NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
So. 35.
Woensdag 1 Mei 1312.
41e jaargang.
VERSCHUW WOENSDAG ES ZATERDAG.
BUITENLAND.
Plaatselijk Nieuws.
FEUILLETON.
VERVLOEKT EN VERSTOOTEN.
Amersfoortsche Courant
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door het geheele Kijk 1.25.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER.
Bureau: Langestraat 17. Telephootino. 69.
AR VERTENTlfcN:
Van 16 regels 0.50; iedere regel meer 7'/, Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Dc auto-bandieten. De laatste strijd.
De gewone briefschrijver van hel
Handelsblad schrijft uit Parijs dato
28 April:
Bonnot is ontdekt, Bonnot is om
singeld, Bonnot is gepakt! dat
waren de opeenvolgende kreten, die
op dezen prachtigen lente-Zondag heel
Paiijs in beroering brachten, en als
ooit de camelots aan een blij bericht
een voordeeltje hadden wat zelden
gebeurt, want meestal is 't een slechte
tijding, die ze in hun extra-edities
rondventen dan was 't vandaag.
Elke nieuwe édilion spéciale ging er
in als koek, en de venters hadden
geen handen genoeg om de gretige
koopers, die hen omringden, te be
dienen. 't Moeten vele honderdduizen
den nummers van PresseInlran-
sigeant en Patrie zijn, die ze vandaag
geplaatst hebben.
Wat omtrent de vangst van den
gevaai lijkste van de drie auloniobiel-
bandieten thans in den loop van den
namiddag, bekend geworden is, laat
zich als volgt resunieeren
Sedert den moord op den ongeluk-
kigen onder-directeur van den veilig
heidsdienst Jouin, doorzochten de in
specteurs van dien dienst zorgvuldig
de geheele Zuid-Uostelijke banlieue
van Parijs, vanwaar men meende, dat
Bonnot na zijn ontsnapping te Petit-
Ivry nog niet had kunnen wegkomen.
Al of roet doOr aanwijzingen geleid
(dat is op het oogenblik nog niet uit
te maken) kwamen ze aldus vanmor
gen om half acht te Choisy-!e-Roi,
een plaatsje met 12.000 inwoners op
tien kilometer afstand van Parijs, aan
den tegenwoordig welbekenden weg
naar het vliegterrein bij Juvisy, en
maakten zich gereed een automobiel
garage te gaan doorzoeken, die als
verdacht te boek stond. Maar nauwe
lijks w&reu ze de garage, een oud.,
vervallen gebouwtje, genaderd, of ze
werden met revolverschoten ontvan
gen. De schuilplaats der bandieten
was ontdekt I
Voorafgegaan door hun chef, den
heer Guichard, diingen de politie
mannen, na de deur te hebben inge
trapt, het vervallen huisje binnen. Ze
bevinden zich tegenover een man, die
achtereenvolgens twee, drie revolver
schoten lost. Een van de agenten
wordt aan den arm gewond, en de
vervolgers retireeren daarom, na zonder
succes te hebben teruggeschoten. Als
ze weer buiten komen klinken weer
scholen, afgevuurd door een bandiet,
die zich op het kleine balkonkamertje
van de eerste en eenige verdieping
achter de borstwering verschuilt; later
blijkt, dat dit Bonnot is geweest. Een
der agenten krijgt twee kogels in den
buik, en wordt in levensgevaarlijken
toestand weggediagen
Er blijft voor de vervolgers niets
over dan zich te dekken en andere
maatregelen te nemen De heer Gui
chard geeft daartoe zijn orders. Uit
Paiijs wordt telephonisch versterking
aangevraagd, terwijl inlusschen de
chef van den veiligheidsdienst in over
leg met den rnaire van Choisy-le-Roi
de garage laat omsingelen. De Coisy-
ers. in grooten getale toegestroomd,
helpen mee; velen zijn voorzien van
jachtgeweren en, verborgen achter
hoornen en huizen, richten ze eeri aan
houdend geweervuur op de schuil
plaats der boeven, die van hun kant
onophoudelijk terugschieten. Men schat
dat in den looji van deze «belegering#
meer dan tweehonderd schoten ge
wisseld zijn.
