NIEUWE
Nieuws- en Advertentieblad
voor de Provincie Utrecht.
FEUILLETON.
No. 42.
Woensdag 24 Mei 1916.
45e jaargang.
VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG:
DE OORLOG.
WI4IS€Sf
Aangezien ons gebleken is dat er onder onzen
naam zeer ondeugdelijke Naaimachines verkocht
worden, zoo berichten wij dat op al onze Naai
machines nevenstaand handelsmerk moet voor
komen. Men late zich onder welk voorwendsel
ook geen nagemaakte Lewenstein' machine aan
praten. Voor Amersfoort en Omstreken eenigstc
Agent W. KOMMER, Krommestraat 24, Amersfoort.
De Firma A. LEW ENS TEIN
UTRECHT, CHOORSTRAAT 14.
Courant.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden met Zondagsblad 1.15;
Franco per post door bet geheele Rijk 1.25.
Afzonderlijke Nummers 3 Cent.
Ingezonden stukken in te zenden niter lij k Dinsdag en Vrijdag.
Uitgever G. J. SLOTHOUWER
BureauLaugestraat 77. Telephoonn. 69.
ADVERT ENTIËN:
Van 16 regels 0.50; iedere reg9l meer 7% Cent.
Groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Het Russische kamp in Frankrijk.
(Jit Mailly, in Frankrijk, schrijft
Warner Allen, naar de British Press«
bijzonderheden over de daar gekam
peerde Russen, die zoo plotseling en
geheimzinnig te Marseille verschenen
zijn
«Zoo op den eersten blik ziet het
kamp te Mailly er precies zoo uit als
ieder ander kamp ruime houtbii
hutten, in rechte lijnen gerangschikt,
modderige open plekken en dan al de
drukte van hel kampleven.
Maar dan valt het oog op de regi
mentsvaandels, netjes opgerold en door
een foudraal beschut tegen den regen,
dat te midden van de bulten, die het
regiment huisvesten, staat en daarbij
een in het grijs gekleede schildwacht,
die onbewegelijk als een standbeeld
de wacht houdt.
«Goeden dag, schildwachtzegt de
kolonel als hij voorbijgaat.
Met stentorstem wordt het antwoord
op dezen groet gegeven
«Tot uwen dienst, Uwe Excellentie
Alles is in orde!«
Er is misschien niets dat den Rus-
sischen geest zoozeer typeert als de
betrekkingen tusschen officieren en
manschappen. Die zijn patriarchaal, of
juister vaderlijk, in haren eenvoud
Waar de kolonel ook gaat, roept hij
zijne groeten en de manschappen ant
woorden hem hartelijk en eenstemmig.
De Russen hechten zeer groot ge
wicht aan deze formaliteiten. «Onze
mannen zeide de kolonel, «zijn vol
komen gelukkig zoolang wij hun goeden
dag wenschen, maar als wij hen voorbij-
loopen zonder notitie van hen tenemon,
dan denken zij dadelijk, dat zij iets
verkeerds hebben gedaan want wan
neer wij dat doen, dan beschouwen zij
datalseen teeken van ontevredenheid
Geen Rus kan zich werkelijk gelukkig
voelen zonder muziek en elk regiment
heeft zijn zangkoor. Op bevel van den
kolonel verzamelt zich een groep van
ongeveer 200 mannen, die nauw aan
eengesloten een hal ven cirkel vormen.
De leider van bet koor en zijne beste
zangers staan in bet midden en als bij
een beweging maakt met zijn viüger,
dan zetten de mannen zeer zacht, bijns
fluisterend, hun soldatenlied in. Ge
leidelijk wordt het geluid sterker om
eindelijk als orgeltonen te klinken als
het lied tot een overwinningshymne
is geworden. Maar zelfs in dat jubellied
klinkt nog altijd de sombere melan
cholie mede, die eigen is aan al wat
Russisch is. Op de gezichten der man
nen was de betoovering, die Yan de
muziek uitgaat, duidelijk te lezen.
De stemmen stierven weg en na een
korte rust begonnen de zangers weer
Nu hadden zij een luchtiger lied ge
kozen, vrolijker dan het eerste, maar
toch klonken ook daarin tranen door
den lacb heen.«
Nog geen ons boter en een half
pond vleesch per week.
Met ingang van heden heeft de
magistraat van Berlijn en voorsteden
het boterverbruik opnieuw geregeld.
De verwachte botertoevoer in bet voor
jaar is uitgebleven, zegt de memorie
van toelichting tot het nieuwe besluit
Daarom is de hoeveelheid boter, die op
elke kaart kan worden afgegeven, weer
verminderd van 125 gram tot 90 gram.
