BIJVOEGSEL
NIÉUWE AHERSFOORTSCHE COURANT
van ZATERDAG 27 NOVEMBER.
FEUILLETON.
Plaatselijk Nieuws.
Gemengd Nieuws.
DOMINEE S DOCHTER.
BEHOORENDE BIJ DE
Rectificatie.
In de Annonce der firma Kreym-
borg Co. in ons Dummer van de
vorige Zaterdag plaatsten wij bij ver
gissing dat een keuze in Demi-saisons
voorbanden was van f 13.75 tot f 46
Dit moest zijn van f3.75 tot f46.
De Voordracht ter benoeming
van een onderwijzer aan de openbare
lagere school 2e soort Hellestraat
(vacature C. J. F. Prins), bestaat uit
le. A. W. Boeckhorst te Groenlo.
2e. J. B. Nakken te Woudenberg. 3e.
G. ten Broeke te Oosterhuizen.
Op de voordracht ter benoeming
van een onderwijzer aan de openbare
lagere school 3e soort Koningstraat
(vacature A. A. Verburg), komen voor
le. J. B. Nakken te Woudenberg. 2e.
G. ten Broeke te Oosterhuizen. 3e.
G. G. C. Weijl te Epe.
Onder verwijzing naar de adver
tentieder Vereeniging Handel en Nijver
heid, voorkomende in dit blad, maken
ook wij van onzen kant er opmerk
zaam op, de z.g. pakjesavond van het
St. Nicolaasfeest te houden op Zaterdag
4 December a.s. Dit zou zeker alleen
daarom reeds aanbeveling verdienen,
wijl dan de Zondagviering er niet
behoeft onder te lijden en men bet
den neringdoenden op Zondag niet
lastig maakt.
De heer G. Salomonson Hzn
directeur der Koninklijke Stoomweverij
te Nijverdal, heeft voor eigen rekening,
twee eerw. Zusters uit bet St. Joseph-
gesticht alhier aan zijne fabriek ver
bonden ten bate zijner ruim 1600
arbeiders.
Met ingenomenheid is dit edele
werk niet alleen door de werklieden,
doch ook door de andere inwoners
van Nijverdal begroet.
Een nette woning is door de
directie in de nabijheid der fabriek
voor de Liefdezusters ingericht.
Door den heer H. Hoogland, uit
Utrecht, is in de sociëteit «Vereeni-
ging" hier Dinsdagavond een dam-
seance gegeven, waarbij hij alle 16
partijen won.
Eenige bestuursleden van het
Utrechtsch Dam-Genootscbap spraken
de aanwezigen toe en spoorden hen
aan, ook te Amersfoort een Dam-
vereeniging op te richten. Dit had in
zooverre succes, dat een voorloopig
bestuur werd benoemd en negeD
heeren zich als lid opgaven.
Het voorloopig bestuur bestaat uit
de heeren G. Woudenberg, J. Paling
en P. H. Dijksterhuis.
Mejuffrouw H. van Nijmegen
Scboonegevel, Directrice der Fröbel
school, heeft als zoodanig tegen Mei
1910 eervol ontslag gevraagd.
De heer D. J. Jager, luitenant
kwartiermeester bij de lie afdeeling
van bet le regiment veld-artillerie,
wordt met 1 Februari overgeplaatst
naar het korps torpedisten te Den
Briel.
De prijs der aan de Centrale
botermijn verhandelde boter was deze
week f 1.35 tot f 1 43 voor de onge-
zoutene en f l.40 tot f 1.49 voor de
gezoutene.
Aan mevrouw de wed. A. Rupp
geboren Sluis is ingevolge de weduwen-
wet voor ambtenaren een pensioen
toegekend van f130.
Onze voormalige stadgenoot de
beer Dr. W. H. Chr. van Esveld,
thans leeraar aan de Godelinde school
te Hilversum, is door het curatorium
van het Gymnasium te Zwolle nummer
één geplaatst op de voordracht voor
eene benoeming als leeraar in de oude
talen aan die inrichting.
Met het oog op het trichine
gevaar, hoorden wij dezer dagen van
velschillende personen, dat zij voor
eerst liever geen varkensvleesch aten.
