NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
1*0. 89.
Woensdag 8 November 1905.
Vier-en-dertigsten jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
HET KIND DER PRAIRIE.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk f 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
BureauLangestraat 77. Telephooiuio. 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'/i Cent.
Advertentiên viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
De toestand in Rusland.
In kalme bewoordingen is officieel
te Peteisburg meegedeeld wat de
particuliere correspondenten van alle
groote dagbladen in bijna alle tele
grammen betoogen en met bewijzen
stavenHet uitvaardigen van bet
keizerlijk manifest van 30 October
heeft het land nog niet de rust her
geven.
Integendeel wordt de toestand mot
den dag ernstiger. In Zuid-Rusland,
in het Kaukasische gebied, in Russisch
Polen klinkt door de straten steeds
het geknal van schoten, luidt de
brandklok, in de booldsteden Peters
burg en Moskou sist het en kookt
het. Alleen in Finland gaat bet kalmer
toe, doch even zeker als in de andere
deelen van het groote. Tsaren-rijk.
Alle revolutionnairen zijn bezield
met een groot wantrouwen tegen de
goede bedoeling van de bureaucratie,
en zij, die niet revolutionnair zijn en
evenmin vertrouwen, sluiten zich bij
de revolutionnairen aan, uit haat en
woede tegen Trepof wiens houding
hoe langer hoe duidelijker wordt,
omdat dagelijks de bewijzen komen
van de contra-revolutie, die hij in
't leven tracht te roepen.
Het duidelijkst wordt dit gezegd
door het arbeiders-comité te Peters-
burg, dat zich heer en meester over
den toestand begint te gevoelen, en
openlijk opgetreden is met een procla
matie. waarin geschreven staat«Wij
hebben vrijheid van vergaderen, doch
onze bijeenkomsten «orden door
troepen bewaakt; vrijheid van praten
is gegeven, doch de censor blijft;
vrijheid van leeren is gegeven, doch
de uiniversiteit is door troepen be
zet; onaantastbaarheid van de persoon,
is gewaarborgd, doch de gevangenissen
zijn volWitte is gegeven, doch
Trepof blijfteen constitutie is ge
geven, doch de aulocratie blijft, alles
is gegeven, doch niets is gegeven".
Het comité dat een soort van
terrorisme begint uit te oefenen
heeft de noodzakelijkheid betoogd
van liet wapenen van alle weiklieden
Verder stond het alleen die uitgevers
van bladen toe hun krant te doen
verschijnen die vast besloten waren
de censuur te negeeren en het revolu
tionnair manifest af te drukken, in
zijn geheel, zonder wijzigingen, zoodia
de tijd daarvoor geschikt geacht wordt
En de uilgevers op enkele uitzonde
ringen na, schijnen zich Ie willen
oriderwei den aan dit terrorismete
willenof te moeten.
De particuliere correspondent van
liet Berl. Tagebl. seint namelijk
«Nadat de zetters op de drukkerijen
Vrijdag liet werk na eenig aarzelen
hervat hadden, zoodat eindelijk de
kranten na een week tijds weer ver
schenen, werd 's avonds om negen
uur geslaakt. Zij zeiden, dal zij alleen
wilden werken, wanneer de uitgevers
beloofden den censor te bannen. De
organisatie bad besloten alle bladen,
die toch verschijnen zouden, te con-
fiseeren en al het materiaal te be
schadigen, zoolang de redacteuren
niet de verzekering hadden gekregen,
dat werkelijk vrijheid van drukpers
toegestaan was. De uitgevers gaven
toe aan dezen eisch. Ook iti andere
vakken wordt getracht den arbeid te
doen neerleggen. De toestand is weer
ernstiger. Het werklieden-comité ter
roriseert de geheele samenleving".
Vele gematigde elementen, die
's middags nog aansluiting zochten
bij Witte's regeering, wendden zich
's avonds tot de socialisten, omdat
deze uitstekend georganiseerde partij
alleen in staat is beschaving en eigen
dom tegen de maatregelen van boven
te beschermen, zegt de Foss. Zlg.
Alle gebeurtenissen in Kasan, Moskou,
Twee spreken voor één ding: Trepof
jaagt de goedgezinden naar de kwaad
willigen. De constitutionalisten zetten
vreedzame manifestaties op touw,
hielden rouw- en dankdiensten ter
eeie van de gevallen vrijheids-vechters.
Plotseling wordt dan, tot aller ver
rassing geschoten. Dadelijk daarop
bedekken honderden dooden de straat,
liet publiek vlucht, artsen worden
door een cordon van militairen toe-
gelalen tot de geu'onden en liet cor
don sluit zich. Een salvo wordl afge
geven, alle artsen zijn doodgeschoten.
Dit is geen overdrijving, noch een
ongelukkig toeval. Uit meer dan
twintig plaatsen komen soortgelijke
berichten, die deze mededeeling be
vestigen. Gisteren maande de «Roeska
Wjedomosti" tot kalmte aan, vandaag
stookt zij op tot optreden tegen de
soldaten.
