NIEUWS
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
BINNENLAND.
j\o. 95
Zaterdag 26 November 1910.
Negen-en-dertigste Jaargang.
S
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG
BUITENLAND.
Plaatselijk Nieuws.
FEUILLETON.
DE INVASIE DER DUITSCHERS.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door het geheele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 77. Telephoonno. 69.
AD VERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer Tl, Cent.
Advertentiên viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters eD vignetten naar plaatsruimte.
Het bericht dat Crippen schriftelijk
schuld zou hebben bekend wordt van
verschillende zijden tegengesproken
in de eerste plaats door den directeur
der gevangenis, die, als het waar was.
er van moest hebben geweten, en
ook door Crippen's vriendin, mej.
Le Neve.
De veroordeelde beeft echter aan
mej. Le Neve bij een laatste onder
houd dat hij in tegenwoordigheid van
verscheidene gevangenbewaarders met
haar had, een geschrift, zijn vlaatste
woord,» ter hand gesteld, hetwelk zij
wel openbaar zal maken en waarvoor
zij misschien een niet onaardig hono
raiium zal ontvangen.
Crippen, die vóór het bezoek van
zijn vriendin vrij opgewekt was, scheen
daarna zeer neerslachtig. Hij bi acht
den nacht rustig door. en Woensdag
morgen, toen hij met de armen op
den rug gebonden uit zijn cel naar
den galg, vlak daarbij weid gebracht,
was bij kalm, doch doodsbleek en
hij kon zich slechts met moeite
staande houden.
Mej. Le Neve begeeft zich naar
Amenka.
Te Bergen in Henegouwen, waar
een reizend circus Woensdag voor
stellingen zou geven, wist kort, na,
aankomst der menagerie, een leeuwin
uit hare kooi te ontsnappen. Het
wilde beest, zich gelukkig gevoelend
in de herkregen vrijheid, snelde in
woeste vaart door de straten, overal
angst en ontzetting verspreidend.
In de rue de la Clef wierp de
leeuwin zich op een paard, gespan
nen voor een bierkar, bracht het onge
lukkige dier een diepe wonde toe en
drong toen een nabijgelegen huis bin
nen. Gelukkig echtei kon men tijdig
de deuren van de gang sluiten, zoodat
de gevaarlijke bezoekster opge
sloten was.
De bewoners vluchtten in allerijl
naar de bovenste verdiepingen en de
intusschen gewaarschuwde politie be
waakte het huis. Na eenigen tijd
kwam de leeuwentemmer. Voor de
geopende deur plaatste hij een kooi,
waarin zich een andere leeuwin bevond.
De vluchtelinge betoonde echter wei
nig lust zich bij hare rasgenoote te
voegen, zoodat men ruim een half
uur noodig had om haar in de kooi
te krijgen. Kort daarop begon de
voorstelling in bet circus.
Van de behandeling der soldaten
van het Fransche vreemdelingenlegioen
zijn reeds dikwijls sombere tafereelen
opgehangen, telkens waren er dan
echter petsonen, die uit eigen ervaring
konden mededeelen, dat die soldaten
weliswaar niet met fluweelen hand
schoenen werden aangepakt, maar
dat de behandeling in allen gevalle
dragelijk was. Thans komtecbter een
Fransch blad »Le Journal» met een
vet haal over een meer dan hondsche
behandeling van een soldaat, dat gelet
op tie bron, waaruit het komt, zeker
wel als waar mag wotden aange
nomen.
Op 22 Juni, zoo luidt het verhaal,
vertrok de derde bereden compagnie
van het de regiment uit Fort-Hassan
naar Bergent. Voor iedere twee man
was een muilezel beschikbaar, die
beurtelings door een der twee mocht
worden bereden. Op deze wijze legde
de troep 5 a 6 K.M. per uur af. Op
den 25sten Juni werd de eerste rust
gehouden. De manschappen werden
hevig gekweld door den dorst, de
luitenant had hun echter verboden te
drinken, vermoedelijk uit vrees, dat
de bronnen vergiftigd zouden zijn.
