NIEUWS
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
EENE NECROLOGIE.
GEEN TIJD.
"buitenland.'
Plaatselijk Nieuws.
r¥o 65
Woensdag 12 Augustus 1908.
Zeven-en-dertigste jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75;
Franco per post door het geheele Rijk 1.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonno.69.
ADVERTENTIËN:
Van I6 regels 0.50; iedere regel meer 7ll, Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte
In onze dagen is het een gewoon
verschijnsel, dat iedereen klaagt over
gebrek aan tijdMen zou dit en dat
o, zoo graag doen, maar men heeft
geen tijd. En inderdaad heeft deze
algemeene verontschuldiging een grond
van waaiheid. De samenleving van
heden heeft zoo iets zenuwachtigs
gejaagds, zoo iets spoortreinerig
telegrafisch, zoo iets telefonisch
automobilistisch, dat heel de mensch-
heid als voorlgezweept door 't leven
holt. Ja, zij die financieel onafhanke
lijk hun leven gansch voor hun ge
noegen leven, jakkeren in spoor of
motorcar langs de wegen, alsof hun
bestaan, hun leven ervan afhing om
ergens een kwartier vroeger aan te
komen dan een ander.
En zij, die inderdaad arbeiden,
hebben de snelheidsmanie zoo te
pakken, dat ze voor hun genoegen
gewoonlijk tweemaal zoo hard wer
ken dan anders.
Ze jachten zich naar concert of
tooneelvoorstellirig, naar variété-thea
ter of koffiehuis alsof daar hun be
langrijkste werk was.
Den eersten indruk dien men van
onzen gejaagden tijd krijgt, moet dan
ook wel deze zijn dat er thans heel
wat rneer en meer bijzonders verricht
wordt dan vroeger. Toch zou zulks
bij een nader ondetzoek lang niet
meevallen.
Waar zijn op het oogenblik de
geleerden, die tallooze folianten vol
schrijven te midden van zorgen en
strijd.
Waar zijn de kunstenaars, die als
een Titiaan honderden werken uit
voeren en op bun negentigste jaar
nog arbeidden, zonder behoefte aan
jaarlijkscbe badplaats bezoeken of
herstellingsoorden? Niet aan het
voortbrengen van meer en vooral van
beter dingen kan de hedendaagscbe
zenuwachtige gejaagdheid toegeschre
ven worden en het moet mogelijk
zijn zonder te veel rust, maar dan
toch zonder voortdurend jakkeren te
leven en daarbij nog iets tot stand te
brengen.
Een eerste eisch hiervoor is echter
het vast besluit te leven als vrij
mensch en niet als slaaf, noch van
den arbeid, noch van het vermaak.
Tegen de »eischen des tijds" moet
men zich weten te verdedigen.
Het beste en zekerste middel om
tijd te hebben is dan een regelmati
ge arbeidsverdeeling, waarbij men
zichzelf niet te veel sparen moet, met
behulp van overwegingen omtrent lust
of stemming. Die komen gewoonlijk
wel als men goed bezig is. Daarbij
moet men zich immer voornemen
alles ineens voor goed en niet voor-
loopig af te doen. Deze methode, in
onze dagen zeer in zwang, brengt
allerlei balf voltooid werk in de we
reld dat tevergeefs op afdoening wacht.
Maar aan het slot dient bovenal de
raad laat u geen nutteloozen arbeid
aanleunen. Geen mensch bijna is
thans vrij van alleilei vereenigings-
en comite-functies, die een stroom
van arbeid in de wereld brengen,
zonder daaraan ook maar eenigszins
evenredig nut. Het «schoenmaker hou
je bij je leest!" wordt daar haast immer
vergeten.
Wie zijn arbeid regelmatig verricht
en zich vrij houdt van werk, dat hem
noch anderen van nut is, zal ook, in
onze dagen steeds tijd hebben voor
iets bijzonders, voor bem of voor
anderen van belang en zal zeker zijne
gezondheid beter bewaren dan thans
veler gewoonte is.