Het leit, dat de ongeregeldheden in
vele steden tegelijk begonnen, zegt de
«Manch Guardian" is een bewijs, dat
zij voorgeschreven waren uit Peters
burg, waarschijnlijk om den indruk
te wekken, dat het volk ontevreden
was over den nieuwen stand van zaken.
De Paleiscamarilla was gedwongen
toe te geven aan de revolutie, doch
nam dadelijk maatregelen om een con
tra-revolutie op touw te zetten, in
den vorm van patriotische manifesta
ties, beschermd door kozakken. Anti-
joodsclie moord partijen waren het meest
betreurenswaardige gedeelte van deze
tegen-revolutie, omdat de Joden altijd
zeer actieve anti-revolutionnairen ge
weest zijn.
En hoe bet bijvooi beeld in Odessa
toeging, lezen we in de Standard
stiet bloedbad in de straten begon
Donderdag tegen den middag. In het
centrum van de stad knalden onophou
delijk revolver-en geweerschoten. Alle
woonhuizen werden door doodelijk ver
schrikte inwoners versperd en gebar
ricadeerd. Gewapende volksscharen
renden door de straten en vuurden in
het wilde. Hur.ne rijen werden gedund
door de karabijnen der kozakken, die
zelf honderd man verloren hebben door
de schoten uit de verdiepingen der
huizen en door bommen. Hierdoor
woedend geworden, hielden de kozak
ken steeds den vinger aan den trekker,
klaar om te schieten op elk doel, dat
zij voor vensters of op een balkon
zien.
De infanterie weigerden te schieten,
wanneer '/.ij niet zelf aangevallen werd.
Donderdag alleen bedroeg het aantal
dooden en gewonden 2000 DeJoodsclie
wijk in liet westen der stad geleek
's avonds een slagveld. Hoopen lijken
lagen op straat. De muren waren be
spat met bloed. Een arts verklaarde
den Standard-correspondent, dat dit
moordtooneel nog erger was dan de
beruchte Kisjinef-moorden. De studen
ten en de Joodsche bond boden hefli-
gen tegenstand, doch waren niet in
staat zich voldoende te verdedigen.
Alleen wisten zij de stad te behoeden
voor algemeene plundering.
De militaire commandant laat thans
100 maxims opstellen aan de hoeken
der straten, terwijl de staat van beleg
is afgekondigd. Misschien zal dit hel
pen.
Uit alle deelen van Zuid-Rusland
komen de berichten van Joden-moor
den en mishandelingen. Overal stroomt
het bloed. En da verschillende corres
pondenten schiijven en seinen lange
verhalen over deze gruweler^ Van
deze alle breedvoerig melding te ma
ken is onnoodig. Reuter seinde de
hoofdzaken, die nog aangevuld «'or
den door onze particuliere telegram
men. Zóó veel dooden, zóó veel ge
wonden.... het verhaal zoj eentoonig
worden.
Tegenover dit bloedvergieten doet
het goed te lezen hoe kalm alles toe
gaat in Finland, dat door zijn waar
dig optreden reeds veel verkreeg, doch
ook niet vertrouwt, en zich blij
kens de jongste berichten wapent,
voor het geval dit wantrouwen ge
rechtvaardigd blijkt te zijn, en kalm
optreden niet voldoende helpt.
Helsingfurs wordt thans bestuurd
door een comité van 32 mannen.
Iedern inwoner heeft een revolver.
Er zijn voldoende levensmiddelen en
wapenen.
Honderd man infanterie en acht
kanonnen zijn Donderdag te llellings-
fors aangekomen doch deze mannen
verklaarden, dat zij niet zouden schie
ten, al werd hun dit bevolen. Enkelo
ongeregeldheden zijn voorgevallen in
den nacht, toen 160 kozakken patrou-
illedienst deden.
Do nieuwe gevormde nationale gar
de, uit 4000 man bestaande, oefent
zich eiken dag in het schieten met
het geweer.
liet telegraaf-kantoor te Svenborg
wordt door troepen bewaakt, doch de
officieren beloofden dat zij het volk
zouden helpen.
Te Kolba, Frederikshamm, Wiborg,
Laviszo en Borga hebben militairen
cn burgers elkaar plechtig beloofd
samen te zullen werken ter verdedi
ging van het vaderland.
Een compagnie Russische infanterie
marcheerde op Helsingfors aan, doch
werd, zonder een ig bloedvergieten,
door de nationale garde overreed
terug te trekken.
De Britsche Premier, de Heer Bal
four, ontving gisteren de gemengde
commissie uit de Londensche werk-
loozen en gaf op hun verzoek om eene
vervroegde bijeenroeping van het
Pailement het verwaclite vriendelijk-
breedsprakige rnaar weigeiende ant
woord, waarop de deputatie zich blijk
baar onvoldaan verwijderde.
Een optocht van ongeveer 10.000
menschen, waaronder vele vrouwen
met kinderen, had de deputatie naar
Balfours ambtswoning begeleid, die
begon met allen de hand te drukken
en vervolgens allen, ook de vrouwen,
die waren mede gekomen en die
bieedsprakig en bijzonder fel waren,
geduldig aanhoorde, alvorens hij het
reeds vermeld bescheid gaf.
