21 februari 1962
De laatste nota van het college is bijzonder uitvoerig,
zonder dat hij veel nieuws geeft, terwijl het onderwerp geheel van
uit het standpunt van de spoorwegen wordt bekeken. Het komt spre
ker voor, dat de onderhandelingen van de zijde van de gemeente
slecht zijn gevoerd, dat men in het belang van de gemeente stellig
meer had kunnen bereiken en nog kan bereiken.
Spreker is niet onder de indruk van het argument dat
de beslissing bij het ministerie van verkeer en waterstaat ligt.
Hij meent te weten, dat N.S. deze technische voorzieningen de
facto geheel zelfstandig voorbereiden en dat de toestemming van
de minister in deze simpele technische zaken een zuiver formele
aangelegenheid is Is spreker goed ingelicht, dan bemoeit het mini
sterie zich alleen met de spoorwegen, wanneer het gaat om het
loonbeleid, invoering van vijfdaagse werkweek, zeer grote investe
ringen. Nu het in hun kraam te pas komt, verschuilen de spoorwegen
zich zeer handig achter de minister Maar dat moet de gemeente dan
niet overnemen. Spreker is ervan overtuigd, dat een afdelingshoofd,
referendaris of ingenieur van het ministerie niet de geringste inte
resse zal hebben voor het onderhavige punt. Door de ervaring wij
zer geworden, is hij er werkelijk van overtuigd, dat het ministerie
de voorstellen van de spoorwegen in zaken als deze klakkeloos over-
ne emt
De spoorwegen bieden aan een A.H .O.B. en een A.K.I.
voor hun rekening te nemen. De gemeente neemt genoegen met
minder: zij laat de A.K.I. schieten en neemt alleen de A H.O.B.
Spreker vindt dit absurd. Laat de gemeente in ieder geval nemen
wat de spoorwegen aanbieden. Men zou hoogstens de zaak kunnen
omdraaien en de A.H.O.B. aan de Dalweg laten plaatsen en de
A.K.I. aan de Talmalaan, waar zij zeker voldoende is. Tot voor
enkele jaren was er aan de Talmalaan nauwelijks sprake van een
beveiliging en volgens spreker is daar nooit enig ongeluk van be
tekenis voorgekomen. En bij de Molenstraat, die nu al veel druk
ker is dan de Talmalaan, wordt voorlopig ook nog volstaan met
een knipperlichtinstallatie
Volgens spreker zijn er nog tal van andere oplossingen
mogelijk. Laat de toestand aan de Talmalaan zoals die is: een
met de hand bediende overwegbeveiliging. Deze beveiliging is voor
het wegverkeer daar ruimschoots voldoende Men zou de toegezeg
de A.H. O.B. dan aan de Dalweg kunnen laten plaatsen. Wanneer
het college de voorkeur geeft aan twee AH .O Bs zal spreker
dit standpunt gaarne steunen. De gemeente zou dan hoogstens het
verschil tussen de kosten van een A.H.O.B. en die van een A.K.I.
moeten betalen, een bedrag van circa 30.000,-- (een A.H.O.B.
kost 7 0. 000, -- en een A. K.I. 40. 000, --
Er zijn dus verschillende oplossingen mogelijk die de
gemeente helemaal niets hoeven te kosten of een bedrag van enkele
tienduizenden guldens, dat volkomen verantwood is en dat zou kun
nen komen uit het grondbedrijf, dat zoveel bijkomende uitgaven
financiert
Spreker wil de Talmalaan in geen geval voor het ver
keer sluiten. Hiermee zou men het paard achter de wagen spannen.
De spoorwegen hebben tussen 1923 en heden 800 h 900 km spoorlijn
opgeheven. Niemand minder dan de vroegere president-directeur
van NS., ir Den Hollanderheeft dit als positieve beleidslijn
uitgezet. Hier staat bovendien tegenover dat het wegverkeer met
sprongen toeneemt Het is sinds 1953 drie en een half maal zo in
tensief geworden. Het Nationale Planbureau schat dat het wegver
keer in 1970 twee en een half maal de huidige omvang zal hebben
bereikt
- 69 -