NIEUWE Nieuws- en Advertentieblad voor de Provincie Utrecht. BUITENLAND. SchelsgD uil de rechtzaal. No. 24. Woensdag 23 Maart 1910. Negen-en-dertigste jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG J. P. METZGER Jr., Tuinarchitect. Steniaweg ZEIST. Aanleg van Buitenplaatsen, Parken, enz. FEUILLETON. Amersfoortsche Courant ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15; Franco per post door bet gebeele Rijk 1.25. Afzonderlijke Nummers 3 Cent. Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag. Uitgever G. J. SLOTHOUWER. Bureau: Langestraat 77. Telephoonno. 69. AD VERTENTIËN: Van 16 regels f 0.50; iedere regel meer 77. Cent. Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend. Qroote letters en vignetten naar plaatsruimte. De goede verhouding tusschen Rus land en de Donau-monarchie, welke mogendheden sinds het uitbreken van de Balkan-cricis op gespannen voet hebben gestaan, is ten lange leste hersteld. Na langdurige onderhande lingen tusschen de kabinetten van Petersburg en Weenen hebben beide regeeringen geconstateerd, dat Rusland en Oostenrijk geen tegenstrijdige be langen hebben in huri Balkan-politiek en daarmee in de vriendschap hersteld. Natuurlijk is de verhouding niet weer zoo innig geworden als zij was vóór de annexatie van Bosnië en Herzego- wina, toen er een overeenkomst be stond tusschen beide natiën beti effende haar politiek op het Balkanscbiereiland, vastgelegd in het zoogenaamde pro gramma van Mürzsteg. Maar in elk geval staan zij thans niet meer als vijanden tegenover elkaar. De verklaring dat er tusschen Rus land en Oosteniijk-Hongarije volle overeenstemming bestaat inzake de Balkan politiek, gelijk men zal be grijpen, niets dan een verklaring voor den vorm. In waarheid hebben Rusland en de Donau-monarchie wel degelijk tegenstrijdige belangen op den Balkan, en bet beste bewijs daarvoor is, dat een goed jaar geleden Rusland bijna een oorlog met Oostenrijk is begonnen, alleen om de Balkan-quaestie. Maar Rusland heeft bet nu eenmaal ver loren in de Oostersche crisis van ver ledenjaar, en de regeering te Petersburg ziet blijkbaar iD, dat bet geen nut beeft, nu nog langer om die reden rnet Oostenrijk op gespannen voet te blijven leven. Of men in Duitschland deze ge beurtenis niet eenigszins met leede oogen zal aanzien? Dat de Donau- monarchie de overwinning op Rusland behaalde in de Balkan-crisis, was voor het grootste deel te danken aan de regeering te Berlijn, die Rusland liet voelen dat Duitschland, wal er ook gebeuren mocht, aan de zijde van Oostenrijk zou staan. Men heeft dat in Rusland de regeering van Keizer Wilhelm niet vergeven, en de ver houding tusschen Rusland en Duitsch land is eigenlijk niet zooveel gunstiger dan die tusschen Rusland en de Donau-monarchie was. Het zou dus geen wonder zijn, wanneer men het in Berlijn niet bijster aangenaam vond, dat Rusland en Oostenrijk weer min of meer goede maatjes worden, ter wijl de boosheid jegens Duitschland blijft bestaan in Petersburg. Nu moet men, althans volgens de officieuze bladen, niet te groote be- teekenis hechten aan de Oostenrijksch- Russiscb6 toenadering: deze lijkt niets hoegenaamd op een «ententes, zooals er bijvoorbeeld bestaat tusschen Engeland en Rusland. Het eenige doel is, een geregeld diplomatiek verkeer te herstellen, want sinds de Balkan crisis was de verhouding tusschen Rusland en de monarchie zoo gespad- nen, dal men opzettelijk den zieken Russischen gezant te Weenen, die zijn ambt niet kon waarnemen, niet ver ving. Nu zal er weer een werkelijke gezant komen, terwijl