NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht, |gf
FEUILLETON.
BUITENLAND.
no. 101.
Woensdag 20 December 1905.
Vier-en-dertigsten jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
DE TOESTAND IN RUSLAND.
HET KIND OER PRAIRIE.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad f 0.T5;
Franco per post door het geheele Rijk f 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken intezenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonn». 69.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels 0.60; iedere regel meer 7'/« Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
De telegrapbische verbinding met
Rusland, is op alle lijnen hersteld, zoo
meldt een officieel bericht uit Konings
bergen. De feiten zijn dus wel in
strijd met het telegram van de »Daily
Telegraph", meldende dat de spooi-,
post- en telegraaf-staking gisteren
hernieuwd zou worden. Deze tegen
strijdige berichten toonen echter wel
boe verward de toestand in Rusland
eigenlijk is, hoe moeilijk is het zich
een juiste voorstelling te vormen
van hetgeen in het groote rijk omgaat.
Een telegram uit Riga in dit nummer
geeft hiervan eveneens een bewijs.
Tegengesproken wordt hierin hetgeen
omtrent de toestand in de laatste
dagen is meegedeeld, en de berichten
hieromtrent verspreid zouden een
gevolg zijn van de" ongeregeldheden
in de provinciën, waar dan dus toch
de toestand werkelijk ernstig is.
Men zal goed doen met deze ver
klaring ook rekening te houden hij
de lezing van het telegram van onzen
correspondent te Hamburg.
De Duitsche Petersburger Zeilung
bevat tijdingen uit Riga van 11 Decem
ber, ontleend aan een particulieren
brief. De overbrenger van den brief is
met levensgevaar, op een locomotief,
te Petersburg aangekomen. De wagen
achter de locomotief was geheel door
schoten. In den brief wordt gezegd
te Riga zijn overal manifesten aan
geplakt, waarin openlijk opgewekt
wordt tot uitroeiing van den adel en
de kapitalisten. Sedert twee dagen
zijn alle winkels gesloten. Het rijtuig-
verkeer staat stil. Herhaaldelijk kwa
men kleine bloedige botsingen voor.
Vele inwoners hebben hun gezinnen
buiten de stad in veiligheid gebracht.
Overigens werden uitgebreide maat
regelen genomen voor zelfverdediging
en men had vol vertrouwen up de
troepen.
Uit het bovengenoemde telegram
blijkt nu, dat de toestand na de af
zending van den brief niet erger is
geworden en thans zelfs reeds begint
te vei beteren.
Blijkbaar zijn echter in de provincie
op verschillende plaatsen de opstan
delingen meester van den toestand
en hoe zij hiervan gebruik maken blijkt
uit de berichten over brandstichtin
gen, plunderingen en moorden.
Aan het «Berl Tageblatt" wordt
door een bijzonderen correspondent
geseind, dat bij een straatgevecht te
Mitau 2 officieren en 6 soldaten zijn
gevallen. De benden der oproerlingen
weiden echter verdreven.
Bij I.ennewalden in Zuidlijfland
wei den 120 dragonders door een over
macht aangevallen, 40 dragonders
sneuvelden, de rest kon zich redden.
Op den spoorweg Riga-Orel is door
dynamiet een militaire spoortrein in
de lucht gesprongen, meer dan 200
kozakken werden daarbij gedood.
Tegenover deze zeer ongunstige
bei ichten uit Lijfland en Koerland,
staan mededeelingen uit Petersburg
dat onder de stakers tweedracht begint
te heerschen en vele post- en telegraaf
ambtenaren den arbeid willen hervat
ten. In hoeverre de toezegging van
minister Witte om de lotsverbetering
van het post- en telegraafpersoneel
met kracht ter hand te nemen van
invloed zijn geweest op de verbetering
van den toestand zoodat thans
reeds weder het telegraphisch verkeer
hersteld is, valt natuurlijk niet te
zeggen.
De mededeelingen van graaf Witte
aan den correspondent van de «Daily
Telegraph" hebben het «Berliner
Tageblatt aanleiding gegeven tot een
bespreking, waarin het blad zegt:
«Witte heeft gespioken; voor de
eerste maal sedert hij als minister
president is opgetreden. Hij heeft zelfs
openhartig gesproken, en de wereld
niet alleen zijn voornemens en plannen,
maar ook zijn meening over de drei
gende gevaren medegedeeld. Hij heeft
niets verzwegen, en hij erkende vooral,
dat hy zich bedrogen had in zijn ver
wachtingen op den steun der Russische
maatschappij en vooral van het liberale
gedeelte. Nog meer: hij heeft niet ver
zwegen, dat hij zonder die steun niet
in staat zal zijn de moeielijkheden
baas te worden, zoodat hem niets
zal overblijven dan heen te gaan, als
de Russische intellectueele maat
schappij niet van houding verandert;
en dat zou ongetwijfeld de instelling
van een reactionnairen redacteur ten
gevolge hebben.
»Dit is een beroep op de open
bare meening.
