had ook al grootere aanbiedingen van ge.lijken aard uit Europa geweigerd. PLAATSELIJKE BERICHTEN. De gemeenteraad hield gisteren middag onder praesidium van den burgemeester Jhr. Mr. T. A. J. van Asch van Wijk een kortstondige open bare vergadering. De heer Van Kal ken was met kennisgeving afwezig, overigens waren allo leden present. Na voorlezing van de notulen der vorige vergadering, die onveranderd werden goedgekeurd, deelt de 'Voorzitter mede dat is ingekomen eene kennis geving van den heer C. T. van Beek, dat hij zijne benoeming tot lid der commissie van bijstand in zake de gemeente-gasfabriek aanneemteene missieve van Gedeputeerde Staten houdende goedkeuring van het raads besluit tot het verhuren van een tuin aan den heer Kooiman (voor f 15. 's jaars)eene kennisgeving van den Minister van Binnenlandsche Zaken dat de rijks-subsidie aan de gemeen telijke Hoogere Burgerschool op 1 Januari 1900 met f 1000.zal wor den verhoogd en dus gebracht op f 10.000; een schrijven van den heer Veis lleyn, waarbij deze kennis geeft de benoeming tot lid van den ge meenteraad aan te nemen. Als eer ste punt der agenda worden nu de geloofsbrieven van het riieuw gekozen raadslid de heer Veis Heyn onderzocht door eene door de Voor zitter benoemde commissie, bestaande uit de heeren Mr. Van Zijst, Mr. Hey- ligers en C. T. van Beek. De heer Van Zijst rapporteert namens de com missie dat bedoelde geloofsbrieven in orde zijn bevonden, waarom de com missie tot toelating meent te moeten adviseeren. Z. h. st. wordt overeen komstig dit advies besloten. Een ontwerp-besluit tot af- en over schrijving van posten op de begrooting der d.d. Schutterij over 1899 tot een bedrag van f8.50 wordt z. h. st. vast gesteld. uit het Duitsch van DITO. 6) (EINDE). Met een opgewekt gelaat reed de Generaal, thans in stap, dicht langs de troepen, groette en riep: "Goeden morgen, kinderen! waarop hij jubelend: "lang zal hij leven!" ten ant woord ontving. Hij inspecteerde hen met een innerlijk genot, zag ook Pablo staan en ver baasde zich, dat hij er zoo somber uitzag, maar vergat hem onmiddellijk weder. Daarop kwamen de Oversten, de Adjudanten, de Artsen. Pablo stond in rij en gelid en pre senteerde het geweer. Niemand merkte op, met welke vurige oogen hij naar Don Vicente opkeek; deze zag alleen, dat hij zijn kruis niet aan had, dat, wiidr het tot hiertoe ge zeten had, zijn hart onstuimig klopte. ThaDs reed Don Ramon voorbij. Toen werd Pablo bleek als de dood, trad drie schreden vooruit, uit rij en gelid, legde aan en schoot Don Kamon door het hart. Deze wendde den blik naar hem, opende de lippen en stortte, zonder eenig geluid te geven, van het paard. Pablo wierp zijn geweer weg, kruiste de armen, liet het hoofd op de borst zinken en zich kalm gevangen nemen. Er heerschte een onbeschrij felijke ontroering. Men vroeg elkander of Domenech zijn verstand had verloren, en met leedwezen dacht men aan den afloop. Des namiddags stond hij reeds vóór den krijgsraad. «Heb je met opzet Don Kamon doodge schoten?» «Met opzet.» "Wat deed hij je?" "Hij sloeg me in 't gezicht." Allen keken elkander aan. "En wat heb je gedaan, dat hij je sloeg?" "Niets, Heer!" "Hij sloeg je onschuldig?" "Onschuldig, ik zweer het.» »Maar hoe was dat mogelijk?» Eenvoudig en duidelijk vertelde hij, wat er was gebeurd. Zij zouden zoo gaarne iets ge vonden hebben, op grond waarvan zij hem vrij konden spreken. »Wist je, dat je geweer geladen was?» »Ik laadde het zelf.» »En je kwaamt met het plan om hem dood te schieten?» »Ik kwam met den vasten wil.» »En je bedacht niet, dat je sterven moet?» "Zeker, bedacht ik het.» Een onmerkbaar trillen der lippen was alles, wat zijne ontroe ring verried; de Officieren overlegden met elkander; doch de Wet was niet te ontduiken. «Morgen, na zonsopgang, wordt gij, Pablo Domenech, doodgeschoten. Geen ooghaar bewoog zich. Met wijd open gesperde oogen hoorde hij zijn doodvonnis aan. Zijn laatsten nacht bracht hij bijna geheel met den priester door, wien hij zijn kruis en heiligenbeeld voor zijn bruid in zijn woonplaats medegaf. "Het beschermde alleen tegen kogels, niet