NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
BARON MONTEZ
No. 22.
Woensdag 16 Maart 1904.
Dne-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WftENSIIAfi EN ZATERDAG.
UITEN LAND.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden f 1.Franco per post door het geheele Rijk
Met gratis Zondagsblad voor binnen de stad (naar buiten tegen vergoeding van port
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephnonno. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer Th Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
Een woord aan allen die vernieeneii
te behooren tot den liandeldrgven-
den Middenstand.
Met groote ingenomenheid maakte
ik kennis met de inleiding tot het
verslag der jongst gehouden verga
dering van «Handel en Nijverheid,"
in het No. dezer Courant van Zater
dag j 1.
Inderdaad, 'tis treurig zoo weinig
belangstelling te ontwaren daar, waar
het plicht is zich te bekwamen voor
den strijd. Want dat er gestreden
moet worden door den middenstand
is voor mij zeker; strijden niet alleen
voor zijn bestaan, maar strijden om
te blijven wat hij is de ruguegraat
van het economische maatscnappH-
lijke leven. Maar stout savoir, c'est
tout pardonner" is ook hier van
toepassing, of liever nog van toe
passing.
Voor velen eischt de strijd om
het bestaan reeds zooveel tijd en
inspanning, dat niet dan noode nog
meer wordt somgehaald"
Niet dan noode!
Maar de nood dringt!
Van alle zijden wordt do drukking,
langzaam maar zeker, voelbaar Dat
ieder wien 'l aangaat, daarom mede-
werkeLaat niemand zich te klein
of te zwak achten Wat is groot, of
wat is klein? Zeker, hier in Amers
foort kunnen wij de stroomingen door
verschillende oorzaken opgewekt, nipt
tegenhouden, maar we kunnen als
we willen, materiaal bijdragen om
die stroomen te houden binnen haai
bedding en moet bet, zelfs meèwerken
haar bedding te verleggen. Maar daar
toe is vóór alles noodig eendrachtig
samenwerken. Dat deze samenwerking
bij de jongste verkiezing voor een
lid van de kamer van koophandel en
fabrieken te dezer stede niet heeft
plaats gehad, is geloof ik meer een
fout door gebrek aan organisatie bij
de kiezers voor genoemde Kamer, dan
uitsluitend laksheid. Ontwetendheid
met de werking van deze Kamers in
't algemeen draagt het hare hij. Uil
den aard barer werkkring treedt zij
niet naar voren, en onbekend
maakt onbemind.
En toch is de werkkring van deze
Kamers niet zoo eng, als menigmalen
wordt beweerd
Zij adviseeren op aanvrage van
offtcieele lichamen, maar kunnen dit
ook zonder die aanvragen Daarbij
bezitten zij 't techt van initiatief. Recht
van uitvoering hebben zij niet, maar
dit is ook overbodig, in aanmerking
genomen het ingrijpen in elkaar van
verschillende officieels lichamen, als
tanden der kamraderen van de groote
Staatsmachine.
Eene vraag, die in den laatsten
tijd nog als eens is opgewoipen, is
deze: Zijri de bedoelde Kamers in
haar werking mede de gewenschte
lichamen ter bereiking van het doel
dat de middenstand zich voorstelt
m. a. w. heeft de middenstand recht
streeks belang bij de samenstelling
van deze Kamers? De laatsteji zeggen
met klem en nadruk«neen, Mid
denstand, alleen de groot-handel en
de groot-industrie heeft belang hij
ons wet ken, alleen die twee zullen
wij in onze hoede nemen." Bij de
«causerie", gehouden door den Heer
Plate, voorz. van de K. v. K F.
te Rotterdam, in eene middenstands-
veieeniging, is deze stelling met
ronde woorden verkondigd. En de
storm in een glas water, opgestoken
ten vorigen jare te Amsterdam, toen
pen paar middenstanders waren ge
kozen in dit odicieele lichaam, bewijst
dat men daar, toen alihans, eveneens
dacht als nu nog te Rotterdam.
