NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. FEUILLETON. LUCHTKASTEELEN. BUITENLAND. BINNENLAND. No. 96 Zaterdag 1 December 1906. Vijt-en-dertigste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. EENE MÉSALLIANCE. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75; Franco per post door het geheele Rijk 1. Afzonderlijke Nimmer: 3 Cent. Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. Bureau: Langestraat 77. Telephoon n®. 69. ADVERTENTIËN: Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte Luchtkasteelen Wie bouwt ze niet Een mensch kan er eenmaal niet buiten. Het lage bij den grond, het aardsche, het grofstoflelijke kan hem onmogelijk bevredigen, als hij geleerd heeft, dat de bevrediging van het zinnelijk genot juist niet tot het ge- geluk leidt. De mensch is van nature geneigd hooger te gaan dan hij kan en als men de gedachten van den Heer der Schepping in kostbare vormen kan voorstellen, zou men allerlei rare dingen zien, dingen waarover men zich zou verbazen, maar ook dingen die den lachlust zouden opwekken. Maar toch zijn het juist die lucht gevaarten, die den geest van den mensch in staat van verwachting brengen, die op vele gestellen opwek kend kunnen werken. Ontneem den mensch zijne illusie en ge zult spoedig zien, dat bij zich verveelt! Ontneem hem zijne idealen en ge zult zien, hoe spoedig hij zich begint te ver velen. Stel hem daarentegen in de gelegenheid zijne fantasie te laten ronddwalen in de wereld der gedachte beelden en ge zult in zijne oogen eene schittering aanschouwen, die duidelijk getuigenis aflegt van zijn werkelijk leven. Onze verbeelding en fantasie heeft zoo gaarne vrij spel. Luchtkasteelen I Wat zijn ze niet dikwijls en overal gebouwd. Wij denken aan de laatste Engelsche-Transvaal- sche oorlog. De Transvalers droomden van een vrij Zuid-Afrika; ze hoopten op een blijvende overwinning op het machtige Albion. IJdele hoop! De grijze Staats-President begaf zich naar Europa om daar hulp te vinden voor zijn ongelukkig land. Keizer Wilhelm, die hem en zijn land altijd zooveel sympathie beloond had, zou hem wel helpen. Als een zeepbel viel dit luchtkasteel in duigen. Keizer Wilhelm ging op jacht en kon den grijzen Staatsman niet ontvangen. LuchtkasteelenNapoleon I, die met een enkele pennestreek de ge- beele kaart van Europa veranderde, zou Rusland nog ten onder brengen en dan had hij niemand meer te vreezen. Met een onoverwinnelijk leger trok hij dat land in, doch in vlam- menschrift werd te Moscou den Corsicaansche leeuw «Momento mori" toegeroepen en hij eindigde zijn leven op St. Helena. LuchtkasteelenOok Napoleon lil droomde daarvan. Het verachte Pruisen moest vernederd worden, de wraak van Waterloo en Sadowa uit gewischtde oorlog werd in 1870 verklaard. Met wapperende vanen en schitterende muziek toog het Fiansche leger naar de grenzen. Pruissen raapte bedaard den toegeworpen handschoen op en weldra stond geheel Duitsch- wand als die» Wacht am Rhein" aan de grenzen. Frankrijklagkrimpend ten on der en de koning van Pruissen werd in het oude paleis der Fransche Koningen te Versailles als keizer van Duitschland gekroond, terwijl Napoleon als ge vangene naar Wilbelmhöhe werd gevoerd. Wreede wisseling van het noodlot! LuchtkasteelenDaar staat eene jonge schoone vrouw voor het altaar om weldra met den man harer keuze in den echt verbonden te worden. Wat heeft zij gehoopt op dit oogen- blik, welke illusie van vreugde, geluk en huiselijken haard gingen baar geestesoog voorbij. In puin zijn alle luchtkasteelen gevallen. De maat was vol gemeten, de liefde verdord; aan de zijde van een ontrouwe echtge noot kon zij het niet langer uithouden en na vijf jaren sprak de rechter de scheiding tusschen bem en haar uit. Vervlogen was haar hoop, verdwenen waren al hare verwachtingen. Zij vertrok met haar eenig zoontje naar een ander Vaderland om een vroegen dood te vinden. Luchtkasteelen Daar staateen jonge dame en bewonderd haar prachtig nieuw costuum. Morgenavond is er bal en zij wilde daarvan de Koningin zijn en bewonderd worden. Zij kan het doen, want haar vader is een schatrijk koopman, die het haar aan niets laat ontbreken. Dus morgen tooi ik mij met diamanten en paarlen... en toen de dag van morgen kwam lag 't machtige koopmanshuis in puin Luchtkasteelen, boe dikwijls zijn zij ook in onze gemeente gebouwd. Wij zagen vereenigingen oprichten, om na eenigen tijd te eclipseeren; wij