Graaf Leo Tolstoi geeft den strijd
tegen de Russische bureaucratie niet
op. Nog slechts enkele weken geleden
zond hij aan de Europeesche pers een
vlammend protest tegen de wreedhe
den door de reactie in Rusland gepleegd,
thans weer zendt hij aan de Daily
News en enkele andere Engelsche
bladen een artikel, waarin hij opnieuw
den Russischen machthebbers uit-
noodigt hem zelf te gaan vervolgen
en niet hen te doen lijden, die slechts
zijn volgelingen of vereerders zijn.
Voor de toestanden in Rusland is dit
schrijven wel teekenend. Tolstoi criti-
seert er in het vonnis, uitgesproken
over een jongen man, die in het bezit
werd gevonden van verschillende wer
ken van Tolstoi en voor deze misdaad
tot een gevangenisstraf] van een jaar
werd veroordeeld. Als een eenvoudige
lezer van mijn boeken als een misda
diger wordt vervolgd en gestraft, dan,
zegt Tolstoi, zou het toch zeker in
de allereerste plaats noodig zijn mij
zelf te vervolgen en me te beletten
verder nog te schrijven.
De Russische regeering echter durft
blijkbaar Tolstoi, wiens vervolging een
verontwaardigd protest van geheel
do beschaafde wereld zou uitlokken,
omdat zij niet geheim zou kunnen
blijven, niet aan en zoo wreekt men
zich op de lezers en verspreide:s van
Tolstoi's werken. Zeer terecht schrijft
de Daily Neivs: De Tsaar en zijn
ministers zijn bevreesd voor Tolstoi's
overbeerschenden zedelijken invloed.
Zij weten dat het volgens hun stelsel
logisch zou zijn den grooten leeraar
den arbeid onmogelijk te maken en
hem te vervolgenmaar zij weten
ook dat deze daad, een logisch gevolg
van hun staatkunde, een van die mis
daden zou zijn welke de historie
nimmer vergeeft.
In het artilleriekamp te Lydd in
Engeland, waar het Britsche territo
riale leger oefeningen houdt, werden
de soldaten Vrijdagnacht om 1 uur
op eens gewekt, oindat alle paarden,
ten getale van 500, weggeloopen
waren. Een storm had de beesten
schichtig gemaakt, ze waren alle van
hun koppels losgebroken en het land
ingerend. In denstikdonkeren nacht
moesten de soldaten de beesten gaan
zoeken, 't Was lang geen gemakkelijk
werk. Sommige paarden waren gewond.
De vliegmachine van Wright.
De Amerikaan Wilbur Wright heeft
Zaterdag te Le Mans zijn eerste, met
groote spanning te gemoet geziene
proef in het publiek afgelegd met
zijn aeroplane.
De tocht, ofschoon kort van duur
slaagde volkomen, en men gelooft,
dat een nieuwe aera voor het vliegen
is aangebroken.
Het apparaat is verwonderlijk ver
nuftig. Men wist niet, wat men het
meest moest bewonderen, de start,
het vliegen of de gemakkelijke lading.
Het toestel steeg dadelijk met
Wright 10 M. in de lucht. De groot&
witte vogel beschreef een cirkel door
de lucht, steeg tot 15 M. en keerde
over eenige dennenboomen naa: de
plaats van opstijging terug. Daarna
legde Wright een weg af met scherpe
bochten, waarbij het apparaat bijna
zijwaarts kwam te liggen en landde
eindelijk kalm in de nabijheid van de
plaats, waar de opstijging had plaats
gevonden.
Wright werd luide toegejuicht en
ontving vele gelukwenschen.
De machine ontwikkelt een kracht
van 25 paarden, en kan per uur 55
a 60 K.M. afleggen met een totaal
gewicht van 450 a 500 K.G.
Te parijs is weder een moord ge
beurd, bijna onder dezelfde omstan
digheden als die in de me Bondy op
de juwelierster Sauvezou.