Maar de Middenstand, vermeent
dat ook Zijne belangen bij deze Kamers
dieoen te worden behartigd, en 't wil
mij voorkomen dat dit bet juiste
standpunt is Wat mogelijk het doel
is geweest bij de oprichting, wil ik
geheel in 't midden laten. Maar bij
de herziening van het reglement in
1896, dus van nog jongen datum,
heeft de Wetgever zich op liet stand
punt van de tegenwoordige midden
standers geplaatst. Me dunkt deze
spteekt zoo duidelijk in 't voordeel
van de laatsteri en toont de onhoud
baarheid van de opvatting van de
K. v K. dat twijfel niet wel moge
lijk is.
Laten we eens zien wie door den
Wetgever zijn geroepen om Leden
voor de Kamer van K Fr. te
kiezen.
Art6 van genoemd reglement
zegt
«Om kiezer van leden eener Kamer
te zijn, moet men:
a. kiezer zijn van leden van den Raad
der Gemeente, waarin de Kamer
is gevestigd
b. aldaar bestuurder of medebestuur
der zijn, en gedurende ten minste
twaalf achtereenvolgende maanden
zijn geweest, van een bedrijf van
handel of nijverheid"
En over da bestemming van de ka
mers vinden we in art 2, sub b.
liaan hen die bij handel en
nijverheid betrokken zijn zoo
danige mededeeliiigen te doen als
de gezegde beslui en" (nl. van
Rijk, provincie en gemeente)
«zullen verlangen, of als zij zeiven
in het belang van die takken van
bedii)f zullen achten."
Wordt in beide artikelen handel
en nijverheid niet in den ruiinsten
zin genomen Wanneer de Wetgever
zich niet op een zoo ruim standpunt
heeft geplaatst en het niet in zijn
bedoeling heeft gelegen ook hen,
die niet in den groot-handel of groot
industrie zijn betiokkeri, stem in 't
kapittel te geven, waarom legt hij
mij en duizenden van mijn medebur
gers dan den plicht op mede te
werken tot den opbouw van een ge
heel, waai toe wij detail-handelaren
en klein industriëelen, volgens den
Heer Plate, oigerilijk incompetent
zijn, behoudens mogelijk een enkele
uitzondering
Over het algemeen zijn de midden
Wij cursiveeren.
stands- en haridelsvereeniguigen die
in de laatste jaren zijn opgericht,
met wantrouwige blikken door de
K v. K F. begroet en door haar
beschouwd als een soort onderkrui
pers. Door misplaatste naijver wer
den hare handelingen soms klein
zielig en verlieten zij het harer waar
dige standpunt! Maar ten onrechte!
Die twee staan niet tegenoverelkadr,
zij staan, ten minste behooren te staan
naast elkaar. Lees de statuten der
vereenigingen en het reglement van
de K. v. K. en zie. of in hoofdzauk
met beider strekking 't zelfde is
Alleen de manier waarop gewerkt
wordt verschilt; het einddoel van
heiden is: liet bevorderen van don
bloei van handel en nijverheid.
We zullen niet ingaan om te onder
zoeken of de werking van deze kamers
wel altijd de gewenschte is. Een
K. v. K. F. te Amsterdam, te
Enschede, en te Amersfoort, b.v. wer
ken naar één voorschrift. En ieder
die even doordenkt zal moeten erken
nen dat eene Kamer in een centrum
van groot-handel en die in een van
groot-nijverheid en een die noch het
een, noch het ander is, niet met één
sop kunnen worden overgoten. Of
hij de eene, óf bij de andere, mogelijk
bij alle drie, zullen leemten worden
ontdekt! En alleen om deze leemten
aan te vullen, ziedaar reeds het goed
recht van bestaan van de hindels-
vereenigingen ziaasf de kamers van
Koophandel,
Maar indien medewerking van groot
en klein in handel en nijverheid werke
lijk zoo gewenscht is bij de samen
stelling van deze kamers, van waai
komt het dan dat bij zoovelen, die
niet tot den groot-handel behooren,
de kamers onpopulair zijn, hoor ik
vragen? Mag ik ook eene vraagstel
len? Zijn die onbekenden, wel ooit
gewezen op het nut niet alleen, maai
ik zou zeggen op den plichtdie op
genoemde cathegorie rust, om zich
rekenschap te geven, dat ook zij be
lang hebben bij deze kamers; dat
daar ook hunne belangen, wil men
der wet getrouw blijven, behooren te
worden behartigd? Deze vragen, met
wat daaruit voortvloeit als logisch
gevolg, hoop ik in een volgend artikel
te beantwoorden.
