21 februari 1962 De laatste nota van het college is bijzonder uitvoerig, zonder dat hij veel nieuws geeft, terwijl het onderwerp geheel van uit het standpunt van de spoorwegen wordt bekeken. Het komt spre ker voor, dat de onderhandelingen van de zijde van de gemeente slecht zijn gevoerd, dat men in het belang van de gemeente stellig meer had kunnen bereiken en nog kan bereiken. Spreker is niet onder de indruk van het argument dat de beslissing bij het ministerie van verkeer en waterstaat ligt. Hij meent te weten, dat N.S. deze technische voorzieningen de facto geheel zelfstandig voorbereiden en dat de toestemming van de minister in deze simpele technische zaken een zuiver formele aangelegenheid is Is spreker goed ingelicht, dan bemoeit het mini sterie zich alleen met de spoorwegen, wanneer het gaat om het loonbeleid, invoering van vijfdaagse werkweek, zeer grote investe ringen. Nu het in hun kraam te pas komt, verschuilen de spoorwegen zich zeer handig achter de minister Maar dat moet de gemeente dan niet overnemen. Spreker is ervan overtuigd, dat een afdelingshoofd, referendaris of ingenieur van het ministerie niet de geringste inte resse zal hebben voor het onderhavige punt. Door de ervaring wij zer geworden, is hij er werkelijk van overtuigd, dat het ministerie de voorstellen van de spoorwegen in zaken als deze klakkeloos over- ne emt De spoorwegen bieden aan een A.H .O.B. en een A.K.I. voor hun rekening te nemen. De gemeente neemt genoegen met minder: zij laat de A.K.I. schieten en neemt alleen de A H.O.B. Spreker vindt dit absurd. Laat de gemeente in ieder geval nemen wat de spoorwegen aanbieden. Men zou hoogstens de zaak kunnen omdraaien en de A.H.O.B. aan de Dalweg laten plaatsen en de A.K.I. aan de Talmalaan, waar zij zeker voldoende is. Tot voor enkele jaren was er aan de Talmalaan nauwelijks sprake van een beveiliging en volgens spreker is daar nooit enig ongeluk van be tekenis voorgekomen. En bij de Molenstraat, die nu al veel druk ker is dan de Talmalaan, wordt voorlopig ook nog volstaan met een knipperlichtinstallatie Volgens spreker zijn er nog tal van andere oplossingen mogelijk. Laat de toestand aan de Talmalaan zoals die is: een met de hand bediende overwegbeveiliging. Deze beveiliging is voor het wegverkeer daar ruimschoots voldoende Men zou de toegezeg de A.H. O.B. dan aan de Dalweg kunnen laten plaatsen. Wanneer het college de voorkeur geeft aan twee AH .O Bs zal spreker dit standpunt gaarne steunen. De gemeente zou dan hoogstens het verschil tussen de kosten van een A.H.O.B. en die van een A.K.I. moeten betalen, een bedrag van circa 30.000,-- (een A.H.O.B. kost 7 0. 000, -- en een A. K.I. 40. 000, -- Er zijn dus verschillende oplossingen mogelijk die de gemeente helemaal niets hoeven te kosten of een bedrag van enkele tienduizenden guldens, dat volkomen verantwood is en dat zou kun nen komen uit het grondbedrijf, dat zoveel bijkomende uitgaven financiert Spreker wil de Talmalaan in geen geval voor het ver keer sluiten. Hiermee zou men het paard achter de wagen spannen. De spoorwegen hebben tussen 1923 en heden 800 h 900 km spoorlijn opgeheven. Niemand minder dan de vroegere president-directeur van NS., ir Den Hollanderheeft dit als positieve beleidslijn uitgezet. Hier staat bovendien tegenover dat het wegverkeer met sprongen toeneemt Het is sinds 1953 drie en een half maal zo in tensief geworden. Het Nationale Planbureau schat dat het wegver keer in 1970 twee en een half maal de huidige omvang zal hebben bereikt - 69 -

Historische kranten - Archief Eemland

Notulen Raad Soest | 1962 | | pagina 72