NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht,
Scrj
BINNENLAND/
FEUILLETON.
Nienwe Dnizenfl-en-één-NacM-Malen.
DE ZELF-MOORD-CLUB.
No: 99.
Woensdag 12 December 1900.
Negen-en-twintigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden f 1.Franco per post door het geheele Rijk.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in tezenden uiterlijk Dinsdag en Yrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER, Amersfoort.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels f 0.40; iedere regel meer 5 Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Zij die zich niet lo. Ja
nuari 1001 op ons blad
abouneeren, ontvangen de tot dien
datum verschijnende nummers
gratis.
DE UITGEVER.
President Kruger is Zaterdag
door H. M. de Koningin en H. M. de
Koningin-Moeder te samen in het re
ceptie-salon ontvangen.
Bij het onderhoud was niemand
aanwezig, daar dr. Leyds, naden Pre
sident tot de Koninklijke vertrekken,
te hebben geleid, zich terugtrok tot
na afloop van het gehoor. Zoowel de
President als de gezant waren in
ambtsgewaad.
Eenigen tijd na den terugkeer van
President Kruger in zijn hotel bi ach
ten de Min. van Financiën, de heer
Pierson,en de Min. van Buitenl. Zaken
de heer De Beaufort, een bezoek aan
den President. In de vestibule werden
beide Ministers ontvangen door den
heer Van Boeschoten, zaakgelastigde,
die hen naar de vertrekken van den
President begeleidde. Dr. Leyds stelde
ben aan den President voor.
Voor het Hotel des Indes zag het
eergistermiddag bij de terugkomst van
Kruger van het Paleis weder zwart
van de menschen en steeds groeide
de menigte aan, totdat tegen halfvijf
de President op het balkon verscheen.
Het publiek bleef juichen en zingen,
totdat hij weer in zijn kamers ging.
Kruger was toen nog in ambtsgewaad.
Hij droeg de Presidentssjerp en het
Grootkruis van den Nederl. Leeuw.
Als naar gewoonte wenschte de
President den Zondag in kalme rust
door te brengen, hetgeen hij te kennen
heeft gegeven.
De President heeft het Vad. ver
zocht zijn dank over te brengen aan
alle vereenigingen en bijzondere per
sonen, die tot de plechtige ontvangst
op Donderdag jl. in 'sGravenhage
hebben bijgedragen, in het bijzonder
nog aan den heer Richard Hol, voor
de uitnemende leiding van het zang
koor op het perron van het stations
gebouw.
De voorzitter van het hoofdbestuur
van «Volkweerbaarheid" telegrafeerde
namens alle afdeelingen en alle leden
aan den President bij diens aankomst
in 'sGravenhage:
«De vereeniging «Volksweerbaar
heid" brengt President Kruger, hoofd
van een klein maar weerbaar volk,
haren eerbiedigen welkomstgroet."
De voorzitter, onder-voorzitter,secre
taris en penningmeester van het hoofd
bestuur hebben het voornemen hier
op receptie bij Z E. te gaan, om de
hulde der vereeniging mondeling te
herhalen.
President Kruger heeft bewilligd in
het houden van eene receptie op Don
derdag 13 dezer, in het Gebouw van
Kunsten en Wetenschappen.
Tijdens de aanwezigheid van Kruger
te 's Gravenhage is de heer Van Boe-
schoten benoemd tot hoofd van dienst.
Zaterdag is door B. en W. der
gemeente Rotterdam tot den Presi-
sident het eerbiedige verzoek gericht,
dat het hem behagen moge, op een
daartoe door hem aan te wijzen dag,
ook Rotterdam andermaal met een
bezoek te vereeren en daardoor aan
het bestuur en de burgerij gelegen
heid te geven van hun gevoelens jegens
zijn persoon en de door hem verte
genwoordigde zaak te doen blijken.
Dit bezoek wordt in overweging
genomen.
