NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
..Op deo terugweg oaar Heilig Rasiaod."
J\o 13
Woensdag 12 Februari 1908.
Zeven-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Van den flak op den Tak.
BUITENLAND.
Amersföortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langeatraat 77. Telephoonno.
ADVERTENTIËN:
Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7Cent.
Advertentiên viermaal geplaatst worden slecht, driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
«Uns Neerland is klein en meest
vochtig en nat.
't Is er koud en beneveld, vol
dampen en moerassen."
Ge zijt hel er mee eens, niet waar?
Wie ondervindt er tegenwooidig de
gevolgen niet van aan den lijve? Ver
koudheid en influenza of «Valen-
cia", zooals mijn tuinman zegt
heerschen overal. Een goeie tijd voor
de dokters, inzonderheid voor de
Groningsche huisaitseu 22 in
getal! die onlangs in de plaatse
lijke bladen bekeud maakten dat zij
in 't vervolg alle visites na 5 uur
's nam. met dubbel krijt, na 11 uur
's av. met driedubbel krijt zouden
noleeien. Dat is lang niet mal-cn en
inderdaad jawel22 2 x 11!
een gek geval. Vooral als zekere
«Patiënt", die in de »Prov. Grom
Ct." die dokiers in 't ootje neemt,
jui>t voorspelt. «De wereld lacht zich
ziek," zegt hij, om die publicatie.
Dal wordt daur te Groningen dan
een treurigen boel; d. w. z. voor
bel zieke menschdom, maar de dokters
hebben dan waarschijnlijk juist wat
zij wenschen't wordt daar voor
hen een waar el(dorado) Maar boe
zullen zij die zich ziek-lachende pa
tiënten genezen? Zouden hier een
«kwast" en een lepel wonderolie
ook al kunnen baten? 't Komt
mij vóór, dat de Groningers eens
moesten beproeven zichzelf ie helpen,
en dan volgens de homoeopatische
geneeswijze. (Wat zullen dan die
met dubbel en drie-dubbel krijt
schrijvende doktoren op hun neus
kijken
Ik bedoel dit: is de oorzaak hun
ner ziekte: lachen't zij om bet
gekke geval bier bovengenoemd of
om wat anders, dan kan dit ook weer
bet geneesmiddel zijn, mits toegepast
volgens de homoeopatische methode:
in geiinge dosis, in niet te sterken
vorm, dus als een glimlach. Zij volgen
dan het recept van een welbekend
dokter te Minneapolis, die een bij
zondere studie beeft gemaakt van
zenuwziekten en nu aan zijn neer
slachtige patiënten slechts dit voor
schrift geeft: Trek uw mondhoeken
op, glimlach en ga voort met glim
lachen, immer door, en al uw
duistere gedachten zullen verdreven
worden.
Medicijnen schrijft deze esculaap
niet voor, hij gaf het recept reeds
aan een 50-tal melancholische patiënten
en is over den uitslag ten hoogste
voldaan.
De dokter deed deze ontdekking
in zijn eigen huis. Zijn vrouw was
zenuwachtig en van een zeer slecht
humeur, en als zij in wanhopige
stemming was, vroeg bij haar wel
eens schertsend om «een beetje te
lachen." 't Werd toen een algemeen
gezegde in zijn huis: «Lach eens een
beetje,en zie, het middol had goede
gevolgen.
't Klinkt grappig, niet waar, maar
't is te probeeren. 't Zou een vrolijk
geneesmiddel zijn en goedkoop
Wat zouden die 22 Groningsche
huisartsen sip kijken, indien al hun
patiënten al glimlachende beter
werden I
Ik noemde daar straks de huis
middeltjes «kwast" en wonderolie.
Deze mogen zei dezer dagen mijn
huisdokter in geen enkel gezin
ontbreken, vooral niet in dezen tijd
van de griep."
