NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht, Schetsen uit de rectaal. BINNENLAND. No. 52 Woensdag 30 Juni 1909. Acht-en-dertigste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. UIT ZUID-NEDERLAND. FEUILLETON. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden met Zondagsblad 0.75; Franco per post door bet gebeele Rijk 1. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. BureauLange straat 71. Telephoonno. 69. ADVERTENTIËN: Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 7V. Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Wie veel reist, en zich een beetje ophoudt met die droge maar belang wekkende lijsten die men «statistieken noemt, kan een verschijnsel waarne men dat voor het Germaansch gedeelte van Europa zeer verheugend mag heeten. Het groote internationale ver keer der reislustigen richt zich inder daad steeds in verminderden mate naar het heldere en wellustige Italië, naar het gloeiende Algerië of de weel derige Zuidkust van Frankrijk. De stroom gaat opwaarts tot den versten Scandinavischen uithoek, en indien men een hotel op den Noordpool kon inrichten, 'k wed dat het druk bezocht zou worden. Wat zou daarvan de oorzaak zijn? Gewis de steeds groeiende en bloeiende ontwikkeling der Germaansche volke ren. Het licht komt van hst Noorden Daar worden hoogescholen gesticht voor het volk, daar wordt het drank misbruik uitgeroeid, daar worden omwentelingen op wreedzame wijze bewerkt Ook de kunst heeft daar haar deel aan, en wie het in twijfel trok heeft slechts na te gaan wat er tusschen Zuid en Noord gebeurd is in de laatste jaren. Het is toch nog zoo lang niet geleden dat er tusschen de twee landen een intellectueele grens was. Wie wist in het eene wat de gees- tesstroomingen waren van het ander? De Nederlandsche Congressen hebben veel bijgedragen tot een intiemen versmelting, tot een volkomen op-de- hoogte-zijn-en zie, langs beide kanten heeft men echt verrassende ontdek kingen gedaan. De namen van de groote schrijvers zijn tot welke pro vincie der Nederlanden zij ook be hoorden even populair geworden. Wie heeft niet in het Noorden, de mooie, zangerige verzen gelezen van een Gezelle? De manhaftige en held haftige dichtstukken van een Roden- bach? Het schilderachtige proza van een Stijn Streuvels die in ijzer en brons zijn visioenen vereeuwigt. Wie heeft er niet gedroomd bij die stik- vloeiende zangen van Karei van de Woestyne? En wordt cyriel Buysse, een Vlaming in merg en been, niet door velen als een Noordnederlander aangezien En hier, in het Zuiden, zou er wel een intellectueel zijn die niet genoten heeft een Couperus en een Van Looy, een Van Deyssel en een H. Swarth? En Van Maurik vindt men hier in de handen der straatjeugd, zooals ik eens een boek van Conscience zag liggen op de knieën van een bedelaar dicht bij Amsterdam. Die instellectueele omgang heeft tusschen beide landen een zeer gevoe lige toenadering bewerkt die uiterst gelukkig is. En die toenadering blijkt uit een reeks feiten, de eene zoo be langrijk als de andere. Het meest kenschetsende in de laatste maanden is natuurlijk het oprichten der offici eels commissie belast met het opzoeken der practische middelen om het goederen- en gedachten verkeer tus schen Noord en Zuid te bevorderen. Maar wie weet niet hoe druk het onderlinge verkeer tusschen de twee landen reeds wasDe Vlaamscbe studenten gaan naar Leiden, waar zij, zooals een hunner het op den eersten vakantieleergang uitdrukte, leeren trotsch zijn op hunne taal! En de Noordnederlandsche reislustigen ko men naar hier, naar Vlaanderens gouden kust, naar Oostende, de ver gaderplaats van wat Europa aan Highlife telt, naar Blankenberghe, het vroolijke en burgerlijke stadje, naar Heist en Knocke en Dumbergen, de rustige en stemmige badplaatsen waar men zich komt verpoozen in de gouden tinteling der zee, het gouden zand van het strand en de gouden stralen der heete zomerzon. Het Zoute, de laatstgeboren Belgische badplaats, zoo dicht bij Walcheren, nu nog eenvoudig en stil, morgen misschien een druk bezochte en weelderige badplaats, stil aan 'l groeien. En zoo sluit zich de eene schakel aan den anderen en wordt de rijke kroon voltooid die de badplaatsen hier glin sterend op het hoofd van het trotsche Vlaanderen drukken. Julius Sabbe Prof. Brugge 30 Juni 1909. De Koningin en de Prins hebben Zondagmiddag een rijtoer gemaakt in een victoria met twee schimmels, door den Prins gemend. De Koningin. Men schrijft uit Apeldoorn aan 't Handelsbl.: Sinds haar verblijf op het Loo rijdt