Dit nu is niet enkel overdreven maar
ook misplaatste angst. Nooit geschiedde
de keuring der varkens nauwkeuriger
dan thans, nu de heer W. H. van
Haselen, plaatsverv. districts- en ge
meente-veearts wordt bijgestaan door
een rijkskeurmeester en hulpkeur
meester. Wie zijn vleesch betrekt uit
een goede spekslagerij kan zich over
tuigd houden dat dit voor het gebruik
volkomen gevaarloos is.
Het 2e Abonnementsconcert,
Donderdagavond in Amicitia gegeven
door de heeren Verheij en Louis Wolff,
de eerste piano de tweede viool, was
voor de ongeveer 150 aanwezigen een
avond van hoog kunstgenot.
No. 1 van het programma: Sonate
op 30, no. 3, G. dur, voor piano en viool,
bracht allen in verrukking over het
heerlijke samenspel van deze twee
kunstbroeders, die elkaar zoo volkomen
begrijpen. No. 2 en 3 Romance, F.
dur en Sonate, no. 7 D. dur op 10
nr.3,resp.voorvioolenpianosologafnog
meer te bewonderen en te genieten.
Allen waren onder den indruk van
het machtige kunnen dezer heeren.
Na de pauze: Kreutzer Sonate, A.
dur, op 47, voor piano en viool, Dit no.
werd ook onberispelijk en met diep
gevoel weergegeven. Een langdurig
applaus na bet laatste nummer ver
tolkte de wel verdienden doch den
aanwezigen voor het heerlijk vertol
ken der werken van den grootmees
ter der muziek den onsterfelijke
Beethoven.
In de plaats van wijlen den
heer J. H. van Munster, is als koster
aan de R. K, parochie van den H.
Franciscus Xaverius benoemd de
heer A. J. van Munster.
Bij Kon. besl. is benoemd tot
voorzitter der plaatselijke commissie
voor de ongevallenverzekering de
heer Jhr. S. M. van Reigersberg Ver-
sluys, oud-hoofdcommies ter gemeente
secretarie, en is als zoodanig met
ingang van 19 November eervol ont
slag verleend aan den heer T. Sanders
alhier.
De Oranje-Vereeniging zal op
Maandag 29 November des avonds ten
8 uur, in de zaal van den heer Otte
Heiligenbergerweg vergaderen ter
behandeling der navolgende agenda:
Openingswoord door den Voorzitter.
Verslag Secretaris over het afgeloopen
jaar. Verslag Penningmeester rekening
en verantwoording. Rapport Commissie
nazien der boeken. Verkiezing van 2
leden van het Bestuur wegens perio
dieke aftreding van de Heeren G. G.
van Lunteren en N. W. van Megge-
len. Rondvraag.
De aandacht
van onze lezers wordt gevestigd op
de in dit nummer voorkomendeannonce
van de N. V. Handels- en Crediet-
vereeniging, die de bekende 2 pCt.
Premieloten der Stad Antwerpen
aanbiedt op zeer gemakkelijke beta-
lingsconditien, namelijk tegen betaling
van slechts f3 f2 of fl per maand.
Deze loten trekken jaarlijks zesmaal
en aan de trekkingen zijn zeer hooge
prijzen verbonden van Frs 200.000
frs 100.000 frs 50 000 enz. enz.
De eerstvolgende trekking van deze
Loten beeft weder 10 December a.s.
plaats met 450 prijzen waaronder een
hoofdprijs van Frs. 100.000.
Gisteravond hebben de Hage-
spelers opgevoerd «Een huwelijk onder
Lodewijk XV", blijspel in 4 bedrijven
naar Alex. Dumas. Men bad dit stuk
ook kunnen noemenHoe bij verliefd
op zijn eigen vrouw werd, want dit is
de hoofdinhoud toch. De costuumsin
Lodewijk XV stijl stonden de spelers,
vooral de dames, bijzonder goed. De
mannen met witte pruik getooid, degen
op zij, rok en kuitbroek, de dames met
crinoline, het haar hoogopgekapt en ge
bloemde gewaden. Dit alles gaf iets
zonnigs en geestigs aan de tooneeltjes.
De korte inhoud is: Een Franscb
meisje uit adellijke familie is in een
klooster opgevoed en zeer intiem ge
worden met den broeder van haar
vriendin. Zij wordt nu uitgehuwelijkt
aan een rijk edelman zonder baar iets
te vragen. Ze is getrouwd eigenlijk
voor ze bet zelf weet met den Comte
de Candale (Verkade). Man en vrouw
kennen elkaar niet en voelen natuurlijk
ook niets voor elkaar.