de wisseling van meeningen tusschen Petersburg en Weenen verder geregeld zal plaats hebben. Verder evenwel, zoo verzekert een officieus Weeuscb blad, gaat de toenadering niet. Het schijnt, dat in Turksche regee- rmgskringen weinig geestdrift heerscbt en dat weinig verwachting over de gevolgen van het aanstaande bezoek van koning Ferdinand van Bulgarije aanKonstantinopel worden gekoesterd. Het hoogste wat men er van verwacht is de zekerheid, dat tenminste voor enkele maanden geen hinderlijke inci denten tusschen Turkije en Bulgarije zullen voorkomen. Toch bestaat de neiging, zoo mogelijk, tusschen Turkije en Bulgarije op verschillend punten een soort toenadering te doen tot stand komen, waarbij in de eerste plaats wordt gedacht aan den aanleg van een spoorweg van Kumanowo naar de Bulgaarsche grens. Dit is een lijn, die voor Bulgarije economisch zeer belangrijk zou zijn, en met een brug over den Donau, aan den mond van de Isker, een tweede groote ver binding met den Levant zou kunnen worden, die voor Roemenië, Honga rije, Oostenrijk en Duitschland ook van groot nut zou kunnen wezen. De Bulgaren meenen, dat na bet toestaan van hetaanleggen derTurksche sectie van de Donau-Adrialijn in het belang van Turkije en Servië, de aan sluiting der Bulgaarsche lijnen aan de Turkscbe over Kumanowo niet kan worden geweigerd, daar deze lijn in bet belang van Turkije zoowel als van Bulgarije wezen zou. Dat Tsaar Ferdinand van zijn aan- wezegbeid zou gebruik maken, om zicb met de bestuursquaestie over Turksche provincies te bemoeien, ge looft mon in Konstantinopel niet. Men acht den Bulgaarsche koning veel te verstandig, om niet in te zien, dat zulke stappen voedsei zouden geven aan het tegen Bulgarije gekoesterde wantrouwen, en andere wenschen onvervulbaar zouden maken. Evenmin zal Tsaar Ferdinand van zijn bezoek gebruik maken, om wenschen te uiten over de reorganisatie der Bulgaarsche kerk, daar dit allicht tot onaange naamheden zou kunnen leiden, daar de Turksche regeering herhaaldelijk getoond beeft over die quaestie uit sluitend te willen onderhandelen met den Bulgaarschen Exarch. De gedachte aan een Balkanbond tegen Turkije, gevormd door Servië, Bulgarije en Montenegro, wordt in Turkije nogal kalm opgevat. In Militaire kringen stelt men zich veel voor van den indruk, die de groote parade tijdens de aanwezigheid van koning Ferdinand op dezen maken zal, wijl hij zal moeten inzien, dat sedert de nieuwe toestand is ingevoerd de zorg voor het leger niet alleen is toege nomen, maar rijke vruchten heeft gedragen. De Amerikaanscbe bladen deelen uitvoerig het reisprogramma mede van den oud-president Roosevelt, voor wien aanzienlijken en geringen even groote belangstelling blijven betoonen door geheel Nederland. Levering der verschillende gewassen tegen BILLIJKE PRIJZEN. alsof hij nog staatshoofd was. Te Assoean zal Roosevelt één dag blijven en te Luxor twee. Den 24en Maart zal hij te Cairo aankomen, waar hij zes dagen blijft en den 30en zal hij uit Alexandrië naar Napels gaan, waar hij den 2en April wordt verwacht. Van daar vertrekt hij naar Rome, waar hij blijft tot 6 April en van waar hij naar Spezza gaat om langs denzelfden weg, dien hij en zijn vrouw aflegden op hunne huwelijksreis, naar Genua te gaan, waar hij den 13en April zal aankomen. Den 15en April zal Roosevelt te Weenen aankomenvan daar gaat hij naar Boedapest, waar hij 18 en 19 April blijft en den 20en zal hij te Parijs aankomen. Van daar vertrekt hij 28 April naar Brussel en vervol gens gaat hij, over Rotterdam, Den Haag, Amsterdam en