NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
Belangrijk Bericht
met vijftig procent te veriagen.
FEUILLETON.
DE A DM IJSISTRA TIE.
BUITENLAND.
No. 104.
Woensdag 28 December 1904.
Drie-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
liet Januari treedt ons blad zijn vier en dertigsten jaargang in.
Opgericht om hel publieke leven in onze goede oude veste te helpen
bevorderen, den zin voor het goede en schoone aan te wakkeren en wars
van alle politiek gedoe, de gebeurtenissen in en voor onze gemeente
wereldkundig te maken, hebben wij, trots het aantal bladen sedert van
ticee tot een dozijn is gestegen, het aantal onzer lezers steeds zien
toenemen.
Dit groote nog steeds klimmende aantal stelt ons in staat de
abonnementsprijs
Van 1 Januari 1905 af zal dus de abonnementsprijs per 3
maanden slechts 50 cent bedragen en ons blad daarmede de goedkoopste
courant in de gemeente zijn.
Eet geïllustreerde Zondagsblad zal eene groole uitbreiding
ondergaan en voortaan 16 PAGINA'S druks beslaan en naast een door-
loopende roman, novellen en verhalen van onze beste schrijvers bevatten.
Wij vragen daarvoor onze lezers slechts de kleine vergoeding van 25
cent per kwartaal.
Ons vleiende door deze maatregel nogmaals een groot aantal
abonnés te mogen verwerven, richten wij tot hen, die nog niet daartoe
behooren het beleefd verzoek, het in dit nummer voorkomende inschrij
vingsbiljet, duidelijk ingevuld aan ons bureau te doen bezorgen.
Weer Nieuwjaar!
NA TWINTIG JAREN,
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden f 1.Franco per post door het geheele Rijk
Met gratis Zondagsblad voor binnen de stad (naar buiten tegen vergoeding van port.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
BureauLangestraat 77. Telephoomio. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7 'I, Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
En weer Nieuwjaars-wenschen
Hoe zullen wij het doen van 't jaar?
Weer met visitekaartjes, die toch
niet terecht komen of soms veel te
laat worden besteld?
Of zullen wij nu eens het meer en
meer toenemend gebruik volgen en
eenvoudig een advertentie in de
Nieuwe Amersfoortsche Courant plaat
sen?
Velen doen dit reeds!
Voor winkeliers vooral een bijzon
dere gelegenheid om hun adres nog
eens onder de oogen van het publiek
te brengen, want zoo'n Nieuwjaars
advertentie mag 5 regels beslaan en
kost dan toch nog slechts één kwartje
Meerdere regels worden tegen den
gewonen regelprijs berekend.
Met één Nieuwjaars-advertentie in
de N. Amersf. Crt., voor 25 cents,
is men van alles af, en men weet
zeker, dat zij op tijd onder de oogen
komt van al zijn bekenden, hier en
elders. Meer en meer wordt dit door
onze abonné's ingezien.
De Nieuwjaars-advertentiën moeten
vóór Zaterdagochtend 10 uur in ons
bezit zijn.
DE ADMINISTRATIE.
Een Berlijnsch blad, de Berliner
Lolcal-Anzeiger" weet mee te deelen,
dat Koning Alfonso XIII van Spanje
zich verloofd heeft met hertogin
Marie Antoinette van Mecklenburg,
dochter van hertog Paul van Meck
lenburg Schwerin. In Februari, wan
neer de jonge koning in Duitschland
komt, om keizer Wilhelm te bezoe
ken, zal de verloving bekend worden
gemaakt.
Het schijnt dat de Mecklenburgsche
prinses de eenige in Europa was, die
omdat bij haar geen bezwaren van
verschil in leeftijd en godsdienst of
te nauwe bloedverwantschap beston
den, als toekomstige koningin van
Spanje in aanmerking kon komen.
Hertogin Marie Antoinette Marguerite
Augustina Mathilda is den 28sten Mei
1884 te Venetië geboren en behoort
tot de katholieke linie van het Meck
lenburgsche huis.
Koning Alfonso is geboren den
17den Mei 1886.
Omtrent het spoorwegongeluk
te Parijs wordt nader gemeld
Het ongeluk had plaats om zoo te
zeggen, voor de poorten van Parijs,
bij het station La Chapelle, 500 M.
voor het Noorderstation. De machinist
van den eenen trein vertelde, dat hij
maar enkele seconden voor de botsing
de nadering van den sneltrein, die
met een vaart van 60 K.M. uit
Boulogne kwam, bemerkte. Voor hij
echter een woord tegen den stoker
kon zeggen, was het ongeluk al ge
schied. De locomotief van den Bou-
logneschen trein had den goederen
wagen van den anderen trein, uit
Rijsel, die in den mist op de lijn
stilstond tot het blok zon vrij komen,
zoo hevig aangereden, dat die goede
renwagen een wagon 2e klasse in
drukte. Geen van de reizigers, die
daarin zaten, is er heelhuids afge
komen. Een sergeant, wien beide
beenen werden afgeknepen, was de
eerste, die onder de wielen vandaan
werd gehaald. Naast hem lag eene
mevrouw Chiqueteau, wier man wan
hopig langs het perron liep en de
geredde reizigers smeekte, om genees
kundige hulp te gaan halen. Toen
deze opdaagde, was de vrouw echter
al dood. De brandweer van La
Chapelle vond weldra een tweede lijk,
dat van een zeeofficier, den zoon van
senator Cuvinot. Eindelijk kwamen
berries uit een Parijs gasthuis. Tijdens
de overbrenging bezweken zekere
Rosenbaum, een inspecteur van een
verzekeringsmaatschappij en twee
menschen, die nog niet herkend zijn.