Het huwelijksbootje dreigt te stran
den, ook omdat de chevalier de Val-
clos (v. Staalduinen) blijft doorgaan
met zijne belle het hof te maken.
Langzamerhand komt er verandering
ten goede. De echtgenoot begint
meer op zijn vrouwtje te letten,
vergelijkt haar schoonheid met
die van zijn minnares, ziet haar
deugden en eindigt met verliefd op
zijn vrouw te worden, hoewel hij zich
zelf wijs tracht te maken, dat bet niet
zoo is.Zij ondergaat hetzelfde proces. En
ze krijgen elkaar. De teleurgestelde
minnaar heeft afgedaan.
Al zit er nu juist niet veel karak-
terteekening in dit stuk, toch is het
een aardige aaneenschakeling van leuke
tooneeltjes. De dialoog is geestig.
Het spel was volkomen in overeen
stemming met het stuk, weinig han
deling, hoofdzakelijk zeggen. En dit
werd meer dan verdienstelijk gedaan
Alice Plato was zoo naïef mogelijk,
een echt meisje pas van school, Ver
kade nu geen stijve Engelschman,
maar zwierig en chic. Het kamer
meisje was een handig, aantrekkelijk
katje, Coen Hissink als de ouder-
wetsche Generaal was prachtig, zooals
trouwens het spel van allen.
Het was niet erg vol in Amicitia.
Voor de thuisblijvers jammer, want
zij hadden ook stellig genoten van
het aardige blijspel, dat zonder souf
fleur werd afgespeeld, vlug en vlot.
Even tien uur was liet afgeloopen.
Op beleefd verzoek van den
Kerkeraad der Ned. Herv. Gemeente
worden de predikbeurten in de St.
Joriskerk niet door ons opgenomen.
De overige predikbeurten bij de kerk
genootschappen zijn op Zondag 28
Nov. geregeld als volgt:
Evang. Luth. Kerk.
Voorm. 10 uur, Ds. de Meijere.
Rcmonstrantsche kerk.
Voorm. 107» uur, Ds. A. M. A. Reyn-
ders van Amsterdam.
Doopsgezinde Kring.
Eet logegebouw Van Persijnetraat No. 1.
Voorm. 107» uur, Ds. E. M. ten Cate.
Gereform. kerk (Langegracht).
Voorm. 10 uur, Ds. Donner.
'sAv. 57» uur, Ds. Donner.
Gereform. kerk (Zuidsingel).
Voorm. 10 uur, Ds. Teerink.
's Av. 57» uur, Ds. Teerink.
Vrije Gereform. Gemeente.
Voorm. 97» uur, de Heer A. Spijk-
hoven van Driebergen,
's Av. 5 uur, de Heer A. Spijkhoven.
Chr. Gereform. Gemeente.
Lokaal «de Zaaier".
Voorm. 97» uur, Godsdienstoefening,
's Av. 57» uur, Godsdienstoefening.
302ste NTiATSLOTEbkJ.
Eerste klasse.
Trekking van 24 en 25 November 1909.
(600 loten).
Ten kantore van den Collecteur
A. C. R. O. Leln weber te Amersfoort
(Breedestraat 22) zijn aan de navol
gende nummers te beurt gevallen:
Prijzen van f20.
6250 6251 6253 7986 7998 8945 15391
15661 15675 en 16042.
Te zamen 10 prijzen.
De tweede klasse trekt van 69
Dec. 1909.
Dr. Kuyper.
De N. Ct. maakt melding van een
gerucht, volgens hetwelk hoogst
achtenswaardige en aanzienlijke vrien
den van dr. Kuyper de nieuwe
landvoogd van Nederlandsch-Indië
onder meer bij hem zeer sterk op
de benoeming van een eereraad in
zake de decoratiequaestie hebben aan
gedrongen. Doch dr. Kuyper zou ge
weigerd hebben.
Op aandringen van den heerGom-
pers, den bekenden Amerikaanschen
arbeidersleider, hebben ongeveer
20.000 meisjes van 17 tot 20, allen
werkzaam in fabrieken van dames-
kleeding in het Oosten van New-York,
den arbeid neergelegd. Zij eischen
korteren arbeidstijd en hooger loon
en zij hebben alle kans bare eischen
ingewilligd te zien, daar de fabrikanten
juist op het oogenblik geen arbeids
krachten kunnen missen.