Hamburg, naar Cbnstiania, waar hij den 3en Mei wordt verwacht. Na een bezoek aan Stockholm, misschien ook aan Kopen hagen, zal hij den 9en Mei te Berlijn aankomen, waar hij tot 15 Mei blijft. Van daar gaat hij rechtstreeks naar Londen, waar hij den 16en of 17en Mei zal aankomen. Roosevelt hoopt vooral tijdig te Berlijn te kunnen zijn, om Keizer Wilhelm te ontmoeten, die nu zijn vacantie bekort om in Berlijn te zijn ten einde Roosevelt te ontvangen. bezuiniging in de administratie. Op voorstel van senator Aldrich, en met instemming van president Taft, behandelt de Senaat der Ver- eenigde Staten op het oogenblik een voorstel tot het benoemen van een commissie voor de herziening van de bestuursregeling. Tegen deze her ziening heeft niemand bezwaar; zij schijnt inderdaad hoogst noodzaakelijk te zijn. Senator Aldrich verzekerde, dat hij kans ziet, de kosten der ad ministratie met 300 millioen dollar per jaar te verlagen. Niet alleen zijn verschillende departementen veel te ruim geëquipeerd, maar er wordt ook veel geld verspild, doordat elke onder linge samenwerking inzake de dienst takken ontbreekt. Zoo laat bijv. elke tak van dienst, die daartoe neiging krijgt, zijn eigen land- en zeekaarten opnemen, teekenen en uitgevenelk departement drukt zijn eigen stukken, zoodat er te Washington pakhuizen gehuurd moesten worden, om alle overbodige duplicaten te brengen. De kosten der administratie zijn in de laatste dertig jaren enorm gestegen. In 1880 bedroegen '/.ij nog geen 400 millioen dollar in 1890 bijna zeven honderd millioen en de raming over 1910 loopt reeds over het milliard! Terwijl in twintig jaren tijds de be volking der Vereenigde Staten met 44 pCt. toenam, stegen de kosten der administratie met 170 pCt. Bezuiniging is dus nooJig en wordt door een iegelijk gewenscht, behalve door departementshoofden voor hun eigen departement. Ernstig verzet is even wel gerezen tegen de samenstelling der commissie. Voorgesteld wordt haar te doen bestaan uit drie senatoren, drie afge- vaaidigde en drie ambtenaren, door den president aan te wijzen. Dit voor nemen stuit op krachtigen tegenstand. Terwijl een groep van senatoren wenscht, dat de commissie enkel uit congresleden zal bestaan, willen anderen haar alleen uit ambtenaren zien samen gesteld. Daarover werden nu breed voerige gedachten wisselingen ge- In 't nauw Alternatief. Hij durfde den brief haast niet open maken. "Want wat hij nu zou lezen, daar hing, voor hen beiden en kleine Door, alles van-af... De post had ouder gewoonte, de winkelduur op een kier geopend, brief op toonbank gesmeten... Ringeling... //Daar hèb-ie 'm!" zei ze, en Jet werd bleek als een doek. Zij stonden over elkaar, keken elkander aan met groot-angstige oogen. //Wat is-ie?" "Kan nog niet!" zei liij //de man heeft amper jouw brief... Vau-morgeu tien uur, op z'n vroegst, pas gekre gen... ,/Noü //Noü?? Ja, hij zal zich dadelijk lam gaan zitten pennen... Net 't ventje voor!... Och, è.ls 't van hem is, dan hoef-je het ding niet eens open te maken. Dan weigert-ie natuurlijk!" Ze draaide het gas op. Durfde eerst niet naar de toonbank zien... Alles, alles hing er van-af... 't Was het laatste noodschot geweest, Oom Karei te presenteeren, dat die, onder verband van wat ze dan nog bezaten, het geld zou voorschieten. Hij zou onder con- tróle, de inkomsten van den winkel krijgen. Jan had daar nooit van willen weten, onder curateele van oom Karei te staan... 