zagen personen met jeugdig vuur en ijver zich aan het hoofd eener zaak plaatsen om door een noodlottige drang der omstandigheden spoedig te verdwijnen. Zooveel luchtkasteelen, zooveel teleurstellingen Onze plannen zijn soms zoo schoon, totdat op een zeker oogenblik blijkt, dat ze als onhoudbaar, onnatuurlijk in duigen moeten vallen. Voor hem, die er op gerekend heeft, is het geen teleur stelling De wijze weet, dat de wereld der fantasie en die der werkelijkheid op onsindigen grooten afstand liggen. gedaan. Toen nu, bij de behandeling gewerd hem een schitterend aanbod, zaken bij den keizer, de officier dat de berooide graaf wel niet aarze- Keizer Wilhelm. In het «Berl. T." verhaalt D. v. Nordegg een sprekend geval, hoe op keizer Wilhelm soms invloed wordt geoefend, zonder dat hij het bemerkt. Een luitenant van de garde was als getuige gehoord in een speelzaak en bleek ook niet geheel schoon aan de aat te zijn, ofschoon hem al zeer weinig kon worden ten laste gelegd. Toch kreeg hij zijn ontslag thuis ge zonden. Een jaar later deed hij moeite om bij de reserve te worden opgenomen en wendde zich daartoe tot een (thans overleden) hoofdofficier, die hem zeer genegen was en tot de personen behoorde, die den keizer omtrent ingekomen brieven over militairezaken hadden voor te lichten. Deze officier gaf den jongen man den raad zijn aanstelling bij de reserve van het garderegiment, waarbij hij gediend bad, te verzoeken, als het beste middel om te toonen dat hem onrecht was aan den bedoelden brief gekomen was, zeide hijIk zal dit schrijven maar niet aan Uwe Majesteit voorlezen; het gaat toch niet aan, een luitenant die als straf zijn afscheid heeft gekregen, weder in een garderegiment op te nemen". En meteen schoof hij het stuk op zijde. Maar nu nam de keizer zelf het stuk op, zeggende: »Laat eens kijkenEn na het gelezen te hebben, riep Z. M. uit: «Dat bevalt mij in dien jongen man! hij heeft durf! En aanstonds schreef hij onder hetstuk «toegestaan." De toeleg was gelukt. Op de spoorlijn BordeauxCette, tusschen de stations Sainte-Bazeille en Marmande, heeft een dubbele ont sporing plaats gehad. Er kwam een goederentrein, geladen met houtblok ken, van Agen; een aantal dezer blokken vielen onderweg tusschen de wagens, waardoor de koppeling werd verbrokende trein werd daardoor in tweeën verdeeld de machinist had niets gemerkt en dus reed het eene gedeelte door, terwijl de 12 achterste wagens ontspoorden en omsloegen. Een goederentrein uit Bordeaux kwam daarop in volle vaart in botsing met deze wagens, de trein derailleerde en twee-en-twintig wagens vlogen uit het spoor. Gelukkig zijn er slechts weinig personen gekwetst en deze slechts licht. Graaf Boni de Caetellane. Men weet, dat onlangs de echt scheiding is uitgesproken tusschen graaf Boni de Castellane en de dollar prinses Anna Evuld. De graaf, die op zeer slordige wijze omsprong met de millioenen zijner vrouw, poogde bij de scheiding nog een deel te redden, maar dat gelukte niet. Thans zal hij echter niet meer zonder inkomen zijn, ja zelfs gelegenheid hebben een deel zijner in de millioenen loopende schulden af te betalen. Uit New York len zal den grooten vijver over te steken, waar hem een vorstelijk ho norarium wordt geboden benevens de mogelijkheid in zijn vrije uren jacht te maken op een millionaire, die een adelijk kroontje begeert. Dan zou hij in Parijs het oude spel kun nen hervatten. Een der meest «fashio nable" restaurants van New-York, het restaurant Martini, biedt hom een plaats aan als Oberkellner met een salaris van 24000 gulden. De advo caat van den graaf heeft terugge seind, dat graaf Boni wel geneigd is op het voorstel in te gaan, maar be halve het salaris ook nog een niet te geringe tantième eisclit. Tegenover een hem interviewend journalist wilde de graaf zich over de juistheid van dit verhaal niet uitlaten. Carnegie, de milde millionnair, heeft aan de Universiteit te Parijs een kapitaal geschonken, welks renten, 12,500 francs, moeten dienen om jonge geleerden in de gelegenheid te stellen tot onderzoekingen in het phy- sisch laboratorium, gesticht door den radium-ontdekker Prof Curie. Tentoonstelling voor Volksvoeding. De afdeeling Ulrecht, vari den Volksbond tegen drankmisbruik heeft het voornemen in het voorjaar van 1907 een lentoonstelling te houden voor volksvoeding. De tentoonstelling zal een beknopt overzicht moeten geven zoowel van al wat op 't gebied der volksvoeding bestaat of daarmede verband houdt, als van het stieven tot verbetering van de verkeerde denkbeelden en gewoonten welke op dit gebied wor den aangetroffen. Het plan 't welk zeker al de aan trekkelijkheid heeft van iets geheel nieuws, wordt op breeden grondslag Mevr. P. SMISSAERT-BOOGAERT. 