Een Elzasser, Weisrock gebeeten,
die eerst sedert korten tijd in dienst
was, deed zich ondanks het verbod
te goed aan een teug water. Voor
straf moest hij toen twee étapes te
voet afleggen terwijl zijn makker op
den muilezel kon blijven zitten. Weis
rock, die een gezet man was, kon
zich ten slotte niet meer meesleepen
en bleef achter. Daarvoor werd hem
door een onderofficier nogmaals dezelfde
straf opgelegd als voor. bet eerste
vergrijp.
Toen Weisrock eindelijk den ezel
weder mocht bestijgen, was bij zoo
afgemat,dat zijn goedhartige kameraad
hem vergunde ook de volgende étape
te rijden. De onderofficier, die zulks
bemerkte, verbood dit echter, waarop
de makkers den armen Elzasser den
raad gaven, zich vast te binden aan
den staart van den ezel en zich zoo
door het zand te laten voortsieepen.
Dit werd echter bemerkt door den
luitenant, die den man barsch beval
weder in het gelit te komen. Weisrock
sleepte zich nog een poosje voort,
maar viel toen neder. De luitenant
zond een korporaal naar hem af niet
om hem te helpen, maar om hem
zijn geweer te ontnemen en daarna
werd de man aan zijn iot overgelaten
tot groote verontwaardiging van zijn
makkers.
Dezen informeerden later bij een
troep soldaten, die na hen denzelfden
weg had afgelegd naar bet lot van
den ongelukkige en vernamen toen,
dat dezen het door wilde dieren deer
lijk toegetakeld overschot van den
ongelukkige op hun voorbijmarsch in
Over den invoer van Nederlandsch
vee in Duitschland.
Reuter seint uit Berlijn: Bij de be
handeling der interpellatie omtrent
de vleeschduurte in den Duitschen
Rijksdag, verklaarde de centrumsaf-
gevaardigde Trimborn, dat volgens
zijn meening, de invoer van Neder
landsch vee geen gevaar voor de ge
zondheid zal opleveren.
De sanitaire en veterinaire toestand
in Nedetland is, volgens dezen spre
ker, niet slechter dan in Rusland en
Oostenrijk.
In de Zuid-Duitsche staten is men
van meening, dat invoer van vee uit
Frankrijk zonder gevaar kan geschie
den wat voor lien invoer uit Frank
rijk geldt, behoort ook voor die uit
Nederland te gelden.
De Pruisische minister van land
bouw antwoordde daarop, dat het ver
zoek tot opening der grenzen voor
Nederlandsch levend vee op het oogen
blik nog niet voor inwilliging vatbaar-
is, daar Nederland nog niet als ziekte-
vrij kan worden beschouwd, wijl nog
steeds op enkele plaatsen mond- en
klanwzeer voorkomt.
Bovendien zou Nederland bij opening
der grenzen zeker niet zoo veel vee
aan Duitschland kunnen leveren, dat
daarvan een belangrijke daling der
vleeschprijzen het gevolg zou zijn.
Ook Engeland is gesloten voor den
invoer van levend vee uit Nederland
Een jubileum van H. M. de Koningin.
Wij lezen in een Haagsche corres
pondentie der »Prov. Gron. Ct.»
Het feit dat H. M. de Koningin in
het begin van het volgend jaar 12'/,
jaar als zoodanig zal hebben geregeerd,
schijnt niet onopgemerkt te zullen
blijven. Eenige vereenigingen, vooral
uit den arbeidenden stand, hebben
zich reeds met elkander in verbinding
gesteld om, zoo mogelijk, de Koningin
een hulde aan te bieden in den vorm
van een optocht; en er zijn naar men
beweert, ook andere plannen in be
werking.
Juist Dinsdag, op onze nationalen
onafhankelijksdag, die, behalve door
't wapperen van driekleur en oranje
wimpel van stadstoren, raadhuis en
enkele openbare gebouwen, als ge
woonlijk onopgemerkt is voorbijge
gaan, moet over die viering van 't
Koninginne-jubileum een voorloopige
vergadering hebben plaats gehad.
