NIEUWS Nieuws- en Advertentieblad voor tfe Prtwiicii Utreebt. PIANO'S TEVSEBEIttEID. J. A. VAN BARNEVELD \o. 3. Zaterdag 17 Januari 1920. 49e jaargang. VERSCHIJNT WOENSDAG EN ZATERDAG. Plaatselijk Nieuws. LOUIS KLEIN VLEUGELS ORGELS M UZI EK UTREOHTSCHESTRAAT H.H. WINKELIERS! BORSTELWERK POETSARTIKELEN ENZ. FEUILLETON. Als in den goeden onden tijd... Amersfoortsche Courant. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 1. Franco per post door het geheele Rijk 1.15. Afzonderlijke Nummers 5 Cent. Ingezonden stukken in te zenden uiterlijk Vrijdag. Tijdelijk slechts Zaterdags. Uitgever G. J. SLOTHOUWER Bureau: Langestraat 17. Telephoonn. 61). ADVEB1 ENTIËN: Van 16 regels f 0.90; iedere regel meer 15 Cent. Groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Onze tijd is een tijd van onaf gebroken werkzaamheden. Wan neer men vraagt naar hetgeen onze dagen onderscheidt, dan denkt men ook dadelijk aan de sehoone spreuken «Arbeid adplt" en «Rust roest". Een der meest besliste kenmerken van toenemende be schaving is het toenemende besef, dat geen enkele nuttige werkzaam heid den mensch ooit tot schande verstrekt. Toch, hoevelen zijn er nog, die een zekere leegte gevoe len, terwijl het hun door eigen schuld aan werk ontbreekt. Zij hebben het ver gebracht in de kunst van beuzelen, maar de adel der menschelijke natuur laat zich niet op den duur onderdrukken. Soms gevoelen zij, hoe leegloopen het zwaarste ambacht is, maar in plaats van het werk aan te grijpen, dat binnen hun bereik ligt, ziet men ze ongelukkig en ontevreden voor zichzelven. Zeker, het is niet altijd gemakkelijk in eigen arbeids- nood te voorzien, maar het is mogelijk en het is plicht. Als men onzen tijd den tijd der tegenstel lingen noemt, ook op dit gebied blijkt het waar. Daar zijn er, die te weinig, daar zijn er ook, die te veel van zichzelven vergen. Door liefde voor hun taak, door een toewijding, waarin zich meer eerzucht mengt dan zij zichzelven willen bekennen, streven zij naar dingen, hun te hoog en te won derlijk. Zij vragen van hun lichaam meer dan dit volbrengen kan. Al zoo leeft men niet langer van zijn interest, maar tast zijn kapi taal aan. De gevolgen blijven niet uit. De afmatting volgt op de over spanning. Men klaagt, dat de na tuur een wreede schuldeischeresse is, dat met woeker terugvordert wat men bij haar borgde. Dit is onjuist; de natuur is een ernstige leidsvrouw, die ons vooraf en her haaldelijk waarschuwt tegen het dreigend gevaar. Wij allen, voor wie het nog tijd is, wij moeten luisteren naar haar vermaningen, letten op haar wenschen, opdat, we niet eenmaal, als het onher roepelijk te laat blijkt, haar ten onrechte beschuldigen. Daar zijn deuren voor altijd gesloten; daar zijn er. die oud werden voor hun tijd, omdat zij niet bijtijds reke ning hielden met hun krachten. Maar ook binnen kleiner even redigheden blijkt het telkens, hoe noodig liet is, op zichzelven toe te zien. De aangename, schijnbaar geheel onschuldige prikkels van den vorigen avond haren den vol genen morgen akelige prikkelbaar heid. Na elke overspanning open baren zich de wrange vruchten. We zijn gedrukt, we worden een plaag voor onszei ven en voor anderen. Indien iels onzen tijd kenmerkt, dan is het de meerdere zucht naar genot en de daaruit voortvloeiende ontevredenheid. Niets is gemak kelijker dan tegenover dit kwaad als boetprediker op te treden, niets is onnoozeler tevens. Ja, de aller laatste overblijfselen van de mid-i deleeuwen zijn verdwenen en alom is het besef van menschen waarde ontwaakt. Maar zou men denken, dat deze diep ingrijpende omwen teling kon plaats hebben, zonder dat haar donkere schaduwzijde zich alom deed gevoelen Is het niet onvermijdelijk, dat daarbij banden worden losgemaakt, die somtijds heilzaam werkten? De gemakkelijke réisgelegenheden oefenen haar bekoring op de be schaafden, maar zouden zij alle bekoring missen voor den minder ontwikkelde? En toch, wij weten, dat er menschen zijn, die onge lukkig worden, zoodra hun zucht naar genot toeneemt en dat er maar één schrede is tusschen roe keloosheid met het geld en licht zinnigheid. Op ons rust de ver plichting hun te doen beseffen, dat