De vrouwen voorspelden, dat nu
oproer en bloedvergieten zouden
volgen.
Men heeft nu besloten de hulp der
Koningin in te roepen.
I)e internationale tentoonstelling te
Luik behoort thans tot de geschie-
dook
FRANZ TRELLER.
10
«Ik heb hem, sprak de trapper, ruim twaalf jaren geleden,
ver van hier in de steppe gevonden. Dien weg was een
troep landverhuizers langs gekomen, gaande naar het
westen, die het kind aan den weg hadden laten liggen.
Zij hadden, naar ik denk gemeend dat het dood was, want
het was zorgvuldig ingewikkeld en een paar bloemen lagen
op zijn horst, waarschijnlijk door de moeder wier hart toch
aan deze misgeboorte hing daarop gelegd. Ik vond nog
een vonkje leven in het kleine kereltje waarvan ik evenals
gij schrikte toen ik het zag, maar het was den dood reeds
zeer nabij. Ik kreeg een antilope onder schot, lei het neer
en laafde het kind met het warme bloed, wat wonderen
deed en het kleine monster tot nieuw leven opwekte.
Wat nu te doen? Ik kon dat menschenkind niet laten
liggen. Ik nam het dus op den rug en volgde de wagen
sporen en vond ook de wagens en de eigenaars.
Tan deze laatste lagen eenigen van gebrek omgekomen
naast de doode paarden, de dorst had hen gedood, de
anderen waren in de steppe verdwaald en hadden daar
een ellendigen dood gevonden als zoovelen in die dagen
door de goudkoorts, door de prairiën heen naar Californië
gedreven. Wie of wat ze waren kon ik niet te wefen
komen, geen hunner had papieren of zoo iets bij zich.
Dit kind was het eenig overgebleven levende wezen van
de heele karavaan.
Ik nam mijn vondeling weer op den rug en droeg hem
voort.
Spoedig daarop zette ik mij neder en van dien tijd af zijn
wij onafscheidelijke makkers. Hoe nuttig die jongen mij is
zult gij spoedig zien. Hij is het kind der prairie en kent
al haar geheimen beter dan ik."
Terwijl de trapper zoo sprak en Paul opmerkzaam toe
luisterde had Puck zijn maaltijd geëindigd.
«Kom nu eens mee Paul, dan zult ge mijn heerlijkheden
zien. Kun je met de buks omgaan?"
«Ik geloof het wel."
«Nu, wij zullen zoo eens zien. T«*ee dingen vooral zijn
in de Steppe noodzakelijk, goed rijden, en goed schieten.
Je moet beide leeren, want dikwijls genoeg hangt het leven
er van af. Neem die buks eens." Hij wees daarbij op een
aan den wand hangend wapen, dat Paul er af nam, wees
toen op kruithoorn en kogelkast «en laad nu eens." Paul
deed zulks vrij vlug en goed.
«Nu Puck, kom mee," en allen drie gingen naar buiten.
Zij traden toe op den woudstrook langs de rivier en lie
pen daardoor stroomopwaarts.
Weldra kwamen ze aan een plaats waar de bijl lucht en
licht gemaakt had en waar eenige met maïs bebouwde
akkers getuigden van landhuishon Piundige werkzaamheid.
«Deze maïsvelden zijn Pucks domein," zei de trapper,
«en al heb ik ook de boomen, omgehouwen, de land-
bouwarbeid wordt in de laatste jaren alleen door hem
verricht."
Zij liepen door het maïsveld.
«Hier is tabak," daarbij wees hij op de jonge planten,
wel niet het beste kraid maar goed genoeg voor de prai
rie. De plant, verzorgt en oogst Puck ook. Ja, wij kweeken
zelfs eenige groenten, waarvan ik het zaad uit het oosten
heb medegebracht en mijn kabouter begreep zeer spoedig
hoe hij die moest kweeken."
«Is u dan vroeger landbouwer geweest?"
«Ja, mijn jongen, ik ben op een farm (boerderij) opgegroeid."
«Maar, ziet u, u spreekt als de menschen bij ons in
Arkansas, is u ook uit dien Staat?"
«Ik ben wel in Arkansas geweest," zei de trapper op ern-
stigen toon, «ik had menigen vriend in dien Staat, maar
ik ben daar niet geboren."
«Misschien hebt u mijn vader wel gekend, sir?" vroeg
de jongen op levendige toon, «John Osborne?"
«Hm," antwoordde de grijze beer, «ik heb verscheidene
Osbornes uit Arkansas gekend, of ook uw vader daaronder
was, dat weet ik niet. Ik heb vroeger eens vele maanden
gejaagd met eene Osborne uit Arkansas, een woeste kame
raad, die Edward Osborne heette."
Een scherp onderzoekende blik viel bij deze woorden op
den knaap.
«O, Edward Osborne," zei Paul even aangedaan, «zoo
heette mijn oom, die sedert jaren verdwenen is. Ik heb hem
niet gekend, maar mijn vader sprak dikwijls over hem."