Om een uur of tien zijn alle voor
name Parijsche autoriteiten ter plaatse,
en heeft Lépine zelf de leiding der
operaties op zich genomen. De steeds
talrijker wordende menigte wordt door
een wijd cordon van agenten op een
afstand gehouden.
Daarbinnen duurt de fusillade voort.
Achter eiken boom verschuilt zich een
schutter, agent of burger, en de kogels
blijven regenen in het gevallen ge
bouwtje. De bandieten i i|iosteeren,
maar zonder succes: ze zijn slechts
met revolvers gewapend, en hun scho
ten dragen niet verder dan vijftig ii
zestig meter.
Om kwart over elven blaast een
trompetter van de uit Parijs aange
rukte «garde municipale" het signaal:
«Ophouden met vurenmen gaat
wat anders probeeren. Een officier van
de garde. Fontanon genaamd, die een I nieuw
buitengewoon moedig man blijkt te j komen
de patroon ontploft is en de wolk vari
rook en slof opgetrokken, ziet men,
dat het grootste deel van den ver
weerden muur is ingestort en dat
daarin een wijde bres gaapt. Men kan
binnengaan
Zich dekkend achter de kar, nade
ren de agenten, aangevoerd door
Lépine, Guichard en Fontanon, op-
t huis. Als ze bij de bres ge-
zijn, geven ze hun dekking
zijn, probeert, verborgen achter eenprijs, en sommigen met een matras
karretje met matrassen, het huis te
naderen, maar de matrassen willen
niet in evenwicht blijven, en bij is
verplicht te ritireeren. Maar 't denk
beeld was goed, en men zal trachten
het wat beter te verwezenlijken. Een
grootere kar, met een paard er voor,
wordt aangebracht en volgeladen met
dikke bossen stioo. Dan verbergende
luitenant Fontanon en twee karre-
voerders zich erachter en achterwaarts
opgeduwd door hot paard, nadert de
beweegbare borstwering nu de schuil
plaats der boeven, om den luitenant
in staat te stellen een dynamiet-
patroon tegen het huis aan te leggen
en het zoo in de lucht te laten vlie
gen Om deze schurken meester
te worden, moet men wel tot dergelijke
geweldige middelen zijn toevlucht ne
men
Voortdurend door de bandieten be
stookt, volvoeren de drie mannen
langzaam hun gevaarlijke taak Ze
naderen den muur, en de officier slaagt
er werkelijk in een dynamiet patroon
vlak daartegen-aari in den grond te
stoppeu en zich, na de lont te hebben
aangestoken, weer ijlings terug te
trekken. Maar als het schot algaat,
blijkt het geen uitwerking te hebben
gedaan. De manoeuvre wordt herhaald,
maar opnieuw zonder succes; enkele
steenen slechts vallen uit den wrakken
muur.
Ten derden male begeven de man
nen zich onder bedekking van de kar
naar bet huis en ten derden male
legt luitenant Fontanon zijn mijn aan.
Eu nu»bekroont succes het werk. Als
voor zich, anderen over den grond
kruipend, dringen ze het huis binnen.
De omstanders, die ademloos toezien,
hooren kreten en schoten van binnen
komen dan wordt alles stil. De vesting
is genomen, de weerstand overwonnen.
Binnenkomend hadden de politie
mannen op de benedenverdieping het
lijk van een der boeven gevonden
een zekeren Dubois, chauffeur, even
als Bonnot. Het lijk is reeds koud
gezicht en handen zijn geelachtig. Men
vermoedt, dat de man zich vergiftigd
heeft.
Volgens andere berichten echter zou
de bandiet gevonden zijri met een
Lebel-kogel in het lichaam, en dus
door een schot van de aanvallers reeds
eerder zijn gedood,
Maar boven klinken opriieuwschoten.
De heer Guichard, luit. Fontanon en
eenige inspecteurs, op gevaar af het
lot van Jouin te deelen, snellen de
trap op, de bovenkamer binnen. Op
een bed, onder een matras slechts
het gezicht en een arm blootgevend,
ligt Bonnot Als tiij de vervolgeis
ziet binnenkomen vuurt hij een laat
ste schot af, dat echter mist. Guichard
Fontan riposteeren tegelijk De boef
slaakt een woedenden gil, «Tas de
salaudsl's roept hij mikt op
nieuw maar reeds hebben de
agenten hem overmeesterd, en bloe
dend, bewusteloos, stervend, wordt hij
de trap af en naar buiten gedragen.