Men zal zich herinneren dat
verleden winter te Elburg eenige
visschers, die op het ijs aan bet
spiejingkloppen waren, in de Zuider
zee zijn afgedreven, en een gevaar
lijken nacht op zee hebben doorge
bracht.
Naar aanleiding daarvan heeft zich
toen een commissie gevormd voor
het inzamelen van gelden, om in de
eerste plaats de visschers, die hun
netten hadden verloren, geldelijk te
steunen en voorts in het bezit te
komen van een ijsvlet, om in het
vervolg in dergelijke gevallen de in
gevaar verkeerenden te kunnen helpen.
Een bedrag van omstreeks f 2200
is thans voor en een ander bijeen.
Een droevig abuis.
In één van de nieuwe Rotterdamsche
buurten 't Westen, 't Noorden,
't Oosten, wat doet het er toe, 't
geval wordt er niet minder droevig
om waren zij komen wonen, de
jonggehuwden, de gelukkigen, de ver
liefden.
Ze beminden elkaar, ze hadden een
vroolijk bovenhuisje, ze wilden slechts
eikaars geluk, ze hadden een bad
kamer en gaslicht, zij was knap in
't huishouden, hij had een goede be
trekking en was een handig kunste
naar, ze aanbaden elkaar eu waren
tevreden.
Toen gebeurde 't, gisteravond, dat
hij, thuiskomende haar in tranen vond
en in de keuken.
Het was al laat, zeer laat.
En 't was juist gebeurd. Zij had
te bard aan de kraan van de water
leiding gedraaid en zie, de kraan
o, die kranen in de nieuwe boven-
huisjes! bad «knap" gedaan en
was afgebroken. Nu gutste het water
er uit en de gootsteen was volge-
loopen en stroomen kostelijk leiding
water gutsten over den vloer.
Goddank dat je er ben, snikt
zij. O, draai toch gauw de hoofdkraan
dicht.
Hij vergat haar een kus op het
voorhoofd te drukken, zoozeer was
hij ontsteld.
Dat kan niet, kreet bij, de hoofd
kraan is in 't benedenhuis en daar
wonen nog geen menschen.
2^a,riaa 2v£lcïxa,ëlls.
5)
Zij hoorde de woorden niet, maar herhaalde ze,
totdat Arvid op een draf naar haar toekwam.
„Ik ben in den kerktoren geweest om naar je
te zoeken, Halene" zeide hij. „Ik was zoo bang
voor mijn zusje. Het was net alsof de weefstoel
of het orgel weggeloopen waren; je behoort in de
kamers I"
Malene voegde er byen bij het werk!"
Maar Arvid wilde Malene's geld niet verreizen.
Hij reisde van zijn salaris en kreeg drie maanden
vacantie. Zijne benoeming ontving hij op het
laatste oogenblik als een: geluk op reis. En Malene
reed twee mijlen mee met de diligence, om zoolang
mogelijk bij hem te zijn. Zij liep naar huis terug.
„Alles wat ik zie schrijf ik aan jou, Malene, dan
is het alsof je bij me waart. Was je dat maar
Het valt me zwaar, het zwaarst jou te missen,
liefste zuster I" Dat stond in den eersten brief,
dien Malene eenigen tijd daarna in de hand hield.
Zij las hem in zijn kamer op het Zuiden, zij las
hem in de kamer op het Oosten, in de kamer op
het Noorden, het Westen, zij las hem op de heide,
terwijl de zon het papier rood verfde, en in de
kooi bij het zieke schaap.
Maar Malene schreef hem niet terug. Zy kon
geen zinnen aaneenschakelen. Buiten in de zand
groeve zat zy en schreef met een geroeste spijker
in het zand, vele woorden die het zand zelf weer
uitwischte.
Een andere maal schreef hij„Wat is de wereld
toch prachtig, Malene I 't Is alsof ik de zon binnen
in mijn hart heb. Dag en nacht komen en gaan,
maar mijne vreugde is onveranderlijk. Malene,
mijn zusje, wij zullen elkaar altijd trouw blijven.