Wijl voor een distributie van 90 gi am
per kaart en per week de voorraad
voldoende is, zoo verwacht de Berlijn-
sche overheid dat de oploopen voor de
winkels verminderen zullen. Deze rege
ling is slechts tijdelijk, in 't vervolg
zullen de rantsoenen wekelijks berekend
worden naar den aanwezigen voorraad.
De boter zal ook in bet vervolg slechts
verkrijgbaar zijn in de winkels, waar
men als klant zich heeft laten inschrijven.
Voor het vleeschverbruik zijn soort
gelijke maatregelen vastgesteld. De
eerstvolgende week zal men in Berlijn
op de broodkaart 250 gram vleesch
of vet kunnen krijgen.
Het Bataillon der dooden.
Een bijzondere correspondent van
de «Melbourne Argus® in het nabije
Oosten geeft de volgende beschrijving
van eene «inspectie® dooreen Austra
lisch generaal.
Er waren daar acht rijen kleine
heuveltjes. Sommigen van hen die
daar lagen hadden reeds een dozijn
verwoedegevechten meegemaakt ;twee
hadden het Victoriakruis gekregen en
velen waren in de «rapporten vermeld
geworden.® Het waren allen Austra
liërs.
Een sergeant die nasst den generaal
stond, droeg een boek, waarin de
naam en de gedragstaat van ieder
der dapperen vermeld stond. Dat boek
heette het «Eereappèk. De Turksche
kanonnen dreunden en werden beant
woord door de Erigelsche kanonnen
op de heuvelen, geweren knetterden
hun boosaardig geknal. In dien chaos
van geluiden ratelden de machine
geweren hun staccato geluiden. Van
links aan beginnend liep de generaal
het geheele front af, terwijl de sergeant
met luider stem de namen en daden
van hen die hier begraven lagen voorlas.
Toen deze plechtigheid was afge-
loopen keerde de generaal naar zijn
uitgangspunt terug. Zijn gelaat stond
zeer ernstig en een paar minuten lang
dorst hij niet te spreken. Toen zei
hij eenvoudig:
«Wat waren dat allen dapperejon
gens
De trompetter stond bij ben, de
hielen aaneengesloten, bet hoofd
rechtop'
De sergeant sloot zijn boek. «Blaas
het generaal's saluut!» De heldere
klanken schalden en de aanwezigen
stonden in militaire houding en sloegen
aan.
«Blaas nu de «Last Post® de groet
aan de dooden. Een paar minuten
lang heerscbte er stilte. Niemand zou
een woord hebben kunnen uiten.
Nog eens keek de generaal de rijen
heuveltjes, die daar zoo precies afge
meten naast elkander lagen langs. Aan
het hoofdeinde van elk stond een ruw
houten kruis met een wit nummer
er op geschilderd. Uit een of twee
sproot reeds kort groen op en op
anderen bloeiden de wilde papaver
bloemen. In de laatste tij was nog
een open kuil. Die zou den volgenden
ochtend vol zijn en dan zou er nog een
kruisje met een nummer bij staan.
«De hoeveelste zal dat zijn?® vroeg
de generaal.
«Nummer negenhonderd twee en
negentig, Sir!»
«Voor ben is de oorlog afgeloopen.
Hun vreugdeen hun leed zijn geëindigd.
Australië moet trotsch op hen zijn
en is het ook. Hoeveel zei U, dat
er zijn «Bijna een bataillon, Sir®.
De generaal dacht een oogenblik
na. Toen wendde hij'zich afeo fluisterde
«Het bataillon der dooden®.
Weer 3600 millioen gulden in den
inuil van het oorlogemonster.
Bij het Engelscbe parlement is een
voorstel ingediend om opnieuw 300
millioen pond (3600 millioen gulden)
toe te staan voor militaire, maritieme
en andere doeleinden in verband met
den oorlog.
Japan en China.
«De Lokalanz" verneemt, dat vol
gens Russische berichten uit Tokio,
Japan opnieuw strjjd schijnt te zoeken
met China. De Japansche regeering
beschuldigt Chiueesche troepen den
Japanscben militairen post voor Weits-
jang beschoten te hebben en de Ja
pansche telegrafische verbindingen te
hebben verwoest. Hierin heeft Japan
aanleiding gevonden om aanzienlijke
troepen-versterkingen naar Kwantoeng
te zenden, z.g. om den Kwanloeng-
spoorvveg te beschermen. China wil
daar energiek tegen optreden.