Na het vertrek van de ministers
Pierson en de Beaufort, met wie bet
onderhoud 25 minuten heeft geduurd
en die niet in ambtsgewaad waren,
heeft de President een deputatie ont
vangen van de Oud-strijdersvereeni-
ging te Solingenhet bekende fabrieks-
stadje in Duitscbland.
De deputatie bood den President
een eeresabel aan. De voorzitter der
deputatie de heer Müller, voerde
daarbij het woord. Nog waren aan
wezig de heer Friedr. Klöntz en Ed.
Holhveg. Alle drie droegen hun Kriegs-
medaljes. President Kruger beant
woordde de toespraak.
De sabel is prachtig bewerkt. In
het gevest kornt het wapen voor van
de Z. A. R. en aan den knop van de
greep schittert een diamant. Op de
kling is aan de eene zijde geciseleerd
een episode uit een Boerengevecht.
De opschriften luiden«Bis zum letzen
Tropfen Blut" «en Furchtlos, Tapfer,
Treu und Gut". Aanden anderen
kant is eene voorstelling van een
wapensmid afgebeeld, tnet de opdracht
Dem hoehverehrten Prasidenten von
Transvaal, Paul Krüger, gewidmet von
den Kriegern der Feldzüge 1864
1866, 18701871, des Kreises und
der Waffenstadt Solingen, Deutscbland.
Volgens mededeeling van den heer
Y. Boeschoten wordt aan hier ver
toevende ambtenaren van de Z. A. R
gelegenheid gegeven bij den President
te worden toegelaten op Dinsdag dezer
te 3'/: uur.
Aan de N. R. Ct. wordt gemeld,
dat de commandant van de Gelder
land aan het Ministerie van Marine
heeft gevraagd, welke bestemming
moet worden gegeven aan den leun
stoel, dien President Kruger aan boord
gebruikte en te Marseille aan den
commandant ten geschenke heeft ge
geven. De Minister heeft nog geen
beslissing genomen.
Gisterochtend om 10 uur is de Pre-
dent, na weken achtereen daartoe niet
m de gelegenheid te zijn geweest, ter
kerke gegaan in de Groote Kerk te
's Gravenhage.
Op eenvoudige wijze, in een rijtuig,
slechts vergezeld van den heer Wol-
marans, terwijl de overige heeren uit
zijn omgeving zich te voet erheen be
gaven, verliet de President het Hótel
des Indes. Hij had vooraf door de
politie, met de handhaving der orde
belast, aan het publiek doen verzoe
ken hem niet toe te juichen op zijn
weg naar de kerk, aan welk verzoek
zooveel mogelijk werd voldaan.
In de kerk, waarin geen plaats
onbezet was, werd oom Paul, die zijn
intrede deed onder het plechtig rui-
schen van eenige verzen van Psalm
66, naar de Koninklijke zitplaStts ge
leid alle gemeentenaren waren van
bun plaatsen opgerezen.
Voorganger was ds. Vermeer, die
in zijn inleidend gebed de aanwezig
heid van den grijzen Staatspresident
herdacht. Hij dankte God, dat Hij Paul
Kruger behouden in ons land deed
aankomen, gedragen door een Neder-
landsch schipvoor de hartelijke be
langstelling, die Hij Kruger bij zijn
tocht in Europa deed ondervinden,
voor de lieve sympathie, die Hij Hol
land's Koningin den grijzen Pt esident
heeft doen betoonen, voor de warme
liefde die Hij ons volk deed betuigen.
Op de plaats, waar reeds zooveel
gebeden waren opgezonden voor de
Zuid-Afrikaansche zaak, smeekte de
voorganger 's Hemels zegen af over
Kruger, die zich lieden, zoo dan niet
in de ware beteekonis van liet woord,
dan toch in hoogere beteekenis te
midden van zijn volk bevindt. Ook
smeekte ds. Vermeer zegen af voor
hen, die ginds, in Zuid-Afrika, de
ellende van den oorlog dragen.
Daarna werd gezongen psalm 42,
verzen 1, 3 en 5, waarvan het laatste
luidt
Maar de Heer zal uitkomst geven
Hij die 't daags Zijn gunst gebiedt
'k Zal in dit vertrouwen leven
En dat melden in mijn lied.