Thans is het slachtoffer een 67-
jarige kanlenkoopvrouw, wonende op
de faubourg St. Honoré. De onge
lukkige werd door haar concierge ge
vonden, liggende op den grond, het
hoofd bijna van den romp gescheiden.
Het lijk lag tusschon slaap- en eet
kamer, te midden van een massa
kantwerk. Alle kasten en laden waren
door elkaar gehaald, het linnen en
de kostbaarheden over den grond
verspreid
De vrouw moet overvallen zijn,
terwijl zij haar middagmaal bereidde
en wel door lieden die met haar
gewoonten op de hoogte waren.
In de Zaterdagavond gehouden
vergadering der Kamer van Koophandel
en Fabrieken deelde de voorzitter
mede, dat ingekomen waren de navol
gende stukken
1. kennisgeving van het Dagelijksch
Bestuur der Gemeente, dat tot beëe-
digde wegers en meters zijn benoemd
de beeren K. en W. van Doorn;
2. verschillende verslagen van Ka
mers van Koophandel
3. de jaarcijfers van de commissie
voor de contróle en statistiek;
4. van den minister van Landbouw,
Handel en Nijverheid een verslag
omtrent den toestand van den land
bouw in 1907;
5. van denzelfden minister een rap
port omtrent de samenstelling van
soda.
6. Jaarverslag omtrent de ontgin
ningen van de staatsmijnen in Limburg.
7. Van den minister van Landbouw,
Handel en Nijverheid Handelsinlich
tingen met een alphabetisch register
voor den len jaargang;
8. Twee voorloopige rapporten van
de loodwitcommissie.
Al deze stukken worden voor ken
nisgeving aangenomen.
Naar aanleiding van een ingekomen
verzoek om steun aandehandelsreizigers
vereeniging in Noord-Holland op haar
adres aan de H. IJ. S. M. tot ontheffing
in de bijslag in D-tieinen besloot de
Kamer na eenige discussie op voorstel
van de voorzitter den nieuwe dienstre
geling af te wachten. Mogelijk wordt
daarin toch aan de bestaande bezwa
ren te gemoet gekomen.
Het door de bekende journa
listen-straatzangers,de heeren Pisuisse
en Blokzijl, gegeven voorbeeld vind
nog steeds navolging. Zoo werd onze
gemeente j.l. Zaterdag bezocht door
Uit het Zweedsch van
SOPHIE ELKAN.
2)
Wat mij voor Falkman inneemt, is liet feit
dat liij niet van spelen schijnt te houden,
tenminste hij bemoeit zich veel meer met
mevrouw Marius dan met den dokter. Hij
bewondert haar zeer, dat kan ik wel van hier
boven zien. Zijn lach is buitengewoon aan
stekelijk, echt jeugdig en aangenaan om aan
te hooren.
Hij liet zich van daag aan Louise voorstel
len. Het gansche gezelschap was na het eten
bijeen in mevrouw's zitkamer, waar Falkman
een zijner zoogenaamde humoristische liedjes
voordroeg, een zeer geestige parodie op den
dokter en diens kringetje. Aangezien hij hier
nog slechts enkele dagen is geweest, heeft
mevrouw Marius hem zeker van verschillende
aardige bijzonderheden voorzien. Onder meer
kwam ook de «groote vischvangst" voor. Het
strekte hem tot verontschuldiging, dat hij er
geen getuige van was geweest.
Ik verzond eergisteren mijn brief niet, ho
pende dat gij u niet ongerust zoudt maken.
Ik voel mij eer beter dan erger. Hier in het
pension heerschte intusschen eene gedrukte
stemming, ofschoon allen beproeven er zich
overheen te zetten. Rector Balie is stervende.
Het was te verwachten, want hij kwam dood
ziek hierheen en de dokter gaf van het begin
af geen hoop. Het doet mij en Louise veel
leed om zijne arme vrouw, die den laatsten
tijd dikwijls bij mij kwam. Zij is geheel wanhopig.