Over het laatste middel de
wonderolie denkt de bevolking
van een dorp in West-Schotland blijk
baar even gunstig als mijn dokter.
De maatschappij van een nieuwen
spoorweg had met een arts een con
tract gesloten, waarbij was bepaald,
dat deze wekelijks voor lederen arbeider
1 penny zou krijgen, en daarvoor ge
neeskundige hulp plus medicijnen zou
verstrekken. Alles ging eerst voor
treffelijk, maar toen het winter werd
een strenge, winter met sneeuw
en regen bleken de arbeiders
groote behoefte te hebben aan wonder
olie. Dageltiksch kwamen er enkele
om hun fleschje te laten vullen.
'tWerd den dokter op 't laatst te
kras: «Zeg eris, wat doen jullie toch
met dat goedje; wat sober li jelui?"
«Ons scheelt niets, meneer de
dokter", was bet verrassende ant
woord.
«Maar waarvoor gebruiken jullie
dan die wonderolie? «Dat goedje?
O, daar smeren wij onze vetlaarzen
mee in! Daar wordt het leêr zoo
prachtig zacht en waterdicht van".
Een fraaie geschiedenis, niet waar?
Onze goeie dokter werd intusschen
het kind van de rekening, evenals de
geneesheer, van wien de «Nijmeegsche
Ct." verhaalt. Er werd op een avond
't was noodweer gebeld bij Dr.
Fiks; een heer verzocht den dokter
zoo spoedig mogelijk te willen in
spannen. Deze was onmiddelijk klaar
en de beide heeren stapten in Na
een vrij lange rit. tot ver buiten de
stad, stapte de reisgenoot van den
dokter uit, gat dezen twee rijksdaalders
en zeiEr is niemand ziek, maar de
huurkoetsiers wilden met dit honden
weer tien gulden hebben eu dan vond
ik een nachtvisite van den dokter
goedkooper.
Het bericht verbaalt niet of Dr.
Fiks het heerschap een vriendelijk
«goedennacht" toewenscbte, maar du
kan men wel gissen. Die sinjeur was
een gladde vogel, die raad wist. Ja,
goede raad is dikwijls duur, en met
raad alleen is men nog niet altijd
gebaat.
Een jong en knap dokter te Weenen
geroepen bij een dame van reeds
gevorderden leeftijd, gaf na onderzoek
het volgende advies: «Laat mij open
hartig zijn, freule: geen medicijnen
kunnen u helpen; uw toestand vindt
in de natuur zijn oorsprong: Tiouw
slechts en hoofdpijn, vapeurs, enz.
zullen, gelijk eeu nevel voor de zon,
verdwijnen."
«Die raad scheen de dame te be
vallen. «Welaan
Maar de schrandere geneesheer
schudde het hoofd«Mijn lieve freule,
wij dokters schrijven wel de recepten
voor, doch wij nemen ze niet indit
laatste behoort niet tot onze praktijk",
Keuvelaar.
De begrafenisplechtigheid te
Lissabon.
In de straten, door welke Zaterdag
jl. de begrafenisstoet trok, hadden
zich niettegenstaande het koude weder,
duizenden opgesteld; de balkons zaten
propvol en waren hier en daar met
rouwfloers omhangen. De meeste
winkels waren gesloten. Uit de garni
zoenen van de omliggende steden waren
groote detachementen tijdelijk naar
Lissabon overgebracht."
Voordat de begrafenisstoet zich op
weg begaf, waren reeds honderden
kransen naar bet Pantheon gebracht.
De reusachtige lijkstoet, die ten deele
zeer ouderwets was samengesteld, de
beroemde historische gala koetsen
bijv. reden mede, zette zich omstreeks
11 uur in beweging. De lijkkoets
werd getrokken door acht paarden,
met rouwdekken. Toen deze op de
plek waren gekomen, waar de nood
lottige aanslag bad plaats gehad, werden
zij onrustig en wilden zij niet verder.