Met de grootste moeite beschermen
de politiemannen hem tegen het woe
dende volk, dragen bem in een auto,
die onmiddelijk wegsnelt in de rich
ting van Parijs. Doch op het oogen
blik, dat men hem daar bet «Hótel-
Dieu« binnendraagt, bezwijkt hij. Hij
had een kogel door het hoofd en een,
door de borst gekregen. Dan wordt
zijn lijk met dat van Dubois naar de
«Morguea overgebracht. Er zijn een
paar gevaarlijke wilde beesten minder
op de wereld
Védrines doodgevallen.
De aviateur Védrines vertrok Maan
dag om 5 uur van Douai. Hij viel bij
Epinay sur Seine en werd naar het
ziekenhuis overgebracht. Een bulletin
omtrent zijn toestand zegt dat hij vele
kneuzingen opliep en waarschijnlijk
een schedelbreuk. Zijn toestand is zeer
ernstig. De berichten zijn zeer gereser
veerd. De ongelukkige aviateur heeft
nog geen woord gesproken sedert hij
in het ziekenhuis werd opgenomen.
Nader seint men uit Parijs:
Védrines viel vari 200 M. hoogte.
Hij bevond zich juist boven de spoor
lijn, waarop het toestel na den val
terecht kwam. Védrines kwam onder
het toestel terecht. Een juist voorbij
rijdende trein vervoerde hem naar
Parijs, waar hij ui het ziekenhuis werd
opgenomen. Zijn toestand wordt hope
loos geacht.
Het laatsten telegram over den val
van Védrines luidt:
Védrines stierf in het ziekenhuis.
De oorzaak van den val zou zijn het
gebiek aan benzine, waardoor het
toestel voorover sloeg. De eene vleugel
raakte daarbij de telegraafdraden,
waardoor bet omsloeg. De ongelukkige
vlieger viel op zijn hoofd, dat niet
beschermd was door een valhelm.
y>Handelsbl
Kon. Militaire Sportvereeniging.
De voorjaarswedstrijden van de Kon
Militaire Sportvereeniging, Vrijdag-,
voormiddag begonnen, zijn Zondag
geëindigd met een interessant con-
Een Roman uit de laatste Poolsche Revolutie
VAN
JULIUS ALICZNY.
25)
Daar zij herhaald van DewbiDsky
ijlde, geloofde haar vader, dat deze
van zijne afwezigheid gebruik had
gemaakt, om Sara's liefde te winnen.
Van de zijde der tante, die een slecht
geweten had, gebeurde niets om
hem ten aanzien dezer dwaling in te
lichten.
Sara richtte zich hoog op in het bed,
haar gezicht was purperrood, hare
oogen schitterden van een wild vuur
zij wilde opstaan.
Haar vader nam ze bij de hand, die
gloeiend heet was. «Sara," zeide hij,
«hoort ge, mijn kind, ge zijt ziek
blijf liggen IMaar Sara drong hem weg
en wilde met geweld opstaan.
«Sara, mijn kind I" riep de oude man,
«zie op, uw vader is hierl"
«Ben ander komt, mijn echtge
noot!" klonk het nu luid van's meis
jes lippen.
«Gerechte God I" riep Baruch zijne
zuster toe, «Kachel, wat hebt ge ge
daan? Hebt ge zoo mijn eenig kind,
mijn oogappel bewaakt, dat mijne grijze
haren met schande bedekt worden
Kachel bedekte weenend haar gelaat
en wilde zich ontschuldigen, maar
haar broeder liet ze niet aan het woord
komen.
«Zwijg," zeide, hij «ik wil nu niets
meer hooren, ga tot Aron Teweles en
blijf bij hem tot ik kom I"
Gehoorzaam verwijderde zich
Rachel.
Vader en dochter waren alleen. Sara
zag schuw in de kamer om zich heen,
waar nog niet lang geleden rust en
vrede geheerscht hadden, en die nu
plotseling in een schouwplaats van
schrik en ontzetting veranderd was.