«Witte treed op als aanklager dier
kringen in de Russische maatschappij,
wier medewerking hij meende te
kunnen verwachten, van de liberale,
niet van de revolutionnaire groepen.
«Maar de vraag is: als Witte
thans erkent dat hij zonderden steun
en de medewerking van de liberale
groepen der maatschappij niets kan
tot stand brengen, wat heeft hij dan
gedaan om die sympathie, die hulp
te verdienen En het antwoord
hierop is: «Niets."
«Wel is waar beeft Witte getracht
eenige liberalen te bewegen in zijn
kabinet te treden, maar hij wilde
zich niet aansluiten bij hun program.
En zijn regeering toonde niet den
minsten tact, de eene fout volgde op
de andere, voortdurend kwamen
reactionaire gevoelens en denkbeel
den voor den dag, en daardoor joeg
de regeering de liberale groepen der
maatschappij tegen zich in het har
nas. Daarom wilden en konden de
gematigde groepen den minister Witte
en zijn kabinet niet steunen, omdat
zij zich van zijn optreden, in zulk een
bewogen tijd als Rusland thans door
leeft, geen resultaat voorstelden.
«Zoo is de zaak feitelijk en niet
zooals Witte het wil doen voorkomen.
Hij heeft de samenwerking met de
maatschappij geweigerd. Zijne on
juiste meening was, dat de Russische
maatschappij, op het zien van de
revolutionaire neigingen van het pro
letariaat door zulk een schrik zou
worden bevangen, dat zij dringend
verlangen zou naar reactie.
«Dat is niet gebeurd.
«En ook de beschuldiging, dat de
burgerlijke partijen niet wisten wat
zij wilden, was ongerechtvaardigd. Inte
gendeel, zij hebben een duidelijk pro
gramma ontwikkeld: en haar leiders:
Struve, Hessen, Eugen Troebetzkoi,
hebben herhaaldelijk gewezen op het
gevaar van den koers, dien de revo-
lutionnairen insloegen. De regeering
heeft echter de verstandige woorden
van die mannen in den wind gesla
gen zij stond eerst vrijheden toe,
toen de groote staking baar daartoe
dwong en deed dat op een wijze, die
deed vreezen, dat zij die concessies
wel spoedig zou terugnemen. Nog
steeds heeft zij haar vroegere dubbel
zinnige, onoprechte staatkunde niet
opgegeven. Thans moet zij zelf de
gevolgen daarvan ondervindenen
zij heeft niet het recht de liberalen,
die aan dezen toestand geen schuld
hebben, verwijten te doen."
De «Times" meldt dat te Warschau
een congres is gehouden van 1400
Poolsche boeren. Aangenomen werden
moties ten gunste van zelfbestuur,
de instelling van een Landdag te
Warschau, het gebruik van do Pool
sche taal in de scholen, rechtbanken
en regeeringsbureelen. Overtuigd van
het groote belang der nationale een
heid werd verklaard dat elke daad
van geweld te betreuren zou zijn en
dat scheidsrechterlijke regeling van
de geschillen tusschen boeren en grond
bezitters wenschelijk is.
Te Radon, in Polen, is Vrijdagnacht
een bom geworpen in het post- en
telegraafkantoor. De muren werden
zwaar beschadigd. Niemand werd ge
kwetst. De daders zijn ontsnapt.
De stakers te Lodz hebben de post
ambtenaren, die bleven werken mis
handeld. Verschillende menschen wer
den door messteken gewond.
Eiken nacht plunderden «hooligans"
huizen in het centrum der stad.
Onder de Joden in Warschau heerscht
groote opgewondenheid. Benden Joden,
die zich anarchisten noemen, dringen
de huizen binnen van welgestelde ge-
loofsgenooten en eischen sommen gelds.
Wordt dit geweigerd, dan plunderen
en stelen zij. Vele rijke Joden ver
laten de stad.
Jarenlang heeft de «New-York
Herald" betoogd, dat het wenschelijk
zou zijn in Amerika te breken met
het verouderde stelsel van malen en
gewichten. Dit volhouden zal einde
lijk beloond worden, want binnenkort
zal een wet worden ingediend, ter
invoering van het metrieke stelsel
van maten en gewichten.
Eugen Richter.
Het kleine troepje der vrijzinnigen
in de Pruisische Kamer heeft een
groot verlies geleden tengevolge van
het bedanken van Eugen Richter, die
kort vóór het hervatten der werk
zaamheden wegensgezondhoidsredenen
zijn mandaat neerlegde, waarbij hij
tevens meedeelde, dat hij voorloopig
zijn mandaat voor den Rijksdag nog
zou behouden, om bij de eindbeslis
sing over gewichtige wetsontwerpen
aan de stemming te komen deel
nemen.
in de laatste jaren leed de robuste
Westfaler, een echte zoon «der roten
Erde", aan een oogziekte, welke gaan
deweg erger werd. Daar zijn gezond
heid ook overigens veel te wenschen
overliet, zag men hem in den laatsteu
tijd slechts zelden in den Rijksdag en
Abgeordnetenhaus, waarin hij een
kwarteeuw lang zulk een voorname
rol gespeeld had. En wanneer hij
voortaan ook al uu en dan nog eens
in den Rijksdag op zijn hoekplaatsje
aan het gangpad, dat hem van zijn
grootste vijanden de socialisten scheidt,
plaats neemt, aan het debat zal de
eens ook aan de regeeringstafel zoo
zeer gevreesde grimmige «Tribü von
Hagen" wel niet meer deelnemen.
