NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
Nu. 9.
Woensdag 31 Januari 1912.
41e jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door bet geheele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nnmmers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestrnat 77. Telephoonn,. 69.
AD VERTENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'I, Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechtB driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
De presidentsverkiezing.
Nog steeds wordt de openbare
meening in de Vereenigde Staten
bezig gehouden met de vraag of
«kolonela Roosevelt candidaat voor
het presidentschap zal zijn of niet
En meer en meer komt men tot de
overtuiging dat Roosevelt, al laat hij
zich dan ook voorloopig nog over zijn
plannen in het minst niet uit, aan
den stiijd om het presidentschap zal
deelnemen. «De heer Roosevelt zal
ongetwijfeld candidaat voor het presi
dentschap zijn en slechts eeri wonder
zal zijn verkiezing kunnen beletten.
Aldus schijnt op het oogenblik de
algemeene opvatting te New-York ie
zijn. Terwijl een jaar geleden de heer
Roosevelt nog definitief verklaarde,
nooit weer een candidaluur te zullen
aanvaarden, blijkt thans uit de zeer
enkele uitlatingen die hij deed, dat
hij tot een andere opvalling is be
keerd. Roosevelt zou thans wel dege
lijk bereid zijn een candldatuur te
aanvaarden, indien hem die werd
aangeboden. En nu men aldus weet
dat de «kolonel« zich aan den strijd
niet zal onttrekken, wordt de acne
om Roosevelt te candideeren voort
durend krachtiger. En opmerkelijk is
het hierbij wel op te merken, dat de
beweging der republikeinsche insur-
genten, onder leiding van senator La
Folette, in populariteit begint af te
nemen, nu men gaat inzien dat
Roosevelt's kansen stijgen. Wel is
er onder de republikeinen nog een
krachtige aanhang voor president
Taft. Dat toonde de verkiezing van
gedelegeerden voor de Nationale
republikeinsche conventie in Oklo-
hama, de eerste staat waar tot deze
verkiezing werd overgegaan. Ondanks
het feit, dat bier getracht werd de
vergadering der staatsconveritie voor
Roosevelt in geestdrift te brengen,
to stampede the gathering for mr.
Roosevelt, zooals de Amerikanen dat
teekenend noemen, behaalde de can-
didatuur van Taft, hier toch de over
winning. Maar elders vindt de moge
lijke candidatuur van Roosevelt meer
steun, en beginnen de republikeinen
rekening te houden met het feit, dat
Roosevelt wederom als candidaat zal
optreden tegenover Taft, die bij de
vorige verkiezing juist de candidaat
van Roosevelt zelf was. De progres
sieve republikeinen in Ohio hebben
bijv. al aan Roosevelt een schrijven
gericht, waarin zij vragen om een
uiteenzetting van zijn standpunt in
de trust-, tarief- en financieele quaes-
ties.
Intusschen echter bljjft Roosevelt
nog maar steeds zwijgen over de
houding welke hij zal aannemen. En
zijn schoonzoon Longworth, die met
hem een onderhoud had, verklaart,
dat ook hij nog niets omtrent die
houding kan mededeelen, zoodat hij
nog steeds een voorstander is van
Taft's verkiezing.
Uit dit alles blijkt dus, dat Roose
velt zich voorloopig op den achter
grond wil houden, maar uit zijn
zwijgen volgt toch ook, dat hij onge-
iwijfeld een candidatuur zal aanvaar
den, zoodra hel hem duidelijk mocht
worden, dat de tegenstand tegen Taft
in zijn partij sterk genoeg is. om
hem een goede kans te geven. Zoo
is het dus langzamerhand wel zeker
geworden, dat met Roosevelt wederom
als een ernstige candidaat moe,t wor
den gerekend.
Italië en Turkije.
Uit Mokka wordt gemeld, dat de
Engelsche consul te Hodeidah de zen
ding van een oorlogschip vroeg. De
Italianen zouden gedreigd hebben de
stad te bombardeeren.
Uit Raliaansche bron wordt gemeld;
In den afgeloopen nacht ondernamen
de Turken een beweging tegen Gar-
garesj. Zij werden teruggedreven.
