NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad Ttjr
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
No. 28.
Woensdag 9 April 1913.
42e jaargang
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG
DOORVOERHANDEL.
Boontje komt om zijn loontje
Amersfoortsche Courant.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door het geheele Rijk 1.25.
Afzonderlgke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukkec in te zenden uiterlijk Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER
BureauLangestraat 77. Telephooun. 09.
ADVER1ENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere reg9l meer 7'/> Cent.
Advertentiën viermaal geplaatst worden slechts driemaal berekend.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Nog steeds blijfi het eene gelief
koosde stelling bij de voorstanders
van liet tarief-ontwerp, dat uitbrei
ding en verhooging van invoerrech
ten onzen doorvoerhandel niet kun
nen schaden. Van goederen, die ten
doorvoer worden aangegeven, wor
den geen rechten geheven, zoo wordt
ons voorgehouden; ook bij vrije goe
deren blijft controle noodzakolijk zoo
lang er invoerrechten of accijnsen ge
heven worden, daar anders, onder
valsche benaming, belaste goederen
kunnen worden ingevoerd. Zij, die
meenen door deze onbetwiste feiten
hunne hoofdstelling bewezen te heb
ben, staan gewoonlijk ver van de
praktijk en dan treft hun slechts het
verwijt dat zij, ofschoon daartoe onbe
voegd, een oordeel uitspreken. Of
zij kennen de praktijk wel, doch klam
pen zich vast aan de woorden der
wetgeving, en verzwijgen, dat in de
uitvoering daarvan heel wat verzach
ting is aangebracht, die het uitge
breid verkeer noodzakelijk en ons laag
tarief mogelijk heeft gemaakt. In dit
geval moeten wij wel denken aan
misleiding.
Zoowel binnen als buiten de krin
gen van handel en scheepvaart blijkt
telkenmale een grenzenloos verschil
wat onder doorvoerhandel gerekend
moet worden. In het gewone spraak
gebruik is men veelal geneigd daar
onder te verstaan den zuiveren expe-
ditiohandel van en naar het buiten
land, waarbij geen eigendomsover
dracht der goederen plaats vindt,
maar alleen eene verplaatsing der
goederen, die aanleiding geeft tot
verrekening van vrachten, werkloonen,
commissiën, enz. Een tegenstel
ling dus van den goederenhandel
voor eigen rekening. Alleen lettende
op hetgeen uiterlijk waarneembaar is,
begaat men dan dikwijls de fout als
expeditiehandel te beschouwen wat
feitelijk eigenhandel is. Zoo zal over
lading van granen en van ertsen uit
het zeeschip in het rijnschip dikwijls
beschouwd worden als de handeling
van den expediteur, ofschoon de
Nederlandsche importeur tusschen-
persoon was in deze ioternatiole trans
actie, dit wil zeggen voor eigen reke
ning aanvoerde en voor eigen reke
ning aan den buitenlander verkocht.
Omgekoerd is men dikwijls geneigd
alles wat niet dadelijk na invoer
weder wordt uitgevoerd, maar hier te
lande wordt opgeslagen, gesorteerd
of verpakt als eigenhandel te beschou
wen, al geschieden deze handelingen
uitsluitend op last en voor rekening
van den buitenlandschen eigenaar.
Volledigheidshalve stippen wij aan,
dat heel wat goederen worden aan
gevoerd, die noch onder expeditie-
handel noch onder eigenhandel kun
nen worden ondorgebracht, doch waar
bij bankiers en agenten een hoofd
rol vervullen.
In economischen zin is het begrip
«doorvoer" anders en ruimer omlijnd.
Dan omvat het alles, wat ons land
binnenkomt en later weder wordt
uitgevoerd. Waar wij over de gevol
gen van het tarief spreken dient die
ruimere opvatting in het oog gehou
den te worden. Inkomende rechten
zijn te beschouwen als eene belasting
op hetgeen hier te lande verbruikt
wordt en stipt genomen ware onder
doorvoer ook te rekenen alle goede
ren door onze exportindustrie uit den
vreemde betrokken om na verwer
king of bewerking weder te worden
uitgevoerd. Wij zullen dit onderdeel
echter thans buiten beschouwing
laten.