Maar er zijn nog geen bijzonderheden
over uitgelokt.
Vervoer van gevangenen.
De directeur-generaal der Staats
spoor heeft bepaald, dat bet vervoer
van gevangenen met hunne geleiders
zooveel mogelijk moet plaats vinden
in afzonderlijke rijtuig-afdeelingen
derde klasse, terwijl het in- en uit
stappen, indien zulks zonder nadeel
voor den regelmatigen treinenloop uil
voerbaar is, moet geschieden vóór of
na het in- en uitstappen der overige
reizigers.
Ornithophilia.
De zeventiende internationale ten
toonstelling van hoenders, duiven,
eenden, zwanen, fazanten, zang-, ka
mer- en volière vogels, enz., zal ge
houden worden te Utrecht, in de Fruit-
hal (Handelsbeurs) aldaar, op Zater
dag 24, Zondag 25 en Maandag 26
December a.s.
In het geheel is voor f 10,000 aan
prijzen uitgeloofd.
De uitvoerige programma's en in
schrijvingsbiljetten zijn verzonden. De
gelegenheid tot inschrijving wordt
gesloten den 7 December a.s. bij den
secretaris-penningmeester, den beer
J. Mantel Jac.Zn., Oudegrucbt Wz. 151,
te Utrecht.
Verzending van postpakketten voor
het St. Nicolaasfcest.
Bij gelegenheid van het Sint-Nico-
laasfeest wordt de vergunning om
meerdere pakketten aan hetzelfde
adres van slechts een enkele adres
kaart te doen vergezeld gaan, voor
den tijd van 2 tot en met 6 Dec.
ingetrokken, zoodat bij elk gedurende
dit tijdvak ter verzending aangeboden
pakket eene adreskaart behoort te
worden gevoegd.
De postkantoren zullen op Zondag
4 Dec., evenals op andere Zondagen,
voor de aanneming van pakketten
gesloten zijn. Voorts zal er niet op
kunnen worden gerekend, dat op dien
dag meer bestellingen van paketten
zullen plaats vinden dan op andere
Zondagen. (»St.-Ct.iJ
31) DOOK
J". 2D-u.clAa.tea.-a..
Zeer goed kon dus de notaris gis
sen, aan wie bet ontsporen der treinen
moest worden toegeschreven; tegen
over den vijand had hij echter zorg
vuldig vermeden iets van zijn vermoe
den te doen blijken. Voor den krijgs
raad gebracht, antwoordde hij, dat,
zoo hem de daders al bekend waren,
eer en plicht hem toch zouden ver
bieden hen te verraden.
Daarop had men den moedigen va
derlander, om te beproeven of hij
waarlijk niets van de zaak wist, met
den kogel gedreigd, doch minachtend
had Harten de schouders opgehaald
en geantwoord, dat het leven hem
wel is waar niet onverschillig was,
doch zoo het in de weegschaal gelegd
werd tegen het algemeen belang, dat
hij zou moeten verraden, het geen de
minste beteekenis meer voor hem had.
Dit antwoord had den krijgsraad
verbitterd en aanleiding gegeven tot
een zorgvuldige doorzoeking van zijne
woning.
Het toeval wilde, dat de notaris,
toen men hem gevangen kwam nemen,
bezig was den heer Rudolfs te schrijven,
dat hij van zijn wensch afgezien had,
om Johan en Bertha door den huwe
lijksband vereenigd te zien.
De gedachte, dat hij door deze ver
bintenis in de hand te werken, een
der moedigste van hen welke vrijwillig
hun leven voor het behoud der vrijheid
van allen, in gevaar steldeD, zou kren-
ken, ja hem mogelijk diep ongelukkig
maken, had hem ten slotte tot dit
besluit gebracht. Onverholen had de
heer Harten verder in dien brief zijn
sympathie voor het doel der vrijschut
ters lucht gegeven, terwijl het schrij
ven bovendien wemelde van tallooze
geestige en satirieke zetten op de
Duitsche soldaten, die hij dagelijks
kon gadeslaan.