Op hetzelfde oogenblik rukte 3000
Turken op tegen Ain-Zara. Tegen
den ochtend nam de aanval een zeer
beslist karakter aan. De Raliaansche
artillerie echter noodzaakte de Tur
ken terug te trekken naar het zuiden
en zuidwesten. Aan Raliaansche zijde
werden 2 man gedood, 8 gewond.
De Fransch-Italiaansche incidenten.
De Turkschepassagiers der Manouba
zijn teruggegeven aan Frankrijk en
per Fiansch schip naar Marseille ge
bracht; de Tavignano is losgelaten.
Een directe oorzaak van spanning
tusschen Frankrijk en Italië bestaat
er dus niet meer Maar in Frankrijk
is begrijpelijkerwijze de wrevel jegens
Italië nog niet verdwenen, al beeft
het een zeer goeden indruk gemaakt,
dat in zake de Manouba-passagiers
Italië heel en al heeft toegegeven.
Het geval van de Tavignano zal
naar alle waarschijnlijkheid lang niet
zulk een omvang aannemen als dat
van de Carlbage en vooral dat van
de Manouba gedaan heeft. Ziehier
wat er met de Tavignano gebeurt
schijnt te zijn:
De Tavignano is een boot die dienst
doet tusschen. de verschillende havens
van Tunis, dus die niet van Frankrijk
op Tunis vaart, 't Is een dienst, in
gericht op verzoek van den resident-
gei eraal in Tunis, met het doel bet
economisch leven der kleinere Tune
sische havens te versterken. Op weg
nu naar een dier havens is Donderdag
j I. het schip aangehouden door twee
Itaiiaanscbe toi pedobooten. Volgens
den kapitein der Tavaguano is dat
geschied binnen drie mijl van de kust,
dus in Fransche territoriale wateren,
maar naar het zeggen der Italianen
geschiedde het op negen mijl van de
kust, dus in open zee, waartoe de
Italianen het rechi hadden. De kapitein
weigerde het onderzoek toe te laten,
waarna het met geweld plaats had.
Er bleken sommige papieren te ont
breken (douane-bewijzen) en boven
dien waren er niet ingeschreven op
varenden aan boord. Reden waarom
de Raliaansche schepen de Tavignano
opbrachten naar Tripoli. Daar werd
nog eens een onderzoek ingesteld en
het bleek dat er in bet minst geen
contrabande aan boord was, waarop
de Tavignano terstond werd losge
laten.
Ziedaar de feiten. Men ziet, indien
de aanhouding jnderdaad negen mijl
buiten de kust is geschied, dan zijn
de Italianen in hun recht. Niettemin
heeft de afgevaardigde van het depar
tement van de Monden der Rhóne
(waarbinnen de maatschappij, die de
Tavignano laat varen gevestigd is)
zich bij den premier ernstig beklaagd;
hij heeft erop gewezen, dat de Tavig
nano van de eene Tunesische haven
naar de andere voer, dus geen contra
bande. bestemd voor Tripoli, Tunis
kon binnenbrengen. Voorts dat het
opbrengen naar Tripoli zekerlijk on
wettig was, omdat Tripoli door Frank
rijk nog niet erkend wordt als Itali
aansche haven.
Men vermoedt dat niettegenstaande
deze bedenkingen de beer Poincaré
van dit geval geen politiek incident
zal willen maken.
De hertog van Fife, echtgenoot van
prinses Louise van Engeland, is, te
Assoean overleden.
Zooals men zich zal herinneren,
hadden de hertog en hertogin met
hunne dochters op 8 December d.v.j.
op den 13n December op hunne reis
naar Egypte met de »Delhi« bij Tanger
schipbreuk geleden en liep de kotter,
waarin zij naar den wal zouden wor
den gebracht, dicht bij het strand vol
water, zoodat zij slechts met groote
moeite werden gered en doornat aan
wal kwamen.
Nadat zij op bet strand waren
aangekomen, moesten zij vijf mijlen
ver loopen, voor zij muilezels konden
krijgen, die hen naar Tanger brach
ten. Eenige dagen later vervolgden
zij met een ander schip hunne reis
naar Egypte.
