57
- 19 April 1955 -
minder. Stelt men de zaak dus principieel, dan zou allereerst
moeten worden vastgesteld voor hoeveel men precies betaalt.
Als men een pond vlees koopt "bij de slager, dan "betaalt men
ook een pond en neemt men geen genoegen met een half pond,
terwijl de slager op zijn beurt geen kilo vlees zal leveren
voor de geldswaarde van een pond. Die bewoners, die altijd
een beperkt gebruik hebben gemaakt van het water, doch nu
naar een groter 'kwantum moeten gaan betalen, zullen dus nu
- zoals sommigen tegenover spreker hebben verklaard - juist
een ruimer gebruik van water gaan maken, daar men toch in
zekere zin waar voor zijn geld wil hebben. Dit is natuurlijk
niet de juiste oplossing.
De enige juiste oplossing is om te beginnen met per
woning een watermeter te plaatsen en dan aan de hand van het
massacontract van "Ons Belang" met de Soester Waterleiding
het juiste watertarief vast te stellen. Spreker is er zeker
van, dat men dan niet aan een waterverbruik van 120 m3 per
jaar per woning komt.
De drinkwatervoorziening is in Nederland precair en
zelfs zo precair, dat op internationaal niveau een oplossing
zal moeten worden gevonden. Dat er ook veel drinkwater onno
dig wordt verkwist, is een algemeen bekend feit. Dat is in
geheel Nederland het geval, maar dit neemt toch niet weg, dat
de verhoging, zoals door "Ons Belang" wordt ingevoerd absurd
en voor de bewoners onaanvaardbaar is.
Naast deze verhoging voert het bestuur het systeem in,
dat bij overschrijding 0,30 per m3 moet worden bijbetaald,
omgeslagen over het aantal gezinsleden. Een dergelijke omslag
treft men hoegenaamd nergens aan. Speciaal voor de grote ge
zinnen schuilt hierin een grote onrechtvaardigheid, daar deze
gezinnen misschien verhoudingsgewijs minder water verbruiken
dan een klein gezin. Er zijn misschien vele kleine gezinnen,
die meer water verbruiken dan een groot gezin en om nu de
grote gezinnen daarvoor te laten betalen, is niet juist.
Dan nog het dreigement van het bestuur om bij niet be
taling tot afsluiting van de watertoevoer over te gaan.
De watervoorziening is een zaak van nationale volksge
zondheid en dan gaat het toch wel wat te ver om zonder meer
met dit dreigement aan te komen om zodoende toch het geld
binnen te krijgen. G-ezien de redactie van de circulaire vra
gen vele bewoners zich af, of het bestuur aldus meent een
reservefonds je te kunnen vormen om te zijner tijd tot de
plaatsing van de watermeters over te gaan.
Spreker vraagt zich af op grond van welke wettelijke
bevoegdheid "Ons Belang" meent tot afsluiting te kunnen over
gaan, zolang niet precies vaststaat welk bedrag moet worden
betaald. Als ik toch niet precies weet wat ik moet betalen
- aldus spreker - wil ik wel eens weten op grond waarvan men
mij kan afsluiten. Dit is dus een dreigen, dat kant noch wal
raakt. Als het aan spreker lag, betaalde geen van 78 bewoners
deze verhoging en dan wil hij toch wel eens zien, of "Ons
Belang" dit gehele complex denkt af te sluiten. Gezien dit
hele dreigement, vraagt hij zich welbewust af, of deze heren
bestuursleden inderdaad wel geschikt geacht moeten worden een
dergelijke functie te bekleden. Met dreigementen moet men
- niet -