22)
FRANZ TRELLER.
Puck hield in en liet den schimmel tot adem komen en
Panl deed hetzelfde. Het oog van den dwerg overvloog
voortdurend de steppe en den rand der kloof waardoor
de Arkansas heen stroomde. Na eenige minuten zei hij tot
Paul: «jij hier blijven, ik zien of de kiowas daar."
«Neen, ik ga mee, ik wil het gevaar deelen."
»Jij blijft hier," sprak de dwerg op strengen toon, "gij
kunt niet verder. Als zij op mij schieten, wend dan uw
paard om en jaag naar het oosten. Blijf herhaalde hij nog
eens en zette toen zijn schimmel in galop, naar de plaats
heen waar de Shanty lag, terwijl Paul radeloos achter
bleef en met zijn oogen den moedigen dwerg volgde.
Dicht hij de kloof galoppeerde Puck daarlangs en sprong
tegelijkertijd op die zijde van het paard die van den rivier
oever was afgewend een ruiterkunststuk, dat hij van
de Indianen, de beste ruiters der wereld had afgezien.
Niets bewoog zich aan den Arkansas, geen schot volgde.
Puck joeg terug, zich weer op de andere zijde van 't
paard werpend, hield stil, richtte zich op, stiet een gillende
kreet uit en verdween in de kloof.
Terstond vloog Panl hem na, want een tweede nog
harder schreeuw van den dwerg ontrustte hem in hevigen
graad.
Aan den rand gekomen sprong hij van zijn, paard en
liep door de struiken naar de blokhut.
Tot zijn schrik zag hij Puck met zijn gelaat op den
grond liggen zijn kort, ineengedrongen lichaam schokkend
van hevige smarttrillingen.
Een blik op de hut, welker deur geopend was, toonde
dat zij leeg was.
«Puck, Puck," riep hij uit, «Puck wat is er gebeurd!
Wat scheelt je?"
De dwerg hief zijn gezicht van den grond op, het was
door tranen overstroomd en een hevig snikken schokte
zijn heele lichaam.
Panl ontroerde in het diepst zijner ziel.
Eindelijk stemde Puck, met moeite de klanken uitstootend:
«oude man weg, vader weg, Kiowas hier," en in woeste
smart sloeg hij de handen voor zijn gelaat.
De ontroerde jongen legde zijn arm om Pucks schouder
en sprak; kom tot u zelf Puck. Als gij aan uw wanhoop
toegeeft, zijn wij geheel verloren. Als oom iets overkomen
is dan moeten wij hem toch te hulp komen en wie zal
hem helpen als gij het niet doet?
De dwerg liet zijn handen zakken en bedwong zijn smart
zoo goed hij kon, »Gij gelijk, Paul ouden man redden
of met hem sterveD."
Toen stond hij op, wenkte Paul op zijn plaats te blijven
en begon het oog op den grond gericht, als een speur
hond rond te sluipen.
Hij verdween in de struiken naar de rivier oever heen
en kwam pas na eenigen tijd tot den van onrustverteerden
Paul terug.
Fluisterend, de bevende stem verried zijn innerlijke ont
roering," zij hebben hem voortgesleept, de honden in den
kano."
»Hoe weet ge dat?"
"Ik zie het op den grond. Zij zijn de rivier afgekomen,
landden een eindje hooger op, waarschijnlijk in den grjjzen
beer gebonden en in de kano gesleept."
Paul hoorde met verbazing. "En die zoo sterke oom
heeft zich maar gevangen laten nemen?"
"Neen," zei de dwerg met een grimmigen triumf "de
grijze beer heeft hun zijn klauwen getoond, twee hunner
betaalden hun aanval met hun leven."
«Hebt ge de dooden gezien?"
»Neen, die hebben zij meegenomen."
Mijn God, Puck, waaraan zaagt gedat?"
"Kom" sprak de dwerg kortaf.
«Zie hier," hij wees op den grond voor de Skanty, "hier
hebben zij zich het eerst op hem geworpen, terwijl zij al
laffe cojotes van rechts en links den niets kwaads ver
moedenden overvielen. Er waren meer dan twintig krijgers
Maar de beer schudde hen af, die honden, zie hoe zjj over
den grond vlogen;" hij wees op eenige plaatsen op den
met gras begroeiden, zandigen bodem. Paul zag verder
niets dan dat het gras vertrapt was. »Den eenen slingerde
de woedende oude daar met het hoofd tegen den boom,
die zal wel dood genoeg zijn."
Hij toonde den huiverenden Paul den boom en de plaats
van de bast waar de schedel tegen aan gevlogen was; de