de weg van eenvoud en zelf- beheersching de weg is van tevre denheid en waarachtig geluk. Tracht niet naar de hooge din gen, maar voegt u tot de nederige, zegt een oud, doch allerminst, ver ouderd woord. Laten de kinderen vooral vroeg leeren, dat tucht te oefenen over zichzelven de voor waarde is tot tevredenheid en dat het wezenlijk fatsoen bestaat in degelijkheid en in niet verder te springen dan onze stok lang is. In den diepsten grond is alle on tevredenheid hoogmoed van het hart. Op Woensdag 7 Januaii j.l. ver gaderde de Vrijwillige Landstorm in hotel «de Zwaari® op welke vergadering de oïïicteele oprichting van de schier- vereeniging S(teun) W(ettig) G(ezag) plaats had, wi-lke oprichting sinds eenigen tijd in voorbereiding was. De vereeniging is een onderafdeejing van het Landstormkorps N.H.W. Comp. Amersfoort. Voorzitter is: de Heer W. C. A. Kroes, 2e Luitenant eri secretaris Joh. P. Gemen, Sergeant- Fourier. Het ledental bedraagt momen teel 70. Contributie is nihil. Om lid te wezen moet men buitengewoon of gewoon vrijwilliger bij den Land storm wezen. Die zich alsnog willen aansluiten kunnen zich opgeven bij laatstgenoemde heer op het Compag niebureau Ambemscheweg 34a. L. Het feestconcert door Anrers- foort's Mannenkoor j.l. Woensdag in de keurig met planten versierde zaal van «Amicitia" gegeven ter gelegen heid van zijn 12'/, -jarig bestaan is één groot succes geweest. Na eene feestrede door den voorzitte' de heer Koerselman, waarin deze in korte woorden de geschiedenis der ver- eeniging schetste en buide bracht aan den tegenwoordigen directeur den heer Hazendonk, overhandigde de heer Hage, voorzitter van bet Ned. Zan gersverbond namens dat verbond een lauwerkrans aan de feestvierende vereenigirig. Het met zorg samengestelde pro gramma liep vlot van stapel. Als hoofdschotel werd de «Frithjofsage" van Max Bruch gegeven voor koor en soli. Als solisten traden op mevrouw Van llaselenCouwenberg en de heer Anton Lampe uit Amsterdam, terwijl begeleid we:d door een stiijkjeen door mevrouw van Doorneveld—Tjitzinger. In eene j 1. Dinsdagavond in sde Keizerskroon® gehouden vergadering van militairen beneden de rang van onderofficier der bereden wapens, in welke de beer Albrecht uit Utrecht, als spreker optrad, is besloten tot het stichten eener afdeeling van den Alge- tneenen Bond voor Militairen. De ver gadering, waarbij de commandant der militaire politie tegenwoordig was, bad een uiterst kalm verloop. De kapitalistische communiste Heniiette Roland Holst heeft Dinsdag avond in »de Arend" gesproken voor de plaatselijke afdeeling der Commu nistische partij en de kameraden op gewekt het Russische voorbeeld te volgen en mede te werken aan »de ontwrichting der maatschappij, de maatschappelijke orde omver te wer pen, om daarna Ja wist het proletariaat zelf maar wat dan. De heer G. J. van Vleuten, adjui.ct-commies ter secretarie alhier, benoemd tot commies ter secretarie te Capelle a. d IJssel, ontving tevens eene benoeming in gelijke betrekking te Soest, en heeft laatstgenoemde be trekking aangenomen. De heeren Goetknegt en Van de Weerd hebben een vrachtauiodiensl van hier op Amsterdam en tusscben- gelegen plaatsen vice-versa opgericht. Voor bijzonderheden verwijzen wij naar achterstaande advertentie. Het beste adres voor alle soorten prima IS EN BLIJFT KAMPSTRAAT 6 TELEF. 193 De Oudheidkundige veteeniging »Flehite« alhier zal op Donderdag 27 Januaii a.s., ten 3'/, ure in het Ge meentehuis hare jaarlijksche alge mene vergadeiing houden ter be handeling der navolgende agenda: 1. Rekening en Verantwoording 1919. 2. Jaarverslag over 1919. 3. Verkiezing ii. «Je moet je niet ongerust maken, Praddles.« «Praat er maar niet over.® «O, Pi addles, ik beb je zoo lief. Je bent zoo goed.® Hij greep haar hand en drukte die tegen zijn wang. Blijf dat altijd zóó vinden,® fluis terde hij heesch, «altijd.