Bij heuvel 304.
De «Daily Telegraph" geeft de vol
gende beschrijving van de inneming
van een versterkte stelling bij heuvel
304, zooals het blad die van een Fransch
onderofficier vernomen heeft:
«Wij hadden allang zitten vloeken"
zegt de onderofficier, die bij het ge
vecht gewond werd, «omdat die positie
tegenover de onze lag. Wij zouden
die al veel eerder hebben aangevallen,
maar onze officieren bielden ons tegen.
Ten slotte echter kregen wij er toch
gelegenheid toe.
Overal in de buurt hadden de Duit-
schers aanvallen gedaan maar 's nachts
tegen één uur leek hij te vermoeid
om voort te gaan. Toen kregen wij
bevel om ons gereed te houden, de
artillerie begon te werken en had na
een paar schoten spoedig bet doel
gevonden en de versterkingen geheel
en al in puin geschoten.
Om kwart voor drie hield hel bom
bardement op en wij deden in drie
achter elkander volgende gelederen
een aanval. Het eerste gelid was tot
op 20 meter afstahds van de steiliug
gekomen, toen het tweede kwam op
zetten en tot aan de borstwering
doordrong. De intusschen ook aan
gekomen derde rij hielp ons de loop
graven bestormen en toen begon het
bajonetgevecbt.
Sommige Duitschers gaven zich over,
maar ik zag hoe een Duitsche onder
officier drie van zijn eigen mannen,
die de handen opstaken, neerschoot,
waarna de overigen weer weerstand
boden. Tegen half vier was de stelling
in ons bezit en tegen het aanbreken
29
Naar het Duitsch van Estella Schiinberg.
Thans boog Herman zich over haar heen en raakte
zacht haar voorhoofd aan. Het was koud, en
toen hij luisterde naar haar adem, naar het kloppen
van haar hart, hoorde hij niets meer. Het leven
der oude dame, der laatste afstammeling van het
geslacht van Dorsen was geweken.
Het spreekt vanzelf, dat Herman, als eenig bloed
verwant der overledene zich nu plotseling overstelpt
zag met buitengewone bezigheden, die al zijn vrijen
tijd en al zijn gedachten in beslag namen.
Toch ontroerde het hem, toen zijn pleegmoeder
hem eenige dagen na den dood der oude dame
vertelde, dat Virginie iets spoediger dan haar ver
loofde haar reis had beëindigd en weer in de stad
was terugekeerd.
„Ik denk, dat ik haar dan wel af en toe zal zien,"
was al wat hij antwoordde. En het was zijn moeder
niet onaangenaam, dat hij niet vroeg, hoe zij Virginie
had gevonden, hoe zij eruit zag en andere bizonder-
heden. want heel van binnen, zij wilde het zich-
zelve niet bekennen, had zij toch een soort van
teleurstelling bij Virginie's eerste begroeting onder
vonden.
Niet, dat de verloofde van haar zoon in eerbied
of voorkomendheid te kort schoot, maar zij was zoo
opvallend veranderd in den tijd harer afwezigheid.
Haar oude vroolijkheid en opgewektheid had plaats
gemaakt voor ernst en bedaardheid.
De rechten, die dokter van Gerstein voor zich en
zijn neven liet gelden op de erfenis van freule van
Dorsen, vonden slechts zeer weinig bezwaren bij de
rechtbank. Het bewijs, dat zij de naaste erfgenamen
waren, was gemakkelijk aangevoerd, en daar er geen
schriftelijke wilsbeschikking van de overledene aan
wezig was, bestond er geen grond, om de goederen
aan de familieleden te onthouden en nadat het lijk
der oude dame in het familiegraf was bijgezet, werden
de zegels afgenomen van de deuren, die toegang
gaven tot de vertrekken.
Het gerucht, hetwelk de ronde deed in de stad, kon
daarbij niet in aanmerking komeu, de wet stoorde
er zich niet aan, dat de menschen meenden, dat
freule van Dorsen kort voor haar dood al haar geld
vermaakt had aan het weeshuis, want een document,
dat dit behelsde, werd niet gevonden.
Weinige dagen later had Herman de erfenis aan
vaard.
De avond van dienzelfden dag was aangebroken,
toen Anna Strecker van een boodschap naar huis
terugkeerde. Haar wangen waren hooger gekleurd,
haar polsen klopten sneller dan gewoonlijk. Zooeven
had dokter van Gerstein, die juist deu weg naai
de woning van freule van Dorsen insloeg, haar op