De hertog van Fife had het plan
te kennen gegeven de inwijding van
de kathedraal te Khartoem op Vrijdag
j.l. bij te wonen. Dinsdag echter werd
bericht, dat de prinses en de hertog
te Wady Haifa moesten blijven daar
laatstgenoemde zwaar verkouden was.
Deze verkoudheid bleek echter van
veel ernstiger aard te zijn dan men
aanvankelijk dacht, zoodat de lijfarts
van den hertog telegraphisch uit
Londen ontboden moest worden.
Geneeskundige hulp heeft echter
niet meer mogen baten.
Een Amerikaanscb geneesheer, dr-
Wiley, hoofd van het Chemistry
Bureau te Washinton, heeft in een
vergadering aldaar voorspeld, dat de
gemiddelde ouderdom dien een mensch
kan bereiken door de wetenschap zal
worden verlengd tot 93 jaren. «Door
het voorkomen van besmettelijke en
andere ziekten, vooral onder kinderen,t
zeide hij, «zullen wij den gemiddelden
leeftijii voor overlijden, thans volgens
de statistieken 33 jaar, kunnen ver
lengen tot 53 jaar.
«De meeste ziekten zijn thans
afwendbaar; in de toekomst zullen
alle ziekten dat zijn.
»Ik voorspel dat wij over 25 jaren
den kanker met evengoed gevolg zul
len bestrijden als nu de koorts. Wij
moeten thans echter in de eerste
plaats ons beijveren de kindersterfte
te verminderen, die bijna altijd is te
wijten aan slechte voeding in den een
of anderen vorm.«
Bij gelegenheid van zijn verjaardag
heeft Keizer Wilhelm een prijs
van 50,000 mark uitgeloofd voor den
besten motor voor een vliegmacbi-
ne, af te leveren op 's Keizers vol
genden geboortedag. Ter beoordeeling
wordt een jury benoemd uit leden
van de keizerlijke automobiel-club en
eenige luchtvaart-vereenigingen. Het
is niet voor het eerst dat de Keizer
aldus zijn belangstelling toont voor
de vliegkunst, waarin immers de
Franschen zoo ver bij de Duitschers
vooraan staan.
EIST IDE3 DIEPTE.
EEN AMERIKAANSCHE GESCHIEDENIS.
46) SLOT
De voorzitter schudde langzaam het
hoofd. Jiui Fulton," zeide hij bedaaid,
«ge bedriegt n, ge zijt de erfgenaam
niet I Ge zijt door onnoemelijke mis
daden in het bezit van al deze papie
ren gekomen, gij
«Bewijs het mijdonderde Fulton,
hem heftig in de rede vallend.
De spreker knikte. «Dat zullen wij
Ge hebt Frans Holder vergiftigd, om
zijn doodcedul te erlangen; ge hebt
Rosa verleid, om in het bezit van het
testament en haar procuratie te ko
men ge hebt een andere vrouw onder
geschoven, om een huwelijksaete te
verkrijgen. Det is alles!"
Fulton lachte grimmig.
«Logens zonder einde!" schreeuwde
hij. «Ik daag u uit met mij voor de
rechtbank te verschijnen en getuigen
voor uwe bewering te brengen."
«Eischt ge dan werkelijk getuigen,
Jim Fulton?"
«Stellig eisch ik ze!"
«En ge vreest niet, dat misschien
de dooden tegen u zullen optreden
«Zinnelooze dwaas! Getuigen! Ge
tuigen wil ikNeem ze, van waar ge
wilt, uit de graven of uit de hel, maar
onthoud mij niet mijn eigendom, be-
wjjs uwe leugens!"