'k Zal Zijn lof zelfs in den nacht
Zingen daar ik Hem verwacht,
En mijn hart, wat mij moog treffen
Tot den God mijns levens heffen.
Toen sprak ds. Vermeer zijn predi
catie uit, waarvan de tekst was Genesis
III, 8e vers«Ende zij hoorden de
stemme des Heeren Gods, wandelende
in den hof, aan den wind des daags".
De ontwikkeling van dezen tekst was
't op de meest welsprekende wijze
verkondigde thema dat de stem Gods
een gericht maar ook een genade is
en dat welgelukzalig is hij, die deze
stem steeds hoort en zich er naar
gedraagt, op do wijze van het hoofd
en het volk van de Z.-A. Republieken.
Er mogen er dan zijn, die, den tegen
spoed dier Republieken aanschou
wende, smadelijk vragen: Waar is
nu uw God? Maar dezulken zijn
ongelukkig, want zij hooren Gods
Woord niet.
In het slotgebed richtte ds. Vermeer
zich, in naam van zijn gemeentenaren,
tot den President en herdacht tevens
de ongelukkigen, geteisterd door de
weeën van den krijg, de predikant
noemde Paul Kruger den Broeder in
Christus, den Belijder des Heeren,
den Band des Geloofs, over wien de
gemeente zich gedrongen gevoelt,
's Hemels milden zegen te vragen.
En de handen tot zegening uitge
spreid houdende, smeekte ds. Ver
meer De Heere zegene u en behoede
u, ver heffe Zijn vriendelijk aangezicht
over u en zij u genadig.
Toen zong de gemeente in staande
houding Psalm 134 v. 3: Dat's Heeren
zegen op u daal 1 En voortgaande
met zegen af te smeeken, droeg de
voorganger den President der Repu
bliek en de belangen van beide Staten
aan God op.
Met de algemeene zegenwenschen
voor Koninginnen, Regeeriug en volk
besloot ds. Vermeer het gebed.
Toen zong de gemeente vers 2 uit
den psalm, Kruger toegezongen bij zijn
aankomst to 'sGravenhage:
De bergen zullen vrede dragen
De heuvels heilig recht,
waarna ten slotte op zeer plechtige
langzame wijze door allen het eerste
couplet van het Transvaalsche Volks
lied werd gezongen.
Toen verliet de President, zichtbaar
aangedaan, het bedehuis.
Buiten stond een onafzienbare schare
zóó, dat liet rijtuig slechts met moeite
door de menigte kon rijden Er werd
levendig gejuicht.
President Kruger wenschte gister
niet te ontvangen, maar heeft een
uitzondering gemaakt voor den heer
Gleichman, president der Tweede
Kamer, die zich in den namiddag
DOOR
ROBERT LOUIS STEVENSON.
liet avontuur van de Ilansoni-Cab.
29)
«Stel mij aan uwe vrienden voor," ging de
eerste voort, en toen die ceremonie afgeloopen
was, voegde bij erbij, »ik wenschte dat ik u
een vroolijker programma kon aanbieden; het
is niet aangenaam eene kennismaking te moeten
gronden op ernstige zakendoch de drang dei-
omstandigheden is sterker dan de verplichtin
gen der n camaraderie". Ik hoop en vertrouw
dat gij mij dezen onaangenamen avond zult
kunnen vergeven en voor mannen van uw
kaliber is het genoeg te weten dat gij een
belangrijke gunst bewijst.
«Uwe Hoogheid," zeide de Majoor, "moet
mij vergeven, dat ik wat kortaf ben. Ik kan
niet verbergen wat ik weet. Majoor Hammer
smith had ik reeds eenigen tijd gewantrouwd,
doch den heer Godall is onmiskenbaar. Twee
mannen in Londen te zoeken die Prins Florizel
van Boheme niet kennen, zou te veel gevergd
zijn van Fortuna."
"Prins Florizel!" riep Brackenburg verbaasd
oit.