't Ventje-wel om iemand razend te maken. Grof, bedillerig, on- kiesch, aanmatigend, altijd-moralisee- rend, stiekeme duitendief... Huisjes melker, die zijn huurders liet wonen in krotten, nog te smerig en te toch- terig voor beesten. Die gevloekt en geraasd had bij de invoering van de Woningwet... Later brieven geschre ven aan meneer Van der Biezen, van de Eerste Kamer. Dkt was een maD, die begreep wat 'n mensch toekomt! Zülke lui moesten er in de Staten- Generaal zitten. Dan viel er voor een fatsoenlijk man nog wat te verdienen... 't Idee om onder oom Karei z'n curateele te staan... Zeker, hij hkd indertijd aangeboden om te helpen. Maar dan moest-ie zooveel als baas in huis worden. Jan was dan eigenlijk niet meer dan een oprichter, een gérant, of zoo, in z'n eigen winkel. Jet had gedreigd dat ze, met kleine Door, weg zou loopen als Jan niet toegaf... Ze stonden op 't punt van failliet-gaan. De advocaat had al een brief geschreven, van dat het geld er vóór het eind van de week moest zijn, anders ging de faillissements-aanvrage in zee... //Laten ze doen wat ze willen," bad Jan uitgeroepen, //maar ik snijd me net-zoo-lief m'n nek af als van dien vent af te hangen... Jet had, na een woede-bui, een aan val vjn wanhoop gekregen, gegild, zich de haren uit 't hoofd gerukt... Ge schreeuwd, dat Jan een schooier, een ellendeling was, om haar en Doortje zóó te mishandelen... 't Had niet gebaat, Jan was de straat opgeloopen. Zij moest op den winkel passen. Als de menschen er kwam toch geen sterveling in verloo- pen zaakjes maar gesteld er kwam iemand en zij moest met rood beschreide oogen naar voren gaan... Jet had zich gewasschen en ging toen zitten, hoofd tusschen handen geklemd... Piekerend peinzend op middel tot redding... Toen was er uitkomst geweest. Jan z'n vader had, buiten moeder om, een sommetje weten te krijgen van een vriend, bij wien vader dan borg bleef... Jet had den ouden man gepakt en gezoend van blijdschap. Ze haalden een flesch wijn... Lekkere sigaartjes voor vader... Kleine Door moest telkens kusjes geven... Zeggen van: «Zoete opa!... Zoete opa!..." Afijn, 'twas er, dien avoDd, feest in het kamertje. Daar zijn van die dagen dat alles je mee loopt... Jet had, om rustig te kunnen prateneens uitblazen van al de misere, om halftien willen sluiten, en net dat ze het licht in den winkel zou uitdraaien, komt er een juffrouw, die me daar toch contant een kastje koopt, van over de dertig gulden... Of ze maar de quittantie wou meegeven morgen-ochtend. De juffrouw hield niet van //schulden"... Jet kwam dansende de kamer binnen. «Over de zes pop verdiend, jongens!" riep ze, in de handen klappend, en vader kreeg nóg een zoen, Jan trok ze aan zijn neus van joligheid en Door, die al lang in d'r bedje had moeten liggen, kraaide van pret toen moeder 'r op haar knieën liet huppelen... »Jan, denk er nou om had vader gezegd «stel me in 's hemels-Daam niet teleur, want als ik die twee-honderd gulden uit mijn eigen zak aan Van der Eist terug moest geven... Ik zou waarachtig... Je kent moeder... 'n Best mensch, maar..." Jan had vader op den schouder geklopt. //Geen nood, ouwe!" Stelde hij ge rust //daar zorg ik voor!" Nu waren ze amper drie maanden verder. Van der Els had al tweemaal op de aflossing moeten aandringen... Dreigend dat-ie anders den borg zou aanspreken... De misère was nog veel grooter dan toen vader redding bracht... 's Morgens was de man van 't wisseltje geweest. Jan vroeg weer veertien dagen uitstel. En de man wenkte hem toen om eventjes meê te gaan, de straat op... Toen ze buiten waren, samen, zei de man: «Zeg, Van Dijk, ik wóü 't niet

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1910 | | pagina 1