«Welaan, gij wilt het," zei de ge
heimzinnige plechtig, terwijl hij zich
oprichtte, «nader, leg uwe hand op
dit kistje, en zoo ge het als uw eigen
dom kunt nemen, nadat ge onze ge
tuigen gezien zult hebben; griip dan
toe en ga, maar hoed u het te
vroeg te doen I"
Fulton naderde moedig de tafel,
legde zijne linkerhand op het met
paarlmoer versierd geldkistje en richtte
zijne oogen op de muur, waar heen
de man met den gouden band om het
hoofd wees, er ontstond eene ontplof
fing, en als door de bliksem gespleten
gaapte de muur wijd van een, en voor
Fulton's ontstelde oogen vertoonde
zich een vreeselijk tafereel: rechts
stond Frans Holder, de oude man
met het ongeschoren gezicht, in een
eenvoudige werkmanskleeding, nauw
keurig zoo als Fulton hem bij de lijk
schouwing in zijn huis gezien had;
links knielde Rosa Holder met los
hangend haar en met een door tranen
besproeid gezicht, en op den voor
grond lag dood met bloedig en ver
wrongen gelaat Lobster. Het was alsof
deze vreeselijke groep door een boven-
aardsch licht beschenen werd, en alsof
ten gevolge hiervan de eenentwintig
kaarsen op de zeven drie armige kan
delaars flauw, blauw en spookachtig
brandden.
Fulton stond stijf als een zoutpilaar.
Al het bloed was naar zijn hart
teruggeweken, hij kon geen adem
halen, zijne oogen puilden uit hunne
kassen, en zelfs de kreet kwam niet
uit zijn mond, die diep uit zijn be
klemde borst opsteeg en door de
samengesnoerde lippen niet kon.
En toen hij zoo stond, vastgenageld
aan de plaats, van welke hij zich niet
verwijderen kon, bewogen zich twee
gestalten van de spookachtige groep:
Rosa Holder sloeg beide handen voor
haar aangezicht, als wilde zij hem
niet meer zien en hij geloofde een
krampachtig steunen en snikken te
hooren, en Frans Holders gestalte
trad langzaam, recht op hem toe, stak
hem als vervloekend zijne rechterhand
tegen en zeide dof: «moordenaar!"
Hiermede scheen de betoovering
gebrokenFulton slaakte een ge
smoorde kreet, zijne haren rezen te
berge, schuim kwam op zijne lippen,
en terwijl hij het kistje tot zich nam,
haalde hij met zijn rechterhand zijn
revolver te voorschijn en schreeuwde,
het gespannen wapen voor zich uit
stekend en langzaam achteruit tre
dend: «goochelwerk der hel, gij over
wint niet, ontneem mij den schat, zoo
ge moed hebt!"
De gestalte van Frans Holder stond
nu midden in het onderaarsche ver
wulf, als vastgenageld, ook geen der
dertien mannen verroerde zich, alles
scheen versteend. Zoo bewerkstelligde
Fulton, langzaam achteruittredend,
zijne vlucht bijna tot aan den uitgang
der kelders, maar toen viel een schot
en sprakeloos zonk Fulton ineen. In
den val ging zijn revolver af, het
geldkistje berst en schudt den inhoud
van groen muntpapier op den grond
neder en men hoorde den gillenden
kreet eener vrouwelijke stem en toen
was alles stil in de diepte.
LAATSTE HOOFDSTUK.
EINDE GOED, ALLES GOED.
En de lente, de wederopwekker van
al wat leeft, was gekomen. Met milli-
oenen bloemenoogjes lonkte zij de
wereld toe en met millioenen voge-
lenstemmen zong zij het morgenlied
harer eeuwige schoonheid. De starren
vonkelden vriendelijker, nu zij de
winterkoude kwijt waren en de harten
der menschen waren vroolijker en beter
geworden, dan zij zijn konden in den
zelfzuchtigen winterpels. Alles be
minde, van den mensch af tot den
glimworm, die zijn lantarentje ontstak
om zijn liefje te zoeken.
De liefde brengt in alle wezens den
lust tot reizen. Ooievaars en zwaluwen
vliegen naar het geliefde geboorteland
om daar hun nest te bouwen tot
voortplanting en hun jongen tot ver
dienstelijke leden der groote vogel
maatschappij op te voeden; de poëten
doen wonderbare reizen op breede
witte papiervlakten, en de katers op
de dakenkortom reislust bezielt
iedereen, en het is derhalve geen
wonder, zoo de groote stoomschepen
die de Atlantischen Oceaan doorkrui
sen, Amerika met Europa verbindend,
bijzonder iD de lente met passagiers
overladen zijn. Dezen verlaten met
den overmoed der lente het vaderland
en gaan den herfst der teleurstellingen
