21 november 1962.
De gemeente Soest, die niet eens een plan heeft voor een weg over
de Eng, maar alleen een "gegapt" plan van de Rijkswaterstaat,
heeft toen gemeentewerken een kaart laten maken en daarop dit
tracé laten aangeven met een ruimte van 50 meter links en rechts
van de weg, omdat niemand weet of de weg precies volgens het
plan van de Rijkswaterstaat komt te liggen. Men vergete niet, dat
zich dit allemaal binnen veertien dagen moest afspelen.
Alle betrokkenen zijn dus aangeschreven. Spreker
noemt het volgende sprekende voorbeeld. Enige jaren geleden is
de garage Stam uitgebreid. Met de Rijkswaterstaat zijn bespre
kingen gevoerd over de vraag, hoever de uitbreiding zou mogen
gaan. Het oorspronkelijke plan was vier meter langer dan wat de
raad op het ogenblik ziet. In overleg met de firma Stam is toen op
verzoek van de Rijkswaterstaat het gebouw vier meter terugge
plaatst. Maar omdat men in veertien dagen geen tijd had minutieus
een nieuw plan te maken, is ook de garage Stam aangeschreven.
Hier is gewoon het oude plan van de Rijkswaterstaat gevolgd, waar
van de gemeente een clandestien verkregen afdruk had. Er is 50
meter links en rechts genomen, en dat ging uiteraard ook door de
garage Stam, terwijl die volkomen in overleg met de Rijkswater
staat is neergezet.
Men kan vragen waarom de mensen dit plan niet moch
ten zien. De gemeente behoefde het niet te laten zien. Zij had
slechts te voldoen aan het verlangen van gedeputeerde staten en al
len aan te schrijven die kans liepen te worden geschaad. Er vroe
gen al mensen die kaart te mogen zien. Zij hoopten dat achter hun
tuin het stukje van hun buurman zou overblijven, waarop zij al
zolang loerden en dat zij nu misschien zouden kunnen kopen. Om dus
de zaak niet nog ingewikkelder te maken heeft men hun die kaart
niet laten zien. Het potloodlijntje is alleen bestemd voor afdeling I,
waar iedereen om inlichtingen kan komen en door de ambtenaren
goed en duidelijk wordt ingelicht, zoals spreker met de hand op het
hart kan verklaren.
Op de kaart van het streekplan, die het enige officiële
uitgangspunt is in deze, is dus even met een potloodstreepje aan
gegeven hoe de weg vermoedelijk komt te liggen.
De tweede vraag van de heer de Bruin was op zijn
plaats Spreker kan zich voorstellen dat men zegt: de Lazarusberg
is destijds een geschenk aan de gemeente geweest van Koningin
Moeder Emma, er liggen servituten op, hoe zit het daarmee?
De gemeente Driebergen heeft het onteigeningsproces
tegen zichzelf verloren, omdat zij een groot park ten geschenke
had gekregen met de verplichting het als park in stand te houden en
het niet nodig was dat de gemeente zich naar die kant zou uitbrei
den. Men kan zeggen dat het niet nodig is, dat er een weg over de
Lazarusberg komt, zodat de gemeente die onteigening zal verliezen.
Die weg is er echter nog niet, er is totaal geen plan voor. De Rijks
waterstaat zal met een plan moeten komen voor deze rijksweg, en
de gemeente Soest zal dat in haar plannen moeten inpassen. Wanneer
de uitkomsten bekend zijn van het onderzoek door het bureau in Nij
megen waarvoor de vorige keer 10.000,-- is uitgetrokken, kan zij
natuurlijk ook zeggen: Het legt wel een erg zware last op de gemeen
te: wij gaan een andere kant uit. Maar al zou datj, niet zo zijn, dan
kan de Rijkswaterstaat, als die het bepaald wil, gaan onteigenen. De
Rijkswaterstaat kan dat veel gemakkelijker doen dan de gemeente.
Aan die tweede vraag behoeft men dus niet zwaar te tillen.
De heer de Bruin heeft ook nog even over de schadever
goedingsregeling gesproken. Voor de Wilhelmmalaan is er echter
geen plan. Daar een beroep te doen op een schadevergoedingsrege
ling heeft dus nog geen zin.