S. J. VAN DUINEN.
De welbekende Engelsche dagblad
schrijver Stead heeft Zaterdag te Kaap
stad in eene vergadering van Afri
kaander Bondsleden eene toespraak
gehouden, waarin hij verklaarde zich
te schamen over de daden van een
deel zijner landgenoolen in het ver
leden en het heden.
«Dan alleen," zeide hij, «zullen
vrede en verzoening in Zuid-Afrika
komen, als zij, die gestreden en geleden
hebben voor hunne rechten en die
nóg daarvoor strijden, hunne held
haftige zelfopoifering door hunne land-
genooten op prijs zien gesteld."
Daily News betreurt den anti-
Engelschen toon van Steads rede
voet ing. De herinneringen aan den
oorlog moeten niet op die wijze leven
dig worden gehouden, zegt het blad.
Vergeten en vergeven is de eenige
weg om tot verzoening te geraken.
Onder de aanwezigen ter vergade
ring wordt ook de schrijfster Olivia
Schreiner genoemd, die dus van hare
ernstige ziekte hersteld blijkt te zijn.
Bij de begroeting van generaal
Koeropatkine te Moskau door ver
tegenwoordigers van adel en geeste
lijkheid hield de opperbevelhebber een
toespraak. Hij zette uiteen, dal Rus
land reeds tal van beproevingen had
doorgemaakt, zwaarder dan die het
nu was opgelegddoch steeds was
het als overwinnaar uit den strijd
getreden. Zonder de voor de borst
staande moeilijkheden te onderschat
ten en de sterkte en do eigenschappen
van den vijand te verminderen, konden
de Russen ook ditmaal in volle rust en
DOOR
ARCHIBALD CLAVERING GUNTER.
40
HOOFDSTUK X.
Een avond.™ uit.
Als ik van mijn vruchtelooze wandeling te
ruggekeerd ben, ontvang ik een kus van
Sally. Alsof er een plotseling vermoeden bij
baar opkomt, vraagt zjj»Heb je hem ont
moet
«Hem wien?" vraag ik, terwijl ik een
kleur krijg.
«Wien? Mr. Tompkins natuurlijk!"
«Mr. Tompkins? Denk je werkelijk, dat ik
met mr. Tompkins zou gaan wandelen?"
«Dacht je dan, dat ik een ander op het oog
had? Wien zou ik dan bedoeld hebben? Is
is er nog iemand anders? Die viooltjes!
Heb je een geheim voor mij en Sally's
schitterende oogen staren met een zekere on
rust in de mijne.
Hoe ik over dien heer, die leeft in clubs
en bij cotillon9, heb gedacht, zal niemand te
weten komen, zelfs mijne vriendiD niet.
Om het gesprek van dit gevaarlijke onder
werp af te wenden, zeg ik
«Kom Help mij mijn koffer pakken, zooals
je mij beloofd hebt
«Niet voor morgen," antwoordt mijn dartel
vriendinnetje.
«Je moet van avond je beste japon aandoen."
«Van avond? Waarom?"
«Van avond hebben mr. Tompkins en mr.
Jenkins gevraagd, of wij met hen naar den
schouwburg gingen."