Het lijden van de gewonden werd
verergerd, doordat het personeel
door AUGUSTE CRONER.
6)
Ja, Hans Muller verstond de kunst om, met
onbegrijpelijke genialiteit, zijn uiterlijk in dat
van iemand anders te veranderen. De deur
werd plotseling opengerukt en juffrouw Muller
kwam weer terug.
De gedaante was van de sofa opgestaan en
ging langzaam naar haar toe
De vrouw hield zich, met trillende lippen
en trillend over al haar ledematen, aan den
muur vast.
nik ben krankzinnig," dacht zij en streek
over haar oogen, die even te voren haar
meester nog in bed hadden zien liggen en hem
nu andermaal zagen. Ja, dat was de oude
heer zijn gestalte, zijn lichaam, zijne bewe
gingen.
a Moeder, heb ik u laten schrikken?" klonk
haar nu in de ooren; de muts en de kamer
japon vlogen in een hoek en het gezicht was
weder jong.
Juffrouw Muller viel nu in de armen van
haar zoon, en weende luid, zoo zeer was zij
geschrokken. Hans bracht haar naar den
dichtst bij zijnden stoel en kuste haar de tranen
van de wangen, terwijl hij haar vergeving
vroeg van zijn dwazen grap. Natuurlijk ver
gaf zij hem, zooals zij hem altijd alles vergeven
had, en gaf hem nu zelve toe, dat hij uitne
mend de kunst verstond om andere personen
na te bootsen; en toen hij nu, daar de tijd
drong, ietwat haastig afscheid van haar nam
geschiedde dit aan weerszijden met gewone
hartelijkheid.
«Groet je vrouw van mij. Wanneer je te
B. komt wonen waar men je, zooals je mij
vertelde, wil engageeren, dan hoop ik kermis
met haar en mijn kleinzoon te houden."
«Zeker, moeder, en nu nog eens: duizend
maal dank."
"Och kom, wie zou je anders helpen dan
je moeder. En nu: adieu."
Dit waren de laatste woorden, die zij samen
wisselden, daarna snelde Hans Muller weg.
Peinzend keerde de oude vrouw naar hare
kamer terug. Nog menigmaal dien avond en
ook daarna moest zij aan den vreeselijken
schrik denken, dien Hans haar had aangedaan
en meer dan eens dacht zij er ook met wel
doening aan dat hij zich zoo goed kon grimeeren
maar geen van beiden vermoedde welk een
geweldigen invloed deze inval van 't oogenblik
op hun verder leven zou nitoefenen.
TWEEDE HOOFDSTUK.
Op een somberen herfstmorgen belde de
oude heer te vergeefs meermalen zijne huis
houdster. Juffrouw Muller kwam niet, en
toch wist de heer Winkelmann heel zeker dat
zij in huis en hoogstwaarschijnlijk in de keuken
was, om het middagmaal te bereiden. Zij was
even te voren nog bij hem geweest om hem
te vragen of hij wellicht .trek in eene omrne-
lette had.
Zij was altijd even bereidwillig om hem ge
noegen te doen, en nu kwam zij maar niet,
ofschoon hij, met tnsschenpoozen van eenige
minuten, haar al viermaal gebeld had. De
heer Winkelmann werd nu wat ongeduldig en
nieuwsgierig en greep daarom zijn stok, ten
einde zijne huishoudster te gaan zoeken.
Langzaam, zeer langzaam liep hij de lange
gang door, aan welks einde zich de keuken
bevond, maar zijne beenen hielden geen ge
lijken pas met zijn ongeduld en toen hij bij
de keuken gekomen was, weigerden zij hem
bijna hun dienst, hij moest dadelijk op den
stoel neervallen, die naast de deur stond.
"Josefa, mijn God, Josefa, wat mankeert u,"
stamelde hij, terwijl hij doodelijk verschrikt
naar de oude vrouw zag, die als een lijk zoo
bleek naast de kachel op den grond zat, met
het hoofd tegen den muur geleund.
Hare oogen staarden verwilderd in de richting
van waar eene stem haar, als van uit een
verren afstand, tegemoet klonk.
Eindelijk wist juffrouw Muller toch dat het
haar meester was, die haar toesprak en met
geweld poogde zij het gevoel van duizeligheid
en bewusteloosheid, dat haar bevangen bad,
van zich af te zetten en richtte zich overeind.
«Neem mij niet kwalijk, mijnheer," stamelde
de oude vrouw, terwijl zij met moeite van
den vloer opkrabbelde, "ik heb wel hooren
bellen, maar ik kon mij niet bewegen zoo
duizelig was ik."
Met doffen stap en nog ietwat waggelend,
was juffrouw Muller, terwijl zij zich aldus
verontschuldigde naar haar meester toegegaan.
«Dus u hebt al reeds meermalen iets derge
lijks gevoeld?" vroeg hij baar zacht, terwijl
bij beschroomd naar haar doffe oogen en het
pijnlijke verwrongen gelaat zag.
Zij knikte en barste daarop in een kramp
achtig geween los, terwijl zij uitriep: "O,
mijnheer, zendt mij daarom toch niet weg. Ik
zal mijn werk evengoed doen als te voren en
zulke aanvallen komen niet dikwijls terug.
Wanneer u mij wegzendt, kan ik geen betrek
king meer krijgen en u weet dat ik nu ook
nog voor de vrouw en het kind van Hans
moet zorgen."
{Wordt vervolyd].