1) Toen de knecht haar het kaartje overreikte, met den naam »Elsa Vieting" er op, legde mevrouw van Walensteijn het boek, dat zij al lang in de hand hield, doch waarin zij niet had zitten lezen, op een tafeltje naast zich neer en stond langzaam, als met tegen zin uit haar stoel op. »Heb je de juffrouw in den salon gelaten, Willem?" vroeg ze. "Ik zal zoo dadelijk komen. Verder ben ik van middag voor nie mand thuis, voor niemand," herhaalde zij met nadruk. J De knecht was weg en nog steeds stond mevrouw van Walensteijn daar, als kon zij er niet toe besluiten haar bezoekster te gaan ontvangen. Toen, met eene vastberaden uit drukking in de oogen liep ze naar de donker rood fluweelen portiére, die haar boudoir van den salon scheidde, toe en ging de kamer binnen. Aan het raam, in gedachten verzonken, zoodat zij de binnentredende niet eens be merkte, stond een jong meisje. Zij leek bij zonder fijn en teer in het eenvoudige blauw serge wandelpak, waartegen de blonde haren, van onder de kleine zwarte toque uitkomend, licht afstaken. Een oogenblik bleef mevrouw van Walen steijn stilstaan, haar monsterend met scherp kritiseereDden blik, toen kuchtte ze en haastig draaide het slanke figuurtje zich om. "Juffrouw Vieting, niet waar? Gaat u zitten," klonk het koel. De begroeting was uiterst stijf, zelfs tegen over een onbekende, maar het jonge meisje scheen er geen acht op te slaan; ongedwongen zette zij zich neer op een laag stoeltje tegen over mevrouw van Walensteijn. De zwakke stralen der winterzon beschenen haar lief gelaat en deden de blonde krullen schitteren als goud. Met haar handjes over de groote mof gevouwen keek zij op naar de oudere dame en wachtte af wat deze zeggen zou. "Ik heb aan het verzoek van mijn zoon voldaan en u gevraagd bij mij te komen, juffrouw Vieting. U moet daarom echter niet meenen dat ik van plan ben toe te geven integendeel, ik wil beginnen met u te zeggen dat ik mij stellig heb voorgenomen bij mijn besluit te blijven. Zoo ik niettegenstaande dit wilde spreken, -is het alleen omdat ik hoop u te kunnen overtuigen dat van een huwelijk tusschen u en mijn zoon nooit iets kan komen en dat u van uw voornemen om met Robert te trouwen zult moeten afzien." Een donkere blos kleurde plotseling het fijne gezichtje, in de groote blauwe oogen flikkerde iets. «Pardon Mevrouw, het is uw zoon die met mij wil trouwen," zeide ze op zachten maar toch flinken toon. Verbaasd keek Mevrouw van Walensteijn op. "Hoe durft zoo'n kind?" dacht ze, en toen hardop: "Of u met hem of hij met u wil trouwen, komt er minder op aan, in ieder geval bent u het samen daarover eens. Maar ik herhaal het nogmaals nooit zal ik mijn toestemming geven tot een huwelijk, dat Robert later zeker berouwen zal. Nu ik u zie, kan ik best begrijpen dat hij door u gecharmeerd is geworden, maar och hij is nog zoo jong en wanneer hij ouder is zal hij zelf erom lachen, dat hij die verliefdheid uit zijne jeugd serieus heeft opgenomen. Er om lachen of er om huilen," voegde zij er bij, "dat hangt van mij af en ik wil dat mijn kind gelukkig zal zijn. Nooit zal hij het later zijne moeder kunnen verwijten, dat zij niet al het mogelijke gedaan heeft om hem intijds van een overijlden en dwazen stap terug te houden. Op het oogenblik wil hij nog niet naar mij luisteren, maar later zal hij mij zeker dankbaar zijn." Al sprekende had haar stem een zachter klank aangenomen, droomerig keek ze voor zich uit; zij sprak niet meer tot het jonge meisje tegenover haar, maar tot zichzelve. Zij dacht aan haar jongen, haar eenig aangebeden kind, voor wien ze streed, haar jongen, die nu vijandig tegenover haar stond omdat zij zich plaatste tusschen hem en wat hij noemde zijn geluk. Zijn geluk? Dacht hij werkelijk dat te vinden aan de zijde van eene vrouw, die niet behoorde tot den kring, waarin hij was opgevoed; meende hij dat dit onaanzienlijke, eenvoudige meisje hem op den duur zou voldoen?" Als uit een droom ontwaakte zij door de stem van Elsa en ze schrok onwillekeurig van den diepen ernst die er in klonk. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1906 | | pagina 1