«Wat is gebeurd? Heeft hij hem
verraden?" vroeg Sara, als uit een zwa-
ren droom ontwakend.
«Niets, mijn kind," hernam de jood
bitter, «dan dat gij en mijn huis ont-
eerd ziju Hoe dikwerf is de graaf kier
geweest
Met groote oogen oogen staarde
Sara hare vader aan; zij sprak enkele
onsamenhangende woorden. «Dew-
binsky red hem daar komen
de Russen help!"
«Zwijg, ellendige I" schreeuwde nu
Baruch, zich zelf en de ziekte van zijn
kind vergetend.
«Hij is mijn man!" riep Sara met
gillende stem, «hij heeft het gezworen
bij zijn God I"
«En dat zegt gij gij, een jodin
steunde Levi Baruch.
«Neen, neen, ik ben christin I" riep
weder Sara in den hoogsten graad dei-
koorts. Een kreet slakend wierp Levi
zich op de zieke, greep ze heftig bij
haar schouder en terwijl hij ze met
rollende oogen in het gezicht zag,
krijschte hij met wilde stem
«Herhaal wat gij gezegd hebt el
lendige 1"
Sara wilde zich uit de handen
haars vaders los maken, doch nu werd
de jood een zwart koordje aan haar
hals gewaar. Hij rukte het te voor
schijn en het gouden kruisje von
kelde voor zijne oogen. Hij tuimelde
eenige schredeD achteruit, vervolgeus
wierp hij zich als een woedend dier
op de ongelukkige, sleurde haar uit
het bed, greep hare op een stoel lig
gende kleedingstukken en beval zijne
dochter, zich te kleeden.
De ongelukkige Sara volbracht
bijna willoos het bevel. Nauwelijks
had zij de noodzakelijke kleedingstuk
ken aan het lijf, toen de fanatieke
oude man, bevend aan alle leden, haar
bij de hand greep en den trap aftrok
hij opende de deur van zijn huis
en riep:
«Vervloekt zijt gij, gedoopte!"
vervolgens stiet hij het arme wezen op
de straat en sloot de deur.
De dorpsklok sloeg een uur in den
morgen. Sara had niet eens schoenen
aangetrokken en stond slechts ten
halve gekleed in den kouden nacht op
de straat.
«Ik wil tot hem I" zeide zij, «ik wil
hem redden I" In haar ijlende koorts
snelde zij naar het kasteel. De straat
was ledig, geen ligt flikkerde uit de
huizen op de straat. Overal duisternis
en stilte. De kleine boerenhuizen ston
den zoo eenzaam, somber en akelig.
Het kasteel stak als een sombere reus
boven het dorpje uit.
«Hij is op het kasteel," zeide zij
voor zich. «Dewbinsky en de Russen
willen hem vermoorden I" Het arme
meisje snelde met gevleugelde voeten
over heg en steg naar het slot. Aan
de poort gekomen, klopte zij. Een
wachthond op de binnenplaats blafte.
Eindelijk werd ook het hoesten van een
man hoorbaar en Da weinige minuten,
welke het arme kranke meisje in de
duisternis en in de sneeuwbui een eeu
wigheid schenen te zijn opende zich
het deurtje en een man, het gezicht
half met een slaapmuts bedekt, stak
het hoofd vooruit. Het was de jager
Heinrich Orlanoff.
«Wie is daar!" vroeg hij. «Wat
is er?"
Maar het arme meisje kon niet ant
woorden; de kou, de opgewondenheid,
de ziekte hadden haar overweldigd;
met een kreet zonk zij neder.
De man trad naar buiten en lichtte
haar in het gezicht.
«Jezus Maria!" riep hij, «het is
waarachtig de schoone Sara!" Hij hief
haar op en nam ze als een kind in zijne
armen; vervolgens droeg hij ze inde
kamer der keukenmeid, welke hij
dadelijk wekte, en haar beval Iwan te
halen. Deze drie goede menschen
hadden spoedig een kamertje gereed
gemaakt, verwarmd, een bed gespreid
en de arme Sara er op gelegd.
Wordt vervolgd).