® Liefde en vereering moeten, zooals alle dingen in deze wereld ergens vandaan komen. Iemand moet de goederen leveren en eeD ander de rekening betalen. Viola leverde de goederen en Norbert betaalde de reke ning, hoewel hij dat toen nog niet wist. De overlevering zegt, dat de ware band tusschen man en vrouw het kind is, al vinden volstrekt niet allen dat, omdat ze samen getrouwd zijn, vóórdat die band er was, die hen kwam scheiden. Het is alleen maar de vraag hoeveel liefde er te geven was en of de ziel genoeg daarvan beeft om er mee rond te komen. Viola ontnam aan Noibert, wat ze aan kleinen Richard moest geven en omdat het zoo'n lekkere jongen was, merkte ze niet eens, dat ze 't deed. Norbert voelde het verschil, al kon hij het niet onder woorden brengen. Want had Viola vroeger met zijn haar ge speeld en hem achter zijn ooren gekust en op 't punlje van zijn neus, nu vroeg ze hem raad in zake de ventilatie en de opvoeding van kinderen. Ze gaf hem nog wol eens een kus, een paar maal per dag, maar «Dickie® kreeg nu al die dwaze liefkoozingen, al de lieve nonsenswoordjes, waarom hij vroeger eiken avond dien eerderen trein had gepakt, zoodat Norbert's overpeinzin gen niet van de gelukkigste waren. Hij wist niet hoe hij 't moest aanleggen, dat lieve van vroeger terug te krijgen. Een man kan toch niet aan zijn vrouw gaan vragen bem weer bij dat malle lievelingsnaampje te noemen of er haar aan te herinneren, dat het zes maanden geleden is, sinds zij zijn baar in een mal kuifje had gedraaid! En dus zweeg hij en droeg zijn leed zwijgend en aangezien eeD mensch niet tegelijkertijd kan zitten tobben en hard loopeu nam hij den trein van 6.3Ü 's avonds in plaats van 5.45. Na twee jaren kreeg Viola een dochtertje en Norbert ontving in plaats van de 100 pCt. van de liefde van zijn vrouw uit de eerste jaien van hun samenzijn, nu nog maar 25 pCt. Wat overbleef was dat, wat een vrouw die haar plicht vervult, geeft: hij kreeg-op tijd zijn maaltijden en zijn kieeren waren altijd in orde. Het was in een woord een normale huishouding, wat men zoo noemt: een gelukkige familie. En alle familieleden noemden Viola een ideale vtouw voor Norbert. Zij waren nu twintig jaar getrouwd en over de tafel heen naar zijn vrouw kijkend, viel het Norbert op, hoe jong en frisch zij er nog uitzag. Hij dacht aan vroeger die dag nu twintig jaar geleden De stem van zijn dochter bracht hem terug tot het heden. «Waar zal ik morgen zijn zei ze droonnerig. «Een heel eind verder,® antwoordde haar moeder. »Et moi aussi,« zei »Dickie«, de zoon, die in zijn khaki-uniform er kranig uitzag. «Als het niet voor Phil's trouwen was geweest, had ik nooit verlof gekregen dan zat ik nu nog in Frankrijk. Ik begin iets voor een huwelijk te voelen, dal komt van het soldaat-zijn Zeg eens, ouwe heer, kunt u me niet eens een lief vrouwtje be zorgen Ik heb zóóveel liefde in mijn hart waar ik geen weg mee weet.® «Haast je maar niet, m'n jongen. Gauw genoeg zal er iemand komen die het van je wegneemt, en dan is 't weg, is 't niet Z'n vrouw keek verwonderd naar hem. «Zult u me missen, moedertje?® vroegPbil. »U bent een lief oud moedertje, is het niet, vader «Ja zeker. »Nou, zeg het dan ook eens.® «Ze is een lief, oud moedertje, herhaalde hij gehoorzaam. Zij zaten lang bijeen dien avond, lot diep in den nacht. Als een dochter den volgonden dag de bruid zal zijn en eeti zoon naar het front vertrekt, zijn er zooveel dingen te bepraten. Eindelijk waren de beide kinderen naar bed en Viola en Norbert gingen naar hun kamer. Boven aan -de trap bleef hij staan en zei sik ga nog even een beetje rooken, beneden.® «Ja? Goed I® Ze aarzelde even. Hij keek op. Als je moe bent, doe ik 't niet. Ik zou je niet graag storen.® «Neen, dat was het niet.® «Wat dan?« «Ik dacht over wat je aan tafel tegen Dick zeiEu dan is 't weg, is 't niel? Herinner je het je nog?® «Ja, zoo iets zei ik «Wat bedoelde je daarmee ?a «O, niets bijzonders.« »01j. Dag; ga nu maar rooken. Goeien nacht.® «Rust wel.« Hij kuste haar. »Je arme das, die zit beelemaal scheef.« Haar handen strikte de das goed; toen glimlachte zij en ging haar kamer in. Beneden vergat Norbert heelemaal om z'n sigarette aan te steken Hij zat voor 't vuur, peinzend, in ge dachten z'n das recht trekkend en denk"nd aan de kinderen, die morgen niet meer onder zijn dak zouden slapen. (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Nieuwe Amersfoortsche Courant | 1920 | | pagina 1