Indien wij nagaan welke takken van
handel bij den doorvoer betrokken
zijn en welke gevolgen van een ver
hoogd en meer uitgebreid tarief te
duchten zijn, dan staan wij in de eerste
plaats stil bij het expedietie- en scheep
vaartverkeer. Wij behoeven niet in
herhaling te treden van hetgeen wij
reeds in vroegere blaadjes schreven,
maar stippen alleen aan, dat de ver
zending van vrije goederen altijd vlug
ger en goedkooper zal zijn dan de
verzending van goederen, waar bij door
de vereischte formaliteiten, de vrij
heid van beweging wordt beperkt.
Wij laten onze tegenstanders gaarne
het genoegen ons van overdrijving te
beschuldigen en de raming der meer
dere kosten tot een minimum terug
te brengen, mits rnen slechts erkenne
dat beperking der vrijheid van be
weging altijd riadeelen medebrengt.
Deze zullen zeer verschillend zijn,
naar mate al dan niet op scheeps
gelegenheid gewacht moet worden,
opslag, verpakking, voorziening, enz.
noodig zijn. Tot op zekere hoogte kan
toegegeven worden dat, is de goede
rensoort eenmaal belast, een verschil
van rechten van enkele procenten
voor den expediteur geen belang heeft.
Moet hij kiezen tusschen een stelsel
waarbij het aantal artikelen beperkt,
doch het recht hoog is en een stel
sel van algemeene doch lage belas
ting, dan kiest bij onvoorwaardelijk
het eerste. Toch meetie men niet dat
het beffingspercentage hern geheel
onverschillig zou zijn. Er zijn facili
teiten, die door de administratie ver
leend worden voor laag belaste goe
deren en onthouden worden bij hoo-
ger belaste goederen. Wel heeft men
beweerd, dat bij verhooging van het
tarief van invoerrechten de admini
stratie ook de eenmaal gestelde grens
lijn zou verhoogen, maar deze ge-
dachtengang gaat uit van eene on
juiste veronderstelling. Waarom,
indien de administratie thans meent
dat voor goederen hooger belast dan
5 pCt. bizondere vergunningen niet
gegeven kunnen worden, uit vrees
voor ontduiking, zou zij vrijgeveriger
worden bij algemeene verhooging van
het tarief. Wordt door die verhoo
ging het vertrouwen op de eerlijk
heid van den aangever verhoogd of
verlaagd
Naast den expeditiehandel is de
eigenhandel in geïmporteerde goede
ren, belanghebbende bij den doorvoer.
Zoolang de koopman niet weet of
zijne goederen in het binnenland
plaatsing zullen vinden dan wel later
naar het buitenland zullen worden
uitgevoerd, zal hij de goederen, die
aan betaling van rechten onderwor
pen zijn, indien mogelijk, in entre-
pót opslaan, al beteekent dit voor
hem hoogere opslagkosten en hoogere
pakhuishuur. Bij laag belaste goede
ren, die zich daarvoor leenen als b.v.
tabak, kan hem het voordeel verleend
worden van fictief entrepót, waardoor
hij eigen opslagplaats kan bezigen en
het verschil in kosten tot een mini
mum is teruggebracht. Voor zoover
het stapelartikelen betreft die, hetzij
op beschrijving, hetzij op monster ver
kocht kunnen worden, kan men dus
zeggen dat de koopman-importeur
belang heeft in vrijstelling van rech
ten, omdat hij daardoor volledige vrij
heid van beweging verkrijgt, maar
dat het percentage van het recht
alleen in zooverre belang he6ft, als
daarvan afhankelijk kan zijn of hem
het voordeel van fictief-entreput ver
leend kan worden. Maar geheel anders
dan bij stapelartikelen zijn de be
hoeften van den handel in gefabri
ceerde goederen. De importeur van
Japansch lakwerk, van Perzische tapij
ten, van Chineesch porcelein moet de
voorwerpen zeiven aan zijne koopers
kunnen toonen, die dikwerf ter be
zichtiging toezenden. Wij kozen hier
zeer sterk sprekende voorbeelden, doch
hetzelfde geldt in meerdere of mindere
mate voor alle producten van buiten-
landsche kunstnijverheid, voor machi-
neriën en instrumenten, voor bont
en modewaren. Voor alle artikelen,
die ontpakt opgemaakt en aldus den
kooper getoond 'moeten worden, kan
het entrepót den importeur niet die
nen. Hij is gedwongen door betaling
der rechten zich vrijheid van bewe
ging te verzekeren, al weet bij bjj
voorbaat dat een deel daarvan onver
schuldigd betaald wordt, omdat niet
alles hier te lande verbruikt, maar
een kleiner of grooter deel weer naar
het buitenland verzonden zal worden.