tegen slagen!» In het legerkamp stonden zij groepsgewijze om de vuren en bespraken het geval nu eens heftig, dan weder zacht, prijzend of veroor- deelend, overeenkomstig ieders karakter, en toen de morgen grauwde, werd allen het hart zwaar als lood. Aan den wolkenlozen, donkerblauwen hemel ging de zon op. Op de hoogte van Soinmo- rostro ligt een klein, vervallen kerkhof, dat tusschen boschrijke hoogten door op de Golf van Biscaye een uitzicht geeft. Als uitgesneden verschijnt tusschen eiken en beuken de blauwende zee. De bodem is rood, wdar geene bloemen hem bedekken. Koodachtig schitterde zelfs de oude kerkhofmuur onder mos en bloemen, welke in milde volheid er over hingen. De onde boomen er binnen fluisterden onder den zachten adem van den wind, welke uit zee er over streek. Een vogel verhief zijn stem en zong zijn lied om den morgen te begroeten. Daar dreunde rondom de grond van vaste, regelmatige schreden, met gedempten trom melslag, en in een wijden kring marcheerden de troepen op, de schoone huzarenregimenten Pavia en Prinzessa, de ulanen Lucana, de artillerie, welke uit prachtige, wilde Arrago- niërs bestond, met spieren als staal en oogen als kolen. Ook de Havanna-jagers kwamen aanmarcheeren en stelden zich op. Negen sap- peurs werden van hen afgezonderd en in de nabijheid van den kerkhofmuur opgesteld. Daar stonden zij in schitterende rijen. Men hoorde alleen korte commandowoorden, overi gens heerschte er diepe stilte. Het was zoo stil, dat het scheen, als vernam men den golf slag aan het strand, of het kloppen van zijn eigen hart. Don Vicente de la Cueva had bijna zacht het hevel gegeven, de sappeurs af te zonderen. Zijne gelaatstrekken waren zoo ingevallen, dat de hnid aan de beenderen scheen te kleven. Een rilling ging door de gelederen, en aller oogen richtten zich op den geestelijke, die in vol ornaat langzaam vooruittrad, en de trappen van het kleine, ruwe altaar opging, dat in der haast was opgeslagen. Het beeld van den Verlosser keek ddd,r met stille smart en on eindig medelijden van het kruis neder, en twee kaarsen brandden zonder licht te geven, in de stralen der gloeiende zon. Thans leidden zij Pablo met gebondene handen naderbij, maar zijn gang was licht, zijn houding recht, zijn oog helder. Vóór het altaar geknield hoorde hij de heilige mis, en ontving de communie in diepe, stille aandacht. Daarna richtte hij zich op en zijn blik zweefde afscheid nemende langs de boschrijke hoogten, en verder op, over de zee. Toen naderde hem een officier en vroeg hem, of hij ook nog een wensch had? »Ja, hij heeft een wensch: of Don Vicente hem de hand wil reiken?» «Zeker, en met genoegen.» Hij werd tot den Overste geleid. Toen hij vóór hem stond, bewoog hij de handen, ten teeken dat zij geboeid waren. Een wenk van Don Vicente, de strik werd losgemaakt; toen werden de beide handen, tot een laatst af scheid, plechtig in elkander gelegd. Pablo keek schier vroolijk. Den Overste biggelden de tranen langs de wangen. Zonder sidderen keek Domenech naar den kerkhofsmunr, en zich nog eenmaal tot Don Vicente wendende, vroeg hij met heldere stem "Ahora!» (Thans?). Deze knikte. Toen trad Pablo op de sappeurs toe, wenkte ieder afzon derlijk met de hand en riep hun vriendelijk, Vaarwel! toe. Toen weenden zij. Kalm ging hij vóór den muur staan, wendde de oogen naar de zon en commandeerde zelf met luide stem: »Fuegol». Op het zelfde oogenblik knalde het salvo en velde hem levenloos neder. Weinige oogen waren droog gebleven onder de helden op den heuvel van Somorostro, en verscheidene minuten spanden allen zich in, om hun ontroering te overwinnen. Eindelijk verhief de Generaal zijn stem en beval de troepeD voor het lijk te laten defi- leeren. »Ach! moet het zijn? vroeg de Franschman schuchter en droevig. »Ja, het moet zijn, terwille van de disci pline. Maar in de kapel ligt het lijk van Don Kamon op de draagbaar. Daarvoor laat ik al mijne officieren defileeren, opdat zij niet ver geten, dat men niemand beleedigen mag, wien men geen genoegdoening kan geven.»

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1900 | | pagina 1