Te 2 uur kwam de stoet aan het
PaniheoD de St. Vincentiuskerk
welks gevel met rouwfloers was be
hangen. Op de trap van het portaal
stonden opgesteld de hooge geestelijk-
beid met den patriarch aan het hoofd
en de vertegenwoordigers der vreemde
mogendheden in hunne schitterende
uniformen. Onder een plechtige stilte
werden de kisten in ontvangst ge
nomen door de Hermandad della
Misericordia welks vaandeldiager een
negentig-jarig grijsaard was. (De
Hermandad della Misericordia is een
dokter, trouw gij me!"
in ae 16de eeuw opgerichte vereeni
sprak zij, «welaan, ging, die zich belast met de teraarde
bestelling van armen en terechtge-
slelden en die het recht beeft bet
gebed uit te spreken voor de lijken
van vorsten en het kleed, dat over
de kist heeft gelegen, voor liefdadige
doeleinden te verkoopen
De klokken van de kerk begonnen
te luiden en dof en somber stemde
het klokgebeier der andere kerken
uit de verte daarmede in. Donderend
weerklonken de salvo's der oorlog
schepen en de muziek zette met een
treurmarsch in. Weenend bogen de
naastbijstaanden zicb over de lijk
kisten. Daarna begon de kerkelijke
plechtigheid die koning Manuel niet
bijwoonde, daar hij, naar het heette,
nog leed aan de hem toegebrachte
wonde.
Te 4'/i uur eindigde de plechtig
heid met het requiem, dat door den
patriaich werd ingezet. Daarna gaf
de opperkamerheer de lijkkisten over
aan den patriarch onder aflegging van
den plechtigen eed, dat de lijken
werkelijk in de kisten lagen en stelde
toen deD patriarch de sleutel ter
band. Hoogwaardigheidsbekleeders
onderteekenden toen als getuigen een
akte, betreffende deze overgave. De
rondom de kerk staande infanterie
schoot drie salvo's af, welke beant
woord werden door het geschut van
alle op den Taag liggende oorlog
schepen.
Alles was zonder ernstig incident
afgeioopen en met groote plechtig
heid in zijn werk gegaan. Het publiek
gedroeg zich eerbiedig, toonde echter
over het algemeen weinig ontroering
Na afloop der plechtigheid begaven
de vertegenwoordigers der vreemde
mogendheden zich in 12 automobielen,
onder bedekking van een detachement
cavallerie, naar het Paleis.
IJssport te Davos.
Zaterdag werden te Davos de
wereldkampioenschappen verreden,die
leidden tot de overwinning van den
Noor Oscar Mathiesen op drie der
vier afstanden nl. 10.000 M., 5000
M. en 1500 M.
UIT NORMAN HANSEN'S «TOEMAN"
of
Het liaxt -van Rusland-
Verhalen uit den Russiech-Japanschen oorlog
naar het Dcensch.
27)
Herinnert gij u nog die slangenbezweerders,
die te Colombo aan boord kwamen met hunne
cobra s Gij hebt mij toen verteld, dat zij ze
boos maakten om ze zoodoende te noodzaken
hun gii uit te storten in het een of andere
voorwerp waarin zij ze lieten bijten, voordat
zij ze met die sierlijke kronkelingen van hun
Jichaam lieten dansen; maar toen ik mij
bukte om een cobra die aan het dansen was
te pakken, hebt gij mij toch gewaarschuwd
dat zij toch nooit heelemaal te vertrouwen
waren, en dat op het oogenblik, dat men er
het minst op bedacht was, hun klieren op
nieuw met gif gevuld konden zijn en zij in
minder dan geen tijd de doodelijke beet
konden toebrengen
«Begrijpt gij waar ik naar toe wil?