Wij denken hier onder meer aan
afnemers in onze koloniën, wier ver
tegenwoordigers hier te lande de goe
deren willen zien en met elkander
vergelijken, zorgvuldiger dan bij
opslag in entrepót mogelijk is. Ook
is het niet doenlijk naast den voor
raad in winkej of magazijn nog afzon
derlijken voorraad in entrepót te hou
den, zoodat bij alle spoedorders de
leverancier wel gedwongen is uitzijn
zijn magazijn te leveren. Ook op win
kel goederen, die aan den buiten
landschen leverancier teruggezonden
worden, omdat ze hier onverkoopbaar
bleken, drukt het betaalde recht als
eene hardheid, waar er feitelijk slechts
sprake was van doorvoer.
Het recht, volgens het bestaande
tarief verschuldigd, was in vele ge
vallen reeds eene belemmering. In
enkele gevallen, waar zulks zonder
nadeel kon geschieden, heeft de ad
ministratie dan ook verzachting aan
gebracht. Zoo b.v. bij macbineriën
van grooten omvang, waar bij weder
uitvoer de identiteit gemakkelijk be
wezen kan worden. Bij een overgroot
aantal artikelen is dit laatste echter
onmogelijk. Bij verhooging van het
recht ligt het voor de hand, dat de
hoogere bedragen die bij wederuit
voer niet gerestitueerd kunnen wor
den zonder de deur te openen voor
misleiding, niet meer uit de winsten
kunnen worden gekweten. Het gevaar
ontstaat daardoor, dat takken van
handel, die thans met voordeel wor
den uitgeoefend, zich zullen verplaat
sen naar landen, waar het tarief vrij
geviger is of het grooter aantal inwo
ners een grooteien afzet waarborgt.
Wij geven het voordeel prijs, waar
voor ons land is aangewezen, de markt
te zjjn waarop alle koopers hunne
gading vinden.
Aan deze beschouwing knoopt
zich ais van zeil vast de bespreking
van een belang van onzen uitvoer
handel. Niet omdat het vraagstuk
zich daartoe bepaalt, maar om een
voorbeeld te geven waarover de velen
DOOR
A. S. H. BOOMS.
6)
Op die woorden scheen aan 't ge
juich geen einde te komen en stam
pend met de queue's begon de vroo
lijke troep 'n kanibalen rondedans, zin
gende, «Wij gaan nog niet naar huis,"
zoodat het den Overste wel wat moei
te kostte om eindelijk voldoende stilte
te krijgen en den kastelein te kunnen
zeggen, dat hij maar vast beginnen
moest met het openmaken van 'n twaal-
tal flesschen Anggor pof*), later zou
wel opgegeven worden wie dat beta
len moest
Wie zal dat betaleD,
Zoete lieve Gerritje?
Wie zal dat betalen,
Zoete lieve meid.
Champagne.
klonk 't luide gezang van de uitge
laten pierewaaiers, wier opgewonden
heid stijgende was en wier vroolijk-
heid zich aan allen scheen mede te
deelen, want ook meer geposeerden
juichten mede.
Eindelijk ontstond er stilte en allen
luisterden aandachtig toen de Overste
zich tot spreken gereed maakte met
'n voorkomen, aantoonende dat hij
zich zeker van de overwinnig gevoel
de. Met 'n luide duidelijke stem, wier
metaalklank door deze bijzondere om
standigheden voller en zwaarder scheen
dan anders, begon hij te spreken, daar
bij vriendelijk lachend in 'trond ziende.