«Naar den schouwburg? Ik heb het te
druk."
«Onzin! Zoo groot is je koffer niet. Ik zal
je morgen helpen. Bovendien zou jij het spel
breken. Ik kan toch niet met twee heeren
uitgaan. Dit is nu de laatste gelegenheid voor
jou om mij een dienst te bewijzen." Bij
deze woorden zien Sally's oogen mij smeekeDd
aan. De gedachte aan mijn spoedig vertrek
doet mij voor deze vleierij bezwijken.
«Goed,» zeg ik.
«Ha, ik dacht wel, dat ik je zou overhalen,
en heb reeds alles in orde gebracht," lacht
Sally, die reeds pronkt in haar mooiste japon.
«Dat zal hem erg gelukkig maken,» vervolgt
zij, als in gedachten; «hij komt ons halen om
te dineeren
«Hij wie?«
«Mr. Tompkins, natuurlijk! Wij gaan naar
de Dairy Kitchen, waar muziek is. Wat zullen
wij een pret hebben! Maar grootg goedheid!
Daar hoor ik hem al op de trap en jij bent
nog niet gekleed!»
Ik trek mij terug in onze slaapkamer en
kom na vijftieD minuten weer te voorschijn.
Mr. Tompkins staat te praten met Sally, die
haar hoed opzet. Bij mijn binnenkomst spreken
zij over mij.
«Zij is verduiveld trotsch!» zegt Tompkins.
«Trotsch? Wel foei! Zij is de vriendelijkheid
zelve,» antwoordt Sally.
«Ja, onder meisjes I» bromt mr. Tompkins.
Hij draait zich om en ziet mij. Mijn pogingen
om mij zoo goed mogelijk op te dirken, schijnen
in zijn smaak te vallen. «Bij Jupiterzegt
hij zacht, zoodra hij mij heeft gezieD. Sally uit
een klein gilletje, half van verrassing, half van
verwondering zooals ik althans denk in mijn
ijdelheid. Want toen ik voor den spiegel stond,
heb ik plotseling een ingeving gekregenMis
schien ontmoet ik hem in den schouwburg!»
En ik had uit mijn kleerkast opgezocht wat ik
meende, dat mij het best zou staan.
Mr. Tompkins is een en al verbazing. »Hoe
vaart u?« stamelt hij «Dat is prachtig,
miss Louise. Ik beschouw hel als een persoonlijk
compliment.»
«Ik maak niemand complimenten,» merk ik
ijskoud op. Tk bloos een weinig, want ik
herinner mij plotseling, dat het wèl voor mr.
Harry Larchmont is. Mijn blozen schijnt mr.
Tompkins te bevallen. Er ligt een uitdrukking
van opgetogenheid op zijn gelaat, die mij ver
legen maakt. Een oogenblik later vraagt hij
«denkt u aan iets Want ik heb plotseling
mijn gedachten geheel bij Panama en, in die
gedachten verdiept, leg ik mijn sleutelring op
tafel, in plaats van hem in mijn zak te steken.
«Ja,« antwoord ik; «mijn gedachten waren
elders. Ik ga
Sally's vlugge vingers geven mij een geduch-
ten kneep ik zwijg, half door verbazing,
half door pijn.
«Zeg hem nu niets,» voegt zij mij in onze
slaapkamer toe, waar wij de laatste hand aan
ons toilet leggen.
«Waarom niet?»
«Dat zou ons heele avondje in de war sturen.
Nu kan ik je niet meer zeggen, doch spreek
er met de heeren niet over vóór wij thuis
zijn. Beloof mij dat.»
«Heel goed. Het kan mij zeer weinig schelen,
of mr. Tompkins of mr. Jenkins iets van mijn
vertrek weet of niet weet.»
Wij voegen ons bij onzen cavalier, een blo
zend ventje van iets meer dan vijf voet, met
een vluggen stap.
Wordt vtrvolgd