«Men ziet den adelaar hoog in de lucht
zweven terwijl de slang zich in bochten
wringt, gereed om zich orn de hals van den
vijand te kronkelen; en de strijd blijft onbe
slecht, maar ondertusschen hult de zon zich
in nevelen en de hemel verduistert. Maar
weldra misschien al heel gauw
«Zie je dien adelaar met twee koppen op
de knoopen van mijn uniformSpoedig hoop
ik ze er af te trekken, en ze weg te gooien
en in hun plaats draag ik dan het zinnebeeld
van de slang! Luister!
En met een afschuwelijk accent, maar met
een vaste overtuiging, terwijl uit zijn stem
de onwillekeurige geestdrift spreekt, die hij
niet kan inhouden leest hij mij hardop deze
passage uit het boek voor:
Thou haat beheld the fight when to thy home
Thou dust return, steep not its h-arth in tears
Thoug thou mayst hear that Earth is now become
The tyrant's garbage
For the victor fiend
Omnipotent of yore now quails and fears
His trinmphs dearly won, wich soon will lend
An impulse sure and swift to his approaching end
Gij hebt den strijd medegemaakt wanner gij
weder bij de Uwen teruggekeerd zult zijn, ween dan niet.
Ook dan niet, wanneer gij hooren zult dat de aarde nu
een speelbal der tijrannen is geworden
Want de duivel der overwinning
Is mijn uitspraak slecht? vraagt hij
mij. Ja ik weet het wel, ik hen niet genoeg
geoefend, Kom hier zitten, dan zullen wij
een beetje praten voor oefening; gij zult mij
corrigeeren, en ik zal trachten u denzelfden
dienst te bewijzen.
Gij moet gewone taal hooren Toeman!
Ik zal U een gebeurtenis vertellen uit de
tijden van rust en vrede in Rusland
«Ik zal U een verhaal doen van een
Russischen zomerdag. De zon schijnt fel en
het is heet, en de schaduw van de kleine
blaadjes der berkenboomen teekent zich
scherp af op de witte muur van het dorps
kerkje, waarvan de donkerblauw gekleurde
i ui-vormige koepels tot rustplaats dienen voor
witte duiven. Aan weerszijden van den stof-
figen dorpsweg staat een rij isba's met
gesneden houten gevels en met in helle
kleuren beschilderde blinden. Hooibergen
staan tusschen de hutten in, en tegen den
houten want van iedere isba staat een vreemd
model kar, die er uitziet alsof hij uit het
een of andere museum van joudheden was
Eertijds almachtig, siddert nu en is bang voor zijn duur
gekochte overwinning, die werdra de eerste snelle en zekere
stoot aan zijn naderend einde zal geven.
(Shelley, De opstand van de Islam
Hóofdst. 1 .XXXIV)
gekomen. Kleine kinderen en varkens koesteren
zich in de warme zonnestralen. In zijn
strooien hut bij de omheining, en terzijde
van het houten kruis, waaraan het beeld van
den dorpsheilige hangt is de oude wachter
in slaap gevallen. Uit de richting van het
meertje achter de kerk waar de vrouwen
aan het wasschen zijn, hoort men het een
tonig geluid van het regelmatig slaan met
stokken op het natte waschgoed.
«Een oude bedelmonnink is vlak bij de
muur van de kerk onder de zonnebloemen
ingeslapennu richt hij met moeite zijn loom
lichaam weêr op, bindt zijn beenstukken van
hennepschors vaster aan evenals zijne ver
sleten gordelriem om zijn havenloos hemd,
gooit zijn langen witten baard naar één kant
om zijn bedelzak over den anderen schouder
te kunnen slaan. Nu richt hij zijn schreden
naar de isba's slaat met zijn staf tegen de
roode en blauwe luiken en wacht geduldig
af tot er iemand te voorschijn komt Wan
neer dë deur niet geopend wordt, gaat hij
in gebogen houding zijns weegs naar de
volgende hut en met het grootste geduld
vraagt hij een aalmoes uit naam van God
en de heiligen.
Wordt vervolgd).