En hij staarde met de grootste belangstelling
op het gelaat van het beroemde personage
vóór hem.
»Ik zal het verlies van mijn incognito niet
beklagen, want het stelt mij in staat u te
danken met meer autoriteit. Gij zoudt hetzelfde
voor den heer Godall gedaan hebben, daar ben
ik zeker van, doch de Prins van Boheme kan
misschien meer voor u doen. Aan mij is het
voordeel," voegde hij erbij met een beleefd
handgebaar.
En het volgend oogenhlik praatte hij met
de twee officieren over India, over het Indisch
leger en de inlandsche troepen, een onderwerp,
waarin hij, zooals in alle andere zaken, goed
onderlegd scheen, en waarin hij een heldere
blik had.
Er was iets zoo treffends in de houding
van dezen man, in een oogenhlik van doods
gevaar, dat Brackenburg eene eerbiedige be
wondering voor hem begon te gevoeleneven
min was hij blind voor de charme van zijne
conversatie. Ieder gebaar, iedere stembuiging,
was niet alleen edel op zichzelf, doch scheen
den gelukkigen sterveling te veredelen voor
wien het bestemd was, en Brackenburg bekende
zich met enthusiasme dat dit een vorst was
voor wien een dapper man gaarne het leven
moest willen geven. Verscheidene minuten wa
ren er aldus verstreken, toen de persoon die
hen in het huis geleid had, en die in een hoek
was gaan zitten met zijn horloge in de hand
opstond en den Prins iets influisterde,
«Heel goed, dokter Noel" antwoordde Flo
rizel, luidde en vervolgens zich tot de anderen
wendend zeide hij "excusseer mij, heeren, dat
ik u in 't donker achter moet plaatsen. Het
oogenhlik nadert snel."
Dokter Noel blies de lamp uit. Een flauw,
vaal licht dat de dageraad aankondigde, ver
lichtte het raamdoch niet voldoende om iets
in de kamer te kunnen onderscheidenen toen
de Prins opstond, was het onmogelijk zijne
gelaatstrekken te zien of te gissen naar den
aard der emotie die hem bezielde terwijl hij
sprak. Hij ging naar de deur en plaatste zich
aan de eene kant, in eene zeer oplettende
houding.
«Wees zoo goed," zeide hij, "het diepste stil
zwijgen te bewaren, en uzelven te verbergen
in het donkerste gedeelte der kamer."
De drie officieren en de dokter haastten zich
te gehoorzamen, en gedurende tien minuten
was het eenige geluid dat gehoord werd in
Rochester-Huis dat wat de ratten maakten
op hunne excursies achter het houtwerk.
Na verloop van tijd, dien verbrak het geknars
van een scharnier met verwonderlijke duide
lijkheid, de stilte; en kort daarop konden de
wachtenden eene langzame behoedzame tred
hooren, die de keukentrap opkwam. Bij iedere
trede scheen de indringer stil te staan en te
luisteren, en gedurende deze tusschenpoozen,
die eene eeuwigheid schenen maakte zich een
gevoel van onrust van de luisterenden meester.
Dokter Noel, gewoon als hij was aan gevaar
lijke emoties, scheen het vreeselijk te kwaad
te hebben. Zijne adem piepte in de longen, zijne
tanden knarsten op elkaar en zijn gewrichten
knarsten luide als hij van houding veranderde.
Eindelijk werd er eene hand op de deurknop
gelegd, en de grendel werd weggeschoven. Toen
volgde er weder een pauze, gedurende welke
Brackenburg de Prins zich geluidloos kon zien
samentrekken alsof hij op het punt was zich
sterk in te spannen. Toen werd de deur geopend,
een weinig méér morgenlicht binnenlatenden
de vorm van een man verscheen op den drempel
en stond bewegeloos. Hij was lang, en droeg
een mes in de hand. Zelfs in het schemerlicht
konden zij zijne boventanden zien glanzen want
zijnen mond was open als dat van een wild
dier dat op 't punt staat toe te springen.
(Wordt vervolgd. 1