de Koningin bijna dagelijks uit, door gaans naar de Hoog-Soerensche en Wiesselsche bosschen. Slechts bij uit zondering strekt H. M. hare uitstapjes, die gewoonlijk niet langer dan anderhalf of twee uur duren, uit tot het dorp. De Prins vergezeld veelal H M. op deze rijtoeren. Dan gaat geen gevolg mede en ment de Prins zelf de schimmels. Gistermorgen te 10 uur vertrok Z.K.H. per auto naar Zwolle, om daar zich bij de Koningin-Moeder aan te sluiten voor de reis naar Groningen. De Koningin reed te half twee met een hofdame uit naar Hoog-Soeren, waar vandaag het Juliana-feest met kinderspelen, wedstrijd van versierde rijwielen, muziekuitvoering enz. wordt gevierd. H. M. ziet er in de laatste'dagen bijzonder opgewekt uit. De Maatschappij van Welda digheid te Frederiksoord zal in Augus tus a.s. haar 25 jarig bestaan vieren. Z. K. H. Prins Hendrik der Neder landen heeft de uitnoodiging van commissarissen om het feest met zijne tegenwoordigheid te vereeren aange nomen. Een prijsvraag. De Nationale Vereeniging tot be strijding van den Woeker te 's-Graven hage heeft het voornemen een prijsvraag uit te schrijven en wel: a. voor prentbriefkaarten. De teekening mag niet grooter zijn dan 13 c.M. lengte bij 8 c.M. breedte en moet behalve den naam der Vereeni ging: Nationale Vereeniging tot Be strijding van den Woeker, eene pak kende voorstelling geven, waardoor propaganda gemaakt wordt voor het doel der Vereeniging. De door de jury, bestaande uit de heeren Joh. Braaken- siek, AmsterdamToon Dupuis, Den Haag, en J. J. v. d. Sande Bakhuyzen, Den Haag, bekroonde teekening blijft het eigendom der Vereeniging. Aan den bekroonde zal een prijs worden toegekend van f50. Teekeningen worden ingewacht vóór '1 September 1909 bij den secretaris, Groot Hertoginnelaan 121 te 's-Graven- hage, in gesloten couvert, zonder naam, maar alleen voorzien van een motto De naam van den inzender moet bijgevoegd worden eveneens in ge sloten couvert met hetzelfde motto. b. Voor een etiket ter groote van 5'/, c.M. lengte bij 3'/i c.M. breedte. Dit etiket moet ook den naam dragen der Vereeniging en mag verder be vatten een teekening met of zonder pakkend opschrift, hetzij zoodanig opschrift alleen. Voor het bekroonde ontwerp wordt een prijs van f 25 toegekend. Een tentoonstelling op een eiland. 't Klinkt wel ongelooflijk, toch is het waar. Op Urk zal binnenkort een tentoonstelling gehouden worden van alles wat betrekking heeft op huisvlijt. De vereeniging voor werkverschaffing heeft besloten een tentoonstelling te houden van Urker houtsnijwerk, dat in vroeger en later jaren door Urkers in de vrije uren met gebrekkige hulp middelen is vervaardigd. Zij zal ge houden worden, gedurende de maanden Juli, Augustus en September in de oud-Ürker kamer, en belooft zeer be langrijk te worden, daar reeds vele zeer kunstig bewerkte voorwerpen zijn ingezonden als stoven, doozen, mangel- planken, keurig uitgevoerde knipsels, enz. Voor de fraaiste der ingezonden voorwerpen, die in den afgeloopen winter zijn vervaardigd, zijn prijzen uitgeloofd. Het doel der tentoonstelling is het aanmoedigen van de houtsnijkunst en het bevorderen van het vreemdelingen verkeer. ZwCt.) Fruit. Men meldt uit de Betuwe: De kersenpluk is begonnen. Op de veilingen der vereeniging «Over- Betuwe" werden in de afgeloopen week 27.000 pond aangevoerd, die willige koopers vonden. Men besteedde voor le qualiteit 8 a 14 cent, voor 2e qualiteit 4 a 6 cent per pond. De bessenoogst is afgeloopen en heeft bevredigende resultaten opge leverd. Peren en appelen zijn er voldoende en beloven bij middelmatige prijzen een goede opbrengst. De pruimenoogst zal echter niet meevallen. Dure tijden. Men schrijft uit Friesland: Als een bewijs, hoe slecht het er op 't oogenblik in het landbouwbedrijf uitziet, kan dienen, dat bij een plaats gehad hebbende verpachting van het grasgewas, zulke fabelachtige prijzen geboden werden, dat de notaris een oogenblik de verkooping onderbrak door te vragen of men wel begreep, dat men niet het land kocht, doch alleen maar het op 't veld staande gewas. Slechts even had dit woord echter invloed, want spoedig daarna werd weer met groote woede geboden. Andere boeren, die hieraan niet mee doen, gaan reeds vee afzetten, zoodat het op de veemarkten wel najaar lgkt, Op z'n minst t.... 