Heeren,het is over twaalven,
dus Zondag-morgen en dan is het juist
twee jaar geleden dat ik benoemd werd
tot Luitenant-kolonel, dat is dus voor
mij een jubileum!....
Bravoriep 't vroolijke troep
je jonge snuiters, wien alles welkom
was dat aanleiding gaf om te juichen
en bravo te roepen.
Is dat nu allesriep de Re
sident uit.
'n Oogenblikje, Resident!er
is nog 'n vervolg IEn daarom in
viteer ik allen, let wel allen,met
hunne dames jong en oud, groot en
klein,.... de heele rataplan,alle
lichtingen, onder de wapens,op
'n kolosale fuif die ik vandaag, Zondag
avond, om 8 uur geef in
Hier werd hij andermaal onderbro
ken door een algemeen bijvalsgeroep,
want zoo'n uitnoodiging werkte elec-
triseerend. Een der jonge Luitenants
riep zelfs uit, toen er een weinig stil
te kwam, "ik sla geen soos-avond meer
over'n geluk ligt toch maar in
'n klein hoekje!» wat weer een uit
barsting van bijval en vroolijke goed
keuring ten gevolge bad.
Dat is wel iets, merkte de Re
sident op, maar dat zou juist'n reden
zijn om nu naar huis te gaan, ten
einde van avond frisch op de planken
te komen.
Ik ben er nog niet, Resident,
mijn Sirenenzang is nog langer.
Maandagavond ook 'n fuif!...,
riep juichend met 'n fijn hoog stem
metje een heel jong Luitenantje van
Dorsten, bijgenaamd »de Zus,« wegens
zijn jong, meisjesachtig voorkomen
en z'n vrouwelijke stem, zoodat hij
bij tooneelvoorstellingen dan ook als
meisje uitmuntend voldeed.
Een algemeen gelach volgde op dien
zoo hartelijk welgemeenden uitval, die
den Overste aanleiding gaf lachend en
knipoogend den jeudigen krijgsmak
ker aan te zien.
Je heb 't misschien bij 't rechte
eind »Zus"sprak hij op vroolijken
toon, en toen zich tot den Resident
wendende vervolgde hij,ik ben nog
niet waar ik zijn moet, Resident, 't
vuurwerk komt 't laatstDaarna
vervolgde bij zijne toespraak tot al
len. De fuif heeft plaats hier in de
soos omdat ik, beroerde celibatair, er
niet op ingericht ben, en de vronw
van den President van den Raad wil
wel zoo goed zijn als gastvrouw op
te treden. Het wordt dus 'n gloei
ende soosavondfuif, alleen met dit
kleine onderscheid, dat allen mijne
gasten zijn.
Toen de Resident glimlachend iets
wilde opmerken wenkte Overste Wyck-
hens tot stilte en terwijl de champag-
nekurken knalden vervolgde hij on
der de algemeene aandacht met flinke
stem, waarin echter wel eenige ont
roering klonk:
En nou komt de vuurpijl, de ware
pisang of mannetjes-neut, de eigenlij
ke zaak waarom 't te doen wasRe
sident nou komt 't
De Overste is geëngageerd!....
fluisterde er één luid, wat behalve 'n
algemeen »ssst! ssst I» een minach
tend glimlachend schouderophalen van
den spreker ten gevolge had.
- Op mijn verzoek ben ik ge
pensioneerd en Maandag aanstaande
geef ik 't kommando over, om aan
staanden Zaterdag naar Holland te
vertrekken,zoodat dit mijn afscheid
is van heerlijke jolige soosavonden
Dit laatste sprak hij met 'n zekere
trilling in de stem.
Geen gejuich volgde!Teleurge
steld keek men elkander aan, en 'n
welsprekende stilte heerschte een oogen-
blik, tot de brutale »Zus", die 'n
potje mocht breken,c eensklaps har-
telijk-welgemeend uitriep, »ik geef
'n fuif als 't niet waar is!".... waar
voor de Overste hem 'n warme hand
druk beloonde.
Die uitroep verbrak de betoovering.
De Resident naderde den spreker,
legde hem den rechterhand vertrou
welijk op den schouder en het glas
champagne in de linkerband houden
de sprak hij gevoelvol,