Geloof me, ik verlang naar de stille kamers ginds
op de heide, verlang naar den weg, die naar de
kerk voert, naar de kerksche mannen en vrouwen.
En naar jou verlang ik; maar dat verlangen i3
zonder onrust of smartwent ik weet, dat ik jou
vind, daar waar we scheidden. Malene, Malene, zal
je mij dan nog kennen, als ik kom, zal je mijn
jubelende blijdschap kunnen begrijpen I"
Malene las dien brief heel langzaam. In haar
hart vond zij geen weerklank van de vreugde, die
in zy'ne brieven zong.
Zij moest aan de begroeide weiden denken, aan
de bloemen in den greppel en aan de kleine beek
ja, de wereld daarbuiten was wel rijker dan
de stille heide. Was het niet gemakkelijk te be
grijpen, wanneer de wereld daarbuiten hem zóó
lokte, dat hij niet meer terug kwam? Malene
zwierf over de heuvels, staarde naar het Oosten
en kon haar weemoed niet overwinnen.
De wereld de wereld, dat was bosschen en
bergen en meren en diepe dalen met bloemen,
maar de wereld dat was ook menschen en het
waren juist die menschen door wie zij nu dien
angst voelde.
Een heele maand hoorde zij niets van hem. Dat
waren de langste dagen die zy ooit doorleefd had.
Alleen het kleine orgel hielp er haar doorheen.
Eiken avond liep zij den langen weg om den post
bode te ontmoeten, maar hij groette slechts, raakte
zijn brieventasch niet aan. Dan liep zjj naar huis
terug, zette zioh aan het kleine orgel en bracht
eenige tonen voort, zonder eene melodie te zoeken.
Zij wilde slechts het geluid der klanken in haar
oor voelen.
Den volgenden winter zou hij daar weer zitten
en de oude, zachte psalmen zingen, terwijl zy
kragen voor zyn hals en schouders knipte van het
witste linnen.
Toen meldde hij zijn thuiskomst.
Malene maakte van den nacht een dag, om
klaar te komen met alles wat zij nog doen wilde.
Zelf maakte zij het heele huis schooD als voor een
groot feest.
De witte gordijntjes voor de ramen hingen bleek
in het nevelig Octoberlicht. Maar zy zette heide
kruid in alle vazen en vlocht kransen voor de
familieportretten.
Zy slachtte het laatstgeboren lam, bereidde het
met zout en versch gekarnde boter en maakte
een prachtige pudding. Feest moest het zijn.
Zij dekte de tafel voor broeder en zuster en trok
de korenblauwe japon aan.
Nu stond zij met zijne hand in de hare. Dus
had de wereld hem niet van haar weggelokt.
Zy hoorde zijne stem, maar begreep de woorden
eerst niet. Zij hield zijne hand vast, trok hem naar
binnen en sloot de deur achter hem. Het gevoel
van vrede, dat haar nu vervulde, was kalm als
dat van den vrede des doods.
Zij aten van het lam en Arvid vertelde en
Arvid keek rond in de feestelijk versierde kamers
en Arvid zette zich aan het orgel en zong.
Malene wilde de lamp aansteken; want reeds
lang was de schemering over hen neergezonken;
maar Arvid verzocht haar nog te wachten.
„Kom hier by me zitten, zusje, dan zullen wij
tweeën over de toekomst praten!"
En zij ging zitten. Een nieuw voorgevoel door
trilde haar.
„Wy zullen immers nooit scheiden, nietwaar,
lieve?"
Zij antwoordde niet, hij wist het wel.
„Malene, waarom geloof je, dat ik de groote,
woelige wereld mooier vond dan onze stille heide?
Antwoord me!"
Zij antwoordde niet, er wa3 iets in hem dat ze
niet geheel begreep.
„Malene, ik heb het geluk daarbuiten gevonden
Begrijp je me nu? Ik wou het niet schrijven. Ik
wou zelf degene zijn, die je vreugde het eerst zag.
Verbeeld je, zusje, ik heb een klein meisje gevonden,
dat het leven met ons beidjes hier buiten wil
deelen als jij tenminste wilt, Malene? en
dat weet ik dat je wilt Waarom zeg ie
niets?"
Langzaam, als zwakke zuchten, gleden de woorden
in het duister en verdwenen, terwijl Malene zei:
„Ga je dan trouwen? Komt zij hier?"
(Wordt vervolgd).