't Afgodje. ....Toen ze kwam kijken of ie nu klaar was om uit te gaan, vond zij den ouden man zitten in een hoek bij het raam; met het gezicht in de handen verborgen Heel zachtjes ging zij naar hem loe. Sloeg een van haar schrale, knokige armpjes om zijn schouders en drukte haar wang tegen de zijne.... «Vader,» zei ze, haast fluisterend, en hij begreep wat er in dat woord, toen ze 't uitsprak, lag.... «Vader,zei ze, hem over de grijze haren strijkend. «Zou je nou niet gaan?.... 't Is al over zevenen.... An ders is ie misschien weg.» Ze deed zoo baar best om gewoon, kalm te schijnen, het strompelende vrouwtje, dat in de laatste weken wel tien jaar ouder was geworden.... Zij voelde zoo diep, wat er, nu, in hem moest omgaan. Nu veertien dagen ge leden; toen zij hem het verschrikkelijke vertellen moest, dacht ze dat hij krank zinnig zou worden.... Hij had zich ge rukt aan de haren en terwijl de tranen hem over het gelaat stroomden, had ie dan weer plotseling uitbarstend in geschater, gejoel van valsche, schrille geluiden, geschreeuwd van «Kom dan bij paatje, kleine Loes!.... Waar is m'n Loesje dan?....» Hij was neer gehurkt, met uitgestoken armen, als wachtend een klein kindje, dat op hem aan kwam trippelen.... En hij vroeg aan het onzichtbare, denkbeel dige wichtje: «Raad eens wat paatje voor je heeft meegebracht, Loes?.... Ja, maar eerst 'n lekker zoentje! Eerst een zoen voor paatje!» En dan brulde hij weer in smart, zóó vlijmend dat ze zich niet kan uiten. Die de ziel verscheurt. Die wonden slaat, als een mes dat kerft; dat scheurt.... «Och God, manlief,» had moeder gesmeekt. «Kom toch tot je zelf 1 Denk toch ook eens aan mijAlles kan nog terecht komen....» Hij had haar gewenkt om weg te gaan; hem alléén te laten met z'n verdriet. Ze was bang.... Had telkens om een hoekje gegluurd. Maar hij lag op het bed en zijn zwaar, breed lichaam sid derde van verdriet. Werd geschokt door uitbarstingen van het groote leed, dat over hem was gekomen. En dien heelen avond had hij gezeten met Loes d'r portretje.... Van toen ze vijf of zes jaar oud was.... In z'n hand. Moeder begreep zoo heeiemaal wat er in hem omging. Zij wist wat Loes voor vader ge weest was, altijd... Hoe ze zijn lieveling, zijn afgod was geweest. Van wie hij geen kwaad kon hooren... Tegen ieder een was Willem Hopmans een strenge, stugge, barsche kerel. Z'n arbeiders hadden allemaal 't land aan den baas... Erkenden dat-ie eerlijk was, maar haatten het snauwerige, ruwe, hem eigen. Tegenover iedereen was bij wan trouwend norsch... En zelfs moeder had in de twintig jaren van bun getrouwd-zijn geleerd hem naar de oogen te kijken... Toeu zij zoo ziek was geweest en dat ongemak aan haar slrompelende been eruit had overgehouden, ja, toen zorgde vader voor dokter en medicijnen, maar daar mee was 't ook uitHij zag haast niet naar moeder om... Ging in z'n werk op. Alleen Loes kon vader om haar vinger winden. Als die een pruil lipje trok, dan kwam er iets aDgstigs op het beenderige baardgezicht van de grove, zware lijnen. En 't gebeurde dat vader... Die drukkende zorgen had en wiens zaken zachtjes maar zeker achteruit waren gekrabbeld... Dat vader erop uit toog om iets te koopen, te halen, waar Loes 'm om zeurde, om soebatte«Nee," had-ie eerst gezegd, »'t kost teveel ceoteoDaar mee uit!" Loes had hem eerst verbaasd-ver- schrikt; toen giftig-verontwaardigd aangekeken... En een boek genomen, waar ze in ging zitten lezen. Moeder bespiedde alles.... Hoe vader om de minuut oogje wierp naar Loes... Zou ze boos zijn?... Hij vroeg iets. Maar het meisje antwoordde met een knikje; bleef in d'r boek turen. Al zou je moeder nu ook honderd gulden hebben geboden, zóó-iets zou ze Diet gewaagd hebben. En een halfuurtje later, toen vader uitging, en bij, naar gewoonte, Loes een kus wou geven, draaide ze haar hoofd om en duwde hem weg... Moeder zag nu zeer duidelijk den angst in zijn oogen, de verslagen heid, den schrik, de droefheid. Toen-ie op zijn gewone uur thuiskwam, bad hij een pakje, in grauw papier ge wikkeld, bij zich. Moeder begreep dadelijk wat er in zat... Hij ging 't Loes, die al naar bed was, zelf brengen. En toen bij in de huiskamer terugkeerde, was-ie een ander mensch... Met licht en vroolijk- heid in de oogen... Wreef bij zich vergenoegd in de handen. Smakte hij zóó gezellig-lustigjes aan z'n pijp of hij een fortuintje had gekregen... Dat-alles doordien Loes «weergoed op hem was..." Vroeg-verouderd, sukkelend strompel- vrouwtje had geen wrok, alleen maar eindeloos medelijden met hem toen ze ging kijken of vader nog niet gekleed was... 't Portretje van zesjarige Loes lag weer voor hem... Van 't Hummeltje met de groote blauwe kijkers en de

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1909 | | pagina 1