Weinig vermoedde de notaris, dat
de regelen, welke humor en vaderlands
liefde hem in de pen gaven, zijn leven
zouden kunnen kosten.
De brief werd gevonden en wat er
volgde laat zich gissen. Men beschul
digde hem den krijgsraad de waarheid
te hebben verzwegen, en het leger te
hebben bespot. Ware het krijgsbestuur
tijdig door hem gewaarschuwd, om
trent de tegenwoordigheid der vrij
schutters in den omtrek, dan ware
hun plan verijdeld. Het vonnis was
thans spoedig geveld. Twaalf man
onder het bevel van een officier stonden
gereed, om het aan den ongelukkige
te voltrekken.
Hoezeer in de verte niet ontbloot
van moed en zielskracht, had Harten
toch een oogenblik gewankeld, toen
men hem de vreeselijke tijding bracht.
Geen slaap had zijn oog geloken ge- j
durende den langen nacht. Zijn gelaat1
droeg de duidelijkste sporen van de
worsteling welke er in zijn gemoed
gestreden was.
Met wankelende schreden trad hij
uit zijne gevangenis, doch bij het ge
zicht der vijandelijke soldaten keerde
zijn geestkracht terug; had het nood
lot besloten, dat hij sterven moest,
welaan moedig wilde hij dan de dood
in de oogen zien, en in zijn sterven
bewonderd worden door den vijand.
Toen de gevangene in het midden
der soldaten was geplaatst, verliet men
het kasteel en geleidde hem door het
bosch, naar het zich op eenigen af
stand daarachter bevindende kreupel
hout, waar een kuil gegraven was, in
welks nabijheid de afdeeling halt hield.
De notaris werd thans naar voren ge
leid en knielde, op een wenk van den
officier, naast zijn graf neder. Den
blinddoek weigerde hijde uitdruk
king van zijn gelaat bleef vastberaden.
De tamboer roerde de trom.
«Vaardig!" kommandeerde de offi
cier, en onmiddelijk daarop «Aan
doch op hetzelfde oogenblik vielen er
twintig geweerschoten, die aan de
executie een eind maakten.
De notaris, half verlamd door dood-
angst, had de oogen gesloten. Onbe
kend met de kommando's der militai
ren, dacht hij reeds, dat de kogels
allen gemist hadden, toen hij een
krachtige hand op zijn schouder voelde
leggen en men hem toefluisterde
«Onmiddellijk overeind en van hier,
als ge niet wilt, dat men ten tweede
male beproeft, U naar de andere
wereld te helpen.»
Als werktuiglijk rees de geredde
uit zijn knielende houding op en
volgde snel den man, die hem daartoe
had aangemaand, niet echter, zonder
nog een blik op de soldaten te werpen,
die allen gedood of zwaar gewond en
als bewusteloos daar neder lagen.
Edmonds plan was gelukt. Zich den
vorigen avond achter het kasteel be
vindende, had hij gemeend van de
struiken, welke zich daar bevonden,
partij te kunnen trekken, om er zijn
lieden in te verbergen. Het was slechts
zaak er tijdig te wezen, ten einde te
kunnen onderzoeken, welke plek men
ditmaal uitgekozen had de gegraven
kuil had hem den weg gewezen. Voor
men zich in het naastbijzjinde struik
gewas verborg, had van Rodenburg
allen onderricht wat hun te doen
stond; zoodra de vijandelijke soldaten
aangekomen waren moesteD de gewe
ren gericht en op het komando «Aan
van den officier, hetwelk dat van vuur
voorafgaat, moeêt gelijktijdig vuur
gegeven worden, om de wacht op
het kasteel, waar men het tromgeroffel
kon hooren, in de waan te brengen,
dat de schoten door het executie
peleton gelost waren.
Om zeker te zijn, dat zij bij hunne
komst niet op een schildwacht zouden
stuiten, had Edmond het factotum
vooruitgezonden, om dien door list of
met geweld, mits zonder gerucht te
maken, uit den weg te ruimen. Bij
zijn terugkomst had Vos slechts eenige
geheimzinnige bewegingen met zijn
