18 april 1962
Spreker zou het op prijs stellen als onderzocht werd, of dit in
overleg met de gemeente is geschied.
Men is echter niet overgegaan tot het opheffen van de
woningen, die'dienstig waren voor het beheer van de overwe
gen. Men heeft dat niet gedaan, omdat voor deze woningen
huur kon worden gevraagd en zij dus geen kosten, maar wel
baten afwierpen. Hieruit moet spreker concluderen dat de N.S.
ophieven wat geld kostte, maar wat baten opleverde lieten
staan. Bovendien hebben de N.S. de nodige voorschriften ge
geven aan degenen die met de spoorwegen te maken hebben
Om dat nog eens extra te bevestigen kreeg de gemeente in 1959
een schrijven met voorschriften, waarvan het aantal overeen
kwam met dat der tien geboden, maar die van geheel andere
aard waren. Daarin werd nog weer eens gewezen op de geva
ren, maar ook op de plichten die men had na te leven om pro
cessen-verbaal te voorkomen en om te voorkomen dat even
tuele schade, als er wat met de N.S. zou gebeuren, voor reke
ning kwam van de gemeente. Zo was het volgens de waarschu
wing in de veiligheidsnota verboden met meer dan één stuks
vee over de overwegen te gaan en was het ook verboden, de
spoorwegovergang alleen te betreden. In de praktijk was dit
onmogelijk uit te voeren. Men denke slechts aan de eenmans
bedrijven, waar nu eenmaal geen personeel aanwezig is
Het pandrecht dat er voorheen was, werd eenvoudig geannu
leerd en dat alles onder het motto: beveiliging van de over
wegen
Zeer veel ongelukken, zelfs met dodelijke afloop,
heeft die spoorlijn Amsterdam-Amersfoort aan Soest sinds
dien bezorgd. Heel vaak, ja, bijna altijd was de oorzaak: ge
brek aan uitzicht Al kunnen hiervoor geen getuigen worden
opgeroepen omdat niemand erbij aanwezig was, het laatste
ongeluk kan echt niet worden geweten aan degene die de over
weg wilde passeren. Het gebeurde door een losse machine met
een verlichting, die doet denken aan de petroleumlampjes uit
de tijd dat er nog geen elektriciteit was Als men dan op een
scooter nadert en gelijk met de losse machine bij het huisje
is, is het onmogelijk die te zien. Men ziet dan op de spoorweg
geen enkel licht en moet, ook al omdat, zoals de heer van Roo-
men terecht schrijft, de seinpalen en wat dies meer zij uit een
oogpunt van bezuiniging zijn weggenomen, afgaande op wat men
ziet, in de veronderstelling verkeren, dat de zaak veilig is.
In dergelijke omstandigheden kan een ongeluk plaatsvinden, vol
komen buiten schuld van degene die de overweg passeert. Het
is een kwestie van twee meter'.
Spreker is geen jurist, maar vraagt zich toch af of hier
geen sprake is van dood door schuld aan de kant van de Neder-
landsche Spoorwegen.
Hij dringt er met kracht op aan, in ieder geval die maat
regelen te treffen die de gemeente behoort te treffen, en de
minister van verkeer en waterstaat te wijzen op de zeer ge
vaarlijke situatie op de onbewaakte overwegen. Als de N.S.
recht hebben op deze onbewaaktheid - wat naar spreker hoopt
nog onderzocht zal worden, als het niet in overleg met het
gemeentebestuur is geschied - is het in het belang van het
verkeer beslist noodzakelijk, die huisjes daar zo spoedig mo
gelijk te laten verdwijnen.
Het gebeurde is een zeer ernstige waarschuwing om te
trachten onder alle omstandigheden die maatregelen te nemen
die nodig zijn om herhaling te voorkomen.
- 115 -