Mij dunkt dat mevrouw Marius meer voor haar
moest doen. Men kan niet eischen, dat zij
zoo bijzonder diep zou voelen voor allen, die
leven, lijden en sterven onder haar dak;maar
zij moet niet veel hart bezitten. Zij schijnt
zich alleen bezig te houden met vroolijke,
mooie of begaafde lieden en, aangezien mevrouw
Balie vermoedelijk nooit iets van dit alles
geweest is en het natuurlijk niet zijn kan
onder de tegenwoordige omstandigheden, wordt
zij door de jonge vrouw des huizes behandeld
op eene manier, die zij in hare groote droefheid
misschien niet opmerkt of voelt; maar die
even pijnlijk is om aan te zien als het kippen-
visschen van den jongen Molén
Heden werd Balie begraven. Alle gasten, die
daartoe in staat waren, volgden het lijk naar
het kerkhof. Wij hadden een aantal kransen
van de heerlijkste bloemen gemaakt, de kist
verdween daar bijna onder. Arme weduwe! Zij
is toch zulk een zelfopofferend, besluiteloos,
onpractisch wezen, vol toewijding, dat onge
schikt is om alleen in de wereld te staan. Voor
het overige is zij volstrekt niet wat mevrouw
Marius gewoon is «interressant" te noemen,
zij is iemand van middelbare leeftijd, met een
zeer onbeduidend uiterlijk en schuwe manieren.
Het is vandaag heel stil, de meeste heeren
zijn naar Monte Carlo gegaan. Mevrouw Ma
rius jammert vreeselijk over het sterfgeval;
het is zoo verschrikkelijk onaangenaam voor
de overige gasten! Zij zit nu met Falkman
in den tuin en schijnt iets te beoordeelen, dat
hij geschreven heeft. Zij zien er heel vroolijk
uitmaar dragen er zorg voor niet hardop
te lachen, daar mijn balkondeur wijd open
staat en zij weten dat mevrouw Balie hier bij
mij op de sofa ligt
Het is nu bepaald dat de arme
vrouw over een paar dagen, zoodra zij wat
tot adem kan komen, naar Kopenhagen terug
keert. Zij maakt zich zeer zenuwachtig over
de terugreis, vooral over haar oponthoud te
Parijs, waar zij geen sterveling kent. Te Ham
burg komt haar zuster haar tegemoetvan
daar af ziet zij niet meer tegen den tocht op,
die dan ook gemakkelijk is met haar heiden.
Wij trachten alles zoo goed mogelijk voor
haar te regèlen en vertellen haar waar zij
haar intrek moet nemen en wat zij doen moet
maar zij is bijna buiten zichzelve van angst.
Dat ergert mevrouw Marius. Zij zegt dat zij
zich aanstelt als een klein kind en niet als
iemand van over de veertig; de doktersvrouw
was niet ouder dan achttien jaar, toen zij van
Parijs naar Stockholm reisde en toch ging
alles even prachtig. Als men maar niet senti
menteel is en geen spoken ziet op klaarlichten
dag! De dokter wil niet dat mevrouw Balie
zooveel bij mij zal zijnhij beweert dat zij
mij van streek helpt en dat het hare schuld
is, dat ik mij de laatste da ren een weinig
matter voelde, doch dat is zoo niet; het doet
mij alleen leed haar in het geheel niet tot
hulp te kunnen zijn
Gode zij dankDe zaakt komt in
orde. Zij heeft mij juist haar afscheidsbezoek
gebracht. Nauwelijks was zij naast mij gezeten,
of zij begon het mij te vertellen.
«Och, mevrouw Arvidsen, ik ben zooveel
moediger gestemdFalkman is zoo allervrien
delijkst en zorgzaam geweest. Hij heeft een
broeder te Parijs en schreef hem, met het
verzoek mij aan het station op te wachten
en naar een hötel te brengen. Ik zal beproeven
hem zoo weinig mogelijk last te gevenmaar,
lieve Hemel, welk eene rust te weten, dat men
iemand heeft, die naar u om zal kijken. Och,
wat zijn de menschen toch goed
Wordt vervolgd).
