21 november 1962. De gemeente Soest, die niet eens een plan heeft voor een weg over de Eng, maar alleen een "gegapt" plan van de Rijkswaterstaat, heeft toen gemeentewerken een kaart laten maken en daarop dit tracé laten aangeven met een ruimte van 50 meter links en rechts van de weg, omdat niemand weet of de weg precies volgens het plan van de Rijkswaterstaat komt te liggen. Men vergete niet, dat zich dit allemaal binnen veertien dagen moest afspelen. Alle betrokkenen zijn dus aangeschreven. Spreker noemt het volgende sprekende voorbeeld. Enige jaren geleden is de garage Stam uitgebreid. Met de Rijkswaterstaat zijn bespre kingen gevoerd over de vraag, hoever de uitbreiding zou mogen gaan. Het oorspronkelijke plan was vier meter langer dan wat de raad op het ogenblik ziet. In overleg met de firma Stam is toen op verzoek van de Rijkswaterstaat het gebouw vier meter terugge plaatst. Maar omdat men in veertien dagen geen tijd had minutieus een nieuw plan te maken, is ook de garage Stam aangeschreven. Hier is gewoon het oude plan van de Rijkswaterstaat gevolgd, waar van de gemeente een clandestien verkregen afdruk had. Er is 50 meter links en rechts genomen, en dat ging uiteraard ook door de garage Stam, terwijl die volkomen in overleg met de Rijkswater staat is neergezet. Men kan vragen waarom de mensen dit plan niet moch ten zien. De gemeente behoefde het niet te laten zien. Zij had slechts te voldoen aan het verlangen van gedeputeerde staten en al len aan te schrijven die kans liepen te worden geschaad. Er vroe gen al mensen die kaart te mogen zien. Zij hoopten dat achter hun tuin het stukje van hun buurman zou overblijven, waarop zij al zolang loerden en dat zij nu misschien zouden kunnen kopen. Om dus de zaak niet nog ingewikkelder te maken heeft men hun die kaart niet laten zien. Het potloodlijntje is alleen bestemd voor afdeling I, waar iedereen om inlichtingen kan komen en door de ambtenaren goed en duidelijk wordt ingelicht, zoals spreker met de hand op het hart kan verklaren. Op de kaart van het streekplan, die het enige officiële uitgangspunt is in deze, is dus even met een potloodstreepje aan gegeven hoe de weg vermoedelijk komt te liggen. De tweede vraag van de heer de Bruin was op zijn plaats Spreker kan zich voorstellen dat men zegt: de Lazarusberg is destijds een geschenk aan de gemeente geweest van Koningin Moeder Emma, er liggen servituten op, hoe zit het daarmee? De gemeente Driebergen heeft het onteigeningsproces tegen zichzelf verloren, omdat zij een groot park ten geschenke had gekregen met de verplichting het als park in stand te houden en het niet nodig was dat de gemeente zich naar die kant zou uitbrei den. Men kan zeggen dat het niet nodig is, dat er een weg over de Lazarusberg komt, zodat de gemeente die onteigening zal verliezen. Die weg is er echter nog niet, er is totaal geen plan voor. De Rijks waterstaat zal met een plan moeten komen voor deze rijksweg, en de gemeente Soest zal dat in haar plannen moeten inpassen. Wanneer de uitkomsten bekend zijn van het onderzoek door het bureau in Nij megen waarvoor de vorige keer 10.000,-- is uitgetrokken, kan zij natuurlijk ook zeggen: Het legt wel een erg zware last op de gemeen te: wij gaan een andere kant uit. Maar al zou datj, niet zo zijn, dan kan de Rijkswaterstaat, als die het bepaald wil, gaan onteigenen. De Rijkswaterstaat kan dat veel gemakkelijker doen dan de gemeente. Aan die tweede vraag behoeft men dus niet zwaar te tillen. De heer de Bruin heeft ook nog even over de schadever goedingsregeling gesproken. Voor de Wilhelmmalaan is er echter geen plan. Daar een beroep te doen op een schadevergoedingsrege ling heeft dus nog geen zin.

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1962 | | pagina 246